Zaterdag 30 Maart 1912. Antirevolutionair Orgaan voor de Knidliollandselie esa Keeunirlie Eilanden. IN HOC SIGNO VINCES was er gesn Socialist, Volgt haar na, W. BOEKHOVEN, „DE STER" 27ste Jaargang JN*. 1750. Deze Courant verschijnt eiken Woensdag en Zaterdag. Abonnementsprijs per drie maanden fr. p. p. met Zondagsblad 75 Cent. zonder 50 Buitenland bij vooruitbetaling met Zondagsblad ƒ7,50; zonder ƒ4,50 por jaar. Afzonderlijke nummers 5 Cent. Met Zondagsblad 7 Cent. SOMMELSDIJK. Adyertentiën 10 Cent per regel en inaah Reclames 20 per regel. Boekaankondiging 5 Cent per regel en maal. Dienstaanyragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent per plaatsing. Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaan. Adyertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen 10 uur. Alle stukken voor de ftedactie bestemd, Adverteiitiëii en verdere Administratie franco toe te sendeii aan den Uitgever. Hen, die de Sociale kwestie of aan den lijve voelen, öf er stadie van maken, kan men verdeelen in groepen. Er zijn er, die waarlijk bewogen zijn met het lot van den minderbedeelde die voor hen in den weg van recht en orde 't goede willen zoekendie geen uitspanning te groot, geen op- oiïeririg te zwaar vinden om hem van raad te dienen, met hun leven mee te leven, met hen te organiseeren, en ze als leidsman te dienen op 't vaak doornig pad. Maar er zijn anderen, die meegaan, omdat de sdciale stroom nu eenmaal vloeit; 'tligt er toe en ze kunnen er niet van buiten om mee te doenze worden meegetrok ken liever hielden ze alles hij 't oude, maar dan liepen ze in den kijkerd dus voor 'toog van de menschen en om van gezeur af te wezen, gaan ze met den stroom mee; ze beschouwen al dat sociaal gedoe voor een nood zakelijk kwaad, dat onrust stookt en ze hunkeren naar den tijd, dat 't nu eens uit zal zijn; 'tis zoo maar een v'eugje hagel op 'tjonge groen, die sociale dingenmaar straks komt de zon er weer door en de sociale kwestie is, naar hun idee, uit. Een derde groep doet mee aan de sociale dingen uit vrees voor 't socia lisme, louter uit vrees voor de socia listen. Als dat volk er niet was, 't zou ze van heel de arbeiderskwestie niet kunnen schelenmaar ziet u, de socialisten zijn er en ze gaan niet wegintegendeel, er komen er bij dat wordt dus een gek geval voor henze zien de wereld zoo donker niet inze hebben zelf hun koetjes op 't drogeze zijn verzadigd en over verzadigd ze gaan 't leven op 't slofje doorziezoo, 't leven is dus niet zoo somber, kijk maar naar hen, hoe goed ze 't hebben. Maar die drommelsche socialisten, die maken dat je je centen kwijt raken kan en daar moeten ze aiblijven, ziet u. Nu willen we de eersten zijn om te erkennen, dat 't socialisme een ons vijandig stelsel isZe beloven veel en doen weinig. Ze breken allerlei zaken af en van opbouwen hebben ze weinig begrip. Ze hebben op alles en nog wat aan te merken, maar als ze 'tzeli moeten doen, staan ze voor dezelfde moeilijkheden en slagen even min als een gewoon mensch, die ze dan schimpend bourgeois noemen. Ze hitsen den strijd aan en staan te lachen, als de boel brandten vraag je danhebben jullie dat aan brand gestoken, dan worden zij bang voor liun verantwoordelijkheid en zeggen: wel neen, mensch dat hebben wij niet gedaan, hij deed het, als flauwe kwa jongens. 't Socialisme kan heel wat drukte verkoopen, omdat de liberalen zulke treurige kerels zijn, die de socialisten v :orop laten gaan; en omdat ze in do minderheid zijn: dan, nietwaar, kan men altijd harder schreeuwen, dr n wanneer men inde meerderheid is. Een socialistenvriend zijn we niet, al weten we ook 't goede te waar- da ;ren in hun optreden. Maar om nu de sociale kwestie te l>. zien, omdat er socialisten zijn, dat toch al te treurig. Al was er geen enkele socialist, dan nog moet men de sociale kwestie aangrijpen. Want 't gaat niet tegen de socialisten als zoodanig, maar om den vooruitgang der maatschappij in de eerste plaats èn dan in de tweede plaats over de wijze van vooruitgang En deze laatste is de klove tusschen ons en de socialistenniet. dat de fouten de maatschappij uit moeten daarover zijn we 'tmet de socialisten roerend eensmaar hoe, langs welken wegdat is de stand van zaken. Al was er geen enkel socialist, toch is er een sociale kwestieen die vooruit te brengen, dat ligt op den weg van eiken antirevolutionair. En wie nu in de penarie zit, hij heete dan arbeider of boer, of burger of heer of knechtdie moet geholpen worden. En wie 't eerst aan de beurt ligt, is een vraag van inzicht. En de werkmansklasse met den kleinen middenstand moet voorop. De eersten hebben vroeger geledende eersten en de laatsten lijden nog op velerlei terrein. Bakkerswet. Op de behandeling van dat ontwerp wordt aangedrongen. Er heerscht nu onzekerheid, bij patroons en werk lieden. Bij patroons, die niet weten hoe ze hun zaken moeten inrichten met 't oog op de toekomst; bij de gezellen, die in hun organisatie geen stap kunnen vooruit zetten en saam- sprekingen over den loop der zaken onnut zijnbij tal van ouders, die met 't oog op Zondags - en nachtarbeid er nog niet toe kunnen besluiten, hun kinderen in dat vak op te laten leiden. 't Is wel onprettig voor zoovele be langhebbenden, dat 't raderwerk van wetgeving zoo traag is in ons goede Vaderland. De moed begint ons in de schoe nen te zinken of de groote sociale ontwerpen er wel voor 1913 zullen zijn. Maand na maand verstrijktde eene vacantie der Kamer heeft de andere al in 't zicht en in dien tusschentijd hoort men van weinig sociaal werk. Aanstonds de zomer- vacantie, dan de begrooting en dan de Ziektewet, de pensioenwet, de tariefwet, de vermogenswet 't Is te hopen, dat we klaar staan in 1913. De kiezers laten zich niet meer lijmen. Er moeten daden zijn. Doch vergeten we 't goede niet. Er is een bouwwetteke binnengehaald. Da's wat. Op Flakkee niet Men leest nu hier, dan daar van 't oprichten van Gredietbanken voor den Middenstand. Op ons eiland is daar ook behoefte aan. Zijn er nu toch waarlijk op ons eiland niet eens een twintig man te vinden, die hun geld in zoo'n bank durven steken. Zijn centen geeft men wel voor allerlei vreemde fondsen en men snuffelt in de effectenlijst hoe hoog dit en hoe laag dat, maar om eigen burgerij te helpen in plaats van een vreemdeling: neen, dan de hand op de beurs. 'tls wel treurig: een credietbank kan geen nadeelige posten opleveren, als 't in boerenhanden is, want die zijn op de penning, maar met de fondsen is al menigeen ongelukkig geworden. Toch effecten, mijnheer en geen credietbank. Heel de wereld roept 't den mid denstand toeVereenigt u, sticht een MANTELMAGAZIJN 172. Groote keusei t hierna prijzen. Bank en je leeft goedkooper en rustigerMaar Flakkee laat de wereld fluiten en laat de burgerij fluiten, al zitten die menschen zonder bedrijfs kapitaal. Effecten, mijnheer; specu- leeren en zoo den kelder in OP DER UITKIJK. i>0ud ben ik, maar niet op.« Reclames, Metledee- lingeti enz. (20 Cents per regel.) Land- en Tuinbouw. UITGEVER Telefoon Intercoms». Mo. 2. HOOGSTRAAT Dr. Kuyper ging uit spreken. Op zichzelf is dit reeds een feit, dat verdient opgeleekend te worden. Terecht laten de leiders onzer staatkundige partijen de gewone spreek-propaganda aan het Kader over. De onderofficieren doen dat af. Is 't van wat meer beduidenis, dan komen de officieren uit hun tent. Maar de generaals doen dat niet. Alleen bij buitengewone gelegenheden nemen zij het woord en natuurlijk, dan is er ook werkelijk iets bijzonders te zeggen. Dan wacht het gansche land met spanning, wat de inhoud is hunner rede. De groote pers zendt haar verslaggevers of schrijft de plaatselijke correspondenten dan dat ze vooral zorgen voor een verslag, dat nog in 't ochtendblad kan worden geplaatst. 'k Herinner me, hoe dr. Kuyper, in vroeger jaren, toen hij ergens in Holland, aan den vooravond der verkiezingen ge sproken had, met den laatsten trein huis waarts ging en den verslaggever van de N. R. C., die geen post meer tot zijn beschikking had en 't verslag daarom maar met denzelfden trein brengen ging, schert- ij 't maar meenemen dat spaarde de reis send aanbood, of en afgeven zou uit Doch ditmaal ging 't anders. Op verlangen van dr. Kuyper zelf, werd noch te Leeuwarden, noch te Gro ningen de pers toegelaten. Sommigen zochten daar heel wat achter, alsof 't iets héél geheimzinnigs was, dat de leider der antirevol. partij in 't schild voerde. Een dwaas ideewant wie waarlijk iets geheim houden wil, die gaat niet in twee dagen het voor een 3000 personen uit spreken al is 't dan in een «besloten vergadering». Maar als het dr. Kuyper geldt, dan is ter Linkerzijde 't gezond verstand in den regel uit wandeling. De Pers mocht er niet bij. De reden ligt voor de hand. 't Was allerminst, dat hetgeen dr. Kuyper te zeggen had, geheim blijven moest. Ik verklap niets, dan 't geen ieder be grijpt, dat hijzelf n.l. zorgde voor een behoorlijk persverslag, waarin zijn rede, wat de hoofdlijnen betreft, werd opgeno men, terwijl we bij geruchte ter oore kwam, dat hij haar later in 't licht geven wil, zoodat ieder er kennis van kan nemen, Neen 't was eenvoudig, dat gij niets te zeggen had inzake de algemeene poli tiek niets nieuws in elk geval, doch dat hij een vertrouwelijk en in zekeren zin intiem woord te zeggen had tot zijn eigen partijgenooten. Dat doet men niet op de markt. Daarom werd de Pers geweerd. Men doet dat in «besloten kring». Dr. Kuyper is de zeventig gepasseerd. Nóg staat hij in zijn kracht. Het oog verglom nog nietde hand voert nog vaardig de pende geest is nog frisch. God spare hem nog eenigen tijd., Maar toch de avond zijns levens is gekomen. En al is hij nog geen staatsman in rusteal is hij nog niet toe aan zijn «siaatkundig testament» toch kan elk jaar htt laatste zijn en 't is geen wonder, dat het welzijn der antirevol. partij die hij vormde en organiseerde, hem zwaar weegt. Hij zag, hoe haar invloed wies Welk een verschil met Groen van Priusterer in zijn ouderdom, die zich voelde als Elia onder den jeneverstruik Kuyper heeft niet slechts met tranen gezaaid, doch hij mocht ook met gejuich maaien. Hij echter, beter dan iemand, ziet de gevaren, waaraan de antirevol. partij bij veranderde positie is blootgesteld. Hém zullen de jaren niet gegund zijn, om haar bij die gevaren ten leidsman te zijn. Maar zijn taak zou niet volbracht zijn, als hij haar niet, gelijk een vader zijn kinderen, op dre gevaren wéés en haar zeer ernstig waarschuwde. Zeker dat kón door de Pers. Maar in gewichtige momenten wil men spreken oog-in-oog en van mond-tot-mond. 't Kon voor 't laatst zijn, kwam de leider zelf ook in de uithoeken des lands, om te spreken met zijn »volksken.« 't Was me een genot, dat ook ik hem nog wederom hooren mocht. En al mag ik dan geen verslag geven van zijn redeindrukken weergeven is niet verboden. En daaraan was de middag rijk Wat hem zélf betreft de jaren zijn niet over hem heengegaan, zonder hun spo ren achter te laten 1 Wie hem gehoord heeft, toen hij nog stond op de middaghoogte zijns levens, ziet het ook hém aan, dat hij afgaande is onder de mannen. Maar toch welk een kracht nog Daar zeven kwariier te spreken met een stem, die wel wat aan omvang verloor, maar zich toch nog buigt naar zijn wii, is waarlijk geen teeken van verval En dat in de oude, gespierde taal. De beelden grijpend, als 'n zetter zijn letters, zonder moeite, op den tast af. Elke zaak zeggend, zooals 't hoortnu diep-ernstig, dan met gullen humor, 'n enkelen keer met bijtenden spot, als in een oude zweer 't mes moest gezet. Man van 't verleden, die doorlééfde, wat hij het jongere geslacht voor oogen schilderde en de ouderen in herinnering brachtal den smaad en hoon, waarmee ons christenvolk door het liberalisme is over laden de krenkende achteruitzetting, waar over het te klagen had. Maar ook nog met beide voeten staande in het heden. Met een open oog voor de gevaren waaraan de veranderde positie onze partij blootstelt. Daarvoor waarschuwend met feederen ernst. Maar ook van de toekomst, die in 1913, als God 't hem gunt, nog de leidsman zijn zal, die ons volk in den strijd brengt, het doel wijst en 't krijgsplan ontwerpt. En daarom blijft bij op zijn post. Oaadat hij ook dat kwam zoo duidelijk uit zich door zijn God op die post weet geplaatst en die niet verlaten zal, voor hij wordt afgelost. De bekende schrijver in het »Handelsbl.« zou teleurgesteld zijn geweest, had hij de rede kunnen hooren. Dr. Kuyper was niet »op 't oorlogspad.« In ondubbelzinnige woorden werd het werk van ons Kabinet en met name van de antirevol. ministers gewaardeerd. Alleen maarnooit mag het antirevolu ionaire dundoek worden opgerold, om alleen met den ministerieelen wimpel uit te varen De rede steeg in gloed en kleur. En toen aan 't slot, was 't een hartver kwikkend gezicht, die gansch groote schare te zien opstaan en spontaan den ouden leider den zegen des Heeren te doen toe- bidden. Daar stonden ze Kamer- en Statenleden, predikanten en onderwijzers, rechisgeleerden en boeren, giijsaards en jongelingen, in 't hart gegrepen door het bezielende woord en ree, om te volhaiden bij ons goddelijk ideaal. En toen de laatste regel werd aangehe ven »Looft, looft dan aller heeren Heer toen zong de spreker zelf zoo van harte meeDaar eindigde alles ineen lofzang den Heere, die ons calvinistisch Israël uit het diensthuis uitgeleid heeft, maar die er dan ook recht op heeft, dat we niet vallen in de zonde onzer vaderen, doch aan Hem verbonden blijven, uit Wien, door Wien en tot WieD alle dingen zijn. Ja de fakkels liggen gereed. UITKIJK. Alle vrouwen hebben belang er bij den onder- staanden brief te lezen die in het bijzonder gericht is tot baar die over haar gezondheid niet tevreden zijn. Mejuffrouw Schuin, géborén Errenst, wonende Otterstraat 2, te Utrecht,,.schreef ons: „Gedurende langen tijd heb ik geleden aan groote algemeene slapte, aan steken in de zijde en benauwdheid. Zjfodra ik een eenigszins moeielijk werk deect: of wat snel liep, kreeg ik verblindingen en fÉtad een gevoel als zou ik tegen den grond wallen. Mijn maag deed mij ook veel lijden, fik onde-vond saamtrekkingen en na mijne maaltijden was mijn spijsvertering slecht. Deze gjytjj» dan gedurende vele uren met erge schele hoofdpijnen gepaard. Daar de ge neesmiddelen^; die mij voorgeschreven waren, zonder uitwerking bleven, heb ik mijn toevlucht genomen tip de Pink Pillen, waarvan men mij veel goed Jhad verteld. De Pink Pillen hebben mij zeer spoedig hersteld en sedert heb ik niet opgehouden gezond te zijn. Indieadgy wilt genezen, neem dan dit voorbeeld ter har®' en volg deze persoon na. De Pink Pillen Pie gij koopt, hebben dezelfde samen stelling als die welke Mej. Schuin genezen hebbent. Het is niet aan te nemen dat zfj, na zoovelf bloedarme jonge meisjes genezen te hebbeö, ook niet u zullen genezen. Verkrijgbaar d f 1,75 per doos en f 9,— per zes doozen, bij het Generaal Depot der Pink Pillen van Eeghenlaan 22, Amsterdam. Voor Goedereede en Overflakkee, firma Dfjkema Doornbos te Sommelsdijk. DE VERBOUW VAN VOEDERBIETEN. De verbouw van voederbieten is in de laatste jaren in ons land gaandeweg van meer beteekenis geworden en breidt zich nog voortdurend uit. De voederbiet, vroe ger alleen op de klei verbouwd, stond niet bijster hoog aangeschrevenmen achtte haar voederwaarde geringzij was ook te waterig, en men was van oordeel het water goedkooper, uit put of pomp te kunnen krijgen. Wel beschouwde men de voederbiet, in mate bijgevoederd, als een gezond voeder. Nu is men tot een gansch andere mee ning gekomen. Het zijn de Deenen van wie wij meer goeds hebben geleerd die ons tot een beter inzicht hebben gebracht. Voederproeven, in Denemarken in de jaren 1887 tot 1890 genomen, hebben de groote voederwaarde van mangelwortels doen zien een belangrijke uitbreiding der bietenteelt was daarvan het gevolg. Verdere proeven toonden aan dat 1 pond droge stof (dat is de biet zonder water) in mangelwortels dezelfde voederwaarde heeft als 1 pond koren, waaronder verstaan wordt een meng sel van gerst, tarwe haver en rogge. Hierin hebben we dus een maatstaf, om de opbrengst van 1 Hectare bieten te verge lijken met de gebruikelijke meelvoederar- tikelen. Voorts leerde de ondervinding, hier en elders, dat de mangelwortelen gunstig wer ken op de melkgift; onze melkkoeien 's winters in uitstekenden staat fe houden

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1912 | | pagina 1