Zaterdag 5 Februari 1921
voor «ie Ziridliollaiidgelto en Meeiiwssclie Eillanflten
Eerste Blad,
Antirevolutionair
ÖP DEN UITHUIL
gflawsn uit hst Osutrun?.
W. BOEKHOVEN Z®n@n,
Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advertentiën en verders Administratie franc© toe te zesden amn da uitgevers
Deze Courant verschijnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franco per post ?S Ceat bfê vooruitbetaling:
iUITENLAND b« vooruitbetaling i 8.50 per jaar.
AFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT.
U2TQB¥IRSs
gOMMBL?DïjK.
Telefoon Intercoramucaal No. 202.
ADVERTENTIËN 20 Cent per regel!, RECLAMES 40 Cent per fÈ&êt,
SOEKAANKONDIGING 10 Cent p«r regel.
D1ENSTA AN VRAGEN ea DIENSTAANBIEDINGEN 1 1.- per plaatsing,
Groote letters sa vignetten worden berekesd nasr da plaatsruimte die sij beslas»,
Mvesffeutilta worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 UUR,
Ons kabinet.
Er schijnt in sommiger hoofden een bij
aan 't zwermen. Spreekt met hea over ons
kabinet en se vereenzelvigen 't met ds Aati-
rev» Kamerleden, met dat handjevol der onzen,
een twaalftal van de 100. Voor 't feit, dat er
nog een 30 R Kath. zijn ea een 12 tsl Christ.
Histo?. die ook veel in den melk te brokken
hebben, hoort ge niet. Dat er Roomsche mi
nisters zij a en Christ. Hist, ministers, 't wordt
niet bedacht. En toch zal men 't moeten
aanvaarden, dat er is eea soort Coalitie ka»
binet, waarin de Antirev. partij van de negen
ministers er siasr een paar in bezit heeft,
die dan voor 't sociale leven eecige kracht
bij kunnen zetten. Maar overigensde Anti
rev. partij is in da Kamer en in 't Kabinet,
(en de proportie is eerlik I) maar weinig van
beduldenis. Onze mannen in de Kamer ban
nen protesteeren, mede onze Ministers kunnen
protestecren, maar tegenhouden niet altijd,
omdat er naast de 42 R K. en Chr. Hlst. ook
nog een kleine vijftig regeastandess zitten.
Een beetje steun van die 50, plus de steun
van R.K. en Chr. Hist.ea 't wetsont
werp gaat er door, al huilden onze antiiev.
kamerleden en ministers tranen met tuiten.
Elke minister is verantwoordeifik voor eigen
daden en wetsontwerpen. In 1918 is er geen
bindend Regeeringsprogram gemaakt, zooals
dit geschiedde in 1901. De ministers ztja
bfeengeharkt. Een voor een kwamen ze tot
elkaar. En in zoo'n positiezender afspraak
van vaste regeeringslf nsn, kan iedere Minister
doen wat goed is ia z«n oogeti. 't Zal ia
1922, als de Vrijs, wellicht triomfeeren, niet
zoo gaan. Zij zullen als fusie en ais Ministers
komen met één plan, tenz« de Sociaal De
mocraten reet in 't eten werpen.
Maar de Rechterzijde is in 1918 zóó maar,
op goed geloof, in den str§d gegaan. Op hoop
van zegenDoch dat zal in 1922 ook wel
veranderen't Moet veranderen.
Inzage van de boeken.
De redacteur van 't Vaderland, de heer
Roodhuizen wel bekend, schrijft over de crisis,
en de werkeloosheid en de mogelijke onrust,
die vooral in de steden, daaruit ken voort
vloeien. Hij wenschte natuurlik voor ons
nationale ea voor ocs iadustrlësle leven de
noodzakel|ke rust en orde cn onderwerping,
En een middel daartoe is 't openen der boe
ken door den patroon of de vennootschap.
Een eerijk opbiechten voor de werklieden
boe 't met de zaken staat en of werkloosheid
dsn wel loonsverlagiog noodzakelijk is. De
gedachte is niet nieuw; maar verouderd in
geen geval. De idee der Bedrlfsorganisaiie
heeft ook de inzage der boeken door de be
stuurders der Vakvereeniglng in zoo'n tak van
industrie tot gevolg. De soeialiïatteidce heeft
ook zoo'n kern. Es van zelfwie op 't stand
punt gaat staan, dat de Nieuwe Tijd andere
vormen van bedrijf en gansch andere orga
nisatie elscht dan voorheen, zal er toe moeten
komen om de boeken van inkomsten en uit
gaven open te leggen, om zoo den socialen
vrede te bewaren, om zoo alle wantrouwen
tegen 't kapitaal den kop in te drukken. Zeg
tegen den werkman: Ik kan geen hooger
loon geven I maar hg gelooft 't niet. Doch
open Je boekenen hg zal 't wel moeten ge-
looven en dus zwggen en er zich bg neer
leggen en met U samen den last der inzin
king dragen. Voor den bedrgfsvrede is een
vertrouwelgk woord tegenwoordig niet meer
voldoende I De verlangens van den Arbeid
gaan naar opening der boeken. Bezwaren
si£n daar niet aan verbonden, wanneer men
met redelykt werklieden en redelijke werk
gevers te doen heeft. Maar dan moeten, en
we leggen daar den klemtoon op, van beide
zgden redelgbe raenschen aan 't saam spreken
zün. Wil men mg de huid af stroapen, dan
blijft men uit mgn boeken uit. Gunt men
mg als patroon ook een stuk brood, naar en
in mijn standnaar en in mijn prestatie als
leider der fabriek: daar leg ik graag mgn
boeken open. Zoo komt er vertrouwen. En
vertrouwen is de stut der Maatschappij.
V Parijs
De Conferentie der groete Mogendheden
om as® Dultschland zijn uitbetaling aan
frankrijk te regelen, is weer op niets ult-
geloopen. Er zal aan een commissie benoemd
worden, die het geldelijk vraagstuk nog eens
onder de"den. Ea al overleggen-
Ja nfftllt u6 VCfWlödCriHO JllOonllAM Ja Dam/9
onder de ooge» zw zien. En al overleggen
de, neemt de vwwgderlng tn8scjjen ,ie gön(j.
genooten toe. En dat ia deiea tgd. Uitge
bazuind w®rdb*t °ve' velden en daken, dat
de Volkenbond het orgasn zou zgn, dat de
Eenheid der volkeren ia zgn corpus droeg.
De Volkenbond! poëeten en prozaschrgvers,
journalisteni en ministers eerste klasse met
wereldberoemde reputaties schreven erover.
Vrede op aarde en in messchen een welbe
hagen I De Volkenbond met internationale
rechtspraak en beperkte oorlogsverklaring,
vermindering van oorlogslasten en ooriogs-
gerei, met internationale arbeidsbemiddeling
en nog al meer van dat moois:'tis alles larie
gl twee Jaar,
ja, eerlijk geieid: Is er zog wel één Euro
peaan die niet z§n l&ehend spotter, den vrgen
teugel geeft en even gskekeo naar de hjns-
wersteri van Jan Klaassss, niet met een
gevoel van vermakelpen tegenzin, da capri
olen en bokkesprosjgen van de houten ffgu-
ren gadeslaat?
De Volkenbond I Eenheidsdrang Zelfbe
houd? Europassche vrede voor eeuwig?
Paradgsweelde van geuren van Vredeloover
Kransen slechten van olijftakken
Leg neer je pen ea word satiricus!
Spot I Spot volop I Spot en spuit uit je af
keer, die daar In je ziel wriemelt als vuile
wurmen la een hengelaarsdoos,
ParijsVolkenbond of Volkenwond
Hoe zit dat nu I Ten zegen of ten vloek.
Ik ga een drama schrijven, getiteld Vol
kenbond.
Een tragedie I Neen, het zal een comedle
zijn. En ik zal je laten lachen, dat je dar
men schudden. K{Jk toe, het scherm gaat op 1
Een zaal in Parijs
Een wonderlijk Qcd,
Dr. Kuyper is gestorwea cn bij de konink
lijke begrafenis treurde 't gansche antirev.
Nederland, terwijl detegensïanders den groe
ien strijder een zeer eerbiedig Rus! in Vrede
toewenschten. En nu weer dreigt een nieuwe
ramp: dr. Baviacks toestand is zeer, zeer
zorgelijk. Zoo worden binnen weinige maan
den twee groots mannen, twee corijfeeëa,
twee banierdragers ons aatirev. volk ontno
men.
MaarGad is een wonderlik God.
Twee raaunra van groote kracht en be-
teekenis ontvielen ons geheel of b|ss
of daar staas er weer twee op, n.l. da heeren
Idenburg en Col«a, twee Oud-ministers, die
ob8 voort willen helpen ia den Name des
Heeren Heeren.
Twee mannen gaan 't Laed door, avond
sae avond sprekende over 'i Mlllioenplan,
over den Uitbouw onzer par<U, over onze
beginselen en onze toekomst. Voor stampvolle
zalen, terwijl da liederen van Hamgaloth da
muren doen dreunen.
Wij zij a geen weezen meer.
Ik zal ulieden geen weezen laten, sprak
ds ontfermende Heiland, teen Hl zgn hsmel-
tocht aanvaarden gingen 't is of de echo
van dit barmhartigheidswoord nog ia onze
coren klinkt. Daar staan twee reuzen figuren
in den polltieken aatir. strfd klaar, omdr.
Kuypers en dr. Baviacks werk over te ne
men. Is dat geen genade en is dat geen eere
voor onze Partij Maar wat is dan wélgenade
ea wat is dsn wél de eere.
Wfj volgden dr. Kuyper als politieke man
nen stsar.de op 't Program der Partij. We
luisterden met gretigheid naar dr. Bavlnkin
de Eerste Kamer. We volgen ook deze twee
nieuwe Standaarddragers en steunen hen
met onze gebeden, onze gaven, onze ge wil
ligheid.
God is een wonderlijk God. Tremendeop
de graven onzer vcorgangesen, laat Hij een
ster der Hoop straten In de omfloerste ziel.
En dat licht verkwikt.
Hadrak vtrbedea
„Brutaal", heb ik het genoemd.
Suze Groenewsg en de socialistische Ka
merclub en Pers met haar doen net alsof sfj
die ellende b| het moederschap nu pas voor
het eerst hebben ontdekt.
Alsof zü 't eerst er wat aan willen does,,..
Maar «iücve I wat doen z%
Trachten zij in eigen kring b.v. het mede
leden op te wekken en hst z3 gSsssc.-dem.
vrouwenriubs, hetzij als particulier die arme
moeders en kindars met de dééd te halpen
Financieel te steunen? Van hulp en verster
kende middelen te voorzien? Of hulp te
zoeken en te vragen
Nooit iets van gehoord
Let wel, dit is niet persoonlijk gezegd.
Daar z«n ook onder de sociaal-democraten
weldadige menschen die niet voor zich laten
trompetten en in stilte weldoen of hulp ver-
leenen; daar Is vooral ondsr wat men dan
verkeerdelijk noemt het „volk", vaak zónder
onderscheid van godsdienst of richting een
bereidwilligheid om elkander in dan nood
b« te staan, waaraan hoogere standen een
les zouden kunnen nemen.
Dit alles geef ik dadelgk toe.
Maar als party, zij het dan officieus, als
richting wordt er niets gedaa?.'. Er worden
redevoeringen gehouden. Meetings belegd.
Moties gesteld. Altes om er toe te geraken
dat de „Staat" ook deze zo?g weer op zich
neme a zal,
Ik spreek daar noch nader over.
Maar 'k sou dan toch in dg eerste plaats
aan Suze Groeneweg weteens willen vragen
of ze ooit keunis nam ven den arbeid van
osis diaconaat.
En nu zie ilc des arm al omboog gaan...
Dsn mond al wrang samentrekken
En dan komen er verbalen, over wat men
diaconale armenzorg pleegt te noemen in
sommige plaatsen, waar de kerk van Chris
tus is versteend en waar uit de fondsen, die
het voorgeslacht naliet, nog wat wordt „be
deeld".
Ook ons een groote ergernis.
Maar wij hebben het recht cm in de eer
ste plaats op te merken dat er langs dien
weg dan toch bulten dea Staat om nog iets
wordt gedaas, vrat beter is das niets,
maar bovenal hebben wij het recht te vragen
dat men letten zal op hetgeen wél gedaan
wordt, altijd ia gedaan en*waar men van de
zgda der bedillers niets tegenover te stellen
heeft.
Weet sïcu, hoivae! milllosnen jaars door
de handen der diakenen is alle stilheid aan
da armen worden te koste gelegd, met name
ook voor snoederschspszorg, al spiak men
voorheen, eer de zaak op politiek terrein was
aangeland van de zorg voor „kraamvrouw
en kind".
Ais mea 't niet weet, dat men 't on-
derzaeke.
Er is wel een schatting van te maken.
Msar dit durven we zeggen, dat er boa-
derden kerken zij:', waar Chtirius' Woord
in eere is, „de armsn hebt gij ait|d metu"
ea waarbinnen tooneeten, sis we de vorig®
week schilderden, niet voorkomen.
Men hangt dit niet aan de groote klok.
't Karakter van het diaconaat brengt juist
mee dat er naar buiten zeo weinig mogelijk
van openbaar wordt en dót maakt in onzen
reclamesuchflgen tijd, dat z! dis geheel bui
ten het laven der kerk staan, vaak niet eens
vermoeden wat er gedaan wordt.
Als 't noedig is, zorgt de diaconie voor
geneeskundige huip en vrouwelijke verple
ging, iaat versterkende middelen komen, ziet
om naar huip, zoolang de vrouw nog te zwak
Is voor haar werk, zoekt in 't uiterste geval
een meer gegoed gezin, dat de verpleging
van het kind eenigen t«d op zich neemt.
Es dit niet eens maar menig keer.
De meer welgestelder worden georgani
seerd om elk op zijn beurt voor dergelijke
kraamvrouw kost te zorgen; de volwassen
„zusters" die ia hst eigen huisgezin gemist
kunnen worden, nemen soms lijdelijk de huis
houding waar, als moeder ligt en er niemand
te, die haar vervangen kan.
En van dat altes wordt geen ophef gemaakt.
Dat gaat altes „diaconaal".
Zonder dat zelfs de meeste broeders en
zusters er van weten; zij stellen eenvoudig
hun broeders diakenen in staaf om de
armen in den naam van Jezus christelijke
handreiking te doen, maar laten het verder
aan hen over, hoe en san wie ze het'beste
den.
En waar we óók op wijzen
Dat het de gemeente en de diakonie er
niet om ts deen te, in de armenverzorging
maar van zich éf te schuiven vrat ze kóu,
om met zoo weinig mogelijk onderstand er
zich af te maken, neen i z% stelt er juist haar
eere in, om zooveri immer mogelijk haar
armen, dis Christus haar naiist, alléén te
verzorgen.
Laat ik één voorbeeld mogen b|brengen.
De diaconie der Geref. Kerk van Amster
dam heeft natuurlijk groote zorgenin zoo'n
wereldstad komt wat kijken en daar km
men niet zeggen wat in een heel kleine plat
telandsgemeente 'a enkelen keer v;el gehoord
wordt: dat men eigenlijk geen armen heeft.
De Amsferdamsche gemeente deed veel.
Maar er was nog alt§d iets dat de diaco
nie hinderde.
Langs alleriei wegen en volgens allerlei
bepalingen kregen haar armen nog ateeds
een 20 000 gulden uitbetaald uit de stadskas.
Dat was de diaconie een aanklacht.
Z'| moest voor de armen zorgen
En toen heeft ze hst aangedurfd, na de
gemeente gehoord te hebben, om aan de
Overheid te zeggen: „Vriendelijk dank voor
uw gewilligheid' maar wij suilen voortaan
in allen nocd onzer armen voorzien."
En de 20.C00 galden kwamen er.
Niettegenstaande dezelfde kerk voor haar
dienaren, kerkgebouwen, emeriti en zooveel
meer te zorgen heeft.
Wil Ik nu hiermee roemen
Dat z« verrel 'k Weet te goed, hoeveel,
hoe onnoemelijk veel er nog aan de vol
maaktheid der christelijke barmhartigheid
ontbreekt
Maar laat de „rooden" zwijgen.
Zij deen altijd precies omgekeerd.
Iaplaats dat zij ooit beginnen, zelf hun
schouders ergens onder te zetten, weten ze
altijd direct 't wel zoo te draaien, dat de
last komt op den rug van Vader-Staat,
Voor den strSd tasten ze ia den zak.
Als er bijv. ergens staking is.
Maar „hu!p in nood", daar is de Staat
vooi.
En zoo wordt ook nu weer da „moeder-
schapssorg" direct dea Staat op de schou
deren gelegd en wij kunnen niet luid ge
noeg waarschuwen, dat mes zich door geen
mooie piaatjcs late begoochelen, want dit
gaat lijnrecht tegen onza beginselen in.
Men moet dis goed verstaan.
Ik zeg niet dat de Staat hier werkeloos
moet blfven en dat hl niet bv. in dsn weg
der verzekering ook hier een roeping hebben
zouéét is heel wat anders.
Maar wat drift Suze Groeneweg c,s
Laat men dit toch goed insiea,
Hüa „moedesschapszorg" loopt miop ont
kenning, op uitschakeling, cn tenslotte op
verwoesting van het huisgezin
't Geldt dus hier de „Strijdt om het huis
gezin".
Ook, ja t omdat z« ds ongehuwde moeder
met de gehuwde hulsvrouw op één l«a stellen
wil. Als ze maar een klad hebben en dus
„moeder" zijn, is het Suze en de haren 't
zelfde, of dit kind In wettigen echt verwekt
is, dan wel vrucht van hoererij of overspel.
En nu ochik kèn dat wel
Iz wéét hoe de fiolen van toorn over me
uitgestort zulten wordenom 't hardvochtig
monster, die 'n armen zuigeling wil laten
boeten voor wat de moeder én een arm
vsrleid meisje, voor wat de mm misdeed
Men heeft dan zelf de mooie rol.
Maar laten deze schreeuwers dan eerst
alweer eens deugdel^k nagaan wat van bus
en wat van óssen ksat zooal, hand In de
beurs, voor die arme meisjes sa die onge
lukkige buiten echt geboren kinderkens wordt
gcdé&a, Eilsichiéa dat hun roep dan iets
zachter klinkt.
Ook voor de oegehuwde moeder ea haar
kind moet gezorgd,
Even afdoende ais voor ieder ander, die
gsbsek heeft: het ie een mensch, een schepsel
Gods, dat ia ellende verkeert, maar niet
en nooit laten wa de ongehuwde mofder in
raug ea orde ea eere gelijkstellen mat de
weïtige vrouw.
Niet w|l deze laatste beter is.
Ja, het kén zije, als God oordeelt, die har
ten en niesen proeft, dat een wettig gehuwde
vrouw zelfs tegenover het zevende gebod
zwéétder schuldig bevonden wordt, dan eea
ongehuwde moeder, die voor da verleiding
bezweek
Maar dét oordeel is ons niet gegeven.
V/ij hebben te oor der ten naar tfeordins.n-
t'ëa Gods, die den ^heiligen huwelijken staat"
heeft ingesteld, waarom wij, ook in onze
wetgeving, niet mogen doen, alsof het al of
niet gehuwd sijs er niet toe doet: als er
maar een vrouw is, die een kind heeft.
Maar er is nog iets anders.
Dat feitelijk veel dieper gaat.
Aan die gaasche beweging vaaSuza Groe
neweg c.s. ligt een beschouwing ten grond
slag, waarbij de echt iets bijkomstigs wordt.
Het moederschap wordt bij hen 'n functie.
Die de vrouw verricht, éllereerst en Aller
meest ten behoeve der „Gemeesschsp", van
den „Stsat".
Ja, z« schenkt haar méa ktetderes.
Zij houdt haar geslacht in stand.
Zf doet het huisgezin bloeien
Mea wil dit altes, wat voor óss het eerste,
het hoogste ea voornaamste ie, nog niet
wegcijferen,maar dit gaat in hun ge-
dachtengaag dit alles verre te boven:
schenkt kinderen aan de Gemeenschap,
Altijd weer heizelfde grondverschil
Huisgezin, óf individu.
Da cel, waaruit het volk is opgebouwd,
is zeggen wij het hulsgezin en daarom
is de vrouw óns boven alles de „moeder in
huis". Neen, seggen onze tegenstanders, het
volk is een bijeenvoeging van individuen,
losse personen, éénlingen, en nu vervult de
vrouw ten behoeve dier Gemeenschap de
functie, dat sij steeds weer nieuwe individuen
voortbrengt
En dén is de conclusie duidelijk,
Zooals de man, die zijn leven lang arbeidde
voor de „Gemeenschap" op zijn ouden dag
met s|n vordering komen mag om „Staats
pensioen", zoo mag de vrouw, die de
„Gemeenschap" kinderen schonk, komea met
haar vordering om „tnoederschspiloon".
Nooit doen wij aan zóó leis mee.
UITKIJK.
Amice I
W« schrijven nog maar 1921, maar lu ge
dachten leven de zwendelaars reeds in 1922.
Want dan hebben we, zooals je weet de al-
gemeene verkiezingen.
Het is een scherp woord, dat woordje
zwendelaars. Maar het is niet te scherp uit
gedrukt.
Want waarmee men tbsns den boer op
gaat hei is boerenbedrog, hst is valsch ge
doe, het is zwendel. Het zoo onwaarachtig,
zoo onwaar, als 't masr esnigssins mogelijk is.
Als men zoo het pleit wil winnen, moet
het verkeerd uiiloopen.
Ea de zwendel Is niet hier of daar var-
spreid. Neen, stelselmatig over het geheele
laad verspreid, met vooropgesattebedoelingen
wordt de aeiie alom gevoerd.
Ik bedoel de actie voor hetstsat?peasloen.
Den boer gaat men op om zooveel mogel«k
handteekeniugen Se verzamelen ven 't petlon-
aement, waarin om staatspensioen wordt ge
vraagd.
Versla m| au goed. Het is het recht van
de voorstanders van Staatspsasioneeriag, om
propaganda te voeren voor hun idee. Ik zal
de laatste zijn, om hen dat te betwisten. Zij
hebben hun meaning daarover. Ik heb de
mijtu'. Die kunnen (en hier ia dit geval doen
ze het!) diametraal tegenover elkaar staan.
Maar dat behoeft hua niet te beletten, te
propageerea yoor wat zfj meeaea, dat goed
en noodig is.
Hierover gaat dus het geding sist. Zij mo
gen propsgandavergadetingen brleggen mo
gen debaitecren, dat voor mijn post de von
ken er afstuiven. Maar ze moeten in hun
sirüd tegen da tegenstanders van het staats
pensioen waar blgven. Geen zwendel, geen
valsch gedoe, geen vöiksveHökkèrij,
En dat gebeurt op groote schaai. Men zij
gewaarschuwd daarvoor»
Want weet ge, wat da consequentie Is?
Dat mea in 1922 zal seggen: gij hebt vorig
jaar op de lijst voor Staatspensioen geteekend.
Welnu, dan moet ge au onza candiJaten
steunen, dis u dat staatspensioen zullen
brengen.
En dan zulten sdjj, die hebban geteekend (en
daaronder moeten verschillende van onze
menschen zijn I) met beschaamde kaken staan.
Dan zouden zfj moeten stemmen op hun
politieke vijanden.
Dat zal niet gebeuren. Ik weet dat wel.
Maar het is de consrqueatie
Bedenk dan vóór ge taekent, vóór ge het
oor leest aan de vaische leuze.
Waat men vangt u met deze vraag: Wilt
g| van dat gehate zegeltjes plakken af
zijn Eb gretig zegt g|ja. Let welik be
oordeel dit laatste niet, kom er misschien
binnenkort nog eens op terug, ia ander ver
band dan. Ik constateer alleen, dat tal van
measchen, ook van onze menschen gretig ia
zeggen. Ja van dat zegeltjes plakken wil ik
wel af.
Welnu, is dan het antwoord, teekent op
tlesesi üjsi. Hoe mser hasdteekenlEgen we
krijgen, hoe liever. Dm ziet de regeering, dat
we zoowat het geherie vslk achter oas heb
ben. Ea dan zal z'4 wel zwichten. Dsn geeft
ZÜ ons staatspensioen en van dia zegeltjes
piakkerl z^n w| af. Het is een teugen,
waarde. Want gesteld, dat we sfoatepenslosn
krlgen, dan zfjt g$ daarvan niet af. Beek!
het u niet in, want het is een valsche in
beelding. ;Ek kom hierop een volgende maal
terug. Eerst moeten we iets anders onder de
ooges zien.
Ik zei daareven: gesteld, dat wij staats
pensioen kregen.
Maar we ksfjges het ntet van eea regsetirsg
als de tegenwoordige.
En waarom niet?
Wel, amice, omdat het hier een beginsel-
kwestie geldt.
Wü, Anti Rev., v/% zien daasvan niet af.
Voor ons is Staatspensioen zedel«k onge
oorloofd.
Als ik dit neerpen, dan moet ik dit kunnen
aantoonen. Ik wil trachten, het zoo eenvoudig
en duideifjk mogelijk te doen. Kom ik daar
mee in eenen brief niet klaar, dan is dit geen
beswaar. Dan maar enkele dagen geduld.
Dan komt het vervolg
De zaak is hst waard om onder de oogen
te wordes gezien. Nieuws vertel ik niet. Want
de kwestie al of niet Staatspensioen is bij
verschillende verkiezingen al aan de orde
geweest.
Dat nu weer wordt opgerakeld is wel
begrijpelijk. We hunnen, nu de oorlog geëin
digd is, en er zoogenaamd weer normale
toestanden bomen, ons weer meer dan de
laatste jaren gaan bemoeien met de politiek.
Daarbij openbaart zich een geest van reactie,
die de voorstanders vsn staatspensioen zeer
ten stade komt, En tenslotte zgn, zooels ik
reeds opmerkte, de algeoieene verkiezingen
in het zicht.
Het werd dus haast tijd voor onze tegen
standers om op het oorlogspad te gaan.
Er moet gestreden worden. Hos doet niet
ter zake. Je moet het aldus redeneeren z«,'t
is de politiek, zoo nauw niet nemen. Een leu
gentje kan er brst mee door. Het komt er
maar op aan, zieltjes te winnen. Pat is het
