INE
HEL
Woensdag 18 Juni 1910.
I
101
848le Jaargang N". 2503
Toer de Znidhollandüelie en ÜSeeHWSclie ESilanden
1
Antirevolutionair ry Orgaan
IN HOC SIGNO VINCES
-S*
IT!!
DOE ONS RECHT I
«UITESUND.
Op het strand.
land).
IRECTIfi.
im
W.
ROEKHOVEN
Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advertentiëii en verdere Administratie franco toe te zenden aan de Uitgevers
Was3e»a4R, 14 Juni 1919.
1
)OUW,
•eneden
ichines
s
'«arden.
i, behalve
GOUDS-
werkza-
:ead ge
baar men
raf Fl. 60
atrassen,
dikanten
a prach-
TINO.
15813
28
O JX L_
Deze Courant verschünt eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franco per post 75 Cent by vooruitbetaling
BUITENLAND bfl vooruitbetaling f 5.50 per jaar.
AFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT.
UITGEVERS
Zonen,
SOMMELSD1JK.
Telefoon Intercommunaal No. 202.
ADVERTENTIËN 121/, Cent per regel, RECLAMES 25 Cent oer regel,
BOEKAANKONDIGING 5 Cent per regel.
DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN 50 Cent per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaan.
Advertentiën worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIjDAGMORGFN 10 UUR.
Ben mijlpaal is bereikt. En de Bede,
uit duizenden ha'ten gestegen, sinds
jaren en jaren, is verhoord. Op hetter-
rein van het Bijzonder Onderwijs is
Recht gedaan. We herinneren ons nog
den tijd vóór 1889, toen er aan de
Chr. Scholen geen cent subsidie werd
gegeven Wat geworstel in die 70-er
en 80-er jaren voor de Schoolbesturen
om er te komen, neen, niet met een
batig slot, want dat was er nooit; maar
met een niet al-te groot tekort. Jaar in
jaar uit tekort en dan leed de school
daaronderen het Bestuur zuchtte en
de Penningmeester was altijd in voor
schot zonder ooit eenig percent van
die voorschotten te ontvangen. En dan
als het Boekjaar om was, zaten de
Bestuurderen (en we spreken naar de
historie) elkaar moedeloos aan te kijken
als de Penningmeester zijn boeken open
lag doch voor weinige oogenbhk-
ken slechts, tot de rekening 't onder
ste regeltje van f 600 tot f 1000 te
kort gehoord was want dan sprak
de Voorzitter: «Broeders, het tekort is
groot maar we hebben elk jiar tekor
ten. en ze worden toch alle gedekt.
Vertrouwen we op den Heere, die onze
School zoo zegent en altijd de harten
en beurzen geopend heeft, en laten we
net als elk jaar maar weer een beroep
doen op de Ouders*. En dan dankte de
Voorzitter innig, hartroerend, oprecht
gevoeld voor het heil, dat de School
er nog was om den Christus den kin
deren bekend te maken in alle onder
wijs, en of er een vrucht mocht ge
zien worden in bekeering der kinderen
en een innig zoeken van Heme.En dan
ging het Bestuur naar huis, en dan
werd de noodklok geluid bij de rijken
en de armste weduwen en zij offerden
hun gaven, van het Bankbiljet tot het
laatste kwartje, en gaven het mot
blijdschap, want ze voelden de eenheid
ia Christus en de groote waardij eener
Christelijke levens- en wereldbeschou
wing, en ze brachten de 600 tot 1000
gulden, tekort bijeen. Alweer, zooals
elk jaar! 't Waren offers van Liefde
bij armoede. Offers met blijdschap ge
plengd.
Doe ons rechtEn de leiders van ons
Christelijk onderwijs, Groen van Prin-*
sterer, Kuyper, Lohman, slingerden 't
den Overheden in het brute gezicht
Doe ons recht Maar ze deden geen
recht. Ze hadden het veel omvattend
plan al sinds jaren om het Nederland-
scha volk te verliberaliseeren, en wat
voor beter instrument dan de Neutra
liteit konden ze daarvoor haute eren.
En hoe noodig was het daarvoor om
dan de Christelijke Scholen te onder
drukken, als Farao Israël deed. Zóó
prangde de druk van twee kanten.
Het Christelijk Volksdeel kon zonder
Subsidie ziju vleugels niet uitslaande
Chr. Scholen bleven en moesten blijven
zoo was ook de bedoeling. Scholenon-
der-'t-kruis, zooals er ook Kerken wa
ren onder 't Kruis; kon zonder Subsi
die geen hooga salarissen uitkeeren, ja
zelfs geen lage op tijd uitbetalen en
moesten de onderwijzers op hun trac-
tement wachtenkonden de leermidde
len niet schitterend zijn, al waren de
vruchten van het onderwijs daarom
nog niet zooveel slechter dan heden.
En als dan eenerzijds het Christelijk
Onderwijs niet werd gesteund en an-
zijds het Openbare krachtig dan ont
stond er tegenstelling, die de krèpt
naar de lippen perste: Overheid, doe
ons recht! doe ons toch recht.
Dat smeekten onze leiders ionzo ouders!
Dat smeekten de Protestantsche en R -
Kathol, niet-neutralisten. Dat smeekten
Predikanten en Pastoors. Dat smeekten
Christelijke Kamerleden en de armsten
ander de armen der proletariërs, die
hun God in Christus beleden in hun
armoedige woningen van steen of
hout.
En de onrechtvaardige Rechter heeft
de weduwe verhoord, omdat ze maar
aanhield naar het Evangelisch verhaal.
En de Haere God ontfermde zich over
zijn zuchtend volk. Tot de dageraad
ging gloren en de eerste Subsidie in
1889 gegeven werd.
Van dien tijd af werd 't morgenrood
aan den Schoolhemel gezien. En hoe
wel nog geen Middaghoogte, was er
blijdschap in aller hart. 't Rechtsbegin
sel had getriomfeerd De Pacificatie of
Bevrediging lag in kiem in dia eerste
subsidia in. En die kiem zou ontwik
kelen. Zou een boom worden, waaron
der 't Chr. Onderwijs «chaduw vinden
zou.
De strijd was in beginsel gewonnen.
Eu dr. Kuijper verhoogde de salarissen.
En dr. de Visser zoo pas, zag zijn Sa-
lariswet aangenomen, 't Rijk zal voor
de veile salarissen ook der Bijz. Onder
wijzers voortaan zorgen. En jeist die
salarissen zijn altijd da heeta h^ngijzare
geweest.
We hebben den Min. van Onderwijs
reeds telegrafisch geluk gewenscht, ver
leden Vrijdag, met de aanneming van
zijn salarisontwerp't Dankbaar en
Voldaan is hartgrondelijk van onze lip
pen gokomen, al zijn er nog eenig©
onvolkomenheden, die ieder wegwenscht
maar hier in ons Blad herhalen
we het, dat we, staande hij dezen mijl
paal van Rechtsgelijkheid op financieel
gebied in de eerste pUat danken Hem,
die 't Recht deed zegevieren, maar ook
de mannen de Ministers, Kamerleden,
zoo van niet Roomschen als van Room-
schen huize, die Hij a's gewillige in
strumenten en medewerkers gebruikte
om dat Recht te doen triomfeeren.
En nu ligt de nieuwe Schoolwet aan
de beurt, waarvan 't salarisontwerp
maar een stuk is, hoewel van zeer groote
onschatbare beteekenis
Er waren er bij 't Salarisontwerp 87
van de 99, die voorstemden; en die 3
waren de revolutionaire socialisten
met ds. Kruijt. De Oud-Liberalen, de
zonen van die eertijds verstokte en
verharde vaderen, stemden vóór. Da
Vrijz. Dem. vóór. De Unie Liberalen
vóór. De Sociaal-Democraten vóór. En
natuurlijk de Rechterzijde met gejuich
vóór. De leeuwen in lammeren veran
derd. Omdat ze het Recht niet konden
tegenhouden? Omdat de Volksgeest ze
dwong tot 't laten varen van oude, ver
derfelijke theorieën? Hoe het zij: ze
stemden vóór en deden recht.
Donderdag j 1. staat in de jaarboeken
onzer Schooïhistorie met gouden lette
ren.
En 't is geen wonder, dat onze Chr.
Onderwijzers te Leiden en te 's Hage
naar Wassenaar gefietst zijn, waar dr,
de Visser woont ari dat ze daar voor
zijn huis 't hoofd ontblootend, Pa. 103
vers 1 zongen
Loof, loof den Heer, mijn ziel mei alle
[krachten,
Verhef Zijn Naane, zoo groot, zoo heilig te
[achten.
Och, of au al, wat In m| is, Hem preez.
Loof, loof mijn ziel, den Hoorder der gebeden
Vergeet nooit een van Zijn weldadigheden,
Vergeet ze niet, 't is God die ze U bewees.
Ea 't is gaen wonder, dat hun stem
men trilden van aandoening en som-
miger kelen stokten en anderen hun
tranen van zielevreugd niet konden be
dwingen, en ze den vrijen loop lieten,
maar dan toch met hun hart, vol heil
genot instemden, in dat «Vergeet nooit
een van Zijn weldadigheden.* «Vergeet
ze niet, 't is God, Die ze u bewees
Ze waren ontroerd, die broedersEn
dr de Visser was ontroerd en de om
woners stonden paf over dat Bijbelsch
lied. zoo schoon, zoo.waargevoelddaar
op die eenige plaats, aangeheven, onder
de blauwe lucht, in dien tempel van
ongekorven hout.
Eu dr. de Visser sprak aanmoedigende
woorden tot die schare, die zoo lang
was onderdrukt geweest, maar de vrij
heid inademde met volle teugen. Toen
klonk Psalm 134 3, Dat 's Heeren
zegen op U daal
Toen was de Heere de eere toege
bracht. En eere aan zijne dienaren.
Doe ons recht En Hij heeft
reeht. gedaan. Soli Deo Gloria?
P, S. Voor de aardigheid, en we hopen
dat Dr. De Visser 't als zoodanig ook
opvatten zal, deelen we mee, dat we op
ons telegram van Donderdag, de vol
gende briefkaart ontvingen
Z G. Br.!
Voor Uw vriendelijk telegram zeg
ik U en Uw personeel hartelijk dank
God zegene rijkelijk Uw aller arbeid.
Met beleefden groet,
Uw Dw. Dien.,
J. Th. DE VISSER.
Dat briefkaartjo is de eerste blidzij
van de komende nieuwe schoolgeschie
denis.
J 1 Maandag 16 Juni ora 12 uur mid
dag? Is door Dutasta, secretaris generaal
van de vredesconfentle aan Brócdorff—
Rantzau hef antwoord overhandigd. Het uur
van beslissing nadert dus:
De Duitsche delegatie zal een termijn van
6 i 8 dagen worden gegund om haar defi-
nlti f antwoord in te zenden, met Inbegrip
van de 3 dagen, welke voor de opzegging
van den wapenstilstand zijn vastgesteld.
Al3 de Duitschers dus mochten weigeren
te teebenen, zou Foch onmiddellijk na de
Duitsche weigering den veldtocht kunnen
hervatten.
Aangaande het vraagstuk der schadever
goedingen is men tot overeenstemming ge
komen en daarbij heeft de Fransche opvat
ting, welke vijandig staat tegenover iedere
bepaalde raming van het te vergoeden be
drag, de overwinning behaald
Zoo is er nog geen cijfer vastgesteld voor
de pensioenen en to lagen, welke Duitsch-
land zal moeten betalen, noch voor het be
drag der eigenlijke schadevergoedingen. De
Duitsche regeering zal echter van haar bant
voorstellen kannen doen omtrent" de wijze,
waarop zij deze schuld meent te kunnen
delgen.
Inzake de toelating van Duitschland tot
de volkerenbond heeft de Raad van Vier nog
geen definitief besluit genomen. De com
missie voor den volkerenbond besloot, aan
dit lichaam de zorg over te laten, het oogen-
blik vast te stellen, waarop het Duitschland
ais medelid wenscht toe te laten.
Als gevolg alleen v*n de toelating van
Duüscbland wordt niet op een algemeene
ontwapening gerekend. Wel zou deze toe
lating voor Duitschland dezelfde economi
sche voordeelen medebrengen als voor alle
andere leden van den bond, met name wat
betreft de ruwe grondstoffen.
Of de Geallieerden zelf zoo «happig" zün
op een opmarsch in Duitschland, is sterkte
betwijfelen.
Ia dat geval kon het in hun landen wel
eens leelijk beginnen te spoken.
De vlucht over den Oceaan geslaagd.
Het Vickersvliegtuig dat op New Found-
hnd was opgestegen, is vanochtend om 9,40
Engelschen zomert|d te Clifden in Ierland
geland.
Ii een gesprek met een man van de Daily
Mail heeft kapitein Alcock gezegd; WIJ heb
ben een vreeselijke reis gehad. Het is een
wonder, dat w9 het tot hier geb-acht heb
ben. Wij hebben nauwiijks de zon de maan
en de sterren gezien. Uren lang hebben wij
geen van dezen gezien. De mist was bui
tengewoon dik en bijwijlen waren wij ge
dwongen tot 300 voet boven de zee te dalen,
Vier uur lang was het vliegtuig bedekt met
een Ijskorst van bevroren natte sneeuw. Dan
weer was de mist zoo dik, dat mijn snel
heidsmeter niet werkte en enkele seconden
was de toestand zeer verontrustend. Wij bui
telden kopje, geloof ik, en beschreven een
zeer steile spiraal. W| maakten een paar
keddige toeren in de lucht en ik had geen
benul waar de hoHzou was. De wind was
gunstig en aldoor Zuidwest. W| zeiden op
Newfoundland dat w? den tocht in zestien
uur zouden doen, maar hadden nooit gedacht
dat wij het zouden doen, nog anderhalf uur
voor w| land of iets dat er op leek zagen.
Onze verrukking toen wij de twee eilanden
ten Westen van Clifden zagen, was groot.
De menschen wisten niet wie w| waren,
toen wl aan land kwamen en dachten dat
w5 verkenners waren die naar Alcock uit
keken. Wij hebben geen koude of ontbering
geleden, behalve wanneer wij over den rand
keken en de natte sneeuw ons gezicht gees-
telde.
De vlucht heeft bewezen dat de vliegtocht
over den Oceaan uitvoerbaar is, maar ik ben
van meeuing dat hij niet met een vliegtuig
of watervliegtuig, msar met vliegboot ge
daan moet worden. Wfl hadden volop re
serve aan brandstof over en hebben maar
tweederden van onzen voorraad gebruikt
Het groote geheim van den tocht over
den Oceaan is dat men den Vickers-motor op
de gewone snelheid van 90 m^l (145 K.M)
instelt. Wü hadden hem op 185 K M kunnen
stellen, maa, hebben dat geen oogenblik ge
daan De gunstige wiid stelde ons echter
in staat gemiddeld met een snelheid van 120
mijl (197 K.Mte vliegen.
Het einde van den ex Haar en familie.
In de Berlgnsche pers leest men van
avondin de laatste dagen zijn er weer
berichten verspreid, die melden dat de
gewezen tsaritsa nog leeft en in veilig
heid is. Officieel wordt medegedeeld,
dat geheime berichten uit Moskou met na
druk melden, dat de familie van den tsaar
dood is. Volgeus dit door verschillende ge
tuigen bevestigde bericht, is de familie van
den tsaar, voor ze vermoord werd, in een
kèlder opgesloten. De tsaar was in het ge-
z'cht van den dood zeer opgewonden en
uitte voortdurend verwenschingen tegen zijn
beulen.
Hij werd doodgeschoten, z^n lijk in een
kist verpakt en naar het Kreml in Moskou
vervoerd, en nadat hij door lieden, die hem
heel soed gekend hadden, op volkomen on
dubbelzinnige wijze was herkend, heeft men
zijn lijk verbrand. De tsarisa was na het
eerste schot nog niet dood. Zij viel op de
knieën en sprak met opgeheven handen:«er
gebeurt een wonder, ik leef nog I" De troon
opvolger moest volgens dit bericht door ze
ven kogels getroffen worden vóór hij den
geest gaf.
Donderdagmiddag tegen eeneu heeft
een zes- of achttal struikroovers op den weg
die naar de fabrieken van Börsig leidt, een
geldwagen van die fabrieken aangevallen.
Zij stalen een bedrag van één en een kwart
miljoen mark, dat bestemd was om het loon
van uit te betalan. Twee bedienden, die in
den wagen zaten, werden overmand. Een
hunner is door een schot in den tuik zwaar
gewond. De roovers ontkwamen in het na
burige bosch.
Een stevige bries is rusteloos bezig, den
strijd aan te binden met mijn hoed. Maar
die biedt dapperen tegenstand. Voor mijn
haren zou het niet zoo erg zijn, denk ik,
wanneer h) in eene overhaaste vlucht heli
zocht; steeds meer ziet men oudere en
jongere heeren zonder hoed; maar voor mijn
portemonnaie zou het bedenkelijker zijn,
want ik zou een nieuwen hoed willen koopen,
indien er geen sprake van was, den vluchte
ling in te halen. Daarom wil de gevaarlijke
kans, mijn hoed kwijt te raken en mijn
portemonnaie te zien slinken, tot de kleinst
mogelijke proportiën terugbrengen. Ik blik
op het strand op naar de duinen en
ha Idaar zie ik een kopje, dat een
heerlijk uitzicht biedt, en mijn gezelschap
en m9zelf een luwe ligplaats tevens. Wij
scharrelen door het mulle sand, klauteren
naar boven, hijgen en lachen wat en
plof I daar liggen we dan voor geruimen
tfid. Het struikgewas geeft gelegenheid,
eenige primitieve kapstokken te maken,
waaraan we onze taschjes, mantels en wat
menschen verder al zoo meevoeren, op te
hangen en ia een oogenblik is alles tenge
volge van de aangeboren Robinson-Crust ë-
„hebbelijkhcden" herschapen in een voor
treffelijk één-dag-verblüf.
„En ik stond op het zand der zee".
Welke perspectieven openden deze woor
den eenmaal voor een Johannes uit den
Theologus Apocalypsls.
Maar ook voor ons, twfntigste-eeuw-men-
schen als we zün, die in de schaduw van
een Johannes niet kunnen stasn, hebben
deze klassieke woorden beduldenis.
Op het zand der zee twee vergezichten:
de groote werken van God, den Almachtige,
Schepper van hemel ec sarde en het rusteloos
zoeken en tasten, afbreken, oprichten en
voortbouwen der menachheid.
Groot is G id en v/ij begrijpen het niet.
De watervlakte voor ons en de hemelbogen
boven ons één demonstratie van bet
„de dag aan den dag stort overvloedlglijk
sprake uit en de nacht aan den nacht toont
wetenschap
En midden in die demonstratie van „de
grootheid der drieëenigen Gods" het geslacht
der menschen, opdat .zij Hem, ook in de
werken zijner handen, zouden zoeken en
vinden, waar Hij het toont niet verre van
hen te zün.
Maar helaas, hoe talloos velen vinden God
niet, In de, zooals Betiex opmerkt, voor hen
ledige wereldruimten. Hoe klein wordt dan
op het strand der zee voor mij die mensch
met al zijn menschenhoogheid. Hij, geringe,
met een bedorven rede begaafde fiiicr, voort-
trippelende tusschen de milliarden zandkor
rels, aan het strand door de majestleuse
hand van den Almachtige gestrooid I
Hoe nameloos heerlijk, als onze oogen,
verlicht door den Pinkster Geest, aan het
strand mogen rondblikken In de ruimten
Dan kennen we onze nietigheid en stemmen
in met het: „Zalig, zalig, niets te wezen in
ons eigen oog voor God". En hoevelan van
die menschen, die daar in die duinen liggen,
over het strand voortzeulen dcor het zand,
of vroolljk rondplassen in het zilte nat,
zullen eenmaal staan aan het strand van de
glazen zee? En hoevelen zullen maar immer
voortgejaagd worden door hun zoeken van
wereldsch genot, totdat zü eenmaal in wreede
ontnuchtering het schrikkelijk: „te laat" in
hun ooren hooren donderen Dat Is alleen
bekend aan den Alwetende, die de harten
kent en de nieren proeft.
Ook op het strand der zee de tegenstelling
tusschen kerk en wereld. Allen gebruind
door de zon, allen in 't water of in 't zand,
alien dezelfde kleedlj met haar vele variaties,
allen in dezelfde strandtenten of strandstoelen
en foch de antithese, niet uitgevonden
door den door velen gehaten en geliefden
grooten staatsman uit onze residentie, maar
de tegenstelling sinds den val in het paradijs
d oor eigen schuld gebracht in het menschelQk
geslacht
Aan de eene zijde van de scheidslijn een
geslacht, waarvan het wufste deel genot en
niets dan genot zoekt, zoodat zelfs een brief
van de ouders van den gewelddadig ver-