Uit de Pers.
ReclamS'Mededeeüngen.
V erkoopingen
Gemengd Nieuws.
SM
Naar die totale, uiteindelijke, volkómen
heerschappij van het ongeloof, die haar vols
ledige triomf vieren zal in de komst en het
koninkrijk van den Antischrist, is de werelds
historie op weg.
Hoever we er van af zijn nog, wie zal
het zeggen
Maar we glijden steeds vérder weg.
In Rusland, men weet het, was het al zoo
ver dat de Sovjetsster voor het Christusskruis
in de plaats werd gesteld en dat een rechts
bank werd gevormd, die God indaagde, Zijn
daden oordeelde en vonnis tegen Hem sloeg
'n Echte trek van den Antischrist.
Maar dit alles is nog slechts begin.
En de wereldshistorie gaat wèl in hoofds
richting steeds op haar einddoel af, maar toch
ook vaak langs ingewikkelde Zigzaglijn en
daarom hoeven wij, christenen, allerminst de
hoop op te geven, dat er evenals op de Revos
lutie der achttiende eeuw ook nu een christes
lijk Revéil volgen zal, gelijk aan dat hetwelk
in de vorige eeuw voor Nederland zulke zegens
rijke gevolgen heeft gehad.
Groen van Prinsterer heeft 't ons geleerd
De idealen van de Revolutie heeft zij ges
stolen vanhet Christendom zij belóóft
de vervulling, die Christus gééft.
Alleenlijk, en ziehier het groote onders
scheid
Zij wil den weg van den Christus niet uit.
En zij wil zijn tijd niet afwachten.
Dat was te allen dage het ongeluk van hen,
die zich aan den Heere Christus gestooten
hebben als aan een steen des aanstoots en
een rotssteen der ergernis.
Zoo was 't al tijdens Zijn omwandeling.
Neem b.v. Farizeën en Schriftgeleerden.
Als zij leeraarden dat de Christus komen
zou en Koning zijndat Hij zitten zou op
den troon zijns vaders Daviddat Zijn
Koninkrijk een eeuwig rijk zou zijndat alle
volkeren der aarde Hem zouden gehoorzamen,
komen en opgaan naar Jeruzalem dat in de
beeldspraak van Jesaja »de berg van den tem»
pel des Heeren zou vast staan, hoog op den
top der bergen«,
Dan hadden zij daarin volkómen gelijk.
Dit was alles naar des Heeren Woord.
Dat de Christus nooit weersproken heeft.
Alleenlijk, tegen den wég, dien Christus
aanwees, als de eenige weg, die tot dit alles
leiden kon, verhitten, vergramden en verbit»
terden zij zich, dien weg, die leidde over
Golgotha tot de heerlijkheid, door middel van
het kruis tot de kroon.
Gelijk dit den Grieken een dwaasheid was,
zoo was het hun, Joden, tot een ergernis.
En zóó hoog steeg hun verbittering, dat
het kookte in hun ingewand toen ze, trappe»
lend van boosheid, dorstend naar het bloed
des Rechtvaardigen, vóór Pilatus riepen«Wèg
met hem Het is niet betamelijk dat hij leve 1
Zijn bloed kome over ons en onze kinderen
Zij wilden wel den Christus Ariomf.
Maar zij verwierpen den Christussivèg-.
En toen is onze Heere Jezus Christus toch
dien wég gegaan, want de Raad des Heeren
zal bestaan tot in eeuwigheid, maar zij die
dezen weg verwierpen, hebben niet gedeeld
in den triomf, uitgezonderd de niet weinigen
onder hen, die zich volgens 't geschiedverhaal
der Handelingen nog aan déze zijde des grafs
van hun boosheid hebben bekeerd.
Welnu, wat zich tóén heeft afgespeeld
Met den Christus in den staat der vernede»
ring, -
Dat ziet men zich in allerlei vorm gedurig
herhalen, nu Hij in den staat der verhooging
gezet is \er boven alle macht, die daar is in
den hemel of op de aarde.
Eén voorbeeld greep me dezer dagen al heel
sterk aan.
Als de lezer dat goed begrijpt, kan hij het
zelf met andere vermeerderen, wanneer hij
maar een weinig let op de teekenen, de be»
geerten, de verlangens, het hijgen en jachten
van dézen tijd.
Zie, de natiën zuchten om vrede
Geloof toch niet, dat de eigenlijke vecht»
jassen onder de kinderen der menschen, die
den strijd willen óm de geneugten van den
krijg, zoo groot in aantal zijn.
Na de verschrikkingen van den vierjarigen
wereldoorlog, zullen er maar weinigen zijn,
die weer naar zoo iets verlangèn.
De mensch, zelfs in zijn gevallen, bedorven
zondestaat, heeft toch het heimwee behouden
naar den storeloozen vrede van het Raradijs,
al heeft «de® mensch die dan ook moedwillig
verspeeld.
Nu is Christus' werk niet slechts ter zalig»
heid van zondaren dat is slechts een onder»
deelmaar om te komen tot «de weder»
herstelling aller dingen®.
Dit geldt ook voor den Vrede.
Hij brengt ons den vrede weder.
En zooals hij voor den zondaar verworven
heeft in de eeuwigë zaligheid den staat van
het «niet»meer»künnen=zondigen«, zoo heeft
Hij ook in beginsel den eeuwigen vrede op
Satan veroverd. En nu leidt hij het «mensche»
lijk geslacht® tót dien vrede.
Doch nu komt weer 't groote conflict
Den Christus=friom/ over strijd, oorlog,
satan en dood, jadién wil men wel. Maar
den wég, dien de Christus daartoe aanwijst,
dien wil men beslist niet.
Altijd weer om dezelfde reden!
Omdat die weg door de diepte gaat.
Door het dal der zelfvernedering. Wie dat
koninkrijk van den eeuwigen vrede ingaan
wil moet het kruis achter Jezus opnemen en
Hem volgen en zichzelven verloochenen en
zijn oude natuur dooden, door de kracht des
H. Geestes, en in een nieuw godzalig leven
wandelen.
Dat is de weg naar den Vrede.
En dat is geen luchtspiegeling dat is werke»
lijkheid dat wordt alzoo door Gods Woord
op vele plaatsen geleerd.
Dat Woord, versta me es even wélis
«pacifistisch® in den eenig»mogelijken, hoogst»
heiligen zin van dit woord.
Laat ik es één bewijs bij brengen.
Dezer dagen las ik in de vertaling van
«Tekst en Uitleg« die heerlijke beschrijving
uit Jesaja 2, hoe het zijn zal »in het laatste
der dagen«, een beschrijving die dan hierin
haar hoogtepunt vindt
«Hij zal tusschen natiën richten,
voor vele volken zal Hij beslissen,
dan smeden zij hun zwaard om tot
ijzeren hak,
hun spies tot een mes om te snoeien,
geen volk heft zijn jzwaard tegen 'n
ander meer op,
de krijgskunst zal niemand meer
leeren®.
Zeg nu zelf: is dat niet precies wat de
»pacifisten« van onze tijd leeren Kan één
hunner 't zóó juist en schoon zeggen
Afschaffing en vernietiging van alle wapen»
tuiggeen strijd meer tusschen de natiën
afschaffing van leger en vloot, want niemand
zal meer de »krijgskunst« leeren en alle geschil»
len tusschen de natiën en volken worden
door arbitrage beslist
Ja zeggen de «pacifisten®, de«anti»militairis»
ten®, met glanzend, schitterend oog»Zóó
moet het zijn! Zooals Jesaja 't beschrijft
Ziedaar het vonkelend »overblijfsel«
't Heimwee naar den waren Vrede
Maar helaasden wég willen zij niet.
Dat is de groote tragiek van de wereldhisto»
rie Altijd wéér het hiemwee, dat soms wordt
een verterend verlangen naar de bruiloftszaal
maar het bloedbruilofstkleed van Christus, he»
laas dat wordt versmaad
UITKIJK.
Christendom en Socialisme.
We lezen in 't Friesch Dagblad.
De ouderen herinneren 't zich nog?
Van »Walhalla« in Den Haag
't Was in den veelbewogen, anarchistisch
gekleurden jongelingstijd van 't socialisme in
ons land.
»Domela« was de profeet in den Haag.
In »Walhalla« daar stond zijn troon.
Daar werden week aan week het volk de
beginselen van het anarcho=socialisme in de
ziel gedroppelddaar werd haat gestookt te»
gen staat en maatschappij, tegen godsdienst
en God.
't Waren andere tijden dan nu
Heete hartstochen hitsten de massa op
En toen zijn het christenmannen geweest,
bedienaren des Woords, die 't waagden met
hun Bijbel en hun God temidden van deze
brieschende leeuwen te gaan en tegenover hun
leugen de Waarheid te prediken
Ik denk bijv. aan oud»prof, Lindeboom.
En v aan dr. v. Gheel Gildemeester,
die dezer dagen in den Haag zijn jubileum
heeft gevierd en bij die gelegenheid een en
ander uit den ouden tijd heeft in herinnering
gebracht.
Ziehier 'n kleine moot uit 't verslag
De debatten in »Walhalla« in de Wester»
baenstraat passeerden nu de revue. Vliegen's
lezing als Maastrichts werkman, over »de nood»
zakelijkheid der prostitutie in deze samenle»
ving«, was de eerste gelegenheid, dat spr. met
den tegenstander den degen kruiste, Toen
kwam spr. lezen in «Walhalla® op 19 Nov.
1888 over «Wat we van den mensch te den»
ken hebben«. In deze propvolle vergadering
is spr. door een brandgangetje en door het
zich ophijschen in een raam terecht gekomen.
Spr.'s eerste stelling was »De mensch heeft
een lichaam«. De tweede stelling»De geest
beheerscht ons lichaam« en de derde«Ons
lichaam is een tempel van den H. Geest«.
Sp. eindigde toen zijn rede met «De schep»
ping® van J. J. L. ten Kate. Later getuigde
een verwoed socialist, dat dat hem in de ziel
had gegrepen.
11 Dec. '89 sprak spr. in»Diligentia« over
«Kunnen Christenen en socialisten samen»
gaan Vele collega's raadden het hem af,
maar spr. ging, bemoedigd door v. Koetsveld.
Domela Nieuwenhuis debatteerde, maar som»
migen trokken 't mes. Een jonge man riep
dat God hem mocht verlammen, als Hij er
was. Zes weken latei lag hij geheel lam in het
ziekenhuis. Zoo sprak God in die felbewo»
gen dagen meeEen sprong op het podium en
riep, dat hij met het anarchisme aan den oever
des doods was geweest, maar er niet mee kon
sterven.
Deze avond was de stichtingsure van den
Chr. Volksbond met al zijn zegenrijke ver»
takkingen.
Gelijk den lezers bekend is heeft de dollar
de laatste dagen een stijging gemaakt.
Welk belang Nederland heeft bij de Ame»
rikaansche geldkoers blijkt uit hetgeen de N.
Haagsche Crt. schrijft
De stijgende dollar.
De laatste weken gaat de dollarkoers op»
vallend omhoog. Vertegenwoordigt in normale
tijden de dollar een waarde van f 2,50, thans
moet men al f 2,64 a f 2,66 betalen voor één
dollar. Wat dat beteekent voor alle door Ne»
derland in dollars afgesloten koopen, ligt voor
de hand.
Het genoemde verschijnsel toont aan, dat
de vroegere verhouding tusschen gulden en
dollar verstoord is, ten nadeele van den gulden,
'n Kleine depreciatie, 't zij toegestemd, maar
voldoende toch om ons opmerkzaam te maken.
Nu geven we aanstonds toe, dat in deze
koersstijging van den dollar meerdere factoren
kunnen werken. Eenerzij ds wordt zij beïnvloed
door den stand onze internationale vorderin»
gen en schulden Anderzijds echter werken
er toch ook op in de economische en finan»
ciëele verhoudingen in het binnenland, die
het buitenland waardeert in een cijfer, waarin
het zijn vertrouwen ten opzichte van onze
munt uitspreekt.
Zien we goed, dan kan de stand der weder»
zijdsche vorderingen en schulden den dollar
zijn voorsprong niet verschaft hebben. Nog
pas plaatsten we 25 millioen dollar aan Indisch
leeninggeld in Amerika en verlaagden daar»
mee ons debet op de betalingsbalans.
Deze factor kan slechts in hoogst bescheiden
mate hebben bijgedragen tot de ontstane de»
preciatie, die tevens eenige inflatie beteekënt.
Ook onze economische toestand op zich
zelf levert geen voldoende verklaring op. 't
Is, als overal, al lang slap met het werk in
bedrijf en industrie. Men aanvaardt dat.
Bevoegden meenen echter dit reageeren den
wisselmarkt niet buiten verband te mogen
zetten met de positie der rijksfinananciën.
Niet dat deze reeds in absoluten zinveront»
rustend zou zijn, en we de waardedaling van
ons ruilmiddel onafwendbaar voor oogen had»
.den. Zoo erg is het gelukkig nog niet.
Maar we hebben ons te bezinnen, opdat
we niet komen op den weg der inflatie.
Dat wil de ons ongunstige beweging op de
wisselmarkt even nadrukkelijk 'herinneren.
Zij beteekent: bezuiniging, indien ge uw
oude vertrouwen ten volle wilt handhaven.
Gaat ge door zooals nu, dan loopt het fout.
Hoe langer ge wacht, hoe bedenkelijker voor
uw gulden.
Dan gaat het groote publiek weer zeggen,
dat alles duurder wordt.
In werkelijkheid vermindert echter de koop»
kracht van den gulden.
Wie dan ook de bezuiniging remt ter wille
van eigen groepsbelang, waagt er de belangen
van heel ons volk aan.
Deze waarschuwing uit de koersstijging van
den dollar moge ernstig ter harte worden
genomen.
de wedergade tevergeefsch zoeken zal, is deze
haatzaaiende, laffe scribent dag op dag bezig
politieke tegenstanders te bezwadderen.
Als een slang legt hij het daarbij op zijn
prooi aan.
Profaneeren, op en over den grens van het
godslasterijke, in zijn fort.
Dan leeft hij op, Dan toont hij zijn kracht
en zijn waren aard.
Als hij zijn vijandschap tegen God en al
wat zijn Naam belijdt, maar uiten kan.
Begrijpelijk, dat hij ons ook onze mooie
bijeenkomsten niet gunt.
Dat hij ook zijn gespleten venijntong moest
steken in de wijze waarop de onzen te Ams;
terdam met den heer Colijn vergaderden, -
wie is er die het anders verwacht had
Natuurlijk was 't weer in»en»in»gemeen.
Lees maar eens
Onze Gereformeerde mede»zusteren»en»
broederen hebben in de Raamkerk hun groo»
te gala» en familie=voorstelling gehouden.
Colijn met den scheepsomroeper voorop.
Merkwaardig, hoe vromer het volk, des te
makkelijker gebruiken ze het huis des Hee»
ren voor platvloersche konversatie. En de
kermis der wereldsche .ijdelheid viert dan
hoogtij, 't Was «Excelentie® voor. en «Mi»
nister« na. De typische op=de»knieërij van
den kleinburger voor den hoogen heer dier
andere wereld, waar «óns soort menschen«
slechts op een mijl distantie en minstens in
drieën gevouwen naar kijken mag.
Pure laster, de grofste volksmisleiding is
hier aan het woord.
Maar zoo iets doet 't em in socialistischen
kring. Daar heiligt immers het socialistisch doel
tegenover den tegenstander het gebruik van
elk middel. Ook van het laaghartigste.
En dat gebeurt dan door iemand, wienhet
esocialisme .alleen maar in[dcn mond zit, diejleeft
en doet als «groote mijnheer«, die met woor»
den praalt, maar zoo laf is, dat hij misschien
in staat is, indien hij is even met zijn socia»
lisme in de knel kwam, al dat roode mooi's
met even veel zwier als hij er nu over praat
aan kant te doen, als oude plunje.
Dat is de heer Kleerekoper, die smaalt op
het koningschap, maar zich 't beste plaatsje
40 cent per regel.
Zijn
Uw handen en lippen
pijnlijk, schraal of gesprongen door de koude,
gebruik dan de heerlijk verzachtende en snel
genezende Purol. In doozen van 30, 60 en
90 ets. Bij apoth. en drogisten.
De N. Haagsche Crt. geeft het volgende
portret van de «Krabbelaar lasteraar «in
het Volk«
We kennen hem nu langzamerhand den
z.g. «Oproerige krabbelaar« in «het Volk».
Klein, benepen, geniepig, listig, valsch gaat
hij in zijn »Krabbels« te werk.
Met een zelfingenomenheid, waarvan men
uitzoekt om te zien als de Koningin zich in
't openbaar vertoont. Dan ligt hij met zijn
neus platgedrukt tegen de ruiten te kijken,
Wat zegt ge wel van zoo'n oproerigen krab»
belaar
Ge vat zijn viezigheidjes een enkele maal
tusschen duim en vinger, kijkt er even naar
en slingert ze dan met een trek van afschuw
en verachting op het gelaat van u af.
Zoo ver ze maar vliegen willen.
En toch is deze man een steunpilaar van
de socialistische toekomstmaatschappij.
Gelukkig maar voor hem en de zijnen, in»
dien zij dat begeerde land nimmer betreden.
Ge kunt er toch verzekerd van zijn, dat
het niet lang zou duren of de burgers der
nieuwe maatschappij gingen elkaar op de roe»
rigste wijze bekrabbelen.
Ze kunnen 't nu al vaak niet laten.
Want op dezelfde wijze als ze nu tegen
anderen te keer gaan, zouden ze dan onder»
ling de socialistische cultuur in de practijk
brengen.
Het beginsel daar brengt dat zoo mee.
Wie haat en verdachtmaking zaait, wordt
er zelf op den duur het slachtoffer van.
Wie wind zaait, oogst storm.
Een beschamend voorbeeld
Het »Vaderland« ontving volgenden brief
Mijnheer redacteur.
Ik hep met meelij gelezen van de ont»
zettende noot in Duitschland. Ik heb geen
geld te vermissen, maar ik zend u mijne
eerlijk verdiende echt zilvere medaljes. Ver»
koop die maar, elk plakje zal nog wel een
paar broden opbrengen, en ik stigt daarmee
meer nuttigheid als ze te hangen op mijn
beste jas, die toch maar in de kast hangt.
Beter iets dan niets.
N. N.
een oude Vechtjas«.
Dat briefje gaf de onbekende aan het loket
af met de twee zilveren penningen, en ging
heen. Het blad zegt er nog van
«Op den eenen penning, ongeveer ter grootte
van een rijksdaalder, staat aan de eene zijde
het Nederlandsche wapen, te midden van
oorlogsattributen, en daarboven«Voor trouwe
dienst«aan de andere zijde een groote W
op een draperie, met de kroon er op.
Op den tweeden, grooteren penning aan
de eene zijde, in een lauwerkrans«Hulde
aan de strijders op Lombok, Amsterdam 6
Juni 1895« aan de andere zijde «Matarum—
Tjakra Negara®.
Die twee, met levensgevaar, eerlijk verdiende
penningen, die ook nog hun waarde in zilver
hebben, stelt de oude Vechtjas ter beschikking
van de hongerlijders in Duitschland. Die gift
is heel wat meer waard dan het zilver dat
er aan zit®.
We voelen ons soms al heel weldadig, als
we een kleinigheid van onzen overvloed geven.
Het voorbeeld, hier gegeven, doet denken
aan het penningske der weduwe. Moge het
dengenen, die geven kunnen, in deze ellendige
tijden, tot spoorslag zijn, al het mogelijke te
doen tot heil voor de lijdende menschheid.
Op Donderdag 22 Nov. 1923, veiling, en
Op Donderdag 29 Nov. 1923, afslag, beide
dagen des avonds ten 5,30 uur bij den heer
P. Jacobs aan het Tramstation te Achthuizen,
van Een huis, erf en tuin aan den Kranen»
dijk, plaatselijk geteekend B 111 en het recht
van erfpacht tot 1 Januari 2000 van een per»
pel bouwland aldaar, groot 4 Are 25 c.A.,
alles onder de gemeente Den Bommel, nage»
laten door A. Hameeteman.
Notaris VAN ISPELEN.
Op Vrijdag 23 November 1923, in het Hotel
van A. P. de Weerd te Oude Tonge, veiling, en
Op Vrijdag 30 November 1923, in het Hotel
van J. Leegierze aldaar, afslag, beide dagen
des avonds 6 uur, vanEen nieuw hecht en
sterk gebouw bestaande uit een boven» en
benedenpakhuis met paardenstal, aan den
Oostdijk te Oude Tonge met erfpachtsrecht
groot 7 Aren 89 centiaren. Zonder machines.
Ingebruik geweest bij de N.V. Handelsraad
van den Land» en Tuinbouwbond.
Notaris VAN ISPELEN.
Zaterdag 24 November, 's avonds 6 uur te
Ouddorp, in het Logement van Akershoek,
verhuring bij inschrijving voor het seizoen
1924 van drie meeden bouwland te Ouddorp
in het West»Nieuwland in den 4en blok, in
3 perceelen, met beding van vrije cultuur, ten
verzoeke van Mej. de Weduwe Teunis Voogd.
Notaris VAN DEN BERG.
.Zaterdag 1 December bij inzet en Zaterdag
8 December bij afslag, telkens des avonds 4
uur, te Ouddorp, in het logement van Akers»
hoek, van een huis met schuurtje en tuin te
Ouddorp aan den Oudelandschen Langeweg,
kadaster Sectie E no. 2133, groot 16 Aren
50 centiaren (108 R. V. M.) ten verzoeke van
den Heer Jan Mierop Janszoon te Ouddorp.
Dadelijk door den kooper in gebruik te aan»
vaarden.
Notaris VAN DEN BERG.
Openbare vrijwillige' verkooping van vier
nieuw gebouwde Woonhuizen, nabij den
Dorpsweg te Sommelsdijk, voor den heer Jn.
Ie Comte aldaar. Op Dinsdagen 4 en 11 De»
cember 1923, telkens des avonds 7 uur in het
Hotel Spee te Sommelsdijk.
Notaris VAN BUUREN.
Dinsdag 4 December 's middags half drie,
te Stellendam aan de Voorstraat om contant
geld. Van een huishoudelijken inboedel ten
verzoeke van de erfgenamen van de weduwe
Aart de Graaf.
Notaris VAN DEN BERG.
Dinsdag 4 December bij inzet, te Stellendam
in het Logement van Mijnders en Dinsdag
11 December bij afslag, te Stellendam in het
Logement van Troost telkens des avonds 7
uur van a. een goed onderhouden Woon» en
Winkelhuis te Stellendam aan de Voorstraat,
met gang, open plaatsje en uitgang naar den
Achterweg, 15 Januari 1924 door den kooper
te aanvaarden, b. een schuur te Stellendam
aan den Noord»Westelijken Achterweg, 15
Januari 1924 door den kooper te aanvaarden,
c. een huis te Stellendam aan de Jan de Naaijer»
steeg, mondeling verhuurd aan Pieter Human
a f 0.90 per week en d. een huis te Stellen»
dam aan de Jan de Naaijersteeg, mondeling
verhuurd aan de Weduwe D. Jansen af0,90
per week. Ten verzoeke van den Heer H. C.
van Wezel te Stellendam.
Notaris VAN DEN BERG.
Het drukfoutenduiveltje.
Dat is een wonderlijk soort kobolt of ka*
bouter.
Menschen met het zesde zintuig kunnen
hem op zijn troon zien zitten op de zetterij.
Van die zitplaats pakt hij zoo nu en dan den
zetter bij den neus en heeft hij dat gedaan,
dan hoort men hem grinniken van de pret.
Zoo maakt hij den zetter tot zijn nar en den
schrijver van boek of courantenartikel tot zijn
slachtoffer. De drukkerij heeft het minst schuld
aan zijn streken. Men spreekt wel van druk»
fouten, doch 't moet eigenlijk zetfouten zijn.
Als de handzetter, staande voor zijn letter»
kast, ijverig zijn handen beweegt tusschen de
verschillende vakjes en zijn zethaak, dan duwt
de kabouter die hand graag ongemerkt een
vakje te ver, of vertrotbelt een seconde den
blik van den zetter.
En de man aan de zetmachine, die dat kun»
stig samengestelde werktuig bedient afsof het
een groote schrijfmachine was, is al evenmin
gevrijwaard tegen zijn sarrende plagerijen, die
pas gemerkt wordt als het «zwart op wit«
staat.
Dat er een spatie te hoog staat, zoodat ze
zichtbaar wordtdat een letter op haar kop
staat, och, dat is het ergste niet. Het gevaar
ligt daarin, dat een letter in de plaats van
een andere komt, weggelaten of ingevoegd
wordt, daar waar ze niet hoort. Bedenk men
dan, hoe dikwijls één enkele letter, één enkele
komma, één enkel streepje den zin geheel kan
veranderen, dan krijgt men ook eenig idee
van de verwoestingen, die de kabouter, tronend
op zijn letterkast, kan aanrichten.
Met het onschuldigste voorkomen van de
wereld verandert hij de echtelijke slaapkamer
in een echtelijke slaagkamer(een dambord
in een dansbord, een weetgrage jongen in een
eetgrage. Of hij laat een werkster per adver»
tentie eenige werkbuizen vragen vertelt, dat
de jonge dames onder veilig geleide reisden,
behoed als ze waren door een paar waardige
matrozen. Ja, hij durft het zelfs aan een groep
aanzienlijke bezoekers van een museum aan
te duiden als het deftige ezelschap.
Minister Goeman Borgesius toonde indertijd,,
weinig kiesch gevoel en reverentie toen hij
in het vuur van zijn rede sprak over het kouwe
vriesrechtmaar onze kabouter maakt het
niet beter als hij den zetter stiekum verleidt
en hem een verhandeling laat zetten met den
kop Vrouwenknsrecht. Verbeeld u, en dat
juist over die geëmancipeerde dames, die dat
gewraakte werkwoord niet kennen of niet
willen kennen
De groote vijand van het drukfoutenduivelje
is de corrector, die angstvallig al de ongerech»
tigheden naspeurt om die te verwijderen.
Maar wilt u wel gelooven, dat het den ka»
bouter nog menigmaal gelukt ook hem te
verschalkenHij deinst voor niets terug, en
durft zelfs aanhalingen te vervalschen, zoodat
de onoplettende voorlezer uit de preek las
de koe en de boerin zullen te zamen weiden.
Van een ouden staatsman vertelt hij, dat
deze diplomaat dertig jaren lang de lusten
van den Staat heeft gedragen, of hij spreekt
van de hatelijke verstandhouding tusschen
een voorbeeldig echtpaar. Weerlooze vrouwen
verklaart hij zonder blikken of blozen voor
eerloos hij laat ons iets lezen over den inhoud
van een galblaas, maar heeft het dan met een
ernstig f gezicht over den inhoud van een
gasblaaas
Ja, ik heb het zelf meegemaakt dat de
schaik ons liet lezen Vriendelijk hijgend reed
de Koningin van Nederland voor de eerste
maal de hoofdstad van haar Rijk binnen.
Bij al het bovenstaande heeft de koddige
snaak alleen nog maar de handgreep of het
oog van den zetter parten gespeeld, maar, o
wee, als hij bij den man de zinnen even kan
verwarren.
Dan lezen we kalmweg, dat de padvindsters
een middagdutje deden op een hooimeid, met
een mijt kon de man blijkbaar niet overweg.
Of, zooals de Fransche zetter, die een bericht
van den schrijver aan hemzelf tot slot van
den tekst afdrukte. Die boodschap luide
Pour finir, il faut guillemeter tous les alinéas.
(Zet ten slotte alle alinéa's tusschen aanhalings»
teekens). Had hij dat nu nog maar afgedrukt,
dan had hij alleen maar de lezers van het
boek aan het werk gezet met het plaatsen
van aanhalingsteekens.
Maar de man drukte afPour finir, il faut
guillotiner tous les aliènés. (Alle krankzinni»
gen moeten tenslotte geguillotineerd worden).
En daarboven op de letterkast grinnikte
het drukfoutenduiveltje; misschien doet hij
het over mijn zetter ook wel.
Zoo'n lastig knaapjen,
Zoo'n kittelig aapjen
Dagjesmenschen. We dachten altijd dat
Hollanders specialiteiten waren in het bevui»
len van bosschen en parken met papieren,
etenresten e.d. Het verschijnsel schijnt echter
internationaal te zijn. Het Canadeesche week»
blad «Toronto Goblin« heeft tenminste de
volgende beschrijving van «Het slot van een
leuken dag®.
«Hebben jullie pret gehad jongens
Koor van stemmen «ja, ma 1«
«Laten we dan inpakken en naar het station
gaan. Johnny
«Ja ma.®
«Heb je de boterhampapieren overal rond»
gestrooid
«Ja, ma.«
«Mara, heb je de jam, die nog over was,
op de bank gesmeerd
«Ja, ma.®
«Wim, sla jij die twee melkflesschen kapot
en stop de scherven met de punten boven
onder dien grooten boom in het zand.«
«Ja, ma.«
«Betty, trap nog gauw die bloemen neer.®
«Ja, ma.«
«Jack, ga jij je vader helpen met het afbre»
ken van dien dikken tak daar.®
«Ja, ma.«
«Man, weet je zeker dat't kampvuurtje nog
smeult, en dat er kans is dat er een bosch»
brand van komt
«Ja, vrouw.«
«Vooruit dan maar, dan hebben we alles
gedaan wat redelijkerwijs van ons verwacht
mag worden.« Fr. Dagbl.
Noodlottige hebzucht. Een Hongaarsch blad
verhaalt van een uiterst tragisch familiedra»
ma, dat zich onlangs in het Hongaarsche dorp
Tatsalva afgespeeld moet hebben. Daar kwam
op zekeren dag een Amerikaan in de dorps»
herberg, die vertelde 25 jaar geleden naar
Amerika vertrokken te zijn en daar een belang»
rijk vermogen verdiend te hebben. Hij vroeg
naar z'n ouders en vernam tot z'n groote
vreugde, dat beiden nog leefden, maar dat ze
hem, daar ze in jaren niets van hem verno»
men hadden, al reeds als gestorven hadden
betreurd. De Hongaarsche Amerikaan vroeg
den waard hem niet te verraden en begaf zich
naar zijn ouders, die hem niet herkenden. Hij
wilde zich eerst den volgenden dag bekend
maken en vroeg aan Izijn ouders nachtverblijf,
waarbij hij zeide veel geld bij zich te hebben.
De ouders, die geen „vermoeden hadden,
wien ze herbergden, besloten den rijken Ame»
rikaan uit den weg te ruimen en zich z'n geld
toe te |eigenen. Ze wilden hem in den slaap
overrompelen en vermoorden. Vooraf ging de
vader naar de herberg, om zich moed in te
drinken. Daar vroeg hem de waard naar z'n V
Amerikaanschen gast. Uit vrees voor ontdek»
king van de beraamde misdaad loochende de
vader een gast te hebben, waarop hem de her»
bergier het geheim openbaarde de rijke Ame»
rikaan was niemand anders dan de vermiste
zoon. Vol vreugde rende de vader naar huis
maar daar vond hij z'n zoon reeds badende
in z'n bloed. De vrouw had den vreemdeling
met een scheermes de keel doorgesneden. Toen
ze vernam wie haar slachtoffer was, kreeg ze
een aanval van [krankzinnigheid. De zoon ver»
keert in levensgevaar.
Postzegeldiefstal. Het gebeurde eenigen tijd
geleden, dat aan het Koloniaal Etablissement
in Amsterdam 40,000 postzegels, voor Indië
bestemd, vermist werden. Het waren postze»
gels van 2'/2 cent, waarvan men aanvankelijk
dacht, dat ze door de drukkerij der firma En»
schedé te Haarlem te weinig waren geleverd.
Doch een onderzoek wees uit, dat de zegels
door de drukkerij waren verzonden. Er moest
dus vermoedelijk een diefstal in het spel zijn.
Intusschen was het de politie ter oore geko»
men, dat in Amsterdam Indische postzegels
van 12Va cent verhandeld werden. Ze zocht
verband tusschen dit verkwanselen van I2'/2
cent zegels en het ontbreken van zegels van
2 V2 cent en vond ditde bussen, waarin de
zegels, die voor verzending naar Indië klaar
stonden, waren verpakt, werden geopend en
ziet, waar de kleine papiertjes ter waarde van
12l/2 cent moesten zitten, was een ontbreken»
de hoeveelheid met 2'/2 cent zegels aangevuld
het waren dus 12'/2 cent postzegels, die ont»
braken.
De verdenking van den diefstal viel op den
ambtenaar, die met de verpakking van de
postzegelzending belast was. Bij een verhoor
bekende hij, dat de 40,000 zegels, ter waarde
van f 5000, aan een zekeren G., een berucht
bij de politie bekend opkooper verkocht wa»
ren. De ambtenaar pleegde na de ontdekking
van zijn diefstal zelfmoordde beruchte G.
ontkende de opkooping, zoodat de politie
nog steeds uit gebrek aan bewijs denopkoo»
per niet kon aanhouden.
Met list werd echter de man, die nog im»
mer rondliep met zijn 40,000 Indische postze»
gels, die hij te Amsterdam niet kwijt kon ra»
ken, in de val gelokt. Een gefingeerde hande»
laar, die in Indië de gestolen zegels wel aan
den man zou kunnen brengen, werd met hem
in contact gebracht. Er werd onderhandeld,
de koop werd gesloten in café Polen zouden
de zegels tegen klinkende munt aan hun nieu»
wen eigenaar worden overgedragen. G. ver»
scheen op den afgesproken dag op het be»
paalde uur in het café met de 40,000 zegels,
vol vreugde, dat hij ze eindelijk verkwanse»
len kon. Doch het was slechts een korte vreug»
de. Met den gefingeerden handelaar waren te»
vens de noodige politiemannen meegekomen,
die op het juiste oogenblik toeschoten om den
opkooper die nu in het bezit van de gesto»
len zegels werd aangetroffen, in hechtenis te
nemen. Hbld.
M
De
Kooien
dag ges
Kathol]
dr. Nc
tionair]
met
dr. J.
alleszir
het sta
voor
binet
met j
nameli
ties,
blijken
gangsj.
mogen
Ook
de N.
mateui
vaardt,
te neq
De
Het
trachte
zou d;
de rei
zij een
vervol
door hi
willen
groept
werkiq
De
blik if
thans
partije
willen
Naaj
S termid
Ruys
Meii
De<
gistere]
band
Oolj
partij
netscrl
Naa
een b
derru:
Neder
verple
tot u
in hei
In
recher
het c
papie
He(
tairen
in ve
het
verde
Hij o
marec
In
deze
Van
brigac
tricht
dekt,
moet
terdar
Te
arrest
gen
De
huis
king
niet
Kan
Du
In
Rous
heeft
wapei
trekki
land
lijks
aanta
rijksv
saties
slotte
herstc
Me
