30 Jaargang N°. 2074 voor «le Kaiilhollandüelie en Zeenwsehe Eilanden. Zaterdag 8 Mei 1015 Antirevolutionair Orgaan, Eerste Blad. IN HOC SIGNO VINCES W. BOEKHOVEN, SOMMELSDtJK. De houding van Italië. OP DEN UITKIJK. 1 fi, C. F. 4. LEE-MM0. LAND- EN TUINBOUW. „HET GOUDEN HERT". Dese Comraat verschgnt eikeis Woensdag 'm Zaterdag. Abonnemeatsprijs per drie maandea fe, p. p. 50 Gent, Buitenland bij vooruitbetaling f4,50 per jaar, Afeonderlijke nummers 5 Cent. OTEQSVK® 'SeïefooE IraiercsBas». IS®, i. Advertentiën 10 Geut per rsgei sja s/a »aai„ Reel&ises 20 per regel. Boekaankondiging 5 Gent per regel se */8 maai. Dienstaanvragen m Dienstaanbiedingen 50 Gent ps? plaatsing Groote letters es vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die ag beelaas. Advertenties worden ingswaokt tot .Dinsdag- en Vrijdagmorgea 1.0 war. Alle stokliea voor «le itedaefiie bestemd, Adverteniiên en verdere AdniiiiislrüAle sraneo toe 4e eenden aan den Uitgever. Er is na da zelfstandigheid van Italië als Koninkrijk in de zestiger en zeventiger jaren aanvankelijk een streven geweest om met Frankrijk een bondgenootschap aan te gaan. Gewis; in 1882 kwam de Triple al liantie tot stand, e m bond tusschen Duitsch- land, Oostenrijk en Italië; maar vóór dien -Jtijd lagen veler wenschen in 't Apenijnen- %-»nd de richting uit van 't Westen. Geen wonder. Frankrijk had bij de wieg van Italië's pasgeboren koninkrijk gestaan. Bei de volken waren van Romaanschen oor sprong; beide koni krijken grensden of la gen te midden van een zelfde Middelland- sche zee, die voor beider handel van groote beteekenis was. Taal en zeden en karak ter en godsdienst toonden innige teekeuen van overeenstemming, maar toch er lag een onoverbrugbare klove tusschen die twee landen, nl. de Romeinsche kwestie of de zaak van den Pauselijken Stoel, of nog anders gezegd; de wereldlijke macht van den Paus. Frankrijk was een voorstan der van die wereldlijke macht en hield dus den Paus de handen boven 't hoofdkwam zelfs te Rome met Fransche troepen, in i860, om den strijd aan te binden tegen ictor Emanuel, die 1861 den titel/van ko ning van Italië verkreeg. Zoo stond dus Ita lië, dat eerst een vriend van Frankrijkgo- weest was; tusschen wie stam en bloed verwantschap bestond, nu als vijand tegen over hem. Frankrijk, dat den Paus steende en zijn troepen te Rome hadstond nu tegenover Victor Emanuel, wien 't om de eenheid van Italië te doen was en dus om omv.rwer- ping van den Pauselijken Staat. Dit duur de tot 1870, toen de Fransch-Duitsche oor log uitbrak met al zijn treurigen nasleep de Franschen n.l. teruggeroepen uit Rome; •de Paus onbeschermd; de Duitschers ten slotte voor Parijs en smadelijke vredesvoor waarden voor Frankrijk. Maar ook weer natuurlijk: nu was de Romeinsche kwes tie ineens opgelost; want toen de Fran sche troepen Rome hadden verlaten om bij Gravelotte en Metz en Sedan den Duitscher te ontmoeten, trok Victor Emanuel Rome binnen. Deit 20sten Sept, 1870 had de inneming van Rome plaats; 31 Dec. deed Victor Emanuel zijn intocht en op 2 Juli 71 nam deze overeenkomstig een besluit der Ka mer voor goed in de eeuwige" stad zijn zetel. Deze overweldiging* var Rome en deze «roof* van den kerkelijken staat had ook in Frankrijk bij vele strenge cleri calen kwaad bloed gezet en in de jaren na 1871 werden de betrekkingen tusschen Italië en Frankrijk steeds koeler. Eenerzijds was de Duitscbe overmacht over Frankrijk, pas in 1870gebleken, daar van dus de oorzaak. Ook het inzicht der Italiaansche politici dat Frankrijk wel op groote macht pochen kon, maar dat al zijn bluf uitgeloopen was op de vervallenverkla ring van Keizer Napoleon van de keizerlijke macht en de verandering in een republiek. Anderzijds, dat men in Italië er niet gerust op was. dat men van clerieale zijde nog eens probeeren zou om den Paus weer te herstellen als hoofd van den ouden kerke- lijken Staat, wat natuurlijk Italies eenheid niet ten gunste zou komen. Eu daardoor, als vanzelf door de histo rie gedwongen, moest er wel toenadering komen tot Pruisen. In 1883 zien we dan ook het ltaliaansch-Duitsche-Oostenrijksche verdrag tot stand komen. Meer nog. Daar naast stond een afspraak met Engeland over het statusquo. in de Middellandsehe zeeeen afspraak tegen Frankrijk, op welk land in 188791 Crispi, de Italiaansche premier, het toen zeer gemunt had. In 1888 brak tusschen Italië en Frankrijk een tol- oorlog uit, door Crispi uitgelokt en door gezet tot 1892, Daarbij kwam nog, dat Italië graag een stuk van Afrika, nl Tunis in bezit had, maardat Frankrijk ei ook op loer den. 1898 verbeterde de houding van Ita lië tot Frankrijk, omdat het eerste land zich toen neerlegde bij Frankrijke positie in Tunis. Liep dan de Triple Alliantie met Duitsch land en Oostenrijk gunstig? Men vergete niet, dat in Italië velen de jaren van 1870 begonnen te vergeten en Frankrijk niet meer in staat achtteden tot een herstel van de Pauselijke macht over Rome; men vergete ook niet dat Italië toch een Ro- maansch volk bleef en wel door de poli tieke gebeurtenissen van 1870 tot Duitsch land en Oostenrijk had moeten komen, maar dat toch de oude rasbanden nog trokken. Men vergete niet, dat de Fransche Presi dent Loubet ook 't Koninklijke hof te Ro me bezocht, terwijl de tegenwoordigheid van Keizer Wilhelm, toen, op Sicilië, nie- mands aandacht trok. Men veigeto niet, dat er in Italië ook ontevreden elementen zijn, dio togen Oostenrijk ruzie zoeken. Men vor- gete niet do annexatie (in bezit neming) van Bosnië en Herzegowina door Oosten rijk, wat in Italië kwaad bloed zette Italië heeft steeds tusschen twee vuren gezeten. Want in 1909 was 't weer boos op Frankrijk over de zaken in Tripoli, in Afrika en moest toen weer Duitschland en Oostenrijk polsen en in 't geheim te hulp roepen tegen Frankrijke plannen aldaar, In zake den Balkan had Italië ook 't oog op Duitschland en Oostenrijk en bleef met ben liefst goede maatjes. Italië heeft steeds twee kanten uit te kijken. Eenerzijds naar Frankrijk, dat 't niet vertrouwt in zake Afrika; anderzijds naar Oostenrijk, dat zoo dicht in zijn omgeving ligt. We begrijpen daarom ook, dat Italië op dit «ogenblik neutraal is en gelooven, dat 't neutraal zal blijven. Zijn buitenlandsche politiek is steeds er eene geweest van aan sluiting aan Duitschland en Oostenrijk en wantrouwen tegen Frankrijk. En die poli tiek zal 't, dunkt ons, te kwader ure, nooit verlaten. XXXIX. »Niét te spreken, m'neer!* De meid had zelf met 'm te doen, zoo zielig als-ie daar stond, zenuwachtig z'n stok uit de eene hand in de andere nemend, besluiteloos de diepe gang inziend, waar hij zoo vaak met lichten, luchtigen tred den bekenden weg was gegaan nu, hij kan 't maar niet geloovenvoor hem gesloten. «Och, Dieni zeg dat ik de juffrouw éven spreken wou! Vraag het even wil je?* Smeekend kijkt hij 't meisje aan. Even staat ze, wikt en weegt. Zie, ze hééft zoo weieens bij zichzelf gedacht, dat de »lui van stand*, onder wie ze gewoon is te dienen en 't is mee haar trotsniet zóo van elkander hiel den, als bijvoorbeeld nu, ja; zooals zij en Dirk, haar »galant«. Dat men»hoo- ger-op* meer rékent, overweegt, meer trouwt met z'n koele verstand en niet, zooals onder den minderen man*, omdat ze malkaar Hölel Hest&iir&iit Gedempte Boerensteler 63A, 63B Direct nabij de Hoofdsteeg, HotserelaiiM. DINERS 60 cent en hooger, LOGIES MET ONTBIJT f 1.25, f 1.50 en f 1.75 Tel, No. 10595. Aanbevelend, Het door Ieder aanbevolen adres. IMBBMWM—WWWBSB De reis van dr. Nolens naar Rome bespre kend, meent de Maasbode dat deze verband houdt met het herstel van de Nederlandsclie vertegenwoordiging bij de Vaticaan. Het blad acht de keuze gelukkig en zegt dat gehoopt mag worden, dat mgr. Nolens in zijn moei lijke opdracht zal slagen. Bij een gelukkig slagen zijner zending, zou dr. Nolëns dan volgens dit blad als aangewezen moeten wor den beschouwd voor den nieuw te vestigen diplomatieken post. De „Tijd" meent echter het bericht, dat mgr. Nolens „in verband met de diplomatieke usanties" dezen post zal be zetten, met zekerheid te kunnen tegenspre ken. Naar thans uit goeden bron vernomen wordt heeft de reis van Dr. Nolens naar Rome de strekking de Regeering zoomogelijk in te lichten nopens de pogingen, welke volgens daaruit verspreide berichten door het Vati caan in het werk zijn gesteld tot bevordering van het herstel van den vrede. zoo wondergraag mogen lijden Maar met m'neer en de juffrouw hier was 't toch anders zóove-1 verstand had zij d'r ook wel van en ze had'roogen en ooren niet in haarzak en daarom dee 't haar aan 'r ziel zéér, dat de juffrouw nu zoo in eens m'neer hier weggestuurd had 't Waarom begreep ze niet. Ze zeiën.dat'tvau den«Oorlog*kwam.... Maar begrijpen deed ze dat niet, want wij leven dan toch nog in vrede en wat heeft dan de Oorlog met haar juffrouws verloving te maken éven aarzelt ze, of ze niet ondanks 't zoo strenge verbod tóch op zijn aandrang mijnheer aandienen wil Doch neen! dat zou 'n kwa-dienst zijn die ze hem daarmee bewees. «Geloof u mij, m'nheer! 't is beter dat ik 't niet probeer neem u me niet kwalijk 't spijt me dat ik 't u zóo zeggen moet, maar de juffrouw is zoo; als ze eenmaal wat gezegd heeft, dan is dat gezegd ook Henk van Duinen knikt van ja. Zoo is ze nu eenmaal en hij wil zich reeds omkeeren, als 'n geslagen man Zijn leed is óok van den Oorlog! Bijna drie jaar zijn ze verloofd geweest, Corrie en hij. 't Was eerst het zeggen, dat ze verleden jaar, diep in den herfst zouden trouwen, omdat hij in den regel in'tvoor jaar z'n groote reis naar Amerika maakt, voor de firma, ze konden dan eersteen winter rustig samen zijn en van hun jong geluk genieten, Maar de oorlog had alles bedorven. Die had alles op losse schroeven gezet, niemand durfde meer eenige wissel op de toekomst trekken, die voor allen hopeloos duister wad en van trouwen kwam niets, 't Zou dan dit voorjaar worden. A's dan de oorlog Viorbij was Maar de nieuwe lente bracht het oude geluid: 't getamp van de sombereoorlogs- klok, die met vernieuwde woede ge.rokken wordt en de millioenen van Europa overluidt. Zóo konden ze niet trouwen! De zaak, waar Henk 'n aandeel in krij gen zou en waarin Corrie's vader 'n flinke som zou brengen, voor uitbreiding, ze kreeg wel geen klappen en sou na den oorlog even solied zijn als daarvóór, met beste kansen op nieuwe buitenlandsche cliëntéle maar nü wa3 alles even slap, even oixeker zóo wilden geen dei' beide familiën 't huwelijk laten doorgaan. Immers, de jongelui konden wachten. Er was niets, dat hen haastte. Ze waren zelfs nog jong genóêg en uitstel was immers geen afstel En zoo had Henk dan den langeren wachttijd, nu ja! wél onaangenaam gevon den moet men begrijpenze wareu saaien aleens naar 'n huis wezen zien! maar hij troostte zich, dat het niet duren zou en bovendien gaf de slapte in de zaak hem meer tijd dan anders om met Corrie te wandelen, uit te gaan, te praten, muziek te maken Die muziek: daar was 't mee begonnen! 'n Maand of wat geleden, toen hij in Brahm's «liederenschat* bla ,'erde bij de piano zij zong vaak met zijn accompag nement had ze ineens op haar grappig bruu°ke manier hem het boek uit de han den getrokken, het dichtgeklapt en op 'n stoel gegooid. Vorbaasd keek Henk z'n meisje aan. «Zing ik niet meer, zei ze kortaf. Wilde hij oud-IIollindseha koralen. Fran sche chansons of die nieuwe Zigeuner- wijsjes spelen, 't was haar alles wel maar voor 'n Duitsch lied deed se ruiend niet meer open. Daar wilde ze baar lippen uiet mee bezoedelen de «barbaarsche* taal van de «Hunnen* der twinstigste eeuw «Maar kindlief stamelde Henk... «ik begrijp werkelijk niet Met 'n scherpe stem, trillend van harts tocht, ritste zij hem 't woord af «Ikweet, wat jij zeggen wilt, jebegrijpt absoluut niet, wat nu toch de Kunst met den Oorlog te maken heeft dat komt jij bent 'n rnan-van-verstand, wij vóélen. dieper en b8ter dan jullie 't Was Henk onmogelijk geweest, minu ten-lang iets tegen Corrie's Morlogsbeschou- wing in te brengen. Hij zag alleen, dat haar gemoed fel bewogen, haar toorn fel was ontbrand. Hij hoorde de eigenaardige betóning van dat «absoluut* 't was 'n stopwoord van hem, 'dat-re te pas en te onpas door z'n gesprekken strooide en hij vóélde in dat gebruik 't begin van kie menden tegenzin tegen hemzelf Hij koos direct de wijste partij. Haalde de schouders op en zweeg! Bracht, toen de storm was uitgeraasd, 't gesprek op een ander onderwerpwachtte zich in de gesprekken niet zijn verloofde zooveel mogelijk voor oorlogs-beschouwin- gen, wetend dat hij dan kwam op onder mijnd terrein Niet, dat hijzelf pro-Duitsch zou zijn. Maar hij kon nu eenmaal dien vlammen- den toorn, de laaiende pasaie van zijn meisje niet deelen; hij vond het ontzettend 't vergieten van aldatmenschenbIoed,nraa? wat de strijdende natiën betrof, die achtte hij al te gader éen-pot-nat! Zwijgen was daarom het best. Doch dat maakte hun verkeer ge wrongen Zwijg eens over 't vuur en de vlammen, als de halve wereld in brand staat Zwijg eens over den vulkaan, als hij lan den verwoest en natiën decimeert, millioe nen verderft Er «zat* iets tusschen die twee. Corrie nam 't hem kwalijk' dat hij haar hartstocht-van-haat niet deelde, koel en zakelijk bleef, zich niet opwond, zooals zij: er zette zich 'n begin van wrok. Henk klaagde het haar moeder. Die leed er onder, evenals hij, maar maande hem tot geduld, 't zou overgaan 1 «Denk maar, 't is'toudeHugeaotenbloed van haars vaders kant*, troostte hem de kalme, Hollandsche huisvrouwmoeder. «Die oorlog doet h«t zoo hevig opbruisen.* En zoo had Henk dan gewacht Tot gisteravond ineens de catastrophe kwam, die zijn geluk in scherven gruizelde In 'n vak-tijdschrift had hij n economisch opstel geplaatst, 'n knap stuk werk prezen 't terecht zijn vrienden en daar hij op zui ver industriëel en handelsgebied nogal met lof over Duitschland gesproken. Den oorlog had-ie er zelfs niet in genoemd Hoe 't nu zoo loopeu moest wie zal 't zeggen? maar Corrie, die ander-nooit 'n oog iu die «droge* lectuur sl>e« had «toevallig* die aflevering ergen-z e zwer ven, had er in gebladerd, hadHeiik'-s aaam gezien en was gaan lezen tot. haar oogen met den grootstan afschuw op die Deutschfreundliche zinnen rust'ten Nog duizelt er zijn arm hoofd van, als hij hérd8nkt wat ze in haar s huimenden toorn over hem uitgegoten heeft versuft was hij gegaan, toen ze 'm wegsiiet voorgoéd! En nü zet Z8 daar 't zegel op Met gebogen hoofd gaat Henk heen. Die oorlog heeft niet alleen de velden, maar heeft ook zijn liefde verwoest .en dat raakt hém 't meest De velden worden wel herbouwd. Maar zal zijn liefde ooit herbloeien? UITKIJK. Regeerlngsmaatregelen. Dat de verschillende Regeerlngsmaatrege len, welke in deze buitengewone tijdsom standigheden worden genomen en toegepast, niet aller goedkeuring wegdragen en soms aanleiding geven tot felle critiek, is hieruit tc verklaren, dat de belangen van velen soms ernstig worden geschaad en de genomen maatregelen dikwijls zijn van zeer ingrijpenden aard. Maar al te zeer wordt echter vaak door de critici vergeten, dat liet in dezen tijd vooral gemakkelijker is: aanmerkingen te maken dan te regeeren. De omstandigheden waarop de Minister heeft te letten, en de belangen, welke hij heeft in het oog te hou den, zijn zóóvele en velerlei, dat het henr wel eens wanhopig moet toeschijnen om met dat alles rekening te houden en daar- tusschen door te zeilen. Hij moet echter han delen, moet maatregelen nemen zus of zoo, en het kan niet uitblijven, of hij faalt wel eens, hij tast wel eens mis, ook na de bes te voorlichting. In ieder geval zal hij dezen en genen treffen in bun beurs, 't kan in de zen tijd niet anders, en dan ontstaat wrevel ontstemming, verbittering, ja, bij niet wei nigen kon men, afgaande op hun uitingen, woede en haat constateeren. Neen, het is geen dankbaar baantje om thans voor Minister te spelen. Wie het moei lijke van het ambt in dezen hachelijken, be narden tijd inziet, billijk wil zijn, ook al lijdt hij tijdelijk geldelijke schade, die zal zachter oordeelen, overtuigd, dat nu vooral het spreekwoord waar isDe beste stuurlui staan aan wal. Niettemin, critiek mag zich laten hooren in bescheiden vorm, zonder boosheid. Mis schien kan de Minister er nog zijn voordeel mee doen, krijgt hij eën anderen, juisteren kijk op de omstandigheden, en is hij alsnog in staat aan de uitgesproken wenschen te gemoet te komen. Misnoegdneid, ontstemt?'1" -Gv -m er bij velen op het pb# blik, omdat het z-g 'déT "l'S karige, bekrompen,A wordt verleend. Zi ;er ben de jongenjhgjpt r maanden hun- J R%erf. vervuld, al wa s spoedig huistot'j»f ,v;, komt het voo* de W>ök "e nog steeds vooft krijg," erA spoedig einde.,.,. eeneUH 3$ beid. Bij een4vd de 4 gem "=£3 f.. thuis over gepiv. „-p; bq,- werkzaamheden moet -? geploegd, gespit, gez made, Bessgr-e-j In huis ontbreken bOUp^jalm, Stfünic< L f,, heel of gedeeltelijk.'-ïelK- -oetsarfyerc ander minder grond r ,rj, t - de schop, maar hos! ür|;.r zij - het werk m« ft V *^lptQCial' ne streek is het tekor?"€-.'er j T j* huurkrachten niet aaiiq- IkVInUMw voor geen geld en goev Aan niet weinigen oo1»*... delen, om den arbeid'fJ0!' „Zal door den Minister in aeztu nood Y"?

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1915 | | pagina 1