INE HEL Woensdag 18 Juni 1910. I 101 848le Jaargang N". 2503 Toer de Znidhollandüelie en ÜSeeHWSclie ESilanden 1 Antirevolutionair ry Orgaan IN HOC SIGNO VINCES -S* IT!! DOE ONS RECHT I «UITESUND. Op het strand. land). IRECTIfi. im W. ROEKHOVEN Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advertentiëii en verdere Administratie franco toe te zenden aan de Uitgevers Was3e»a4R, 14 Juni 1919. 1 )OUW, •eneden ichines s '«arden. i, behalve GOUDS- werkza- :ead ge baar men raf Fl. 60 atrassen, dikanten a prach- TINO. 15813 28 O JX L_ Deze Courant verschünt eiken WOENSDAG en ZATERDAG. ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franco per post 75 Cent by vooruitbetaling BUITENLAND bfl vooruitbetaling f 5.50 per jaar. AFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT. UITGEVERS Zonen, SOMMELSD1JK. Telefoon Intercommunaal No. 202. ADVERTENTIËN 121/, Cent per regel, RECLAMES 25 Cent oer regel, BOEKAANKONDIGING 5 Cent per regel. DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN 50 Cent per plaatsing. Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaan. Advertentiën worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIjDAGMORGFN 10 UUR. Ben mijlpaal is bereikt. En de Bede, uit duizenden ha'ten gestegen, sinds jaren en jaren, is verhoord. Op hetter- rein van het Bijzonder Onderwijs is Recht gedaan. We herinneren ons nog den tijd vóór 1889, toen er aan de Chr. Scholen geen cent subsidie werd gegeven Wat geworstel in die 70-er en 80-er jaren voor de Schoolbesturen om er te komen, neen, niet met een batig slot, want dat was er nooit; maar met een niet al-te groot tekort. Jaar in jaar uit tekort en dan leed de school daaronderen het Bestuur zuchtte en de Penningmeester was altijd in voor schot zonder ooit eenig percent van die voorschotten te ontvangen. En dan als het Boekjaar om was, zaten de Bestuurderen (en we spreken naar de historie) elkaar moedeloos aan te kijken als de Penningmeester zijn boeken open lag doch voor weinige oogenbhk- ken slechts, tot de rekening 't onder ste regeltje van f 600 tot f 1000 te kort gehoord was want dan sprak de Voorzitter: «Broeders, het tekort is groot maar we hebben elk jiar tekor ten. en ze worden toch alle gedekt. Vertrouwen we op den Heere, die onze School zoo zegent en altijd de harten en beurzen geopend heeft, en laten we net als elk jaar maar weer een beroep doen op de Ouders*. En dan dankte de Voorzitter innig, hartroerend, oprecht gevoeld voor het heil, dat de School er nog was om den Christus den kin deren bekend te maken in alle onder wijs, en of er een vrucht mocht ge zien worden in bekeering der kinderen en een innig zoeken van Heme.En dan ging het Bestuur naar huis, en dan werd de noodklok geluid bij de rijken en de armste weduwen en zij offerden hun gaven, van het Bankbiljet tot het laatste kwartje, en gaven het mot blijdschap, want ze voelden de eenheid ia Christus en de groote waardij eener Christelijke levens- en wereldbeschou wing, en ze brachten de 600 tot 1000 gulden, tekort bijeen. Alweer, zooals elk jaar! 't Waren offers van Liefde bij armoede. Offers met blijdschap ge plengd. Doe ons rechtEn de leiders van ons Christelijk onderwijs, Groen van Prin-* sterer, Kuyper, Lohman, slingerden 't den Overheden in het brute gezicht Doe ons recht Maar ze deden geen recht. Ze hadden het veel omvattend plan al sinds jaren om het Nederland- scha volk te verliberaliseeren, en wat voor beter instrument dan de Neutra liteit konden ze daarvoor haute eren. En hoe noodig was het daarvoor om dan de Christelijke Scholen te onder drukken, als Farao Israël deed. Zóó prangde de druk van twee kanten. Het Christelijk Volksdeel kon zonder Subsidie ziju vleugels niet uitslaande Chr. Scholen bleven en moesten blijven zoo was ook de bedoeling. Scholenon- der-'t-kruis, zooals er ook Kerken wa ren onder 't Kruis; kon zonder Subsi die geen hooga salarissen uitkeeren, ja zelfs geen lage op tijd uitbetalen en moesten de onderwijzers op hun trac- tement wachtenkonden de leermidde len niet schitterend zijn, al waren de vruchten van het onderwijs daarom nog niet zooveel slechter dan heden. En als dan eenerzijds het Christelijk Onderwijs niet werd gesteund en an- zijds het Openbare krachtig dan ont stond er tegenstelling, die de krèpt naar de lippen perste: Overheid, doe ons recht! doe ons toch recht. Dat smeekten onze leiders ionzo ouders! Dat smeekten de Protestantsche en R - Kathol, niet-neutralisten. Dat smeekten Predikanten en Pastoors. Dat smeekten Christelijke Kamerleden en de armsten ander de armen der proletariërs, die hun God in Christus beleden in hun armoedige woningen van steen of hout. En de onrechtvaardige Rechter heeft de weduwe verhoord, omdat ze maar aanhield naar het Evangelisch verhaal. En de Haere God ontfermde zich over zijn zuchtend volk. Tot de dageraad ging gloren en de eerste Subsidie in 1889 gegeven werd. Van dien tijd af werd 't morgenrood aan den Schoolhemel gezien. En hoe wel nog geen Middaghoogte, was er blijdschap in aller hart. 't Rechtsbegin sel had getriomfeerd De Pacificatie of Bevrediging lag in kiem in dia eerste subsidia in. En die kiem zou ontwik kelen. Zou een boom worden, waaron der 't Chr. Onderwijs «chaduw vinden zou. De strijd was in beginsel gewonnen. Eu dr. Kuijper verhoogde de salarissen. En dr. de Visser zoo pas, zag zijn Sa- lariswet aangenomen, 't Rijk zal voor de veile salarissen ook der Bijz. Onder wijzers voortaan zorgen. En jeist die salarissen zijn altijd da heeta h^ngijzare geweest. We hebben den Min. van Onderwijs reeds telegrafisch geluk gewenscht, ver leden Vrijdag, met de aanneming van zijn salarisontwerp't Dankbaar en Voldaan is hartgrondelijk van onze lip pen gokomen, al zijn er nog eenig© onvolkomenheden, die ieder wegwenscht maar hier in ons Blad herhalen we het, dat we, staande hij dezen mijl paal van Rechtsgelijkheid op financieel gebied in de eerste pUat danken Hem, die 't Recht deed zegevieren, maar ook de mannen de Ministers, Kamerleden, zoo van niet Roomschen als van Room- schen huize, die Hij a's gewillige in strumenten en medewerkers gebruikte om dat Recht te doen triomfeeren. En nu ligt de nieuwe Schoolwet aan de beurt, waarvan 't salarisontwerp maar een stuk is, hoewel van zeer groote onschatbare beteekenis Er waren er bij 't Salarisontwerp 87 van de 99, die voorstemden; en die 3 waren de revolutionaire socialisten met ds. Kruijt. De Oud-Liberalen, de zonen van die eertijds verstokte en verharde vaderen, stemden vóór. Da Vrijz. Dem. vóór. De Unie Liberalen vóór. De Sociaal-Democraten vóór. En natuurlijk de Rechterzijde met gejuich vóór. De leeuwen in lammeren veran derd. Omdat ze het Recht niet konden tegenhouden? Omdat de Volksgeest ze dwong tot 't laten varen van oude, ver derfelijke theorieën? Hoe het zij: ze stemden vóór en deden recht. Donderdag j 1. staat in de jaarboeken onzer Schooïhistorie met gouden lette ren. En 't is geen wonder, dat onze Chr. Onderwijzers te Leiden en te 's Hage naar Wassenaar gefietst zijn, waar dr, de Visser woont ari dat ze daar voor zijn huis 't hoofd ontblootend, Pa. 103 vers 1 zongen Loof, loof den Heer, mijn ziel mei alle [krachten, Verhef Zijn Naane, zoo groot, zoo heilig te [achten. Och, of au al, wat In m| is, Hem preez. Loof, loof mijn ziel, den Hoorder der gebeden Vergeet nooit een van Zijn weldadigheden, Vergeet ze niet, 't is God die ze U bewees. Ea 't is gaen wonder, dat hun stem men trilden van aandoening en som- miger kelen stokten en anderen hun tranen van zielevreugd niet konden be dwingen, en ze den vrijen loop lieten, maar dan toch met hun hart, vol heil genot instemden, in dat «Vergeet nooit een van Zijn weldadigheden.* «Vergeet ze niet, 't is God, Die ze u bewees Ze waren ontroerd, die broedersEn dr de Visser was ontroerd en de om woners stonden paf over dat Bijbelsch lied. zoo schoon, zoo.waargevoelddaar op die eenige plaats, aangeheven, onder de blauwe lucht, in dien tempel van ongekorven hout. Eu dr. de Visser sprak aanmoedigende woorden tot die schare, die zoo lang was onderdrukt geweest, maar de vrij heid inademde met volle teugen. Toen klonk Psalm 134 3, Dat 's Heeren zegen op U daal Toen was de Heere de eere toege bracht. En eere aan zijne dienaren. Doe ons recht En Hij heeft reeht. gedaan. Soli Deo Gloria? P, S. Voor de aardigheid, en we hopen dat Dr. De Visser 't als zoodanig ook opvatten zal, deelen we mee, dat we op ons telegram van Donderdag, de vol gende briefkaart ontvingen Z G. Br.! Voor Uw vriendelijk telegram zeg ik U en Uw personeel hartelijk dank God zegene rijkelijk Uw aller arbeid. Met beleefden groet, Uw Dw. Dien., J. Th. DE VISSER. Dat briefkaartjo is de eerste blidzij van de komende nieuwe schoolgeschie denis. J 1 Maandag 16 Juni ora 12 uur mid dag? Is door Dutasta, secretaris generaal van de vredesconfentle aan Brócdorff— Rantzau hef antwoord overhandigd. Het uur van beslissing nadert dus: De Duitsche delegatie zal een termijn van 6 i 8 dagen worden gegund om haar defi- nlti f antwoord in te zenden, met Inbegrip van de 3 dagen, welke voor de opzegging van den wapenstilstand zijn vastgesteld. Al3 de Duitschers dus mochten weigeren te teebenen, zou Foch onmiddellijk na de Duitsche weigering den veldtocht kunnen hervatten. Aangaande het vraagstuk der schadever goedingen is men tot overeenstemming ge komen en daarbij heeft de Fransche opvat ting, welke vijandig staat tegenover iedere bepaalde raming van het te vergoeden be drag, de overwinning behaald Zoo is er nog geen cijfer vastgesteld voor de pensioenen en to lagen, welke Duitsch- land zal moeten betalen, noch voor het be drag der eigenlijke schadevergoedingen. De Duitsche regeering zal echter van haar bant voorstellen kannen doen omtrent" de wijze, waarop zij deze schuld meent te kunnen delgen. Inzake de toelating van Duitschland tot de volkerenbond heeft de Raad van Vier nog geen definitief besluit genomen. De com missie voor den volkerenbond besloot, aan dit lichaam de zorg over te laten, het oogen- blik vast te stellen, waarop het Duitschland ais medelid wenscht toe te laten. Als gevolg alleen v*n de toelating van Duüscbland wordt niet op een algemeene ontwapening gerekend. Wel zou deze toe lating voor Duitschland dezelfde economi sche voordeelen medebrengen als voor alle andere leden van den bond, met name wat betreft de ruwe grondstoffen. Of de Geallieerden zelf zoo «happig" zün op een opmarsch in Duitschland, is sterkte betwijfelen. Ia dat geval kon het in hun landen wel eens leelijk beginnen te spoken. De vlucht over den Oceaan geslaagd. Het Vickersvliegtuig dat op New Found- hnd was opgestegen, is vanochtend om 9,40 Engelschen zomert|d te Clifden in Ierland geland. Ii een gesprek met een man van de Daily Mail heeft kapitein Alcock gezegd; WIJ heb ben een vreeselijke reis gehad. Het is een wonder, dat w9 het tot hier geb-acht heb ben. Wij hebben nauwiijks de zon de maan en de sterren gezien. Uren lang hebben wij geen van dezen gezien. De mist was bui tengewoon dik en bijwijlen waren wij ge dwongen tot 300 voet boven de zee te dalen, Vier uur lang was het vliegtuig bedekt met een Ijskorst van bevroren natte sneeuw. Dan weer was de mist zoo dik, dat mijn snel heidsmeter niet werkte en enkele seconden was de toestand zeer verontrustend. Wij bui telden kopje, geloof ik, en beschreven een zeer steile spiraal. W| maakten een paar keddige toeren in de lucht en ik had geen benul waar de hoHzou was. De wind was gunstig en aldoor Zuidwest. W| zeiden op Newfoundland dat w? den tocht in zestien uur zouden doen, maar hadden nooit gedacht dat wij het zouden doen, nog anderhalf uur voor w| land of iets dat er op leek zagen. Onze verrukking toen wij de twee eilanden ten Westen van Clifden zagen, was groot. De menschen wisten niet wie w| waren, toen wl aan land kwamen en dachten dat w5 verkenners waren die naar Alcock uit keken. Wij hebben geen koude of ontbering geleden, behalve wanneer wij over den rand keken en de natte sneeuw ons gezicht gees- telde. De vlucht heeft bewezen dat de vliegtocht over den Oceaan uitvoerbaar is, maar ik ben van meeuing dat hij niet met een vliegtuig of watervliegtuig, msar met vliegboot ge daan moet worden. Wfl hadden volop re serve aan brandstof over en hebben maar tweederden van onzen voorraad gebruikt Het groote geheim van den tocht over den Oceaan is dat men den Vickers-motor op de gewone snelheid van 90 m^l (145 K.M) instelt. Wü hadden hem op 185 K M kunnen stellen, maa, hebben dat geen oogenblik ge daan De gunstige wiid stelde ons echter in staat gemiddeld met een snelheid van 120 mijl (197 K.Mte vliegen. Het einde van den ex Haar en familie. In de Berlgnsche pers leest men van avondin de laatste dagen zijn er weer berichten verspreid, die melden dat de gewezen tsaritsa nog leeft en in veilig heid is. Officieel wordt medegedeeld, dat geheime berichten uit Moskou met na druk melden, dat de familie van den tsaar dood is. Volgeus dit door verschillende ge tuigen bevestigde bericht, is de familie van den tsaar, voor ze vermoord werd, in een kèlder opgesloten. De tsaar was in het ge- z'cht van den dood zeer opgewonden en uitte voortdurend verwenschingen tegen zijn beulen. Hij werd doodgeschoten, z^n lijk in een kist verpakt en naar het Kreml in Moskou vervoerd, en nadat hij door lieden, die hem heel soed gekend hadden, op volkomen on dubbelzinnige wijze was herkend, heeft men zijn lijk verbrand. De tsarisa was na het eerste schot nog niet dood. Zij viel op de knieën en sprak met opgeheven handen:«er gebeurt een wonder, ik leef nog I" De troon opvolger moest volgens dit bericht door ze ven kogels getroffen worden vóór hij den geest gaf. Donderdagmiddag tegen eeneu heeft een zes- of achttal struikroovers op den weg die naar de fabrieken van Börsig leidt, een geldwagen van die fabrieken aangevallen. Zij stalen een bedrag van één en een kwart miljoen mark, dat bestemd was om het loon van uit te betalan. Twee bedienden, die in den wagen zaten, werden overmand. Een hunner is door een schot in den tuik zwaar gewond. De roovers ontkwamen in het na burige bosch. Een stevige bries is rusteloos bezig, den strijd aan te binden met mijn hoed. Maar die biedt dapperen tegenstand. Voor mijn haren zou het niet zoo erg zijn, denk ik, wanneer h) in eene overhaaste vlucht heli zocht; steeds meer ziet men oudere en jongere heeren zonder hoed; maar voor mijn portemonnaie zou het bedenkelijker zijn, want ik zou een nieuwen hoed willen koopen, indien er geen sprake van was, den vluchte ling in te halen. Daarom wil de gevaarlijke kans, mijn hoed kwijt te raken en mijn portemonnaie te zien slinken, tot de kleinst mogelijke proportiën terugbrengen. Ik blik op het strand op naar de duinen en ha Idaar zie ik een kopje, dat een heerlijk uitzicht biedt, en mijn gezelschap en m9zelf een luwe ligplaats tevens. Wij scharrelen door het mulle sand, klauteren naar boven, hijgen en lachen wat en plof I daar liggen we dan voor geruimen tfid. Het struikgewas geeft gelegenheid, eenige primitieve kapstokken te maken, waaraan we onze taschjes, mantels en wat menschen verder al zoo meevoeren, op te hangen en ia een oogenblik is alles tenge volge van de aangeboren Robinson-Crust ë- „hebbelijkhcden" herschapen in een voor treffelijk één-dag-verblüf. „En ik stond op het zand der zee". Welke perspectieven openden deze woor den eenmaal voor een Johannes uit den Theologus Apocalypsls. Maar ook voor ons, twfntigste-eeuw-men- schen als we zün, die in de schaduw van een Johannes niet kunnen stasn, hebben deze klassieke woorden beduldenis. Op het zand der zee twee vergezichten: de groote werken van God, den Almachtige, Schepper van hemel ec sarde en het rusteloos zoeken en tasten, afbreken, oprichten en voortbouwen der menachheid. Groot is G id en v/ij begrijpen het niet. De watervlakte voor ons en de hemelbogen boven ons één demonstratie van bet „de dag aan den dag stort overvloedlglijk sprake uit en de nacht aan den nacht toont wetenschap En midden in die demonstratie van „de grootheid der drieëenigen Gods" het geslacht der menschen, opdat .zij Hem, ook in de werken zijner handen, zouden zoeken en vinden, waar Hij het toont niet verre van hen te zün. Maar helaas, hoe talloos velen vinden God niet, In de, zooals Betiex opmerkt, voor hen ledige wereldruimten. Hoe klein wordt dan op het strand der zee voor mij die mensch met al zijn menschenhoogheid. Hij, geringe, met een bedorven rede begaafde fiiicr, voort- trippelende tusschen de milliarden zandkor rels, aan het strand door de majestleuse hand van den Almachtige gestrooid I Hoe nameloos heerlijk, als onze oogen, verlicht door den Pinkster Geest, aan het strand mogen rondblikken In de ruimten Dan kennen we onze nietigheid en stemmen in met het: „Zalig, zalig, niets te wezen in ons eigen oog voor God". En hoevelan van die menschen, die daar in die duinen liggen, over het strand voortzeulen dcor het zand, of vroolljk rondplassen in het zilte nat, zullen eenmaal staan aan het strand van de glazen zee? En hoevelen zullen maar immer voortgejaagd worden door hun zoeken van wereldsch genot, totdat zü eenmaal in wreede ontnuchtering het schrikkelijk: „te laat" in hun ooren hooren donderen Dat Is alleen bekend aan den Alwetende, die de harten kent en de nieren proeft. Ook op het strand der zee de tegenstelling tusschen kerk en wereld. Allen gebruind door de zon, allen in 't water of in 't zand, alien dezelfde kleedlj met haar vele variaties, allen in dezelfde strandtenten of strandstoelen en foch de antithese, niet uitgevonden door den door velen gehaten en geliefden grooten staatsman uit onze residentie, maar de tegenstelling sinds den val in het paradijs d oor eigen schuld gebracht in het menschelQk geslacht Aan de eene zijde van de scheidslijn een geslacht, waarvan het wufste deel genot en niets dan genot zoekt, zoodat zelfs een brief van de ouders van den gewelddadig ver-

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1919 | | pagina 1