voor de Zuidhollandsche en Zeeuwsche Eilanden,
Zonen
zeoEB
bode
I
I
f
Antirevolutionair
Orgaan
WEN
V
T5;
PRIJZEN
No. 2904
ZATERDAG 21 APRIL 1923
38ste JAARGANG
IANDEL
IN HOC SIGNO VINCES
per
roeftuïn
i
1
^'♦1
-4
EERSTE BLAD,
Wereid en BCerk.
Reclames NlededeeBingen.
Op den Uitkijk.
Gemeenteraad.
ll
ill
I
LNTEN
Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie, franco toe te zenden aan de Uitgevers
ijk.
oven
:nis
.........3
rEtt|
JK
Wat God verkiest, dat is Zijn Kerk.
Niet dus een zeker aantal losse per
sonen, zonder eenig verband, neen
voorwerp van Gods genadige verkie
zing, is Zijn Kerk of Gemeente en de
„personen" zijn slechts meê voorwer
pen dezer verkiezing, omdat zij en in
zooverre zij in deze Kerk begrepen zijn.
„Kerk" ziet hier natuurlijk niet op
eenig „instituut".
Daarin zijn, zelfs bij den zuiversten
openbaringsvorm altijd nog de hypo
crieten en die zijn geen voorwerpen
|)n Gods verkiezende liefde, maar van
ijn rechtvaardigen toorn.
Neen, „Kerk" zijn hier de ware
geloovigen.
Zooals de Heidelbergsche Catachis-
mus het uitdrukt in het antwoord op
vraag 54
„Dat de Zone Gods uit het gan-
sche menschelijk geslacht zich een
gemeente tot het eeuwige leven uit
verkoren, door Zijn Geest en Woord
in eenigheid des waren geloofs, van
het begin der wereld tot het einde,
vergadert, beschermt en onderhoudt".
Die Kerk of Gemeente is het dus
Door God van eeuwigheid verkoren.
Die Hij ontwijfelbaar tot de eeuwige
zaligheid brengen zal.
En welke Hij let nu vooral hierop
in den tijd, dus ook in dézen, ónzen
^:d beschermt en onderhoudt.
Daarmee raken we dit tijdelijke leven.
Deze voorbijgaande bedeeling.
En dus ook de „politiek", die in den
weg der middelen dit tijdelijke leven
goeddeels beheerscht.
In deze wereld, welker gedaante
voorbijgaat, leeft, lijdt, strijdt, worstelt,
rijst en duikt, buigt het hoofd en richt
zich weer op de Kerk, welke God uit
verkoren heeft.
Wat nu volgt hieruit?
Veel en in velerlei zin.
Maar in de eerste plaats wei dit
Een gansch tegenovergestelde beschou
wing der verhouding tussch en Wereld
en Kerk, al naarmate ge wèl of met
staat op den vasten grond van het feit
der genadige verkiezing.,
Noemen we eerst onze tegenstanders.
Zij zien aan wat voor oogen is.
En dèn, natuurlijk zien zij voor en
boven alles de gedaante dezer tegen
woordige wereld. Dan ziei 1 ze de din
gen die voorbij gaan. De z,aken van dit
tijdelijk bestaan. De koninkrijken dezer
aarde. Ons huidig, maatschappelijk
leven. De openbaring onzer cultuur in
wetenschap, kunst enzoovoort.
Dat is voor hen het voornaamste.
Zij zien den mènsch, bovenal den
mènsch.
Zooals die zich in het leven open
baartStaat en Maatschappij vormt;
dit aardsche leven brengt tot steeds
hooger bloei.
De Wereld is voor hen hoofdzaak.
En dan de Wereld, gelijk de mènsch
die vormt, regeert, op hooger pij 1 brengt,
voortgaande van macht tot macht.
Op en in die Wereld dan ook, nu
ja: de Kerk.
Ook onze tegenstanders zien haar
wel. Maar hóé zien ze haar? Als een
stichting, een plantinge Gods In Zijn
eeuwige verkiezing geworteld en ge-
Zij zien die Kerk eenig en alleen,
zij kunnen haar niet anders zien, dan
als een openbaringsvorm vara mensche
lijk leven.
anderen een Vennootschapnog weer
anderen een Kerk vrijheid, blijheid 1
maar voor onze tegenstanders staat dit
feitelijk alles op dezelfde lijn.
En nu de groote tegenstelling.
De „antithese" als ge wilt.
Wie gelooft aan, wie mag leven uit
het feit van Gods genadige verkiezing,
die staat hier precies anders.
Voor hem is Gods Kerk het hoogste.
En al het andere is secundair, komt
in de tweede plaats.
Laat me een beeld gebruiken.
Een beeldhouwer is op een openbaar
plein bezig met een grootsch, heerlijk
beeldhouwwerk. Rondom die plek zijn
nu hooge staketsels, schuttingen enz
opgetrokken, die het werk voor 'taf
is aan 'toog van alleman onttrekken,
het beschermen tegen de elementen,
tegen schennende handen enz.
Wat Is nu 't voornaamste 't Groeien
de beeldhouwwerk, dat verborgen is
óf het houten getimmerte, dat men van
verre al ziet Dat wat vergaat, of dat
wat blijft
Ieder heeft zijn antwoord klaar.
Welnu, zoo is het ook hier.
De Kerk is 't blijvende beeld-bouw
werk. Aan héar is de groote Bouw
meester aldoor bezig, naar 't bestek dat
Hij van eeuwigheid heeft gemaakt. En
zij zal voltooid en volmaakt overgaan
uit deze bedeeling in de heerlijkheid.
Zij is voor óns, ook in ons politieke
leven, verreweg het voornaamste.
Al wat daar nu omheen getimmerd
isde wereld met hare machten en
krachten, republieken en koninkrijken,
politie en wet enz. enz., 't is alles nut
tig, zekerals schutting.
Als staketsel ter bewaring der Kerk.
Het gaat voor ons niet voorop.
De Kerk is er voor ons éérst. En
heel dit wereldsche régiem beschou
wen wij allereerst en allermeest als een
gewrocht van Gods hand, om Zijn Kerk
door dit aardsche leven heen te bren
gen tot de heerlijkheid.
nationale
ban&VEREENIGING
ODELHARNIS
»ns
a's, Clivea's,
Alalia's enz,
en, Pootulen.
O. Aarbeien,
verder alles
behoort
Deze Courant verschijnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franco per post 75 cent bij vooruitbetaling.
BUITENLAND bij vooruitbetaling f 8.50 per jaar.
AFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT.
UITGEVERS
W. BOEKHOVEN ZONEN
SOMMELSDIJK
Telef. Interc. No. 202 Postbus No. 2 t
ADVERTENT1ÈN 20 cent, RECLAMES 40 cent, BOEKAANKONDIGING 10 cent per regel.
DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f 1.— per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte, die zij beslaan.
Advertentiën worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 uur.
haken, breien
«Japonnen,
voor dames
n boekhandel
=LAKKEE te
is op eiken
enden GRA-
enscht geeft
n, die moch-
17461
■caasaasBsS
X:":'
X5
ebruikl
OGISTEN
ukjHB
|6;
Collectie
decor'»
en als
heden
K.
v
t
Die gaan in alles van de Wereld uit.
Neen, dat lijkt er niet naar.
Sommigen stichten een Coiïperatie
V' Aanklacht.
Tegen ds. Theesing is thans officieel 'n aan,
klacht ingediend.
Men herinnert het zichde predikant te
Kwadijk, die lezingen hield over de «groote
fabel® van het cristendom en over de »oude
God«, die volgens hem gestorven was en
daarin de laatste vezelen doorsneed, die hem
nogaan den christelijken godsdienst verbinden.
't Classicaal bestuur van Edam moet uit»
spraak doen.
En dan gaat 't natuurlijk hooger»op.
Tot de Synode einduitspraak geeft.
En al weten we nu zeer wel, hoe in p r i n»
c i p e wekelijks op honderden kansels precies
hetzelfde verkondigd wordt en al zal dit zoo
wel blijven ook; al wachten we dus van dit
kerkelijk proces bitter weinig,—
Toch is het d i t, dat ons verheugt
Uit de gemeente is tegen dit gemeentes
verwoestend bedrijf weer eens een ernstig
protest opgegaan, dat door velen zal worden
beaamd en dat weer mêe dienen kan, onder
Gods zegen, om velen de oogen te openen,
dat het zóó toch in en met de Kerk niet mag
en niet kén.
V* Gereformeerd Schoolonderwijs.
Een man z'n eigen woord
Dat geeft toch maar 't beste bewijs 1
En daarom kunnen we er min. dr. D e
Visser dankbaar voor zijn, dat hij op de
Utrechtsche vergadering van predikanten in
de Ned. Herv. Kerk eerts klare wijn geschon»
ken heeft, hoe hij zélf zijn Schoolwet van 't
jaar '20 beschouwt.
Hij heeft daar (verslag Hbld.) 't volgende
gezegd
Spr. wijst af de gedachte als zou de wet
van 1920 een Kuyperiaansch karakter dragen.
Naar sprekers meening zal Groen's ideaal
steeds meer tot zijn recht komen van de
facultatieve splitsing in een neutrale, een
positief Prot. Christelijke en een R. K.
school. Langs een omweg, zal door de wet
van '20 dit ideaal worden bereikt.
Ziedaar de eigen, eerlijke woorden van
onzen minister van Onderwijs.
Nu laten we rusten de onjuiste tegenstel»
ling, die gemaakt wordt tusschen Groen en
Kuyperzij bewijst opnieuw hoe allernood»
zakelijkt opzettelijke studie wordt van de ge»
schiedenis der a.r. partij Voor Groen was
de «facultatieve splitsing® slechts middel
en nimmer ideaal.
Maar wat leeren we uit deze woorden
Dat de vader der Schoolwet van '20 er
hier rond voor uitkomt, dat deze Wet niet
is ingericht op de «vrije® School «voor heel
de natie®, maar op 'n eigenaardige soort van
Staatsschool, naar de «hoofdinrichtingen® in
drie soorten gesplitst.
Laat het u toch gezegd zijn I
Ziet, hoe hier min. De Visser de al»
oude gereformeerden achterstelt bij den
roomsch»katholiek.
Die krijgt zijn eigen »roomsche« school.
Geheel volgens de roomsche confessie.
Maar dan de «gereformeerden®, waarvan
er toch bij elkaar nog wel één millioen in
ons vaderland zijn die mogen naar De Vis»
ser's ideaal tevreden zijn met een protestansch»
«christelijke® school, die de grootste gemeene
deeler der »protestantsche« geloofsbelijdenis»
sen ten grondslag heeft.
Want daar loopt het natuurlijk op.
Laat u dan door dr. de Visser gezeggen
en: Alle gij, gereformeerden in Nederland 1
tot wat Kerk ge ook behoortschaart
u om ons Gereformeerd Schoolon»
d e r w ij s
40 cent per regel.
^"Aj.VV
KANTOOR MIBBELHARNIS
Zitdagen, tijdens Beurs
Woensdag, Sommclsdijk Tabbers
Donderdag, Dlrksland v. d. Doel
Donderdag, OuddorpFlohil
Vrijdag, Oude TongeGeluk
Nadruk verboden.
Goed bezien, hoe bespottelijk!
Om door middel van een rekensommetje,
dat nietige menschenkinderen hebben uitge»
dacht den almachtigen God, die alles doet
naar Z ij n Raad, in gebreke te willen stellen.
Maar ochl de ijdele mensch staat voorniets.
En ik heb in den laatsten tijd nogaleens
moeten denken aan het woord der Schrift
«die in den Hemel woont, zal lachen
Het is menschelijk uitgedrukt.
Evengoed als het spreken over Gods toorn.
De Schrift kan niet anders doen, dan
menschelijke gemoedsbewegingen, zoo goed
en zoo kwaad als 't gaat, aan God toeschrijven,
opdat wij er tenminste éénig begrip van zou»
den hebbenéénige kennis zouden krijgen,
hoe gebrekkig ook, van 't geen daar omgaat
in het hoogheerlijk, goddelijk wezen.
«Die in den hemel woont, zal lachen
De heilige, goddelijke spotlach.
In psalm twee, die we zoo gaarne voorlezen
in onze antirevolutionaire bijeenkomsten,
wordt dit lachen van den Allerhoogste on»
middellijk saamgekoppeld met het woelen der
dwaze menschen, die meenen zich aan Zijn
albestuur te kunnen onttrekken en aan het
koninklijk régiem van Zijn Gezalfde, uitroe»
pende«Laat ons hunne banden verbreken
en hunne touwen van ons werpen I«
Nu geschiedt dit niet altijd even direct.
In den regel is het zoo, dat ook zij die
zich absoluut niet storen aan de ordinantiën
Gods, noch voor hun persoonlijk, noch voor
hun staatkundig leven, dit toch liefst niet
zoo openlijk zéggen.
Zij hebben zekeren eerbied voor »godsdienst«
Spreken soms nog van het »Opperwezen«.
Ja, zij herinneren soms met een zekere
vroomheid, die volstrekt niet gehuicheld be»
hoeft te zijn, maar in den regel een gevolg
van verkeerd inzicht is, aan het psalmwoord
«Gods verborgen omgang vinden,
Zielen daar Zijn vrees in woont®,—
en op grond daarvan is het juist met een
beroep op de heiligheid der religie, dat
wij deze willen houden buiten de sfeer van
het ruwe dagelijksche leven
Maar het resultaat is dan toch, dat de Aller»
hoogste, al i s het dan met een psalmwoord
op de lippen, uitgeschakeld wordt en dat men
den stroom van het menschelijk leven in
eigen bedding voortgaan laat
«Geen nood 1 wij redden 't zonder Hem
't Zij dan met een wóórd van eerbied op
de lippen, gelijk dit 't geval is bij den vro»
men conservatief, 't zij met een vlóék van
haat, zooals bij den bolsjewistischen revolu»
tionair.
In Rusland komt die haat allerduidelijkst
aan het licht.
Men heeft er van gelezen.
Religie heet er »vergif«. God wordt opzet»
telijk op 't gruwzaamst gehoond en Jezus
Christus andermaal gekruisigd. Kinderen wor»
den opzettelijk onderwezen in spot en hoon
en haat jegens den Allerhoogste en, men her»
innert het zich, zelfs heeft als het toppunt, een
revolutionaire spotrechtbank God in alle
vormen voor zich gedaagd, de acte van be»
schuldiging gesteld, gegrond bevonden en
daarop het vonnis geveld
«Die in den hemel woont zal lachen
Wat z ij n die psalmen toch van eeuwen»
overziende en wereldomvattende beteekenis
Die goddelijke, heilige spotlach heeft geklon»
ken alle eeuwen door tegen het woelen en
drijven der goddeloozen en gaat parallel met
den liefelijken glimlach van Gods vriend'lijk
aangezicht, waarmee Hij al Zijn volk en
kinderen troost en tot zich trekt en als een
Vader verzorgt.
Ik kom op mijn begin terug.
En wel op dat rekensommetje
Het is vele jaren geleden al uitgevonden,
door de menschen die bang waren, dat deze
aarde veel te vol worden zou en dat dit op
een reuzen»catastrophe moest uitloopen, die
slechts met een ramp als van den Zondvloed
kon vergeleken worden.
Och, het was zoo eenvoudig
Kijk, zeiden zij, de mensfhen telen snel
voort. In gewone tijden gaat het zelfs zoo
snel, dat in een 20 a 25 jaar het aantal men»
schenkinderen verdubbeld wordt. Noemt men
het aantal menschen, dat op een gegeven
oogenblik den aardbodem of een deel daar»
van bewoont x, dan is na 20 a 25 jaar of
dertig jaar, of och dat doet aan de r e»
k e n s o m tenslotte niet toe of af, dit aantal
2 x geworden.
En telkens verdubbelt het.
Na weer 't zelfde jarental.
Men krijgt dus voor het aantal menschen
deze reeks
x, 2 x, 4 x, 8 x, 16 x, 32 x enzoovoort.
Noemt men nu de opbrengst aan voed»
s e 1 van deze aarde of van een deel daarvan
y, dan kan na zoo'n reeks van 20 a 30 jaar
met de alleruiterste inspanning daar telkens
net zooveel voedsel bijkomen. Men krijgt dan
voor het voedsel deze reeks
y, 2 y, 3 y, 4 y, 5 y, 6 y enzoovoort.
Maak n u de rekening maar op.
Als thins x menschen aan y voedsel genoeg
hebben, dan loopt het de eerste 25 jaar wel
goed dan hebben 2 x menschen aan 2 y eten
genoeg. Maar dan moeten 4 x menschen met
3 y porties eten genoegen nemen. En over
bijv. 5X25 jaar, zitten 32 x menschen al te
vechten om 6 y 's menscheten brood
Me dunkt, ieder kan 't volgen.
En daaruit zijn nu de theorieën van 't
NieuwsMalthusianisme te voorschijn gekomen,
dat aan de noodklok trekt«Menschen, men»
schen I 't loopt mis! 't loopt vast't loopt
hopeloos in de warHet loopt met een a
twee eeuwen uit op een hongersnood zoo
verschrikkelijk, als de wereld nooit heeft ge»
kend
Gelukkig, dat z ij er nog zijn.
Zij hebben 't gevaar tijdig voorzien
E n het middel aangegeven
Aangezien, volgens hen, de voedseltoename
niet kan worden opgevoerd boven de
reeks hierboven genoemd, moét— zeggen
zij het aantal geboorten worden beperkt.
Anders komt vast de groote strop.
I s die er eenmaal, dan is het te laatdan
helpt niets meer en daarom moet men deze
mannen en vrouwen met den vooruitzienden
blik dankbaar zijn als de redders der mensch»
heid en zich beijveren hun advies op te volgen.
Nu gaan we op dat advies niet in.
Het is een onschriftuurlijk, menschverlagend,
tegennatuurlijk en goddeloos advies. Wij be»
hoeven dit voor onze lezers niet nader uiteen
te zetten, en in een publiek blad kunnen we
daar niet nader over in bizonderheden treden.
Dat hoéft trouwens ook niet.
Wij weten, dat christenen, die zich op
dezen doolweg lieten leiden met tranen heb»
ben geklaagd, hoe ze den vrede met God en
de rust hunner consciëntie misten, zoolang ze
in de zonde volhardden.
Op het zondepad kan geen vrede zijn.
En indien ooit, dan wordt in d i t opzicht
aan de volkeren gezien, hoe de zonde is de
ruïne der natiën en hoe in het zich onder»
werpen aan Gods ordinantiën vrede is en
grooten loon.
Wat toch is het geval
Volgens de theorie van het N. M. zal
de geboorte»beperking voortkomen, uit a 1»
truïsme, d.w.z. uit liefde tot de menschheid»
der»toekomst, die anders reddeloos vastloopen
zou
Maar de p r a c t ij k leert het ènders.
't Stuitendst egoïsme leidt de geesten
Brutale zelfzucht zit op den troon.
Met weinig kinderen heeft men immers als
getrouwde lieden een veel makkelijker leven,
dan met veel. «Vele varkens maken de spoe»
ling dun«. Waarom zich dien last op den
hals te halen
En dan natuurlijk gaat men steeds verder
Waarom ook nog »weinige« kinderen
Waarom zal men dien »kinderlast« niet
gehéél van zich afschuiven en aan anderen
overlaten Man en vrouw kunnen dan elk
in hun beroep blijvenhet mes blijft van
twee kanten snijden en bot wordt het ook
al nietelk jaar kan een fijn sommetje wor»
den weggelegd en op een leeftijd, wanneer
men nog in z'n kracht is en 't leven genieten
kan, gaat het »echtpaar« stil leven heeft geen
kinderlast en kent geen kinderzorg.
Dien weg gaat het niet zelden op.
Van de oorspronkelijke altruïstische
gedachte van het N. M. is geen grein over»
gebleven, 't Is al pure, klare schaamtelooze
zelfzucht. En God maar wat heeft
de moderne wereldburger nog met een »God«
te maken. Gelukkig leert de Wetenschap, dat er
niets is dan de natuur met haar »wetten«.
Daar z ij n echter heel domme wetten bij en
die moeten door den redelijken mensch wor»
den «gecorrigeerd®.
Zoo b.v. de Wet»der»voortplanting
«Die in den hemel woont, zal lachen
Onze vaderen zeggen terecht in den Cata»
chismus, wanneer 't over het vloeken gaat,
dat niets God zoo zeer vertoornt, als de las»
tering Zijns Naams. Zouden zij niet, indien
ze in hun dagen dit kwaad hebben gekend,
het met den vloek op één lijn hadden gesteld
In anderen vorm is het dezelfde zonde,
waarom God Sodom en Gomorra van den
aardbodem heeft verdelgd. En, in langzamer
vorm volgt ook hier dezèlfde straf, de
natie, welke zich als volk in haar geheel
aan dit kwaad overgeeft, roeit zichzelf op den
duur uit van den aardbodem,
Zie om u heen, en aanschouw I
Let, om twee voorbeelden te noemen, er
op hoe de bevolking van Frankrijk versmelt
en vraag, waar het zoogenaamde protestan»
tisme van Noord»Holland blijft
Het mag, laten onze antipapisten 't maar
eens hooren herinnerd worden, hoe er mét
de calvinisten geen ijveriger bestrijders zijn
van dit kwaad dan de R.»Katholieken, die
dezer dagen zelfs een congres houden terbe»
spreking van het bevolkingsvraagstuk.
Daar wilde ik even op wijzen.
Hier komt een juiste gedachte aan't woord,
die ook ónze mannen»van»wetenschap mogen
ter harte nemen.
De tegenstander komt kwasie»wetenschap»
pelijk voor den dag, denk aan het reken»
sommetje bovengenoemd. Dat »kwasi«»spinsel
moet worden uiteengescheurd. Doch dan zijn
we er nog niet. Er r ij z e n, er z ij n werkelijk
tal van vragen, die bij 't licht der H. Schrift,
in christelijken geest moeten beantwoord wor»
den.
Het «bevolkingsvraagstuk® stélt vele vragen.
Algemeene, van nationalen aard.
Persoonlijke ook, want ook i n het huwelijk
en vóór het huwelijk doen zich allerlei vra»
gen voor, waarop de christen antwoord be»
hoeft, zal hij zijn weg wèl aanstellen voor God.
Voor onze economen en staatslieden, maar
ook voor moralist en theoloog is hier nog
een ruim veld van arbeid, tot voorlichting
van ons volk. Rome begrijpt dat, zóó dat
het er zelfs een congres over houdt.
Laat ons dit een prikkel tot biddende stu»
die en onderzoek zijn. UITKIJK.
Vergadering van den gemeenteraad van
DIRKSLAND op Dinsdag 17 April
des voorm. 9.15 uur.
De Voorzitter de Edelachtb. Heer de Win»
ter opent de vergadering met gebed, waarna
de notulen worden voorgelezen en onveran»
derd vastgesteld.
Na behandeling van eenige ingekomen stuk»
ken werden tot leden der schattingscommissie
herbenoemd de H.H. L. de Winter, C. War»
naer, H. Kooman en M. G. de Graaf.
Besloten werd over te gaan tot gerechtelijke
invordering van tuinhuur (f 13.50) en te veel
genoten jaarwedde door onderwijzers.
Besloten werd het vervolgonderwijs af te
schaffen. B. en W. zullen bijtijds maatregelen
treffen om zoonoodig in den winter de cursus
te doen houden.
Het licht» en kookgas wordt teruggebracht
van 18 op 16 cent. Muntgas 16'/s cent M3.
Besloten werd op voorstel van den heer