Zaterdag 13 Februari 1915 29l Jaargang N 2050 Antirevolutionair Orgaan voor de Zuidhollandsclie en Keeuw^ehe Eilanden. Eerste Blad. IN HOC SIGNO VINCES W. BOEKHOVEN, somme:lsdijk. Diplomatie. OP DEN UITKIJK. „HET GOUDEN HEET", 5 S. C. f. d. BIJENTEELT. UIT DE PERS. Deae Courant voraohijnt elkon "Woensdag au Zaterdag. Abonnementsprijs per drie maanden £r. p. p. 50 Cent, Buitenland bij vooruitbetaling f 4,50 per jaar. Afzonderlijke nummers 5 Cent. AdYertentiëa 10 Cent per rsgel es maal. Reefc>«e» 80 regel. üie stokken voor de Redactie bestemd, Adrertenliën esra verdere Administratie tranco m Uit- ij die zich nu abonneereD, ont vangen de nog in deze maand verschijnende nummers gratis. 8i«ïs*ï Restaurant Rotterdam. tJÏTGEYF,B Telefoon lustere®»®, IS®. Boekaankondiging 5 Cent per regel je */8 mal. HienstsanTragen '^RsfeakJsdiBges 50 0«»t Groots letters se rigfis - vrd en baraken aas - o aats;ai?< be- Advertenties worde? *<4öht tot Dinsdag- w Vrjjda£n».irHja mi. «te zendefi «ia. I (Slot.) Gaven we Woenadag een algemeone schets van wat een diplomaat is, en wat de diplomatie ei3cht, dan volgt nu, bij dat eenvoudig licht de vraag: is 't billijk de diplomatie te beschuldigen, dat ze dezen oorlog niet kon voorkomen? Waar naar onze inzichten de diplomatie tegenwoordig volstrekt niet meer die hooge plaats in neemt als weleer en veel meer de regee- rende Staatsman aan de Groene Tafel de draden van het wereldnet in zijn handen heeft, en die onderzoekt of ze sterk genoeg zijn om er desnoods walvisschen in te krijgen dan wel bliekjes en povere sloot- en riviervischjes, daar bij zoo afhankelijke positie van Parlement en VolkdAir kan onzes inziens aan de diplomatie geen strenge verwijten gericht worden. We zien in de liedendaagsche diplomatie ,-eel meer dan in 't verleden, toen er nog van oen zeker zelfstandig optreden sprake was, een zeer afhankelijke positie, die met het Bureau of het Departement van den Minister dag en nacht verbonden is. En vooral geldt dit in oorlogszaken. Oorlog komt zoo maar niet in een vloek en een z cht. Ook deze oorlog heeft zijn ond^r- grondsch gerommel al laten hooren in 1904. in 1909. 't Zaakje is dus al een jaar of tien oud. En Marokko, èn de Badgadspoor- weg in Azië, èn de Balkanstaten hebben al lang genoeg doen vermoeden, dat er eens een botsing moest komen en een uitbar sting. De positie, waarin Duitschland door zijn nijverheid, door zijn Landleger, door zijn nieuwe vloot, door zijn koloniale uit zetting en zijn reusachtig toenemen den handel de jaloerschheidvan Engeland gaande maaktede Engelsche jaloerschheid. die een verbond tot stand bracht tusschen zich, Rusland en Fraukrijk om Duitschland zoo mogelijk dood te drukken: de zoogenaamde Engelsche in-sluit-politiekde Russische jaloerschheid op Duitschlands macht in Klein-Azie en op den Balkan, waar die Ruige Beer of Rusland de Czaar aller slaven wenschte te zijn, wat Oostenrijk en Duitschland hem belettendie heele Duitsche positie, die Engelsche jaloeziedieFransche haat over 1870; die Russische zucht naar het Keizerschap der Slaven en een uitgang naar de Middellandsche Zee door Kanaan en door Macedooie dat allts is van ouden datum. En de oorlog is dus Met plotseling ontstaan al jaren rommelde 't en 't is er mee als met de ontzettende aard beving in Italië, pas plaats gehad: 't meer is «ingestuikt» en wat er op en bij was, viel in dood en verderf. Zoo ook is 't Europeesche Staatsleven ingestort; het rustte op voozen, ondermijn den grond, ieder wist ditzag dattot ten •lotte de oppervlakte brak, inzonk en dui zendmaal duizenden verslond in bloed en ellende. Kon de diplomatie dit ineenstorten nu voorkomen? Neen, want het Staatsleven der Volkeren rustte op een vulkaan. "Kon ze dan dien vulkaan niet dooven? Neen, want in het Volksleven was een zucht naar meerdere macht en invloedwant in dat Volksleven zelf gistte haat en jaloezie en naijver. Praatjes voor de vaak zijn het, om te bewerende Volken hebb n den oorlog niet begeerd! On:es inriens zijn 't juist de Volken en niet de Keizers en niet de di plomaten, die den oorlog hebben gewild. Moltke in Duitschland, heeft nog pas, vol gens een interview, volgens een bericht, met de vuist op de tafel geslagen en ge zegd: onze Keizer is een man des Vredes! Wo gelooven 't beslist. Geen der Keizers of Koningen of Presidenten heeft den oorlog begeerd: de risico is immers veel te groot voor een Keizerskroon! Deze kon vallen bij enkel nederlaag. Neen 1 onzes inziens heeft t volk zelf dien begeerd. En de diplomatie heeft tegen dien aanwassenden Volksgeest machteloos gestaan. Ook de Minister van Buitenland- sche Zaken; ook de Koningen. Ze leidden niet; ze werden geleid. De Volksgeest werd hsn te machtig. En natuurlijk! de wijze kent zijn tjjd. Toen, Augustus 1914 was 't krek de tijd om den Volksgeest los te laten; niet later, want Duitschland was klaar, maar Madame Frankrijk, ais iemand die zich nog staat te kleeden, als de visite begint, stond daar nog in 't boudoir zich te wa8schen en op te tooien; en Old England had nog geen Turco's en huur- liugen genoeg, en zoo kon Duitschland 't er op wagen. John Bull had al jaren ge loeid over Duitschlands macht welnu! nu kon 't eens probeoren om die te fnuiken. De diplomatie stond machteloos, omdat de Volksgeest machtig was. Al jaren ver langde men ten strijde. En ziet, hij kwaiu Zonder schuld der diplomatie! XXVII. De huisklok sloeg elf. Machteld heeft zoo juist haar laatste stopkous dichtgerold mazen, zojals ze 't eerst had gewild, daar staat niet voor met die wildebrassen van jongens! en eer ze te bed gaat, zit ze nog even mak kelijk in haar rieten stoel Dit is >haar< kwartiertje. Dat ze zich door niets ontnemen laat. Morgenochtend vraagt de nieuwe dag weer vroeg al haar krachten, de inspan ning van geest en lichaam en dan gaat het rusteloos door, vijftien, zestien uren aanéén: kinderrumoer, stemmengeroes mei- dengekijf, zakendrukten, t gansche leven van een bewogen dag 's avondswil ze éven met zichzelf zijn en met haar God. Even ai haar indiukken laten bezin ken, haar gedachten ordenen en zich voor bereiden voor haar avondgebed. 'n Brief ligt naast haar werkmandje. Met een glimlach loopt ze de zijdjes nog- 6ens even dóór, zet met een potlood een teeken bij wat- vooral onthouden warden moet en blijft dan met den brief tusschen de vingers wakende droomen. 'n Stijve mannenhand schreef het adres. En de oudste van de kinders, 'n bij-de- hand meisken, zal morgen vroeg, zoodra ze 't eouvert ziet, blij-verrast vragen: »'n Brief van pa? Is er voor mij ook een bij tante .ja? Natuurlijk was die er bij! En Machteld, toen ze daarstraks dat ver trouwelijk gekeuvel las van vader tot kind, voelde weer éven de oude jaiouzie opko men, de bittere ontevredenheid van voor heen, éer de Heere haar gewillig gemaakt had. dat zij nooit haar eigen vleesoh en bloed koesteren en troe'elen mocht en onvruchtbaar de aarde besloeg. Maar 't was ook zóo weer voorbij. Genade sterkt en doet triomfeeren! Ze wartn 'n jaar na elkander getrouwd: Zij 't eerst en Dora 'n jaar na haar Gedempte Boerensteler 63 A63B Direct nabij de Hoofdsteeg, DINERS 60 cent en hooger. LOGIES MET ONTBIJT f 1.25, f 1.50 en f 1.75 Tel. No. 10595 Aanbevelend, tiet door ieder aanbevolen adres. Doral 't wordt in de andere maand 'u jaar, dat ze haar begraven hebben En wat is haar, Machteld's huwelijk an ders geweest dan een aaneenrijging van tegenheden 't Eerste jaar ging alles goed Ach! wat heeft ze in die dagen van voorspoed weinig aan haar God gedacht! Toen kwam er «blijde verwachting» Die op de allerwreedste wijze verstoord werd, baar maanden op 't ziekbed wierp met het gevolg, dat na een moeilijke ope ratie voorgoed alle mogelijkheid van her nieuwing werd afgesneden. Toch hield ze haar man nog. Met dubbele liefde hingen die twee aan elkander, die nu wisten, dat ze voortaan eenzaam door 't leven zouden gaan en kwam er weer bericht van nieuwen kin derzegen in Dora's woning, ging de ge heelde wonde opnieuw bij Machteld bloeden, dan verdubbelde haar man in kleine atten ties en vriendelijke voorkomendheden, eigen teleurstelling onderdrukkende, als wilde hij haar met Elkaua vragen: »Ben ik u niet beter dan tien zonen?» Toen nam God ook hém weg 'n Ongeval »rn«t doodelijken afloop.» 's Morgens was hij vroolijk en gezond van haar weggegaan toen 't middag werd, kwam de predikant en de man, die 't voorzichtig en geleidelijk wilde mededee- len, kón niet meer en zat te snikken als een kind: de ge-torvene was ook voor hem een vriend en broeder geweest! Het lijden had Machteld gelouterd. Steeds meer uitgedreven tot den Heiland. Zóo kon ze 't leven dragen, ja 't goede dat God chouk nog geniéten, hoezeer ook de minste vreugde haar bitteren bijsmaak hield. Toch bleef een dustere vraag haar kwel len. Besloeg zij niet «onnutte ijk» de aarde? Geheel on bemiddeld was ze niet achter gebleven, voor haar bescheiden behoeften bezat ze genoeg. Maar was dat nu verder haar levensdoel, te eten en te drinken, te wandelen en te slapen en daarmee voort te gaan tot aan 't eind harer dagen? Ze was nu weer gezond; haar ouders hadden haar van alles lateu leeren er werd «hulp» genoeg gevraagd maar de Heere wist het: zij, met haar on afhankelijk karakter en zooveel jaren «eigen baas» geweest och! 't" was geen trots oE koppigheid maar ze huiverde er voor om zónder noodzaak zich onder anderen te buigen 'n Klein, bescheiden plaatsje waar ze nuttig kon zijn, desnoods zónder verdien sten, doch waar ze in hoe kleinen kring ook zelfstandig optreden kon dat was haar bede! Maar de Heere gaf haar geen taak. Toen Dora stierf, zou te voor haar kin deren hebben gezorgd, als haar zwager 't had gevraagd maar tosn hij niets vroeg en voorloopig met de dienstbode die ze van 'tirouweü af al hadden, voort tobben wou, kon zij zich toch moeilijk aan bieden 't Was zóó de man had niet gedurfd Machteld had nü immers 'n fijn leven meende hij, wat zou hij haar in een druk en moeilijk huishouden halen had ze al niet tobberij genoeg in 'r leven gehad Maar toen kwam de mobilisatie. Zoodra Machteld de tijding hoorde, had ze haar bundeltje gepakt, was op deneer sten trein gestapt en stond binnen 'n pa n- uur voor haar zwager, die wanhopig in z'n kantoortje over zijn boeken g» bogen zat, maar noch schreef, noch rekende, vol komen lam geslagen door die éene, alles overheerschende gedachte: Morgen weg! Hoe kón dat nu morgen weg? Kon hij zoo maar uit zijn zaken? Eu hoe moest 't met zijn kinders gaan Dat was nu wol de ruïne van alles Van zijn gezin, vau zijn zaak, van zijn le ven Tóen was Machteld sterk geweest! >Ik zorg voor alles», zei ze, «en met Gods hulp zullen we er om doorslaan!» Ze had de huishouding leeren doen. ze had boekhouden geleerd, ze kou met men- schen omgaan, zoowel met klanten als met ondergeschikten, de kinderen mochten im- uiers gra?g bij haar zijn neen! Wil lem moe3t zich nérgens naar ovei maken het lag er nu eenmaal toe eu ze waren immers op de wereld om elkaar te hel pen «Maar het «al je te druk worden», vrees de Willem, schuchter en toch dankbaar en blij. »'k Heb immers al zooveel maanden krachten kunnen verzamelen», schertste Machteld. De weini- e uren, die Wiilem nog had, besteed'den beiden, om Machteld op de ho gte van de zaak te brengen, de rest moest maar met schrijven gaan, voor 't huiselijk werk had ze de meid, die geluk kig óok blij was dat er weer 'n vrouw aan 't hoofd stond en haar eerste beloouiug was al de dankbare wijze, waar op Willem haai handen drukte, toen hij den volgenden morgen op den trein ging naar zijn bestemming. Eu nu was dat al ze? maanden! Moeilijkheden waren niet uitgebleven. Met het «volk» had ze weinig te stel len, de oudste knecht was flink voor z'n werk. Maar de bo-khouding en de correspon dentie vergden veel van haar krachten en attentie vaak moest ze beslissingen nemen zonder er eerst over aan haar zwager te kunnen schrijven. Met Jopie, 't jongste kind had ze in 't begin ook nogal moeitè ge had. Toch had God haar wonderlijk gesterkt. En nóg eens leest ze Willem's brief over, die haar gelukwenscht met haar verjaar dag, morgen en 't nu eens zéggen wil hoe %j in Gods baud 't middel is geweest, waardoor hij gered is, zijn gezin, z'n zaak gered en hoe dankbaar hij haar daarvoor is, hoe hij 't haar nooit vergelden kan, wat ze hem en haar zusterskinderen deed. Zoo was ze dan geen onnutte dienst maagd. Zoo had God nog werk voor haar! En iets van den dank, die beur hart doorstroomt, legt Machteld in haar avond gebed, waaiiu ze, geknield bij haar stoel ,tgemeenschap oefent met den God haars levens UITKIJK. De Bijensteek tegen Rheumatiek. (Slot). Wij volgen de vertaling van het opstel van dr. Alfred Keiter te Graz en ontleenen daar aan nog het volgende, Dr. Keiter schrijft dan verder Bij eene juiste toepassing en voorzichtige keuze der te behandelen gevallen kan het volle succes der bijenkuur nooit uitblijven. In verrukking over hetgeen ik bij dr. Tere zag en hoorde, alsmede over mijne eigen gunstige resultaten, waagde ik mij ook aan eenige sedert jaren aan ontsteking van ge wrichten lijdende zieken met misvormde beenderen, die evenwel bij alle volharding zoowel van hun, alsook van mijn kant aan de bijensteekkuur geen eere bereidden. Ik draal niet deze dwaling open te bekennen, vooral omdat zij tot een waarschuwend voor beeld dienen. Sterfgevallen of verergering heb ik nooit bij onze behandeling waarge nomen. Gevallen, waarbij in den loop der jaren de beenderen zware veranderingen on dergaan hebben, worden ook door de bijen steekkuur niet genezen. Ook hier is etn grens In elk geval moeten patiënten, wier ziekte in weerwil van een grondige, tot heden ge bruikelijke behandeling van een arts na drie tot vier jaar nog niet genezen zijn, onvoor waardelijk de dr. Terc'sche kuur ondergaan, die dan naar verhouding genezing brengen zal (een langer wachten is van groot nadeel voor den patient). Een overtollig worden van de andere behandelingsmethodes zal bij de veelzijdigheid dezer ziekte en hare verwek kers niet te vreezen zijnafgezien van de onnatuurlijke overgevoeligheid tegen het bijengift, staat aan de algemeene toepassing dezer geneeswijze de tot nu toe nog pijnlijke behandeling hinderend in den weg. Maar in geen geval komt het met de waarheid over een, dat door de tot nu toe toegepaste be handeling infectionsziekte zouden te voor schijn geroepen zijn. Bij de c.a. 2000 geval len, die door dr. Tere (voor drievierde ge deelte) en mij met vele duizenden van bijen steken behandeld werden, heeft zich geen enkele keer een zoodanig ziekteverschijnsel voorgedaan. Wat het tijdstip der behandeling betreft, zoo houdt dr. Tere het voor het beste, met verouderde zware gevallen in het voor jaar uiterlijk begin Mei te beginnen en waar schuwt ervoor, nog later zulke gevallen te behandelen wegens de altijd nog te verwach ten terugslagen tijdens den winter. De win ter over laat hij de bijen rusten. Ook is het niet aan te raden, onnoodig de kuur voor langeren tijd te staken. Ik heb evenwel ook in den winter met bijen behandeld, maar slechts enkele acute gevallen en ik heb hierbij de ondervinding opgedaan, dat het gift der winterbij langniet zoo werkt, als dat der zomerbij, hoewel de bijen geen winterslaap houden volgens onze begrippen. Een andere aard der behandeling door bijengift, eene methode om hetzelfde te con- seryeeren en voorradig te houden, zal ook wel binnen eenige jaren gevonden worden. Nadat de schrijver eenige voorbeelden heeft gegeven van met succes behandelde ziektegevallen, eindigt hij aldus: Aangespoord door dr. Tere heb ik bij hart kwalen op rheumatische basis dikwijls bij het resultaatloos blijven van de tot nu toe gebruikelijke therapie met bijensteken steeds gunstige rusultaten behaald. Deze zijn zoodanig verrassend, dat hieruit met recht op eene verandering in de therapie der hart ziekten kan gesloten worden. Hierover uit voerig te refereeren, blijft wel aan een exact klinisch onderzoek, dat van alle moderne hulpmiddelen voorzien is, voorbehouden. De naproef, die allen twijfel uit den weg ruimt, is voor den arts zonder uitzondering met weinig moeite verbonden en zij zal menig ongunstig vooroordeel over het wezen der zaak voorkomen. Bij den eenvoud van do be handeling en de menigte van rheumatikers en hartlijdenden is het niet moeilijk, zich van de juistheid van het boven vermeldde te overtuigen, vooral daar bij hartzieken reeds weinige steken voldoen, om de werking van den bijensteek op opvallende wijze te be wijzen. Ten slotte wensch ik op te merken, dat deze regelen slechts het belangrijkste ver meiden, dat zij geen aanspraak maken wil len op volledigheid. Het bescheiden doel is tot verdere proefnemingen aan te sporen. Van den pratischen arts, die midden in de zorgen van den dag staat en met geenerlei middelen voor onderzoek is toegerust, kan men niet verlangen dat hij klinischen arbeid levert. Hem is het slechts vergund, op on dervindingsfeiten te wijzen. Eerst wanneer de empirik aan de axact klinische werkzaam heid plaats gemaakt heeft, zullen de vlijt en de volharding van dr. Tere in den onver- moeiden strijd tegen de categorie van ziekte, die niet om niet een geesel der menschheid genoemd wordt, met succes bekroond zijn en zijn verdiensten in overeenstemming hier mede gehuldigd worden. Dan zal evenwel ook de therapie van het bijengift tot welzijn der zieken het algemeen goed van alle artsen zijn. Aardbeving. Onlangs herinnerden we aan het verband, dat de Christus in zijn laatste rede vóór zijn sterven gelegd heeft tusschen oorlog en aard beving, en brachten dit in verband met de- geduchtige vernieling die in Avezzano door een plotseling opgekomen aardbeving veroor zaakt was. Sinds vernam men wederom van een aard beving in Albanië. En wat nog opmerkelijker is, ons bereik ten thans ook geruchten van een sterke aard beving in Engeland, en wel bepaaldelijK in Yorkshire. Pikant vooral is 't hierbij, hoe de Engel sche bladen de beteekenis van deze aardbe ving trachten te verkleinen. Op 2 Januari kon men in de meeste kleine avondbladen iezen, dat een hevige schudding en jbeving had plaats gehad in de drie dor pen Conisborough, Denby en Highmalton alle

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1915 | | pagina 1