voor tie ZHldlioIlanilscIie en Keeuwiclie Eilanden,
jrEN.
Woensdag 5 November 1919
34"® Jaargang Nö. 2543
Antirevolutionair
Orgaan
snis
IN HOC SIGNO VINCES
(I
AND,
IGS-ASSEN
OSSUMi
V
op
wenschen te
3or ia lichtingen
I)DELHARNIS.
Sluiting van
fERZEKERIN-
W. BOEKHOVEN Zonen,
Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advertentien en verdere
Administratie franco toe te zenden aan de Uitgevers.
Reclames Mededeaflngsrs
BUITENLAND.
«re en gebruikte
'JES,TILBURRY'i
EER-ARTIKELEN
DIRKSLAND
goed als nieuw.
Deze Courant verschynt eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franco per post 75 Cent bij vooruitbetaling,
BUITENLAND by vooruitbetaling f 5.50 per jaar.
AFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT.
UITGEVERS:
SOMMELSDIJK,
Telefoon Intercommunaal No. 202.
ADVERTENTIËN 121/* Cent per regel, RECLAMES 25 Cent per regel.
BOEKAANKONDIGING 5 cent per regel.
DiENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN 50 Cent per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaan.
Aóvertentiën worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 UUR.
V De 8 urendag aangenomen.
De Eerste Kamer heeft de 8 urendag, de
Arbeidswet, zonder hoofdei?jke stemming
aangenomen. Moeten wij de Maatschappij
daarmee feüciteeren of coradoleeren Ha
daar komt de Conservatief voor den dag,
hooren we er al een dozijn mopperen. Hoe
kuat ge nu coadoleeren bij zoo'a gewichtige
beslissing, die ons Vaderland plaatst aan de
spits der Europeesche natiën op 't gebied
der Sociale Wetgeving.
Ja, ziet u: aan die „spit-." steek ik mijn
sigaar aan. We zijn alléén blij met zoo'n
vooraanstaande plaats, als 't er niet te koud
of te warm is. En nu zal de Toekomst moeten
leeren, wat 't met dien 8 urendag v/orden
zalmaar om de eere van de „spits" lachen
we. Wat economisch en sociale waarde zal
die 8 urendag opleveren Daar gast 't om
n geen sterveling d e dat weet. Ieder hoopt,
•'®at de productie even groot zal blijven. En
"er zijn er tal, die zeggende productie blijft
gewis en zeker even groot, zie maar daar
en daar! Accoord! we zullen afwachten, wat
ook de Statistiek uit Amerika ons nu moge
profiteered Wat zal er met des arbeiders
leegen tijd gebeuren? Zal hij dien nuttig
doorbrengen of onnuttig? Ook weer een
vraag, die in de steden vooral een levens
kwestie geldt; een bestaanskwestie voor
duizenden gezinnen.
Hoeveel duurder zal alles worden, als een
arbeider in 8 uur nu net zooveel verdient,
als eertijds in 10 uur; stel, dat de productie
eens vermindert.
Zijn we nu Conservatief, als we pas hoerah
roepen, als we de goede vruchten zien.
Daarom zeggen we nog niet: de 8 urendag
is de dood in den dood. Het Buitenland zal
hier ook een woordje in meespreken inzake
de Concurrentie, die het ons aandoet. En 't
Ned. volk kan zoo'n 8 urendag tot een zegen
en tot een vloek maken, 't Beginsel is best.
Er mag en moet lijd zijn om te leven Maar
de praktijk zal keren, wat dat leven voortaan
opbrengt. Winst of verlies voor de Natie
n gtv IpjVat zal het zïji
i GLAZEN meer
en 15832
)ORD'\ van der
„KEE LOCK"
otste en tot aan
In Goud, Doublé
in H.H. Doktoten
UKBANDEN en
Socialistische taktlek.
Na de mislukte revolutiepogingen in Novb
'18; na de mislukte pogingen om de Inter-
natronale weer aan elkaar tc spijke?en; na
de hopelooze pogingen om Wijnkoop de
leiding der arbeidersklasse te ontfutselen;
na de gebleken onmogelijkhei d, dat de S cla-
listkche organisaties ook maar iets ten goede
van 't Nederlandsche volk hebben gewrocht,
al zijn er woorden volop gebruikt om dc
Bourgeoisie te beschuldigen en eigen on
macht te verbergen; na dit alles toont de
S.D A P. de grootste genegenheid om 't Recht
scha kabinet in gebreke te ste len Zoo gedwee
als ze was van 1914'18sonder 't Kabinet
Cort ea alles, alles slikte, zelfs 't Vrouwen
kiesrecht waar de Socialist bang voor is, als
de Rechtsgelijkheid van 't Bijz. Onderwijs,
die ze niet verduwen kan zoo toont ze nu
steeds een verzet tegen 't Kabinet Ruys en
moeten in hun bladen vooral de Recbtsche
Arbeidersafgevaardigden 't ontgeldenterwijl
toch leder lezer van de Handelingen 't ont
waart, d t èn 't Kabinet èa de Rechtsche
afgevaardigden der arbeiders de hand aan
den ploeg slaan om te voorzien in die be
hoeften, die kunnen voorslen worden. Want
er zyn door den oorlog onmogeiqkhedeu
geboicn ea daaraan kan niemand iets ver
helpen. Maar 't volk opzweepen is geen
kunst. Afbreken is slooperswerk en zwart
maken ia 't werk van den schoorsteenveger.
Maar opbouwen, en dat in een chaos van
verwarring, dat is edel werk. Maar dat durft
de Socialist in de stad en in de Kamer niet
aan, want dan tikt Wijnkoop ze op de vin
gers. En voor hem zijn ze bang.
i als:
0 ct. per
ct.f 1.—
per ons.
per pond.
t per pak.
RENTEN
ABRI-
üesch
;ele ZEEP
,EP 32 ct.
70 ct. per
it
15,
V Het Ziekenhuis van Flakkee.
Uit den sfeer van bespiegelingen is 't
zlekenhuisvraagstuk nu gekomen op practi-
sche wegen Niet, of er hadden Vrijdagavond
wel wat minder woorden kunnen gebruikt;
en men had spoediger tot een zeker resultaat
kunnen komen, als van de Bestuurstafel-
Ziekenfond», een krachtiger leiding was uit
gegaan. Doch deze ontbrak. Het Voorzitter
schap van z o'n vergadering eisscht hoogere
bekwaamheden dan die van een Ziekenfonds
vergaderingetje. We zullen er verder over
zwegen, doch wenschten wel by een nieuwe
samenkomst, dat grootere kracht den Voor
zittershamer hanteerde Want de zaak mag
er niet onder lfjden. En dat zou gaan ge
schieden.
Er is dan een Commissie benoemd, om de
wenschelQkheid en mogelijkheid van een
Ziekenhuis te onderzoeken. Daarin zitten:
Burg. Bouman, de heer A. A Mfjsdr. v.
Gelder uit N. Tonge en nog een paar per
sonen. We zfn dus een stap verder gekomen.
Indien deze Commissie nu met bekwamen
spoed arbeidt en ook aanklopt aan 't Depar
tement van Arbeid, b3 minister Aalberse,
waar inlichtingen te bekomen zijn o/er de
reorganisatie van Ziekenfondsen en subsidien
aan Ziekenhuizen; dan kunnen we in Januari
weer een bijeenkomst hebben, die niet be
hoeft te wachten op daling van prijzen in
de bouwmaterialen en loonen enz. maar waar
reeds de vraag afdoende kan beantwoord
worden of een Ziekenhuis öf in 1920 öf in
1921 wenscbelijk en mogelijk is.
En 't zou zeer, zeer wenschelflk zijn, dat
't Rapport dier Commissie gedrukt werd;in
de kranten verscheen, een 14 daag vóór de
bijeenkomst; opdat iedere belangstellende
de gronden en beweegredenen der Commissie
kan overdenken, 't Rapport moet maar niet
rauwelings in de Verg. te Somm. gebracht
worden. Dat zou de zaak kunnen schaden.
Vergadering van het Ziekenfonds Mid
delharnis EN sommelsdijk op
Vrijdag 31 October, 'smiddag om
half 4.
De Voorzitter de heer L. v. d. Welde opent
de vergadering en geeft in zijn openings
woord zijn blijdschap te kennen over de
groote opkomst, waardoor thans contact
verkregen werd met de autoriteiten van ons
geheele eiland. Spr. betoogt dat de kunde
en ervarenheid der plattelands geneesheeren
niet achter staan bij die der stadsdoctoren,
om dit te bewjjzen doet hij een greep uit
z^n f igen leven, en dat van zijn eigen dochter.
Dat de artsen op ons eiland vaak machteloos
tegenover de ziekten staan, komt doordat
men geen gelegenheid en instrumenten heeft
om de ziekten of kwalen met succes te be
strijden. Voornamelijk legt spr. de nadruk
hierop dat er een dringende behoefte bestaat
aan ziekenverpleging
Er zal echter op deze actie een reac ie
volgen. Spr. is afgevaardigde geweest voor
alle dorpen van ons eiland en daarbij is hem
tot zijn spgt gr bleken dat er jaloezie bestaat.
Spr. hoopt dat de h.h, doctoren in hun
apotheek een middel zullen vinden om deze
ziekte te bestrijden. Jaloezie kan ons eiland
in gevaar brengen zooals deze kanker ook
ons ganscbe land kan doen ten onder gaan
en Europa aan den rand van den afgrond
heeft gebracht. Ten slotte weuscht spr. dat
er in deze vergadering niet anders gevonden
worden dan barmhartige Samaritanen, de
Levieten en Priesters kunnen we ontbeeren.
Hiermede is deze vergadering geopend.
Enkele ingekomen stukken van personen die
niet aanwezig konden zfln worden thans voor
gelezen.
Dhr. v. Zuylen merkt op dat men gedacht
heeft hier te hooren van een compleet voorstel
omtrent een op te richten ziekenhuis. Daaren
tegen vernam men uit den mond van den
voorzitter niets anders dan over een in te
stellen ziekenverpleging. Spr. vraagt hoe het
bestuur zich deze ziekenverpleging denkt,
wat zij hiermede bedoelt.
De Secretaris de heer v. Eek antwoordt
dat het verschil tusschen den voorzitter en
den spr. niet zoo groot is ais oppervlakkig
wel wordt gedacht.
De bedoeling van het bestuur is geweest,
om op een bescheiden voet te beginnen b|j
gebrek aan financiën, daarom was men niet
direct m-t plannen over een ziekenhuis ter
berde gekomen, als we het volmaakte niet
kunnen bereiken dan toch moeten we trachten
het mogelijke tot stand te brengen.
De voorzitter wil eerst eens de meening
der h h doktoren weten en nocdlgt daarom
dr. v. Gelder van N. Tonge uit het woord
te nemen.
Spr. geeft blijk van zijsi warme sympathie
met de plannen door den voorzitter ter tafel
gebracht. Echter wil spr. de voorkeur geven
aan een ziekenhuis boven een ziekenverple
ging, Spr. betoogt de voordeelen dte hier
aan verbonden zijn.
P'- Snijder de Vogel van Dirksland zegt
dat heigeen door het bestuur van het ziekea-
fpods is ten gehoore gebracht teleur 3teit,
men had gedacht dat men een concreet plan
bad.
De voorz zegt dat dit straks zal komen.
Verschillende sprekers nemen hierop het
woord en komen allen tot deze conclusie dat
deze vergadering een groote teleurstelling
heeft gebracht, men had gehoopt plannen te
zullen hooren van de bestuurstafel.
Hierop zegt een der bestuursleden dat men
eerst geld dient te hebben voor men met
plannen komt.
De eenige opzet voor de oproeping tot
deze vergadering is geweest om de heeren
„warm" te maken voor het groote doel, eerst
als men de onverdeelde toegenegenheid heeft
van alle heeren kan men plannen maken. Het
bestuur had gedacht dat uit deze vergadering
een voorstel geboren zou worden.
Dhr. Vroeglndewefl van Middelharnis zegt
dat het openingswoord door den voorz. uit
gesproken eenigzlns aanleiding geeft tot
verkeerde gevolgtrekkingen. De commissie
voor de oprichting van een ziekenhuis hec-ft
thans 18 jaren gearbeid, en in die 18 jaren
ongeveer f4000 bijeen gebracht, als men
thans weer rond gaat zou dit bedrag kunnen
stijgen tot f7000. Men gevoelt dat men langs
dezen weg niet vordert. Deze vergadering
heeft nu tot eenig doel om meer geld b|jeen
te brengen om tol daden tekunnen overgaan. De
voorz. heeft zich zoo nedericg mogelijk uit
gedrukt door te spreken van de oprichting
van een ziekenverpleging. Echter wil spr.
klappen uit het bestuur door te zeggen dat
het plan is om als er geld is grond te koopen,
welk voorstel spr. hoopt dat het de aige-
meene sympathie der vergadering zal hebben.
Dr. van Gelder stelt voor eerst stemming
te houden of alle aanwezigen wel voor een
ziekenhuis z|jn, als de meerderheid zich
hiervoor verklaard heeft is het pas tijd om
over eventueele plannen te spreken.
Dhr, Bisschop van dee Bommel zegt dat
het pian theoretisch mooi Is, maar practisch
cp onoverkomelijke bezwaren stuit. Spr.
gelooft niet dat de inwoners van ons eiland
bereid zullen zich de offers te getroosten die
daarvoor noodig zijn. Ook zal men niet het
vertrouwen winnen in de capaciteiten van
een ziekenhuis op ons eiland, men zal de
voorkeur blijven geven aan een ziekenhuis
in een academiestad. Wat men in het midden
heeft gebracht van de zijde van het bestuur
dat de opgenomen patiënten behandeld zullen
v/orden door hun huisarts is praktisch ook
onmogelijk. Ten slotte is de afstand door de
treurige verbindingen veel te groot al plaatst
Wortman niet erg bemoedigend is voor de
grootsche plannen op F.'akkee. Deze deskun
dige adviseert dan ook voorloopig tea op
zichte van den bouw van een Ziekenhuis een
afwachtende houding aan te nemen. De
bouwmaterialen zijn zeer duur, zoodat het
alleen een financieels zeer krachtige onder
neming het zal gelukken de groote bezwaren
te overwinnen.
De voorzitter de houding van het bestuur
verklarend zegt dat men gemeend had aan
dit schrijven geen gevolg te geven. Waarom
men dan ook in stede van een afwachtende
houding aan te nemen, deze vergadering hüd
belegd om een definitief besluit te nemen.
Dr. Snijder de Vogel meent dat een com
missie uit deze vergadering gekozen tot de
zelfde resultaten zal komen als Dr. Wortman.
Dhr. van Zuylen is niet overtuigd dat het
plan tot oprlcnting van een ziekenhuis ge
lukken zal, en geeft de voorkeur aan een
snel vervoer naar Rotterdam per auto en
motorboot. Spr. waarschuwt voor dc lijdens
geschiedenis door Dr. Wortman in zijn
schrijven aangehaait.
Dhr. Hoek zegt dat de aanschaffi <g van
een auto en motorboot ongeveer evenveel
zal kosten als een halve ziekenhuis, waarbij
nog komt dat men 's winters in 't ijs vast
kan raken.
Dhr. Mijs stelt voor de plannen door den
heer Bouman geopperd te aanvaarden, waar
men na veel gepraat eindelijk toe over gaat,
zoodat deze vergadering toch niet geheel en
al een mislukking genoemd mag worden.
25 cent, per regel.
men een ziekenhuis ic Sommdsdijk of Mid-
dclharuis. Spr. pleit voor een skcI vervoer
nssr Rotterdam.
Ten slotte komt het bestuur op dringend
aanhouden der vergadering met hun plannen
voor het voetlicht, wat hierop neer bomt, dat
ais 30 heeren met philantroplsche harten elk
een renteloos aandeel gaven groot f3000.—
en ais eik gezin op Fiakkee f150 gaf men
het fiaancieele bezwaar zou zien opgeheven.
De heer Mijs van Sommelsdfib ziet zich
teleur gesteld tn de leiding van het bestuur
aan deze vergadering gegeven Echter wil
spr. geen verwijt maar een raad geven, u 1
men moest thans maar naar huis gaan en
eerst eens overdenken hoe de zaak aan te
pakken om naderhand rnst definitieve plannen
te komen. Als men nu nog door blijft rede
neeren bestaat de kans dat de liefde voor
een ziekenhuis op Flakkee zal verflauwen.
Dhr. van Paasscher» gaat accoord met bet
voorstel van den heer Mijs.
Dhr. Bouman van Somme'sdïjk neemt thans
het woord en zegt dat hB aanvankelijk had
besloten om in deze vergadering een diep
stilzwijgen te bewaren en zich te vergenoe
gen met te luisteren naar hetgeen er zoo al
besproken zou worden.
Nu de bespreking echter zulk een verloop
heeft gt-had meent spr. dat de tijd gekomjn
is een enkel woord te spreken. Op de be
schuldiging, als zou de commissie waar spr.
voorzitter van is in 18 jaar niets hebben
uitgevoerd, wenscht spr, niet in te gaan.
De eenige weg om resultaten te bereiken
acht spr. het benoemen van een commissie
bestaande uit een minimum aantal personen,
u t dc volgende coöperatiesde geneeskun
dige kringBurgemeesters en Secretarissen
Groene Kruis en Wijkverpleging en nog
enkele lichamen die met de zaak in questie
in nauw verband staan. Deze commissie zou
tot taak hebben met definitieve plannen en
cijfers voor den dag te bomen, welke in een
volgende vergadering konden besproken
worden. Spr. meent dat in deze richting iets
tot stand gebracht zou kunnen worden.
Dr. v. Gelder vraagt den voorzitter hoe
het advies luidt dat van Dr. Wortman Is
ingekomen.
Op verzoek van den voorzitter leest de
Secretaris het betreffende schrflven voor,
waaruit blflkt dat de ondervinding van Dr,
't Spijt ons te moeten zeggen, dat de lei
ding van deze vergadering in geen goede
handen berustte, zoodaf, waren er geen
krachtige elementen ter vergadering aanwezig
geweest deze samenkomst een groot fiasco
geleden zou hebben, wat zeer te betreuren
zou zijn, daar zooals terecht werd opgemerkt
door een der aanwezigen, het enthousiasme
voor het groote plan grootendeels gedoofd
zou zijn geworden.
Meer dan raadselachtig was de houding
van het bestuur ten opzichte van het doel
waartoe men was saangekomen.
Eerst zei de voorzitter, dat het bestuur
gemeend had niet actief maar geheel passief
te moeten optreden, de vergadering zelve
het „plannen-maken" over te laten, zoodat
het zich bepaald had met de heeren „warm" te
maken. Nog geen half uur later echter stond
de voorzitter, met een groot vel papier
midden tusschen de heeren, waarvan hij een
afgerond plan door het bestuur samengesteld,
aflas; midden tusschen de heeren zeg ik,
want zoo nu en dan deed zich het niet
onvermakelijke geval voor, dat de voorzitter
van achter de bestuurstafel een uitstapje
maakte naar den spreker, om met de hand
voor het oor te luisteren wat er gesproken
werd.
De voorzitter was namelijk doof!
De meest juiste kenschetsing van de hou
ding door het bestuur aangenomen, gelooven
we echter, dat het beste uitgedrukt werd
door den voorzitter in zijn slotwoord &lsh{j
zeide, dat hem gedurig de vraag was be
kropen
,,'t Jonge 't jonge, wat zal dat nou toch
worre
't Stond op een randje.
In een Engelsch tijdschrift publiceert de
Amerikaansche admiraal Slms zeer belang
wekkende herrlnneringen uit den duikboot-
oorlog Kort voor het uitbreken van den oor
log tusschen jde Vereenigde Staten en
Dult8chland was hij naar Engeland gestuurd
om de samenwerking tusschen de Ameri
kaansche en de Britsche vloot voor te be
reiden, Voor hf in Engeland aankwam wist
hij niet dat de toestand op scheepvaartge
bied (Maart-Apri! 1917) zco ernstig wasvoor
de geallieerden. Het publiek weid öoof de
Britsche autoriteiten misleid, met onjuiste,
optimistische beweringen en vervalschte sta
tistieke. De openbare meening in Engeland
was dan ook niet verontrust, doch tie politici
en de marine- en legerautorltelten waren het
wel. Spoedig na aankomst in Engeland had
Sims een onderhoud met Jeliicoe.
„Na de gebruikelijke begroeting nam admi
raal Jeliicoe een papier uit de lade en gaf
het my. Het was een opgaaf van de ver
nietigde tonnemaat gedurende de paar laat
ste maanden. Daaruit bleek, dat het totaal
vgn de in den grond geboorte tonnemaat in
Februari 536000 ton was geweest, in Maart
603 300 en dat de vernieling die in April
plaats vond wees op verliezen van bijna
900.000 ton. Uit de cijfers bleek dat de ver
liezen drie en viermaal zoo hoog waren als
de zeer weinig overtuigende verklaringen,
ale toendertijd in de pets gepluceerd werden,
aangaven.
Dat ik door deze onthulling verbaasd was,
is een zachte manier van uitdrukken. Ik was
vrijwel vebluft. In mijnoverdrevensieoogen-
biikkan had ik mij nooit zóó iets vreeseiijks
voorgesteld. Ik deelde m|n consternatie mee
aarr admiraal Jeliicoe.
„Ja" zei by, zoo kalm als sprak hy
over het weer en niet over de toekomst van
het Britsche Ryk, „het is voor ons onmoge
lijk om met den oorlog voort te gaas indien
dergelijke verliezen blijven voortduren".
„Wat gaat g§ er tegen doen vroeg ik.
„Al wat wD kunnen. Wy breiden onze
antiduikbootmiddelen uit op elke mogeiyke
manier.
Wy gebruiken alle mogeiyke vaartuigen
die wy vinden kunnen om de dulkbooten te
bestrijden. Wy bouwen torpedojagers, trei
ters en andere socrtgiHjke vaartuigen zoo
snel wy maar kunnen. Maar de toestand is
zeer ernstig en wij zullen alle 'nuipvannoo-
de hebben, die wy kunnen krygen".
„Het schijnt of de Duitscliers bezig zyn
den oorlog te winner,", merkte ik op.
„Dat zullen zij, tenzij wy de verliezen kun
nen doen ophouden, en spoedig kunnen doen
ophouden", antwoorde de admiraal.
„is er geen oplossing voor hetvraagstuk?
v/o»g ik
„Vo'-.trekt geen, voor zoover wij thans
kunnen ziea" verkondigde Jeliicoe Hij be
schreef het werk van de torpedoboot-jagers
en de andere anti-duikboot vaartuigen;maar
hij irtooade geen optimisme wat aangaat
hun doeltreffendheid ter onderdrukking van
de wandaden der duikbooten. De verhalen,
die gepubliceerd werden betreffende het
veelvuldig in den grond boren van Duitsche
dulkbooten, bevond ik onwaar te zijn. Sinds
den aanvang van den ooriog waren, naar
men niet zekerheid wist, slechts 54 Duitsche
duikbooten tot zinken gebracht; en admiraal
Jeliicoe vertelde my, dat de Duitsche werven
thans drie nieuwe duikbooten per week
afleverden.
Den laatsten tyd waren verhalen in druk
verschenen over een vry willige overgaaf van
Duitsche duikbooten. Naar Jeliicoe zeide
had niet één zoodanige overgaaf plaats ge
vonden; de verhalen waren enkel in omloop
gebracht om het moreel van den vyand te
verzwakken. De waarheid was dat de voor
raden en de verbindingen der strijdkrachten
op alle fronten haar operaties voortdurend
verder en verder bfj den Atlantische Oceaan
uitstrekten, dat Duitsche kapers herhaalde-
ïyk ontsnapten, dat drie jaar van onafgebro
ken operaties de kracht van de Britsche
vloot ernstig hadden ondermynd en dat de
beheerschlng van de zee door Groot-Brlttaa-
nlë in werkelijkheid op het spel stond.
Hoe slecht de toestand toen ook was,
Jeliicoe verwachte stellig dat hy nog erger
worden zou.
De Duitsche duikbooten zouden spoedig
de lange lichte zomerdagen hebben voor
haar operaties; en z|f waren van plan in
dat tydvak de scheepvaart van de zee fe
verdry ven. Voor zoover ik kon te weten ko
men, was hst in Britsche marinekriugen de
aigemeene opvatting dat dit plan zou sla
gen. Met verliezen, die een miilioen ton
's maands naby kwamen was het een een
voudig rekensommetje om tebscyferen,hoe
lang Groot-Brittanuië den druk zou kunnrn
uithouden. De beste autoriteiten berekenden,
dat het tegen 1 November 1917 aan de grens
van haar krachten zou zijn gekomen; met
andere woorden zou indien niet vrywel on-
middeiijk de een of andere methode werd
bedacht om met succes de duikbooten te
bestryden, Engeland zyn wapenen moeten
neerleggen voor een overwinnend Duitsch-
Iand.
„Wat wy aanschouwen is de nederlaag
van Groot-Brlttacnië zeide een Ameri-
kaansch diplomaat, die destyds in Londen
was."
Admiraal Slms vertelt dat alle ministers
