voor de Zuidhollandsche en Zeeuwsche Eilanden,
Antirevolutionair
Orgaan
IN HOC SÏGNO VINCES
No. 2900
ZATERDAG 12 JANUARI 1924
38STE JAARGANG
EERSTE BLAD.
Laodicea.
Marnes Mededelingen.
Op den Uitkijk.
Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advertentiën eaa verdere Administratie, frame© toe te zsessdesi aast de Uitgevers
BIJ hoest ©f keelpljsi
Deze Courant verschijnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franco per post 75 cent bij vooruitbetaling.
BUITENLAND bij vooruitbetaling f 8.50 per jaar.
AFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT.
UITGEVERS
W. BOEKHOVEN ZOMEN
SOMMELSDIJK
Telef. Interc. No. 202 Postbus No. 2
ADVERTENTIÈN 20 cent, RECLAMES 40 cent, BOEKAANKONDIGING 10 cent per regel.
DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f L— per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte, die zij beslaan.
Advertentiën worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 uur.
De a. r. kies/ereeniging kwam saam.
Waar, dat doet er nu niet toe.
Maar, in 't verslag werd kort en krach
tig gezegd f „De opkomst was slecht".
Ik voor mij hóiid daarvan.
Neen, niet van een slechte opkomst,
dit vind ik een schandaal en een boos
kwaad, een zonde, waarvan bekeering,
hoogst noodzakelijk is, maar hier
houd ik van, dat de dingen niet worden
„verbloemd", maar dat er precies ge
zegd wordt, waar 't op staat.
Dan iveten de thuisblijvers het.
Dan zien en kennen ze hun kwaad.
Worden er vergoelijkende woorde
kens gebezigd, zoo meenen zijO, het
ging nog al; 't was toch niet zoo erg,
dat ik er niet geweest ben
Was het „slecht" zég dan slecht.
Dan moeten zij, wier schuld het was,
zelf weten en verantwoorden, of ze die
schuld willen boeten en verbeteren,
dan of ze willen dóórgaan op die manier.
Wat nu wel de oorzaak was
Eerst wordt „weg en weder" genoemd
Maar dat is 't voornaamste nietOnze
mannen zijn niet van suiker en zien
niet tegen een kleinigheid op.
De tweede reden is méér reëei.
„Politieke lauwheid" heette zij.
Laodiceesche onaandoenlijkheid.
Men is heet noch koud en blijft dus
zitten bij de stallingen, hoorende 't ge
blaat der kudde
5fj
I
Dit nu is een groot kwaad.
En al kunnen wij niet meer doen
dan daartegen waarschuwen met al de
kracht die in ons is, waarna we 't ver
der moeten overgeven aan die
waarschuwing willen we 't dan ook
niet laten ontbreken
De politiek toch is geen spel.
Ware zij dat, dan zouden wij, anti
revolutionairen maar 't beste doen met
haar onmiddellijk en voorgoed den vol-
ledigen scheidbrief te geven, want
aan het „spel" doen we niet mee en
zelts voor een geheel onschuldig spel
is 't nu niet de tijd
Maar de politiek is hooge ernst.
De hoogste belangen staan op 't spel.
En wie meenen mocht dat de zaak
der „Bezuiniging", die thans de bran
dende kwestie is, enkel de vraag be
treft of wij ook op wat lager lasten
kunnen komen en dus van oordeel is,
dat dit heel weinig te maken heeft met
de hoogere beginselen.
Nu, die kijkt niet ver
Broederswcest toch niet lauw.
Ons land en volk doorleven een cri
sis, als in vele jaren niet is gebeurd.
Het minste is nu toch waarlijk wel,
dat gij opkomt ter vergadering, van de
zakenkennis neemt en de zaken be
spreekt.
„De" zaken, uw zaakde zaak
uws volks en tenslotte de zaak des
Heeren.
En nu hebt ge wellicht „redenen".
Misschien ook die recht hebben van
bestaan, want ook de a. r. politiek wordt
gevoerd en de a. r. pers wordt geleid
door zondige, feilbare menschen.
Wellicht hebt ge zelfs „grieven".
Maar dat ontschuldigt u niet
't Gaat soms op kerkelijk gebied ook
wel zooMen heeft iets tegen de preek,
of tegen de opzieners, of tegen zijn
medebroeders, zeifs kan zulk een „iets"
min of meer gegrond zijn maar
dan zijt ge de eerste om te vermanen,
dat niemand daarom zijn kerkelijk mee-
'even staken mag, integendeel als ge
méént, dat er klacht is, behoort ge
juist uw medeleven sterker te doen
zijn
Met uw school doet ge net zoo.
„Meester" zegt ge misschien, kon
wel eens anders, of 't bestuur doet het
wat eigenaardig, of er mankeert wat
aan de school, of uw kind scheurt z'n
goed aan spijkers in de bank
Maar dan onttrekt ge u immers maar
niet aan de School, jintegendeelge
komt en waar 't moet, spréékt gij,
Ge voeltzoo is uw plicht.
Welnu, gevoel dit ook hier.
In veel sterker mate, dan gij u voor
stellen kunt, zijn de'toekomst, ook van
Kerk en School verbonden aan de vraag
hoe nu de Politiek draaien zal. Wie
dat begrijpt, die is juist nu op zijn post.
Mannen broeders verstaat dit toch.
Zie, wat doet Jmen in onze rivier
polders
Als daar 't water heel gewoon in de
zomerbedding voortstroomt maakt nie
mand zich druk. Maar als de rivier
wast, alle buitenlanden overstroomt,
van dijk tot dijk staat, stijgt tot de kruin
Dan komt men op en waakt.
De dijkwacht wordt betrokken.
Alle gereedschap wordt nagezien.
Dag en nacht kijkt men uit, om overal
waar gevaar dreigen mocht, er dade
lijk bij te zijn.
Zoo moet 't onder ons ook.
Er dreigt thans gevaar aan vele zijden.
De oneenigheid Rechts, die dieper
gaat dan een korte kibbelpartij, ont
kennen we nietintegendeel van meetaf
hebben we gewaarschuwd tegen alie
struisvogel-politiek.
Dat is' al één groot gevaar
De verdeeldheid, Rechts.
Het is te begrijpen, dat nu Links en
met name de S. D. A. P. alles doet,
om dezen toestand zooveel mogelijk
uit te buiten. Met name gaat het dan
tegen óns. Ze weten heel goed, als ze
ons konden lam slaan en onzen leider
tegen den grond leggen, dan kregen
ze 't met de verdeelde rest van Rechts
wel klaar.
En zullen wij nü dommelen
Thans politiek-lauw zijn Ik zeg u,
sinds de dagen van Groen zou zulk
een schuldige politieke dwaasheid niet
zijn geschied. En daarom, met al de
kracht die in ons isWaakten laat
toch alle lauwheid verre zijn.
Vs Vijf gulden per soconde.
»Wijsneus« in 't Hbl. rekent uit
Honderd zeven en veertig millioen guldfli
per jaar, daarop is het »tekort« geraamd.
Dat maakt 400.000 per dag.
Zoover berekende 't min. Colijn.
Dat is vijf gulden per secorde, rekent
»Wijsneus« uit en begrijpt terecht niet, hoe
't ter wereld mogelijk is dat het Nederlands
sche volk daar zóó kalm onder blijven kan
Maar we rrocten.wel beseffen, dat elke se*
conde die de kloK tikt, er in de Nederlandsche
schatkist 19 guldens vloeien en 24 guldens
eruit stroomen en dat tegen die wanverhou»
ding een heele boel te doen is.
Onze groote gemoedsrust van heden is
dus maar het paradijs van den dwaze de
slaap van een opiumschuiver aan boord
van een zinkend schip.
Ja, om die zoogenaamde 300 millioen voor
de Vloot heeft Nederland op z'n achterste
beenen gestaan, maar die werkelijkedagelijks
sche, ten ondergang voerende schuldophoos
ping ensvermeerdering, daar trekt het zich
weinig van aan.
s Lands Koloniën.
De vraag" werd gesteld
Kunnen we in waarheid zeggen, dat God
ons onze overzeesche bezittingen gegeven heeft,
waar ze toch door onze vaderen op vaak
onverdedigbare wijze genomen zijn
Men voeltOm die vraag volledig te bes
ntwoorden, zouden enkele artikelen geschre»
ven moeten worden.
NX ellicht kan echter een voorbeeld eenige
aanwijzing geven, al moeten we 't ontleenen
aan de donkere zijde van ons eigen maats
schappelijk leven.
Het gebeurt, helaasóók onder ons
Dat twee samenkomen, nog vóór ze in den
heiligen huwelijken staat vereenigd zijn en
dat uit die schuldige verbintenis een kind
geboren wordt. Dat men in.den regel, als 't
zoover is, door een spoedig huwelijk deze
zaak tracht te reguleeren, is op zichzelf prijs
selijk, doch doet aan het diepszondige van
de daad niets af.
Welnu, zulk een kind
Daarvan zal men toch zeker, evenals van
alle kinderen, zeggen mogen, dat het die ouders
»van God gegeven« is, al is het dan ook, dat
zij het verkregen hebben langs een zeer zons
digen weg.
Zie al is tenslotte elke vergelijking ietwat
eenzijdig, dit kan toch, dunkt ons, eenige
aanwijzing geven ter beantwoording van de
vraag, die werd gedaan.
40 cent per regcL
gebruikt men bet beste Thernio«Tabletten.
Doozen 400 Tabl. 80 ct. en 200 Tabl. 45 ct.
Bij apoth. en drogisten.
'V' Oplossing
Zoo komt er dan aan de Crisis 'n eind:
De Ministers verzochten ontslag: Hare
Majesteit, na véél te hebben beproefd, is »ges
noodzaakt® heet het dit verzoek niet in
te willigen en zoo zijn de ministers, willen
zij het Land niet zonder regeering laten zits
ten, wel verplicht te blijven.
Een einde, een »oplossing« ook
In geenen deele, naar 't ons dunkt.
Het blijft »crisis«. ,'t Eenige verschil is,
dat waar de lek getorpedeerde schuit nu .2'/2
maand stil gelegen heeft, men probeeren zal
met tijdelijk zoowat dichten en hard pompen
weer een eind door te varen.
Laten we 't maar rondweg zeggen
Het Kabinet in zijn geheel was ons best,
doch dat het nu zoo, letterlijk bij gebrek aan
iets anders, aanblijven móét, neen dat veis
heugt ons niet, al verdienen de leden van
het Kabinet onzen warmen dank, als ze ons
der zulke omstandigheden nog van hun
taak trachten terecht te brengen, wat er van
terecht te brengen i s.
De taak van onze partij is duidelijk.
Vooreerst, dat zep a r a a t blijveof
worde!
En ten tweede, dat ze wanneer gelijk te
wachten is, het Kibinet zich thans gaat bes
zighouden, met wat bovenaan op ons pro»
gram van actie stond in 'z zal dat ze
dan dit Kabinet daarbij steunt met alle
kracht, waarover een kleine partij te beschiks
ken heeft.
Nadruk verboöea,
5c,'U-
Waar 't op aankomt, in 1924
Ik geloof, als we eens rond konden gaan
en die vraag in allerlei plaatsen en kringen,
gezelschappen en gezinnen konden stellen,
dat we heel wat antwoorden zouden krijgen.
'k Stel voorlaten we er in alle eenvoudigs
heid eenige van beluisteren
«Waar.'t op aankomtis de vraag.
M. a. w., wat acht g ij voor u van de meeste
beteekenis in 1924, zoodat als die wensch
wordt vervuld, het jaar u góéd is.
»Dat ik een bróódje heb«, zegt er een.
Inderdaad, hij zal niet alleen staan
De plaag der werkloosheid heeft zeer groote
afmetingen aangenomen en duizenden zijn
van '23 't jaar '24 ingegaan, met het dreigens
de zwaard «Ontslagaan een dunnen draad
boven hun hoofd.
Het is zulk een bange plaag.
Die wel kan worden verzacht, maar nooit
door menschenmacht weg te nemen is. Verzes
kering, uitkeering, werkverschaffing, verzachs
ten, maar roeien de plaag zelf niet uit. En
al kan er wellicht nog meer in deze richting
worden gedaanniet alleen door de Overs
heid, maar ook door de particuliere werkges
vers, die indien ze door het geloof wandelen,
dit óók daardoor beoefenen moeten, dat ze als
hun arbeiders broodgebrek zouden krijgen,
óók eens werk moeten durven ondernemen,
waarvan het de vraag nog is, o f het en wans
néérwinst opleveren zal
Maar nog eens, 't neemt de plaag niet
wég.
't Is er mee als met de malaria,
Daar kan veel tegen worden gedaan.
E n tegen de ziekte e n tegen de uitbreiding,
maar zoolang men in een bepaalde streek
haar bacillensdraagster, de malariasm u g niet
heeft uitgeroeid, zal het kwaad zelf blijven
bestaan en woekert het voort.
«Waar 't op aankomt vraag ik weer.
»Dat er flinke bezuiniging komt
Ziezoo, dat is tenminste 't antwoord van
een man, die nog wat verder kijken wil dan
zijn eigen »broodje«wien ook 't welzijn
van het gehèèl ter harte gaat, omdat hij uit
de gezonde gedachte leeft, dat alleen bij een
gaaf lichaam ook elk der deelen gezond
kan zijn.
Dat vergeet men maar al te zeer.
»Als 't mij maar niet kwalijk gaat
Neen, dat wordt wel zelden gezégd, maar
des te meer gedachtof, laat ik billijk zijn,
't is maar al te vaak de leidende gedachte
in het onderbewustzijn der ziel, waardoor
men den vloed»der» wateren niet zoo erg rekent
zoolang rrien op eigen rotsje nog veilig zit.
Niets dwazer dan dat.
Een volk b.v. is 'n organismemen kan
spreken van het lichaam des volks.
Hoe staat het nu met 'n lichaam?
Zie, als ons lichaam gaaf is en gezond, dan
kan zich toch, door een plaatselijke infectie
aan mijn pink wel een leelijk gezwel opens
baren. Edoch, dat is dan p 1 a a t s e 1 ij k. En
wel, als 't èrg wordt zou mijn gansche lichaam
er door gaan lijden, maar dan komt ook doks
ter, met zijn sfilet, zegts Laut me es zien!
en eer de patient er erg in heeft, is de vers
lossende snede al gebracht.
En dan. in korten tijdpinkje genéést.
Maar stel het eens omgekeerd
In het lichaam woelt een kwaal.
Als gevolg daarvan breken hier en daar
booze zweren uit, ook aan de pink, och
dan baat het niets, of men het pinksken al
afzonderlijk gaat cureeren't wordt er eer
erger dan beter van.
Zoo nu ook met 't lichaamsdessvolks.
Is dat lichaam krank, dan werkt dat door
en na in elk lid.
En daarom hebben zij, die hun hoop op
een radikale «bezuiniging® stellen tenminste
een weinigje gelijk, wijl dit een eerste vers
eischte is, om tot gezondheid der leden te
geraken.
De tering móét naar de nering gezet.
Anders rollen we den afgrond in.
Maar toch, neenhet hoogste is 't niet.
Wederom de vraag«Waar 't op aans
komt
Dat de menschen is het antwoord, elk
voor zich, meer sober en ingetogen leven gaan
dat zij komen tot levensvereenvoudigingde
wereld is door den Oorlog zoo ontzettend
verarmd, daar is alleen remedie tegen als elk
voor zich persoonlijk op lager plan wil
gaan staan 't is de eenige kans, dat het wes
reldsevenwicht straks weer wordt hersteld.
Hier is een »wijze« aan 't woord.
Die over 't vcrband»der=dingen nadenkt.
Die ook een zeer verstandig woord spreekt.
Wij allen, zonder dat we ook maar eenigss
zins in weelde leven of verkwistend zijn, wij
zouden reeds heel wat minder onproductieve
uitgaven doen. als we gewoon precies in den
zelfden stand leefden, als waarin onze vade»
ren leefden vóór vijftig jaar.
'k Had onlangs 'n aardige ervaring.
Als ieder mensch, die niet op zee het le
venslicht zag, heb ik een geboorteplaats. Maar
't eigenaardige is, dat ik mij daar niets van
herinner'k was een paar jaren oud, toen
mijn ouders die plaats verlieten en sinds ge»
viel het zoo, dat ik steeds verder er vandaan
kwam en er nooit in mijn leven weer ben
geweest.
Nu schreef me onlangs een kennis, die sinds
kort daar woont
»Ik heb ook je geboortehuis gezienhet
staat er nog net zoo, zeggen de menschen,
als vijftig jaar geleden en ik dacht zoo wat
was je vader toch ook met weinig tevreden
Nu was dit geen deugd van mijn vader
alleen
't Geslacht van nü zou raar opkijken, als
het naar de behuizing van vroeger terug moest
al geven we dadelijk toe, dat er nog heel
wat op woninggebied te verbeteren valt.
Het was soberder, eenvoudiger.
En begrijp het nu goedons geslacht heeft
gelijk gehad, dat het in dagen van voor»
spoed ook genoot van, neelaat ik niet zeg»
gen meerdere »weelde«, dat is voor velen een
te groot woord, maar van de meerdere «ruim»
te«, waarin God het had gezet. De groote moei»
lijkheid echter blijft, om bij algemeen terug»
gaan dan het roer te verleggen in terug te
keeren tot soberder levenstoon
Nog eens weer: Waar 't op aankomt?
Ik kom nu op ons eigen terrein.
«Dat de geboden en ordinantiën Gods wor»
den gekend en nageleefddan pas kan de
wereld weer waarlijk gelukkig zijn
Wie zoo spreekt, heeft recht.
Al wil ik gaarne nog wat dieper gaan
maar dat komt straks, aan 't eind.
«In het onderhouden van Uwe geboden is
grooten loon
Zoo zegt de Schrift, die niet liegt.
En zoo leert het de ervaring aller eeuwen.
«Wat afvalt van den hoogen God, móét
vallenzong Beets.
Maar ook het omgekeerde is juist.
Wat vraagt naar den wille Gods, zal staande
blijven, ook in de moeilijkste tijden, als er
voor 't menschelijk oog geen uitkomst zicht»
baar is.
Jehu handelde met een Jehu's ijver.
't Kwam bij hem voort uit een vijandschap
tegen Baal en de Baaisdienaars, waarbij zwaar
woog de omstandigheid dat de Baalsdienst
was geweest de pseudo»religie van het konings»
huis, dat h ij van den troon gestooten had,
zoodat reeds zelfbehoud noopte vooral de
belijders des Heeren te vriend te houden.
Maar hij had dan toch geijverd voor den
Heere, al was 't dan maar met een uitwendige
ijver en zelfs tóén nog liet Jehovah hem
zeggen, dat tot het vierde geslacht zijn huis
op den troon van Israel zitten zou.
Het is dan ook van zoo groote beteekenis
voor land en volk, wanneer de geboden des
Heeren in eere zijn in het publieke leven.
De harten kunnen wij niet bekeeren.
Gelukkig niethet is Gods werk.
En dan wordt ons van de tegenpartij altijd
weer het verwijt gedaan, dat wij h u i c h e»
laars kweekenmenschen, die wij willen
dwingen om in hef publieke leven zoowat
uiterlijk op o n s paadje te loopen en die zich
daarvoor straks in hun huis en in besloten
kring schadeloos stellen, door des te harder
voort te draven op den tegenovergestelden
weg.
Maar de tegenstander verstaat ons niet.
Wij zoeken het belang van land»en»volk
Gelijk wij dat zien bij 't licht van Gods
Woord.
Als wij vragen dat de Overheid in 't pu=
blieke leven, op den publieken weg in den
publieken dienst, zal tegengaan het misbruiken
van Gods heiligen Naam en de publieke eer»
baarheid handhaven zalals wij er op aan»
dringen dat de Zondag ook zooveel mogelijk
als de rustdag zal worden geëerd als wij de
loterij uit 't publieke leven willen bannen
als wij het huwelijk willen heilig houden en
de openbare overtreding en bespotting er
van tegengaan,
Dan doen we dit n i e t, om de menschen
in een bepaalde plooi te wringen
Dan doen we 't, wijl zoo Gods eisch
is.
Wijl Hij Zich schrikkelijk vertoornt
om den vloek, om de schending der eerbaar»
heid, om het niet»rusten naar Zijn gebod, om
alle afgoderij in wat vorm ook, om echtbreuk
en hoererij,
En omdat die toorn Gods het ergste
i s, wat een volk treffen kan.
Uit gehoorzaamheid aan 't gebod dus en
uit liefde tot land en volk
Omdat het 't volk wél gaat, als 't Gods
geboden hóüdt.
Maar nog is dit alles 't hoogste niet, ja
sterkerop den duur beteekent het niets en
heel zoo'n kaartenhuis zakt tenslotte ineen
als 't niet gedragen wordt door 't p e r s o o n»
1 ij k geloof van de kern des volks. -
Zie het aan Israël in Jezus dagen.
Wat leken Gods geboden in eere
Hoe werd door de farizeën beslag gelegd
op het publieke leven en wat werd er tegen
ongodisterij gewaakt, en hoe werd dat leven
in duizend»en=een zoogenaamd godsdienstige
banden gekneld, zoodat er zelfs waren, die
er tegen ijverden om het ei te gebruiken, dat
de kip op sabbatdag had gelegd.
Maar het g e I o o f, neen was er niet.
Want bij al die uiterlijke vroomheid waar»
toe men ook 't publieke leven en de publieke
instellingen dwóng, werd de Heere der heer»
lijkheid aan het kruis geklonken
En daarom Wat het méést noodig is
Dat we toch vooral ons uit het publieke
leven óók terugtrekken in de binnenkamer,
in nauwe gemeenschap met onzen Goddat
we daar onszelven nanw onderzoeken en be=
proeven, of wij p e r s o o n 1 ij k staan in het
geloofof het toch niet bij ons ophoudt met
een roepen van «Heere' Heere maar of het
waar werk»des»harten mag zijn
Dat wensch ik mijn lezers en mijzelven toe
in het jaar 1923.
In dien weg zullen land en volk behou»
den worden
Om tien rechtvaardigen zou God Sodom
hebben gespaard,
UITKIJK.