Zaterdag 15 November 1913.
Antirevolutionair
28ste Jaargang JN*. 1920.
Orgaan
voor «Ie %uidliollaiid*clic en Zeeuwsche Eilanden.
IN HOCSIGNO VINCES
„HET GOUDEN HERT",
Deze Courant verschijnt eiken Woensdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs per drie maanden fr. p. p. 50 Cent.
Buitenland bij vooruitbetaling f 4,50 per jaar.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
W. BOEKHOVEN,
SOMMELSDIJK.
Advertentiën 10 Cent per regel en maal. Reclames 20 per regel.
Boekaankondiging 5 Cent per regel en */8 maal.
Dienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaan.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen 10 uur.
Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie franco toe te zenden aan den Uitgever.
ij die zich nu abonneeren, ont
vangen de nog in deze maand
verschijnende nummers gratis.
*!|c* Aan de Friesche Banier.
De Banier (Christ. Hist, orgaan in
Friesland) neemt steeds nota van onze
artikelen, wat we om hunne belang
rijkheid ook van de hare steeds doen.
Daarom doet ons leed, wat we cursief
drukken. De Banier neemt ons artikel
over over Troelstra's uitlatingen aan
gaande de Prov. Staten en zegt:
»Het groote kamp®. Waar wij
met 't antirev. blad (de Maas- en
Scheldebode) gaarne strijden voor
de uitbreiding en de gelijke rechten
der Christelijke School, zullen wij,
zoo deze slotbetuiging gemeend is,
ook op instemming der redactie
mogen rekenen, als wij opkomen
voor hetzelfde recht Gods, op alle
nationale openbare instellingen, ook
met name de zoogenaamde open
bare of staatsschool, die thans spe
ciaal het jachtterrein wordt van de
S. D. A. P.; hetzij verbloemd ol
openlijk.
Wat was onze slotbetuiging Deze
Samen den strijd aangaan tegen allen,
die den God van Nederland gram zijn.
En nu doet dit ons leed: dat de
Christ. Hist, redactie twijfelt aan de
oprechtheid van onze meening; dat
we dus niet samen willen optrekken.
Amice! a slip of the pen? We
hopen, dat 't een te vlug losgelaten
woord is, want we willen met den
hcogsten ernst met de Chr. Hist, sa
menwerken om de eere Gods door de
Natie te doen zoeken maar dit
sluit in, dat we ons vierkant plaatsen
tegen 't streven van de Banier tot chris -
tianiseering der openbare instellingen.
Want 't is onze innige overtuiging,
dat thans geen plaats is voor Gods
Woord op de Openb. School, zonder
Gods Woord zelf te schaden en in
heerlijkheid van troost in leven en
sterven te doen tanen. Om Gods wille
wenschen we dat thans op de Op.
School over zonde en genade; over
zoenverdienste en bekeering gezwegen
worden. We durven 't heilige »den
honden® niet in handen te geven;
noch parels te werpen voor >zwijnen«,
die! (o Banier, wat sloegt ge den
spijker op den kop »thans spe
ciaal als jachtterrein de Op. School
gebruiken verbloemd of openlijk.®
Moeten die dan, Collega't door u
bedoelde terrein ontginnen, waarop
voor Christus plaats is.
Een wonder des Hemels is nog mo
gelijk, maar in de huidige bedeeling
hebben we 't Woord Gods, dat spreekt
van een Vijandschap der Wereld, die
den oorlog verklaart aan Zijn Ge
zalfde.
Samen willen we met de Banier
strijden voor de eere des Heeren
samen voor den Naam Gods op onze
openbare Lagere, Middelbare en Hoo-
gere Scholen maar niet langs den weg
van de Friesche redactie. Die weg is
te bediscussieeren na een theoretisch
betoog in een debatingclubmaar
praktisch is voor dien weg de tijd
voorbij. Het Heden is te vaal of rood
op schoolterrein, dan dat ook maar
één oogenblik de gedachte post kan
vatten, dat de Overheid nu zou kun
nen ingrijpen. Doch we gaan er ver
der niet op in. De zaak is al vaak
van alle kanten bekeken.
Alleen dit was ons leed, dat de
Banier, die we hoogachten ons bijna
insinueert«Maar, gij Maas- en Sch
is u uwe slotbetuiging van samen
werking met ons, ernst
Ja, die is hooge ernst. Samen wil
len we werken met de Chr. Hist, op
schoolterrein, op alle terrein, maar
dan met een middel, dat de Eere
Gods nooit krenkt en we vreezen,
dat elke christianiseering thans die
Godseere zal verkleinen.
Het lourgeoisharl.
Geen socialistisch orgaan kunt ge
lezen of dat hardvochtige, koude, zelf
zuchtige bourgeoishart, doet opgeld.
Van de ware arbeidersliefde heeft de
S. D. A. P. het monopolie, als je ten
minste dwaas genoeg ben om je aan
woorden te vergapen. Maar noch in
de theorie, noch in de praktijk vinden
we aanwijzingen om het socialistisch
stelsel aan de arbeiders aan te prijzen.
Wel stemmen ze vóór en spreken ze
over lotsverbetering; wel gaan hun
amendementen in de Kamer en in de
Gemeenteraden vaak verder dan van
de «bourgeois®, maar dat bewijst niets
voor hun liefde voor den arbeider;
wel getuigt 't van de wilskracht der
socialisten om Kamer en Raad als
tribunes te gebruiken om van daar
hun propaganda te voeren; wel ge
tuigt 't van de gemakkelijkheid om,
als men geen verantwoordelijkheid
draagt, de finantien danig aan te
spreken en riemen te snijden van een
anders leer. Maar de theorie en de
praktijk van een Staatspartij moet
niet afgemeten worden naar wat ze
schrijft en zegt als ze pas in verre
toekomst tot regeeren kan worden
geroepen maar moet beoordeeld wor
den naar wat ze presteert, als ze in
de meerderheid is en regeeringsorgaan.
»Dit zullen we doen« en t»dit beloven
we«och, 't papier is zoo geduldig.
Maar in de praktische politiek gaan
die beloften als rook uit den schoor
steen ze vernevelen en je ziet ze niet
meer. Adres aan het socialistisch aan
bod aan dr. Bos om zelfs, nota bene,
vóór de begrooting van oorlog te stem
men. En nu mag de socialist zijn
welbewuste arbeiders op de mouw
snelden, dat zonder dat voorstemmen
vóór de oorlogsbegrooting geen Al
gemeen kiesrecht is te krijgen, maar
als een paal boven water staat 't feit,
dat in theorië en vroegere praktijk
steeds gold»De Moloch moet dood
Geen man en geen cent.«
Maar de tijd komt, dat Moloch, die
gansch niet dood is, maar een bek
open doet als een schuurdeur, door
de socialisten zal worden verkwikt en
gevoed. Voor al die Socialistische be
loften geven we geen duit. Voor al
die papieren zegeningen geen sou.
Maar waar de arbeiders wel rekening
mee moeten houden is de praktijk,
die we dagelijks zien. En dat is een
praktijk van onophoudelijke onrust
in 't Bedrijf, voortvloeisel van den
giftigen klassenstrijd; is een praktijk
van onophoudelijke bestrijding van
godsdienst, kerk en altaar. O, jain
het program der Socialisten leest ge
met mooien vetten druk: Godsdienst
is privaatzaak. Maar die woorden zijn
leugensdat program liegtde theorie
liegt; en de praktijk liegt.
Noch in de theorie met haar klasse-
strijd, noch in de praktijk met haar
Motel Restaurant
Gedempte Boerensteiger 63A, 63B
Rotterdam.
DINERS 60 cent en hooger.
LOGIES MET ONTBIJT
f 1—, f 1.25 en f 1.50
Aanbevelend,
R. C. F. T. i LEE-Moom
ieder aanbevolen adres.
Het door
dagelij ksche staking en vaak bloedige
botsingen, kloppartijen, doodslagen,
en rechtsgedingen, is de S. D. A. P.
een partij, die den arbeiders kan aan
lokken. Het bourgeoishart heeft door
de zonden ook zijn fouten, en zelfzucht
is zelfs den heer Troelstra niet onbe
kend, adres aan zijn dreigement aan
van der GoesIk, Troelstra ga
niet van mijn plaats in de partij, die
ik zoo geschapen heb«; maar vast
staat, dat het bourgeoishart warm
genoeg voor den werkman klopt om
hem aan den levensdiscli een behoor
lijk aandeel te geven. Geen enkelen
bourgeois behoeft daarin voor een
Socialist onder te doenmet dit en
orm "verschil: dat 't einddoel der
Socialisten op een verarming der
arbeiders moet uitloopen, maar dat't
einddoel der bourgeois uitloopt op
heil aan de heele Maatschappij. Want
overwicht leidt tot onheilmaar even
wicht brengt de reusachtigste stoomers
over den grootsten en onstuimigsten
oceaan.
Overmoedig.
Dat de zetel van Mr. Troelstra in
Amsterdam III gevaar liep is een
gevolg van de socialistische overmoe
digheid. Driestheid en brutaliteit wa
ren woorden, nog beter op hun plaats.
Want »Het VoIk« mag in zijn Zater
dagnummer de loftrompet blazen over
Oudegeest in lange kolommen't is
natuurlijk, dat de man van 1903, de
man der spoorwegstaking voor Am
sterdam toch zeker niet de gewenschte
candidatuur was om er oogenblikkelijk
succes mee te behalen. Zeer zeker
we herinneren ons na 't Zwolsche
Congres nog de klacht, dat de orga
nisatie van de S. D. A. P. niet geheel
in orde is, omdat 't Nederlandsch
Vakverbond tamelijk wel buiten de
portefeuilles was gehouden en er geen
verband genoeg bestaat tusschen partij
en de groote socialistische Vakver-
eenigingen. Vanzelf lag na zoo'n klacht,
Oudegeest aan de beurt, waar Polak,
de Voorzitter van den Diamantbewer-
kersbond, in 't Eerste-Kamer-roefje
zijn plaats heeft gekregen.
Maar al is 't, dat de eertijds in
»Het Volk® geuite klacht over de te
weinige zeggenschap van de Vakver-
eeniging in de besluiten van 't Partij
bestuur enz. nu ingelost is door de
candidatuur van Oudegeest en voor
heen door Polakhet is onzes inziens
een onhandige en onverstandige tak-
tiek om met zoo'n man van 1903 in
de handelstad op de proppen te ko
men. Dat is een formeele uitdaging
aan alles wat Links staat en een
middel om alle oude zeer van den
stakingstijd nog eens flink op te halen
en er mee te werken, wat trouwens
dag in dag uit in deze verkiezing ge
schiedde.
Te meer onverstandig, omdat heusch
de S. D. A. P. na 't Congres niet veel
fratsen behoeft te verkoopen, of 't
cijfer zakt hoe langs zoo meer. De
victories moeten wel waarlijk bevoch
ten worden en anders loopt 't mis.
Niet in die Commissie.
Aanstonds zal de Staatscommissie
benoemd worden die 't onderwijs van
lagere orde, wat zijn rechtspositie enz.
betreft, zal ter hand nemen. Welke
opdracht die Commissie ook krijge,
ze is onvolledig en heeft voor 't Bij
zonder Onderwijs bitter weinig waarde,
als er niet gelegenheid wordt geschon
ken om de vrijmaking van 't onderwijs
ten voeten uit te behandelen.
Als Minister Cort van der Linden
de Commissieleden installeert, moet
op dat punt den vollen nadruk vallen.
Daar vooral is 'tom te doen. Niet
om subsidieverhooging gaat hetMr.
Cort van der Linden kan weten, dat
onze wenschen veel verder gaanja,
dat we alle subsidie willen cadeau
doen, als Links dat ook doet. De Mi
nister moet dus ons niet aan boord
komen met een subsidie van gemeente
wege voor 't Lager Onderwijs dat is
maar lapwerk, hoewel een stevige lap.
Maar de Minister diene wel te ver
staan, dat 't ons niet om de subsidie,
maar om 't volle recht te doen is.
Doch dit zoo zijndewat moeter.
dan onze mannen eigenlijk in die
Commissie doen De Minister kan op
zijn vingers natellen, wat onze mannen
zullen zeggen hoe ze 't zullen zeggen
de kwestie is al zoo oud als de weg
van Kralingeneen kind in de poli
tiek weet er alles van. Eilieve, wat
moeten onze mannen dan toch eigen
lijk in die Onderwijscommissie doen
Van negotieeren kan geen sprake zijn
'tis een rapport en daarin zet men
de puntjes op de i. Moet nu nog eens
herhaald worden wat al duizendmaal
is herhaaldWe willen recht.
Of zal men zitting nemen pro forma,
omdat H. M. de Koningin dat nu
eenmaal vraagt, 't Zitting nemen is
louter vorm. Praktische waarde heeft
het niemendal.
OP DEN UITKIJK.
UITGEVER
Telefoon Intercoana. Mo. 3.
bh blad.
1
Direct nabij de Hoofdsteeg,
O
to
CD
Heeft de lezer of lezeres weieens bi-
zonderheden gehoord over den »bidden-
den sprinkhaan Eerlijk gezegd, ook mij
was 't bestaan van deze bizondere soort der
elk bijbellezer zoo welbekende insecten,
onbekend, tot dezer dagen mijn aandacht
er bij werd bepaald door de kranten, die
ik las.
Een medewerker van het Hbl. had een
bezoek gebracht aan Hagenbeck's reus
achtig dierenpark nabij Hamburg en daarbij
ook den »biddenden sprinkhaan* in leven
den lijve gezien.
't Is een merkwaardig insect.
Verschalken, vangen en opeten is zijn
levecsprogram.
Het is dol op mugjes, vliegjes en der
gelijke insecten en gebruikt een eigenaar
dige methode, om ze machtig te worden.
Deze sprinkhaan is groen, als 't gebla
derte van de boomen, waarop hij verblijf
houdt.
Gaat hij nu roerlocs in 't dichtst dezer
bladeren zitten, dan moet het al een zeer
geoefend oog zijn, dat hem ontdektOok
zijn prooi heeft geen erg in den vijand,
Maar hij doet nog meer.
Als hij zoo op den loer zit, houdt hij
de voorpooten omhoog geheven op de
manier, als b.v. onze roomsche christenen
de handen eerbiedig heffen, wanneer ze
naderen om den gewijden ouwel uit de
handen des priesters te ontvangen, zooals
men dit op bidprentjes en dergelijke wel
kan zien.
Deze eigenaardigheid heeft hem in den
volksmond den naam van »biddenden sprink
haan* verschaft. Men begrijpt het doel
van deze manoeuvre Komt er nu een ar
geloos mugje in de nabijheid dan heeft hij
de pooten niet meer te strekken en te
heffen, waardoor zijn prooi hem wellicht
nog zou kunnen ontsnappen, maar hij slaat
toe en heeft den buit binnen.
Hij heeft meer eigenaardigs.
Al geeft 't hem weinig lofs
Is de tafel, die de natuur hem toebe
reide, wat erg schraal, dan eet de
eene sprinkhaan den anderen op. En dat
zit er al vroeg in, want zelfs de larven
maken zich aan deze ondeugd al schuldig.
Veel heeft in dit opzicht het menschelijk
geslacht den sprinkhaan niet te verwijten
Wij kennen ook onze kannibalen, die
menschenvleesch een lekkernij vinden en
ook, waar de beschaving van het christen
dom zulk een gruwel uitroeide, blijft er toch
nog een zedelijk en geestelijk verbijten en
vereten* van elkander over, dat duidelijk
toont, hoe we in 't diepst onzer ziel geneigd
blijven tot alle kwaad.
Maar nu weer die sprinkhaan.
Die toont dan toch het kannibalisme wel
in zijn meest stralenden vorm
Stel n.l. dat er twee van verschillend
geslacht een wettig sprinkhanen-huwelijk
aangaan en elkaar met plechtige wrijving
der voorpooten »hou en trouw* beloven.
Dan gaat het enkele dagen goed.
Ja, misschien enkele weken.
De sprinkhanen-wittebroods-weken
Maar dan is 'took uit. Het mannetje
heeft zijn schuldigen plicht gedaan; het
doel der sprinkhanenvereeniging, n.l. de
voortplanting van het geslacht, kan nu
verder door het wijfje alléén geschieden
de echtgenoot is dus overbodig geworden...
het biddende-sprinkhanen-wijfje maakt korte
wetten en eet haar eega van enkele weken
met huid en haar op.
Zoo eindigt de sprinkhanen-idyllemet
moord en doodslag en Kannibalisme,
Ik schudde 't hoofd eens en sloeg de
bladen van mijn krant om. Las over den
verwoeden stembusstrijd, die in de verloo-
pen dagen om Amsterdam III tusschen
Concentratie en S. D. AP. werd ge
voerd en ik had mijn »biddende
sprinkhanen* onder de menschen gevonden
waarbij de goedgunstige lezer echter
vooral het derde van de vergelijking* in
't oog houden moet
Alleen weet ik op 't oogenblik nog niet
wie 't mannetje en wie 't wijfje iswie er
opgegeten wordt en [wie er in 'teind als
overwinnaar overblijven zal.
Is 't niet precies zoo gegaan
Eerst hebben we de wittebroodsweken
gehad.
Die waren bepaald idyllisch.
Inniger en hartelijker samenwerking dan
tusschen Concentratie en S. D. A, P. is
zelden in ons vaderland gezien, 't Ging
immers tegen denzelfden vijandde
Rechterzijde en hetministerie-Heemskerk.
En de eigenlijk gezegde bruiloft werd ge
vierd bij de herstemmingen, toen De BaU-
fort viel in de armen van Troelstra, toen
Boodhuysen in den politieken maneschijn
wandelde met Duijs en met een storm
loop de commandobrug genomen werd.
Toen was het doel bereikt.
De toegenegenheid des harten verkoelde
snel en zoodra zich een aanleiding voordeed,
zouden de twee elkander in de haren vliegen.
Nu de Concentratie, zij het ook al langs
den omweg van een extra-parlementair Ka
binet, weer meester geworden is in het land,
kan ze de socialisten missen als kiespijn.
Vroeger, - dat was de gouden tijd
Toen het liberalisme alléén de baas was
in Eerste en Tweede Kamer
