Zaterdag 13 Februari 1915
29l Jaargang N 2050
Antirevolutionair
Orgaan
voor de Zuidhollandsclie en Keeuw^ehe Eilanden.
Eerste Blad.
IN HOC SIGNO VINCES
W. BOEKHOVEN,
somme:lsdijk.
Diplomatie.
OP DEN UITKIJK.
„HET GOUDEN HEET",
5 S. C. f. d.
BIJENTEELT.
UIT DE PERS.
Deae Courant voraohijnt elkon "Woensdag au Zaterdag.
Abonnementsprijs per drie maanden £r. p. p. 50 Cent,
Buitenland bij vooruitbetaling f 4,50 per jaar.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
AdYertentiëa 10 Cent per rsgel es maal. Reefc>«e» 80 regel.
üie stokken voor de Redactie bestemd, Adrertenliën esra verdere Administratie tranco
m Uit-
ij die zich nu abonneereD, ont
vangen de nog in deze maand
verschijnende nummers gratis.
8i«ïs*ï Restaurant
Rotterdam.
tJÏTGEYF,B
Telefoon lustere®»®, IS®.
Boekaankondiging 5 Cent per regel je */8 mal.
HienstsanTragen '^RsfeakJsdiBges 50 0«»t
Groots letters se rigfis - vrd en baraken aas - o aats;ai?< be-
Advertenties worde? *<4öht tot Dinsdag- w Vrjjda£n».irHja mi.
«te zendefi «ia.
I
(Slot.)
Gaven we Woenadag een algemeone
schets van wat een diplomaat is, en wat
de diplomatie ei3cht, dan volgt nu, bij dat
eenvoudig licht de vraag: is 't billijk de
diplomatie te beschuldigen, dat ze dezen
oorlog niet kon voorkomen? Waar naar
onze inzichten de diplomatie tegenwoordig
volstrekt niet meer die hooge plaats in
neemt als weleer en veel meer de regee-
rende Staatsman aan de Groene Tafel de
draden van het wereldnet in zijn handen
heeft, en die onderzoekt of ze sterk genoeg
zijn om er desnoods walvisschen in te
krijgen dan wel bliekjes en povere sloot-
en riviervischjes, daar bij zoo afhankelijke
positie van Parlement en VolkdAir kan
onzes inziens aan de diplomatie geen
strenge verwijten gericht worden.
We zien in de liedendaagsche diplomatie
,-eel meer dan in 't verleden, toen er nog
van oen zeker zelfstandig optreden sprake
was, een zeer afhankelijke positie, die met
het Bureau of het Departement van den
Minister dag en nacht verbonden is. En
vooral geldt dit in oorlogszaken. Oorlog
komt zoo maar niet in een vloek en een
z cht. Ook deze oorlog heeft zijn ond^r-
grondsch gerommel al laten hooren in 1904.
in 1909. 't Zaakje is dus al een jaar of
tien oud. En Marokko, èn de Badgadspoor-
weg in Azië, èn de Balkanstaten hebben
al lang genoeg doen vermoeden, dat er eens
een botsing moest komen en een uitbar
sting. De positie, waarin Duitschland door
zijn nijverheid, door zijn Landleger, door
zijn nieuwe vloot, door zijn koloniale uit
zetting en zijn reusachtig toenemen den
handel de jaloerschheidvan Engeland gaande
maaktede Engelsche jaloerschheid. die
een verbond tot stand bracht tusschen zich,
Rusland en Fraukrijk om Duitschland zoo
mogelijk dood te drukken: de zoogenaamde
Engelsche in-sluit-politiekde Russische
jaloerschheid op Duitschlands macht in
Klein-Azie en op den Balkan, waar die
Ruige Beer of Rusland de Czaar aller
slaven wenschte te zijn, wat Oostenrijk en
Duitschland hem belettendie heele Duitsche
positie, die Engelsche jaloeziedieFransche
haat over 1870; die Russische zucht naar
het Keizerschap der Slaven en een uitgang
naar de Middellandsche Zee door Kanaan
en door Macedooie dat allts is van
ouden datum. En de oorlog is dus Met
plotseling ontstaan al jaren rommelde 't
en 't is er mee als met de ontzettende aard
beving in Italië, pas plaats gehad: 't meer
is «ingestuikt» en wat er op en bij was,
viel in dood en verderf.
Zoo ook is 't Europeesche Staatsleven
ingestort; het rustte op voozen, ondermijn
den grond, ieder wist ditzag dattot ten
•lotte de oppervlakte brak, inzonk en dui
zendmaal duizenden verslond in bloed en
ellende.
Kon de diplomatie dit ineenstorten nu
voorkomen? Neen, want het Staatsleven
der Volkeren rustte op een vulkaan. "Kon
ze dan dien vulkaan niet dooven? Neen,
want in het Volksleven was een zucht naar
meerdere macht en invloedwant in dat
Volksleven zelf gistte haat en jaloezie en
naijver.
Praatjes voor de vaak zijn het, om te
bewerende Volken hebb n den oorlog
niet begeerd! On:es inriens zijn 't juist de
Volken en niet de Keizers en niet de di
plomaten, die den oorlog hebben gewild.
Moltke in Duitschland, heeft nog pas, vol
gens een interview, volgens een bericht,
met de vuist op de tafel geslagen en ge
zegd: onze Keizer is een man des Vredes!
Wo gelooven 't beslist. Geen der Keizers of
Koningen of Presidenten heeft den oorlog
begeerd: de risico is immers veel te groot
voor een Keizerskroon! Deze kon vallen
bij enkel nederlaag.
Neen 1 onzes inziens heeft t volk zelf
dien begeerd. En de diplomatie heeft tegen
dien aanwassenden Volksgeest machteloos
gestaan. Ook de Minister van Buitenland-
sche Zaken; ook de Koningen. Ze leidden
niet; ze werden geleid. De Volksgeest werd
hsn te machtig. En natuurlijk! de wijze
kent zijn tjjd. Toen, Augustus 1914 was
't krek de tijd om den Volksgeest los te
laten; niet later, want Duitschland was
klaar, maar Madame Frankrijk, ais iemand
die zich nog staat te kleeden, als de visite
begint, stond daar nog in 't boudoir zich
te wa8schen en op te tooien; en Old
England had nog geen Turco's en huur-
liugen genoeg, en zoo kon Duitschland 't
er op wagen. John Bull had al jaren ge
loeid over Duitschlands macht welnu!
nu kon 't eens probeoren om die te fnuiken.
De diplomatie stond machteloos, omdat
de Volksgeest machtig was. Al jaren ver
langde men ten strijde. En ziet, hij kwaiu
Zonder schuld der diplomatie!
XXVII.
De huisklok sloeg elf.
Machteld heeft zoo juist haar laatste
stopkous dichtgerold mazen, zojals ze
't eerst had gewild, daar staat niet voor
met die wildebrassen van jongens! en
eer ze te bed gaat, zit ze nog even mak
kelijk in haar rieten stoel
Dit is >haar< kwartiertje.
Dat ze zich door niets ontnemen laat.
Morgenochtend vraagt de nieuwe dag
weer vroeg al haar krachten, de inspan
ning van geest en lichaam en dan gaat
het rusteloos door, vijftien, zestien uren
aanéén: kinderrumoer, stemmengeroes mei-
dengekijf, zakendrukten, t gansche leven
van een bewogen dag 's avondswil
ze éven met zichzelf zijn en met haar
God. Even ai haar indiukken laten bezin
ken, haar gedachten ordenen en zich voor
bereiden voor haar avondgebed.
'n Brief ligt naast haar werkmandje.
Met een glimlach loopt ze de zijdjes nog-
6ens even dóór, zet met een potlood een
teeken bij wat- vooral onthouden warden
moet en blijft dan met den brief tusschen
de vingers wakende droomen.
'n Stijve mannenhand schreef het adres.
En de oudste van de kinders, 'n bij-de-
hand meisken, zal morgen vroeg, zoodra
ze 't eouvert ziet, blij-verrast vragen: »'n
Brief van pa? Is er voor mij ook een bij
tante .ja?
Natuurlijk was die er bij!
En Machteld, toen ze daarstraks dat ver
trouwelijk gekeuvel las van vader tot kind,
voelde weer éven de oude jaiouzie opko
men, de bittere ontevredenheid van voor
heen, éer de Heere haar gewillig gemaakt
had. dat zij nooit haar eigen vleesoh
en bloed koesteren en troe'elen mocht en
onvruchtbaar de aarde besloeg.
Maar 't was ook zóo weer voorbij.
Genade sterkt en doet triomfeeren!
Ze wartn 'n jaar na elkander getrouwd:
Zij 't eerst en Dora 'n jaar na haar
Gedempte Boerensteler 63 A63B
Direct nabij de Hoofdsteeg,
DINERS 60 cent en hooger.
LOGIES MET ONTBIJT
f 1.25, f 1.50 en f 1.75
Tel. No. 10595 Aanbevelend,
tiet door ieder aanbevolen adres.
Doral 't wordt in de andere maand 'u
jaar, dat ze haar begraven hebben
En wat is haar, Machteld's huwelijk an
ders geweest dan een aaneenrijging van
tegenheden
't Eerste jaar ging alles goed
Ach! wat heeft ze in die dagen van
voorspoed weinig aan haar God gedacht!
Toen kwam er «blijde verwachting»
Die op de allerwreedste wijze verstoord
werd, baar maanden op 't ziekbed wierp
met het gevolg, dat na een moeilijke ope
ratie voorgoed alle mogelijkheid van her
nieuwing werd afgesneden.
Toch hield ze haar man nog.
Met dubbele liefde hingen die twee aan
elkander, die nu wisten, dat ze voortaan
eenzaam door 't leven zouden gaan en
kwam er weer bericht van nieuwen kin
derzegen in Dora's woning, ging de ge
heelde wonde opnieuw bij Machteld bloeden,
dan verdubbelde haar man in kleine atten
ties en vriendelijke voorkomendheden, eigen
teleurstelling onderdrukkende, als wilde
hij haar met Elkaua vragen: »Ben ik u
niet beter dan tien zonen?»
Toen nam God ook hém weg
'n Ongeval »rn«t doodelijken afloop.»
's Morgens was hij vroolijk en gezond
van haar weggegaan toen 't middag
werd, kwam de predikant en de man, die
't voorzichtig en geleidelijk wilde mededee-
len, kón niet meer en zat te snikken als
een kind: de ge-torvene was ook voor
hem een vriend en broeder geweest!
Het lijden had Machteld gelouterd.
Steeds meer uitgedreven tot den Heiland.
Zóo kon ze 't leven dragen, ja 't goede
dat God chouk nog geniéten, hoezeer ook
de minste vreugde haar bitteren bijsmaak
hield.
Toch bleef een dustere vraag haar kwel
len.
Besloeg zij niet «onnutte ijk» de aarde?
Geheel on bemiddeld was ze niet achter
gebleven, voor haar bescheiden behoeften
bezat ze genoeg. Maar was dat nu verder
haar levensdoel, te eten en te drinken,
te wandelen en te slapen en daarmee voort
te gaan tot aan 't eind harer dagen?
Ze was nu weer gezond; haar ouders
hadden haar van alles lateu leeren
er werd «hulp» genoeg gevraagd
maar de Heere wist het: zij, met haar on
afhankelijk karakter en zooveel jaren «eigen
baas» geweest och! 't" was geen trots
oE koppigheid maar ze huiverde er voor
om zónder noodzaak zich onder anderen te
buigen
'n Klein, bescheiden plaatsje waar ze
nuttig kon zijn, desnoods zónder verdien
sten, doch waar ze in hoe kleinen kring
ook zelfstandig optreden kon dat was
haar bede!
Maar de Heere gaf haar geen taak.
Toen Dora stierf, zou te voor haar kin
deren hebben gezorgd, als haar zwager 't
had gevraagd maar tosn hij niets
vroeg en voorloopig met de dienstbode
die ze van 'tirouweü af al hadden, voort
tobben wou, kon zij zich toch moeilijk aan
bieden
't Was zóó de man had niet gedurfd
Machteld had nü immers 'n fijn leven
meende hij, wat zou hij haar in een
druk en moeilijk huishouden halen
had ze al niet tobberij genoeg in 'r leven
gehad
Maar toen kwam de mobilisatie.
Zoodra Machteld de tijding hoorde, had
ze haar bundeltje gepakt, was op deneer
sten trein gestapt en stond binnen 'n pa n-
uur voor haar zwager, die wanhopig in
z'n kantoortje over zijn boeken g» bogen
zat, maar noch schreef, noch rekende, vol
komen lam geslagen door die éene, alles
overheerschende gedachte: Morgen weg!
Hoe kón dat nu morgen weg?
Kon hij zoo maar uit zijn zaken?
Eu hoe moest 't met zijn kinders gaan
Dat was nu wol de ruïne van alles
Van zijn gezin, vau zijn zaak, van zijn le
ven
Tóen was Machteld sterk geweest!
>Ik zorg voor alles», zei ze, «en met
Gods hulp zullen we er om doorslaan!»
Ze had de huishouding leeren doen. ze
had boekhouden geleerd, ze kou met men-
schen omgaan, zoowel met klanten als met
ondergeschikten, de kinderen mochten im-
uiers gra?g bij haar zijn neen! Wil
lem moe3t zich nérgens naar ovei maken
het lag er nu eenmaal toe eu ze waren
immers op de wereld om elkaar te hel
pen
«Maar het «al je te druk worden», vrees
de Willem, schuchter en toch dankbaar en
blij.
»'k Heb immers al zooveel maanden
krachten kunnen verzamelen», schertste
Machteld.
De weini- e uren, die Wiilem nog had,
besteed'den beiden, om Machteld op de
ho gte van de zaak te brengen, de rest
moest maar met schrijven gaan, voor 't
huiselijk werk had ze de meid, die geluk
kig óok blij was dat er weer 'n vrouw
aan 't hoofd stond en haar eerste
beloouiug was al de dankbare wijze, waar
op Willem haai handen drukte, toen hij
den volgenden morgen op den trein ging
naar zijn bestemming.
Eu nu was dat al ze? maanden!
Moeilijkheden waren niet uitgebleven.
Met het «volk» had ze weinig te stel
len, de oudste knecht was flink voor
z'n werk.
Maar de bo-khouding en de correspon
dentie vergden veel van haar krachten en
attentie vaak moest ze beslissingen nemen
zonder er eerst over aan haar zwager te
kunnen schrijven. Met Jopie, 't jongste kind
had ze in 't begin ook nogal moeitè ge
had.
Toch had God haar wonderlijk gesterkt.
En nóg eens leest ze Willem's brief over,
die haar gelukwenscht met haar verjaar
dag, morgen en 't nu eens zéggen wil hoe
%j in Gods baud 't middel is geweest,
waardoor hij gered is, zijn gezin, z'n zaak
gered en hoe dankbaar hij haar daarvoor
is, hoe hij 't haar nooit vergelden kan,
wat ze hem en haar zusterskinderen deed.
Zoo was ze dan geen onnutte dienst
maagd.
Zoo had God nog werk voor haar!
En iets van den dank, die beur hart
doorstroomt, legt Machteld in haar avond
gebed, waaiiu ze, geknield bij haar stoel
,tgemeenschap oefent met den God haars
levens
UITKIJK.
De Bijensteek tegen Rheumatiek.
(Slot).
Wij volgen de vertaling van het opstel van
dr. Alfred Keiter te Graz en ontleenen daar
aan nog het volgende, Dr. Keiter schrijft dan
verder
Bij eene juiste toepassing en voorzichtige
keuze der te behandelen gevallen kan het
volle succes der bijenkuur nooit uitblijven.
In verrukking over hetgeen ik bij dr. Tere
zag en hoorde, alsmede over mijne eigen
gunstige resultaten, waagde ik mij ook aan
eenige sedert jaren aan ontsteking van ge
wrichten lijdende zieken met misvormde
beenderen, die evenwel bij alle volharding
zoowel van hun, alsook van mijn kant aan
de bijensteekkuur geen eere bereidden. Ik
draal niet deze dwaling open te bekennen,
vooral omdat zij tot een waarschuwend voor
beeld dienen. Sterfgevallen of verergering
heb ik nooit bij onze behandeling waarge
nomen. Gevallen, waarbij in den loop der
jaren de beenderen zware veranderingen on
dergaan hebben, worden ook door de bijen
steekkuur niet genezen. Ook hier is etn grens
In elk geval moeten patiënten, wier ziekte
in weerwil van een grondige, tot heden ge
bruikelijke behandeling van een arts na drie
tot vier jaar nog niet genezen zijn, onvoor
waardelijk de dr. Terc'sche kuur ondergaan,
die dan naar verhouding genezing brengen
zal (een langer wachten is van groot nadeel
voor den patient). Een overtollig worden van
de andere behandelingsmethodes zal bij de
veelzijdigheid dezer ziekte en hare verwek
kers niet te vreezen zijnafgezien van de
onnatuurlijke overgevoeligheid tegen het
bijengift, staat aan de algemeene toepassing
dezer geneeswijze de tot nu toe nog pijnlijke
behandeling hinderend in den weg. Maar in
geen geval komt het met de waarheid over
een, dat door de tot nu toe toegepaste be
handeling infectionsziekte zouden te voor
schijn geroepen zijn. Bij de c.a. 2000 geval
len, die door dr. Tere (voor drievierde ge
deelte) en mij met vele duizenden van bijen
steken behandeld werden, heeft zich geen
enkele keer een zoodanig ziekteverschijnsel
voorgedaan. Wat het tijdstip der behandeling
betreft, zoo houdt dr. Tere het voor het beste,
met verouderde zware gevallen in het voor
jaar uiterlijk begin Mei te beginnen en waar
schuwt ervoor, nog later zulke gevallen te
behandelen wegens de altijd nog te verwach
ten terugslagen tijdens den winter. De win
ter over laat hij de bijen rusten. Ook is het
niet aan te raden, onnoodig de kuur voor
langeren tijd te staken.
Ik heb evenwel ook in den winter met
bijen behandeld, maar slechts enkele acute
gevallen en ik heb hierbij de ondervinding
opgedaan, dat het gift der winterbij langniet
zoo werkt, als dat der zomerbij, hoewel de
bijen geen winterslaap houden volgens onze
begrippen.
Een andere aard der behandeling door
bijengift, eene methode om hetzelfde te con-
seryeeren en voorradig te houden, zal ook
wel binnen eenige jaren gevonden worden.
Nadat de schrijver eenige voorbeelden
heeft gegeven van met succes behandelde
ziektegevallen, eindigt hij aldus:
Aangespoord door dr. Tere heb ik bij hart
kwalen op rheumatische basis dikwijls
bij het resultaatloos blijven van de tot nu
toe gebruikelijke therapie met bijensteken
steeds gunstige rusultaten behaald. Deze zijn
zoodanig verrassend, dat hieruit met recht
op eene verandering in de therapie der hart
ziekten kan gesloten worden. Hierover uit
voerig te refereeren, blijft wel aan een exact
klinisch onderzoek, dat van alle moderne
hulpmiddelen voorzien is, voorbehouden.
De naproef, die allen twijfel uit den weg
ruimt, is voor den arts zonder uitzondering
met weinig moeite verbonden en zij zal menig
ongunstig vooroordeel over het wezen der
zaak voorkomen. Bij den eenvoud van do be
handeling en de menigte van rheumatikers
en hartlijdenden is het niet moeilijk, zich
van de juistheid van het boven vermeldde
te overtuigen, vooral daar bij hartzieken reeds
weinige steken voldoen, om de werking van
den bijensteek op opvallende wijze te be
wijzen.
Ten slotte wensch ik op te merken, dat
deze regelen slechts het belangrijkste ver
meiden, dat zij geen aanspraak maken wil
len op volledigheid. Het bescheiden doel is
tot verdere proefnemingen aan te sporen.
Van den pratischen arts, die midden in de
zorgen van den dag staat en met geenerlei
middelen voor onderzoek is toegerust, kan
men niet verlangen dat hij klinischen arbeid
levert. Hem is het slechts vergund, op on
dervindingsfeiten te wijzen. Eerst wanneer
de empirik aan de axact klinische werkzaam
heid plaats gemaakt heeft, zullen de vlijt en
de volharding van dr. Tere in den onver-
moeiden strijd tegen de categorie van ziekte,
die niet om niet een geesel der menschheid
genoemd wordt, met succes bekroond zijn
en zijn verdiensten in overeenstemming hier
mede gehuldigd worden. Dan zal evenwel
ook de therapie van het bijengift tot welzijn
der zieken het algemeen goed van alle artsen
zijn.
Aardbeving.
Onlangs herinnerden we aan het verband,
dat de Christus in zijn laatste rede vóór zijn
sterven gelegd heeft tusschen oorlog en aard
beving, en brachten dit in verband met de-
geduchtige vernieling die in Avezzano door
een plotseling opgekomen aardbeving veroor
zaakt was.
Sinds vernam men wederom van een aard
beving in Albanië.
En wat nog opmerkelijker is, ons bereik
ten thans ook geruchten van een sterke aard
beving in Engeland, en wel bepaaldelijK in
Yorkshire.
Pikant vooral is 't hierbij, hoe de Engel
sche bladen de beteekenis van deze aardbe
ving trachten te verkleinen.
Op 2 Januari kon men in de meeste kleine
avondbladen iezen, dat een hevige schudding
en jbeving had plaats gehad in de drie dor
pen Conisborough, Denby en Highmalton alle