S) W-"
u i« <u way
CD
jjh ic, pp
b a a A
k u£\B
3 O S
X) Jü,£ O
o-l OC -3 -I
»ü»ilf-§S'
ij 2 2 s b o >2 o
HL a MH
*S ca
5 g
i i
JJ. fl Q |i
J- U 1
OA u
M Q r X
2 u
ei
9
M 61
g ^E3 *a m
?f t=-
4» SP
22 o
&JD
<a?
<ax>
«w ju fc5 co a
ÊS^H
13 CWS
MjS'O 2UÏ
3 ®S STI*
«"«S s
B><3 M
S2 cz2
■O-g-S s X
5 ia Ad*-
o-o o §>Z
MQ
<u 5 K
2Jga
Sgl s
15* s B.
■S *-.•&*
s-ifsi
f-g *3 s,
b s-i is
•-3 o Oph^
a a
.9^
:a*-S
M 3 q M g.
®+a S
®i«
"S a
w 2 w r-
aa'a w
M B U J
sags
^s»!
2h«S
Ss«i8
O-a «j-s
®g*g w
«ss^i
w-O
gM»
>.S H a
al111 1
fcttj O® C4
r
a
QC
f0 oö
a
sr
gM
s£
:pO
En fV
5>|
o14! S
S^S
a -
2fe| g
ögg s
a> u
M §g
a®
1 -P -3
bfl pq
:P
&J3
Sb
1:
B= N:1
O
I
9 g j*
o —5 m
■o it
5 od a,g oi,
•g g^ So|o|
'H KT*
a fl> w)
Ü3Ü5Ü5
WWW
M H M
O O O)
e, p,
®- L*
^■1 iH O
HNBJ
6
WisW
fc=a
<=u>
cö
03
ES3
r~3
oa>
<a^>
O
- e=a
fes,
exa "S
S 2552®
r«s
g» «J b
"S-l
e&au
xi o ja
jaH5
3
n o
V 8^3
M« O
a n Qf*£
osc-g
^4> a2
NCOU
er*"
«»°u
3« 2
a 5 a
1«5«
S S g
•Ihï<
wrï,i
a J o 1
Islë
S -JJ a
EO«a n
«Pi
cc -
10, a
•s W
B H®
cd a
S
o "3
<D N
o.Sgfl§ ?s
E 2 os -ö 5
5 ■S Q, J «i
'3 o g
•s x3o >i JJ
g M o
o 8ti
P^-Oco 21
|sgi-3"§ ®l
cj oa O c*J
•C fl
-H^ 9 O*, ^ng:
•S§ g§
eo
0
5 s»
01 00
3 rO a
s o
i o» SseS
g
j-? o
:g- g 0
ri -Ö 0
o 0 S
I 2 ai a
a
<D <P
I -H *<JQ0
O®
I—I
J^S 5
s s* si
o (tf tZz
g 03
&a
g O
M
tX
cd
WA
§0 52
O g
■f.9 o !g 0
a o
S.*n> 3ff
a;E?t2
CD "3 CJ m J?
J >3 S -S
s'0 O .5
O ^8%
>H
w _v* "®r
75
2 r-
03 -J
2 3 °5
o%&'-
Bfti «s <D G
■BW t> tsi
"e
<M
CO
Z*r
J5&
.h-Q
-g «Z^l
<55*
i
g't- 1
-g-H »CQ
n3 53
o -o
Ttg 0
'jdawpog ftq
)8s«ia epjeq opn'G'Bjsïooq eip 'epjaq ef na ^p sj»
jnBB nöqtxop aeeQ aeaneqaq \vz pjnqos ftq jcp
'staos ez ^qo^Mie^ qqq epua^iMjeA eip iqojw
'mOUZ ftq ϧ8BIA
s'ieqtifOOJA %VM. qfiq 'eoj,* ;m qoiz jooa pps ooz
najJBBjs ez 'aepnoqeS qaiz jooa Jnsra qooj %i txq pnq
I epjeq jppq si tonpnp neqjeM. uba j«stn i«Bq u«a
Sanj speej jpttoq Ctjj j qfj[ö8otnao sieraaq si f.( 'aaqqeq
pSaqiQA tneq asna na ez a«q eojj 'a^q aejeds pexa uieq
jeai ez p^p 'aejeoA ^eoai ez '^eia qoo aeqqnq jebj^
'aessiai jeia Soa msq a^q tiq 'jooa jeq ep aieq ez si
a«8p peia Sbui ^p 'ee^p 'jepajig peui s|« pea aieq pera
ez peop siepac '«essnddo ibbui ftq prerj qjeeq pqespeS
ptxpja tiq sjbooz psinE pieqqudeS Mn«S 'bu pqaep tig
(J afiz ep ooz 'pjeeq aepei ez p«p 'peia Soa a«p ftq
ppeOA :peiu uii^ pdfuSeq e^ "bibiq si SrAeoip Sjaaj
saeeaeAe ftq pSftMZ obq -sieaian pqfqq peq 'pqanp
>*pein n, aeq pea*
i'bjbjo 'ineainq ef pin A^nnS paeq epa
»^peia sieanai eta pMnoipieA ef :ae8Si]
aep«{ panq aeSejeS em a«n spet ef ef p«p 'peia dtiiSeg
q(« aeieiqos aeaanq noz ez po jeoAeS a, pem 'fiz ag
ooz qoop pqbq p(«
ï'eefl isoog*
sooq ef aeq 'n^c
i aeqqeq ep pSipeepq jveq 'saee peia
fiq piep^'peia pjooMpac 'a«« tneq ez pqqq pjepfiMie^
•aeiOA jbbu qeiz pSmq fig >i vnio P^m je &i<
ptaeeiA qooj, i aeSfiMz ez pjfqq otoibbm. iwej^
L9£
laoaaaiiHog nh -styjh mya KOismnag
Clara van Arkel
Zal na alles laten begaan maar 't blijft zoo niet.<
Zelf werkt ze mee tot een vertrouwelijk gesprek
tusschen Clara en Wim verteld uit haar verlovingstijd,
gaat daarna naar binnen »'t Wordt mij te
luchtig®, zegt ze, »maar blijven jullie gerust nog wat
zitten.
Clara en Wim beiden geraakten in ernstiger stemming
door tante's verhaal, denken nu aan de aanstaande
scheiding, die enkele weken duren zalVredige
avondstilte weeft teer-weemoedigen sluier om hen heen,
ontroert beiden
Wim tracht het onder luchtig-klinkende woorden te
verbergen, maar Clara merkt het öp bij hem
Wim echter begrijpt niet haar eveneens-weemoedig zijn
om dezelfde reden. Waarom zou zij het wezen
Vluchtig roert hij het aan: »'t Zal wat worden:hoe
moeten die veertien dagen voorbij komen
En zij zacht: »'t Zullen weken lijken die vorige
weken duurden ook al zoo lang
Even kijkt hij naar haar: ze meent er niéts van
natuurlijk, hij heeft het immers aan niéts bemerkt, dat
zij verlangd heeft! »Kom, Clara!* zegt hij ongeloovig.
Er verkilt iets in Clara. Gelóóft hij haar niet
denkt hij, dat ze huichelt. Heeft ze hem niet geschreven,
hoe lief ze hem heeft. gelooft hij dat dan óók niet?
Hoe kan het toch Wat staat er toch tusschen hen
Diepe droefheid komt over haar, met trots vermengd.
Die doet haar zwijgen,
Hij spreekt luchtig voort; zie je wel, ze zegt niets
meer: 'n bewijs, dat hij 't bij 't rechte eind heeft.
sop paoq u,z
jojop ep J9A0 juijq fiq pqeeps SaiSeAieq eqeus nee pep;
•paieiqeq epBauepm 'rai^ pem aeequ 'qoiz qeoA bibjq
ai amp aop pdoo; 'do
qog qoo puisps aeepopj pin jeareq ep p««8 epuu,],
qfqeSomao
pqfiq p,« 'ju na qoiz ez pSovjA ^ueAeiqoseS uepqoupeS
epsSraaiu.uimeqqrqeg* 'aeAeS ep piooMpuv sqfipMUYu
'pSuemai je j«nq rai^ s[B 'peeM. 'qeidseS p, fiq Sipfsz
-je qoiz ppnoq we [O jbbui 'jejep ep mo qoiz pez aepj
»i Saiqosieeqeqjjez jeeAOOz jeeto
qt peg* 'eaejQ pqaep »j ufiz nooMeS ooz fiq ueq eog<
"j«eq pem pqeejds 'muojaqoi ibbu qoiz pjeeq rar^
»qeM peeq 'jeeaera 'n qavQ* :eoijpoe aee qoiz ppoA bjojo
»ipeq n pqeera eoq 'Mnojjjnf Segc eop
jeeq leen ueaaiq ftq praoq reeg ^si eptaeejA aee
jee ai. mi^v 'pöq Pqfïï no aepaoAveSdo ooz qoop ez si
moie«Ai 'neeps neeS aejnepuinp ep at MneS pez 'eiefg
'&2 'peoraeS ep rai^ o® P"b^8 na 'Siqqnieg aee
paeqeoziepao jeeq epaep pqfiq pe^ li® ft1! S1
jeepi j qfqeMnqosj v £aep »jeeaepi« '00z P!°°a meq
epmeoa ftz paeAA 'psiee nep si SaipnoqjeA lemeipai aee p,
pep'ooz qog ae epaep aedfuSeq 'pSez epspeej pep ez sjy
<4 «oonoR* 4 s! J9 uit^ spe 'aeSSez sqeijs
ez pez pe^ ae8aip ezoopeppna psnMeqao speels
peop'aepnoq qjeAA jeeq ftq peia aepqoepeS jeeq aeq e/
jraeeaoSaeeaopepsipe^ i ppeoA praepqeq ooz pe aeSJOm
uepeeq aep qeiz oz pep 'qoop peq pmoq eog -SaipaiM
-do epraeeiA ai 'jeom ae aeeq pdoop wepg ae 'aepeq ep
rai^p rao aiejp aep jeea si qog j8epjepe2 qftpepaig
■'Iixay NVA YUVTQ
29S
Feuilleton van Maas- en Scheldebodk.
Hevig blozend legt Olara de hare er in Met
beide handen omsluit hij deze «Lieveling, mpjn
lieveling,* zegt hq innig.
Ongerust kijkt Clara naar buiten: als Bob eens zag
-trekt snel haar hand terug, gaat ook den tuin in
Wim volgt haar, verwonderd om haar vreemd-doen.
>Zoo, ben ja daar, kindje lacht Bob.
«Dat zie je,« antwoordt Clara. «Wat bewonder jij
zoo? De schutting soms?®
»Nee jóu,* zegt hij bruusk, meteen ondeugend naar
Wim kijkend. Wat zal dié 't land hebben!
Clara lacht luide, verafschuwt zichzelf, schertst tóch
voort, schrikt telkens, als Wim wat zegt Wat is ze
toch een akelig kindhéél anders doet ze, dan ze wilde
Hoe kómt dat toch? 't Is, of ze niet anders kan! Maar
't lijkt cok, of Wim zóó ver van kaar staat, verder
dan ooit te voren.
Wim kijkt onafgebroken naar haar, weet niet, wat
hq van haar moet denken.
'tls wel een moeilijke positie voor haar, maar dat ze
hem zóó links laat liggen! Zou ze tóch zijn zooals hij
altijd gedacht heeft Misschien heeft ze alleen onder
't schrijven zich anders gevoeld Aan één kant zcu
dat wel prettig zijn; die door haar-gesteldevoorwaarde
heeft hem de laatste dagen zwaar op 't hart gewogen,
't Doet er ook niet meer toe, hóé ze is, als hij haar
maar lief mag hebben. Maar zou zij hèm wel werkelijk
liefhebben Ze heeft zóóveel keus in 't leven, waarom
zal ze hèm de voorkeur boven anderen geven Ze heef-
het zich verbééld en 't goed bedoeld maar ééns zal
So
5?«2
«_S
xi ci
©5Sb
rt u-
(QtJ - SS
M 81
ïj o> £0«
«l=ïs I
•rr Qtf eg tt
i 6 a«
I
0.B-g-£w|
ISsö
S
S'S'S
U B
SSOB
s°a5
I i§
8 1-
S li
J» -
'«Mg
S J8
o tJ
Das«®g"as
i£.
5!l'
a «-*;
OA
o g
o S 5
2 C
O W 8»
■3 w>
If
S
3 o
sK
o
X s
Sf
I
«25 *3
BliQW
UJ
«gï-
s -0
ta b Q
«-I
«fi B S
i S-r.
•n
si a <uO
O (j
-
3 03 OC
V)
ffl
x WI
N 2£
UI rj «ri" w
N
y-t -O
0
JZ*~
L
mm g
aSBfy s8
0
366
r>\
363
sg&amÊÊÊÊÊmÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊ
a ïSjf
tn
m 2
mmi
Mix t
