:sse larkt KIIS EB Én. F. in HOC SIGNO VINCES lijijils iiiHI yoor de Zuidhollandsehe en Zeeuwsche Eilanden. w ponderdag24 December 19!4 !OER. ang N *036 KERSTFEEST. OP DEN UITKIJK. 1 1 8212 ivermengde 2-persoons allen gevuld ITEN vanaf ïpvrij f 7.90, lodellen en |DIK ANTEN kwaliteiten l 2-persoons [INDERLE- 50. 3LAME vee- 5L gestikte, |luw overtrek ;e sehrff- 8478 joncur- Larnis. 8214 m-i^iA m im 0 II» Orgaan A ntirevohi tion ah B O h K H O V BO M. M J&LSDI J K Is dat woord van den Heiland wel in overeenstemming met het vredelied, dat over de velden van Efrata uit Engelenmond weerklonk Hoort nu toch eens de tegenstel- ling: 0 „Eere zij God, in de hoogste hemelen, vrede op aarde en in menschen een welbehagen." En: „Jeruzalem, Jeruzalem, gij die de profeten doodt ziet uw huis wordt ulieden woest gelaten." Dat vloekt met elkaar. „Vrede" ruischt 'tbij de kribbe; „oorlog" in de toekomst, als de stad des Grooten Konings, 't heilig Sion, door Vespasianus zal belegerd en door Titus zal worden verwoest. Hebben de Engelen zich vergist De Heiland heeft zich niet ver gist, want Jeruzalem is tot puin geschoten en de paarden der Ro meinen waadden in het menschen - bloed. Vuur en vlammen verstik- 'M ten mensch en dier. Vrede op aarde! Uw huis wordt u woest gelaten! Is deze stelling op te lossen? Ze lost immers zichzelve op. Als de oorlog door den Heiland in Luc. 13: 35 is aangekondigd: als Hij op andere plaatsen tot zijn discipelen spreekt van oorlogen en geruchten van oorlogen, dan is 't zoo klaar als de dag, dat 't Vrede op Aarde nooit kan bedoeld zijn in den zin van: Geen oorlog tus- schen de volken. Trouwens, wat de idealisten onder de menschen ook mogen gelooven over een Vrederijk hier op Aarde, als 't gezond verstand en 'c goede inzicht zich maar baan - breekt en de menschen maar nog al wijzer zullen worden en nog al beschaafder en nog al verdraag zamer trouwens, wat de Pacifisten ook mogen droomen van Vrede door Recht, zooals dit in onze dagen dagelijks gehoord wordt van hen, die gelooven, dat er be stendige Vrede zal zijn, als er maar Internationale Rechtsbedeeling was, als er maar een Internationaal ge bruik werd gemaakt van 't Haag- sche Vredespaleis met zijn Arbi trage Hof om de Internationale Volkengeschillen op te ruimen en te beslissenals er maar een Inter nationale Politie was om eiken spelbreker der Staten tot zijn plicht te brengen; trouwens, wat sommigen in Europa ook mogen beweren, dat ontwapening de eenige weg is tot eeuwigen vrede en niet de leuze zoo gij den vrede wil, bereid u ten oorlogwat men ook prate en welke middelen men ook moge aanwenden of in zijn uitstalkast te pronk zette om den argeloozen vrede-aanbidder te lokken; zoo lang de zonde als verwoestend element in de Natiën woedt en de hebzucht en de eerzucht en de heerschzucht en de begeerzucht prikkeltzoolang zal er op Aarde geen vrede zijn. Onder welke vormen die zonden ook mogen verschijnen nl. als wel lust naar meer koloniënals honger naar nieuwe afzetmarktenals ma- teriëele drijfkracht naar geld en goed, handel en scheepvaart, nij verheid en effectenbezit; als gees telijke prikkel om eigen beschaving, eigen cultuur, eigen genie aan andere Naties op te dringen, ze daarmee te overgietenze voor 't barbarisme met geweld te doen wijkenhoe die zonden zich ook openbaren't blijven zonden, over tredingen tegen den Allerhoogste, die ten slotte gestraft worden in de gevolgen, die aan heb- en heersch- en begeer- en geldzucht onafscheidenlijk zijn verbonden. Dwaas daarom hij, die in 't Vrede op Aarde beluisteren wil een vrede tusschen de volken 't Kan niet anders beteekenen en 't beteekent ook niet anders dan de persoonlijke vrede door 'tgeloof in Hem, die in de kribbe geboren werd. Vrede op Aarde! 'tls geen af schaffing van oorlog; maar een strijd tegen eigen zonde en een zich werpen in vol geloofsvertrouwen op Hem, die genoemd werd in den tijd der profeten; Vredevorst! Vrede op AardeEn de Duitsche soldaat, badend in bloed, lispelt met stervende lippen Present Heere Jezusen zoo ontslaapt hij op 't slagveld in 't vertrouwen op zijn Heiland. Vrede op Aarde! En de Engel - sche officier, doodelijk gewond door 't lood van den Duitscher, keert zich op één zijde, ziet nog een oogenblik naar de wateren aan de Belgische en Engelsche kust en smeektO, mijn God, wees mij armen zondaar genadig, en op Christus genade hopend, ontvlucht de adem 't veege lijf. Vrede op AardeEn de sergeant door de ziekezuster van 't Roode Kruis bijgestaan, hem nog even lavend, spreekt 't aandoenlijke ook voor haar hartverscheurende woord uit, twijfelend of hij al dan niet al gestorven ware„Zuster, ik leef nog, ik wacht op het Hemelsch appèl." En 't appèl kwam. Nog één blik naar boven Nog een draaiïng van been en hand. „Present! mijn Heiland" en zoo ontslaapt hij. Vrede op Aarde! Neen, weg met alle illusie, dat de Heiland vredestichter zou zijn der volken. Dat 't Christendom dat zou kunnen of willen zijn. Vrede op Aarde is mogelijk, alleen door persoonlijke verhouding tot den Christus als Verlosser van zonden. Eens zal 't dubbele vrede zijn op aarde. En in de harten der uit verkorenen èn dus onder de vol ken. Maar toch kan hier nu reeds zielevrede gesmaakt worden Vrede bij de onrust der volken. Vrede bij strijd. Vrede door zielestrijd. Moge 't Kerstfeest van 't vol gende jaar gevierd worden onder „HiiT GOUDEN HERT", gunstiger omstandigheden dan nu en door den oorlogsfakkel vele harten teederder gemaakt voor Hem, die in den zwaars ten strijd des levens, bij oorlog en oorlogs gevaar 't Zijn kinderen toeroept Mijnen vrede geef Ik u. Zij die vrede ook op en na het Kerstfeest ons aller, ons nationaal deel 1 11 Horloges, [sedert 25 2RDAM. hIC u*ï**€ savlugge. Is 8283 7008 senhouwerü 73,196 Telef. 1946. 7782 Deze Courant verschijnt eiken Woeiïsds? ss Zaterdag AbonaeKeatsprys p#r drie smanden fr. p. p. 59 Ceaï. Btsltenisnd bij vooraitbetaiiag f 4,50 par aar Afzonderlijke nnsaisierB 5 Cent, A4v»rt«IÉië* 19 «nip» regel ei» s.reaal. Reelaseesi v*r Sv.» Ttnlrn-n«mw*. *lo v ij BoekaaakoEdigiag C/ent per regal es 4/s «taai. jj dienstunvrage» eu öieasta&iiMefiingea 59 öaat pa? ulaataïH^ I ©roots letters es vignetten «orden barekend naar de piaatsraiisst© dis an Advertentiën worden tag®wacht tot Qiaadag- en Vrgdagmorgea 10 uur. Alle siKikStess voor de ttedacef ^iwe, «•rteois^-s? t erdrr-' t<nnf«itcitra*f«- «ra»«« toe se «es&den aan 4«h Ültaeve» Ziet, uw huis wordt ulieden woest gelaten. Luc. 13: 35. üoul IUsiaur&oi fipilempte ii«ereti%teïü®r 63A 639 Direct aahij de Hoofdsteeg, S&otlertlanï. DINERS 60 cetu eu hooger. LOGIES MET ONTBIJT J 1,25, f 1.50 eu f 1.75 Tel. No. 10595 Aanbevelend, g R. C. F. 1 LEE-Moonen. ïlet door ieder aanbevoie» ssds'es. Duitsche en Engelsche vloot. De Duitsche v'oot is nog jong. Ze ont stond door den uitzet van den handel. Toen lijn invoer en uitvoer in do laatste 20 jaar zulke reusachtige cijfers gingen be'oopeu, dank aan Duitschlands energie en zijn be-eheimende handelspolitiek; toen het van Landbouwstaat hoe iangs zoo meer tot Nijverheids- of Industriestaat overging en er dus nieuwe markten en nieuwe koloniën en nieuwe afzetgebiedou moesten worden gezochttoen er dus een handelsvloot ontstaan was. kon het niet uitblijven of zoo'n handelsvloot moest rug gesteun erlangen in een ooilogsvloot. liet lot van Spanje Portugal, Frankrijk en ook Nederland indachtig. <lia hun handelsvloot en hun koloniën zonder krachtige bedek king lieden en daarom elk oogenblik in gevaar verkeeren of niet de een of andere brutale Mogendheid uit Azie of Europa er een st.uk van toeëigenen zouaan dien treurigen toe-land indachtig vroeg de Kei zer ruillioenen aan voor een oorlogsvloot te meer waar er alle kans op is. dat bin nen een 10-t.al jaren de Duitsche in- en ui.voer die van Engeland zal overtreffen. Wsi heeft eens minister Palmerston in Engeland honend over de Duitsche vloot gesproken. In 1861 zei hij: dat zij den bodem konden ploegen en Inchtkasteelen bouwen, maar nooit het genie hadden getoond den oceaan over te steken, de hooge zee of ook maar de kleine wateren te bevaren. Maar dat was tegen geen doove gezegd. Het Duitsche Reichs-riiarioeanibt, onder admiraal vou T»ppitz hoeft door brochures, voorlezingen enz. den Duitschen geest be werkt en gewezen op 't zwaard van Da- mocles of Engeland, wiens politieke ge schiedenis een waarschuwing was om op zee voor dat Laad beducht te zijn; gewezen op Engeland, hoe 't in de 17e eeuw ons Nederland ter zee aanviel en 't Frankrijk in zijn vloot havende en kapot maakte, uist die Engelsche politiek in het verleden en daarbij gevoegd dat Duitschland van derden Haadelsstaat de tweede geworden was, drong dit Land er toe een krachtige oorlogsvloot te krijgen. In Engeland deed men het voorkomen of dat wat grootdoenerij was van Duitsch land en dat men in Engeland er gansch niet over dacht om Duitschland aan te val'en. Minister Churchill, in een rede te Glas gow. 9 Febr. '12, noemde het van Duitsch land slechts »l"xe«. Engeland had een vloot i.oodig, want zoo sprak de Minister, dat bestaat slechts door zijn macht ter zee; doch Duitschland bestaat sleehtsdoor macht te Land. De Engelsche vloot zou den vrede van het kleinste dorpje op het vastel nd niet verstoren, hoe groot en oppermachtig zijn vloot ook ware, maar het zou wel de hegemonie (heerschappij) ter zee handhaven, Engeland zou niet kun nen dulden, dat zijn suprematie (oppermacht) verloren ging. Duitschland, zei de Minister, was al groot zonder vloot, maarEugeland moet het. wezen door een reusachtige vloot. Ook dat woord verstonden deDuitschers en daarom bouwden ze nog met meer kracht aan hun vloot om dubbel groot te zijn: èi te land èn ter zee. Een Engel ch blad had iu 1897 gezegd en de Duitscher heeft 't onthouden: Engelands welvaart kan slechts verzekerd zijn, als Duitschland ver nietigd wordt. Als Duitschland morgen van de aarde verdelgd werd., was er over morgen geen Engelschman op de ge- heele wereld, die niet rijker zou worden. Volken hebben jaren lang om een stad of provincie gestreden, waarom zouden zij niet om een jaarlijkschen handel van 5000 millioen strijd voeren Verstaan we nu niet den steeds koorts achtige!! ijver van beide Rijken om een oorlogsvloot te krijgen of ze op peil te houden En verstaat men nu ook niet, hoe elke victorie der Duitsche vloot, zooals nu pas weer op de kust v» u Eugeland, da Duitschers in de wolken brengt van vreugd Dat is een kwestie van levensbelangen! XXI, »Nog éven, moe-je?» vleit Karlientje. De twee broêrs liggen allang. die draven en stoeien zich den ganschen dag zoo moe, dat ze om zeven uur al legen 't lamplicht zitten te knipoogen en om half acht niet meer kiinuen van de slaap. Als moes dan maar belooft, dat zij ze straks wel eens warm zal instoppen, zoodra ze kau van haar werk. dan trekken ze zoet en graag af, blij dat ze '11 bed hebben, waar ze zoo knus kunnen inkiuipen! Moes heeft bun van die Belgen verteld. En ook van die Belgische kinderen. Kleine jongens, net als zij. - die niéts meer hadden: geen bed geen brood, geen speelgoed, geen huis die zoo maar hadden moeten wegvluchten uit hun slad en uit hun land, neen! dan hadden zij het toch nog boter, al maakten ze dan weieens ruzie, wie vooraan zou liggen en over de vraag of de ander met z'n li chaampje ónder dek de denkbeeldige streep voorbij kwam, die bóven dek preci s de helft van 't ledikant afmat en aldus an nexeerde wat hem rechtens niet toekwam. Maar zoo iets duurde nooit lang. Slaap dwong hen ras tot vrede! Karlientje echter zong al vroeg het lie deken van verlangen eu gpbruikte honderd kleine kinderlisten om den offioieelen tijd te overschrijden. Met vader lukte dat zelden. Gewoonlijk was dat eigen schuld! Als vader 's avonds vol inspanning over z'n boeken zat gebeurde 't vaak genoeg dat hij haar klokje van gehoorzaamheid niet hoorde en t over 't uur heenschoof, dat Karlientje t,t regel was gesteld zon der dat bij 't merkie. Maar dan werd zij onrustig Keek telkens schichtig op Bespiedde vaders minste bewegingen. Met het onafwendbare gevolg dat deze de dr.iadl oze waarschuwing vóélde: >Iets nie' in den haak» opkeek, haar schuw gezichtje zich haastig buigeD zag en alles begrijpend, glimlachend kuchte: »Hm! bed tijd meisje!» Da wa- alle kans verkekeri. Vader liet niet met zich gekken Ma r vader is nu wèg ja hoelang weet Karlientje niet maar 'n hééle tijd, dat weet ze wel! Niks gedaan in huis, nu dat tóo lang duurt. Moe heeft 't zoo druk zóo druk, dat ze nooit geen raadsels meer cioen kan, of kwartetten of pand verbeuren met de jongens of zoo iets wat was dat verleden wintor niet gezellig geweest En de jongens worden zoo lastig Ze plagen haar soms zoo erg! Toen va der thuis was, durfden ze zoo niet: En als moes es goed gromt dan laten ze 't óok wel maar Karlien wil t moes niet zéggen, nu vader weg is. Moes heeft nu toch al akeligheid genoeg, dat ziet ae wel! Neen, dan bijt ze maar es op haar tong, als de jongens 't al te erg maken. Ze zal zien, dat ze hun ergste plagerijen onthoudt hoe lastig 't haar ook valt en ze aan vader vertellen, als die voorgoed thuiskomt, dan kan d,é met, de beugels wel afrekenen 1 Heerlijk dan ook dat avonduurtje! De jongen^ naar bed en zij met moes alléénmoes aaien en zij wat lezen of irei-m En moes kijkt niet zoo nauw ook. Die laat 't wel over tijd worden. »Jp oet opt ver' Jaa'de Korlientje dit wijzig aan haar ochoolvrieuoinnetje, »nu vad-r wag is, is 't voor moes óok gezel liger, als ik wat langer opblijf!» Eén ideaal Iqid Karlien. 't Nog es zóo lang te lekkeu, dat ze heelemaal gelijk met moes naar bed kon! En nu vanavond schéén dat te zullen luk ken. Half tien was at v orbij. 'tliep tegen tienen moes had 'r naaidoos toege- klapt, op de k ok gekeken en haastig ge zegd >Toe kindje gauw hoor; Mé^rdantijdU Daarop had Karlien 't g waagd. >Nog éven, moe-.? Héél evemj^s?» »Nee, kind! daar kan metsv »uinkomen. Moes moet nog 'u brief aao. vader schrij ven, uioes had van middag geen tijd, weet je!» Daar zwicht Karlientje voor. Natuurlijk, als moes met vader t8 pra ten heeft, moet zij er zich buiten houden, dat weet ze wel! Als ze er dan morgen ochtend vroeg er nog even wat ónder zet ten mag? »Dat mag ho r! maar nu gaiiw!» Vijf min .ton later zit »nioes< gebogen over hoar blief Al zou 't middernacht worden haar mail moot op tijd z'n brief hebben Vroeger wat is dat lang geleden toen hij nog thuis was en niet aan de grenzen zie, toen was 't nietzooerg, al moest hij e- even wachten met middag eten of koifietijd! 't Kon zoo uitkomen, niet waar. met kinderen of huiswerk. Welnu, dan stak hij z'n smookertje nog even op en als ze 'm dan met een vrien delijk woord wat paaide, dan was hij de eerste, om te zeggen, dat ze zich vooral niet overhaasten moest. Maar nu is 't een ander geval. Driemaal in de week. op vasten tijd, moet hij schrijven hebben van huis en 't is haar nooit te veel al moet ze 't uurtje van haar rachtrust afknijpen. Nu echter zit ze en zucht, 'n Traan glinstert in haar oog. Zelfs de dapperste kent zijn oogenblik- keu, dat hij versaagt Wat zal ze 'm nu wel schrijven? En eveu welt de biltere gedachte in haar ziel op, om hem nu maar eens de volle waarheid te schrijven en al de moeiten hem te klagen, waarmee zij, arme vrouw, in deze bange tijden ompakken moet. Dat de zaak vrijwel stilstaat. Dat de schuldenaars niet betalen en 't haar geweldig kwalijk rem mi als ze be leefd om afdoening vraagt. Dal de knecht luiert en brutaal laat merken, dat ze niet zonder hem kan, nu de baas er uit is. Dat zijn e'gen zusters man de kans waarneemt en er met zijn zaak »in« tracht te komen, bij voorkeur onder hun duiven schietend. Dat ze gedurig van haar spaarboekje, waarop ze zoo trotsch was, dat ze 't als meisje zelf verdiend had, irtereu moet. Dat ze t japonuCD-naaien en 'tmantelvak aan huis maar weer begonnen is, hoe druk 't ook is, om tenminste nog eenige inkomsten te hebben Gedeeld leed is maar half leed, zoo overpeinst ze Maar ineens schaamt ze zich. De vrouw kan niet de wapenon dragen voor 't vaderland, doch ze hoeft daarom niet laf !e zijn al uit vrouwenmoed zich op eigen wijze >Hulpe« moet ze zijn tegenover haar man en dat is ze niet als ze zijn hart week maakt Zal dan hun God niet zorgen? Heeft haar nog iets ontbroken? En al moeten ze dan straks, als zc weer samen zijn, alles weer van den grond af opbouwen hebben ze niet met een

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1914 | | pagina 1