Zaterdag 2 April 1921
mm Jaargang BT. 2690
yo®f de Mmiel Si®!land^clie
Meeuwselie Mlmitleift.
Antirevolutionair
Orgaan
Eerste Blad.
W. BOEKHOVEN
Da smart van 'i idaaüsim
OF OEI UITKIJK.
fêacSamss Mededaolingen»
Voor bejaarde menschen.
Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie franco toe te zenden aan de Uitgevers
VERKOOPSÜQEi»
Deze Courant verschïnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franco per post 75 Cent bjj vooruitbetaling
BUITENLAND b| vooruitbetaling f 8 50 per jaar.
AFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT.
f-TITQEVEiSs
gOMMELSDIJK.
Telefoon Intercommunaal No. 202,
ADVERTENTIËN 20 Cent per regel, RECLAMES 40 Csuï per regel.
BOEKAANKONDIGING 10 Cent per regel.
DIENST AANVRAGEN ea DIENSTAANBIEDINGEN f 1.- per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die beskan,
Advericatitn worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 UUR,
Elk ideaal brengt zijn vreugde, want
werkelijkheid en fantasie stellen iets
begeerlijks voor, dat met inspanning van
krachten naar men gelooft en hoopt, kan
verkregen worden. Het Leven is vol
idealen en de Jeugd als de Grijsheid
koesteren ze. Ze zijn natuurlijk van on
derscheiden aard en dragen een eigen
karakter, dat door leeftijd en tempera
ment der verschillende individuen be
haald wordt. Ook de Volken hebben
dealen, zoogoed als elke eenling on
ulrhen. Maar hoezeer dit ideaal van per
sonen en gezinnen, corporaties, associa
ties en maatschappijen den strever wenkt
en hem prikkelt tot gestage vlijt, vol
harding en onverzettelijke wilsontplooiïng
die zijn karakter staalt tot een volko
menheid, die meent bergen te kunnen
verzetten en rotsen te doen splijten
de tijd der smarte komt. Zóólang ge
zwoegd, zoolang getobd, zóólang alle
gaven en krachten in dienst van het
ideaal gesteld en nog niet bereikt
.of, zóó bereikt al weer
gegrepen naar een andere victorie. Dit
is de smart van 't ideaal, dat men 't
zoo uiterst zelden bereikt en eeniger
mate 't vast hebbende zich weer een
nieuwe toekomst droomt. De smart van
't idealismeuitzien om te hereiken
er dicht bij zijn, gelooven, dat 't gewis
Azeker komt bij eenig geduld, bij nog
i3Hr energie en nog intensiever toewij
ding. maar 't blijft bij uitzien en men
grijpt 't niet
Wreede smart na de ontdekking, dat
de hooge verwachting te verre was bo
ven de nare werkelijkheidWreede
smart na zoo ongehoopte ontnuchtering
dat het Leven zoo gansch anders is dan
de Hoop die men koesterde. Schrijnends
tegenvallers jaarin, jaaruit. Millioenen
hij millioenen kennen die schréiende
oogenblikken, waarin de zware zucht
hun lippen ontperst wordt>Daar zit
ik nou!" Ja, daar zit je nou en in
scherven of gebarsten ligt dat mooie
Toekomstbeeld aan je voeten. En gij zucht
ea kunt een traan zelfs niet tegenhou
den. Was dan de Hoop zöö broos? Is
het Leven dan zoo onbarmhartig Vraag
gsen verklaring, maar de scherven lig
gen er.
Schiller, de Dnitsche dichter, zegt 't
in Das Lied von der Glocke ('t Lied
der Klok) zoo juist: Kort is de Waan
ea lang is de Rouw.
Der Wahn ist kurz, die Reu ist lang.
En al is een Waan nog geen Ideaal
toch bedoelt Schiller blijkens de voor
gaande dichtregelen, dat elke mensch
niet al te veel moet verwachten van
dat jagend zwoelen zijner liefhebbende
horst en niet al te veel steunen moet
op wat hij hoopt en gelooft, maar dat
hij, al kijkende in de Toekomst, de
werkelijkheid, de realiteit der dingen,
niet moet vergeten.
V
Zeer zeker 1 we zin 't eens met De Geue-
stet, als hij zingt:
Wat ge in uw liefste droomen
Ooit uw God hebt afgebeen,
't Kerkjen tusschen lindeboomen
't Vrooiik landschap om u heen
Velden, die van welvaart ruischen
't Rookwolkje uit de bonte kluizen
Al de liefde van dat oord
Op uw avondwandelingen
Kleinen, die zich om u dringen
Grgsaards, luisterend naar uw woord:
Laat die toekomstldealen
Van Gods zegen overstort
Steeds uw weg, uw hart bestralen
Waar het somtijds donker wordt 1
Zoo geen vriendelflke aangezichten
Meer 't gezellig pad verlichten
Eens met bloemen overspreid
Zout ge schromen, zout ge vreezen?
Mag de weg niet eenzaam wezen
Die u naar uw dorpje leidt.
Gewishoud de toekomstidealen vast;
al glippen ze alle op één na uit uw
handhoud vast dat ééne als een Ben
jamin onder de 12 zonen. En God ze-
gene ze alle; ook die eene. Maar dit is
de smart van 't Idealisme, dat tenslotte
»de weg eenzaam is", »die u naar uw
dorpje voert". De tijd komt, dat ge 't
kerkje woudt zien, en er is pas een
fundament gegraven! Dat 'tlenteland
schap, u in weeldrigen bloei voor oogen
getooverd, met een sneeuwtapijt is be
dekt. Dat ge spiralende rookwolkjes, fijn
blauw opkronkelend, uit de schoorstee-
nen wildet zien, maar helaaser
was geen stooksel in de hut, en - ouder
en kind verkleumden er van kou.
Zoo is 't Leven! Er is een idealisme,
maar met smarte,
En al is 't waar, wat Helena Swarth
de pessimistische dichteres in zilveren
klanken uitte, toch is er smart. Ze slo6g
een blik in haar Verleden en dacht na
over haar Jeugdidealen en zingt:
Ik zie u naderen, bleek iti 't licht der maan,
O, schimmen van mijn dagen, aan den voet
Der sponde, waar ik droom ten stille stoet
En zwfjgïnd bijft gij voor mijn leger staan.
Eens kwaamt gij mij met rozen tegemoet.
O, lieve doodeoblikt mij zóó niet aan I
Wat heb ik u, dat gij zoo weent, misdaan
Verwijt mij niet mlja zonde! ik heb geboet.
Vreest niet, dat nieuwe dagen, uit mjn ziel
Uw bitterzoete erinnering bannen 1 Neen,
Ik doe sis 't meisje, dat haar paerelsnoer
Zag brekeneiken paerel, die daar viel
Raapt zi| zorgvuldig van den gladden vloer
En telt ze na en daar ontbreekt niet één.
Raap ze maar op in uwen ouderdom
al die paarlen uwer jeugd, en er zal er
niet één ontbreken maar 't snoer
is desniettemin kapot. Verlepte rozen,
die zooveel beloofdenZoetheid in alsem
verkeerd. De smart van een Geluk, dat
toeft en blijft toeven.
Verwachte middagzon in haar gloed
en zie, de wolken schoven er voor.
't Oog omhoog, 't hart naar boven
Hier beneden is 't niet.
't Ware leven, lieven, boven
Is slechts, waar men Jezus ziet.
En daar staat de Heiland voor den
geknakte in al zijn idealen, die niet
meer weet, wat hij te hopen heeft van
dit leven, én Hij houdt hem een ander
Ideaal voor: „komt herwaarts tot mij,
allen die vermoeid en belast zijt en Ik
zal u rust geven, Neemt mijn juk op
u en leert van mij, dat ik zachtmoedig
ben en nedrig van hart, en gij zult rust
vinden voor uwe zielen.»
Jezus houdt hem de ruste des Hemels
voor oogen. En als dan deze afgetobde
en teleurgestelde mensch met zooveel
gebroken idealen, de genade ontvangt
om te antwoorden te zijner tijd: »0,
©ij, mijne toevlucht en mijn borg, mijn
God op wien ik vertrouw" dan
is in dat idealisme nimmer smart De
Rust gal komen, want Die 't beloofd
heeft is getrouw.
't Is Paschen geweest. De discipelen
zagen hun Messiaansche verwachtingen
op Goeden Vrijdag totaal verbrijzelden
geen van allen zou zitten aan Zijn rechter
en Zijn linker naast den Palestijnschen
troon. Teleurgesteld waren ze allenHet
ideaal was kapot.
En toch zullen ze zitten rondom den
troon, en richten de volken der Aarde!
Want één ideaal gewerd ze, waarop
geen teleurstelling volgen zou.
Nsdjnit verbodan.
Geregeld lees ik ook m|n schoolblad
Eu ais ik dan die kolommen, die pagina's
vol advertenties: oproepingen, herhaalde,
derde oproepingen enz om oaderwizead per
soneel, zoo es nakijk, dan komen er allerlei
gedachten b3 mij op.
Dan denk ik: wat brengt dkt een geld op
't Is te hopen voor zoo'n blad, dat de „schra
le tijd" maar aanhouden bl|ft, want kregen
we eens, waar de eerste tien Jaar niet aan
te denken valt, onderwijzersovervloed dan
lag zoo'n blad gauw cp z'n dooien rug
40 cent per regel.
Voegt jaren aan uw leven toe en breng
leven in uwe laatste jaren. Wij staan in be
trekking met vele keanlseea die leder jaar,
op een bepaald tgdstip een kuur met de
Pink Pillen doen, om hunne gezondheid in
goeden staat te onderhouden.
De heer J. P. Vlceyberghs, Nova-Zembla-
straat, 36, eerste verdieping, te Amsterdam,
schreef ons het volgende:
De Hear J. Vlqeyberghs.
„Ik verklaar hier dat mice gezondheid de
laatste jaren niet was zooals zij z|a moest.
Ik ondervond een hinder like doofheid met
herhaalde hevige aanvallen van oorsuizing. Ik
was zeer verzwakt en had dikw^is erge last
van hoestbuien. MJn maag voedde mij slecht,
ik had geen eetlust en mijne spievertering
liet veel te weaschen over. Ik voelde mg al
zwakker en zwakker worden cn begon eenige
ongerustheid te ondervinden. Daar een gewone
verzorging geen blijvende verbetering had
teweeggebracht, heb ik zelf de Pink Pillen
willen gebruiken, waarover zooveel anderen
vol lof spraken. Ik heb het voorrecht u te
kunnon zeggen dat de Pink Pillen, waarmee
ik een kuur heb gedaan, m| mine gezondheid
hebben weergegeven en dat ik mi, ondanks
min hoogen leeftijd, zoo sterk gevoel ais ik
maar zin kan. Ik heb opnieuw een goede
eetlust en een aangenaam gevoel van welzijn.
Alle kwalen waarvan ik min of meer last had,
zijn verdwenen."
De kuur met de Pink Pillen herstelt het
bloed en versterkt het zenuwstelsel door de
werking van geheel het organisme in een
goeden regelmatigen staat te onderhouden,
wat een groot geneesheer deed zeggen: „Met
de Pink Pillen verkrijgt men de stilte der
organen."
Zi zin onovertroffen tegen bloedarmoede,
bleekzucht der jonge meisjes, verstoringen
door den groei veroorzaakt, maagkwalen,
schede hoofdpijn, zenuwpijnen, verschietende
pijnen, neurasthenie.
Prijs f 1,75 de doos, f 9-, de zesdoozen.
Te koop la het HoofddepotNassauksde 314
te Amsterdam. Men eische dit adres en de
hollandscbe gebruiksaanwijzing. De Pink Pil
len z?jn ook te verkregen b| de goede apc-
thekers en drogisten in Nederland.
„Overvloed", spot den een den ander na,.
Óch, er is altijd wisselend tij.
Drie jaar geleden was 't nog zoo, dat ik
't zelf van nabij heb gezien, hoe een onder
wijzer die een poos buiten het onderwjs was
geweest, maandenlang vergeefsche pogingen
deed om er weer in te komen.
Thans zou dit zeker anders zijn.
Hi zou ongetwijfeld keus hebben.
En met open armen ontvannen worden.
Maar in 't hegln dezer eeuw, weet ik nog
wel, was er ook overvloed en toen las men,
thans ongeloofeiqke, berichten in de krant,
dat een onder wijzer vijftig maal gesolliciteerd
had en zat van teleurstelling, varkenszlager
of kelner geworden was.
Men hoorde van honderd brieven op een
maal!
Honderd liefhebbers voor de ééne plaats
En een heel goede kennis van me, die nu
al lang over de middaghoogte heen is, kan
nog smaket|k vertellen wat een buitenkansje
h$ 't vond, als pas geslaagd onderwizer, uit
ettelijke gegadigden te werden benoemd op
een tractément van vierhonderd gulden 's
jaars
Doch dat waren de dagen van ouds.
Om op mijn schoolblad terug te komen,
als 't ooit zoo wordt, dat wie een plaats
hééfr, die liefst maar hóüdt en er dus weinig
vacatures zijn, dan zou het een kwaden dob
ber hebben.
Er zou dan msar één uitweg zin:
't Abonnement méér dan verdubbelen.
Want wij hebben in ons land veelal den
ongezonden toestand dat men de menschen
hun krantenlectuur haast te geef biedt.
Ook de lesk kan dat beg-ipen.
Alleen, hij staat er zoo niet bq stil
Ga voor de aardigheid eens in een boek
winkel vragen wat ge tegenwoordig voor 1
rgksdaaider koopen kunt: ge zuit er zelf
verbaasd van staan, wat een betrekkelijk dun
boek, dat ge met gemak on één avond uit
leest, u voor dien rijksdaalder geleverd wordt.
En zie nu naar de „krant".
Dan wil men voor dienselfden r|ksdsalder
dag aan dag drie maanden lang zijn dagblad
ontvangen, soms z ifs twee cf drie bladen
op eeseti dag
Dat is geen veihondlng.
En nu weet ik natuurlik wel, dat ook de
advertentiën voor een blad een aansienlike
bron van inkomsten vermen, en dat móét
ook, want het moet toch ergens vandaas ko
men, maar toch: die verhouding behoorde
een welaig anders te zingezond is sQ niet,
waar tegenwoordig de menschen voor hun
dngel|ksche dienaar, de courant nog niet
eens papier en inkt betalen, om van schrijven
en zetten en drukken nog maar te zwigen.
Ik keer nogmaals tot m'n schoolblad terug
Tegenwoordig wordt het opstellen eener
advertentie, waarin een onderwijzer of on
derwijzeres wordt gevraagd, een kunst, even
goed ais het rangschikken van een bloemstuk
of het dekken der tafel voor een feestmaalt|d,
De sollicitant moet worden gelokt.
Ia den goeden zin des woords.
Daartoe moet dan zulk een advertentie
met veel zorg worden gesteld, zoodat al de
aantrekkelijkheden der plaats en der school
duidelfk uitkomen en de sollicitant in spé
„lekker" wordt en zooveel aanlokselen geen
weerstand bieden kan, maar zin brief In
zendt.
Van allerlei leest men dan
„Kleine klas", „eigen lokaal", „veel tid
voor studie", „hoofdcursus in X", „aan de
spoorlijn", „zes en een halve minuut van de
tramhalte Y" en zoo al meer.
Och, ik kan 't me zoo begripen.
Al is ook dit een ongezonde toestand.
Ook een sollicitant(e) blijft 'n mensch.
En als h| of zi zoo elke week het aan
ziet, hoe men op honderd plaatsen in het
lieve vaderland de armen mar hem (haar)
uitstrekt, leest wat er al niet geadverteerd
wordt om hem (haar) toch maar te bewegen
ais gegadigde op te treden dan moeten
hij of zi wel tot de overtuiglgg komen, dat
zi begeerlijke menschen zin, aantrekkelijker
dan menig ander, wijl er zooveel moeite ge
daan wordt om hem (haar) bi zich te krigen.
Tusschen twee haakjesdat is roe te lastig.
Ik wil in onze dagen van groeiend zelf
bewustzijn der vrouw geen ruzie met haar
hebben en schreef daarem dien voorgaanden
langen zin in de twee geslachten, maar ddt
is niet uit te houdendat klinkt net of men
den mond vol beschuitkruimels heeft.
En daarom zeg ik eens voor goedbij den
man sluit ik de vrouw in en als ik spreek
van onderwijzer, sollicitant enz. dan doel ik
óók op dc vrouwelike exemplaren der soort.
Welnu, zi zien zich gezócht.
En daar schuilt eenig gevaar in.
Niet voor hen alleen, volstrekt niet I het
zelfde geldt biv. voor een dominee, die al
te veel beroepjea krijgt of voor een vader
en moeder in Israël die al te vaak aanzoek
krigen, om met hun geestel|ke ervaring min-
kundlgen het pad des levens te verhelderen.
Z| blijven allen, altidménschen.
En 'n tikje ijdelheld houden we allen.
Al dóén we, in alle gerechtheid, stridende
ook in dezen den goeden strqd, nog zoo ons
best om het laatste idelheidsv lekje.van onze
ziel weg te poetsen.
Gelukkig, er zin veie versfandigen.
En zQ weten zeer wel, dat zi niet gezocht
worden om huns persoons wille, waarvan
men in de meeste plaatsen weinig of niets
weet, maar om huns beroeps wille. Zooals
een zenuwachtige dame bi wie de water
leiding gesprongen is, zoodat het huls drift
en de trappen een waterval vormen, als
eindelik technische hulp komt, den man die
ze brengt wel om den hals zou kunnen val
len als den redder in des nood.
Ik keer tot de advertenties terug.
Soms leest men „woning Beschikbaar"
Wie dit kan bieden, boft 1
In onze dager» van nopend woninggebrek,
waarin het meermalen is gebeurd, dat een
schoolbestuur een benoeming moest laten
overgaan, omdat de gewenschte man gehuwd
was en 't bestuur wist, dat er toch geen wo
ning voor hem te krijgen was, is een vei
lig dak boven 't hoofd een gewichtig punt.
Soms leest men nog iets anders
En déér heeft nu de minister caotie op
gemaakt, ja! hi heeft al dadel,Ik zin dik-
sten knuppel echter de deur gezetweigering
van de Rijksuitkeering
Dat is dus 'n «eer ernstige vaak
Die, als men weet, hierop neerkomt
Het Bestuur roept sollicitanten op en be
hoeft daar tegenwoordig geen jaarwedde
meer bi te voegen, wil deze is vastgelegd
bi Koninklijk Besluit; elk onderwizer, als
hi weet in welke klasse een gemeente ge
rangschikt is, kan precies uitrekenen, wat
bi er verdienen zal
Maar dan komt de toewijzing
Uit een particulier fonds sal jaarlijks zoo
veel aan het traciement werden toegezegd,
't kan in allerlei vorm en in verschillen
de termen warden gezegd, msar 't komt op
op een verhooging van salaris neer.
Wat ik daar nu van denk?
Wel I die zaak heeft meer dan één kant
Vooreerst geloof ik, dat de miuisieir, mei
de Wet in de hand, die hij in de eerste plaats
handhaven moet, moelifk anders kon
ai schort ik natuurlik in zooverre min oor
deel op, dat de welgeleerden van professie
er maar eens over schriven en beraadslagen
moeten.
Dosh daarmee is de kwestie niet uit.
De vraag is bijv. of man dn desbetreffende
wetsbepaling ook kan ontduiken, cf vindt
men dit woord wat te straf of de kiip
ook kan worden ontzeild.
't Bestuur moet er zich buiten houden.
Dat mag iu geeu enkel opzicht meer be
loven dan het door de Regeering vastgestel
de salaris.
Stel echter, dst een onderwijzer ergens
wordt benoemd en dat een geheel onafhan
kelijke vereeniging, die men „Schoolhulp*
noemt of hoe dan ook, geheel zelfstandig
dien onderwizer beloof»gij krijgt van ons elk
jsar een toelage van zóóveeldaa zeg ik
niet, let wel! dat de Wet dit toelaat maar
de vraag is toch of de minister het zou kun
nen verbieden.
'b Zeg dit niet om het aan te bsveien.
Maar zonder mi, zou het toch wel worden
uitgevonden en daarom wil ik wél zeggen,
dat zulk een middel mi zeer tegen de borst
stuiten zou.
Ten zeerête houd ik van den rechten weg.
En dit is en blijft toch steeds :'u kronkel
pad waarvan ik niet zoomaar botweg bewe
ren wil dat het in elk geval steeds ongeoor
loofd is, maar waarvan ik toc/i van harte
hoop dat het nooit betreden wordt.
En ten tweede: Mammon regeert dan.
Altid bi manier van spsekes.
Wie 't meeste bij bieden kan, maakt de
beste kans en de arme school ligt achter,
omdat de rjjkere gemeente den toestand
dwingen kan, mea krijgt zoowel een on
derwijzer, jamaaromdat men zijn
broederen elders overbieden kan.
Toch heeft de zaak nog een anderen kant.
Ook hier knelt ons weer de Wet
Door haar droeve eenvormigheid
Stel, 'n school beeft een hoofd of onder-
wixer dien men heel grasg houden wil. Hi
Is er op z'n plaats. Hi voelt zich thuis Maair
de plaats is wat afgelegen Hi wil
verder studeeren, maai dat vraagt dure rei
zen. Of ook, zin kinderen wil laten ke
ren, maar hi woout wat ver van alles af
Wat ligt nu voor de hand?
Dat h| gaat solliciteeren
En ais nu in zijn gemeente offervaardig
heid is en meu hem gaarne de extra-reis
kosten enz vergoeden wil, omdat men z|n
arbeid op hoogen pris stelt en hem gaarne
houdt, dan komt de wet en zegtG$ zult
niet
Men voeltdit is een heel ander geval dan
het bieden op de publieke mvrkt, om maar
'a sollicitant te krigen Ook op dit punt
klemt de vraag, of onze vrijheid niet on-
noodig is beperkt. UITKIJK
Op Donderdagen 7 en 14 A«ril 1921 v.m.
om 11 uur, bi velling ten koifiehuizevanR.
Bakker en bi afslag in 't Café van Jb. Mon
ster te Hekelingen, publieke verkooping van
2 bulzen meterven, tuin en boomgaardcldaar
aan den Drooge of Platte dik te zamea