Antirevolutionair
Orgaan
IN HOC SIGNO VINCES
Zaterdag 4 Maart 1916
31" Jaargang N° 2160
Yoor de MmM li ollan d sche en Keeuw§r he Eilanden.
W. BOEKHOVEN,
Eerste Blad.
„HST 00UI)RN MEET".
OF OEN UITKIJK.
LAND- EN TUINBOUW.
SQM.MEXJ3DIJK.
Alle stukken voor «Ie Redactie bestemd, AdvertentiCa e*. verdere Administratie ^ratac» aoe te zenden aagt den IJ Hoever.
Mei BestanrMl
Dsae Courant veïschijni el&eu Woensdag an Zaterdag,
Abonnementsprijs per drie aa&audan £r. p. p„ 50 Cant.
Buitenland feij vooruitbetaling f4,50 per jaar,
Afzonderlijke mammers 5 Cant,
ïm'&STBÏt i|
VeletoOB Satfea-cosaae, ï§a>.
Aüvertentiën 10 Gems per regel es s/3 ««aal. Bsetat» 80 pof tegsL
Boekaankondiging 5 Cent pes regel en *jê Maai,
Bienatnairvragen @n Dienstaanbiedingen 50 Coat par piaatsmg.
Groote letters ea vignetten worden berekend naar de plaatsruimte di© sr. fegsiaaa,
4dverteatiën worden iBgewaoht tot Dingdag- en VrijdagmorgBii 10 aar.
De anti's zijn niet gewild.
De heer Roodümzeu sohreef dezer dsgen
De anti's zijn bij 't volk niet getapt. Of
zooals er letterlijk staat
De antirevolutionairen zijn nu eenmaal
niet getapt op de politieke markt maar
zij hebben 't er naar gemaaktde Hol
lander in doorsnee ia nu eenmaal een
gematigd man en houdt niet veel van
drijvers. Daarenboven, en hier plaagt
eigen schuld het meest, hebben de an-
tirev. sinds 1911 wel geweldige propa
ganda gemaakt voor de coalitie, utaar
niet meer voor de antirevolutionaire be
ginselen.
De oorzaak, dat men tegen de Anti's is,
is dus volgens hem tweeërleiten eerste
hun drijverij tegenover Hollandsche gema-
tigheid en ten tweede hun we niga pro
paganda voor eigen antirev. beginselen.
De eerste oorzaak is geen oorsaak. Bij
de anti's is 't drijven absoluut uitgesloten.
Ze begeeren niets anders dan volledige
onderwerping van 't Nederlandsohe Volk
aan den almachtigen God. Niets meer, maar
ook niets minder. Onderwerping aan Zijn
Zoon Jesus Christus, onder wiens vleu
gelen alleen rust, vrede, voorspoed en ze
gen is te verwerven voor 't persoonlijke
leven en dat van Eerk en Staat. Die eisch
is geen drijverijwant die onderworpen
heid legt de anti niet zich zelf of een an
der op maar God Almachtiglegt dien
eisch aan alle menseden op. Zóó eischt hij
't in Zijn Woord, dat de Waarheid is. En
omdat 't een eisch Cods is, is 't geen drij-
verij van Anti's. Dat de Anti's zelf te kort
schieten in dien eich ze betreuren 't ge
noeg, dat die eisch Gods zoo menigmaal
ook door hen niet volkamen wordt behar
tigd. Nochtansze jagen er naar, of ze 't
ideaal ook grijpen mogen. Is dat drijven
Geenszins, 't Is een pogen Gode te ge
hoorzamen Hem méér te gehoorzamen dan
aan een Hollandsche genatigheid, waar
van 's Heeren Woord overal een afkeer
heeftwant 't is óf vóóróf tegen dien
eisch. Een middelweg is er niet.
En wat de tweede oorzaak betreftdan
pecoaviwe hebben gezondigd.
Ook de Antirev. partij leeft niet meer
zoo in een geestelijken atmosfeer als vroe
ger. Het materialisme begint ook onder
ons zijn slachtoffers te maken.
De Anti's een klein groepje.
In datzelfde artikel laat ue heer Rood
huizen ons voelen, dat we maar een klem
hoopje zijD, en dat we laboreeren aan bui
tengewone inhaligheid van zetels, xooals
de Christelijk-Historisehe mijnheer v. Koets
veld dat ons eens in 't gezicht slingerde.
En dat we, als de antirev. neuzen eens
werden getelden ze moesten zonder Chris-
telijk-Historischen en Roomschen den strijd
in, ze door eigen kracht zeer weinig zetels
zouden krijgen; hoogstens 4, in heel Ne
derland.
We aanvaarden die uitspraak. Ze is
waar. 't Ia een uitspraak, die alle eeuwen
door is bewaarheid geworden. Wat zich
door 't Geloof in Christus genoopt ziet om,
onder welken vorm ook, in welke eeuw
ook, tegen de Revolutie uer tijden te plaat
sen het Eeuwig Evangelie; 't zal tegenover
de millioenen der wereld steeds een klem
hoopje zijn. Oud- en Nieuw-Teatament ge
tuigen 't op alle bladzijden: Wat en wie
de Waarheid belijdt is weinig in tel; is
een drijver; een nachtschuitmensch, een
fijne, een femelaar, een vroome kwezel, een
haatdragend en scheuringtiek mensch. Zuike
moeten gemeden. Ze zijn niet getapt op de
markt des levens.
Een groote menigte wordt ge pas in Kerk
en Staat, als ge de hand der verzoening,
der samenwerking met de wereld ze toe
reikt en in geweldige maar hoogst zondige
en onbijbelsche verdraagzaamheid de kwa
den* verdraagt; met ze meepraat, met ze
meeheult in hun afbraak van wat onder
Goddelijken eisch tot opbouw is bestemd.
Een klein hoopje is de Antirev. Partij,
maar niet zonder kracht, omdat ze wordt
gedragen door één heilig beginsel, dat tin
telt van levensmacht: »Aan Gode alleen
de eere.c Door dat beginsel staat dat hoopje
sterk en presteert ze ook op da publieke
markt zooveel, dat de wereld er zelf ver
baasd over staat en met jaloerechheid neer
ziet op haar stichtingen en monumenten
van liefde en offervaardigheid. En dat be
ginsel. dat alleen-soeken-van-Gods-Eera, zij
't onder velerlei tekortkoming is onverwin
baar Tot hoe luttele kleinheid de Antirev.
partij dan ook in de toekomst moge slin
ken, er zullen er nog duizenden overb'ij-
ven, die hun knie voor den B„al der Tij
den rooit zullen buiaen. Die zullen blijven
smeeken om Getuigen te mogen zijn van
Ham, uit wiea, door wien en tot wien alle
dingen zijn.
Mooie redevoeringen.
In de Earste Kamer stonden de rede
voeringen op boog peil. Ook die van
minister Coit v. d. Linden was met genot
te lezen. En vanself: een pro en contra;
een vóór en tegen van den toestand, waarin
zich thans ons politieke leven bevindt.
Want nooit is weg te cijferen, dat de
politieke hartstochten opgezweept worden,
terwijl de nood van 't Vaderland, inzake
neutraliteitssehennis volstrekt nog niet
voorbij is. De kwestie: politieke dwars
drijverij der Linkerzijde èn de oorlogstoe
stand, waarbij eenheid en eendraeht zoo
dringend noodig zijn, was trouwens de
hoofdschotel van 't Eerste Kamerdebat.
Waarvoor die onmetelijke haast om te
komen tot Grondwetsherziening met haar
Algemeen Kiesrecht en Vrouwenkiesrecht
en Evenredige Vertegenwoordiging enz.?
Waarvoor dat jakkeren om 't Staatspen
sioen binnen te krijgen? Waarvoor ander
zijds dat treurig gedoe om de wetten van
Talma niet uit te voeren. Treub is er zelfs
slachtoffer van geworden. En of de Minister
nu al beweert, dat 't Nederlandsohe Volk
klaar moet staan, als de oorlog voorbij is,
dat 't Ned. Volk die politieke struikel
blokken van Kiesrecht en Pensioen nu op
moet ruimen, opdat 't na den oorlog met
volle kracht in 't Parlement zich wijden
kan aan de nieuwe vraagstukkeu door
den oorlog ontstaan: niemand hecht er
die waarde aan, welke de Minister er gaarne
aan toegekencf zag. Want ook na den
oorlog zal 't Kiesrecht en zal 't Pensioen
niet afdoende beslist zijn, 't Vrouwenkies
recht zeker niet, maar ook 't Peasioen-
vraagstuk niet. Zulke ingrijpende vragen
blijven altijd door aan de orde. Om dus
met den Minister te gelooven, dat het Be
stand maar mosst gebroken, dat de politieke
twisten maar moesten aangewakkerd, op
dat er na den vrede dan meer tijd zou
zijn voor andere vraagstukken, och, 't is
een bijna onnoozele gedachte.
In elk geval: nu is de Buitenlandsche
toestand nog hoogst ernstig en toch staat
Nederland, politiek gesproken, al sinds
maanden, in lichte laaie, Links tegen
Rechts, Alle eenheid is zoek.
Hoe mooi 's ministers redevoering ook
was, zij heeft ons niet voldaan.
't Bestand had hijnietmoeten verbreken.
De Troonrede had een anderen toon
moeten aanslaan dan uitlokken tot politiek
dispuut.
Nadert de vrede?
Mag men allerlei berichten gelooven. dan
zoeken de Duitachers een weg naar Calais,
aan de Zee; en de ontzettende strijd, die
thans bij Verdun en omstreken wordt ge
streden. moet een begin van uitvoering zijn
om 't heele noorden en noordwe-ten vau
Frankrijk tot aan de zee in bezit te krijgen.
Daar worden verder allerlei beschouwingen
aangeknoopt, om dan meestal te eindigen
met de gedachte: «Is de Duitscher vóór
Calais, en staat hij dus met 't pistool in
de hand op de borst van Engeland gericht,
dan is 't oogenblik van wapenstilstand en
spoedigea vrede gekomen*. We gelooven
dan ook, dat heel de meelevende wereld de
begonnen reuzenworsteling den Titanen
strijd op 't Westfront met de meest bran
dende nieuwsgierigheid en belangstelling
gadeslaat.
Zuilen de Centralen nl. Duitschland plus
Oostenrijk krachtig genoeg zijn om de Ge
allieerden nl. Frankrijk en Engeland te weer
staan. Is er in Duitschland en Oostenrijk
Gedempte Üoerensteiger 63A, SSB
Direct nsblj de Hoofdsteag,
DlN'EKb 80 cent m faoogejr.
LOGIES MET ONTBIJT
f 1.25, f 1,50 en f 1.75
Tel. No. 10595,. Aanbevelend,
i H, C. F. IL LEE-Imbgl
0et door Seder aanbevolen adres.
nog genoea menscheamateriaal En hoe
staat t in Frankrijk met Engeland. Tal van
vragen zijn te doenmaar beter is 't na te
gaan van dag tot dag (ook met 't oog op
België en Nederland) waar en wie er vor
deringen maakt. En of men dan pro-Duitsch
of pro-Engelsch is: ook wij Nederlanders
hebben den toestand op dit Westfront niet
met onverschilligheid aan te zien. In de
grootste bescheidenheid geven we als onze
meening deze, dat de eindbeslissing voor
Nederland ook déar op 't Westfront vallen
zal binnen weinige weken of maanden. Daar
om de eindbeslissing over onze Neutraliteit
dan wel oorlog, omdat naar we zeiden, we
daar de eindbeslissing van den Earopee-
schen oorlog zoeken en anders nergens.
Maar die eindbeslissing daar, zóó dicht bij
Belgie, zoo dicht bij Nederland; voor En
geland als van 't hoogste nationaal en ma
ritiem (zee) belang zat en kan niet nalaten
ook aan ons vaderland nog tal van zeer
bange oogenblikken te zullen bezorgen. We
hopen, dat alles sich ten gunste voor onze
Natiu keeren zal. Maar de spanning in ons
land wordt er in deze dagen niet minder
op. Alle troeven worden immers nu uitge
speeld. Het hoogtepunt der worsteling is
gekomen. En wie weet de gevolgen?
't Moet dezer dagen gebeurd zijn.
Ik vond het tenminste als «historisch*
uit een onzer groote steden vermeld.
De onderwijzer dicteerde in de klas een
som, zooals se veelvuldig tot opscherping,
oefening of kwelling der leerlingen worden
opgegeven, 'al naar de ontwikkeling is
van hun rekenknobbel»A doet over zeker
werk 5 dagen, B doet over datzelfde werk
9 dagen
»Dat was vast een gemeentewerkman*,
denkt plotseling hardop een leerling
Ik weet dat er onder de duizenden ge
meentewerklieden in Nederland vele ijverige,
werkzame, plichtgetrouwe menschen zijn,
die een gloeienden hekel hebben aan het
luieren, lanterfanten, lijntjestrekken en krin
getjes spuwen en niet weinigen hunner
ambtgenooten, maar waarlijk, als de
spraakmakende gemaente straks een nieuw
spreekwoord fabriceert en bv. van een laug-
zamen broeder zeggen gaatHij werkt, of-ie
't voor de stad doet dan is dit aan
de onaangename eigenschappen van ge
zegde «ambtgenooten* te danken.
Het is niet zeiden ergerlijk.
't Toppunt is wel kort geleden bereikt
in Amsterdam, waar een werkman 'k
meen bij de gasfabriek die tevens secre
taris was voor s'n vakvereeniging, voor
zich het recht eischte om van t werk te
blijven, als hij t verkoop of binnentijds
weg te loopen, als hij het noodig oordeelde,
zonder verlof te vragen of iets dergelijks.
Het lyk.t op een zotternije.
En toen is het de nuchtere waarheid.
De man had het al zoover gebraent. dat
de «stad* hem twee dagen in de week vrij
gaf, om voor zijn «organisatie* te werken.
Maar nu eischte hij bovendien het recht,
om te zeggen bv. om 10 uur. «Ik moet
er voor de organisatie 'n paar uur uit, 'k
heb 'n conferentie*, of zoo iets en dat dan
al de bazen, en superieuren en directeuren
antwoorden zouden: «Tot genoegen arbeider
XI We hopen dat we u na schafttijd zullen
weerzien maare de
conferentie en de organisatie gaan natuur
lijk voor: ziet u maar hoe 't loopt!*
Gelukkig, al gaat het D. Bestuur van
Amsterdam 'n aardig eindje den rooden
kant uit; dat vond het toch te gek en ook
de sociaal democraten weigerden aan dit
anarchistisch relletje mee te doen. Maar 't
blijf i toch kras I
Ook buiten dat uiterste vallen er, met
name m de groote steden nog al eens klach
ten over de werklieden in dienst der ge
meente.
Men wordt het gewoonlijk graag.
Als er ergens een gaatje opsn komt dan
wemelt het vaak vau liefhebbers en hee t
de betrekking veel dat aantrekt. Er zijn
wel baantjes, waar de gegadigden op af
komen als vliegen op de stroop.
Daar zijn ook redenen voor.
Zulk een betrekking geeft vooreerst vast
werk, d, i. vast ioon. R sieo is er niet aan
verbonden. Tijden van werkloosheid, waarin
dus ook niet wordt verdiend zijn er on
bekend. Bij inkrimping van werkzaamheden,
volgt lang zoo gauw geen ontslag als bij
een particulier patroon. En komt dit ten
slotte dan wordt de arbeider in den regel
nog niet zoo dadelijk op straat gezet, als
hij «vast* was. Terwijl eindelijk voor dagen
van ziekte, ouderdom enz. gewoonlijk schap
pelijke bepalingen zijn gemaakt, beter dan
men ze in 't particulier bedrijf bedingen kan.
Nu moet men dit goed begrijpen.
Ik misgun dat den man met.
Neen, ik zeg: het komt hem toe. Ah de
Overheid als werkgeefster optreedt, dan
behoort zij ook daarin een voorbeeld te zijn
voor het particulier bedrijf mits ze maar
steeds bedenke, dat ze dit alles uit de beurs
der burgerij betaalt.
Daar komt nog iets bij.
't Is van veel belang, dat do gemeente
beschikke over flinke arbeiders. Stelt ze nu
baar voorwaarden zoo, dat dezen liever in
't partieuüer bedrijf gaan, dau houdt ze zelf
de krukken over en daar is de burgerij ook
n et mee gebaat.
Maar ik wil sleGhts betoogen, dat over
't algemeen de arbeider blij is, als hij in
't gild der gemeentewerklieden wordt op
genomen, met name in de grootere steden.
Doch die blijdschap duurt niet lang.
Tenminste hij toont haar niet lang.
De organisatie, sooals ze maar al te vaak
onder den invloed der socialistische en
vooral ook der anarchistische ideeën staat,
opent zija oog voor veel ellende in zijn
stoffelijk bestaan en ziedaar! 't is hier te
kort, daar te iang en nergens goed.
Er blijft altijd te wenschen over.
Ook voor de gemeentewerklieden is or
ganisatie noodig en ook hiin organisatie
zal meermalen op allerlei verbeteringen
moeten aandringen.
Daar kom ik niet tegenop!
Maar de geest, die de menschen beheerscht,
dié beslist en die geest kan soms deze
arbeiders onuitstaanbaar maken laten
Ter Laan en Vliegen het maar eens getui
gen inzake de «vrijen* in de hoofdstad en
in Zaandam. En zooals die 't hun zuur
maken, zoo doen het b.v. in de residentie
de «modernen* weer den wethouder van
Rechts.
Zoo'n gemeentewerkman in den verkeer
den zin bestaat uit beenderen, spieren,
zenuwen èn rrrèchtenl Van «plichten*
draagt hij geen kennis. Hij werkt, nu ja!
omdat 'n mensch dan toch in 't eind «vreten*
moet en de maatschappij 't nog niet zóó
ver heeft gebracht, dat zij den immers o£r
misbaren gemeen tea: beider zonder werkef^
den kost geeft. Maar niet zelden geeft hij
dan ook gratis openbare les in de kunst
om in den maximum werktijd een minimum
van werk te verrichten.
Nog eens: er zijn gelukkig ook goeden.
En voorzoover die van ónze beginselen
zijn. hoop ik dat ze sich steeds meer in
christelijke organisaties afzonderen gaan,
om sterk te staan tegen den geest, waar
van ik gewaagde Om met elkaar hun ar
beid als een >goddelykberoept optevatten.
Waarin ze ijverig willen beiig zijn Om er
hun God in te verheerlijken ouderwetsche
ideeën, ik weet het wel! maar die Gode zij
dank toch onder onze gemeentearbeiders
nog wel gevonden worden.
Weet ge wat het gevaar is.
Laat ik dat eens mogen teekenen.
Bijna ieder mensch heeft noodig: controle.
Die zijn arbeid nagaat. Er de zwakke plek
ken van aanwijst en de goede vruenten
opmerkt.
De knecht heeft die in s'n baas.
De baas weer in 't publiek, dat zich
vaak toont meester zonder mededoogen
Contröle 6n getonde eritiekprikkelen den
ijver van wie arbeidt.
'n Journalist b.v. leeft en werkt in de
wetensohap dat eRen dag duizenden oogen
lezen en duizenden hoofden beoordeelen wat
hij schrijft en die prikkel is hem n steun
als soms zijn eigen luie-ik es mocht willen
slabakkeu in zijn werk. Zoo heeft de on
derwijzer de ouders en de publieke meening;
zoo beeft de overheid de groote massa en
het Parlement: alom controle en eritiek.
Als pe,.er en zout bij de spijs!
Maar nu de gemeentewerkman, n.l. den
man «van verkeerden zin*.
Van het publiek trekt hij zich weinig
aan: daar hoeft bij niet van te «vreten*,
zijn baten en directeuren moeten voorzichtig
zijn! De «orgaDinatie* levert op de 24uur
een relletje af kant en klaar, met moties,
ingezonden stukken, adressen aan den Raad
interpellaties enz. enz.zoo n stadsbaas
eet zich zelf liever op van kwaadheid, dan
dat hij Z. M. den gemeentewerkman flink
aanpakken durft.
De heeren wethouders en raadsleden
mogen óók oppassen!
De gemeentearbeiders met elkaar open
bare onderwijzers er ook bij gerekend
vormen een flink procent kie ers, wier
invloed hun getal nog weer ver overtreft
'k Hoorde indertijd van zekere stad, waar
de partijen zoowat tegen elkaar opwogen,
eens zeggen, dat ze niet uit de raadzaal
maar van de aschbelt uit geregeerd werd
de mannen van de reiniging speelden de
eerste viool daar in de federatie van ge
meentewerklieden en die beheerschte er
weer de verkiezingen.
Zoo raakt de wereld op haar kop.
En toen ik nu las, hoe Van Kol in de
Eerste Kamer aandrong op het stichten van
allerlei staats-monopolies, wat weer tien
duizenden staats-arbeiders méér zou schep
pen, dacht ik Dien weg moeten we niet
op, de gemeentearbeiders-misère hier en
ginds is ons al waarschuwing genoeg.
UITKIJK.
Beste Eetaardappelsoorten,
Het 2al velen lezers bekend zijn, dat sinds
jaren in het Noorden van ons land nieuwe
aardappeivariëteiten uit zaad worden ge
kweekt. De meesten zullen wel gehoord
hebben van de kweekerij van den heer Veen-
huizen te Sappemeer (Gr.). Tal van varië
teiten zijn uit deze kweekerij voortgekomen,
welke een aanwinst bleken voor de aardap
pelteler, die teelt voor de fabrieken en daarom
vraagt naar aardappelen met hoog zetmeel-
gehalte. Hierop werd dus in de kweekerij het
eerst gelet. Evenwel zijn er ook variëteiten
gekweekt, die voor de keuken zeer aan te
bevelen waren.
Meer bepaald om consumptie-aardappelen
te winnen heeft men 17 jaar geleden te Su-
ameer (Fr.) een kweekveld aangelegd, waar
steeds door kruising zaad werd gewonnen.
Verschillende beste aardappels zijn van dit
kweekveld afkomstig, eenige soorten zijn in
den handel gebracht en worden nu overal
verbouwd.
Kweeker aldaar is de heer K. L. de Vries,
die voor de tentoonstelling, in 1913 in Den
Haag een overzicht samenstelde van de ver
kregen resultaten. Wij meenen velen lezers
genoegen te doen met een opgave van de
voornaamste soorten en een korte beschrij
ving:
De Wet, een alombekende, is een kruising
van Eigenheimer en Hallumergele. 't Is een
mooie, ronde knol, die steeds best van deugd
en geel op schotel is. Zij heeft geen hoog,
maar mooi loof. In het voorjaar blijft de knol
lang goed.
Frisius, van dezelfde kruising als De Wet
heeft veel overeenkomst met de oude Mun-
stersche. De knol is iets lan gwerpig met ge
middeld diepe oogen. Het is een beste eet-
aardappel.
Fontein, een kruising van Jam en Nieuwe
Juweel, komt boven den grond zeer veel met
de Munstersche overeen. De knol heeft veel
van de Jam, langwerpig met vlakke oogen.
Afke, afkomstig van Eureka en Erica, be
looft een beste eetaardappel te worden. Zij
heeft loof, dat tegen de ziekte bestand is. Zij
is steeds best van deugd en op schotel zoo
geel als goud.
Antje is een zuster van Afke. Zij levert
een mooi gewas en geeft een uitmuntende
