UIT DE PERS. In de Anti. Re». Pers valt éénei diepe rouwtoon ie beluisteren over het verscheiden van Dr. Kuyper, maar tevens ook is xg ver vult met dank aan God, voor wat Nederland la deien erooten man ontving. In de Standaard vertolkt de heerldenburg de gedachten die er thans omgaan in ons antirev. volk aldus Daarom willen wg met rouw in het hart over het verlies dat ons trof. Hem danken en Zijnen naam prijzen voo» he.- i,cen Hg ons volk en in het bij zonder ons antirevolutionairen, maar ook zin ons Christenen, zoo langen tijd in V' ux"""et oorsaak van Kuypeis groote kracht. Nu dtnken wg aan datgene wat ziju geestelgke kracht was; wat de wor.el was van zgn levenwat de zenuw w„s van zijn arbeidaan zgn rotsvast Beloof. Iets van het geloof der Oodsmaunein les Ouden Verbonds. Van een Moses oteeo Elia. Een geloof dat niet slechts omvatte de zaliging zijner ziel, maar ook de roe ping van zin leven. Hg wist door het geloof zich van Godswege jg poepen tet zin weik. En daarom aarzelde hfj nieten versaagde hij niet. Dat ge .oof was ook bij den grootsten tegenslag de bron van zijn moed, waardoor hg steeds meer wist op te beuren ea te bezielenvaa zgn hoop, die niet beschaamde, omdat deheide God» in z|n hart was uitgestort. Een liefde die ook zoo machtig uitging naar dca kleinen onaer ons volk: de bij zijn optreden zoo weinig begrepen, zoo veel gessaaden. ue NaehtfcChool. Voor deze geestelgke gavsn die in hem, den r|kbegiittgde, zoo harmonisch en schoon verctnigd waren, danken wij den Heere. Daardoor was faq een drager van Gods licht onder ons. De Nieuwe Haagacbe Courant rouwt over het groote verlies dat onze partg Igdt door hst heengaan van Dr, Kuyper naar d© hemel- sche gewesten, in de vojj.ende woorden En nu is de hemel donker evenals iu den rgd dat Groen van Prinstercr stleif Ja, nog donkerder. Want de door Grces en Kuyper besteden begmselen hebben door gewerkt, en maar al ts weinig worat beseft, hoe zwaar de woiateling wo,den zal. Maat bg het graf van Dr. Kuyper zgn wg wei droet gestemd en ia het ou», alsui. een stuk van ons eigen leven van ons wordt uiede begraven. Maar wg zgn niet moedeloos. Niet tevergeefs heelt de Heere OP* dezen man geschonken. Dat gevoelen wg. ia ae kracht Gods gaan wij vooiwaarts den onzekeren tgd tegemoet. De geschrif ten, door Dr. Kuyper nagelaten zunen meer nog dan te voren, ons tet een lichtsnoer zgu bg den weg dien wij op staalkundig en maatschappeigfc gebied nebben te kiezen. De Zeeuw schrijft Velen zullen slcn 't zelfs nog niet kunnen of durven indenken dat s| Dr. Kuypers stem niet meer booten sullen, dat zgi. pen hem voor eeuwig uit de hand is gegleden. De ouderen, die hem van aaoij hebben gekend, en door zgn wegslecptnd woora in de Deputaiensergaaeringea, in School- en Kerkvergaderingen, in Lanüa Vergader zaal, ui ook in eenvoudige bgDelteringen door hem, tgaeaa zijn eerste Kamerildmaat- sckap bier en daar gehouden, 23 n gesticht geworden, of onder agn piealkmg door den Heere gegrepen of ln de lunnte gcstelu zijn geworaen, zulten met weemoedigen dank aan üou zich zijner herinucien Eadcjon- geteb, die door hem zgn opgevoed tn ge voed in de beginselen naai Uodn Woord op elk gebied, niet '1 minrt oase antircvoiutio naire broedets en zustets zuilen, nu meer nog dau ooit, met veiuuboeidcnqrer, door lezing en bcstudeeung zgucr taligs© ge- schnitcn, zoeken naar den vasten gtend, waarop een goed krggsman des Heercn pal staat oq de verdediging van het goede pand, op der vaderen est, door Dr. Kuyper ben overgegeven. Als de .Nieuwe Leidschc Couiant her- dacnt heeit wat Dr. Kuyper van jeugdig predikant werd, vervolgt zii Wq mogen danken, maar ook: wie zou niet wccnen, om wat wg in dezen gema len leider hebben verloren 1 Dr. Kuyper is niet meer. Hij 18 aigclost. Maar nu rust op ons de taak om wat hij losliet over te nemen. Om te grijpen het antirevolutionaire vaandel, her houg op te heffen en zg het aan niet met oczeltde kracht, dan toch met hetzelfde vuur en dczcltue bezieling te arbeiden voor de cere van onzen Gjü. Zeer sympathiek is ook wat de Roomsch Kath. pern scbiqft: De .Res.bode' zegt: H| was alles voor de partg, onmisbaar voor de Coalitie, een eer voor 't land. Zoo kon indenga een publicist Kuyper met recht in den mond leggen een variatie op het bekende woord: Roi ne puis, prince ne daigne Kuyper suis: koning kan ik niet zijn, paus zgn is ine te min; ik oen Kuyper. hg was méér dan koning, keizer immers in het land der gedachten. En de „Tgd": Bq deze doodsbaar staan wg, Katholie ken, met ontbioot hoofd en rouw in het bait. Want wat ons ook scheidde vand zen andeisdcnkende, wiees pluriformiteit aer Waarheid wg niet konden aanvaarden, wg eeren in den heros hem die naast en met onze katholieke leiders de noodzaak inzag, dat alien, die deu Christus dragen in hun hart, te samen zouden opaiaan tot een mach,, welke Christus weer zou voeren onder ons voik, in onze maatschappg. Zeer trof ons waf de R. K. Maaaoode schrijft .Dr. Kuyper, die een geslacht, een vol len menscnenteeftqu laag, z|si land en zgn tgd met zgn naam been beheerscht, is uit het heden overgegaan tot de eeuwigheid Tot op hoogen patriarchalen ouderdom man van den dag komt hq thans in de tg der historische figuren, wier namen met eerbied en dankbaarheid ooor het nage slacht worden genoemd. Z|u klare levens lamp is thans gebluscht er is een einde gesteld aan een zeldzaam rgk en vrucht baar leven. Nederland staat thaus aan het graf van een sgner grootste zonen, in dezen aan groote figuren zoo armeigken tqd is voor ons land een man van ongemeene octet- kenis heengegaan. Dr. Kuyper dood. De geschiedenis van ons vaderiaud geduiende een halve eeuw ii..* i« naam besloten. Niet de po litieke BeMhiedealsalléêa.alJteefUetiagSi j Kuyper deze eca halveecnwookbeheerrrtt Vader der doleantie, stichter der vil beeld, dat zich in deze zeldzame hguur samentost. .Een man", is eens getuigt, .die tien hoofden en hoDdero ar men bézit". Maar meer van h-m mag gel den, wat Sehaepman eer-s schreef bg den dood van Fransses van der Putt*.„Velen hebben hem gehaat, meerderen hebben hem liefgehad, maar liefde en haat, beide zuilen getuigen voor de kracht vj*n zqu petsoonigirheid". Kuyper heeft geploegd en gezaaid maar ook neeft hg de ichoven van ten akker mogen wegdragen. Hg beeft ais een an dere Mozes zijn yfisjïiadc kleine volk uit de slaverng van he» liberalisme rvasronder het ln verdrukking letfde, weggeleid maar vee is rins gelukkiger dan een Mozes heeft hq zelf taef hen het beloofde land mogen binnengaan. Driemaal mocht hg in ïiei etJds 'sul Torbecke een Christelflk ministerie aan bet rcer brengen een waarvan hg ze,f de eenvoudige predikant uit Beesd de minis ter-president werd. Hq hetfl zgn menschen w^ten t© breogen tot cis iloogstö posten in den lande, hq heeft aan het «inde van zgn leven zgn schoojstigd met de schitterendste victoria bekroond gezien. Zoo mocht hg zich niet ten onrechte als een gelukkig wau prgzen maar ook de Simei die eens David navloekt» heeft hem onverpoosd op xga levenspad verge zeld maar ais nederig Christen heeft hg het bigde erkend ook aan dien Simei üeett hg een deel van zgn kracht gcda-ibt. riolen f van smaad en verguizing t*gn over hem fcecagsraten maar hg heeft zgn littecken gea,-««£fl sis de ®eréte<*etten van de trouw van zgn véfi'pocjlte Y°iV Maar ook wg Roomscn-KafhoUaken bal gen eerbiedig bet hoofd bfl het graf van dezen grooten Nederlander, want «ok ons is hq een voorbseld en eau spoorslag ge weest. Vergeten mogen wg niet dat Kuiper ook onder ons niet weinig de gids is ge weest, die tot geestdrift wekte sn tot da den spoorde. Heel andere geest ademt de N. Rott. Crt. Dit is een der bladen die niet kan nalaten den doode nog een schamper woord na ts roepen. In dit blad lezen we Menigeen vraagt zich than* eenigszins verbausd af, hoe het toch mogciqk is ge weest, dat wq ons, hetzij met, hetzg tegen Kuyper warm maaktCD, en ons door zfln invloed zóó lieten beroeren. Heeft dan de uitkomst niet bewezen, dat het per slot van rekeaing heel andere dingen z$n, die over het politieke es sociale leven der volken beslissen, dan die Kuyper met qze- ren volharding op den voorgiond poogde te dringen? De omstandigheden hebben veroorzaakt dat Dr. Kuyper'a bezigheid grootendeels negatief ij gebleven. Slechts gedurende betrekkelijk korte periode Jjeeft hq po8itlef de piaktqk van zgne beginselen kunnen vcitooncn. Het gevolg is toen uiet groot geweest en bq al de forst hheid vau zgn daden en handelen heeft hg vau »qo be ginsel toch per slot van re&ening in wet geving en bestuur maar bitter weinig we ten over de planten, en het trekt oe aan dacht, ©at met name op het stuk van het ondeiwqs later een Cort van der Llr.den kon slagen, nadac Kuyocr gefaald bad. Doch het is mogeiqk niet recht vaardig den staatsman Kuyper naar het korte tqdperk, dat hq miuisn.1' was, te oordcelen Kuypers kracht als staatzman school voornanuiqk in zqu critiscbcn geest, die vriend noch vqand spaarde. Naar een zetel achter de groene tafel heeit bq nooit geaongen, en dat hq er toch eenmaal terecht, kwam is w?.arscnqnlgk meer tegen zijn sin dan uit eigen voorkeur geweest. Hg was bo venal man van oppositie, en is dat tot 't het eind toe gebleven. Heelt Dr. Kuyper iets bi| vends gebracht? Heeft hg ia uas staatkundig leven elp- meaten wrkker geroepen, nieuwe beginse len op den voorgrond gebracht waarop een regeersteise} kan gebouwd worden De toekomst zal dit uUwgieu. Op het oogenblik siet het er niet naar uit dat Dr. Kuyper uit dat oogpunt beschouwd ia de geschiedenis van ons land onder de groote slaafsheden 1,ai worden geteld. Het kuns'ig gebouw, dat hq ineen getimmerd heelt, staat wankel, en het schflnt wet. dat ont bindende factoren reeds werkzaam *qn nog voor het ln at ëQn pracht weid voi- to-id. Symptonen van verval waren voor bet geoefend oog reeds waarneembaar in de periode van ons staatkundig leven, die den lstea Aug 1914 afgesloten werd De oorlog, en de geweldige maatschappelijke beroeringen, die daarna bebben plaatsge had, en zich nog b| voortduring aan het ontwikkelen zgu, schijnen hef proces te heb ben verhaast. Met afkeer wenden we ons van den bitteren hoon die dit liberale blad zelfs den doode niet spaart af. Maar er zgn ook andere tegenstanders. Zeer trof ons het hoofdartikel in het .Han delsblad": De Klokkenist. Oordeel zelf lezer Nu luideu oe klokken in Nederland. Daar luiden er van de torens der ker ken, eenvoudige kerkjes voor het «neeren- deei, waar st|ve, rech.e merschen binnen gaan met strakke gezichten om te luisteren naar strakke leerlingen es hun zielen te laven aan den koelen klarsk der loutere psalmen. Dat zgn de klokken van dep rouw. Van Kuypers kleine luydes om dts grooten Kuypeis dood. Daar luiden er in de kranten Ze lulden van links *n van rechts En lang zullen ze nog blgven galmen, tot buiten de grenzen van het kieinc land, dat voor de figuur van Kuyper soms tc klein was. Dat zgn de klokken van Kuypers faam. Maar er lulden f, lulden er, luiden er lang is de harten van die duizenden voor wie dr. Abraham Kuyper meer Is geweest dan de staatsman, meer dan de journalist, meer dan de theoloog, meer dan de professor, meer dan de literator, meer dan de volksleider, meer dan de mensfh. Voor wie hq wasde Piofcet, de van God gezondene, die hen uit nederigheid ophief tot een zelfbewust leven, doordien hg nieuwe Goaskracht in hun zielen goot. Eu dat zgn de klokzeu van Kuypers kracht. De klokken lulden in Nederland. Ze luiden. En haar wuiveud lytmhe buigt zich voor de straff m, sterken tneoloog.de Luthetfiguur veel meer dan een Calvgn herinnerde den bezoeker deze stoere, korte gestalte, s'rck bewegend tssschen de foilan- teo van zgn werkkamer in een gewaad alz een monnikspg, aan Luiher die zocht een kerk te louteien van wat er hem onzuivers in leek, die daarna uittoog om een eigen kerk te stichten, dis voor ge weid niet deinsde ln dit werk en die, in onverzettelgken arbeid, toren na toren van de nieuwe kerk in Ncdetland uit den grond deed spitsen naast do oude die zgn Ana thema trof. Ze stampen hun galmen over 't land met den weerklank var den toovenaarsatap waarmee Kuyper eenmaal een Univiverrl telt opstampie uit den grond, de nieuwe hoogesCa :e! Hie met zijn tt7k, zgn jrieuwe politiek hem, als professor, theoloog en staatsman? heel *t ie»«« van'zgn Gal vinistenvoik zou doen beheers :hen en be vredigen. Die godsdienst, wt- eascbap en politiek te santen gat is Kuypers greep. Ze ztegeö, de klöskcU, ét ij volkslied vso de taal, de Nedeland3che taal van Kuyper, die in haai «mgdighefd da trekken had vau Kuypers leiiig oppertunlrsne als practisch staatsman, in haar stoerheid het beeld gaf vm zgu sterken wii era in haar zuiveren rijkdom van plastiek het wegen toonde vaa'dierre geest: dm omgang van zgn univstse-lltelt, het gezonde van den volksman, tn de vsrbecldingsriucht van den gtnlaUa «shepptr, ïr< tas! -*aarm«e Kuyper, door de acudacht, die hq dag aan dag vond ia de Pers, vermpyaaigfe meer blijvends herieviug Ju c*s Nederlandsen gsu acai heelt dan de beweging van 80 kou betciktm. En «#a taal, waarmee Kuyper ais redenaar, opnieuw ea altgd weer een ra. chiige bekoriag toeverde om de sfelen zijner hoordsfs. #a klinken, de klokken vaa oor tot oor, vau de «rele vooysou dis Kuyper de volks leider heeft gedicht en gespet id op „het kla vier der volksconscitatle". Zo galmen: „Marauatha", „Volharden bg het 'rter.ai", „Wg Cslvinijttn" sa aoovaci meer waar van ét ziu is big ven zlngea in de boof den van Kuypeis volgelingen ca de titels zelfs zga bijjven hugea in de heugenis van zgn tegcr-s!ander«, On eerigke tegenstander kan zich niet onttrekken aas de machtige Bekoring die er uitgaai van dexe voist onder de helden. Zou luiden de klokken ln Nederland, De sene dwingt de andere mee. W^nt niemand kan swggen bg den dood van een leven dat luider sprak in Nederland dan de iaveus vaa tienduizenden, dat zelf csn klok geweest is, en een toren, en een kerk, tlencuizeaden tot zich roepend, ge biedend, trekkend, en atdere tienduizenden verjagend, verstootend, verwenschend in sifn galmend rythrne van lieide ea haat, van vriendschap en toorn, van zegeniag en vervloekiBg, af eu aan, in 'i onvermoe- delgk weg en weder zwenken van een won derlijke menschen siei. Ze wekzen elkander, de klokken, tot er geca een meer zwggt. Overal waar een mensch in Nederland een kerk gesticht heeft in zgn eigen hart, overal waar een toren oprgst uit eigen leven, waar een klok luidt lu eigen ziel, daar dwingt het nu tot sjieken, daar gaan de klokken aan 't lul den. De klokken vau eerbied, ontzag, be wondering, en vcreering, de klokken van weemoed smart en rouw. De klokken ook van bitterheid en sarcasme, van onbeha gen co haat,al zulten die nu wel siiiler hangen dan bg Kuypers leven. Ze luiden nu alle, de klinkende metalen muilen, die Kuvper zoo lang heeit op- ea omgezwaaid. Hun wuivende gal men gaan nu over 't land, vanzelf, teiwgl hun tou wen niet meer strekken en slsppen door den ruk van zgn vuist. Daar klinkt de blok weer van de faatasie, en die van den sieiken wii, tn die der beiusting Die vaa ae opstandigheid en die van den deemoed. Die van het weten, die vau het willen, die vaa het kuaaen en die van doen. De klok vau 't ontzag en de klok van 't gezag En buvenal die van het oeroude simpele, iotskcoestlge geloof. Eu htt slot: „Dus lulden de klokken ln Nederland. Want de man die, langer en sterker dan iemand anders in de vonge en deze eeuw, de klokken heeft geluid in 't land, met maclnige vuisten beukend op 't klavier van 'E wondere klokkenspel dat de volks geest is, cie ligt nu stil. Voor eeuwig is zgn hand verstgfd. Dc klokken luiden zonder zgn roerieg. Kuyper, de groote klokkenist is dooa. En dan schtgft On*s Courant, onder dit aitikel hetwelk zg tn het geheel overnam, Deze taa! van het Nbld heeft ons de tranen naar de oogen geperst, in onze ooren hebben ze ook geklonken, de klokken van liefde en droefheid cn zwarte rouw. En de doffe slagen vonden weerklank ln de zielKuyper, de groote klokkenist, is dood. Maar tegelgk kwam toch ook tot ons als een openbaring de wetenschap: se zullen dcurkkppea ae klokken en ze sullen bet uitgalmen over sted en land, dat er zich opmaken vele kloeke mannen om inGoas kracht voort te zetten den arbeid van hem die nut te evenaren is. Krachtige vuisten zullen omklemmen het klokketouw en over ons land zsl blgven Klinken het Calvinistische stigdlledPro- Rege, voor onzen Koning 1 De rouwdragers gaan iu de straten om en er is verslagenheid b| d« kleine luylen. Maar uit die droefheid staat geboi©n te woiden het rotsvaste voornemen, om Kuypers wetk voort te zetten. Een stoer Calvinist is ven ons heengegaan Maar het Calvinisme blgft leven ia de harten van s'n volgelingen 1 De Bul'cnlandüch* Pers lsat zi h ook niet onbetuigd, De Germanio, sch.gtt. Met Dr. Kuyper is een der grootste staatslieden van Nederland heengegaan. Aan Dr. Kuyper en Mgr. Schaepmsn is hst te daukei., dat het Christelgk volks deel van Nederland zich deed gelden en de macht van hst liberalisme werd gebro ken. Gedurende den oorlog en vooral in de jaren toende groote meerderheid der bevol king in Nederland naar aanleiding vanden inval in België onverholen baat tegen Dultschland koesterde, is Dr. Kuyper ln het openbaar ten gunste van Dultschland opgettedei). De helderheiden kracht van zgn artikel werd in Nederland door niemand geëvenaard. Het Hongaarscbe eorrespondentlebureau meldt uit Boedapest: Het overigden vau dr. Kuyoer, den Nc- derlandschen minister van staat, heeft ook in Hongaige de meest oprechte deelne ming gevonden, daar dr. Kuyper bekend stond als een zeer warm vriend van Hon- gargn. De Pester Lloyd en de Magyar Orazag wgden hem een special* necrologie cn wgzen op het menschlievende werk van de beide dochters van de oveledene tg- dens de oorlog te Boedapest. „Het lichaam der zonde en des doods" aldus wqiea üc. A KUYPER, vele jaren ge leden zou niet met ots kunnen medegaan ln den hemel der heerlijkheid. Dies, schreef hg: „(God) wild*, dat de afsngdiag van het licbaafn des doods nog in hetiter- véri zelf zou plaats hebben en dat op do ze wijze eiken dag en clkea «acht tot.aan tie wederkomst des Heerea door Zijn Ver losten over den Dood zou worden getriom feerd. Es i».i geschiedt dan nu ook. Want wie zgn gezichtskring ruim en breed kan nemen, en deaktaanal het volk dts Heeretj op den gacscbco aardbodem Vfrspieid, die weet ook hoe er geen nacht omgaat of er geen dag voorbQgaat, dat er nief hiör of ginds een vroom kind Gods juichende ingaat tot de schare daarboven, die niemand tellen kan, een vrijgemaakte, voor wie» de dood geen banden, het graf géïa Verschrikking meer heeft; een ge kochte doer het bloed fles Lam», die we tende dat zgn Heiland voor hem gestor ven en voor hem begraven is, nn zonder verschrikking, al jubelende in de eeuwig heid iugaat, «m nn te wonen bg zgn Heere Den morgen, «adat dr. Knyper zelf „thuis kwam lazen we d>. zs wooden nog eeas over. Thans niet toepassing op hem zelf, Ka als zoodanig geven we ze o«k san on ze lezer», ft. Dagblad. Uit dn Éw@@tie Kamer» Ouder indrukwekkends stilte, cei stilte zooals steeds bcerschte wanneer Dr. KUYPER als Kabfeets-premier of Kamerlid zgn K jninz- iijk woord sprak, hield de Voorsitter vau de tweede Kamer en de tgdelgke Voorzitter van de ministerraad de volgende gedachte nis rede. De VOORZ. staande aangehoord door Ka mer en ministers, houdt een rede van onge veer den volgenacn inhoud: Hedenmorgen bereikte ons de droeve ma re, dat dr. Abraham Kuyper uit dit le ven is gescheiden. Het gewezen lid der bei de takken der volksvertegenwoordiging, de oud-raadsman der Kroon, nier te berdenken is eere-plicht. HeUq herdacht als üchrgver van theologische weiken, of als hootdreaac- tcur van de Standaard en de Heraut of als redenaar in en buiten het parlement, steeds zien wg perioden in zgn leven waar in hg door niemand wordt geëvenaard en door allen erkend als de eerste onder syas gelgken. Op zgn groote te roemen, strekt etn volk tot eer. Dat big schelding bracht onder geesten, voor velen de van God ge geven leider was, en voor anderen een steen ces aanstoots was een gevolg van de geni ale gaven in dit menschenking. Hg heeft steeds gestaan in de vci.c hitte van jden strqd. Teleurstellingen en tegetslagen zgn ook oP zgn levenspad niet uitgebleven, doch die werden weggevaagd door de inuige aan hankelijkheid van zgn getrouwen. Moge zjja beeld in ae herinnetlag voortleven van acn fleren, franken vrgen vaderlander I De TIJDELIJKE VOORZITTER VAN DEN MINISTERRAAD (dc heer RuysdeBs- renbrouk) spreekt ongeveer ai volgt Wanneer ik uit naam vau de regeering een enkel woord wil toevoegen aan uw rede, zal dit zgn eeu woord van diepen eerbied ca grooten weemoed. Van diepen eerbied voor aen alz^dlgen denker, den schitterenden re denaar, den grooten staatsman eu den god- vruchtigea mensch Van grooten weemoed, omdat al heelt God hem een leven geschonken, langer clan volgens het Schriftuurwoord menschen jaren zgn nu is heengegaan een maa, van wiens gelgken net vac eiland slechts weini gen kent. Niet dan nooce doen wg afstand van een reus als K u y p e r 1 Wie zal wagen nog wel in een kort ocstek, te schetsen, welk een leegte laat het heengaan vau dezen geest. Voor zgn overweldigende eigenschappen past ons slechts een eeibledtg zwggea. Jaren zul lea er voorbggaan eer de mau, thans ten grave daalt, naar juistheid wordt gesche'st. Zgn tgdgenooten moeten dit aan volgende geslachten overlaten. Niet van nabg is mo numentale grootheid te schatten. Ons past slechts, trut ootmoedige beiustiag, tee:ken nen een groot man is heengegaan (Tegenwoordig waren de ministers De Visser, De Vries, van IJsselsteyn en Köning.) Maandagmiddag ongeveer 3 uur Is plotse ling een gedeelte van het inkoepelvorm ge bouwde betonnen dak over een lengte van nagenoeg 60 meter geheel ingestort, en het heeft in zgn val een groot gedeelte van het in aanbouw zgnde gedeelte meegesleept. Het ingestorte gedeelte was too goed als gereed. Er wordt vermoed, dat hafldinga en ander houtwerk te vroeg zgn weggenomen. Een timmerman, die cp het ingestorte koepeldak zat, voelde het geheel als een kaartenhuis on der zich wegschuiven en ineenzakken. Hg liet zich meeglgden en kwam met den schrik Vig. De ruïtse is geweldig. Het is een chaos van uitstekende palen, stukken beton en gieren binten. Spoedig nadat het ongeluk hed plaats gebad zgn van onder de puinhoopeir te voorschgn gehaaid dc lgkeu van de betonwerkers Groot- veld te Schiedam, en Kalkman en Van der Beek, uit Vlaardingen Mogelgk liggen er neg drie lijken ender het puin en van de inge storte loods, althans op het zoodra mogelQk gehouden appél ontbraken nog drie mannen, die ook in den loop van rilen avond niet zgn opgespoord. Uit den shaos zgn verder te voorschgn gehaald acht gewonden, onder wie zeer ern stige. De mechen bebben beenbreuken en hoofdwonden. Eén was er met een gebroken mggegraat, en een Dnitscher, mede gewond, was bovendien zoo opgewonden, dat men aan zgn toestand twgfelt. Deze 8 gewonden onder wie Z Duitscbers, zgn naar het zieken huis te Vlaardlngrn gebracht. Vijf hnnner zgn daar woonachtig. Voorts zgn drie ge wonde Schiedammers ir, bet ziekenhuis aldaar opgenomen. Een aanial minder ernstige ge kwetsten bebben zich te voet naar bun wo ning kunnen begeven. Zes dokters uit Schiedam, Viaardicgeu cn Rotterdam verleenden ep het terrein de eerste hulp, voor het verleencn waarvan ook een hoofdverpleegster en drie verpleegsters uit het gemeenteziekenhuis te Schiedam uittrok ken. Bg het vervoer van de gewonden heeft uitnemende diensten bewezen de auto van den heer A. C. van de Lelie, wonende op tic Koninginnegracht te Deu Haag, die zgn auto, waarmee hg toevallig in de nabijheid was, terstond beschikbaar stelde voor dit doel. De burgemeester van Schiedam, de beer, A, Gijsen, dc wethoudeis dier gemeente, de commisari8 van polite, ae heer F, Ellenbt-r- ger, en de directeur van het woningtoezicht, de heer M. M. Praag, waren spoedig op het terrein van het ongeluk aanwezig. Maandagavond zgn de substltaut-oifcier van justitie, au. dr. J. Wgnveit en de rech ter-commissaris mr. H de Bie, uit Rotterdam naar Schiedam gegaan, waar zij met den com missaris van politie aldaar een onderzoek in loco hebben ingesteld. Plannen en teekeningen van den te bou- wen loodsen een hoeveelheid beton zgn voor- loopig in beslag genomen. De schade is geweldig. VfcAKOOPlNütfi. Op Woensdag 17 N jvember 1920, 's avonds 6 uur te Dirksiand, ter herberge van H. van aea Doel bg veiling, en op Woensdag 24 November 1920 'a avonds 6 uur te Diiksiana ter berberge van J. Ver meulen, afslag van een buis, bestaande uit 2 woningen te Dirksiand, aan den Mol*ndgfe, oewoond door J. van der Glexen eu Wed» De Jong; een huis, besta&ude uit 3 woningen, tc Dltbaiand, aan den Moleadgk, bewoond door J. G. Noor- dqk e.a„ en 6 arbeiderswoningen, landbouw- schuur en wagenbuis, nabg Dirksiand, op Kialingen; ten verzoeke van Mcj. Wed. C. van Ocsienbrugge. Een perceel tuinland, (bouwgrond) nabg Dirksiand, op Kralingen, in Oude Plaat, groot 0-14 20 H.A. (105 R„ S. maat), dadelgk te aanvaardenten verzoeke van den heer A. van 'tGeloof: en Een tuin met vruclatboomcn, re Dirksiand, aan het „Onderlangs" groot 0.02.26 H A. (15 R. V. M), dadelgk te aanvaarden ten verzoeke van aen heer W. v. d. Linde Sr Notaris VAN DER SLUIJS. fiUltNGD NIEUWS. Ongeluk te Schiedam. Op de uitgestrekte terreinen, die de uaamiooxe vesnootschap Wilton's machinefabriek en scheepswerf te Schiedam bezit en gelegen zgn achter bet Sterrenbosch en nabg de Vgf Sluizen aldaar is de te Rotterdam aan den Coosingel geves tigde firma H. Butzer beton- en waterbouw sedert een paar jaar werkzaam om er voor de fi ma Wilton een grooten scheepenloods te bouwen, Aan deze loods, die ongeveer 200 tot 250 meter lang en 100 meter breed moet worden werken aageigks bgna 200 man Nederlanders en Duitschers. Nader wordt oas namens de firma die ds~' loods bouwt, medegedeeld, dat ceze 165 M. lang cn 130 M. breed is cn een oppervlak van 20 500 MV heeft, De loods bestaat uit 7 bal len die op één na aile gereed zgn;de7eha! is over een lengte van ongeveer 25 M. in gestort. Wat deze laatste hal betreft, men was sedert een paar weken ook daar gereed met het z g.n. bt kisten en betonnetren. Omtrent de ooiziak van het ongeluk tast men gin het duister. Men denkt aan onvoor zichtigheid. Dc firma laat een onderzoekin- stellen. V)q zeker acht ze het ook, dat er nog drie dooden onder de cuïie van het inge storte gedeelte liggen. De schade begroot zg op f 50 000 tot f 75.000. N. R. Ct, De 199-jarige en haar kleinzoon. I® Am sterdam was een israë letuche vrouw 100 jaar geworden, de geheele buurt vierde feest, getuige dc overvloedige versiering die men had aangtbracht. De burgemeester der stad en de opperrabgn brachten eeu felicitatie- bezoek en bg die gelegenheid werd 't mof- deitje gekiekt tusschen het oifleieel bezoek k Nu heeft het vrouwtje een kleinzoon, dife- bolsjewiek is, och ja dat kasi vootkomen Maar meneer de kleinzoon was van dat be zoek en nog yeel minder van die kiekerg ge diend. Fa alsof bet dc doodgewoonste cn duldelgk8te kwestie ter wereld is, dat hei oudje zich naar zgn wil regelt, schtgft b$ in „De Tribune" „Waar ook „De Tribune" melding maakt van de feestelijke gelegenheid van de 100st« verjaardag van mijn grootmoeder,wenscbik Ier op te wgzèn, dat hef natuurlijk niet met mgn medeweten, noch met sngn instemming gebeurde, dat burgemeester en opperrabgn mgn grootmoeder kwamen compllmenteeren. IDat zou er nog bq door kunnen Maar anders is het, waar mg bekend werd, dat m|n gro©£ moeder staande tusschen beide heeren in ge kickt is voor „Het Leven" of „De Prins", Te gen een dergelgke exploitatie wensen ik te piotesteeren, en het getuigt niet voor de go** de smaak, van genoemde heeren, zlc^ voo-* zulk een werkje te leenen", De „Oproerige Krabbelaar* vondi aanlei ding daarin het volgende in „Het Volk* te krabbelen „Ou moedertje wérd honderd jaar. De bur gervader van ae staa, waar ze woonde, volg de de aardige gewoonte en bracht baar een bezoek. Het hoofd van d'r kerk, de opperra bgn, dee hetzelfde. De twee heeren waren er tegeigk. Toen kwam er een fotograaf van paar geïllustreerde bladen en kickte de 100- jarige tussctten die twee bezoekeia. Bclangigk, vindt U niet? Thans echter ga op zg, la rae 't door, hou me vast, la me los kamt 't politieke element in deze wereldgebeurtenis, Oü moedertje heeft een kleinzoon Deze is niet groot en ook uog geen man, en dus een groot man in de bolsjewistische wereld. Voor dezen jongeling was de gebeurtenis, en méér nog hare fotografische vereenlging, pgnlgk. Een bolsjewiek, zonder God en met eere, heeft geen grootmoeder met een moord de mocraat en den getabberden drager eencr verouderde ideologie op visitie. Zeg ik dat goed Bolsjewieksch of niet En een waar achtig revolutionair, een volgeling van N. N. Jansen!, de voor elke communist onbekende afgevaardlge naar Moskou, léit niet zgn groutmoeaer kieken voor kapitalistische plaat- jeskranten. Adeldom verplicht, eh Vandaar dese ptompte eerherstelling in „De Tribune* van Zaterdag. De kleinzoon haa dus zgu 100-jarige Oma niet het verlof gegeven, zonder hetwelk zg toch eigenlgk niet behoorde te handelen. Eer uw kleinzoon en uw kleindochter, zegt het Communistische vgfde gebod. Had echter de kloeke jongeman van de zaak maar tgdlg geweten, bg hadde gespro ken Wédtom niet? Stomme vraag,Qrootje Mag niet van Moskou. Het 28e punt."

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1920 | | pagina 6