Zaterdag 25 Maart 1922. 87-'* Jaargang N\ 2792. foor lie Zaidlkollandfiiche en S&eeuwselte IMlaaifleii Eerste Blad. Nationale Bankvereeniging Antirevolutionair 1§F Orgaan IN HOC S1GNO VÏNCES M Hosanna den zons Davids, OP DEI UITKUK. W. B0IKH0YIH Zm®a8 Alle stukken voon de Redactie bestemd, Advertentie» en verdere Administratie franco toe te eenden aan de Uitgevers. Reclames Mededeelingen* Kantoor MIDDELHARNIS. ZITDAGEN tijdens BEURS Woe* SUMMELSDIJK - TABBERB Donderdag, DIRKSLAND -• DOEL Donderdag, OUDDORP - FLOHïl mki OUDS Ï0M -- GELUK Deze Courant yerschgnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG. ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franco per poit 75 Cent &g vooruitbetaling, BUITENLAND b| vooruitbetaling f 8.50 per faar. BFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT. UITGEVERS! I9MMBISDIJK. Tsiefoon IstereosaHisiasl No. 203. ADVERTENTIËN 20 Cent per regel, RECLAMES 40 Cent per rsieS, BOEKAANKONDIGING !0 cent per regel DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f 1.» per plaatsing. Groots lettere en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zg beslaan. Advarteatiga worden ingewaeht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 UUR. au f de Mitih. 2i 9 't Is een vertolking van een gedachte u t Ps 1)8 „Geel heir, ^Gezegend is Hij, die daar komt in den naam des Heeren". Wie was de dichter, wie was de profetische ziener, die den Messias als in een ver verschiet zag opdagen it redder des volks Was 't David, I Hiskia ol Jesaja of een zanger uit den tijd van Antiochus EpifanuS, toen de Kerk des Ouden Verbonds kermde onder de vervolging? Hoe 't zijde Thabor van Mozes en Elia had geluisterd naar 't gesprek, dat gevoerd werd over Z jn uitgang, dien Hij zou volbrengen te Jeruzalem (Luc. 8 31). En de exodes, de uitgang uit 't sombere Egypte des lijdens van den Menschenzoon begon aan te vangen Nog slechts weinige dagen en wat de Kerke Gods des Ouden Verbonds uit jubelde in haar zoete verwachting op 't Heil, dat komen zou. hetzelfde zou gezongen worden door vele Nieuwtesta mentische geloovigen voor dien M .n, dien Steen des aanstoots en dien Rots der ergenis, wien door de tempelbe woners verachtlijk was een plaats ont- En de geest van Zacharia waarde rond in de landelijke bevolking toen de priesterschare neerlag en haar wre velige zieJ herhaalde,,'t is goed, dat er één sterve, opdat niet 't gansche volk verloren ga". En die landbewoners herinnerden zich de profetie: „Verheug u zeer, gij dochter Zions, juich gij doch ter Jeruzalems! Ziet uw Koning zal u komen, rechtvaardig en Hij is een Hei land, arm, en rijdende op een ezel en op een veulen, een jong der ezelinnen". De discipelen legden Hun kleeren op 't veulen; maar nauw was dit sein gegeven of de weg was een tapijt, waarop de dunne takskens groen uiting gaven van de hope der dochteren Sions, dat de Heiland daar, harer Zaligheid wille, voortschreed als Koning, arm, maar rechtvaardig. Hosannp, den zone Davids! Maar tijdelijk gesmoord en door de 'krijschende kreten van een niets ont ziende priesterschaar vervangen door 't „Weg met dezen en laat Barahbss los", toch zou 't Hosanna onder aardbeving en Voorhangselscheur door heidenen worden overgenomen, wai t zoo sprak de hoofdman„Ja waarlijk, deze is •Gods Zoon". Hosanna's des VolksMaar Jezus weende over Jeruzalem omdat 't den tijd der bezoeking niet had bekend. Hosanna's voor den profeet als van ouds op een ezel. „Kruis hem, kruis hem", door de Rorneinsche kurassiers te paard, 't Ambt des profeten tegen over den Ambtenaar des Gewelds. Hosanna's gesmoord in de spelonk des doods, maar bij de Opstanding in hemelsche melodie vertolkt door een Engelenschaar, die bij de Kribbe in dui zend tonen reeds 't Heil aan de Aarde voorspelden. En de Hosanna's hebben zich herhaald en herhaald op en na den Pinksterdag. En de Apostelen gingen met dat Heil! Geef Heilde heidenwereld in, en van Rome tot Smyrna, van Korinte tot Thessalonica hieven de vrijgekochten des Heeren in hun nieuwe tempels dat Lied der Eere aan. Tot op onze dagen, als wanneer de Kerke Christi met haar Ware geloovigen den lofzang inzet: Och Heer, geef thans Uw zegeningen, Och Heer, geef heil op dezen dag! En de Verstandelijk geloovigen, èn die van de wereld zijn en de wolven ingedrongen in de schaapskooi Christi, ze zingen óók, maar verstaart er geen tittel of jota van, omdat ze den Hei land missen, die h n heelen kan. Ja men hoort kerkgezang, maar 't is 't lied der verlosten niet. Die zwijgen misschien, omdat de Hosanna's, die uit de diepte komen, den Borg en Middelaar slechts welgevallig zijn Zwakgeloovigegij door onweder voortgedrevene ongetroosteverdrukte 1 Zing toch uw Hosanna, want Jesaja gaf in 's Heeren Naam de belofte: „Gij, verdrukte, door onweder voortgedrevene, ongetrooste, zie Ik zal uwe steenen gansch sierlijk leggen en Ik zal u op saffieren grondvesten", (Jes. 54 11) En de ware geloovige die zijn rust punt des levens reeds in de diepte ge zocht heeft, en van uit de diepte der schulderkenning het geloofsoog opheft naar den Borg, die hem kochthij weet 't, dat bij bezingen mag, niet de eenige Majesteit des grooten Konings, maar wél, dat Hij de offerdieren aan de hoornen van het altaar, in 't voorhof heeft losgemaakt, en toen Zich zelf met die touwen heeft gebonden, om zoo door eigen binding 't OJ'fer te worden, dat alleen verzoening te weeg bren gen kon, Niet den Koning der Eere in de eerste plaats, geldt 't Hosanna in ons kerkgebouw, maar 't Lam geslacht op Golgotha, door de wereld miskend; door de verstandelijk geloovigen niet voor hun zonden aanvaard, maar door de Zwak en Hartelijk geloovigen aan gebeden als den ïïenigen Naam onder den Hem<l waardoor zij, in 't Geloof, willen zalig worden. En daarom, ja er is kerkgezang! En de gansche schare stemt in: „Och Heer, geef heil op dezen dag 1' maar 't zijn alleen de «ówak- en hartelijk geloovigen, die hun ziel in dien lofzang leggen kunnen met een„Mijn Heere en Mijn God". De klagers alleen zullen de echte zangers zijnen waar ze geen afgesne den palmtak bezitten zooals 't opge wonden landvolk bij Bethfagee, daar hebben ze toch 't wapen des Geheds, om hope tegen hope, de vuile loten van 't eigen Leven af te rukken. Zwak- en hartelijk geloovigenKlee ren hebt ge niet om ze voor 't veulen van dsn Heiland n9er te leggen, maar wat doet 't er tpe, dat gij. ze niet uitsprei den kunt; er is 't Geloof dat 'tkleed van Christus gerechtigheid U dekken zal. Wiidet gij Hem met uw kleeren eere bet'oonen? Vóórdat ge dat zoudt kunnen, heeft Hij u reeds den mantel der gerechtigheid om gedaan, omdat Hij u eerst liefgehad heeft. Uw ldeéren uitspreiden? Hij ziet 't harte aan. Uw kleeren neerleggen voor 't veu len Scheur ze om zoo met Zijn kleed gekleed te worden. Hosannah! Hosannah! Gewis, maar eerst: „Gena, o God, gena, hoor Jioe een boetling pleit." En dan zal dit 't verschil zijn tus- schen Engelenzang en 't Hosanna der geloovigendat nooit en nimmer, als de Nieuwe Aarde gekomen zal zijn, ook maar één Engel jubelen kan„Ho sannah! Gij o Lam, hebt ons Gode gekocht door Uw bloed! Daarom kan 't Lied der Engelen dat der Kerke nooit overstemmen. En zal 't mooiste lied des hemels en der Nieuwe Aarde, niet dat der Engelen, maar der verlosten zijn. Omdat 't een Hosanna uit de diepte der ellende wezen zal met een Lof en dankzegging voor Hem, Die op den troon zit 40 cent per regel. Nadruk verboden. 't Wordt dit kear vooral 'a vrouwen uitkijk. Ik bèb het voorrecht, dat er ook vrouwen en meisjes zgn, die zich soms de moeite geven, om wat ik In da krant schrijf te lezen, er ook wel over na te denken, ja, 'a enkelen keer mg haar gedachten, opmerkingen of bezwaren doen weten, wat ik sligd zee? op pr|s stel. Daarom óók schrgt Ik af en toe es iets, dat meer speciaal de v?óuw raakt. Maar ook uit 'n oogpunt van algeméén belang. Het is er toch verre vandaan, dai hetgeen we de .Vrouwenkwestie noemen en wat men ook la 't meervoud een samenstel van .kwes ties" noemen kan, al is opgelost rf nabij de oplossing zou zin. Integendeel, de wereld Is pas aan het begin ecner oplossing toe en stsed3 meer blikt, dat de eerste indrukken de juiste niet altld zgn geweest en dat er in het oudeen onvergankelijke Woord van God méér ele menten liggen tsr oplossing van alle aioge- llke .vrouwenkwesties", dan zelfs Gods volk d:nken durft. Ml troffen dit keer 'n paar berichten. Den Haag heeft thans s|h vrouwen .soos". Natuurlijk wordt het niet met den naaui „sociëteit" genoemd, déé? hebbes de da mes gelijk in, dat ze eigen wegen gaan en eigen namen zoeken en niet achter de heeren der-schepping die turschen twee haakjes gezegd, zich in de .soos" vaak op hun smalst en op hun kleinst toosten - willen aanloopcn. Z| noemen het haar .clubgebouw". Het staat in Den Haag op een centraal puntbet is gevestigd in een oud patriciërs huis op den Vgverberg, niet ver van debc kende .Witte". Eu omdat in het .clubgebouw" een echte dames lievelingskleur nogal kwistig schgnt te zin aangebracht, hoort men de dames, de jongere vooral, reeds onder elkaar van béér .soos" spreken, als van de,Rose". Ik las er een beschaving van. Alles is met flnen smaak ingericht. Kamers en zalen zin er voor allerlei doel. En overal 'a gezellig, soms intiem zitje. Men kan er gewoon 'n half uurtje gaan rusten men kan er lunchen, dineerenmen kan er ook gaan lezen en schrijven, studééren zelf, want er Is ook een zaal, waar spreken verboden isl Men kan er tenslotte ook logee- ren en er dus, bgv. voor een kortstondig verblgf in de residentie gehéél z'n thuis z'n verblgf vinden. En alles, alléén voor dames, Nu voelt leder dadelgk, dat er aan zulk een inrichting een héél goeden kant Isja, dat ze In een groote stad baast onmisbaar heeten mag en misschien zelfs, dat de een of andere miner lezeressen, die in Den Haag moet zin en om de een of andere reden van het .Tehuis voor Vrouwen" geen gebruik maken wil, tgdelgk in zulk een Inrichting vindt, wat ze zoekt. Bovendien bedenke men ook dit: In 'n stad als Den Haag zijn duizenden meisjes ,in betrekking", die er geen eigen .thuis" hebben. Nu ja I zl zin ergens lts .pension", Maar de geneugten van dat pensionleven kunnen ze In den regel wel op I 't Is z00 zelden, dat ze ergens komen, waar se wer kelijk met huiselijke hatelijkheid worden ontvangen en behandeld. Kssnlsscn hebbes ze vaak niet veel En sin 't geen intieme- kennissen, dan kan je ze ook niet gedurig op 'r dak valles denkende aan 'i geen de SprepkensjchJjver waarsehuwd Inzake den drempel des naasten 1 Eu ze willen toch es uit. Es ergens rus'ig zitten, in een prettige, goed gemeubelde omgeving; waar ze jegens niemand eenige verplichting hebben; waar ze récht hebben te zijn; waar ze iets moois kannen zien en hooren en lezenwaar ze andere dames vinden, die óók es .uit" zlc en ces tweepersoons of een gezelschapsspel willen meespelen. Voor al zulke meisjes is natuurlijk sulk een clubgebouw eea ware uitkomst en 't is eigenlik jammer, dat mm van christelijke zijde er gl niet veel vroeger toe is overgegaan om de bestaande .Tehuizen voor Vrouwen" tot een prettige .club" te verbouwen, waar de meisjes ook haar vergaderingen konden houden, lessen konden volgen enz. enz. De goedwillige lezeres merkt dus we!, dat het allerminst m'n doel 1», om wat daar voor de .Vrouw" is gebouwd ,sf te kammen",— integendeel, er z 11 voor een groote stad een zeer goede gedachte in en die heb ik naar min beste versiogea ook naar voren gebracht. Maar er zit óók iets verkeerds in. En dat wil ik evenmin verzwegen. Of eigenlik zit dit verkeerde niet zoo zeer in het „clubgebouw" als zoodanig, maar in de mseschen, in casu de vrouwen, die er een verkeerd gebruik van maken Ik sprak in 't b gis vsn de .soos". De .sociëteit" is onder ors niet in eere En dat is te begtfpen, want er wordt daar maar al te veel gebl'terd en gekletst endau zeggen w|, dat da man zl a igd baier door brengen kan en zin ontspanning eiders moet zoeken Eu nu wéét ik wel, dat er in de idee .so ciëteit" op zichzelf sits verkeerds schuilt dat dit verkeerde er b 1 komt en er in wordt gelegd, masr ia negen van de tien geval len is het er toch door de kracht en 't recht der gewoonte zóó vast mee verbonden, dat .onze menschen" er zich, zelfs al zouden ze trachten er een eigen clubje aan een eigen stamtafeitje te vormen, niet thuis voelen. Maar ter oyerzgde is dit anders, Daar hóórt de .soos" er zoo bg. Dat komt den mau toe: zootusschsndag werk en tafel 'n bittertje in de „soos" en op een of twee vaste avonden 'n gezellig zitje, waar hl z'a biertje feQscht, z'n praatje maakt en z'n baartje legt Zoo zijn daar de zeden. Maar dat geldt nu den mé a I het echte? wonder, als in onzen tijd van emancipatie de Vrouw 7ragen gaat, of zl dan In dezen ook al weer de .mindere" moet zin van dsn man cf niet, wat hèm toekomt, ook héér recht is? Nu zou het uiterste wel zgn: De .gemengde" soosde soos „mfxte", waar man en vrouw, precies als gellken ea met volkomen gelijke rechten, leden sin en met en door elkaar van het sociëteit» leven genieten. Echter, zóó ver zin we nog niet. Al zin we er wel heen op weg. Want zoo gek kunnen de konsekwentles van een idee niet sfn, of je hebt altld geest driftige doordravers, èa draafsfets I die over 't uiterste randje zlcb willen hsenbukken, waar de konzekwsntie eindigt en de razernij begint. Voor 't oogenblik zin we zóó ver nog niet En tal van mannen, die overigens niets van onze beginselen moeten hebben, zouden er toch bezwaar tegen maken, ais hun vrouw en dochter maar vrl, en op elk uur, alléén of in gezelschap, naar de „soos" ging. Dies zoeken de dames zich op andere wijze te helpen. En daarvoor gebruiken ze de .Club". Daarvan maken ze héér „soos". Waar se op gezette tgdsn heen gaan, om er precies, dames onder elkaar, teverkeeren als de heeren op hda soeleteit, en Ik sta er niet vo:r ia, dat ze de gebreken weten te vermlden, die ik boven, als de heeren soos aanklevende, heb aangeduid. Nu likt ml dit glad verkeerd. Wat raken we toch eigenlik ver van de oudvaderlandscbe hulszede étl Wat altld de eere was van de oudvader landscbe huisvrouw, dat ze n.l. het middel punt was van het huisgezin, de spil, waar bet buisseilk leven om draalde, dat wordt straks een schande, tenminste een bewls van achierlgbheld. Wie zóó „hnigvrouw" wil zin, die wordt huissloof en hulsmusch gescholden. Tenminste in tal van toongevende knagen. Daarom deed het me zoo goed, toen Ik onlangs, In een der bladen, uit den mond van een Ropmsch-Kaiholiebe bulsmoeder een gansch anderen toon mocht beluisteren. .Stel je voorzei za veroatwaardigd Stel je voor, dat ik maar naar de „soos" loop en dat de groote en de kleine meid mms net konden doen, gelik sl verkozen Aau de deur staan praten met allerlei repre sentanten van leveranciers, dat de uren voor- bgstreken zonder dat er Iets werd uitge voerd en ik zat in de .soos" I Dat de kinderen uit school kwamen, ram melend van den hongeren mama was In de „soos". Dat ze thuiskwamen, 's middags, sla ze hun har jeu zoo graag voor moeder willen uitstorten, over duizend-en een dingenover gewichtige school gebeurtenissenover klbbelpartgtjssover praebtige, reusachtige planner, voor viering van esn feest, verjaardag of jubileum. Of als van moeder scheldsrech- terigke uitspraak gevraagd woadt in renig gescbilen mofeder zat dan In de „soos". „Stel je zoo iets voor En ik heb in gedachten de katholieke dame eerbiedig de hand gedrukt, want het zfn hier niet speciaal .roonische", maar zeer bepaald algemeen .chilstellke" ideeën, die zl vertolkt. Ds calvinistische huisvrouw is 't van harte met baar eens. Des nuns roeplug moge meer liggen in 't publieke leven, buitenshuis, zoodat hQ pas, na déér zin roeping volbracht te hebben in den kring zins gezins wederkeert wat volstrekt sist faeieekent, dai tot die „roeping" ook het zifje in de „soos" behoort, de vrouw behoort in de eerste pkais in haar wonlsg, in haar huls, in baar gezin. En hoe het met vrouwen- en moederplicht bestaanbaar zou zin, cm daar heur plaats geregeld op de drukste uren van den dag ledig te laten, ik begrip het niet. Zoo zie ik ook hierin alweer, dat de chris telijke zede de beste beschermster is voor het gelukkige, rijke gezinsleven. Waarlik, zl maakt het leven der vrouw niet ,arm"l Dat werd me weer zoo recht duideigk, onlangs, toen ik een en ander las over de Vrouw in Japan, gerchreven door een vrou welijke collega, die geruimen tijd daarginds vertoefde, er de Japansche zeden heeft be studeerd en, te begrijpen I zich vooral inte resseerde voor de positie der Vrouw. Onzer één is de schrgfsiar allerminst t Niet het Christendom, maar de Cultuur", déarvan verwacht zl het Nu, cultuur wordt daar in Japan wel ge vonden. 'i Is zelfs verwonderlijk, sooals die kleine „gelen" zich aan onze cultuur in weinige jaren wisten aan te passen en als zulke Ja panners, gelijk onlangs bij 't bezoek van den krooSbsiss, hier komen, dan z|n velen geneigd hen bóven den vaak ruwen Europeaan te schatten. Met name geldt dit 't vrouwelgk geslacht. En menig Europeesche vrouw, in deze eeuw, kwam reeds tot een huwelgk met zoo'n bemlnnelSk Jspanneesje, dat ze dan naderhand volgde naar zijn land. De schrijfster heeft het er ook over. Zoolang ze in Europa zgn, gaat alies goed. De Japanner i s niet kwaadhg gaat met zgn vrouw geheel om op Europeesche manier en ze zgn gelukkig samen Maar nu komen se .thuis". En dadelgk beeft het .Oosten" den man weer in zgu greep en hg kan zich aan de Oostersche, oud heidensche zede niet ont worstelen het Is sterker dan bgzetf, hg heeft ook geen tegenweer, want hg leert wél In Europa kennen de vrucht der oud-chris- telgke beschaving, maar ciet het christendom zeif en van den Christus bleef zgn hartvèr. Hoor maar, hoe de schrijfster bet zegt: .De meest moderee Oosterling is machte loos tegen de traditie; en hoe lief hg zgn vrouw heeft: Vader en Moeder gebieden en de vrouw Is hun eerste en onbetaalde dienst meid." Als een hondje moet ze haarman naloopen. „Ze doet hem z'n jas aan en laat hem uit wacht hem weer, knielend achter de deur op, wanneer hg thuis komt en moet, terwgi hg weg is, voor zgn moeder kamenier, gezel schapsdame en duvels toejager spelen AUc meisjes, die een Oosterling (willen) trouwen, moeten eerst eens een jaar naar het Oosten, om te weten wét ze dosn." En in dien trant gaat het voort. Eu let wel, dit is de positie der Vrouw, wanneer se getrouwd is met een man, die soms vele jaren lang met de Europeesche samenleving heeft meegeleeftl Hoe onder de Halve Maan de positie der vrouw Is, kas eveneens bekend worden geacht. Waarlgk, de ch Istelgke huwelgkszeden, en niet het minst zooals ze zich ook in ons vaderland naar calvinistische® regel ont wikkelden ze zijn altgd geweest en zullen steeds blgven de krachtigste waarborg voor 't waarachtige geluk der Vrouw UITKIJK.

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1922 | | pagina 1