Zaterdag 18 Maart 1922, 87"** Jaargang N\ 2790. voor de ünidbollMiiiclie eo Meeiiwsclie Ëilandeii9 Eerste Blad. Nationale Bankvereeniging Antirevolutionair Orgaan Het recht op het leven j| BOEKHOVEN Ztita. Alle stukkeu voor de Redactie bestemd, Advertenties! en verdere Administratie franco toe te eenden aas de Uitgevers» Karn hand sloeg zij aan im nagilzij klopte Sisera, SCHERPSCHOTEN. Reclames lid@d@@fiii|in. ff verkrijgt men door jj| 1 Pink Pillen. Kantoor MIDDELHARNIS. WOK Kat SUIMWLK - TABBESS DuMag, DIBKSUND - f. t. DOEL Doittlas, OODDOBP FLOHIi. ïlijiaj, OUDE TONDE - OELOK Dsze Courant verschfnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG. ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franco per post 75 Cent S»|j vosrsltfestalla®, BUITENLAND b| vooruitbetaling f 8.50 per Jaar, F FZQNDERLIJKE NUMMERS 5 CENT. UITGEVERS SeMMBLiD^JK. TdéM ïmuïs&msa&btti No. SOS. ADVERTENTIËN 20 Cent per regel, RECLAMES 40 Cent per ngei. BOEKAANKONDIGING 10 eest per regel. DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN i 1.- per plaatsing. Groots letten en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die rij beslaan. AdvoirtSBttëfi worden tegewaebt tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 UUR. frffWill KsSffimSêsê Richt. 5 26. En tegenover dien Sisera, dien ge weldenaar, dien hater van Zijn geopen - baarden wil staat nu voor alle Tijden, en voor alle Vrouwen geteekend een eenvoudige, weerleoze dochter des ge loofs. Die op Sisera als mensch niets kon aanmerken. Ja, nog sterker, wier man volgens Richt. 4 17 vrede ge maakt had met Jabin, Sisera's koning van Hazor. Die dus uit dat vriend schapsverdrag met Jabin, in alk geval dit mooie voord-èl trok, dat haarhuis; haar lacderijen, in geheele neutraliteit, zich volkomen konden uitgroeien en tot ontwikkeling komen. Heber, de man, èn Jaël zijn vrouw, hadden voordeel van den Kananieter Jabin, en niet; zoo weinig ook en toch haar hand sloeg zij aan den nagel, èn haar rechterhand aan den hamer der ar beidslieden, .en zij klopte Sisera en zij streek zijn hoofd afals zij zijnen slaap bad doornageld en doorgedrongen. Zij klopte, en Israël was vrij. Zeg nu gerust: Wat was die vrou wenhand hardwant voor ons mensche- lijk gevoel ligt er werkelijk iets stuitends inen wie op de Maria's staart des Nieuwen Testaments voelt on middellijk een tegenstelling van zekeren wrevel tegenover innige sympathie voor haar, die aan Jezus voeten zit neergehurkt. En wie staat te turen naar een beul voelt zich nimmer zoo gelukkig als wanneer hij een advocaat hoort pleiten voor de vrijspraak eens Schuldigen. Een pleegzuster op 't slagveld is ean andere verschijning dan de man in de loop graven. Maar de beul kan toch niet gemist, want hij voert 't recht Gods nit, zooals Debora dat óók zag toen ze haar lied niet eindigdeBa, allerlei overwegingen en gevolgtrekkingen, met 't herstelde Recht; maar er onmiddelijk mee begon in vers 2„Looft den Heere, van wege 't wreken der wrako in Israël." Elke Bijbellezer kent 't verhaal van Barak, Deborak en Jaëlis bekend met Debora's lofzang. En 't is in dat lied der victorie over de nederlaag van Tabin, koning der Kanaiinieten, dat "K Jlrkomt vers 26, waar de Geest Gods de zangeres des Ouden Verbonds inspi reert, om den lof dezer heldin, van Jaël, voor alle eeuwen als uit den Hemel zelf, ie. verkondigen, en 't aan alle Vrouwen, die Gods Woord nog minnen, aan te zeggen, dat het een Vrouw was, die haar hand sloeg aan den nagel, en haar rechterhand aan den hamer der arbeidslieden, en dat zij klopte dien Sisera. Sisera is in Gods Woord de gewel denaar De man met de macht. Da man met zijn 900 ijzeren strijdwagens. Die over soldaten en krijgstuig beschikken .kon En die soldaten en die krijgsmid middelen niet in dienst stelt van den God van Israël, maar ze tegen Jehova gebruikt, tegen 't Bondsvolk, tegen de Kerke Gods des Ouden Verbonds. Tegen Zün geopenbaarden wil. Tegen de be- >en. Maar vóór zijn afgoden, Vóór zijn religie, die als valschen zelfuitge- dachten Godsdienst, den God van'Abra- ham, Izaiik en Jacob miskende. Jaël was hier uitvoerster van het Goddelijk Recht, en zoudt gij, o men- schenkind Uwen God willen bedillen en bekritiseeren omdat Hij die vrouw en dat soort handhaving van't geschon den recht zich in Zijn volmaakten wil voorbehield? De Tijd der halfheden is voorbij. Lauwheid is de strijderes onwaardig. Want allerlei macht en kracht rukt op haar en haar gazin aan. Er waren in Nederland en daarbuiten geesten rond, die 't gemunt hebben op de funda menten des huisgezinsom de verhou dingen in 't huwelijksleven zooals za naar luid der H. S. moeten zijn in 't tegendeel te verkeeren. De man 't hoofd des gezins Wel neenDat zegt die Bijbel wel, maar wat interresse-rt dat onbeduidende Boek uit een vervlogen tijdperk, waarboven men nu ver ver heven is: een relikwie uit een ontwik kelingsperiode, toen de Godsidee zich uit 't heidendom, dat er toch éér was, losmaakte Is 't Godsbegrip van Israël niet uit den Baal ontstaan Zijn die Ceremoniën niet maar na- bootseis geweest van die der heidenen rondsom Die periode is afgeslotenen een nieuwe tijdknng is aangebroken, waarin met al die oude fantasieën is afgerekend. Wat belangstelling zou zoo'n Boek nog verdienen, waarin een zekere Christus zich 't Hoofd der gemeente noemt, gelijk de man is 't hoofd der vrouw. Waarin zoo'n achterlijke Apos tel en zendeling nog durft schrijven: „Want de man moet 't hoofd niet dekken overmits hij 't beeld en de heerlijkheid Gods is, maar de vrouw is de heerlijkheid des manswant de man is uit do vrouwe niet, maar de vrouw uit den man; want ook is de man niet geschapen om de vrouw, maar de vrouw om den man" Is 'c niet ongehoord, wat die Apostel zegt! Maar och, 't was maar een zen deling hij was niet, wijzeren hij kon niet anders zeggen, want die,Heiden wereld had ook zulke tyranniegedachten over 't Vrouwenbestaandie zendeling moest zich dus aanpassen aan 't ge dachtenleven dier Heidensche toehoor ders, Maar we zijn heden geëmancipeerd, Van die oude ideeën zijn we af. Er zal voortaan gelijkstelling zijn. Man en Vrouw beiden precies evenveel baas. Gaat de man verhuizen, dan zal de vrouw blijven waar zij wasvan „vol gen" geen sprake meer. En kunnen Man en Vrouw 't met elkaar niet eens worden» dan maar naar den Huwelijks raad; daar leg je je huishouden open en bloot, en dan moet die maar uit spraak doen, De tijd der verflauwing der grenzen is uit. De vrouwelijke Sisera's zijn ten strijde getogenen haar macht en in vloeden zijn groot. Maar waar zijn de Jaëls Hoor ze „Geef ons den haai er der handwerks lieden en we zullen Sisera verslaan Geef ons den nagel en we willen Sisera kloppen. Want Gods Woord houd stand in eeuwigheid en zal gesn duimbreed wijken.'' Geeft ons Maar gij hebt 't prachtige wapen tegen 't moderne verachten van 's Hee- ren Woerd: 't is Uw stembiljet.Daar mee ook kunt ge Sisera kloppen. Zeker, uw moederliefde, uw vrouwentrouw, uw teere vervulling van huwelijks plichten, ze zijn klinkende protesten tegen den geest der eeuw. Dochde Sisera's komen ook bij de stembus? Ze zullen haar bestormen van stad tot stad, van dorp tot dorp En gij dan, Jaëls. zult gij ze klop pen? Zult ge opspringen van Uw plaats en Uw hamer grijpen en vernietigen de macht van die Sisera's? Ge staat op En met Uw moderne wapen, dat de Overheid, U óók aanbood, gaat ge ten Ra&dhuize op. En ge ziet Sisera aan komen, en Sisera ziet U, en gi.j verheugt U, met Uwe dochters, die óók opge trokken zijn, èn met Uw andere huis- genooten, dat 't Geloof zijn verdedigers vond in de kracht Gods tegenover Si sera's die U in Uw vrouwenplichten en moedereere meenden te kunnen doen wankelen. Ge staat op 1 En de Rechtsche mannen gaan U voor. betere dan BarakOf gij zijt nog moediger dan hij, en met Debora zegt go 't den Baraks, die zoo traag waren, met de profetesse aan; „Aan U, man, zal da eera niet zijn! De eere der vic torie is voor Jaël.'' En Jaël sloeg haar hand aan den hamer der arbeidslieden Een mooie Partijdag, Den Heere dank ia de allereerste plaats, dat de natuur mild was en geen sneeuw en stormvlagen de opkomst hebben belsi. „Rust een weinig" sch.esen we la omen driestar en .we Scherpen da ooien en we laten den weg eens vrij van 't Oor naar de Ziel. Kies- vereeclgifigen, wees getrouw". Eg ze zin op gekomen van alle dos pen. oud en jong, ook ?i ouwen en jonger® dames om te luisteren naar de ontvouwing omer anti-re?, beginse len. Wat een heeilgke dag I Wat vuur in de redevoeringen I Wat gloed in de voordracht I Hoofd en hart ontvingen voedsel. En toen er een telegram binnenkwam van onze geëerbiedigde Koningin, stond de ver gadering spontaan op en innig harkip, ais uit één siel. klork 't op Mijn Schild en mijn betrouwen Zit Gtj o God, mijn Heer) Soms heeft moedeloosheid ons wel eens aangegrepen, als hoofden de murmureer- tegen vsn opposantenals we sagen 't a'arn- pen en stooten op onze Voormannen, alsof se hum anti rev. beginsel vertrapt hadden, en alsof de Regeer ing spotte met de belan gen des Volks Weg is onze moedeloosheid! We ademen weer vrij Da taocie vemadfrls g, die onzs oude Een heid weer eens schitterend openbaarde, is 't onomstootdik bewijs, dat geen verdacht makingen op ons asuirev. Volk ook msar den minsten invloed hebben gehad. We zagen elkaarwe baden met elkaar we vonden elkaar in 't eeuwig blijvend Woord van onzen God, en geen haoge betastingen, en geen zegeiijesplakkerl, en geen 8-urendsg, geen materie® Se belangen konden beletten, dat we allen instemden, in zielenharmoaie, met dat woasd van jubel Hoe zalig is '4 volk, d?-t naar Uw [klanken hoort. Die klanken hebben we opgevangen, Broeders en Zusters van Fiakkeewas 't niet een heerlijke dag? Op een beschut en zonnig piekje van een groot plein stond de oude Oramans De bijna 80-jssige grijsaard was door de zoolang ver beide zonnescfoitterteg naar buiten gelokt, en met kinderlijke bl jdschap werd het weg sterven vas den winterdag en het ontwaken der Lente door hem begroet. De wccmoeds trek op bet gelaat werd eves door de lachende natuur om ham heen, weggevaagd, en met bljjkbasr welgevallen hief het andets gebogen hoofd sich op. Leunend op den stevigen stok balanceerden de beenen het krommende bo venlijf, en voorzichtig werden als 't ware step voor stap afgemeten, om hst evenwicht te bewaren Gramans koos als doel het bovenbedoelde plekje vanwaar hijj een overzicht bad op 't drukke stadsgewoel en het spel der kinderen. Den rug gesteund tegen een der tabken nog bladerloos uitstrekkenden boom, de hand stevig op den stok geplant, stond hij daar, oud en vereenzaamd. De blfe, de kinderlfk 40 een! per regel. <r$-a yfos e$r<s e&a e&z Eischt Hallandsche verpakking en Gebruiksaanwijzing. ^<1! JM©T6©ï<3SÏ0©ï@®X;9®T&©T®®t®©|0öTa©ïa®f@tftgi Qjfcs* 6^9 0^9 ZITDAGEN tSieus HEUSS blfe trek vaa zooevea was vervangen door een waas van weemoed De drukte op het pk ia kwam hem zoo hol en leeg, zoo aan stelleslg voor. De spetende jeugd had altijd hst meeat sijti aandacht, maar bewerkte tevens dat de weesioeds-rimpel dieper plooi in zijn gelaat trok. Dat riep hem z|a eigen jeugd voor den geest, en als een film ging het ver leden aan zijn geestesoog voorbf. Dar, over viel hem dat onbeschrijfelijke gevoel van eenzaamheid en verlatenheid gepaard met zelfbeschuldiging. Niet allereerst in natuurifk opzicht. Wel was zijn vrouw vóór enkele jaren van g|n ztjde door den dood weggenomen, doch b$ «ja jongste dochter had h| een .tehuis" ge vonden ea men befverde zich daar om het vader in alle opzichten naar den zin te maken. Hi| vond er liefder|ke verzorging sa verple ging Eenerzfds verwarmde dit zfn laatste lev* nr jaren, maar auderzfds verb xrgde zulks ook weer de smart der eenzaamheid, want ais vader stond, wat geestesrichting betreft alleen te midden zijner kinderen. Dat was hrm een voortdurende bron van staart, temeer wijl hi da oorzaak daarvan alleen in zich gelven zocht. Gramans was, wat de wereld noemt, altijd een oppassend mensch geweest. Hi was een zakenman, en in sijs bedrijf, knap, nauwgezet en door tasteed. Zfn vrouw, wist even als hi van aanpakken en zin tal- rik kroest had b| burgerlik netjes opgevoed en aikn hadden zich een goede positie weten te verovsieu. Voor den godsdisast had hi altijd veel eerbied getoond, en veronderstelde dat dit mede een onderdeel was van burgerlijk fatsoen. Zfine vrouw had nog öclijdfois ge daan, doch hi niet De beweegreden waarom dit werd nagelaten sproot voort uit de eigen aardige nawerking van de opvoeding eener vrome moeder die altijd weer hem had voor gehouden dat z| alleen belijdenis mochten doen die aan de ziel ervaren hadden kracht dadig door de Heere tot staas gebracht te zia. Deze idee had te diep wortel geschoten b| Gramans, dan dat zin eerlijkheid toestond om alleen voor den vorm zich bi een of andere kerk aan te sluiten. Daarom hi ging alle Zondagen eens ter ke/k en nam af en toe zin kinderen mee. Bi het opgroeien van z|n kroost stuurde bi ze ook nog ter catechesatie en knapen- vereeniging, doch verder vermocht hi ze niet te biengen. Zij richtten sich geheel naar zin voorbeeld wat betreft het natuurlike leven zi waren ijverig, eerlik, nauwgezet en wer den, wat de wereld noemt, nette fatsoeulike messchen, vrij van grove uitspattingen en gebreken, mgar tegenover het geesielik leven waren ze al meer en meer verkild. Daarin trokken zi de consequenties van vaders voor beeld en kenden den godsdienst slechts een zeer geringe waarde toe voor het leven. En dat piulgde hem, dat was de donkere wolk die zin levensavond versomberde. Eerst had hi er weinig aandacht aan geschonken, maar toen het zaad, door zin vrome moeder gezaaid, vóór eenlge jaren door de werkicg des Geesies tot ontkieming was gekomen, en hi zich zeif had lesten zien als een am zondaar voor God, dis tot Hem kwam met leege handen, was alle eigengerechtigheid weggevaagd en had h§ ervaren dat de al- genoegzaamheid van Christus de bron is van alie echt Isvensgeluk In het vuur dereeiste liefde meende hi zin kinderen te kunnen overtuigen van de verkeerde richting die op gingen, maar verwonderd hadden zi hem aau gezien, en achter hem de schouders op gehaald en onder elkander grfluistetd.vader wordt oud". Hunne oogen staarden hem aan, ais konden of wilden si hem niet begripss, dat hi, de ecrt|ds flinke, stoere zakenman, die altfjd weer zinde op uitzetting van het bedrijf ea vermeerdering vm materleele goederen, nu datzelfde ondergeschikt achtte aan de hoogere geestelijke goederen. Daarin had vader hen vroeger niet voorgegaan, ea konden zi hem niet navolgen; wel in 't eerste waren zi getsouwe kinderen. Eu de oude Gramans las die gevoelens in dien twifei-blik zijner kinderen en het ateide hem in sta at van beschuldiging. Het door priemde sin hart en soms klonk het in hem „gewogen, gewogen ea ie licht bevonden". Dan werd in hem een felle zkleshijd gestre den, totdat de beloften Gods verademing brachten, en hg Hem zin schuld en tekort komingen met boete en berouw beleed. Nimmer had hi tevoren gevoeid die diepte en drasgwidtc der veiplichtingen en verant- woofdëiikheid waarmee God, in de taak der opvoeding de ouders bekleedt. Had ook niet gevoeid den nauwen band die et bestaai iusschen het voorbeeld der ouders en da resultaten der opvoeding. Als In vroeger dagen ziae vrouw van de ambtsdragers der kerk, waarbij si aangesloten was huisbezoek oetvkg &n zi hem de vraag hadden voorgelegd waarom hi geen belijdenis deed, had hi er zich trachten af ie maken met de afgezaagde uitvlucht .dat dit een zaak des harten was" Op dit antwoord volgde dan de ernstige vermaning om in gebed en gehoorzaamheid dat hart te onderzoeken err zich te tichtea naar de door God gegeven middelen. Dan was hem tevens gewezen op hef geestelijk gevaar voor zijn kinderen dat uit zijn tweeslachtige houdkg moest voort vloeien en noodwendig zou leiden te t onver schilligheid en onaandoenlijkheid in geeste lijke zaken. Toen vond bij die conclusie belacheigk en verweerde zich steeds met te wijzen op andere gezinnen, waar de ouders wel trouw waren in het nakomen der uiter lijke verplichtingen, en sommigen hunner kinderen toch zagen afdwalen. Dit werd door de ambtsdragers toegestemd, maar dan som den zij (evens de factoren op, die daartoe aanleiding gaven. Daar waiea b.v. kleine oneenigheden tussehen man en vrouwvoert- durende crltiek op predikant, ambtsdragers en gemeenteledenverkeerde toegeeflijkheid der moeder, die haar taak als voorspraak bij den vader in toepassing bracht door het kwaad der kinderen voor haar man te verbergen en uit te voeren straffen zooveel mogelijk tegen werkte en zooveel meer wat oorzaak werd dat de kinderen geen verheffend beeld van de geestelijke levesspractgk hunnes ouders vesk egeo en het vertrouwea in dat geestelijk milieu geschokt werd, soodat ze er sich met walging afwendden en naar eigen inzicht gis gen leven en hun lusten bot vierden. Deze redeneer ie gea hadden de&ijjds heen vat op hem. Op natuu>l|k gebied wilde gij nog wel toestemmen dat de ouders voor hun kinderen een nauwsluitend geheel moeten vertoonen, om zegenrgk op hen in te werken Doch op geestelijk terrein d o«sg de ncod- zafcclikheid daarvan niet tot hem door. Be halve zekere male van onverschilligheid speelde hierin ook nog de valgcfse lijdelijk heid, waai in zin overigens vrome moeder hem opvoedde, een beteekenende rol, m s- scblen ondanks zich zeiven. Aan de andere zijde lief en die bezoeken hem toch ook werr niet geheel met rust, maar klaagde zijn consciëntie hem wel eess aan. Wanneer zijn oudste zoon zich verloofde met een meisje uit wereldsche kdngev, waar van weliswaar niets te zeggen viel, maar welks invloed op z|n zoon na verloving en huweljjk zoo ver sirekte dat hg zelfs ook slechts mei den schfn van godsdienst ge broken had, verontrustte zulks hem toch wel eenigermate. De toon in dat get ia en de ge noegen 8 welke rnen najoeg bevredigden Gra mans niet. Een andere zoon die gestudeerd had helda over naar communistische ideeën, en clgcnl|k vertoonde zfn gezin een staal kaart van allerlei stelsels, welke in het wezen der zaak zich alle gronden op ongeloof I En hf voelde zich daartoe dt* aanleidende persoonlijkheid Hf had zfn kinderen in het leven gezonden zonder geestelf ke ruggegraat, door eigen onzekere en slappe houding. En welk mensch met beschaving en ontwikkeling kan leven zonder eenlge geestelijke over tuiging Zfn kinderen hadden getast en ge zocht, nu hun vader nalatig was gebleven in

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1922 | | pagina 1