Zaterdag 81 October 1982
Antirevolutionair 1§F Orgaan
IN HOC SIGNO VINCES
RWED.L.COHENCZN
D® dienst des Woords Sn
de Kerk wan Christus.
RECLAMES MEDEDEELINGEN,
te»' DIRK5LAND
OP OEI UITKIJK.
S7*u Jaargang M#» 8858
voor de ISisidlftollaiidscbe en Keeiwschf Eilanden.
W, B01KM0VEM Irnta,
Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advertentien en verdere Administratie franco toe te zenden man de Uitgevers.
Eerste Blad,
Herhaaldelijk wordt Dienst des Woords
met Evangelieprediking verward. Het
woord Evangelieprediking" als plaats,
vervanger voor „Dienst des Woords"
heeft tweeërlei oorsprong. In den prui
lt Jtijd, 17001800, en vooral in 't
revolutionaire gedeelte van dat tijdvak,
dus van 1750—1800 was er weinig be
hoefte aan Schriftbeschouwing. En 't
Oude Testament vooral met zijn theo
cratische politieke uitspraken, dat God
alleen de Rechter en Richter Isr&ëls
was; dat God alleen de eenige Wet
gever wasdat allerlei profetische be
dreigingen inhoudt tegen afval en Gods-
miskennig der Stammen Israelszoo'n
Oud Testament vond in den ouden Tijd
weinig belijders meer. De Volkssouve-
reiniteit als beginsel werd er, tot op den
wortel toe, bestreden en heel 't oud
testamentisch optreden van Koningen,
Richters en Profeten strookte absoiuut
niet met den geest der Vrijheid, die°de
Pruikentijd inademde.
Maar wel voelde men voor de Evan
gelische geschriften; en niet 't aller-
f nst lag in veler hart Joh. 3 16
„Want alzoo lief heeft God de wereld
gehad, dat Hij zijn eeniggeboren Zoon
gegeven heeft, opdat een iegelijk, die
in Hem gelooft, niet verderve, maar 't
eeuwig leven hebbe".
Aanvaardde men dan dien tekst als
Gods Woord Geenszinsmaar losla
tende 't Woord, de Heilige Schrift, durfde
men toch niet ontkennen, dat er in die
Evangelische geschriften een woord van
God inlag; iets verhevens, diepzinnigs,
ultra-humanistisch; en dat zoo lieflijk
Goddelijke lag, huns inziens in dien uit-
gedrukten Menschenmin, die in politie-
ken zin zich zou uiten in Vrijheid, Ge
lijkheid en Broederschap.
Liefde Gods voor de wereld èn alle
menschen Zijn kinderen; een deïstisch
Godsgeloof vol zoetsappigheid, waarvan
trouwens de geschriften uit dien tijd
overloopen.
Welnu, toen was 't woord Evangelie
en Evangelisatie en Evangelisten niet
van de lucht. En vooral de „geestdes
Evangelies; dien moest men hebben
zelfs in Evangelische gezangen. 'tGing
niet meer om 't Evangelie zelf, maar
om den Evangelischen geest, door Evan
geliepredikers, ook revolutionairen op
en top gebracht.
't Was, zooals Da Costa zong:
Maar er was een ernstiger reden,
waarom men van Evangeliebediening
zoo gaarne sprak. Tal van uitdrukkin
gen staan er in 't N. Testament waarin
dat woord Evangelie voorkomt. En een
geliefkoosde intreetekst was immers
deze: „Wee mij, zoo ik't Evangelie niet
verkondig,"
Armoedige exegese!
Want 't was een Apostel, die dat zei,
Een ApostelLet daarop
Een dienaar des Woords lijkt in niets
op een Apostel. De Apostelen Paulus
en Petrus enz hadden een geheel bij
zondere en eenige roeping, dièmethun
uitsterven niet vernieuwd is en voort
gezet, al beweren de Roomschen onzes
inziens ten onrechte, dat de apostolische
zetel te Rome de oude plaats van Petrus
mocht zijnal beweren heden ten dsge
de Apostolischen, de Irvingianen, dat er
weer nieuwe Apostelen zijn opgestaan.
Der Apostolische gave was een eenige
gave, want ze waren onfeilbaar bij de
ontvangst en de prediking des Woords.
Is een predikant onfeilbaar? Heeft hij
't Woord ontvangen als de Apostelen
In geen enkel opzicht.
Der Apostolische zending was een
eenigewant ze kregen last om te gaan
prediken aan hendie 't Evangelie niet
kenden. Om heidenen te gaan onder
richten en ze daarna te doopen En wie
geloofd zou hebben en gedoopt zou zijn,
zou zalig worden maar een
dienaar des Woords staat in en vóór
een vergadering van geloovigen; vóór
aireede gedoopten
Het Apostolaat ging uit naar on ge-
doopten om te komen tot den H. Doop
en zoo tot stichten eener kerk
maar een dienaar des Woords staat
reeds in de kerkbehoeft ze niet meer
te stichten, en predikt niet voor heidenen
maar voor geloovigen, gedoopten en
kinderen van gedoopten.
Het Apostolaat zocht zijn einddoel in
den Doop; maar een predikant begint
met den Doopgaat van den Doop uit,
als eerste sacrament.
Het Apostolaat kende geen plaatse
lijke kerk met ambtenmaar formeerde
die doch een predikant is reeds
verbonden aan een deel der heilige, al-
gemeene, Christelijke Kerk, wier lidma
ten Hij volgens onzen Catechismus „als
Zone Gods uit 't gansche menschelijk
geslacht tot een gemeente, tot het eeuwig
leven uitverkoren heeft door Zijn Geest
en Woord, in eenigheid des waren ge-
loofs enz."
Het Apostolaat eocht een kerk, d.i.
een kyriake; d.i. „wat des Heeren" is
zichtbaar in geloofsbelijdenis en wandel
of in Leer èn Leven; en onticMoaex
in haar geloof en mystieken band met
Christus in de hemelen.
Doch een Dienaar des Woords preekt
in een ziehtbare kerk, met ambten, voor
geloovigen, waaronder nochtans hypo
crieten zijn.
Het Apostolaat preekte niet naar een
tekstmaar als een predikant dat deed,
zou hij geen Dienaar des Woords meer
zijn, omdat 't Woord slechts de massa
der teksten is. Het Woord is tekst en
de tekst is Woord. Er moet dus door
een predikant een tekst opgegeven wor
den en die tekst moet als deel van 't
Woord dan ook behandeld worden. En
al zal de uitlegging verschillend zijn,
diep of ondiep, al naar de geestelijke
gaven, die 't Hoofd der Kerk, Christus,
schenkt aan den predikerer dient een
tekst te zijn en een verklaring; maar
spreken zoo maar, „uit den Geest" is
met een bestaan en leven naar en uit
„'t Woord" in lijnrechte tegenspraak.
De dienst des Woords is maar in zeer
bijzonderen zin met Evangelieprediking
te vergelijken. Eerst dan als ge onder
Evangelie verstaat 't Volle Woord, de
Volle Openbaring, dan hebben de woor
den ongeveer een zelfde beteekenis.
Een Dienaar des Woords is geen
Apostel; dus ook geen zendeling. Hij
staat voor de Kerk van Christus. Voor
gedoopten, die als kinderen der geloovi
gen de beloften ontvingen, Die gedoopt
zijn op hevel van Christus, dat voor
de Kerk en de ouders een dwangbevel
was. Die gedoopt zijn in de wetenschap,
dat Hij die de beloften aanbiedt, ze ook
gunstiglijk vervullen kan aan dat ge
doopte kind.
Het gaat dus niet aan, dat in een
Vergadering van geloovigen, onder den
dienst des Woord, de lidmaten worden
verondersteld nog onkundig te zijn van
de eerste beginselen der waarheidwant
de Ouders hebben beloofd hun kinderen
„bij 't opwassen" hierin breeder te on
derwijzen.
Het gaat niet aan om Zondag op
Zondag die eerste beginselen en alge
meen bekende waarheden te herhalen.
Dat mat af. Dat doodt 't gehoor. Dat
verstompt de geestelijke belangstelling.
Dat voedt de Kerk van Christus niet.
Dat -verrijkt ze niet, maar verarmt ze
en brengt totaal geen stichting.
De Gemeente des Heeren stichten,
beteekent in 't Grieksch niet: „een
gemoedelijk woord spreken; niet: har
ten roerenniettranen wekkenmaar
beteekentbouwen, opbouwen in 't ge
loof; op 't fundament Christi doen ver
rijzen een hooger gebouw; een rijker
geloofeen geloof met meer inhoud
een steeds vaster geloofmeer inzicht
in den Christus; meer geestelijk denken,
spreken en leven; meer geestelijke en
verstandelijke kennis van de dingen die
Boven en beneden zijn, opdat door die
geestelijke verrijkingen de liefde Gods
des Vaders en 't Soli Deo Gloria nit
de verlichte harten meer en meer op
rijzen.
En nu mag de vergadering der ge
loovigen nooit ontaarden in een bijeen
komst van kritische theoloogjes; ook
met in een willen hooren van een
„onderwerpelijke" preek, want wie zoo
preekt en hoort is ongereformeerdook
niet in een aandringen op een „voorwer-
opdat door zulk een veelzijdige Gerefor
meerde bediening gevormd worden man
nen en vrouwen, jongelingen enjonge-
dechters vol van kracht en des Heiligen
Geestes.
Dienst des Woords
En daarom studie 1 En bij Studie een
onbepaalde liefde voor dat Woord.
Studie aan de Hoogescholen moet
regel zijn! En dns wetenschappelijke
vorming, omdat de Wetenschap 't ter
rein des Levms tracht te overzien en
dus ook de theologische Wetenschap
elk oogenblik van den dag met dat
volle en rijke Menschenleven in kontakt
staat: maar dan ook als theologie den
Theos of God in al dat werk der Schep
ping en Herschepping ziet, vindt en
aanbidt. En de mannen met singuliere
gaven dan? Ook voor hen moet er
plaats zijn in de Kerk van Christus,
maar als uitsondering, niet als regel.
Dienst dez Woords Gereformeerd
heid! En na breede Stadie.
Zoo is de eisch des HeerenEn er
zullen blijven zooals altijd trappen van
kennis en trappen van studie. Dat is
in elke zaak zoo,
TELEFOON-INTERC- N° 38
miiiü
pelijke preek", want wie zoo preekt en
hoort is óók ongereformeerdmaar in
een willen luisteren naar een Gerefor
meerde preek, d.i, naar Dienst des Woords,
paze Courant vencta|nt eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden frases per past 75 ©en4 fe| vooraltbetalinf,
BUITENLAND bl vooruitbetaling I 8.50 per Jaar,
AFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT.
;?üiP¥hiwiiimi—ia—mei ia iwimiiw—ine ■imvunwir» fiamnraaaaii
UITGEVERS j
SSMM1L8DIJK.
Telefenn Intercommunaal Ne, 202.
ADVERTENTIÊN 20 Cent per regel, RECLAMES 40 Cent per regel.
BOEKAANKONDIGING 10 cent per regel.
DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f l.~ per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die z! beslaan.
Advertentiinwprdeo tagewaeht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 UUR.
De kennis, ontworteld san 't geloof, werd
[trots, werd heiligschennis.
Een andre geest stuwt thans de stoute
[raadren voort;
't Is geen doorvörschen meer, maar richten
[van het Woord des Hecren,
God gedaagd ter vierschaar van de Rede,
Z|n waarheid, veil gesteld voor ingebeel-
[den vrede
Of wisheid uit 't stof. 't Is Reiden deugd
[en kracht
Gepredikt aan de ilel, die nasr vergeving
[smacht I
't li uit 't Christendom den Christus weg
genomen.
Gevaren die dreigen
Als de wetkeloo8heid, die nu reeds ver
ontrustend is, blijft toenemen, zin de gevaren
voor ongeregelheden groot. Konden honger
en gebrek nog door allerlei werklooshsiduit-
keericgen met Staatssteun worden voorkomen,
maar de Stsatstekorten zfn groot en de
werkloozenkassen zijn niet onuitputtelijk. En
zonder steun van Riks- en Gemeentewege gaat
't niet om door den tijd te komen.
De belastingen sQn zwaarworden aireede
te zwaar om te dragen. De inkomsten dalen
al is er in de uitgaven nog weinig daling te
bespeuren. En zoo worden] Staat en Gezin
ontwricht; uit hun voegen gelicht en zoekt
men tevergeefs naar evenwicht.
Buiten ons Land hoort men 't finantieël
kraken, wat op 't gebied van handel, land
bouw en niverheid ten opzichte van ons
40 Cent per regel.
KLEUREN MAKE-M Man*
Land weer schadeljke terugwerkende kracht
moet oefenen.
Over protectie wordt druk gesproken zoo
zelfs dat er tuischen 't Ned, [Socialistisch
Vakverbond en de S, D. A. P. eenige verwl-
deriug is ontstaan over dat economisch vraag
stuk en vooraanstaande Socialisten geklaagd
hebben, dat 't verkeerd ging in die partf,
waar 't eene deel wel, eu 't anderen deel
geen beschermende rechten vraagt.
Da Landsregeeslng, 't werd dezer dagen
in 'pacht zal dW ™rgenrS'erSS®li,lfW,8I o*
opei;eai peï rcc£je bedragen met die bosten er
uvehjj( is dus maar weinig. Wat betreft de
Den or respondentia van den heer Holleman, weet
stiespr< mede te deelen dat deze ontkent heeft
aan»lö burgemeester op het secretarie of thuis
gesproken te hebben.
Spr. overhandigt de voorzitter een brief
""sloor den heer Holleman aan de vereeniglng
na%an klein grondbezit gezonden, waaruit deze
•voorleest dat de heer Holleman f 400 winst
na,,wü geven aan deze vereenlging voor cea
op'stuk land.
5IL Wat betreft die f 13' de woor-
Onderwijswetgevlng,
De Pacificatiegedachte, de Vrede op School
gebied, waarover de vurige strQder voor 't
Chr. OcderwQs, mr. de Savornin Lohman,
eens een boekje schreef, is naderende sinds
40 jaar. Maar ze is er nog niet. Wei heeft
dr. de Visser Ingtlpende w$zigingen aan
gebracht om de gelijkstelling te bevorderen,
maar de antipathie tegen die Wet is net zoo
groot b{j Recbts als bl Links. BI Rechts,
omdat de Vetheid van 't Chr. Onder wis te
zeer gekneveld wordt. Bij Links, omdat de
Openbare School in de Wet niet meer die
eerste plaats inneemt in de Wet, welke hare
voorstandets meenen dat aan die school op
historische gronden toekomt.
En nu weer de bezuinigingen en de wij
zigingen in die wet met de nota's van wij
zigingen, waarop weer andere nota's met
gewjzlgde nota's volgen zuilen.
Kort en goed: 't is na 1920 tobben en
klagen met de Onderwfjswetgeving Er is nu
letterlik niemand tevree.
En 't Chrlstelgk Onderwijs stemt toe, dat
de Wet werkellk op de helling moet. De
Vriheid gaat te zeer te ioor.
Terugkeereu dan naar 't Oude Stelsel?
In meer dan één opzicht Ja I
Flnantieelc gelijkstelling moet er zin. Daar
is voor gestreden. Maar overigens: afblijven
van de School. Allee wat buiten het onder
houd van een school staat, moet in handen
zin en bllven van een Schoolbestuur. De
Vriheid moet zegevieren. De Ouders zin de
machthebbenden. Zj alléén. En zQ zin tegen
woordig genoeg bekwaam om over't Onder-
wis enz. te oordeelen.
Laat 't heele Onderwls maar op de Ouders
rusten, dan komt 't van zelf goed. En ae
Staat houde slechts wat toezicht. Maat de
motor van 't Onderwls moet bl de ouders
zin.
Nadruk verboden.
Graag snuffel ik in oude schrifturen.
Ia boeken, brochures en dergellke dingen,
die me licht verschaffen over den .ouden t|d".
Nu, ja I ook uit nieuwsgierigheid
Elk heeft zoo z'n stokpaardje, en als hl
er zin naaste maar niet tldlg en ontldlg
mee voor of over de voeten rfdt, waarom
zou hl 't dan in zin vrleoogenblikken niet
bestlgen de menschellke geest w i 1
nu eenmaal bezigheid hebben en den suffer
in 't hoekje van den haard, duttend wil hl
te traag Is, om zich voor eenige werkzaam
heid in te spannen, kan ik niet uitstaan.
Zadel uw paardje en stlg op
De een is een onvermoeid verzamelaar,
'n Ander knutselt met ongelooflik geduld,
'n Derde maakt een permanente tentoonstel
ling van 'n kleinen slertuln: acht bl ses.
Ik ben iemand, die met onbluschbaren Iver
de geneologie naspeurt van zin voorgeslacht
en van de verwante takken zlner familie.
En zoo houd i k van oude tlden en zeden,
't Is misschien maar goed, dat ik heel
weinig tid en gelegenheid heb, om deze
liefhebber! bot te vieren.
Misschien,want ik blijf er nuchter
bl.
'k Behoor niet tot degenen, die den .goe
den, ouden tid" steeds in rose-kleurlg, Ben-
gaalsch licht zien en wat wfis steeds verhef
fen ten koste van 't geen kwèm en nu i s.
Er is niet de minste reden voor.
Noch ook voor het omgekeerde.
Men kan de zaak op tweeërlei wis bezien.
Van aardsch, menschelijk standpunt en ach I
is het d&n vroeger ooit anders geweest en
wat is 't nu anders, danzonde, en
driemaal weer z o n d e I
Men wanhoopt dan aan ons geslacht.
Zou schier wanhopen aan zichzelf.
Er is geen reden tot zelf- of menschver-
heffing, want als de Heere God komt, om te
richten, 't zi met o n s, 't z? met welk ge
slacht ook dat voor ons geweest ist
