Zaterdag 25 Maart 1922.
87-'* Jaargang N\ 2792.
foor lie Zaidlkollandfiiche en S&eeuwselte IMlaaifleii
Eerste Blad.
Nationale Bankvereeniging
Antirevolutionair 1§F Orgaan
IN HOC S1GNO VÏNCES
M
Hosanna den zons Davids,
OP DEI UITKUK.
W. B0IKH0YIH Zm®a8
Alle stukken voon de Redactie bestemd, Advertentie» en verdere Administratie franco toe te eenden aan de Uitgevers.
Reclames Mededeelingen*
Kantoor MIDDELHARNIS.
ZITDAGEN tijdens BEURS
Woe* SUMMELSDIJK - TABBERB
Donderdag, DIRKSLAND -• DOEL
Donderdag, OUDDORP - FLOHïl
mki OUDS Ï0M -- GELUK
Deze Courant yerschgnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franco per poit 75 Cent &g vooruitbetaling,
BUITENLAND b| vooruitbetaling f 8.50 per faar.
BFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT.
UITGEVERS!
I9MMBISDIJK.
Tsiefoon IstereosaHisiasl No. 203.
ADVERTENTIËN 20 Cent per regel, RECLAMES 40 Cent per rsieS,
BOEKAANKONDIGING !0 cent per regel
DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f 1.» per plaatsing.
Groots lettere en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zg beslaan.
Advarteatiga worden ingewaeht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 UUR.
au
f de
Mitih. 2i 9
't Is een vertolking van een gedachte
u t Ps 1)8 „Geel heir, ^Gezegend is
Hij, die daar komt in den naam des
Heeren". Wie was de dichter, wie was
de profetische ziener, die den Messias
als in een ver verschiet zag opdagen
it redder des volks Was 't David,
I Hiskia ol Jesaja of een zanger uit
den tijd van Antiochus EpifanuS, toen
de Kerk des Ouden Verbonds kermde
onder de vervolging?
Hoe 't zijde Thabor van Mozes en
Elia had geluisterd naar 't gesprek, dat
gevoerd werd over Z jn uitgang, dien
Hij zou volbrengen te Jeruzalem (Luc.
8 31). En de exodes, de uitgang uit
't sombere Egypte des lijdens van den
Menschenzoon begon aan te vangen
Nog slechts weinige dagen en wat de
Kerke Gods des Ouden Verbonds uit
jubelde in haar zoete verwachting op
't Heil, dat komen zou. hetzelfde zou
gezongen worden door vele Nieuwtesta
mentische geloovigen voor dien M .n,
dien Steen des aanstoots en dien Rots
der ergenis, wien door de tempelbe
woners verachtlijk was een plaats ont-
En de geest van Zacharia waarde
rond in de landelijke bevolking toen
de priesterschare neerlag en haar wre
velige zieJ herhaalde,,'t is goed, dat
er één sterve, opdat niet 't gansche
volk verloren ga". En die landbewoners
herinnerden zich de profetie: „Verheug
u zeer, gij dochter Zions, juich gij doch
ter Jeruzalems! Ziet uw Koning zal u
komen, rechtvaardig en Hij is een Hei
land, arm, en rijdende op een ezel en
op een veulen, een jong der ezelinnen".
De discipelen legden Hun kleeren op
't veulen; maar nauw was dit sein
gegeven of de weg was een tapijt,
waarop de dunne takskens groen uiting
gaven van de hope der dochteren Sions,
dat de Heiland daar, harer Zaligheid
wille, voortschreed als Koning, arm,
maar rechtvaardig.
Hosannp, den zone Davids!
Maar tijdelijk gesmoord en door de
'krijschende kreten van een niets ont
ziende priesterschaar vervangen door 't
„Weg met dezen en laat Barahbss los",
toch zou 't Hosanna onder aardbeving
en Voorhangselscheur door heidenen
worden overgenomen, wai t zoo sprak
de hoofdman„Ja waarlijk, deze is
•Gods Zoon".
Hosanna's des VolksMaar Jezus
weende over Jeruzalem omdat 't den
tijd der bezoeking niet had bekend.
Hosanna's voor den profeet als van
ouds op een ezel. „Kruis hem, kruis
hem", door de Rorneinsche kurassiers
te paard, 't Ambt des profeten tegen
over den Ambtenaar des Gewelds.
Hosanna's gesmoord in de spelonk
des doods, maar bij de Opstanding in
hemelsche melodie vertolkt door een
Engelenschaar, die bij de Kribbe in dui
zend tonen reeds 't Heil aan de Aarde
voorspelden.
En de Hosanna's hebben zich herhaald
en herhaald op en na den Pinksterdag.
En de Apostelen gingen met dat Heil!
Geef Heilde heidenwereld in, en van
Rome tot Smyrna, van Korinte tot
Thessalonica hieven de vrijgekochten
des Heeren in hun nieuwe tempels dat
Lied der Eere aan. Tot op onze dagen,
als wanneer de Kerke Christi met haar
Ware geloovigen den lofzang inzet:
Och Heer, geef thans Uw zegeningen,
Och Heer, geef heil op dezen dag!
En de Verstandelijk geloovigen, èn
die van de wereld zijn en de wolven
ingedrongen in de schaapskooi Christi,
ze zingen óók, maar verstaart er geen
tittel of jota van, omdat ze den Hei
land missen, die h n heelen kan.
Ja men hoort kerkgezang, maar 't
is 't lied der verlosten niet. Die zwijgen
misschien, omdat de Hosanna's, die uit
de diepte komen, den Borg en Middelaar
slechts welgevallig zijn
Zwakgeloovigegij door onweder
voortgedrevene ongetroosteverdrukte 1
Zing toch uw Hosanna, want Jesaja
gaf in 's Heeren Naam de belofte: „Gij,
verdrukte, door onweder voortgedrevene,
ongetrooste, zie Ik zal uwe steenen
gansch sierlijk leggen en Ik zal u op
saffieren grondvesten", (Jes. 54 11)
En de ware geloovige die zijn rust
punt des levens reeds in de diepte ge
zocht heeft, en van uit de diepte der
schulderkenning het geloofsoog opheft
naar den Borg, die hem kochthij weet
't, dat bij bezingen mag, niet de eenige
Majesteit des grooten Konings, maar
wél, dat Hij de offerdieren aan de
hoornen van het altaar, in 't voorhof
heeft losgemaakt, en toen Zich zelf met
die touwen heeft gebonden, om zoo
door eigen binding 't OJ'fer te worden,
dat alleen verzoening te weeg bren
gen kon,
Niet den Koning der Eere in de
eerste plaats, geldt 't Hosanna in ons
kerkgebouw, maar 't Lam geslacht op
Golgotha, door de wereld miskend;
door de verstandelijk geloovigen niet
voor hun zonden aanvaard, maar door
de Zwak en Hartelijk geloovigen aan
gebeden als den ïïenigen Naam onder
den Hem<l waardoor zij, in 't Geloof,
willen zalig worden.
En daarom, ja er is kerkgezang!
En de gansche schare stemt in: „Och
Heer, geef heil op dezen dag 1' maar
't zijn alleen de «ówak- en hartelijk
geloovigen, die hun ziel in dien lofzang
leggen kunnen met een„Mijn Heere
en Mijn God".
De klagers alleen zullen de echte
zangers zijnen waar ze geen afgesne
den palmtak bezitten zooals 't opge
wonden landvolk bij Bethfagee, daar
hebben ze toch 't wapen des Geheds,
om hope tegen hope, de vuile loten van
't eigen Leven af te rukken.
Zwak- en hartelijk geloovigenKlee
ren hebt ge niet om ze voor 't veulen van
dsn Heiland n9er te leggen, maar wat
doet 't er tpe, dat gij. ze niet uitsprei
den kunt; er is 't Geloof dat 'tkleed
van Christus gerechtigheid U dekken
zal. Wiidet gij Hem met uw kleeren
eere bet'oonen? Vóórdat ge dat zoudt
kunnen, heeft Hij u reeds den mantel
der gerechtigheid om gedaan, omdat
Hij u eerst liefgehad heeft.
Uw ldeéren uitspreiden? Hij ziet 't
harte aan.
Uw kleeren neerleggen voor 't veu
len Scheur ze om zoo met Zijn kleed
gekleed te worden.
Hosannah! Hosannah!
Gewis, maar eerst: „Gena, o God,
gena, hoor Jioe een boetling pleit."
En dan zal dit 't verschil zijn tus-
schen Engelenzang en 't Hosanna der
geloovigendat nooit en nimmer, als
de Nieuwe Aarde gekomen zal zijn,
ook maar één Engel jubelen kan„Ho
sannah! Gij o Lam, hebt ons Gode
gekocht door Uw bloed!
Daarom kan 't Lied der Engelen dat
der Kerke nooit overstemmen. En zal
't mooiste lied des hemels en der
Nieuwe Aarde, niet dat der Engelen,
maar der verlosten zijn.
Omdat 't een Hosanna uit de diepte
der ellende wezen zal met een Lof en
dankzegging voor Hem, Die op den
troon zit
40 cent per regel.
Nadruk verboden.
't Wordt dit kear vooral 'a vrouwen uitkijk.
Ik bèb het voorrecht, dat er ook vrouwen
en meisjes zgn, die zich soms de moeite geven,
om wat ik In da krant schrijf te lezen, er ook
wel over na te denken, ja, 'a enkelen keer
mg haar gedachten, opmerkingen of bezwaren
doen weten, wat ik sligd zee? op pr|s stel.
Daarom óók schrgt Ik af en toe es iets, dat
meer speciaal de v?óuw raakt.
Maar ook uit 'n oogpunt van algeméén
belang.
Het is er toch verre vandaan, dai hetgeen
we de .Vrouwenkwestie noemen en wat men
ook la 't meervoud een samenstel van .kwes
ties" noemen kan, al is opgelost rf nabij de
oplossing zou zin.
Integendeel, de wereld Is pas aan het
begin ecner oplossing toe en stsed3 meer
blikt, dat de eerste indrukken de juiste niet
altld zgn geweest en dat er in het oudeen
onvergankelijke Woord van God méér ele
menten liggen tsr oplossing van alle aioge-
llke .vrouwenkwesties", dan zelfs Gods volk
d:nken durft.
Ml troffen dit keer 'n paar berichten.
Den Haag heeft thans s|h vrouwen .soos".
Natuurlijk wordt het niet met den naaui
„sociëteit" genoemd, déé? hebbes de da
mes gelijk in, dat ze eigen wegen gaan en
eigen namen zoeken en niet achter de heeren
der-schepping die turschen twee haakjes
gezegd, zich in de .soos" vaak op hun smalst
en op hun kleinst toosten - willen aanloopcn.
Z| noemen het haar .clubgebouw".
Het staat in Den Haag op een centraal
puntbet is gevestigd in een oud patriciërs
huis op den Vgverberg, niet ver van debc
kende .Witte". Eu omdat in het .clubgebouw"
een echte dames lievelingskleur nogal kwistig
schgnt te zin aangebracht, hoort men de
dames, de jongere vooral, reeds onder elkaar
van béér .soos" spreken, als van de,Rose".
Ik las er een beschaving van.
Alles is met flnen smaak ingericht.
Kamers en zalen zin er voor allerlei doel.
En overal 'a gezellig, soms intiem zitje.
Men kan er gewoon 'n half uurtje gaan
rusten men kan er lunchen, dineerenmen
kan er ook gaan lezen en schrijven, studééren
zelf, want er Is ook een zaal, waar spreken
verboden isl Men kan er tenslotte ook logee-
ren en er dus, bgv. voor een kortstondig
verblgf in de residentie gehéél z'n thuis
z'n verblgf vinden.
En alles, alléén voor dames,
Nu voelt leder dadelgk, dat er aan zulk
een inrichting een héél goeden kant Isja,
dat ze In een groote stad baast onmisbaar
heeten mag en misschien zelfs, dat de een
of andere miner lezeressen, die in Den Haag
moet zin en om de een of andere reden
van het .Tehuis voor Vrouwen" geen gebruik
maken wil, tgdelgk in zulk een Inrichting
vindt, wat ze zoekt.
Bovendien bedenke men ook dit:
In 'n stad als Den Haag zijn duizenden
meisjes ,in betrekking", die er geen eigen
.thuis" hebben.
Nu ja I zl zin ergens lts .pension",
Maar de geneugten van dat pensionleven
kunnen ze In den regel wel op I 't Is z00
zelden, dat ze ergens komen, waar se wer
kelijk met huiselijke hatelijkheid worden
ontvangen en behandeld.
Kssnlsscn hebbes ze vaak niet veel
En sin 't geen intieme- kennissen, dan
kan je ze ook niet gedurig op 'r dak valles
denkende aan 'i geen de SprepkensjchJjver
waarsehuwd Inzake den drempel des naasten 1
Eu ze willen toch es uit.
Es ergens rus'ig zitten, in een prettige,
goed gemeubelde omgeving; waar ze jegens
niemand eenige verplichting hebben; waar
ze récht hebben te zijn; waar ze iets moois
kannen zien en hooren en lezenwaar ze
andere dames vinden, die óók es .uit" zlc
en ces tweepersoons of een gezelschapsspel
willen meespelen.
Voor al zulke meisjes is natuurlijk sulk
een clubgebouw eea ware uitkomst en 't is
eigenlik jammer, dat mm van christelijke
zijde er gl niet veel vroeger toe is overgegaan
om de bestaande .Tehuizen voor Vrouwen"
tot een prettige .club" te verbouwen, waar
de meisjes ook haar vergaderingen konden
houden, lessen konden volgen enz. enz.
De goedwillige lezeres merkt dus we!, dat
het allerminst m'n doel 1», om wat daar voor
de .Vrouw" is gebouwd ,sf te kammen",—
integendeel, er z 11 voor een groote stad een
zeer goede gedachte in en die heb ik naar
min beste versiogea ook naar voren gebracht.
Maar er zit óók iets verkeerds in.
En dat wil ik evenmin verzwegen.
Of eigenlik zit dit verkeerde niet zoo zeer
in het „clubgebouw" als zoodanig, maar in
de mseschen, in casu de vrouwen, die er een
verkeerd gebruik van maken
Ik sprak in 't b gis vsn de .soos".
De .sociëteit" is onder ors niet in eere
En dat is te begtfpen, want er wordt daar
maar al te veel gebl'terd en gekletst endau
zeggen w|, dat da man zl a igd baier door
brengen kan en zin ontspanning eiders moet
zoeken
Eu nu wéét ik wel, dat er in de idee .so
ciëteit" op zichzelf sits verkeerds schuilt
dat dit verkeerde er b 1 komt en er in wordt
gelegd, masr ia negen van de tien geval
len is het er toch door de kracht en 't recht
der gewoonte zóó vast mee verbonden, dat
.onze menschen" er zich, zelfs al zouden ze
trachten er een eigen clubje aan een eigen
stamtafeitje te vormen, niet thuis voelen.
Maar ter oyerzgde is dit anders,
Daar hóórt de .soos" er zoo bg.
Dat komt den mau toe: zootusschsndag
werk en tafel 'n bittertje in de „soos" en op
een of twee vaste avonden 'n gezellig zitje,
waar hl z'a biertje feQscht, z'n praatje maakt
en z'n baartje legt
Zoo zijn daar de zeden.
Maar dat geldt nu den mé a
I het echte? wonder, als in onzen tijd van
emancipatie de Vrouw 7ragen gaat, of zl dan
In dezen ook al weer de .mindere" moet
zin van dsn man cf niet, wat hèm toekomt,
ook héér recht is?
Nu zou het uiterste wel zgn:
De .gemengde" soosde soos „mfxte",
waar man en vrouw, precies als gellken ea
met volkomen gelijke rechten, leden sin en
met en door elkaar van het sociëteit» leven
genieten.
Echter, zóó ver zin we nog niet.
Al zin we er wel heen op weg.
Want zoo gek kunnen de konsekwentles
van een idee niet sfn, of je hebt altld geest
driftige doordravers, èa draafsfets I die over
't uiterste randje zlcb willen hsenbukken,
waar de konzekwsntie eindigt en de razernij
begint.
Voor 't oogenblik zin we zóó ver nog niet
En tal van mannen, die overigens niets
van onze beginselen moeten hebben, zouden
er toch bezwaar tegen maken, ais hun vrouw
en dochter maar vrl, en op elk uur, alléén
of in gezelschap, naar de „soos" ging.
Dies zoeken de dames zich op andere wijze
te helpen.
En daarvoor gebruiken ze de .Club".
Daarvan maken ze héér „soos".
Waar se op gezette tgdsn heen gaan, om
er precies, dames onder elkaar, teverkeeren
als de heeren op hda soeleteit, en Ik sta
er niet vo:r ia, dat ze de gebreken weten te
vermlden, die ik boven, als de heeren soos
aanklevende, heb aangeduid.
Nu likt ml dit glad verkeerd.
Wat raken we toch eigenlik ver van de
oudvaderlandscbe hulszede étl
Wat altld de eere was van de oudvader
landscbe huisvrouw, dat ze n.l. het middel
punt was van het huisgezin, de spil, waar
bet buisseilk leven om draalde, dat wordt
straks een schande, tenminste een bewls van
achierlgbheld.
Wie zóó „hnigvrouw" wil zin, die wordt
huissloof en hulsmusch gescholden.
Tenminste in tal van toongevende knagen.
Daarom deed het me zoo goed, toen Ik
onlangs, In een der bladen, uit den mond
van een Ropmsch-Kaiholiebe bulsmoeder een
gansch anderen toon mocht beluisteren.
.Stel je voorzei za veroatwaardigd
Stel je voor, dat ik maar naar de „soos"
loop en dat de groote en de kleine meid
mms net konden doen, gelik sl verkozen
Aau de deur staan praten met allerlei repre
sentanten van leveranciers, dat de uren voor-
bgstreken zonder dat er Iets werd uitge
voerd en ik zat in de .soos" I
Dat de kinderen uit school kwamen, ram
melend van den hongeren mama
was In de „soos".
Dat ze thuiskwamen, 's middags, sla ze
hun har jeu zoo graag voor moeder willen
uitstorten, over duizend-en een dingenover
gewichtige school gebeurtenissenover
klbbelpartgtjssover praebtige, reusachtige
planner, voor viering van esn feest, verjaardag
of jubileum. Of als van moeder scheldsrech-
terigke uitspraak gevraagd woadt in renig
gescbilen mofeder zat dan In de
„soos".
„Stel je zoo iets voor
En ik heb in gedachten de katholieke dame
eerbiedig de hand gedrukt, want het zfn hier
niet speciaal .roonische", maar zeer bepaald
algemeen .chilstellke" ideeën, die zl vertolkt.
Ds calvinistische huisvrouw is 't van harte
met baar eens.
Des nuns roeplug moge meer liggen in
't publieke leven, buitenshuis, zoodat hQ pas,
na déér zin roeping volbracht te hebben in
den kring zins gezins wederkeert wat
volstrekt sist faeieekent, dai tot die „roeping"
ook het zifje in de „soos" behoort, de
vrouw behoort in de eerste pkais in haar
wonlsg, in haar huls, in baar gezin.
En hoe het met vrouwen- en moederplicht
bestaanbaar zou zin, cm daar heur plaats
geregeld op de drukste uren van den dag
ledig te laten, ik begrip het niet.
Zoo zie ik ook hierin alweer, dat de chris
telijke zede de beste beschermster is voor
het gelukkige, rijke gezinsleven.
Waarlik, zl maakt het leven der vrouw
niet ,arm"l
Dat werd me weer zoo recht duideigk,
onlangs, toen ik een en ander las over de
Vrouw in Japan, gerchreven door een vrou
welijke collega, die geruimen tijd daarginds
vertoefde, er de Japansche zeden heeft be
studeerd en, te begrijpen I zich vooral inte
resseerde voor de positie der Vrouw.
Onzer één is de schrgfsiar allerminst t
Niet het Christendom, maar de Cultuur",
déarvan verwacht zl het
Nu, cultuur wordt daar in Japan wel ge
vonden.
'i Is zelfs verwonderlijk, sooals die kleine
„gelen" zich aan onze cultuur in weinige
jaren wisten aan te passen en als zulke Ja
panners, gelijk onlangs bij 't bezoek van den
krooSbsiss, hier komen, dan z|n velen geneigd
hen bóven den vaak ruwen Europeaan te
schatten.
Met name geldt dit 't vrouwelgk geslacht.
En menig Europeesche vrouw, in deze
eeuw, kwam reeds tot een huwelgk met
zoo'n bemlnnelSk Jspanneesje, dat ze dan
naderhand volgde naar zijn land.
De schrijfster heeft het er ook over.
Zoolang ze in Europa zgn, gaat alies goed.
De Japanner i s niet kwaadhg gaat met
zgn vrouw geheel om op Europeesche manier
en ze zgn gelukkig samen
Maar nu komen se .thuis".
En dadelgk beeft het .Oosten" den man
weer in zgu greep en hg kan zich aan de
Oostersche, oud heidensche zede niet ont
worstelen het Is sterker dan bgzetf, hg
heeft ook geen tegenweer, want hg leert wél
In Europa kennen de vrucht der oud-chris-
telgke beschaving, maar ciet het christendom
zeif en van den Christus bleef zgn hartvèr.
Hoor maar, hoe de schrijfster bet zegt:
.De meest moderee Oosterling is machte
loos tegen de traditie; en hoe lief hg zgn
vrouw heeft: Vader en Moeder gebieden en
de vrouw Is hun eerste en onbetaalde dienst
meid."
Als een hondje moet ze haarman naloopen.
„Ze doet hem z'n jas aan en laat hem uit
wacht hem weer, knielend achter de deur op,
wanneer hg thuis komt en moet, terwgi hg
weg is, voor zgn moeder kamenier, gezel
schapsdame en duvels toejager spelen
AUc meisjes, die een Oosterling (willen)
trouwen, moeten eerst eens een jaar naar het
Oosten, om te weten wét ze dosn."
En in dien trant gaat het voort.
Eu let wel, dit is de positie der Vrouw,
wanneer se getrouwd is met een man, die
soms vele jaren lang met de Europeesche
samenleving heeft meegeleeftl
Hoe onder de Halve Maan de positie der
vrouw Is, kas eveneens bekend worden geacht.
Waarlgk, de ch Istelgke huwelgkszeden,
en niet het minst zooals ze zich ook in
ons vaderland naar calvinistische® regel ont
wikkelden ze zijn altgd geweest en
zullen steeds blgven de krachtigste waarborg
voor 't waarachtige geluk der Vrouw
UITKIJK.