MS-EH
Zaterdag 10 Juli 1920.
DRIE BLADEN.
Derde Blad.
No. 2014
FEUILLETON.
Scherpschofen»
LAND- Ei TUINBOUW.
INGEZONDEN STUKKEN.
ÉEüENBD NIEUWS.
VAN 's LEVENS ZELFKANT
TNHOOSMOWSES
Dit munner bestaat mt
Het paard van Troje binnengehaald Dit
was de eerste vraag die zich san ons op
drong toen we den uitsUg lazen van L-idens
gemeenteraadsverkiezing. Na Maastricht heeft
ook deze stad getoond dat de meerderheid
der vrouwen rechtscbe sympathieën heeft,
wat b| de stembus beteekentversterking
der Chrlstelfke coalitie. Dies ook verminde
ring van regeermacht der linksche concen
tratie. Om die regeermacht nu was en is
het juist vooral den Socialisten te doen. De
bezetting van het regeeringskasteei is hun
doel om vandaar uit de trotsche bergen van
het kapitalisme in puin te schieten, en op
dit geëffende land de vredig-vlakke heilstaat
van het communisme te stichten. Alles moest
daartoe dienstig gemaakt worden.. Vandaar
dat reeds sinds bet partq-eongres te Erfart
in 1891, waar de grondwet der Internationale
Sociaal democratie werd opgesteld, ook voor
de vrouw het algemeen kiesrecht werd op-
geeischt als een der wapenen in den politie
leen en economiscften strijd tegen het kapi-
telisme. Natuuilgk werd dit programpunt
ook door de Ncderlandsche S. D. A. P. in
haar zoogenaamd Leidsch pogram (1901) op
genomen en sedert is onverzwakt voor het
vrouwenkiesrecht gestreden op de meting
en door de pers. Het vormde een integreerend
deel van het partqstreven. Het beeld der ter
stembus gaande proletarische vrouw was de
sirene, die door haar zoet gekweel lokte en
lonkte om zich te scharen eendrachtelijk om
de roode baniei.
De deftige vaderen van het socialismede
liberalen in hun onderscheidene schakelin
gen hadden eerst zich hoofdschuddend van
den eisch hunner geestelijke zonen afgewend.
Getrouw aan het glorieus verleden was dit
allemans en vooral „allevrouws" kiesrecht
zoo platvloersch en alledaagsch, zoo in strqd
met hun deftige, strakke allures. Maar deze
Napoleon onder de politieke partgen der 19e
eeuw, die in de Christelijke gecoaiiseerde
bondgenooten zijn Leipzig vond, omdat zQn
gelederen ontzettend waren gedecimeerd door
het overloopen naar de Socialisten kon zich
met de hem toegedachte rol op Elba niet
vereenigingen. Het met bfjde handen aan
grijpen van Algemeen kiesrecht voor mannen
en vrouwen was de strgdleuze waarop hjj
cd zjjn vlucht de legerscharen trachtte bijeen
te brengen en in slagorde te stellen, tegen
over den vijand. En bet is gekomen. Onder
't ministerie Cort v. d. Linden kreeg de zaak
z|a beslag. Schijnbaar gewonnen dus, maar
dan toch nog een Waterloo
De stem der prakiQk heeft reeds een en
ander maal geen onzeker geluid gegeven.
Maastricht en Leiden hebben voor de partijen
des ongeloofs sombere voorspellingen ge
daan. De vrees, die bij enkele voormannen
der S. D. A. P. reeds tot uiting kwam, en
ze deed waarschuwen om de verwachtingen
voor den bloei der partl niet te hoog te
spannen, is waarheid gebleken. Naar wq
meenen was het o. a. de heer Vliegen die
met angst de werking van het V. K. tege
moet zag, en daarom schreven we hierboven
over het Trojaansche paard. Met blijden
jubel, onder luid bazulngeklank, wordt on
wetend en onbewust de vijand binnenge
haald. Maar zooveel te bitterder is dan ook
de ontgoocheling. TieGtailen van jaren te
hebben gestreden voor een ideaal^welks
vervuiling eene omgekeerde uitwerking heeft
dan men zich steeds voorstelde, zie dat is
iets om de haren uit het hoofd te trekken.
Temeer nog geldt dit voor een partl als
èn socialisten en liberalen vormen, die na
melijk in hun opportunistische politiek zich
beide toeleggen op het oogenblikkellk voor
deel Alles wordt dan ondergeschikt gemaakt
aan de begeerte om de machtsuitoefening,
maar daartoe wordt dan ook elk middel
aangewend. Indien dan evenwel een averecht-
sche, een precies tegenover gesteld resultaat
bereikt wordt dan men zich voorstelde mee
nen wij in casu wel van het binnenhalen
van het paard van Troje te mogen gewagen.
Bllkens uitlatingen in de pers zijn er
onder de Rechtsche voormannen die verme
nen dat de uitslag in Maastricht en Leiden
voor wat de steden betreft een bilde profetie
inhoudt, maar van het platteland die ver
wachting niet durven koesteren. Tot heden
is daar nog geen uitspraak van verkregen
maar onzerzlds hebben we te dien opzichte
niet de minste vrees. Wel willen we toege
ven dat er waaischgniqk percentsgewijs in
onze dorpen meer vrouwen sullen thuisbiq-
ven dan in de steden, maar die onwilligheid
zal zich met alleen uitstrekken tot deChris-
teljjke vrouwen maar vooral ook tot de,
meer bepaaldelijk, liberale vrouwen. Onder
beide categoriën zullen een tamellk evenredig
aantal zqn, die ót door gemoeds bezwaar
óf door een soort politieke schuwheid, geen ge
bruik van hun recht willen maken, onzes
inziens zal zich dit meer beperken tot de andere
gehuwde of ongehuwde vrouwen, maar de
jongeren der vrouwelijke sekte, van weike
richting ook, zullen scnler zonder, uitzonde
ring ter stembus gaan.
Van die veronderstelling uitgaande zuilen
ook ten plattelande de vrouwen de schaal
naar Rechts doen overslaan. Want wat
toch is het geval? Meerbepaaldeiqkhebben
we hier een eigenaardigheid op 't oog die
vooral tegenwoordig eerder toe- dan afneemt
n.l. de gemengde huwelfken. We geven toe
dat dit in de eene plaats erger is dan de
andere. Maar in 't bfzonder is ons opge
vallen dat het voornameiqk de leden der
zwakkere sekse z|n, die, hoewel ven posi
tief Christeigke beginselen, hun lot en leven
verbinden aan een man die of geheel onge-
loovig, of althans op staatkundig gebied
meenen geen Christelijke roeping te hebben.
De zulken, die door den omgang met
andere collega's van rooden bloede verward
worden in de netten van het materleele
stemmen dien overeenkomstig d. w. z.rood.
Maar de vrouw doet zulks niet. Haar meer
tqnbtsnaarde ziel dan des mans, voelt in-
tuitiet de door en door stoffelïke, of beter
anti-Cbilsfciqkc geest die het Socialisme ten
grondslag heeft. Laat de man zich door
schoone beloften bekoren, de vrouw niet
alzoo. Haar fijngevoelig gemoed, haar tcere
consciëntie proeft de geesten cf ze uit God zijn
Deschoonst klinkende leuzen vinden geen weer
klank in haar hart, haar aangeboren onder
scheidingsvermogen zoekt en speurt naar
het doel daarvan, en zq komt tot de slotsom
dat achter dit alles andere diijfveeren wer
ken, dan alleen verbetering der levenspositie.
Dikwqis komt daar nog bïj dat haar man,
die se als een opgewekt, levenlustig mee sch
leerde kennen, door het evangelie van den
haat ontevreden is geworden, wat zfn stem
pel heeft gezet op geheel zijn houding, en
ook tegenover z^ne vrouw zeer goed merk
baar is waardoor het huwelijks leven wordt
vergald. Z| wijt dit aan den Invloed van het
Socialisme en haar afkeer tegen die partij
groeit gestadig.
Het moge paradoxaal klinken, maar het
is niettemin waar dat de vrouwen, wat be
treft het aaugaan van een gemengd huwe-
iQk minder principleël zijn dan de mannen,
maar op politiek terrein en in het stemhokje
meer princlpieëi. En op grosd daarvan dur
ven we ook voor het platteland een gucsti-
gen afloop voorspellen van der vrouwen
invloed bij de vei kiezing van de vertegen»
woordigers des volks in Staat, provincie
en gemeente.
We voorzien dan ook dat met name de
Socialisten in de komende jaren een reus
achtige propaganda zullen ontwikkelen om
het gevaar te keeren. Moederschapzorg zal
een der voornaamste punten van het program
van actie worden. Wie weet, misschien ook
nog wel gezinsloon. 't Zou niet de eerste
maal zQn dat de S. D. A. P. haar rokje om-
draalde, denk slechts aan de kille houding
die eertijds tegenover coöperatie werd aan
genomen Zij nu moge smalend spreken
over .fokpremie" onze moedei s staan zeer
sympathiek tegenover kindertoeslag. En dat
Is voor de S. D. A. P. alvast een stille wenk
om wat voorzichtiger te worden, en wat
water in den wjjn te doen. Toch, Indien
onze ChristelSke minnen op hun hoede zijs,
zal het den Socialisten met de bearbeiding
der vrouw laag niet zoo gemakkciqk gaan
als bq den man. Haar liefde is dieper en
hechter, en dat maakt haar meer gewillig
om nood en leed te dragen, leidt niet tot
ontevredenheid of revolutie. En cp die echte
liefde zal de haat afstuiten. Zoo kan ook
het V. K. door God ten goede zqn gedacht.
GERRITZ. VAN PUTTEN.
De Boer.
Het ongunstige oordeel over den boer is
niet van vandaag of gisteren. Wq hoeven
ten bewqze hietvan, slechts te herinneren
aan de woorden, welke de dichter Jacob Cats
een zgner personen in den mond lei:
Een boer, dat is een beest,
Hq gaat met beesten otn,
En wat geen beest en is,
Dat is niet wellekom.
Dit klinkt al zoo lomp en plomp mogeiqk.
Maar zqn de uitingen ln later tqd, In de
laatste jaren b.v., veel vriendeiqker Men
heeft het voorgesteld en verschillende
bladen deden er gretig aan mee alsof de
boer iemand was zonder menschtl|k gevoel,
die maar dacht aan winst maken en rqk
worden, en dientengevolge harteloos en
gewetenloos stond tegenover de nooden en
behoeften van den stedeling. Eerst later is
het tot een deel der stedelingen doorge
drongen, dat een groot procent der boeren,
in stede van reuzenwinsten te maken, gedu
rende den ooiiog zijn gekomen op de grens
van hun bestaan, wqi hun bedrqt in z|n
verschillende ocderdeelen steeds meer moest
worden Ingekrompen, de eene bron van in
komsten na de andere moest stopgezet Mis
schien zqn sommigen, door de voorlichting
welke is gegeven, elndeiqk zelf tot het ge
loof gekomen, dat de boer, bepaaldeiqk de
zandboer, het grootste deel der lasten heeft
gedragen, en dat de stedeling feiteiqk heeft
geleefd ten koste van den boerenstand, W|
willen het hopen. Het is echter nog verre
af, dat de miskenning yao den boerenstand
algemeen heeft plaats gemaakt voor waar
deering. Nog maar een paar maanden geleden
durfde de Redactie van de Brabantsche Courant
vertellen, dat de ware oorzaak der duurte
bï de boeren moest worden gezocht. Men
zou om zoo domme oppervlakkigheid kunnen
lachen en er verder het zwggen toe doen,
en indien men niet wist, dat die hetze nog
bij velen inslaat. Als toch met veel autori
teit in een dagblad, door de Redactie zelf
wordt gezegd, dat de „boeren zwemmen in
goud en zilver", dat ze rijker worden ten
koste van den consument der steden, dat
overal welvarende hoeven worden gevonden,
dat bq de Boerenleenbanken nog steeds
reusachtige inlagen zqn gedeponeerd alle
maal winst! dan moet dat toch wel ge
loof vinden bq 't groote publiek, dat, helaas,
zoo zelden juist wordt ingelicht. Bedoelde
Schrqver maakt er den boeren nog een ver-
wqt van, dat zq hun verdiend geld niet
meer onder de menschen brengen: .hoe
meer een boer verdient des te schraapzuch-
tiger hq wordt", 't Zijn steeds uitzonderin
gen zegt hq de boerendochters, die
met gouden kettingen naar de stad komen,
waarvoor zelfs de koeien, op stal bang zou
den worden". Hq maakt hier de boeren
meisjes belachelijk, maar zou toch gaarne
zien, dat meerderen zoo dwaas handelden.
Alleen maar om van den boer te profitee-
ren 1 Daar is immers de boer voor, in het
oog van menig stedeling. De Schrqver stelt
ten slotte voorom de groote kapitalen der
boerenleenbanken, in overleg met de organi
ses der boeren, wat meer dienstbaar te ma
ken aan de bevordering van den woning
bouw, zoowel in steden als op het platte
land. jammer, dat het niet zonder overleg
kan gaan I De Bredasche Courant moet nog
wat gesteld hebben. Als straks de landbouw
wordt gesocialiseerd, dan zal het goed ko
men: de boeien worden .slaven" en de
winsten komen aan denkyg rerw ee Staat.
Wanneer zal men toch eens komen tot een
biiiqk oordeel jegens den boeren hem eenzelfde
maatstaf aanleggen als anderen I Allen mo
gen naar winst streven, de boer mag dat
niet meer dan om in leven te blijven, schreef
het „Zeeuwsch L. en T. blad onlangs terecht.
En dan wijst het blad op de wederkeetige
afhanbiqkheid der.mecschen, van. stad en plat
teland. Niet één schakel kan in de keten der
maatscbappq worden gemist, de een heeft
den ander wederkeerig noodig. Ais het er
echter op aankomt, zou toch de boer het
minst afhankeiqk biqken te zqn. De boer is
de eenige ware producent. De handel produ
ceert niet, h| verplaatst de noodige voorwer
pen de fabrikant verwekt grondstoffen tot
andere waren. Maar ook hq brengt niets
voort alleen hq verandert de waren. Bqvoor-
beeld in verschillende fabrieken wordt een
boeveelheid qzereris zoo bewerkt, dat er
met gebruikmaking van natuurkrachten;
warmte, electrlciteit, wind of waterkracht
een tqne horlogeveer te voorschqn komt.
Het qzereris is veranderd in een zaak
van veel grootere waarde, .maar er Is geen
milligram qzer gemaakt, dat niet in het erts
was; integendeel ging er heel wat verloren.
Laat hq próbeeren van een veer twee even
zware veeren te maken, het zal niet gaan.
Bq den boer is dat anders. Geef hem een
mud kiemkrachtige tarwe en hq zal u, onder
gebruikmaking van de natuurkrachten, en
onder 's Hemels Zegen, na een jaar 20 mud
even goede tarwe terug brengenhq heeft
er dan zelf nog van gegeten en wat stroo
overgehouden. Of geef hem een mud 2e soort
aardappelen en na een jaar brengt hq u als
produkt 20 mud le soort, terwqi hq zelf en
zqn vee er nog van heeft gegeten en er nog
po of goed is voor een volgenden oogst. De
boer is de eenige, die produceert. De
scheikundige kan tegen deze stelling op-
zomen en zeggen, dat de stof onverganke-
lijk is en in werkeiqkheid iu totaal niet kan
worden vermeerderd, of verminderd. Dat is
zoo. Evenwel, in economlschen sin is de stel
ling waar.
En daarom hebben zq ongelijk, die meenen,
dat het boer zqn iets minderwaardigs is.
De boer moge wat onbeholpe en llnbsch
zich toonen, als hq onder destadsmenschen.
verkeert, zooais dezen zich vaak dom en
onbeholpen voordoen als zq staan tegenover
den arbeid van een boer, leder Is het
best thuis in eigen element tegenover de
aangehaalde regelen van Vader Cats durven
we deze uitspraak plaatsenDe boer is een
zeer voortreffeiqk mrnsch.
De cople van ingezonden stukken, die niet ge
plaatst zijn, wordt niet teruggeven. Buiten ver
antwoordelijkheid van Redactie an Uitgevers.
Mijnheer de Redacteur t
Wilt n zoo goed zqn onderstaand stukje
in uw blad op te nemen.
In de krant van 7 Juli j.l. komt onder de
rubriek .Kerk en School", een bericht voor
uit de gemeente Herkingen, waarin de cor
respondent eenige onwaarheden verkondigt.
Het betreft dit gedeelte: Alle aanwezigen
traden als lid toe, op twee na, tweeonder-
wqzers der Openbare Lagere school, die als
belangstellenden den moed hadden zich te
vertegenwoordigen.
Het waren echter geen twee ondewqzers,
maar een onderwqzer en een onderwqzeres.
Van het bijwonen der vergadering is geen
sprake. Voor den aanvang werd de onder
wqzeres te kennen gegeven, dat ha&r tegen
woordigheid niet gewenscht was. Haar werd
door een der commissarissen van orde ge
zegd, dat vrouwen niet werden toegelaten.
Op haar vraag of tegenstanders dan geweerd
werden, kreeg z| ten antwoord, dat dit niet
uitgemaakt kon worden. Zq verliet toen het
lokaal. Den onderwqzer ging het iets beter.
Hq mocht de voorbereiding voor de eigeniqke
vergadering bqwonen, maar ook hem werd
spoedig te kennen gegeven, dat, als hq geen
voorstander was, dan wel kon heen gaan.
En waarom de correspondent die beiden
moed, en nog wel met een vraagteeken er
achter, toeschrqtt, is mq een raadsel. Ik wist
niet, dat de menschen, die daar in een open
bare vergadering bijeenkwamen, dat de
openbare onderw|zers moed moesten bezitten
om zich onder hen ie begeven. Zq mogen
dan wel op hun hoede zqn, als z| over het
dorp loopen, want z| ontmoeten die gevaar-
ïqke menschen eiken dag.
De verslaggever beschouwt die beiden ais
moedig, omdat zq zich in zulk een heilige
vergadering durfden vertoonen, maar ik ge
loof, dat h| nog veel moediger Is, waar h|
zqn dochter nog steeds in die gehate open
bare school als helpster in de nuttige hand
werken iaat werkzaam zqu.
U dankend voor de plaatsruimte,
Hoogachtend
C, j. WORREL,
onderwqzeres a. d. Openb.
lagere School te Herkingen
Het wonderbaar geweer. Het „Vad." schrqft
een en ander over een uitvinding van den
gep. majoor Enklaar te Bussum.
Deze vinding betreft een geweer. Ze is al
10 jaar oud en werd ook den Minister van
Oorlog aangeboden, die haar waardeerde,
doch van meening was, dat ze niet beant
woordde aan hetgeen de heer Enklaar zich
ervan voorstelt. Daarentegen pleitten binnen-
eu buitenlandsche deskundigen vóór de vin
ding, welke enorme munitiebesparing betee
kent en tevens controleur van den schutter.
Het geweer, gewoon model '95, wordt met
een toestelletje, dat nog geen gulden kost,
zoo gemaakt, dat het alleen afgaat als het
goed gericht is. Stel het is ingesield op de
roos van de schqt. Geef het geweer nu maar
in handen van den ongeoefendsten schutter.
Mq kan zonder dat de kogel afgaat
voortdurend aan den haan trekkend net zoo
lang zoeken, tot hl roos en vizierkorrel in
één iqn heeft en dan gaat de kogel af.
Als het goed ingestelde geweer-Enklaar
vuurt, raakt het. Natuurlik mag die voor
waarde niet over het hoofd worden gezien,
maar, volgens den uitvinder, leert een vqt-
tienjauge jongen in een paar uur het instel
len. Het instellen zelf gaat doodeenvoudig.
Aan het toestelletje zit een knop met dik ko
peren koord en daarmee kan men eenwqzer
op as plaat, waarop de graden van den
schiethoek worden aangegeven, bewegen. De
De wqzerplaat wordt beschermd door dik
glas.
Men laadt het geweer en legt aan en dan
is het zaak, op te letten op het afgaan. Men
stelt aaarna het toestelletje op den julsten
Hoek en ieder die het geweer in handen
krqgt, raakt het doel. Begrqpen wq het goed,
dan btqtt dus altqd een goed scherpschutter
noodig, om zqn compgnie snel den hoek aan
te geven. Volgens den uitvinder echter kan,
bq eenige oefening leder snel den goeden
hoek vinden. Indien b v. door snel aanrukken
van den vqand of bq cavalerieaanval het
verre gevecht plotseling een nabq-gevecht
wordt, kan men met één doodeenvoudige
handgreep het toestel uitschakelen.
Het geweer heeft in elk geval voor de
oefening van den schutter zeer groote waar
de, ten eerste om de kolossale munitiebcspa-
rlng, ten tweede voor het kalm stemmen van
den schutter (immers rukken en zwaaien
moeten vanzelf worden afgeleerd, omdat dan
het schot eenvoudig niet afgaat), ten derde
wegens de pracht-contiöle, ten vierde, omdat
de uitwerking van het schot zeker is enz. enz.
Opgemerkt zq nog, dat het wondergeweer
majoor Enklaar in staat stelt tot 26 schoten
in de minuut, het werkt, zelf felteiqk mitrail
leur geworden, veel zekerder dan een
mitrailleur. Men kan zich indenken, dat b.v.
de loopgraafsoldaat, zonder periskoop, heele-
maal onzichtbaar kan blqven. Hq legt zqn
geweer door het gat in de borstwering en
gaat naast zqn geweer zitten, de hand alleen
voortdurend aan de haan trekkend, Gaat die
over, dan is het doel ook geraakt.
Vergiftiging. Te Groningen zqn ln twee ge
zinnen b| 7 personen ernstige vergiftigings-
verschqn8£len waargenomen na het eten van
worst. Geen der patlénten is in gevaar, hoewel
de toestand van enkelen ernstig is. Dewosrt
was gekocht bq een kruidenier, die ze had
betrokken van een exportslagerjjf in de om
geving van Groningen. Alle worst is in beslag
genomen. De politie doet onderzoek.
Aan de grensMen schrqft uit Dioxperlo
Aangelokt door advertenties in de Duitsche
bladen, dat hier in den omtrek levensmiddelen
tegen biliqke prqzen verkrqgbaar zqn, kwamen
hier Dinsdagavond ongeveer 10,000 Dultschers
uit het Westfaalsche mqngebitd langs de
grens. De grensweg stond geheel vol. De
reizigers werden teleurgesteld, daar er geen
levensmiddelen waren, wel koffie, zeep en
tabak, en wilden nu ons dorp binnendringen.
De politie, die versterkt was, en de kommiezen
hadden moeite, de menschen terug te drijven.
Onweder. Tijdens een hevig onweer sloeg
Vrqdagavond de bliksem in het achtergebouw
van de boerderq van den heer J Slachter te
Oudeschip De bewonets, juist aan den maal-
tqd, bemerkte het niet, maar werden door de
buren gewaarschuwd. Met vereende krachten
gelukte het nog vee en Inboedel te redden.
Het gebouw zelf was, toen de brandspuit van
Roodeschool arriveerde, niet meer te behouden
De bqschuur kon echter nog gespaard blqven.
Alles was tegen brandschade verzekerd.
Boven Bergambacht woedde een kort
doch hevig onweer. Kort naeenzwaren slag
werd bekend, dat in één der verste wqken bfl
den Lekdqk de bliksem was ingeslagen. Pe'
telefoon was de brandspuit opgeroepen, dis
per vrachtauto terstond naar de plaats der
onheils werd vervoerd. Een groote schuur
toebehoorende aan een varkenskoopman bleef
getroffen. De dieren waren naar buiten gejaagt
en allerlei gereedschappen en wagens konden
nog worden gered. Toch lag de groote schuur
in ongeveer een half uur tegen den grond. Het
woonhuis bleef, doordat de wind in andere
richting woel, gespaard. Aan de overzqde
scheen het onweder eveneens ingeslagen te
zqn, althans waren ook daar ln de verte rook
zuilen te zien.
Ambtelijke nauwgezetheid. De heer J. H.
Nieuwennuis, de nieuw benoemde president
van Semarang, sehreef, naar de „Loc",
meldt den volgenden brief aan den heer
J. H. Nieuwenhuls, voorzitter van den geweste-
13ken raad van Semarang: Ik heb de eer
UHoogEdelGestr. beleefd mede te deelen,dat
ik op heden mijn betrekking van Resident van
Semarang heb aanvaard. Hierbq kan het na-
tuutiqk niet biqven. Want de beleefdheid, ook
in het ambteiqke, eischt, dat nu de voorzitter
van den gewesteiqken raad aan den resident
van Semarang J, H. Nieuwenbuis bericht geeft
van de goede ontvangst der kennisgeving en
er een gelukwensch bijvoegt.
Dit geval is geen unicum van ambtelqke nauw
gezetheid in Iudiè. Het kwam er nog ai eens
op buitenposten voor, dat landsdienaren ln
verschillende fuuctién verschillende uitvoerig
briefwisselingen met zich zelven voerden.
Zelfs legde een officier als piaatseiqk militair
commandant zichzelf, na zulk een correspon
dentie, een straf op wegens de houding, door
hem als officier belast met den genledlenst
tegenover den plaatseiqk militairen comman
dant aangenomen.
Walgelijk. Op een leest te Biqham (Gron.)
heeft een ooerenkuecht Zondagavond 23 jene
verglaasjes stuk gebeten 1
Doodelijke rit. Te Emmen ia de rqwielher-
stelier B; met zqn fiets tegen een boom gereden
waarbq hq is gevallen en eenige oogenblikken
daarna aan de gevolgen is overleden.
Ongeluk bij een zwemfeest. Bq een zwemfeest
voor de arbeiders in de kostelooze badgelegen
heid Bendahl in Elbeifeld heeft een ernstig
ongeluk plaats gehad. Een groot aantal toe
schouwers was, om beter te kunnen zien, op
een houten afdak geklommen, dat den last van
een honderdtal menschen echter niet kon
dragen en instortte. Een aantal van hen, die
op het dak geklauterd was, viel in het water
en degenen, die er onder hadden gezeten
werden onder de brokstukken begraven. 24
lieden moesten ernstig gewond naar het zieken-
hnls gebracht worden.
Gewapende wijven. In de Hollandsche Duitsche
grensdorpen in de mqnstresk wemelt het van
Dultschers, die schier allen gewapend zqn met
revolvers. Maar ook de Duitsche vrouwen zqn
niet bang om gewapend over de grens te
komen. Zoo hield de politie te Kerkrade een
Duitsche vrouw aan, die gefouilleerd werd en
twee geladen revolvers benevens een groot
dolkmes onder de kieeren aan een riem om
het lichaam droeg.
Verdachte individuen. Door den stations
dienst te EIten werd er Zondagmiddag de aan
dacht op gevestigd van het station Zevenaar
dat een naar Nederland reizend jonge dame
door een verdacht individu met oneeriqke be
doelingen zou worden meegevoerd. Bq aan
komst van den trein te Ze venaar bleek inder
daad 'n 16 jarig meisje ln handen van een
vreemdeling te zqn gevallen. Het kind moest
naar Breda, doch de man wilde haar meenemen
naar Rotterdem.
De man wist de politie te ontkomen,
door
HUGO KINGMANS.
(Auteursrecht voorbehouden).
4)
Dat was dan ook verschrikkeiqk: de eene
huilbui volgde op de andere. Het was ai te
erg I Zq hei knapste kind uit school, die
door „meester" meermalen als onderwqzeres
of mlsschien-nog-wel hooger was voorge
steld, zq zou moeten gaan dienen bq een
boer?
Al heel gauw liep het kind met haar „ver
driet" naar „meesterer", die het verkeerd
vond en nog dienzelfden avond naar jhet
huisje der Lokkersen ging, trorseerende de
kou, die dat jaar al heel streng was de
laatste dagen had het tameiqk gesneeuwd
om te pleiten voor z'n „lievelingsleerling",
het knapste kind van z'n schoei.
„Het knapste kind van z'n school" lag
reeds te bed toen de hoofdonderwqzer kwam
maar het hoorde z|n stem, verliet het bed,
zonder beweging te maken en legde het oor
op het gaatje van den verweerden zolder,
rillend van de kou.
Het hoorde, dat de „meester" pleitte voor
het kind, dat toch veel te knap was, om als
dienstmeisje te worden gebruikt. Werkeiqk,
zq moesten haar onderwqzeres laten wor
den.
„Maar dat kest zooveel geld", zei vader.
„Och dat loopt wel les Op de normaal
school krqgt ze gratis les. Boeken kun je
altqd voor een prqsje overnemen, ia den
regei voor een halven prqs, van leerlingen,
die de school verlieten of naar een hoogere
klasse gingen. Dan hadden ze alleen het
tramgeld naar de naburige stad te betalen.
Dat was ook niet zoo veel, want er werden
door de trammaafschappq schooikaarten ver
strekt. En als dat werd verzocht, gaf het
Rqk daarvoor nog vergoeding. „Meester"
wist wel voorbeelden dat het R|k het ge-
heele tramtarief betaalde. Dus restte nog
alleen de voeding en klecding.
Ja, maar, moeder vindt dat geen klenlgheid I
Het kind was nog ln den groei, kon heel
aardig „schransen", zooais zq zich uitdrukte.
En dan de kieeren I Als zq naar school ging,
motst zq toch netjes ln de kieeren zitten:
(Het luisterende kind op den zolder water
tandde er al van 1)
„Je kunt toch", oordeelde moeder verder,
„haar niet op klompen laten gaan. Zq moest
dus geregeld schoenen dragen". Neen meester
dacht er wat licht over'
Meester begreep dit wel, maar daar stelde
hq tegenover, dat de oudeis toch verplicht,
zgn, voor hun kinderen te zorgen en zich
daar ook eenige opoffering voor dienen te
getroosten.
„Kqk eens hier, wanneer het meisje de
acte gebaald heeft en ergens onderwqzeres
geworden is. kan zq toch de huiselijke zor
gen verlichten. Als dienstbode was dat schier
niet mogeiqk."
Vader en moeder, die eerst vast op hun
stuk stonden, begonnen te weifelen. En „het
knapste kind" van de school, boven was
wel zoo veistandig dit te zien en het trot
sche kinderhartje zwol. Ze zou onderwqzeres
worden I Stil, maar, morgen zou ze er nog
eens over zeuren en dan kwam het best in
orde.
Meester vertrok, echter niet zonder de
verzekering dat de vader en moeder er nog
eens ernstig over zouden denken.
Het liep echter heel anders
De plannenmakende mensch wordt daarin
vaak gestuit door den wil van Een Die hoo
ger is en die slechts een plan heeft, maar
dan een plan dat van eeuwigheid vaststaat,
dat onverandeiqk is, omdat hq is de Onveran-
deriqke.
Helder wit was den volgenden dag de
aarde. Het was droge sneeuw, die in den
afgeloopen nacht was gevallen, in zoo hevi
ge mate, dat het tramverkeer een deeriqke
stagnatie ondervond daardoor.
Boer Janssen vond het dan ook maar raad
zaam, z'n vrouw, die eenige dagen op reis
was met 'n arslede van het naaste spoorweg
station af te halen waarom hq dan ook lasj
gaf Bles voor de stede te spannen.
„Zouden we Bles wel nemen", had Lok-
kerse nog gevraagd. „Het beest is nogal
schrikachtig. En dan die witte sneeuw en
het belgerinkel"
„Welja waarom niet?" was de onverschil
lige vraag. „Heb je ooit gehoord, dat een
paard Jansen de baas was?"
Neen, dat was zoo. Lokkerse wist het.
Alleen vondt hq het jammer, dat de baas
zich daarop liet voorstaan.
Op het allerlaatst oogtnhlik kwam er ech
ter iets in den weg, zoodat Jansen zelf z'n
vrouw niet kon halen.
„Piet (tegen Lokkerse)' „dan moet jq het
maar doen, hoor. Ik ben verhinderd."
„Goed baas", zei Lokkerse en ging ai
spoedig naar buiten, om even daarna met
'n sleriqken zwaai het hek der boederq uit
te arren.
Luid blaffend liep Hector een jong van den
grooten waakhond mee.
In de nabqheid van de boerderq van baas
Sinke, kette de hond tegen Bles die schrik
achtig, als het dier was met een sprong
zqwaats uitweek, zonder dat Lokkerse er
op verdacht was.
De arslede kantelde. Lokkerse werd er met
een smak uitgeslingerd, het hoofd bonzend
tegen een boom, waar hq bewusteloos bleef
liggen.
Het paard liep door.
Op de boerderq van Sinke had men het
drama dat zich daar haastig afspeelde,
gezien. Een vlugge knecht wist het paard
te grqpen en tot stilstand te brengen. De
boer zelf en z'n vrouw Hepen naar den boom
tilden Lokkei se op en brachten hem naar
de huiskamer. De knecht klom op den rug
van het nog-van-angst-rlUende dier en rende
naar het dorp om den dokter. Toen deze
binnen zeer korten tqd op de boerderq arri
veerde was Lokkerse nog niet tot bewust
zijn gekomen.
Nauwkeurig onderzocht bq den patient,
schudde toen het hoofd.
„Hersenschudding, vrees Ik", zei hq kort
„ik geloof, de man komt er niet weer boven
op."
Zqn vrees werd bewaarheid. Een uur la
ter was Lokkerse een lQk. Hq was heenge
gaan, zonder tot kennis gekomen te zqn.
(Wordt vervolgd).
