Tweede Blad,
Zaterdag 12 Febr. iliï,
No. 2676
TWEE BLADEN.
SCHERPSCH3TEN.
ïk'mm uil het Centrum
mmzmm stukken.
WHÏ ZIET GE?
TNHOOSMOWSES
Dit jranue? bestaat mi
V
©axe t|d draagt alle kenmerken van een
tterk oplevend Materialisme. In allerlei toon
aarden wordt het zoowel scherp gegceseld kIs
lulde bewierookt. Da! bang af op wrik stand
punt men zich stelt en welke overtuiging
men is toegedaan.
Vaet slaat dat van degenen die het wereld
gebeuren zien uit het licht der Goddelijke
openbaring, streng stelling genomen wordt
tegenover de Stofmgeding, die, miskennend
de geesielSke factoren en örgfveereo achter
alle levensuiting, moet uitloopen op de ont
binding ven het geslecht des menschen in
hun onderlinge verhoudingen.
Toch wane men niet dat het Materialime
alleen een by zonder kenmerk is van onzen
tqd. Wel wordt het meer daa anders op de
spita gedreven, msar in de geschiedenis der
wereld-evolutie stuiten we telkens opderge-
lyke verschijnselen.
De vorm moge verschillend zija geweest,
maar in wezen treffen we biji alle heldensehc
volken der Oudheid hetzelfde aan. Het lsat
ons eten en drinken, want morgen sterven
wij, treffen we niet alleen by de Epicureërs
uit hst Romeinscha tijdvak aan, maar Is de
vertolking van de algemeene idee der volken
welke zelfs nog op een w|sgecrlg voets'uk
geplaatst werd.
Ook In de prille jeugdjaren van het Chris
tendom slingerde de Hcere Jezus den Farizeën
hun geveinsdheid in 't aangezicht, die, onder
setaya vsn lang te bidden zich niet ontzagen
de hdzen der weduwen op te eten, en hun-
Godsdienst als een masker gebruikten voor
de verfoeiiyirsle Mammondknst.
Heftig werd dit Msmsnonisme door den
Heiland gestriemd, en als tegenstelling ge-
Cvlaatst tegenover de vrcese des Heereu.
De gang der zaken noopte de Christenheid
door geestelijke opwekkingen en Reformatie
telkenmale sich als 't ware aan dien Tijd
geest te ontworstelen ofwel door isolement
eigen positie scherper te omlijnen tegenover
consequent doorgevoerde en ecg begrensde
beginselen aan het Materia sme ontleend.
Dat de mensch gemeenzaam is geworden
in den omgang met het Stoffelijke is alleszins
verklaarbaar. Zijn stoffelijke behoeften wor
den door „stof" bevredigd en vormt de drijf
veer van ai zijn krachtsontplooiing. Voor
velen wordt dit dan het eindelik doel, het
een en hei al van hun streven,
Daarin ligt dan ook het grootste gevaar
voor allen, tea zij Gods Geest tusschenbeide
treedt, het doel als 't ware onzichtbaar maakt
ea den nadruk legt op het arbeidsgebod om
Gods Wille.
Er z|n heel wat gezegden in de H. Schrift
die i» hun volle bcteskenis niet tot den
mensch doordringen zooala b.v. „Vergadert u
geen schatten op deze aarde". Dit woord gaat
ver, veel verder dan men by oppervlakkig
nadenken wel inziet.
fts- Zou dit woord des Zaligmakers niet op
V min of meer van toepassing zin 't Is
een jagen en een zwoegen voor het dageiyttsch
brood, zooals het vergoelijkend wordt uitge
drukt, maar inderdaad is het niet anders dan
een rusteloos pogen om zoo mogelijk schat
op schat te stapelen. Geld, geld is de roep
onzer dagen en de toetssteen voor elke han
deling die verricht wordt is: „Word ik er
beter van
Men denkt er niet aan slechts te zijn aan
gesteld als Rentmeester en aan Gad een deel
terug te geven voor den arbeid ia Zijn ko
ninkrijk, van 't geen Hij ons schonk.
Wij weten niet lezer, of lezeres, of gij wel
eens waait aangewezen om voor een of an
dere zaak in enger of ruimer verband met
geestelijk leven bi] de menschen rond te gaan
om u te verzekeren van hun financleelen
steun. Zoo ja, dan zult ge met ons tot de con
clusie zijn gekomen dat het Materialisme, ook
ten opzechte van 'i geven diep doorgedron
gen is in 't mcnscheiyk hart.
Niet alleen dat velen zich afzijdig houden,
maar onderscheidene gevers kennen niet de
waarde van het woord „dat da Heere den
blijmoedlgen gever liefheeft". Want die *iu
er bitter weinig,
Blijmoedig geven is een kutts», of beter
uitgedrukt een groote geaade, tot welke
hoogte nog weinigen opgeklommen zijn.
En toch sou het zoo ver moeten komen
Maar ook hier viert het Materialisme zijn
triomfen als een tegenvoeter Godes,
Nu heeft men wel zeer schoon schijnende
redenenen bijgebracht om zijn onwilligheid
in 't offeren te verdoezelen 't Is eigenaardig
om te hooren in welke bochten zich de men
schen wringen om hun portemoauale dicht
te houden. Niet alleen eigenaardig maar ook
dikwijls weerzinwekkend. Komt ge voor de
kerk om vrijwillige bijdragen of dekking van
een tekort dan krijgt ge een lang verhaal
over alles en allen dat niet deugt, althans
naar hun beweren. Miestal is dominee te
licht, de kerkersadsleden zijn ta joeg, ar wor
den nieuwigheden ingevoerd enz. enz.
Het slot van de zaak is dat ge met niets
kunt wegtrekken, soms nog verste kt in de
meening dat deze broeder, die zelfs nog een
waarheid achter de waarheid zoekt, voor de
waarheid geen cent oyer heeft, Hi was een
„bUmoed'ge" gaver zoolang het kerkelijk
zakje, z|n arme cent voor de aandacht verborg
maar nu hij voor den dag moet komen met
zjjn gaven, ia de liefde tot geven verkoud.
Op Schoolgebied was het niet anders.
Eveneens op het terrein der stichtingen van
Christelijke Barmhartigheid. Altijd komt het
weer uit dat er onder ons Christenen, personen
zijn die voor zich zelf en hun gezin alles aan
schaffen wat noodig is of meer dan dat, doch
voorGods Koninkrijk een schamele cent afton
deren
Is dat ook geen Materialisme?
En hoe zal het nu gaan met hetMUÜoenplaa?
Zal ook dit weer de toetssteen zijn om de
diepte van het Materialisme In onze kringen
te peilen En tevens vormen het middel om
te komen tot een geestelijke opwaking van
het partyleven
Wij hopen en verf rouwen zulks, omdat er
is een kern die het altijd en immer weer met
God durft wagen en bereid is zonder gemoe
delijk praten een offer te brengen.
Dezelfde personen die op voornoemde
terreinen onwillig bleken hun beurs te
openen, zullen ook hier een voorwendsel
vinden.
En met onmiskenbare virtuositeit worden
deze opgespoord.
De werkgevers vinden dat de zorg voor
de arbeiders vee! te ver gaat en onnoodig
veel moeite veieischt, terwijl de arbeiders
zelf wee? klagen over het weinige dat de
Overheid voor hen doet. Hier treft ge cea
ambachtsman die zich heftig maskt over den
dei: band die de 8 urendag hem belemmerend
ia zijn bewegen aanlegt, daar een nertagdoen-
de die vaa de A R. Kamerleden bescherming
vraagt tegenover cc operatie. Ginds irmand,
die zijn gaven onthoudt omdat Gedeputeerde
Staten eigenmachtig de jaarwedden van bur
gemeesters en secieiar'ssen op peil brachten
en heel in de verte ontmoet ge voorts nog
een persoon die stug en onwillig elke bijdrage
weigert omdat een of ander Rechts raadslid
niet hard genoeg van stapel loopt voor Wo
ningbouw, stads- of dorpsvtïrfraaiïng, weg-
verbetering enzte veel om alles op te noemen
Met een air van gewicht over hun goed
doorzicht en begrip, met kwasi heilige ver
ontwaardiging wosden de verschillende grie
ven te berde gebracht en :net breed hand
gebaar wordt betoogd dat dergelijke begin
selverkrachting niet kan en mag gesteund
worden.
O, die priücipleelen. Eén principe, één be
ginsel drijft ze, houdt se vast, wordt alt|d
doorgevoerd n.l. „ontknoop der beurzen koor
de niet." Eigenaardig ook, dat wanneer ze
spreken van Christelijk kabinet, Rechtsche
meerderheid, zulks voor hen altijd hetzelfde
is ais Anti-revolutionair. Wat de coalitie doet
wordt door hen altijd op rekening gesteld
van de A, R. party in zijn geheel, althans
haar vertegenwoordigers in de bestuurscol
leges. Zfj achten eea handjevol A R. Kamer
leden In staat om alles wat er op wetgevend
gebied gebeurt, volkomen te beïnvloeden, ja
te behecrschcn.
Geen wonder dat zulke menschen uitbouw
onnoodig achten 1
Ware het niet beter dergelijke materia
listische personen links te laten liggen Op
enkele uitzonderingen nasija het steeds dezelf
den waar men een weigering ontvangt. Tegen
onwetendheid kan men aog praten, maar te
gen onwil niet. Meewerken doen ze toch
niet en vormen een voordurende bron van
ergernis,
Wg kennen een geval waarbij alle deelne
mers van een commissie belast mei het in
zamelen van gaid voor een bepaald doel,
halsstarrig weigerden b| een zeker persoon
aan te kloppen, op grond van diens altijd
herhaalde weigering. Dit had tengevolge dai
h9 de algemeen» afkeuring verwierf, en voelde
dit zco sterk dat hij sindsdien toegeefelSjkCr
werd. Dit likt ons wel een goede methode,
mits niet ai te bruusk toegepast.
Men late zich met da veiwezeulplcg van
hst MUlloenplan niet te spoedig uit hst veld
slaan, ea zette koers aaar het doei
Geen stof- en menschverpodiug hebbevat
op ons maar voor de Eere Gods ontrolle men
de banier ook cp staatkundig gebied.
GERRITSZ. VAN PUTTEN.
Amice l
De tourrée van onze leiders, de tl teren
Coügn en Ilenburg zal nu zoo langzamer
hand wel zijn afgeloopen.
Nu het is een prestatie geweest, dat valt
niet tegen te spreken.
En onze Aatl Revolutionairen in den lande
hebben kennis met hen kunnen maken.
Dat versterkt dea band, doet liefde kwee
ken.
Jammer dat Gcterae en Overflakkce niet
het genoegen heeft mogen smaken hea te
ontvangen.*
Nu moeten wa echter niet onbillijk zijn.
Vergeet niet, dat eea touraée door het ge
heels land moest worden gemaakt.
En daa kon niet iedere plaats worden be
zocht. Onze eilanden zija heusch niet de
e enigen die teleurgesteld werden. En gedeel
de smart Is halve smart.
Bovendlea hebben wij in de heeren Da
Wilde en S.houten, dia voor ons opgetreden
zijn een heerljjke vergoeding gehad.
Ik heb het verslag dier vergaderingen in
onze „Maas" gelezen en kon me voorstellen
dat het een goede ure is geweest. En ook
2ij hebben ons aangetoond, hoe noodzakelijk
het is, dat oaza organisatie worde versterkt
en onze propaganda worde test hand geno
men.
Ook zü hebben propaganda gemaakt voor
het millioenplan.
Ea ik weet het stellig. Het is gelukt. Ook
onze eilanden zuilen hun aandeel opbrengen.
Ik las dezer dagen in een groot vrijzinnig
blad een sluitsteentje. Of vrijzinnig deugt
eigenlijk niet, want vrijzinnig is nog iets, ter-
wijl dat blad niets Is. Het leeft van de op
positie. Er deugt nu letterlijk in onze sa
menleving niets, Op alles heeft het critiek.
Ik hen brandend nieuwsgierig te weten, hoe
de maatschappij er zal uitzien wil die naar
den zin van „De Telegraaf' Natuurlik
wordt het blad veel gelezen. Er zyn steeds
menschen, die er van houden, alles af te
kammen. Als zij dan zelf voor iets worden
geplaatst, brengen zij ei nog veel minder
van terecht. Het zal steeds waar blijvers,
dat de beste stuurlieden aan wal staan. Wjj
menschen, z|n echter hardleersch. Wij mec-
nen het beter te kunnen en beter te weten.
Je kunt dit in het dagelpsch leven heel
vaak opmerken.
Doch om bi dat siuiisteentje te blijven, ik
las het in „De Telegraaf", zooals ik opmerkte.
In Assen hadden onze leiders Colljn en
Idenburg gesproken, om propaganda te ma
ken voor het millioenplan. Maar dat was
niet erg gelukt, want na afloop zong de
vergadering: Zij zullen het niet hebben
Natuurlek is dit een mop. En toen ik het
las, heb ik harteiyk gelachen, want het is
niet onaardig gevonden.
Maar direct daarop dacht ikhoe graag
zouden de schrijvers in de bladen aan de
overzij hebben, dat het geen mop was, dat
z| la volle ernst konden schrijvenhet lukt
niet b| de anti-ievolutionaireu. Er is geen
enthousiasme. Er wordt niet geofferd. Zij
laten de leiders alleen staan.
Maar dat kunnen zij niet, zy staan ver
slagen. Zfl begrjjpen het nier, dat overal
maar stampvolle zalen en kerken zin, hst
gansche land door, om te komen luisteren
naar die twee mannen, die nu letterlik ab
soluut niets beloven, maar Integendeel zeg
gen menschen geeft ons een millioen En
in hun verslagenheid zeggen z| maar niets,
uitgezonderd dan „Het Volk", dat met een
stalen gezicht zegt, dat het met de anti-re
volutionairen overal misère en malaise is en
„De Telegraaf", die er een mop over heeft.
Iatusschen storen we ons niet aan het
hoofdorgaan van de sociaal-democraten en
ook niet aan het blad, dat tidens den oorlog
op Dultschland vloekte en schold en er
nu om advertenties gaat bedelen.
Ik zeg we storen ons er niet aan en gaan
kalm onzen gang.
In alle deden van ons land is de aetie
nu wel In vollen gang dunkt m|.
En dat moet ook.
Het moet geen slakkengaagetje zijn.
Er moet vooruitgang in sitter.
En dat doet het ook.
Ik zou willen wizen op het Noorden van
ons land, op Groningen en Friesland.
Daar is men alle provincies voor.
Doch dat is geen wonder.
Want het N oorden van or a land viel de
eer te beurt het eerst onze leiders te mogen
begro eten.
Hei is dus zedeiyk verplicht, het eerst met
zij'<i aandeel te komen aandragen,
AU.fi", zooals ik zie, er wordt flink gewerkt.
In het „Friesch Dagblad" las Ik goede be
nch e a uit Friesland en het Groninger or
gaan, de „Ni. uwe Provinciale Groninger
Courant" komt ook met goed nieuws,
Zoo z|n er daar in Gruno's streken plaat
sen, die reeda over den aanslag s|n. Zoo Is
de stad Groningen in ongeveer een maand
tot 95 geklommen nog één stootje en men
is er over.
Dat gaat kranig daar in het Noorden. La
ten we er om denken, dat goed voorgaan,
goed volgas beteekeot.
Maar dat behoef ik niet te zeggen.
Ook op onze eilanden wordt er gewerkt.
En getrouw zal ik onze „Maas" volgen,
om ta vernemen hoe het staat.
Ik hoop, dat steeds zal worden gepubli
ceerd.
Dan bleven wc niet alleen op de hoogte,
maar we worden er steeds aan herinnerd,
dat we in de dagen vau het millioen leven.
En herinnering, nietwaar, of beter gezegd,
aanzien doet gedenken.
ik ben zeer verheugd, dat het daar in het
hooge Noorden zoo schitterend gaat.
Natuurlik had ik het verwacht. Maar men
wil altijd nog zekerheid.
Toch is die niet noodig, want op onze
kleine luyden wordt nooit tevergeefs een
beroep gedaan, als het den dienst des Hee-
ren geldt. En dat doet het. Het gaat om de
ordinantiën van onzen God. Het gaaf tegen
den geest van den anti-Christ, tegen den
geest van het voortwoekerend revolutinalris-
me, dat ons leven, dat onze huisgezinnen,
dat onze kerk beiaagt.
Daar komen wij tegenop, omdat God het
van ocs eischt. Daar offeren wij ons geld
voor. Niei, onrdat wQ aan dat geld hechten.
Mcar omdat God met dat geld middellijk werkt
En Hg zegt ons, dat we de middelen, ons
door hem gegeven moeten gebruiken tot zijn
eer. Laten we daarom ook op onze eilanden
flink aanpakken en ons beste beentje voor
zetten.
Ais wo niet daadwerkelijk deelnemen aan
de actie, wat ten slotte toch ook maar een
luftei aantel menschen doen kuuner, laten
we dan ons eens afvragen, of we niet te
weinig hebben gegeven, of er nog niet wat
by moet. Want het is niet om een gave te
doen. Het gaat om een offer. Dat wordt
wel over het hoofd gezien door veien, Eeu
offer. Zooais ik las van een arme weduwe te
Rotterdam, die van haar schamel verdiend
geld een zeer groot deel voor het Millioen
afstond.
Ea onze vrouwen, o, zij kunnen zooveel
gewicht In de .schaal leggen. Latea e| be
denken, dat het ook om haar welzijn gaat I
Onze huisgezinnen, de instelling vau onzen
God, zjj worden belaagd. Wat is Moeder-
schapszorg, zooals een vrouw, hoort ge, een
vrouw, die in de Tweede Kamer voorstelt,
wat is ze anders, dan een wegdoezeling van
het gezin, een ontheiliging van het door God
ingestelde huwelijk? Is de consequentie
daarvan niet een leven als, zoo niet erger
dan dat der dieren
En dat willen onze vrouwen niet. Zij bid
den God, dat H8 haar voor ontheiliging wil
bewaren. .En dat is goed. Dat moet. Maar
zf moeten ook de middelen gebruiken. Zy
moeten ook offeren. Zij moeten de mannen
bewegen tot geven, zelfs al moeten ij zich
even bekrimpen daarvoor.
Ea voorzoover ik de vrouwen vsn Zeeland
en vsn onze eilanden ken, zij zuilen zich
een offer getroosten, omdat z| voelen waar
om het gaat.
Het zsl de eervan onze anti-revolutio
naire vrouwen zijn dat zij hard hebben méé-
gewerkt aan de totstandkoming van het mil
lioen
Ik heb goede hope. Ook cp de vrouwen,
die onze „M-ias" lezen zij zuilen zich een
offer getroosten. Ik ben er van overtuigd.
Onze eilanden zullen het aandeel opbren
gen 1 Soli Deo Gloria I
Maar we Juichen nog niet geheel. Dat doen
we, als we er zijn, als wc er boven zijn.
Zal dat niet heerlik zyn, als gemeld kan
worden naar het Comité, dat de actie over
het geheele land voert: Broeders, wjj zijn
er. Wij z|n er boven I
Zoover moet het komen. En daarom moet
deze maand ten maand van ongekend hard
werken zijn. Er wordt op u gerekend. Maar
ook er wordt, ik wett het, niet tevergeefs
op u gerekend.
Vele groeten, HAKA.
De cople van Ingezonden stukken, die niet ge
plaatst zijn, wordt niet teruggegeven. Buiten
verantwoordelijkheid van Redactie en Uitgevers
Mijnheer de Redacteur.
Men kan in ds laatste dagen geen Courant
van antlrev. jijde in handen krijgen of deze
vermeldt het een of ander omtrent het mil
lioenplan door onze voormannen op touw
gezet.
Zoo lezen w? In uw blad van d. d 5 Febr.
'21 het gedeelte verhandeld dooi Gerrltsz. van
Putten, waarin deze o.m, eene zeker groep
vau ons antlrev. volk betitelt, dat z? wel la
theorie by de Antlrev, party behoorenmaar
nu de Soc. wetten op hun beurs aankomen.
*1 zich nu, uit louter egoïsme er tegen ver
zetten. Wy vragen ons af, geachte heer, is
dit waai lijk zool Kunt& u, dit beslist
staande houden, wat u daar neerschrijft
Neen, waarde vriend, de zaak staat geheel
anderswy bouwen ook op 't zelfde beginsel
ais u en die zoogenaamde personen van an
dere maatschappelijke groepen, maar gaan
niet door dik en dun mede met de uitwer
kingen, zooals In bizonder de laatste wetten
aan ons worden opgedrongen; want wat Is
toch het geval?
Nog voor kort huldigden wq het hulsmans-
kiesrecht, doch de menschen veranderen,
„niet 't beginsel" en velen onzer party znu
warme pleitbrslechters voor vrouwen kies
recht.
Toen de leerplichtwet tot stand kwam,
liep geheel Christelijk Nederland te hoop
voor vr$heid en anders hoorden w| in die
dagen nieten nu, „de menschen
veranderen" nu wordt men gedwongen, dat
men niet langer dan enkele uren daags meer
werken mag en worden de luiaards beschermd
en de eerbiedwaardigs burger?, waarop het
land meet steunen by rev. gevaar, dage
lijks met den strafrechter bedreigt, omdat
.ja, omdat s? werkgever of werknemer
zijn, die nog werken willen, dan hebben w|
de schoolwet, waarvoor bijna heel Christelijk
Nederland samenkwam en God dankte voor
de uitredding, maar daarbjj vergeten heeft,
dat oase mannen ons beginsel hebben prijs
gegeven v oor een hand vol zilver.
Ea zoo, zouden wfj kunnen doorgaan, maar
genoeg mijnh. de red., wy wilden er alleen
maar mede aamfoonen, dat die personen, wel
ke niet mede werken aan 't millioeaplnn
evengoed antlrev. zijn als Gerritsz, van Put
ten en de z?ncn, maar niet door dik en dun
blindelings volgen. Laten onze mannen trach
ten weder onze vröheld terug te geven en
wij zijn weder de vurige strijders van weleer.
Wel Is waar, is ons groepje klein in de Sta
ten, maar toch kunnen zij pal staan als een
Groen van Prinsterer, maar laten z$ niet,
om andere partijen te behagen, voor wetten
stemmen of afwezig zijn, welke de Ned. in
dustrie in gedrang brengen of zoaais de
schoolwet onze vrijheid overgeven voor een
hacd vol geld; neen liever gein vrfheid,
dan zoo'n vrijheid.
Hierbij zullen wij het laten, en verzoeken
onzen brfcfschryver iets voorzichtiger te
zQn met z?n oordeel.
U, mynheer de redacteur dankeud voorde
verleende plaatsruimte.
Teekenen wy met de meeste Hoogachting,
Een groep Anti Rev kiezers
uit Putten.
Onze medewerker is in deze wat voorba
rig, geweest. Zooals uit een in dit nummer
voorkomende advertentie blijkt, zullen we,
zoo de Heere wil, Zaterdag, 19 Februari a.s,
het genoegen smsken, den heer H, Col|n in
ons midden te zien. Hy hoopt dan in het
-Zondagschoolgebouw te spreken over het
plan miljoen.
RED.
Wie in z?n hoekje blijft zitten, ziet weinig
en wat hij nog ziet, ziet hij slechts ge
deeltelijk, zoodat, wil h? een' oordeel vor
men over waf by ziet, hij immer tot een on
juist oordeel komt, want het gaat nu eenmaal
niet rechtvaardig te oerdeelen over hetgeen
men slechrs gedeeltelijs beschouwd heeft.
Daarom moet het gtï<oleerde plaatselijke
standpunt verlaten worden, uit de donkere
valleien ea dalen en kloven moet then op
klimmen naar boven tot de bergtoppen be
reikt zïa. En wie daar slaat, geniet van een
schoon perspectief. Z?n oog wordt geboeid
door een vergezicht, waarin de lijnen, in
treffende harmonie, uitloopen in ééa centrisch
punt. Wet daar beneden een chaos een raad
selachtige warboel leek, blijkt nu, in rij a
geheel beschouwd, niets anders te zyn dan
onderdeden van eeu grootsch majesticus uit
gevoerd plan. Daar boven op de bergtoppen
wordt het U geopenbaard, dat ai wat ge
schiedt, beschreven wordt door de vingeren
Gods, dat al wat gebeurd en zich aan ons
oog voordoet, in vaste lijnen uitloopt op het
ééae centrische punt, de realisatie, de ver
wezenlijking van Zijn eeuwig raadsbesluit,
de komst van den eeuwigen Heilstaat, waar
het vrede zal zijn.
Zeker, direct stemmen we het toe, daar
beueden in dc diepten en kloven zfnde, kunt
ge het gelooven, voor waarachtig aannemen
dat alles in vaste lijnen uitloopt op dat eene
punt maar zien kunt ge het daar niet, van
daar dat slechts b? oogenbllkken g| er bQ
bepaald wordt dat alles medewerkt aan de
verwezenlijking van dat groote Plan. Doch
meestal mort ge, begrijpt ge niet het hoe en
waarom van eeu zaak, meestal worstelt ga
met dingen, in uw oog groot, maar van de
bergtop bezien, nleiig in vergelijking met 't
geheel, en g? worstelt U er geheel onder,
en die eene, in Uw oog groote zaak houdt
U bezig, terwijl waarlijk groote dingen e»
gebeurtenissen langs heengaan, zonder
dat ze U roeren. Dat z?n onverbiddelijke
gevolgen van het blijven zitten In Uw heekje
van het verkeeren In de dalen en kloven
daar beneden, van het gebruik maken van
Uw dorpsbril waar ge [eheel de wereld door
bekijken wilt.
Neen, naar boven, o Christenmensch, met
Uw onmlïbaren B?bel, en op de bergtoppen
opent ge dat Goddeiyk Boekhet zal U z?n
de oriënteertafel die U de richting wijst
van de evenementen in de wereldhistorie.
Wat ziet ge
De Antithese, die veie malen werd dood
verklaard, msar leeft tot den jongsten dag.
Chiistus is een teeken, waarvan voor
speld werd, dat het wedersproken zou wor
den, en die voorspelling was een openbaring
Gods, dus waarachtig.
Toch scheen het soms dat die Antithese
schuil ging, plaats maakte voor de synthese.
Maar telkens verscheen plots het teeken
te midden der volkeren en bracht de Anti
these bange schelding tusschen mensch en
mensch.
De Antithese was immer onverblddeiiyk.
Overal waar de Apostelen in opdracht van
den Heiland het teeken des kruises verkon
digden ontstond een felle worsteling, 't Was
de Grieken een dwaasheid en de Joden een
ergernis en niet dan door den weg van bloed
en tranen gelukte het het Teeken te plaatsen
in de heidenwereld, Met dat Teeken hebben
groote geesten geworsteld, er tegen gekampt.
Keizers met wereldlijke macht bekleed,
hebben er het zwaard tegen opgeheven, diep
ingewortelde hsat bezielde hen tegen dat
Teeken zoodat hun jongste sterreasnik nog
een vloek was tegen dat Teeken en z^
in machidooze woede uitriepen in het
aangezicht van den dood„Toch hebt hg
overwonnen, vervloekte Galileeërl" Hoe
hebben wijsgeeren gewerscht dat dit Teeken
neergehaald werd! In ij dele waan riepen z|
uit„wy hebben de lichten des Hcs els ge
doofd.* In verstoktheid des harten hebben
zij verklaard: „Wij hebben de hemelen door
zocht maar geen God gevonden" in koken
de vQanJachap tegen God en y.?n ordinan
tiën hebben zy gele? raard„Eerst dan zal
de wereld gelukkig sljn, wan neer da laatste
koning Is opgehangen aan. de darmen vsn
den laatsten priester." Op pijnbank, schavot
ea brandstapel hebben z5 getracht dat Tee
ken te vernietigen.
Dat teeken was de steen des aanstoots,
de rots der erg. mis.
Die Antithese ziet ge van uw bergtop als
een scherpe vaste iyn in osrspectievisch ver
gezicht, door da loop aller eeuwen, en Uw
B|bel vertelt U, dat tenslotte in de dagen
der voleinding, die Antithese het zal zijn,
waar zich allea steeds meer en meer ooi
concentreert, het zei do hoofdigs uitmaken
naar het centrisch eindpunt.
Wat ziet ge?
Dat Nederland door Gods Voorzienig Be
stel aangewezen werd om de Antithese het
scherpst op den voorgrond te plaatsen.
Vekn hebben dat betreurd. Er moest meer
verdraagzaamheid zign. 't Wassietgoed, dat
men zija godsdienstige overtuiging overal
deed gilden, 't Veroorzaakte haat ea vijand
schap, 't maakte het leven onvecdraageiyk.
Maar de Calvinist betreurde hst niet, hy
daakte Gad, dat Hy Nederland da genade
schonk, om de Antithese tof hoofdpunt iu
den strijd te maken lu zyn vaderland.
De Calvinist houdt van sfr|d, duldt geen
verdraagzaamheid.
Tfonwens daar spreekt geheel de Neder
lands: he geschiedenis van. Ncderland's on
afhankelijkheid Is uit de Antithese geboren,
en het leeft door de Antithese, wanneer in
Nederland de Antithese wegstierf, zou Ne
derland geen Nederland meer zyn.
De Antithese was er iminer onverbiddeiyk
het criterium van het ganschs openbare leven,
het drong er binnen de muren der Kerke
Christ!klom er in de vensteren van de
school in lager, middelbaar en hooger oa-
derwys, het eischte er plaats in raadzaal en
volksvertegenwoordiging
Eu dit m zaagt ge in geen enkel Isnd.
Wy vragen U af, wijs ons één land waar
in het politkka ievea, in volks vertegenwoor
diging en regeeiing, zich ailes zoo om de
Antithese schaarde als in ons Vaderland, ge
kunt het niet, want het Is er niet.
Hoe komt dit? Ia'Nederland een twistziek
volk? Absoluut nipt, er is geen gemoede
lijker, geen toegerfujker volk daa het Hol-
lanösche.
Het is alleen het gevolg vaa de zuivere
Openbaring, die Gad de Heere van Zichzelve
aan ons volk gaf. Oüderschat het niet, het is
geen kit fne zaak, dat w3 als Anti-revolutio
nairen in ons program van beginselen kunnen
schrijven, dat de grondtoon van ons volks
karakter Calvinistisch is I Als een monumen
taal stuk van helder, zuiver Godsbegrip staat
daa» ds bekende Dordt-iche Syaode van 1618
en 1619. Ontroerd U niet de schoonheid, de
rijkdom, de weelde van de stoere, schrlftuur-
ipe belijdenis, die de mannen vap de Synode
wisten od te bouwen uit en cp het Woord
Gods. Wy vragen U, waar vindt ge iets
dergeiyks
Nederland is het land vaa de Antithese en
daardoor steekt het ver boven andere landen
uit Want daar waar de Antithese is, issttyd
om de Eere Gods uit te dragen.
Wat siet ge
Dat geen één land een Anti-revolutionaire
school bezit, zooals Nederland. Wel zijn er
landen, die Contra-revolutionaire party en
hebbes, maar dat is geheel Iets anders.
Geen laad heeft mannen gehad als Groen
van Pïlnstersr en Dr. Kuyper.
En Juist Groen van Psissterer was het, die
ons volk heeft geleerd wat de Revoiutieleer
is in oorsprong, doel en wezen.
Van hen hebben wy gekord, dat de Revolutie
is de stelselmatige ca systematische omver
werping van het Goddolp Gezag, de negatie
van Gods Souvereiniteit over a! het gescha
pene. Daarom kan tegenover de Resolutie
niets anders gesteld worden dan het Evangelie.
Dat is de Antithese, dia wy glashelder hebben
geleerd van Groen van Prinsterar. Maar God
schonk ons ook Kuyper, die aan die schoons
waarachtig? leer visesch ea bloed g&f voor
ons volk, die leer populariseerde voor zelfs
deo heel eenvoudigs.
Zoo ontstond d« Anti-revolutionaire pari?
als werk van Gods barmhartigheid en genade
In ons vaderland. Geen ander land schonk
God tot den huidigen dag dit voorrecht.
Wie Antl-revoluticmaii is of wil sfja bedenke
dit goed, want niet alleen ia leer, maar ook
in leven, zoowel persooaiyk, als ia het ge
zinsleven, in mastechapy en staat, in ver
houding tot God en mensch moet het blijken,
dat men Auti-revolutionalr is. Niet voldoende
is het, d&t men Anti-rcvoluilonair stemt of
deelneemt aan de Anti-revolutionaire actie,
het Anti-revolutionaire beginsel moet levens
beginsel voor U geworden zyn, een beginsel
waaruit ge leeft, uw daden en spreken moeten
hst st?rapel daarvaa dragen, Dat beginsel
moet U veredelen, veradelen ea verheffen en
richtsnoer z|n ia al uw daden, want wie
Anti-revolulionair wil zijn, aanvaardt de be
ginselen van Gods Woord, bsiydt de God-
deiyke autoriteit vsn dat Woord, wil dus
Christen 3?n en buigt zich voor de moraal
vsn dat Woord en indien het leven daarmede
vloekt, God zal dien mensch oordeelen,
Wat ziet ge
Tegen de revolutie het Evangelie.
Revolutie ea Evangelie.
Ds Antithese.
Goed doorzien hebben oase mannen, dat
tenslotte alleen het Evangelie de dam kan
zyn waarachter de wassende stroom der re
volutie te houden is
Jammerlik bestaat er nog, ook onder onze
menschen, zco weinig een juiste definitie van
het begrip der revolutie.
Er bestaat revolutie en Revolutie met een
kleine- en hoofdletter R Indien een zekere
volksgroep een welgeslaagde Staatsgreep doet
en een monarchale regeeringsvorm verandert
in een republlkeinsche, is.dat revolutie, maar
behoeft dat altijd nog geen Revolutie te zfln.
Immers ook onze vaderen verrichten in den
tachtigjarigen kr|g eeu revolutie, terwijl z|,
hoewel z| het woord Anti-revolulianair nog
niet kenden, d t toch mei hart en zleln ware,
