Zaterdag 27 Maart 1915.
s
Antirevolutionair
30 lP Jaargang N°. 2062.
Orgaan
F «Ie Xnitiliollantlsclee en ISeenwscIie Skilanden.
4>
Eerste Blad.
De mcM m '1 OHM,
IN HOC SIGNO VINCES
W. BOEKHOVEN,
SOMMELSDÏJK.
Alle staifeSieii vo©r «8e Redactie tsestesiid, Advertentiëü era verdere Admisaistratie franco toe te zenden aan den Idticever.
Hotel Restaurant
„HET GOUDEN HERT",
DINERS 60 cent en hooger.
logies met ontbijt
g R. C. F. T. Él. LEE-Moom
Verzï
Plaatst
p g'wh"1^r)rrespondenfechap g ,w
Verwisseling JpVdft
f
%arnk>:^
Daze Courant verschijnt eiken Woensdag en Zaterdag,
ifoonnementsprijs per drie maanden fr. p. p. 50 Cent.
Buitenland bij vooruitbetaling f 4,50 per jaar,
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
UIÏ0EVER
Telefoon Intercom». No.
Advertentiën 10 Cent per regel en s/s maal. Reclames SO per regel.
Eoekaankondiging 5 Cent per regel en maal.
Bienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaan.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen 10 nur.
(Slot).
Een der grondstellingen van 't Socialis
me is deze, dat de geheele ideologie van
een Volk, d.i, het totaal der godsdienstige,
zedelijke, politieke en rechtsbegrippen ge
lijken tred houdt met, en haar grond vindt
in de wijze, waarop de producten voort
gebracht en omgeruild worden. Eenveran-
dering van productiestelsel geeft ook een
verandering in de denkwereld en in't denk
leven der menschen.
Marx, de vader der Socialistische Partijen
in en buiten Europa, zei het zóo: »Metde
verandering van den economischen grond
slag keert zich de gansche ontzaglijke bo
venbouw langzaam of spoediger om Met
dien bovenbouw bedoelde hij het denkleven
des Volks, zooals zich dat openbaart in
zijn zeden en gewoontenin zijn dagelijksch
reilen en zeilen en uitoefenen van zijn plich
ten; in zijn godsdienstbeschouwingen en
geloof; in zijn Recht en Wetten; in zijn
verhoudingen van Man tot Vrouw; van
Kind tot Ouder; van onderdaan tot de
Gezagsdragers; van zijn verhouding tot
Justitie en Politie, van zijn verhouding tot
Vaderland en Vreemdeling.
En Engels, staande aan 't graf van dezen
Grootvorst der proletariërs, werkte Marx,
gedachten daar in 't kort met deze woor
den uit: Gelijk Darwin de wet der ont
wikkeling van de organische Natuur, zoo
ontdekte Marx de ontwikkelingswet der
menschelijke geschiedenis, het tot nu toe
onder ideologischen weelderigen wasdom
verborgen eenvoudige feit, dat de menschen
vóór alles eten, drinken, wonen en zich
kleeden moeten, alvorens zij zich met po-
liliek en wetenschap en kunst en godsdienst
kunnen inlaten.»
En al heeft Engels later erkend, dat er
behalve die groote oorzaak ook nog klei
nere waren; hij toch ook bleef staan op
't standpunt, dat in laatste instantie, als
laatste bron van de veranderingen in der
menschen denkwijze de voortbrenging de
hoofdrol speelde. Vandaar ook de Klassen
strijd; ook die onoverbrugbare Klove tus-
schen Kapitalist en Arbeider. Het is thans
het Kapitalistische Productiestelsel, waarin
't Kapitaal regeert en waarin 't Kapitaal
zijn stempel zet op de levensverhoudingen
en levensideeën, op den godsdienst en op
de rechtspraak en op de Kunst en op den
gehaelen trein van 't volksleven, op dien
bovenbouw. En daarom de verwoede Klas
senstrijd, want de socialist wil een anderen
bovenbouw en móét daarom beginnen met
den Onderbouw te vernietigen. Is dat fun
dament weg; is li6t Baasschap van 't Ka-
..ojts>al weg^ en is daarvoor het nieuwe
fundament in de "ekomen nl. de
mocratiseering van alle BezitofaisSE$ftfc%
van 't Privaat bezit om alles te brengen
aan de Gemeenschap; is 't Kapitaal als
Grond, Huizen, Spoorweg, Boot, in 'tbezit
der heele Maatschappij, zooals die nu in
't bezit van enkelen zijn: dan is het Soci
alistische Productiestelsel gekomen en is
de Bovenbouw ook veranderd. Dan is er
Gelijkheid voor allen en dan zal de poli
tieke idee en de Schoolidee, en de Rechts
idee, en de Kunst-en Godsdienstidee gan-
schelijk veranderd zijn: dan zal alles So
cialistisch denken» en socialistisch stre
ven», omdat door en tijdens die historie
van Vormverandering in de Productie, dan
ook harten en hoofden gelijktijdig en traps
gewijze zijn omgezet.
Daarom de haat tegen 't Kapitaal en te
gen den huidigen Staatsvorm, omdat die
de verpersoonlijking zijn van ideeën, die
nog wel in de huidige rotte» maatschap
pij thuis behooren, maar zoo gauw moge
lijk moeten verbannen worden.
En vandaar ook, dat de Socialistische
Partijen steeds voor Vaderiandsloozen zijn
gescholden, van wie men wist, dat ze de
Legeruitgaven altijd wilden besnoeiendat
ze wel meer gevoelden voor de Internatio
nale Broederschap aller proletariërs in alle
Landen, dau voor de kapitalistische mede
burgers uit eigen Land en Natie: dezen
hadden ze immers den dood gezworenvan
wie men wist, dat ze tegen Revoluties niet
opzagen, als hun einddoel nl. omverwer
ping van de bestaande verhoudingen, maar
naderbij komen konvan wie men wist,
dat ze 't Koningschap gaarne zagen on
dergaan in een Republikeinsch Staatshoofd;
van wie men wist, dat ze aanstuurden op
den grooten Kladderadatsch, als nl. de
Socialistische Klokken over de Socialisti
sche Velden den Nieuwen Tijd van Recht
voor Allen zouden uitgalmen.
Internationaal! Een >rotte« Maatschap
pij! Weg met 't Kapitalisme en 't Miiitai-
risme en het Chauvinisme daar
breekt de Oorlog uit, en die zelf de Keizers
en Koningen, van wie men eertijds bere
kend had hoeveel ze per uur verdienden»
met luilakken en pronkmaken, roepen ook
de Socialisten op; om de rotte» maat
schappij te verdedigenen de Internationale
Broederschap te verscheuren en
daar gaan ze, die aartsvijanden van den
Kapitalist met hem mee ten strijde om
samon, eigen volk en maatschappij tegen
een Kapitalistischen vijand te verdedigen en
den Socialistischen Kameraad, maar uit den
vreemde, dood te slaan.
Het heele vroegere denkleven is in de
war, over stuur! 't Nooit gedachte,'tnooit
vermoede heeft plaat3de Vaderlandsliefde
blaakt
't Is dè macht van 't Onbewuste; 't is
de erfenis der Vaderen, 't is de erfenis der
voorgeslachten; 't is de slapende ervaring
van het achter hen liggende loven.
Die liefde sluimerde; maar werd met
groote woorden onmogelijk verklaard, werd
teruggedrongen, en toch die liefde voor 't
Vaderland was er.
Op den bodem van 't hart lag ook bij
den Socialist als de parel in de schelp, de
liefde voor den grond, waarop eens zijn
wieg stond, waarop eens zijn graf zal zijn.
Op den bodem van 't hart lag de naas
tenliefde voor zijn medeburgers, voor zijn
Koningin; voor zijn familie en bloedver
wanten; voor den grond, waarop hij >ge-
wonnen en geboren» was, dien hij van zijn
kindsche jaren betreden had in lief en leed,
in vreugd en kommer, hij en de zijnen
en met allen, die zijn taal spreken en zijn
"zeden "en"gewoontenlibfe nu>
plotseling, zoomaar, door dezen or
komt dat Onbewuste leven boven
gordt zijn
op schouder
't laatst wellicht, verlaat hof en huis
haard en met vuur in de ziel en geestdrift
in 't oog en een hart vol liefde voor zijn
Keizer en Koningin legt hij aan, geeft vuur
en glimlacht over 't rake schot op den
vijand daar in de loopgraaf, dien hij neer-
doet ploffeD.
En hij schiet en hij schiet voort en bij
Onbewuste leven boven
zwaard aan, en legt 't J SSfg
>r, en kust vrouw en kin
Gedempte Boerensteller 63A, 63B
Direct, nabij de Hoofdsteeg,
Rotterdam.
f 1.25, f 1.50 en f 1.75
Tel. No. 10595. Aanbevelend,
Het door ieder aanbevolen adres.
de zegekreten der overwinning wordt ook
zijn stem der vreugd gehoord endoor
de kracht van 't onbewuste daveren ten
slotte de heuvelen van overwinningszangen
en stijgen de beden omhoog: Bescherm o
God! bewaak den grond, mij zoo dierbaar!
De macht van 't onbewuste! Bron onzer
duister gemotiveerde neigingen, bron onzer
aandriften tn sympathieën, bron onzer
ideeën en dadeD, bron ook van Socialisti
sche Vaderlandsliefde!
Toch iets nieuws.
In de Tiuies van 8 Maart, een Eugelsch
blad van ongewone beteekenis, staat in
een hoofdartikel een nieuwe verklaring van
den oorlog. Waarom we oorlogvoeren» is
het opschrift en dan staat er deze verkla
ring te lezen, dat 't is om de Engelsche
zelfzucht te kunnen botvieren én dat in
de tweede plaats mag gelden de geschon
den neutraliteit van België
Er zijn er toen de oorlog uitbrak, heel
wat geweest, die ozoo vriendelijk knipoog
den tegen Engeland, wa r 't met een be-
vloeiing van internationale menschenliefde
beweerde, dat 'them, Engeland, te doen was
om tegenover Duitschland de kleine Staten
te steunen, en dat dus in de eerste plaats
België op Germany of Duitschland moest
gewroken worden.
En zie, nu komt me daar in een hoofd
artikel een voornaam blad der wereld kon-
de doenWe voeren oorlog in de tweede
plaats om Belgie te wreken, maar in de
eerste plaats om aan onze hébzucht te vol-
doem. Dat is iets nieuws voor degenen,
die bij 't begin van den oorlog zoo hoop
vol op Engeland staarden, alsof dat der
kleinen landen neutraliteit zou bevestigen
maar 't is niets nieuws voor degenen, die
met de geschiedenis van Engeland, met zijn
politiek ook tegenover ons eigen Vaderland
eenigermate op de hoogte is
Nooit is in Engeland ten aanzien van
Nederland een andere politiek gehuldigd
dan zelfzucht; 't bezit van Neerlands han
del en de ondergang van Neerlands koop
vaardijvloot; inbezitneming van Neerlands
Europeesche beurtvaart van Spanje naar
Noorwegen; van Amerika én Indie naar
Rusland.
Iets nieuws is er in dit Timesbericht in
zoover, dat er nu eea openhartigheid van
Engelsche zijde geopenbaard wordt, die we
van dat land niet zoo gewoon zijn. Er is
voor Eogeland nu eenmaal een afschuwe
lijke uitdrukking in omloop nl. het perfide
Albion, wat beteekent: onbetrouwbaar, on
trouw, onwaar. Weinul in het hoofdarti
kel doet dat land dien treurigen bijnaam te
niet; a's 't zegt; 't is bij ons zelfzucht, dan
is 't eens heusch waar en oprecht.
Maar jammer voor die kleine staten, die
op Engelands menschenliefde hadden ge
hoopt. Ze weten nu wat Engeland drijft.
1 Inleen geweldig
hij meer dan 20.000 projectielen
alle krijgsvoorraden vernielen oforiu kliaar
maken, verdeelde de ^nsmiddelen
onder zijn trnc f sprak
hun toer "i
Soldaten, wij hebb^-0-"»
verdeeld. De
biedt on.
Hier haDgt de heugel zf«d,n
Wat stormen er ook jn djy
den over de grafelijke fair'
gegaan, hoe ook haa/ >oter.
vervreemd, haar vermogBüooi
verkwist, haar stamslot ven
molmd en verpuind de ruime fami
liezaal hier, met haar drie antieke, in diepe
nissen gebouwde ramen, haar kunstig be
werkte soldering en zeldzaam tapijtbehangsel,
met haar portretten en reliquiën, met haar
schitterend uitzicht op de b 5sschen en verre
heuvelen, die eens alle behoorden tot de
goederen van het grafelijk huis die zaal
had steeds den vroegeien glans van dat
huis bewaard.
Ginds in dien lagen, diepen armstoel zit
een dame in diepen rouw.
De gravin de la Grande Hochette.
De »laatste« der Hochette's nu
'n Oude familie-dienstbode zat het daar
strak3 nog met den grijzen tuinman-koet
sier-parkwachter zuchtend te berekenen en
te beredeneerenHóé ver men 't ook na-
vorscht, al gaat men terug tot vóór de
revolutie van de 18e eeuw en zij twee
kénnen de familie, die ze in ge.slachten
hebben gediend het is met de Hochette's
gedaan.
Geen mannelijk oir bleef over.
»Tenminste in den wettigen weg», mur
melde 't oudje en de tuinman knikt als een
die begrijpt.
Zij tweeën kénnen de familie, hangen
haar aan, omdat het >büu« huis is waar
ze van der jeugd af in keuken en kelder
dienen, hun huis, zoo goed als de graaf
en de oude gravin lè'f dit zeggen konden.
en zij weten het wel, dat de oude, al
vijftien jaar terug gestorven graafmaar al
te vaak kromme wegen ging en dat
de jonge graaf, van wien nu gister 't be
richt kwam, dat hij in de Argonnen ge
sneuveld is, nóg krommer wegen zocht dan
wijlen zijn papa
»Maar wie had 't, mééste schuld?»
Zuchtend vraagt het de grijsaard.
Schuw werpt de andere 'n blik naar de
deur al gebeurt het nóóit, mevrouw
kón op dit uur es in de nabijheid zijn en
de vraag hooren hoe zacht ook gezégd
Dan zucht ook zij en knikt van ja.
Ze hoeven elkaar niet met zooveel woor
den te zéggen, deze twee: als men zooveel
jaren lang samen bij dezelfde familie is,
dan is er weinig verborgens, dat niet ge
weten of geraden wordt!
Al keDuen ze de finesses niet.
Als mevr uw de gravin in zijn tijd wat
vriendelijker wa3 geweest tegen den ouden
graaf en wat strenger tegen den jongeheer»,
't zou anders geloopea zijn
Zoo overleggen zij getweeën weemoedig.
Want met den do d van den jongen graaf
is nu alle hoop op herleving van den luis
ter van 't oude gravengeslacht bij den wortel
afgesneden.
't Geslacht zélf stierf uit. Er zijn geen
Hochette's meer'n Dorre tak alleen bleef
over: de oude gravin hierboven, maar als
die afsterft, dan komt de bezitting aan de
een of andere vér aangetrouwde familie,
die 't goed wel gebruiken kan, maar aan
den naam niet hecht
't Is gedaan met de Grande Hochette's,
Zóó denkt en peinst en zucht benaden
het oude, trouwe dienstpersoneel.
Maar in 't eind. 't is hüu toch vreemd.
En 't valt liüu zoo moeilijk Diet, om te
beruste.-1, in het fatum der Hochette's,'t zal
trouwens
toeven
jonge graaf
't kasteel
nog dan het was, dat is alles n;M -Jp\0
den heb je, als cbristenmensch, iaaD' 7,1
gravin .en t gaat je toch nf-9».^b-'V'
van zoo'n oud geslacht, als TT
grootvader er óók al in diej: yr.itV ,C!"
maar éigen leed i:
toch niet -diioet i
En Babatte schor \~zaaid
morgenkroes met Jen hoelqj
i' 'eegt om vrw'i' °P
'-^nier spr mrs vanR.VJl(
pedo zouv Aimheh'L nnfre^.'||0
haH geen gevolg, waa'-or
löistig
ïuld
jstoo
iejri
't grafelijk huis, toen zij bij de Bourbons
der 17e en 18e eeuw hooge posten bekleed
den aan 't hof eu in 't leger, gunstelingen
waren van vorsten en koninklijke prinsen,
gezanten aan buitenlandsche hoven, maar
schalk van 't Rijk, »grandes» van Frank
rijk
't Is of ze met hun allen de tengere vrouw
dreigen te omsingelen en ia aller oog, op
aller lippen ligt de straffe vraag: »Wat
hebt gij gedaan met ons grafelijk geslacht
Waar is cd de graaf de la Grande Hochette?»
Huiverend krimpt de gravin ineen.
Zij kan dat verwijt Diet hooren
't is de waarheid zwaar rust die schuld
op haar vermoeide schouders en ze kan
dien last niet afwentelen nüjs het
voor immer te laat: door haar schuld sterft
nu het gravengeslacht uit
Wanhopig slaat ze de handen voor 't
gelaat, om ze zoo te ontgaan: de verwij
tende blikken der Hochette's, haar, haar
mans, haar zoons voorvaderen, eens'n stoer
heidengeslacht, uitbrekend in menigte, tel
kens nieuwe loten stekkend in den vader-
landsehen grond, opbloeiend zelfs in verren,
vreemden bodem
Hun naam, hun heugenis sterft nu uit
En 'tis of die oude ridder daarginds zich
grimmig kromt in zijn rinkelende rusting,
of de zwierige hovelingen uit den tijd der
Louis dreigend de hand aan den degen
slaan, of de diplomaten uit hun borstzak
haar schuldregister en veroordeeling halen
en de oude vrouw kromt zich en
kreunt van te laat berouw
Haar trots, haar eerzucht was het geweest,
het grafelijk geslacht der Hochette's in zijn
ouden luister te herstellen. Dat was haar
peinzen, dag en nacht en sie thans
't resultaat Om haar doel te bereiken
had ze zelfs de heiligheid van den biecht
stoel ontwijd, verzwegen wat ze had motten
zeggen, rechtstreeks den priester bedrogen,
ziellier nu haar straf!
Van g boorte was ook zij 'n Hochette.
Uit een zijtak gesproten, welks bezittin
gen ze als erfdochter mee terugbracht.
Véél was dat niet, maar't was een begin.
Hoogst zuinig had ze geleefd. Geld alleen,
kon, in déze eeuw, het geslacht weer tot
eer en aanzien brengen. Ze had gefinancierd
als de beste bankier Uitgaven, die niet
productief waren, vermedenaan ,t oude
kasteel weinig ten koste gelegd, bosschen
en niet-rendeerende landerijen niet onder
houden.
Maar ze bad land laten ontginnen, fa
brieken gebouwd, cultuur-ondernemingen
gesteund en zoo was het nieuwe moderne
fortuin der Hochette's ontstaan.
Ze had kinderen gekregen ook
Maar toen ze er twee had, dochter en
zoon: gezonde levenskrachtige kinderen,
toen had ze op haar energieken toon tot
haar man gezegd, dat ze er nü niet meer
wóu
Die r" konden de Hochette's zich
J CC.II Af 'y i
nog me- r'H
Z" -atv^as het nieuwe
v, i.'Vf n C-aaM straks
g 9^* Gujyai' werk
ai^|aBgga',.(A»:var-
severing ila(en.
had
S bestuur
Geregeld lg der
I Miggendfrjjg Alg; jg £afnd °X I
^"'ordt de open
k,00" Na heromim
Na heropen:
komt het volg?
3l -Ti 1
'jeipciaf1
