voor de Zuidhollandsche en Zeeuwsche Eilanden, Zonen zeoEB bode I I f Antirevolutionair Orgaan WEN V T5; PRIJZEN No. 2904 ZATERDAG 21 APRIL 1923 38ste JAARGANG IANDEL IN HOC SIGNO VINCES per roeftuïn i 1 ^'♦1 -4 EERSTE BLAD, Wereid en BCerk. Reclames NlededeeBingen. Op den Uitkijk. Gemeenteraad. ll ill I LNTEN Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie, franco toe te zenden aan de Uitgevers ijk. oven :nis .........3 rEtt| JK Wat God verkiest, dat is Zijn Kerk. Niet dus een zeker aantal losse per sonen, zonder eenig verband, neen voorwerp van Gods genadige verkie zing, is Zijn Kerk of Gemeente en de „personen" zijn slechts meê voorwer pen dezer verkiezing, omdat zij en in zooverre zij in deze Kerk begrepen zijn. „Kerk" ziet hier natuurlijk niet op eenig „instituut". Daarin zijn, zelfs bij den zuiversten openbaringsvorm altijd nog de hypo crieten en die zijn geen voorwerpen |)n Gods verkiezende liefde, maar van ijn rechtvaardigen toorn. Neen, „Kerk" zijn hier de ware geloovigen. Zooals de Heidelbergsche Catachis- mus het uitdrukt in het antwoord op vraag 54 „Dat de Zone Gods uit het gan- sche menschelijk geslacht zich een gemeente tot het eeuwige leven uit verkoren, door Zijn Geest en Woord in eenigheid des waren geloofs, van het begin der wereld tot het einde, vergadert, beschermt en onderhoudt". Die Kerk of Gemeente is het dus Door God van eeuwigheid verkoren. Die Hij ontwijfelbaar tot de eeuwige zaligheid brengen zal. En welke Hij let nu vooral hierop in den tijd, dus ook in dézen, ónzen ^:d beschermt en onderhoudt. Daarmee raken we dit tijdelijke leven. Deze voorbijgaande bedeeling. En dus ook de „politiek", die in den weg der middelen dit tijdelijke leven goeddeels beheerscht. In deze wereld, welker gedaante voorbijgaat, leeft, lijdt, strijdt, worstelt, rijst en duikt, buigt het hoofd en richt zich weer op de Kerk, welke God uit verkoren heeft. Wat nu volgt hieruit? Veel en in velerlei zin. Maar in de eerste plaats wei dit Een gansch tegenovergestelde beschou wing der verhouding tussch en Wereld en Kerk, al naarmate ge wèl of met staat op den vasten grond van het feit der genadige verkiezing., Noemen we eerst onze tegenstanders. Zij zien aan wat voor oogen is. En dèn, natuurlijk zien zij voor en boven alles de gedaante dezer tegen woordige wereld. Dan ziei 1 ze de din gen die voorbij gaan. De z,aken van dit tijdelijk bestaan. De koninkrijken dezer aarde. Ons huidig, maatschappelijk leven. De openbaring onzer cultuur in wetenschap, kunst enzoovoort. Dat is voor hen het voornaamste. Zij zien den mènsch, bovenal den mènsch. Zooals die zich in het leven open baartStaat en Maatschappij vormt; dit aardsche leven brengt tot steeds hooger bloei. De Wereld is voor hen hoofdzaak. En dan de Wereld, gelijk de mènsch die vormt, regeert, op hooger pij 1 brengt, voortgaande van macht tot macht. Op en in die Wereld dan ook, nu ja: de Kerk. Ook onze tegenstanders zien haar wel. Maar hóé zien ze haar? Als een stichting, een plantinge Gods In Zijn eeuwige verkiezing geworteld en ge- Zij zien die Kerk eenig en alleen, zij kunnen haar niet anders zien, dan als een openbaringsvorm vara mensche lijk leven. anderen een Vennootschapnog weer anderen een Kerk vrijheid, blijheid 1 maar voor onze tegenstanders staat dit feitelijk alles op dezelfde lijn. En nu de groote tegenstelling. De „antithese" als ge wilt. Wie gelooft aan, wie mag leven uit het feit van Gods genadige verkiezing, die staat hier precies anders. Voor hem is Gods Kerk het hoogste. En al het andere is secundair, komt in de tweede plaats. Laat me een beeld gebruiken. Een beeldhouwer is op een openbaar plein bezig met een grootsch, heerlijk beeldhouwwerk. Rondom die plek zijn nu hooge staketsels, schuttingen enz opgetrokken, die het werk voor 'taf is aan 'toog van alleman onttrekken, het beschermen tegen de elementen, tegen schennende handen enz. Wat Is nu 't voornaamste 't Groeien de beeldhouwwerk, dat verborgen is óf het houten getimmerte, dat men van verre al ziet Dat wat vergaat, of dat wat blijft Ieder heeft zijn antwoord klaar. Welnu, zoo is het ook hier. De Kerk is 't blijvende beeld-bouw werk. Aan héar is de groote Bouw meester aldoor bezig, naar 't bestek dat Hij van eeuwigheid heeft gemaakt. En zij zal voltooid en volmaakt overgaan uit deze bedeeling in de heerlijkheid. Zij is voor óns, ook in ons politieke leven, verreweg het voornaamste. Al wat daar nu omheen getimmerd isde wereld met hare machten en krachten, republieken en koninkrijken, politie en wet enz. enz., 't is alles nut tig, zekerals schutting. Als staketsel ter bewaring der Kerk. Het gaat voor ons niet voorop. De Kerk is er voor ons éérst. En heel dit wereldsche régiem beschou wen wij allereerst en allermeest als een gewrocht van Gods hand, om Zijn Kerk door dit aardsche leven heen te bren gen tot de heerlijkheid. nationale ban&VEREENIGING ODELHARNIS »ns a's, Clivea's, Alalia's enz, en, Pootulen. O. Aarbeien, verder alles behoort Deze Courant verschijnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG. ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franco per post 75 cent bij vooruitbetaling. BUITENLAND bij vooruitbetaling f 8.50 per jaar. AFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT. UITGEVERS W. BOEKHOVEN ZONEN SOMMELSDIJK Telef. Interc. No. 202 Postbus No. 2 t ADVERTENT1ÈN 20 cent, RECLAMES 40 cent, BOEKAANKONDIGING 10 cent per regel. DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f 1.— per plaatsing. Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte, die zij beslaan. Advertentiën worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 uur. haken, breien «Japonnen, voor dames n boekhandel =LAKKEE te is op eiken enden GRA- enscht geeft n, die moch- 17461 ■caasaasBsS X:":' X5 ebruikl OGISTEN ukjHB |6; Collectie decor'» en als heden K. v t Die gaan in alles van de Wereld uit. Neen, dat lijkt er niet naar. Sommigen stichten een Coiïperatie V' Aanklacht. Tegen ds. Theesing is thans officieel 'n aan, klacht ingediend. Men herinnert het zichde predikant te Kwadijk, die lezingen hield over de «groote fabel® van het cristendom en over de »oude God«, die volgens hem gestorven was en daarin de laatste vezelen doorsneed, die hem nogaan den christelijken godsdienst verbinden. 't Classicaal bestuur van Edam moet uit» spraak doen. En dan gaat 't natuurlijk hooger»op. Tot de Synode einduitspraak geeft. En al weten we nu zeer wel, hoe in p r i n» c i p e wekelijks op honderden kansels precies hetzelfde verkondigd wordt en al zal dit zoo wel blijven ook; al wachten we dus van dit kerkelijk proces bitter weinig,— Toch is het d i t, dat ons verheugt Uit de gemeente is tegen dit gemeentes verwoestend bedrijf weer eens een ernstig protest opgegaan, dat door velen zal worden beaamd en dat weer mêe dienen kan, onder Gods zegen, om velen de oogen te openen, dat het zóó toch in en met de Kerk niet mag en niet kén. V* Gereformeerd Schoolonderwijs. Een man z'n eigen woord Dat geeft toch maar 't beste bewijs 1 En daarom kunnen we er min. dr. D e Visser dankbaar voor zijn, dat hij op de Utrechtsche vergadering van predikanten in de Ned. Herv. Kerk eerts klare wijn geschon» ken heeft, hoe hij zélf zijn Schoolwet van 't jaar '20 beschouwt. Hij heeft daar (verslag Hbld.) 't volgende gezegd Spr. wijst af de gedachte als zou de wet van 1920 een Kuyperiaansch karakter dragen. Naar sprekers meening zal Groen's ideaal steeds meer tot zijn recht komen van de facultatieve splitsing in een neutrale, een positief Prot. Christelijke en een R. K. school. Langs een omweg, zal door de wet van '20 dit ideaal worden bereikt. Ziedaar de eigen, eerlijke woorden van onzen minister van Onderwijs. Nu laten we rusten de onjuiste tegenstel» ling, die gemaakt wordt tusschen Groen en Kuyperzij bewijst opnieuw hoe allernood» zakelijkt opzettelijke studie wordt van de ge» schiedenis der a.r. partij Voor Groen was de «facultatieve splitsing® slechts middel en nimmer ideaal. Maar wat leeren we uit deze woorden Dat de vader der Schoolwet van '20 er hier rond voor uitkomt, dat deze Wet niet is ingericht op de «vrije® School «voor heel de natie®, maar op 'n eigenaardige soort van Staatsschool, naar de «hoofdinrichtingen® in drie soorten gesplitst. Laat het u toch gezegd zijn I Ziet, hoe hier min. De Visser de al» oude gereformeerden achterstelt bij den roomsch»katholiek. Die krijgt zijn eigen »roomsche« school. Geheel volgens de roomsche confessie. Maar dan de «gereformeerden®, waarvan er toch bij elkaar nog wel één millioen in ons vaderland zijn die mogen naar De Vis» ser's ideaal tevreden zijn met een protestansch» «christelijke® school, die de grootste gemeene deeler der »protestantsche« geloofsbelijdenis» sen ten grondslag heeft. Want daar loopt het natuurlijk op. Laat u dan door dr. de Visser gezeggen en: Alle gij, gereformeerden in Nederland 1 tot wat Kerk ge ook behoortschaart u om ons Gereformeerd Schoolon» d e r w ij s 40 cent per regel. ^"Aj.VV KANTOOR MIBBELHARNIS Zitdagen, tijdens Beurs Woensdag, Sommclsdijk Tabbers Donderdag, Dlrksland v. d. Doel Donderdag, OuddorpFlohil Vrijdag, Oude TongeGeluk Nadruk verboden. Goed bezien, hoe bespottelijk! Om door middel van een rekensommetje, dat nietige menschenkinderen hebben uitge» dacht den almachtigen God, die alles doet naar Z ij n Raad, in gebreke te willen stellen. Maar ochl de ijdele mensch staat voorniets. En ik heb in den laatsten tijd nogaleens moeten denken aan het woord der Schrift «die in den Hemel woont, zal lachen Het is menschelijk uitgedrukt. Evengoed als het spreken over Gods toorn. De Schrift kan niet anders doen, dan menschelijke gemoedsbewegingen, zoo goed en zoo kwaad als 't gaat, aan God toeschrijven, opdat wij er tenminste éénig begrip van zou» den hebbenéénige kennis zouden krijgen, hoe gebrekkig ook, van 't geen daar omgaat in het hoogheerlijk, goddelijk wezen. «Die in den hemel woont, zal lachen De heilige, goddelijke spotlach. In psalm twee, die we zoo gaarne voorlezen in onze antirevolutionaire bijeenkomsten, wordt dit lachen van den Allerhoogste on» middellijk saamgekoppeld met het woelen der dwaze menschen, die meenen zich aan Zijn albestuur te kunnen onttrekken en aan het koninklijk régiem van Zijn Gezalfde, uitroe» pende«Laat ons hunne banden verbreken en hunne touwen van ons werpen I« Nu geschiedt dit niet altijd even direct. In den regel is het zoo, dat ook zij die zich absoluut niet storen aan de ordinantiën Gods, noch voor hun persoonlijk, noch voor hun staatkundig leven, dit toch liefst niet zoo openlijk zéggen. Zij hebben zekeren eerbied voor »godsdienst« Spreken soms nog van het »Opperwezen«. Ja, zij herinneren soms met een zekere vroomheid, die volstrekt niet gehuicheld be» hoeft te zijn, maar in den regel een gevolg van verkeerd inzicht is, aan het psalmwoord «Gods verborgen omgang vinden, Zielen daar Zijn vrees in woont®,— en op grond daarvan is het juist met een beroep op de heiligheid der religie, dat wij deze willen houden buiten de sfeer van het ruwe dagelijksche leven Maar het resultaat is dan toch, dat de Aller» hoogste, al i s het dan met een psalmwoord op de lippen, uitgeschakeld wordt en dat men den stroom van het menschelijk leven in eigen bedding voortgaan laat «Geen nood 1 wij redden 't zonder Hem 't Zij dan met een wóórd van eerbied op de lippen, gelijk dit 't geval is bij den vro» men conservatief, 't zij met een vlóék van haat, zooals bij den bolsjewistischen revolu» tionair. In Rusland komt die haat allerduidelijkst aan het licht. Men heeft er van gelezen. Religie heet er »vergif«. God wordt opzet» telijk op 't gruwzaamst gehoond en Jezus Christus andermaal gekruisigd. Kinderen wor» den opzettelijk onderwezen in spot en hoon en haat jegens den Allerhoogste en, men her» innert het zich, zelfs heeft als het toppunt, een revolutionaire spotrechtbank God in alle vormen voor zich gedaagd, de acte van be» schuldiging gesteld, gegrond bevonden en daarop het vonnis geveld «Die in den hemel woont zal lachen Wat z ij n die psalmen toch van eeuwen» overziende en wereldomvattende beteekenis Die goddelijke, heilige spotlach heeft geklon» ken alle eeuwen door tegen het woelen en drijven der goddeloozen en gaat parallel met den liefelijken glimlach van Gods vriend'lijk aangezicht, waarmee Hij al Zijn volk en kinderen troost en tot zich trekt en als een Vader verzorgt. Ik kom op mijn begin terug. En wel op dat rekensommetje Het is vele jaren geleden al uitgevonden, door de menschen die bang waren, dat deze aarde veel te vol worden zou en dat dit op een reuzen»catastrophe moest uitloopen, die slechts met een ramp als van den Zondvloed kon vergeleken worden. Och, het was zoo eenvoudig Kijk, zeiden zij, de mensfhen telen snel voort. In gewone tijden gaat het zelfs zoo snel, dat in een 20 a 25 jaar het aantal men» schenkinderen verdubbeld wordt. Noemt men het aantal menschen, dat op een gegeven oogenblik den aardbodem of een deel daar» van bewoont x, dan is na 20 a 25 jaar of dertig jaar, of och dat doet aan de r e» k e n s o m tenslotte niet toe of af, dit aantal 2 x geworden. En telkens verdubbelt het. Na weer 't zelfde jarental. Men krijgt dus voor het aantal menschen deze reeks x, 2 x, 4 x, 8 x, 16 x, 32 x enzoovoort. Noemt men nu de opbrengst aan voed» s e 1 van deze aarde of van een deel daarvan y, dan kan na zoo'n reeks van 20 a 30 jaar met de alleruiterste inspanning daar telkens net zooveel voedsel bijkomen. Men krijgt dan voor het voedsel deze reeks y, 2 y, 3 y, 4 y, 5 y, 6 y enzoovoort. Maak n u de rekening maar op. Als thins x menschen aan y voedsel genoeg hebben, dan loopt het de eerste 25 jaar wel goed dan hebben 2 x menschen aan 2 y eten genoeg. Maar dan moeten 4 x menschen met 3 y porties eten genoegen nemen. En over bijv. 5X25 jaar, zitten 32 x menschen al te vechten om 6 y 's menscheten brood Me dunkt, ieder kan 't volgen. En daaruit zijn nu de theorieën van 't NieuwsMalthusianisme te voorschijn gekomen, dat aan de noodklok trekt«Menschen, men» schen I 't loopt mis! 't loopt vast't loopt hopeloos in de warHet loopt met een a twee eeuwen uit op een hongersnood zoo verschrikkelijk, als de wereld nooit heeft ge» kend Gelukkig, dat z ij er nog zijn. Zij hebben 't gevaar tijdig voorzien E n het middel aangegeven Aangezien, volgens hen, de voedseltoename niet kan worden opgevoerd boven de reeks hierboven genoemd, moét— zeggen zij het aantal geboorten worden beperkt. Anders komt vast de groote strop. I s die er eenmaal, dan is het te laatdan helpt niets meer en daarom moet men deze mannen en vrouwen met den vooruitzienden blik dankbaar zijn als de redders der mensch» heid en zich beijveren hun advies op te volgen. Nu gaan we op dat advies niet in. Het is een onschriftuurlijk, menschverlagend, tegennatuurlijk en goddeloos advies. Wij be» hoeven dit voor onze lezers niet nader uiteen te zetten, en in een publiek blad kunnen we daar niet nader over in bizonderheden treden. Dat hoéft trouwens ook niet. Wij weten, dat christenen, die zich op dezen doolweg lieten leiden met tranen heb» ben geklaagd, hoe ze den vrede met God en de rust hunner consciëntie misten, zoolang ze in de zonde volhardden. Op het zondepad kan geen vrede zijn. En indien ooit, dan wordt in d i t opzicht aan de volkeren gezien, hoe de zonde is de ruïne der natiën en hoe in het zich onder» werpen aan Gods ordinantiën vrede is en grooten loon. Wat toch is het geval Volgens de theorie van het N. M. zal de geboorte»beperking voortkomen, uit a 1» truïsme, d.w.z. uit liefde tot de menschheid» der»toekomst, die anders reddeloos vastloopen zou Maar de p r a c t ij k leert het ènders. 't Stuitendst egoïsme leidt de geesten Brutale zelfzucht zit op den troon. Met weinig kinderen heeft men immers als getrouwde lieden een veel makkelijker leven, dan met veel. «Vele varkens maken de spoe» ling dun«. Waarom zich dien last op den hals te halen En dan natuurlijk gaat men steeds verder Waarom ook nog »weinige« kinderen Waarom zal men dien »kinderlast« niet gehéél van zich afschuiven en aan anderen overlaten Man en vrouw kunnen dan elk in hun beroep blijvenhet mes blijft van twee kanten snijden en bot wordt het ook al nietelk jaar kan een fijn sommetje wor» den weggelegd en op een leeftijd, wanneer men nog in z'n kracht is en 't leven genieten kan, gaat het »echtpaar« stil leven heeft geen kinderlast en kent geen kinderzorg. Dien weg gaat het niet zelden op. Van de oorspronkelijke altruïstische gedachte van het N. M. is geen grein over» gebleven, 't Is al pure, klare schaamtelooze zelfzucht. En God maar wat heeft de moderne wereldburger nog met een »God« te maken. Gelukkig leert de Wetenschap, dat er niets is dan de natuur met haar »wetten«. Daar z ij n echter heel domme wetten bij en die moeten door den redelijken mensch wor» den «gecorrigeerd®. Zoo b.v. de Wet»der»voortplanting «Die in den hemel woont, zal lachen Onze vaderen zeggen terecht in den Cata» chismus, wanneer 't over het vloeken gaat, dat niets God zoo zeer vertoornt, als de las» tering Zijns Naams. Zouden zij niet, indien ze in hun dagen dit kwaad hebben gekend, het met den vloek op één lijn hadden gesteld In anderen vorm is het dezelfde zonde, waarom God Sodom en Gomorra van den aardbodem heeft verdelgd. En, in langzamer vorm volgt ook hier dezèlfde straf, de natie, welke zich als volk in haar geheel aan dit kwaad overgeeft, roeit zichzelf op den duur uit van den aardbodem, Zie om u heen, en aanschouw I Let, om twee voorbeelden te noemen, er op hoe de bevolking van Frankrijk versmelt en vraag, waar het zoogenaamde protestan» tisme van Noord»Holland blijft Het mag, laten onze antipapisten 't maar eens hooren herinnerd worden, hoe er mét de calvinisten geen ijveriger bestrijders zijn van dit kwaad dan de R.»Katholieken, die dezer dagen zelfs een congres houden terbe» spreking van het bevolkingsvraagstuk. Daar wilde ik even op wijzen. Hier komt een juiste gedachte aan't woord, die ook ónze mannen»van»wetenschap mogen ter harte nemen. De tegenstander komt kwasie»wetenschap» pelijk voor den dag, denk aan het reken» sommetje bovengenoemd. Dat »kwasi«»spinsel moet worden uiteengescheurd. Doch dan zijn we er nog niet. Er r ij z e n, er z ij n werkelijk tal van vragen, die bij 't licht der H. Schrift, in christelijken geest moeten beantwoord wor» den. Het «bevolkingsvraagstuk® stélt vele vragen. Algemeene, van nationalen aard. Persoonlijke ook, want ook i n het huwelijk en vóór het huwelijk doen zich allerlei vra» gen voor, waarop de christen antwoord be» hoeft, zal hij zijn weg wèl aanstellen voor God. Voor onze economen en staatslieden, maar ook voor moralist en theoloog is hier nog een ruim veld van arbeid, tot voorlichting van ons volk. Rome begrijpt dat, zóó dat het er zelfs een congres over houdt. Laat ons dit een prikkel tot biddende stu» die en onderzoek zijn. UITKIJK. Vergadering van den gemeenteraad van DIRKSLAND op Dinsdag 17 April des voorm. 9.15 uur. De Voorzitter de Edelachtb. Heer de Win» ter opent de vergadering met gebed, waarna de notulen worden voorgelezen en onveran» derd vastgesteld. Na behandeling van eenige ingekomen stuk» ken werden tot leden der schattingscommissie herbenoemd de H.H. L. de Winter, C. War» naer, H. Kooman en M. G. de Graaf. Besloten werd over te gaan tot gerechtelijke invordering van tuinhuur (f 13.50) en te veel genoten jaarwedde door onderwijzers. Besloten werd het vervolgonderwijs af te schaffen. B. en W. zullen bijtijds maatregelen treffen om zoonoodig in den winter de cursus te doen houden. Het licht» en kookgas wordt teruggebracht van 18 op 16 cent. Muntgas 16'/s cent M3. Besloten werd op voorstel van den heer

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1923 | | pagina 1