Zaterdag 2 April 1921 mm Jaargang BT. 2690 yo®f de Mmiel Si®!land^clie Meeuwselie Mlmitleift. Antirevolutionair Orgaan Eerste Blad. W. BOEKHOVEN Da smart van 'i idaaüsim OF OEI UITKIJK. fêacSamss Mededaolingen» Voor bejaarde menschen. Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie franco toe te zenden aan de Uitgevers VERKOOPSÜQEi» Deze Courant verschïnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG. ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franco per post 75 Cent bjj vooruitbetaling BUITENLAND b| vooruitbetaling f 8 50 per jaar. AFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT. f-TITQEVEiSs gOMMELSDIJK. Telefoon Intercommunaal No. 202, ADVERTENTIËN 20 Cent per regel, RECLAMES 40 Csuï per regel. BOEKAANKONDIGING 10 Cent per regel. DIENST AANVRAGEN ea DIENSTAANBIEDINGEN f 1.- per plaatsing. Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die beskan, Advericatitn worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 UUR, Elk ideaal brengt zijn vreugde, want werkelijkheid en fantasie stellen iets begeerlijks voor, dat met inspanning van krachten naar men gelooft en hoopt, kan verkregen worden. Het Leven is vol idealen en de Jeugd als de Grijsheid koesteren ze. Ze zijn natuurlijk van on derscheiden aard en dragen een eigen karakter, dat door leeftijd en tempera ment der verschillende individuen be haald wordt. Ook de Volken hebben dealen, zoogoed als elke eenling on ulrhen. Maar hoezeer dit ideaal van per sonen en gezinnen, corporaties, associa ties en maatschappijen den strever wenkt en hem prikkelt tot gestage vlijt, vol harding en onverzettelijke wilsontplooiïng die zijn karakter staalt tot een volko menheid, die meent bergen te kunnen verzetten en rotsen te doen splijten de tijd der smarte komt. Zóólang ge zwoegd, zoolang getobd, zóólang alle gaven en krachten in dienst van het ideaal gesteld en nog niet bereikt .of, zóó bereikt al weer gegrepen naar een andere victorie. Dit is de smart van 't ideaal, dat men 't zoo uiterst zelden bereikt en eeniger mate 't vast hebbende zich weer een nieuwe toekomst droomt. De smart van 't idealismeuitzien om te hereiken er dicht bij zijn, gelooven, dat 't gewis Azeker komt bij eenig geduld, bij nog i3Hr energie en nog intensiever toewij ding. maar 't blijft bij uitzien en men grijpt 't niet Wreede smart na de ontdekking, dat de hooge verwachting te verre was bo ven de nare werkelijkheidWreede smart na zoo ongehoopte ontnuchtering dat het Leven zoo gansch anders is dan de Hoop die men koesterde. Schrijnends tegenvallers jaarin, jaaruit. Millioenen hij millioenen kennen die schréiende oogenblikken, waarin de zware zucht hun lippen ontperst wordt>Daar zit ik nou!" Ja, daar zit je nou en in scherven of gebarsten ligt dat mooie Toekomstbeeld aan je voeten. En gij zucht ea kunt een traan zelfs niet tegenhou den. Was dan de Hoop zöö broos? Is het Leven dan zoo onbarmhartig Vraag gsen verklaring, maar de scherven lig gen er. Schiller, de Dnitsche dichter, zegt 't in Das Lied von der Glocke ('t Lied der Klok) zoo juist: Kort is de Waan ea lang is de Rouw. Der Wahn ist kurz, die Reu ist lang. En al is een Waan nog geen Ideaal toch bedoelt Schiller blijkens de voor gaande dichtregelen, dat elke mensch niet al te veel moet verwachten van dat jagend zwoelen zijner liefhebbende horst en niet al te veel steunen moet op wat hij hoopt en gelooft, maar dat hij, al kijkende in de Toekomst, de werkelijkheid, de realiteit der dingen, niet moet vergeten. V Zeer zeker 1 we zin 't eens met De Geue- stet, als hij zingt: Wat ge in uw liefste droomen Ooit uw God hebt afgebeen, 't Kerkjen tusschen lindeboomen 't Vrooiik landschap om u heen Velden, die van welvaart ruischen 't Rookwolkje uit de bonte kluizen Al de liefde van dat oord Op uw avondwandelingen Kleinen, die zich om u dringen Grgsaards, luisterend naar uw woord: Laat die toekomstldealen Van Gods zegen overstort Steeds uw weg, uw hart bestralen Waar het somtijds donker wordt 1 Zoo geen vriendelflke aangezichten Meer 't gezellig pad verlichten Eens met bloemen overspreid Zout ge schromen, zout ge vreezen? Mag de weg niet eenzaam wezen Die u naar uw dorpje leidt. Gewishoud de toekomstidealen vast; al glippen ze alle op één na uit uw handhoud vast dat ééne als een Ben jamin onder de 12 zonen. En God ze- gene ze alle; ook die eene. Maar dit is de smart van 't Idealisme, dat tenslotte »de weg eenzaam is", »die u naar uw dorpje voert". De tijd komt, dat ge 't kerkje woudt zien, en er is pas een fundament gegraven! Dat 'tlenteland schap, u in weeldrigen bloei voor oogen getooverd, met een sneeuwtapijt is be dekt. Dat ge spiralende rookwolkjes, fijn blauw opkronkelend, uit de schoorstee- nen wildet zien, maar helaaser was geen stooksel in de hut, en - ouder en kind verkleumden er van kou. Zoo is 't Leven! Er is een idealisme, maar met smarte, En al is 't waar, wat Helena Swarth de pessimistische dichteres in zilveren klanken uitte, toch is er smart. Ze slo6g een blik in haar Verleden en dacht na over haar Jeugdidealen en zingt: Ik zie u naderen, bleek iti 't licht der maan, O, schimmen van mijn dagen, aan den voet Der sponde, waar ik droom ten stille stoet En zwfjgïnd bijft gij voor mijn leger staan. Eens kwaamt gij mij met rozen tegemoet. O, lieve doodeoblikt mij zóó niet aan I Wat heb ik u, dat gij zoo weent, misdaan Verwijt mij niet mlja zonde! ik heb geboet. Vreest niet, dat nieuwe dagen, uit mjn ziel Uw bitterzoete erinnering bannen 1 Neen, Ik doe sis 't meisje, dat haar paerelsnoer Zag brekeneiken paerel, die daar viel Raapt zi| zorgvuldig van den gladden vloer En telt ze na en daar ontbreekt niet één. Raap ze maar op in uwen ouderdom al die paarlen uwer jeugd, en er zal er niet één ontbreken maar 't snoer is desniettemin kapot. Verlepte rozen, die zooveel beloofdenZoetheid in alsem verkeerd. De smart van een Geluk, dat toeft en blijft toeven. Verwachte middagzon in haar gloed en zie, de wolken schoven er voor. 't Oog omhoog, 't hart naar boven Hier beneden is 't niet. 't Ware leven, lieven, boven Is slechts, waar men Jezus ziet. En daar staat de Heiland voor den geknakte in al zijn idealen, die niet meer weet, wat hij te hopen heeft van dit leven, én Hij houdt hem een ander Ideaal voor: „komt herwaarts tot mij, allen die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven, Neemt mijn juk op u en leert van mij, dat ik zachtmoedig ben en nedrig van hart, en gij zult rust vinden voor uwe zielen.» Jezus houdt hem de ruste des Hemels voor oogen. En als dan deze afgetobde en teleurgestelde mensch met zooveel gebroken idealen, de genade ontvangt om te antwoorden te zijner tijd: »0, ©ij, mijne toevlucht en mijn borg, mijn God op wien ik vertrouw" dan is in dat idealisme nimmer smart De Rust gal komen, want Die 't beloofd heeft is getrouw. 't Is Paschen geweest. De discipelen zagen hun Messiaansche verwachtingen op Goeden Vrijdag totaal verbrijzelden geen van allen zou zitten aan Zijn rechter en Zijn linker naast den Palestijnschen troon. Teleurgesteld waren ze allenHet ideaal was kapot. En toch zullen ze zitten rondom den troon, en richten de volken der Aarde! Want één ideaal gewerd ze, waarop geen teleurstelling volgen zou. Nsdjnit verbodan. Geregeld lees ik ook m|n schoolblad Eu ais ik dan die kolommen, die pagina's vol advertenties: oproepingen, herhaalde, derde oproepingen enz om oaderwizead per soneel, zoo es nakijk, dan komen er allerlei gedachten b3 mij op. Dan denk ik: wat brengt dkt een geld op 't Is te hopen voor zoo'n blad, dat de „schra le tijd" maar aanhouden bl|ft, want kregen we eens, waar de eerste tien Jaar niet aan te denken valt, onderwijzersovervloed dan lag zoo'n blad gauw cp z'n dooien rug 40 cent per regel. Voegt jaren aan uw leven toe en breng leven in uwe laatste jaren. Wij staan in be trekking met vele keanlseea die leder jaar, op een bepaald tgdstip een kuur met de Pink Pillen doen, om hunne gezondheid in goeden staat te onderhouden. De heer J. P. Vlceyberghs, Nova-Zembla- straat, 36, eerste verdieping, te Amsterdam, schreef ons het volgende: De Hear J. Vlqeyberghs. „Ik verklaar hier dat mice gezondheid de laatste jaren niet was zooals zij z|a moest. Ik ondervond een hinder like doofheid met herhaalde hevige aanvallen van oorsuizing. Ik was zeer verzwakt en had dikw^is erge last van hoestbuien. MJn maag voedde mij slecht, ik had geen eetlust en mijne spievertering liet veel te weaschen over. Ik voelde mg al zwakker en zwakker worden cn begon eenige ongerustheid te ondervinden. Daar een gewone verzorging geen blijvende verbetering had teweeggebracht, heb ik zelf de Pink Pillen willen gebruiken, waarover zooveel anderen vol lof spraken. Ik heb het voorrecht u te kunnon zeggen dat de Pink Pillen, waarmee ik een kuur heb gedaan, m| mine gezondheid hebben weergegeven en dat ik mi, ondanks min hoogen leeftijd, zoo sterk gevoel ais ik maar zin kan. Ik heb opnieuw een goede eetlust en een aangenaam gevoel van welzijn. Alle kwalen waarvan ik min of meer last had, zijn verdwenen." De kuur met de Pink Pillen herstelt het bloed en versterkt het zenuwstelsel door de werking van geheel het organisme in een goeden regelmatigen staat te onderhouden, wat een groot geneesheer deed zeggen: „Met de Pink Pillen verkrijgt men de stilte der organen." Zi zin onovertroffen tegen bloedarmoede, bleekzucht der jonge meisjes, verstoringen door den groei veroorzaakt, maagkwalen, schede hoofdpijn, zenuwpijnen, verschietende pijnen, neurasthenie. Prijs f 1,75 de doos, f 9-, de zesdoozen. Te koop la het HoofddepotNassauksde 314 te Amsterdam. Men eische dit adres en de hollandscbe gebruiksaanwijzing. De Pink Pil len z?jn ook te verkregen b| de goede apc- thekers en drogisten in Nederland. „Overvloed", spot den een den ander na,. Óch, er is altijd wisselend tij. Drie jaar geleden was 't nog zoo, dat ik 't zelf van nabij heb gezien, hoe een onder wijzer die een poos buiten het onderwjs was geweest, maandenlang vergeefsche pogingen deed om er weer in te komen. Thans zou dit zeker anders zijn. Hi zou ongetwijfeld keus hebben. En met open armen ontvannen worden. Maar in 't hegln dezer eeuw, weet ik nog wel, was er ook overvloed en toen las men, thans ongeloofeiqke, berichten in de krant, dat een onder wijzer vijftig maal gesolliciteerd had en zat van teleurstelling, varkenszlager of kelner geworden was. Men hoorde van honderd brieven op een maal! Honderd liefhebbers voor de ééne plaats En een heel goede kennis van me, die nu al lang over de middaghoogte heen is, kan nog smaket|k vertellen wat een buitenkansje h$ 't vond, als pas geslaagd onderwizer, uit ettelijke gegadigden te werden benoemd op een tractément van vierhonderd gulden 's jaars Doch dat waren de dagen van ouds. Om op mijn schoolblad terug te komen, als 't ooit zoo wordt, dat wie een plaats hééfr, die liefst maar hóüdt en er dus weinig vacatures zijn, dan zou het een kwaden dob ber hebben. Er zou dan msar één uitweg zin: 't Abonnement méér dan verdubbelen. Want wij hebben in ons land veelal den ongezonden toestand dat men de menschen hun krantenlectuur haast te geef biedt. Ook de lesk kan dat beg-ipen. Alleen, hij staat er zoo niet bq stil Ga voor de aardigheid eens in een boek winkel vragen wat ge tegenwoordig voor 1 rgksdaaider koopen kunt: ge zuit er zelf verbaasd van staan, wat een betrekkelijk dun boek, dat ge met gemak on één avond uit leest, u voor dien rijksdaalder geleverd wordt. En zie nu naar de „krant". Dan wil men voor dienselfden r|ksdsalder dag aan dag drie maanden lang zijn dagblad ontvangen, soms z ifs twee cf drie bladen op eeseti dag Dat is geen veihondlng. En nu weet ik natuurlik wel, dat ook de advertentiën voor een blad een aansienlike bron van inkomsten vermen, en dat móét ook, want het moet toch ergens vandaas ko men, maar toch: die verhouding behoorde een welaig anders te zingezond is sQ niet, waar tegenwoordig de menschen voor hun dngel|ksche dienaar, de courant nog niet eens papier en inkt betalen, om van schrijven en zetten en drukken nog maar te zwigen. Ik keer nogmaals tot m'n schoolblad terug Tegenwoordig wordt het opstellen eener advertentie, waarin een onderwijzer of on derwijzeres wordt gevraagd, een kunst, even goed ais het rangschikken van een bloemstuk of het dekken der tafel voor een feestmaalt|d, De sollicitant moet worden gelokt. Ia den goeden zin des woords. Daartoe moet dan zulk een advertentie met veel zorg worden gesteld, zoodat al de aantrekkelijkheden der plaats en der school duidelfk uitkomen en de sollicitant in spé „lekker" wordt en zooveel aanlokselen geen weerstand bieden kan, maar zin brief In zendt. Van allerlei leest men dan „Kleine klas", „eigen lokaal", „veel tid voor studie", „hoofdcursus in X", „aan de spoorlijn", „zes en een halve minuut van de tramhalte Y" en zoo al meer. Och, ik kan 't me zoo begripen. Al is ook dit een ongezonde toestand. Ook een sollicitant(e) blijft 'n mensch. En als h| of zi zoo elke week het aan ziet, hoe men op honderd plaatsen in het lieve vaderland de armen mar hem (haar) uitstrekt, leest wat er al niet geadverteerd wordt om hem (haar) toch maar te bewegen ais gegadigde op te treden dan moeten hij of zi wel tot de overtuiglgg komen, dat zi begeerlijke menschen zin, aantrekkelijker dan menig ander, wijl er zooveel moeite ge daan wordt om hem (haar) bi zich te krigen. Tusschen twee haakjesdat is roe te lastig. Ik wil in onze dagen van groeiend zelf bewustzijn der vrouw geen ruzie met haar hebben en schreef daarem dien voorgaanden langen zin in de twee geslachten, maar ddt is niet uit te houdendat klinkt net of men den mond vol beschuitkruimels heeft. En daarom zeg ik eens voor goedbij den man sluit ik de vrouw in en als ik spreek van onderwijzer, sollicitant enz. dan doel ik óók op dc vrouwelike exemplaren der soort. Welnu, zi zien zich gezócht. En daar schuilt eenig gevaar in. Niet voor hen alleen, volstrekt niet I het zelfde geldt biv. voor een dominee, die al te veel beroepjea krijgt of voor een vader en moeder in Israël die al te vaak aanzoek krigen, om met hun geestel|ke ervaring min- kundlgen het pad des levens te verhelderen. Z| blijven allen, altidménschen. En 'n tikje ijdelheld houden we allen. Al dóén we, in alle gerechtheid, stridende ook in dezen den goeden strqd, nog zoo ons best om het laatste idelheidsv lekje.van onze ziel weg te poetsen. Gelukkig, er zin veie versfandigen. En zQ weten zeer wel, dat zi niet gezocht worden om huns persoons wille, waarvan men in de meeste plaatsen weinig of niets weet, maar om huns beroeps wille. Zooals een zenuwachtige dame bi wie de water leiding gesprongen is, zoodat het huls drift en de trappen een waterval vormen, als eindelik technische hulp komt, den man die ze brengt wel om den hals zou kunnen val len als den redder in des nood. Ik keer tot de advertenties terug. Soms leest men „woning Beschikbaar" Wie dit kan bieden, boft 1 In onze dager» van nopend woninggebrek, waarin het meermalen is gebeurd, dat een schoolbestuur een benoeming moest laten overgaan, omdat de gewenschte man gehuwd was en 't bestuur wist, dat er toch geen wo ning voor hem te krijgen was, is een vei lig dak boven 't hoofd een gewichtig punt. Soms leest men nog iets anders En déér heeft nu de minister caotie op gemaakt, ja! hi heeft al dadel,Ik zin dik- sten knuppel echter de deur gezetweigering van de Rijksuitkeering Dat is dus 'n «eer ernstige vaak Die, als men weet, hierop neerkomt Het Bestuur roept sollicitanten op en be hoeft daar tegenwoordig geen jaarwedde meer bi te voegen, wil deze is vastgelegd bi Koninklijk Besluit; elk onderwizer, als hi weet in welke klasse een gemeente ge rangschikt is, kan precies uitrekenen, wat bi er verdienen zal Maar dan komt de toewijzing Uit een particulier fonds sal jaarlijks zoo veel aan het traciement werden toegezegd, 't kan in allerlei vorm en in verschillen de termen warden gezegd, msar 't komt op op een verhooging van salaris neer. Wat ik daar nu van denk? Wel I die zaak heeft meer dan één kant Vooreerst geloof ik, dat de miuisieir, mei de Wet in de hand, die hij in de eerste plaats handhaven moet, moelifk anders kon ai schort ik natuurlik in zooverre min oor deel op, dat de welgeleerden van professie er maar eens over schriven en beraadslagen moeten. Dosh daarmee is de kwestie niet uit. De vraag is bijv. of man dn desbetreffende wetsbepaling ook kan ontduiken, cf vindt men dit woord wat te straf of de kiip ook kan worden ontzeild. 't Bestuur moet er zich buiten houden. Dat mag iu geeu enkel opzicht meer be loven dan het door de Regeering vastgestel de salaris. Stel echter, dst een onderwijzer ergens wordt benoemd en dat een geheel onafhan kelijke vereeniging, die men „Schoolhulp* noemt of hoe dan ook, geheel zelfstandig dien onderwizer beloof»gij krijgt van ons elk jsar een toelage van zóóveeldaa zeg ik niet, let wel! dat de Wet dit toelaat maar de vraag is toch of de minister het zou kun nen verbieden. 'b Zeg dit niet om het aan te bsveien. Maar zonder mi, zou het toch wel worden uitgevonden en daarom wil ik wél zeggen, dat zulk een middel mi zeer tegen de borst stuiten zou. Ten zeerête houd ik van den rechten weg. En dit is en blijft toch steeds :'u kronkel pad waarvan ik niet zoomaar botweg bewe ren wil dat het in elk geval steeds ongeoor loofd is, maar waarvan ik toc/i van harte hoop dat het nooit betreden wordt. En ten tweede: Mammon regeert dan. Altid bi manier van spsekes. Wie 't meeste bij bieden kan, maakt de beste kans en de arme school ligt achter, omdat de rjjkere gemeente den toestand dwingen kan, mea krijgt zoowel een on derwijzer, jamaaromdat men zijn broederen elders overbieden kan. Toch heeft de zaak nog een anderen kant. Ook hier knelt ons weer de Wet Door haar droeve eenvormigheid Stel, 'n school beeft een hoofd of onder- wixer dien men heel grasg houden wil. Hi Is er op z'n plaats. Hi voelt zich thuis Maair de plaats is wat afgelegen Hi wil verder studeeren, maai dat vraagt dure rei zen. Of ook, zin kinderen wil laten ke ren, maar hi woout wat ver van alles af Wat ligt nu voor de hand? Dat h| gaat solliciteeren En ais nu in zijn gemeente offervaardig heid is en meu hem gaarne de extra-reis kosten enz vergoeden wil, omdat men z|n arbeid op hoogen pris stelt en hem gaarne houdt, dan komt de wet en zegtG$ zult niet Men voeltdit is een heel ander geval dan het bieden op de publieke mvrkt, om maar 'a sollicitant te krigen Ook op dit punt klemt de vraag, of onze vrijheid niet on- noodig is beperkt. UITKIJK Op Donderdagen 7 en 14 A«ril 1921 v.m. om 11 uur, bi velling ten koifiehuizevanR. Bakker en bi afslag in 't Café van Jb. Mon ster te Hekelingen, publieke verkooping van 2 bulzen meterven, tuin en boomgaardcldaar aan den Drooge of Platte dik te zamea

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1921 | | pagina 1