Antirevolutionair
Orgaan
voor de Zuidhollandsche en Zeeuwsche Eilanden.
el
IN HOG SIGNO VINCES
Elke lepel helpt
Akker's Abdijsiroop
No. 3066
ZATERDAG 8 NOVEMBER 1924
39STE JAARGANG
EERSTE BLAD.
Zweep.
l^f
Op den Uitkijk.
:e deeien.
IJ KERK
Haag
*JES
rjEs
f 1,50
f 2,25
W. BOEKHOVEN ZONEN
He stukken voor de Redactie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie, franco toe te zenden aan de Uitgevers
Reciame-Mededeelingen.
Het goedkoopste, Het grootste, Het meest gesorteerde
Hoeden- en PettennVagazijjn
om Uw ontstoken keel te
verzachten en die afmattende
hoestprikkel weg te nemen
deren overtroffen,
erDe Zondags-
Het is gezonde,
vloed, voor allerlei
ember 1923.
eertig nummers.
nde voorwaarden
bekende
lénde boekjes en
looningskaartjes,
den.
;n omgaand aan
idel, hetzij recht»
ikel middel, dat f
van lichamelijke
or de^Jelikaatsfe 9
w slaap diep en A
ust, werkkracht. J
f 2,—, 6 H'. f 11.-
thekers en voor» W
OR NAMAAK!
1BAAR
OTTERDfllïl
A R N E
Rij inlevea
ring van 25
Vogeltjes
1 KNOT
CADEAU
Boekhandel
sdijk
dagelijksche om»
ekomen waagt
mevrouw glim»
kan sómsspoedig
je denkt er maar
:gaan wilt
raar doen prut»
aar ouders thuis,
ir was 't niet.
Cramer Sr. kon
de geheimen van
den
k:
Cramer junior,
toor", tot de over»
iet op 40»jarigen
als hij nog uit
t huwelijksbootje
legenheid zijnde
te komen«, de
de jonge weduwe
emand zoja hem
vas zoo eenvou»
geweest zijnde
leelig ook, want
t hoe ver 't per»
zijn oom boven
titgegaan,
:duwe, die altijd
was geweest en
sleedje zou gaan.
vooruit, inplaats
mer, kreeg ze 'r
ider was.
dacht zoo niet.
verstand, dat één
;g was geweest
:rtrouwen dacht
n beste com»
or haar was en
goede vrinden«
ijken handdruk
ze bleven tante
rdt vervolgd.)
Deze Courant verschijnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franco per post 75 cent bij vooruitbetaling.
BUITENLAND bij vooruitbetaling f 8.50 per jaar.
AFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT.
UITGEVERS
SOMMELSDIJK
Telef. Interc. Nó. 202 Postbus No. 2
ADVERTENTIÈN 20 cent, RECLAMES 40 cent, BOEKAANKONDIGING 10 cent per regel.
DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f 1.- per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte, die zij beslaan.
Advertentiën worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 uur.
Men kent de „Zweep van Troelstra".
Of liever, liet aller-jongste geslacht
kent ze nog maar bij overlevering, want
de laatste jaren heeft die zweep vrijwel
ongebruikt in de hangkast gestaan.
Ook oiffdat Troelstra minder werd.
Maar ook om andere reden, want
anders zouden zijn oude wapenbroeders
haar wel hebben opgenomen.
Doch ze knalde niet erg meer.
En ze striemde zoo niet.
Et zijn nieuwe, betere zweepen in de
maak, Ze worden al geprobeerdze doen
smris al dienst, erf straks met de ver
kiezingen zult ge ze eens hoeren.
Wat was die zweep van-Troelstra?
De Rechterzijde deed ze weinig kwaad.
Maar links was er zoo bang voor!
Nemen we een voorbeeld.
Vele jaren lang is er bij ons over 't
kiesrecht gestreden, tot het in en na
1918 op een holletje in eens tot zijn
uiterste eind is gebracht.
En nu-is 't land nog niet gelukkig.
Maar wat was nu jarenlang 't geval?
Troelstra had de vlag.
En die zette hij bij de eindstreep.
Algemeen Stemrecht stond daar.
En nu liep hij met de zweep lang^
de baan en weeden liberaal die half
weg 'n behagelijk zitje gevonden had,
of den zoogenaamden „democraat" die
een eindje verder van 't loopen uitblies
Onbarmhartig joeg hij ze op!
En net zoolang heeft hij ze gestriemd
tot ze waren waar de eindstreep stond.
Hoe dat toch zoo kón?
Wel, al wat links stond, dacht in den
grond over 't kiesrecht eender en wel
zoo, dat eigenlijk iederéén meestemmen
moest.
Maar dat moest het einddoel zijn.
De gewone liberalen nu wandelden.
De democraten liepen wat harder.
Maar Troelstra zei: Neen, neen! er
met den snelsten sneltrein op af!
En knal! pang! zei zijn zweep.
En hoe is dan het volk?
Wei, dgf zegt: Ja! als 't er dan toch
van komen 'moet, waarom zal het dan
zoo'n slakkengang gaan! Dan maar in
ééns! Knal, knal! Pang, pang!
Dat was de zweep van Troelstra.
Hij zette 't eerst vooraan zijn vlag.
En al wie dan met hem op denzelf
den weg ging, die stond ook te allen
dage onder de vrees van zijn zweep.
Want het volk is konsekwent.
Het moet aan zijn of af.
Van voetje voor voetje houdt het volk
niet; 't moet op de eindstreep aan, al
is 't op een verkeerden weg.
Uns deerde die zweep niet.
Neen, ga het zelf maar na!
Troelstra heeft er ook langs onze
rijen hard genoeg mee geknald, inaar
't resultaatwas altijd gering, zóó ge
ring dat de socialisten tegenwoordig ons
als onverbeterlijk hebben opgegeven
en veel meer van de roonischen ver
wachten, zooals bij elk, die meeleeft,
bekend zal zijn.
Ga de historie maar na.
't Begon indertijd met Staalman en
de Vries; daarna kreeg men Enka en
allerlei soort van christen-socialisten.
Het bleven steeds kleine clubjes.
Goed vat kregen ze nooit.
En dat is toch 't doel van de zweep,
()m n.l. gansche leger-afdeelingen voort
en °P te jagen. Dat nu lieten onze men-
Zlch niet doen. Het bleven altijd
n™;1/1!-"' die vaak bleken eigenlijk
bij ons te hebben behoord.
En hoe komt dat nu zoo?
Door den band aan 't beginsel.
Zoodra die versteent, heeft de zweep
vrij spel.
Maar nu stond de zaak zóó.
Tegenover 't „algemeen stemrecht"
hadden wij ons eigen beginsel en dat
tóch, helaas! het A. S. het voorshands
gewonnen heeft, is op heel andere ma
nier geschied de zweep van Troelstra
heeft er part noch deel aan gehad.
En tegenover de soc/afl/-democraten
hadden wij de c/imTen-democraten die
de A.-R. partij eerlijk heeft gestand ge
daan
Wij liepen dus op eigen weg.
Daar kan de zweep niet raken.
Alleen wie zich verleiden laat, zoo
als slag op slag de liberalen en de vrijz.-
demokraten hebben gedaan, om op den
weg van de „rooden" te gaan loopen,
die voelt de zweep. Daar knalt zij, van
wien ze dan ook is, van Troelstra,
van Stènhuis of van een ander.
.1:
Laat het zoo ook thans zijn.
Wij moeten blijven op eigen weg.
Laat ik één voorbeeld mogen nemen.
De S.D.A.P. komt thans en straks met
de velen pakkende leuze: „Algeheele
ontwapening; geeiTmah én geen cent!"
Nu is het zoo verleidelijk om héél
voorzichtig danmee te gaan loo
pen op dien weg.
En als volgt te redeneeren
Ontwapening, ja! die willeawij-toch
eigenlijk óók wel! Maar dat'moet zeer
geleidelijk gaan, zachtjes-aan, met an
deren liefst mee gelijk-öp! Geen man
en geen cent, ja! dat is een mooi toe
komstbeeld buigen ook wij voor, maar
we moeten dien weg op met kalm be
leid
Wie zoo spreekt, is wég.
Pang! en knal! doet de zweep.
Wij moeten gaan op eigen weg.
En dan moed hebben om tegen het
volk te zeggenBezuiniging tot het
uiterste, ook op Leger en Vloot, accoord
Maar „ontwapening" krijgt ge van ons
niet, omdat wij u, o volk! niet verra
den willen!
Wij willen Landsverdediging.
Wij kunnen en mogen niet anders.
Gods Woord eischt die van ons.
Voorzoover onze krachten reiken,
en hebben wij gedaan voor onze Lands
verdediging wat mogelijk was, dan ge
ven we in Gods hand de zaak over.
Dat alleen kan ons standpunt zijn.
Dan zal het hoongehuil van den Haag-
schen Dierentuin verhonderdvoudigd
over ons losbarsten, maar dan zijn wij
op onzen eigen weg, buiten den striem
der roode zweep.
En dat is de goede weg,
Moeilijke weg.
Onze christen»ambtenaren hebben een moei»,
lijken weg.
Daar is vooreerst de salaris»vermindering.
Die gaat hun niet in de kleeren zitten.
We zijn overtuigd, dat onze Regeering hierin
niet verder is gegaan, dan voor 't behoud
van 't gehéél, voor den welstand van ons
volk, noodzakelijk was.
Maar 't blijft toch 'n harde slag.
Die ongemeen gevoelig treft.
En nu komt daar de lokstem van de man»
nen»der»Revolutie 1
Juist over dezelfde Regeering, die met deze
salaris»verlaging komen moest, gieten z ij uit
de fiolen vol toorn, de kruiken vol brandend
sarcasme, hun vlammende woorden van vloek.
En dat is dan zoo verleidelijk I
Zooals 't h.v. gebeurde op de meeting te
's»Gravenhage.
En als dan S t e n h u i s komt en zegt
»Zorgt er voor, ambtenaren I dat ge u zoo
sterk maakt in uw organisatie, dat gij bij een
volgende gelegenheid als ge weer met de
Regeering aan de Conferentie»tafel zit de
ijzeren vuist- uwer macht op tafel
leggen kunt I dan kan zoo lifht ook in het
hart van den christen»ambtenaar een snaar
gaan trillen van sympathie voor dit oproer»
lied.
Want dat is het, anders niet
Als wederklank van 't alottd bekende
«Heel het raderwerk staat stil,
Als uw machtig' arm het wil
Zoo port Stenhuis mi reeds aan, om
door een volmaakte, sterke organisatie zoo
ver te komen, dat de minacht" der a m b t e»
naren de «macht der Regeering overtreft.
Dan hebben z ij het vopr 't zeggen.
Dan kunnen z ij door een algemeene
staking het gansche raderwerk van den Staat
stil zetten; daarmee de Regeering lam
slaan en hiin wil opleggen aan't gansche land.
S t e n h u i s komt er rond voor uit.
Revolutie in haar zuiversten vorm.
En nu hebben onze christen»ambtenaren de
roeping, om in hun kring het zoutend
zout te zijn, dat voor verderf behoedt.
Niet om der Regeering wTl T
Die is tenslotte slechts dienaresse
Maar om des Hecr'en wil. Üit Wien
en door Wien is alle gezag. Dat Stenhuis
c.s., gebruik makendé van der ambtenaren
moeilijken weg hen voor de revolutie»idee
tracht te winnen, is zoo klaar als de dag.
Doch dit achten we. een geluk.
Ilier is 'n kuil, die men zien kan.
En onze ambtenaren w e t e rv: n u,waar»
heen men hen brengen wil.
SpeÉuleerend op hun begrijpelijke teleur»
stellingen uit den laatsten tijd.
De lokstem is verleidelijk.
Maar nu moge ook blijken, dat er veel echt
goud is, onder hen die zich naar den Christus
noemen De grootste teleurstelling kanen mag
geen christen op den weg der revolutie bren»
gen. Ook hier geldt Cods Woord, waar dit
spreekt over ten bloede toe weder»
staan.
V Ambtenaarssalarissen.
Zoo weet men dan nu, waar we aan toe
zijn, want het is uitgesloten, dat de Regeering
thans nog met zrch laat marchandeeren en er
zal waarschijnlijk ook geen meerderheid in
de Tweede Kamer tegen dit Besluit te vinden
zijn niet andermaal zal men de Viootwet»mi»
sère brengen over ons land.
Voor heden twee opmerkingen.
Ten eerste, dat we volkomen er mee instem»
men, dat de Regeering tenminste voor 1925
de verhooging van sommige inkomsten speciaal
ten goede doet komen aan gehuwden en kost»
winners en daarboven ook de kindertoeslag
nog iets verhoogt.
Daardoor wordt, de goede perspectief in de
salarisregeling nog weer versterkt. Al blijven
we van oordeel dat sommige salarissen wat
wat hun minimum betreft eer onder dan boven
de bestaansmogelijkheid staan. En nog hopen
wey' zoodra dit éven kan, dat daarin worde
voorzien.
Maar dan wijzen we er met enkel woord
op, dat al onze lezers zich goed moeten inden»
ken, dat van onze ambtenaren een zwaar offer
wordt geeischt. Daarover wordt soms onbillijk
gesproken. Zelfs de gehuwden moeten met
twee jaar terug vergeleken missen (10 pCt.
plus 8'/2 pCt. pensioenpremie) is I8V2 én er
zullen categorieën zijn, waar 't over de 25
procent henengaat.
Daar zijn er velen in 't vrij bedrijf, die erger
bloeden
Zeker, maar er is ook nogwel een behoor»
lijk contingent/die zoo erg niet in den buidel
worden geraakt.
V Senator Van Kol.
»Samen uit, samen thuis«
Tegelijk kwamen ze ons Parlement binnen,
Troelstra en Van Kolongeveer tegelijk nemen
ze hun ontslag.
Troelstra om gezondheidsredenen.
Wat ons oprecht leed doet.
Van Kol, ja, om wat
Naar »1 Iet Volk« schrijft, wil de onvermoei»
bare gaan reizen, «herinneringen* schrijven,
meer internationaal werkzaam zijn, en dan
zouden we zijn ontslag volkomen verstaan
als hij nog lid der Tweede Kamer was.
Doch de Eerste is zoo heel anders.
Die is en moet zijn en blijven een «bijzaak,*
welke iemand naast zijn levenswerk waarnemen
kan.
Onwillekeurig vraagt men zich af
Is' soms al wat genoemd werd waar doch
is er nog méér waaren moet dan soms
gekeken worden in de richting van den komen»
den »rooden« Napoleon »met de ijzeren
vuist" V
L-Je. 40 cent per regel.
VOOI1 ELK Z'rs KKU^
Kipstraat 85»87Rotterdam
ü«r ZIE DE 5 ETALAGES
Voor hoeden No. S5. Voor Petten No. 87
Aanbevelend J. HENIGER Jr.
Akker's Abdijsiroop dankt haar
snel werkende geneeskrachtige
eigenschappen aan de kruiden»
extracten in haar samenstelling.
Stilt als bij tooverslag de hevigste
hoestbuien en verruimt de borst!
Overal per koker
f 1.50 f 2.75 f 4.50
De groote flacons
Nadruk verbode».
»De boter is wéér een stuiver duurder ge»
worden 1«.
«De melk is 'n cent opgeslagen
»Er komt, naar 'k hoor, nog 'n cent bij
«Ja, die boeren Dat is met hen een geld»
makerij Ze nemen maar en ze zetten je het
mes op de keef
Men kan gerust zeggen, dat er in kringen,
waar men van de boerderij niets afweet en
van 't boerenleven niets kent, op deze ma»
nier door honderdduizenden wordt gesproken
of gedacht en 'k durf daarom zeggen, dat het
geen overbodige taak is, om eens een onder»
zoek in te stellen, wat hiervan al of nietjuist is.
Van den boer weet men «in de stad« ge»
meenlijk weinig goeds.
Persoonlijk kent men 'm niet.
't Zij dan, misschien, als «melkboer*.
Die tweemaal daags aan de bel hangt.
En dan zien ze hem als een slim, sluw,
zwijgzaam, of vleierig, kereltje, die ze achter
de ellebogen heeft en die nog kans zou zien,
je 'n niet»geheel»voIle»maat in je melkkan te
tappen, al stond je er in levenden lijve zelf bij.
Doch ook d i e figuur sterft uit.
De melk wordt, met name in de groote
steden, steeds meer aan huis bezorgd door
tusschenpersonen, die ze van de boeren op»
koopen en dan uitventen in de stad.
Voor den boer nóg makkelijker, moppert
de burgerij.
Wordt hij niet slapende rijk,
Dan toch zeker op z'n slofjes 1
Nu moet men zich onder 't boerenvolk,
als men met dergelijke praatjes in aanraking
komt, maar niet al te dik maken.
't I s nu eenmaal zoo elk in zijn vak.
De gewone burger heeft van den boer, van
de boerderij, van het boerenleven en de boe»
renwerkzaamheden precies net zooveel benul,
als de boer heeft van een diamantslijperij.
Of van een koffiebranderij.
Öf van een scheepstimmerwerf.
Dat staat van weerskanten gelijk.
Als een echte, onvervalschte stedeling, zoo
een, die eiken vogel een «mussie* en elke
bloem een »boterbhoem« of 'n »madeliefje«
noemt, eens écht buiten komt en op de boer»
derij rondstapt, dan kan men de gekste vra»
gen hooren en de vreemdste dingen beleven.
Elk kent ze ,wel', bij eigen ervaring of bij
overlevering.
Er is eenvoudig geen kwestie van, dat de
boerdeij in ons vaderland gewoon een geld»
verdienen zou zijn 1
Dat wou ik es even uitpluizen.
Tin dan bedoel ik daar dit mee
A 1 s men eens de zuivere uitkomsten van
alle boeren uit het gansche vaderland bij
elkaar hebben kon en die som dan kon dee»
len door het aantal van zulke boeren dan
zou men als «gemiddeld" boereninkomen een
sommetje krijgen zóó bescheiden, dat menig
hardschreeuwer van thans raar op z'n neus
kijken zou.
En dan zouden er heel wat arbeiders zijn
b.v. in de groote steden, die zelfs nu nog
zouden zeggen «Neen, dan wil ik niet
En héél wat ambtenaren onder het ontegen»
zeggelijk voor velen leelijk vermagerde Bezol»
digingsbesluit, die zeggen zouden «Neen al
kon ik boeren ga ik niet
Verleden week zag ik enkele cijfers.
Die waren zeer merkwaardig en 't spijt me
bepaald, dat ik ze niet heb bewaard ze waren
al weg eer ik er erg in had, maar de hoofd»
zaak houd ik in zulk een geval wel in mijn
geheugen.
't Betrof een twintigtal boerderijen ongeveer
in Drenthe.
Zooals men weet, wordt door den boer
meer dan vroeger, vooral ook met 't oog op
de belastingen, aan eenvoudige boekhouding
gedaan.
Dat was ook op die boerderijen geschied.
En door bekwame mannen gecontroleerd.
Zoodat men eenerzijds had een nauwkeuri»
ge opgave van al wat ,voor en in het bedrijf
uitgegeven was en anderzijds wat er was ont»
vangen, zoodat men tenslotte kreeg een «zui»
ver inkomen«.
Nu waren het alle min of meer middelma»
tige* boerderijen.
Verschillend van grond van teelt, sommige
waren huurpiaatsen, andere eigendom, en nog
andere deels eigendom, deels huurland.
Maar alle «een middelmatig« bedrijf.
Zoodat men 't in het zakenleven zou kun»
nen vergelijken met een behoorlijke «baas*,
die met eenige knechts werkt.
En wat was nu het resultaat
Het allermooiste «zuiver inkomen« kwam
niet boven 2500 gulden uit. Doch daar werk»
te alles mee Een eigengeërfde boer, goed land
en geen bizondere tegenslagen.
Maar er waren ook boeren, die even hard
werkten en niet eerlijk de 1000 gulden in»
komen haalden, terwijl 1200 a 1500 héél ge»
woon was, in dien zin dat wie dit maakte,
waarlijk niet slecht had geboerd.
Zeg nu zelf, of dat zooveel verschilt van 't
geen ik straks schreef. Eln nu weet ik wel, 'k
zal billijk zijn 1 dat er een pachtjaar komen
kan, waarin buitengewone cijfers worden ge»
maakt, doch daar staat ook tegenover, dat de
boer ook zoo héél ongemerkt buitengewoon
ongelukkig wezen kan.
-»'t Kan mij duizend gulden schelen in 't
jaar bij m'n buurman«, zei een boer mij eens,
«dat ik bij hem achterblijf door allerlei tegen»
slag, zonder dat hij er nog veel van merkt*.
En dan moet men ook wel bedenken, dat
de boer er in 't minst geen achturigen arbeids»
dag op na houdt en met name in het zomer»
getijde, tusschen zonsop» en zonsondergang
heel wat werk verzet.
Natuurlijk is er groot verschil.
Als daar 'n kapitale boerderij is en de be»
woner is tevens eigenaar, die er weinig of geen
schuld op heeft, en 't gaat goed in zijn be»
drijf, hij heeft geen ernstige tegenslagen de
prijzen zijn normaal, dan is er reden 0111 te
spreken van «de gouden boereplaats«.
Maar.... hoeveel zulke gevallen zijn erin
't leven
Het procent, gerust! is niet groot.
Heel aan den tegenoyergestelden horizon
