Zaterdag 17 Februari 1912.
«assen.
1
26s'8 Jaargang JNi°. 1738.
voor «le Ziiitlliollantlsclie en Zeenwsclie Skilanden.
"1
mmmmmè
Antirevolutionair
Orgaan
Igliaar.
melsdijk
IN HOC SIGNO VINCES
mm
nu
gekering
|le soorten
Lwzaden.
Jtroog-ele,
en witte
-d.
)ge kiem-
ige en andere
5486
ïz. enz.
branden
offie on-
ikl, want
loren.
|offie, die
Gehandeld
dier
;Bs.
in, inboedels enz.
ijk. 544-1
al ik als ge-
pjes- Rood-
el brengen,
iwers boven
e nog geen
aki hebben,
Zijn. 5498
kant,
iiLEPH. 5845. 9
ekend dat mijn
ïreven worden
ie bestaat.
4837
Deae Courant verschijnt eiken Woensdag ©n Zaterdag.
Abonnementsprijs per drie maanden fr. p. p. met Zondagsblad 75 Cent,.
zonder 50
Buitenland bij vooruitbetaling met Zondagsblad 1,50zonder ƒ4,50 per jaar,
Afzonderlijke nummers 5 Cent. Met Zondagsblad 7 Cent.
ïïïtgeyeb
W. BOEKHOVEN.
SOMMELSD1JK.
felelaoB iBLtiereomm. Bi®, g.
Advertentie?! 10 cent per regel ©m 3/s maal. Reclames iO per regel.
Boekaankondiging 5 Gent per regel en fc/i ®aal.
Bienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Oamt per plaatsing.
Groot® letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaan
Advertenties worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen 10 uur.
Alle stssfefeen voor «ie Redactie feesfesBid, Advertesatlën en verdere Administratie franco toe te «©smScm aasi den SJit^ever.
ij die zich nu abonneeren, ont
vangen de nog in deze maand
verschijnende nummers gratis.
De gehuwde ambtenares.
Een wetsontwerp is vroeger door
Minister Heemskerk ingediend, om
elke vrouwelijke ambtenaar van Rijks
wege aangesteld, en die in't huwelijk
treedt; te ontslaan. Vrouw en ambte
nares acht de Minister onmogelijk en
en nog veel minder achtte hij moge
lijk moeder te zijn en tevens op 't
bureau te zitten. Vanzelf zijn daar
stemmen tegen opgegaan van den
Linkschen kant't was de vrijheid
van de Nederlandsche staatsburgeres
te na komen; als die vrouw haar
plicht maar deed op 't bureau, dan
ging 't den Minister niet aan, wat
er in haar woning al of niet gebeurde
of nagelaten werder waren er ook,
die zeiden, dat de Ministe door die
wetsvoordracht de ongeoorloofde
samenleving zou bevorderen, want
dan zou de ambtenares eenvoudig
gaan »hokken« met den jongeling
barer keuzedan was er geen kuwe
lijk en de wet had geen vat op dat
paar bureaulistenweer anderen
zeiden, dat de Minister op die maaier
het Nieuw-Malthusianisme bevorder
de, want de getrouwde ambtenares
zou wel zorgen, dat ze geen kinderen
kreeg en baar taak op 't bureau
trouw kon vervullen zonder den over
last van kinderen die ze achterliet.
En zoo had men nog al meer argu
menten.
Maar de minister houdt voet bij
stuk in zijn Memorie van Antwoord
het moederschap stelt hij op den
voorgrond en juist daarom wil hij de
ambtenares, die huwt ontslaan; ont
slaan, opdat ze moeder kan zijn en
niet tot de vuile praktijken van den
N.-M. Bond haar toevlucht behoeve
te nemen. De Overheid, zegt de Mi
nister, mag niet, door het bestendigen
in een dienstbetrekking onder die
omstandigheden, de echtgenooten in
hun huwelijksleven belemmeren op
zoodanige wijze, dat zij het Karakter
van het huwelijk als zoodanig niet
ongeschonden laatzij moet aan het
gezinsleven de gelegenheid laten zijn
normalen loop te nemen en die is,
naar de ordinantie Godshet ver
wekken van kinderen en ze opvoeden
afgedacht nog van de moeilijke om
standigheden, om een zwangere vrouw
zonder zieke dagen haar bureau arbeid
te doen verrichten. En dan nog de
bevalling met al den aankleve vóór
en nahaar verzuim en haar huis
houding 't Is in zulke dagen een
getob. Daarom ondanks alle beden
kingen handhaaft de Minister terwille
des gezins om de eerbaarheid des
huwelijks, zijn wetsontwerp.
Het liberale standpunt.
Naar aanleiding van den krachtigen
aandrang onzer Rechtsche Eerste-
Kamerleden om de School kwestie zoo
spoedig mogelijk op te lossen en recht,
volkomen recht te doen wedervaren
aan de Bijz. Scholen komen de libe
rale Bladen los voorop marcheert
de N. Rott. Crt., die met zwaren
trommelslag de getrouwen oproept om
in 1913 op hun hoede te zijnals de
Grondwet herzien wordt, moet dit
niet en nooit door Rechts gebeuren,
want deze partijen zullen haar her
zien zóó, dat de volkomen gelijk steiling
van Bijz. en Openbaar Onderwijs zoo
vlug mogelijk geschiedt. Dusopge
roepen worden alle man van Links
om dat te beletten. En de toon, dien
de N. R. Crt. aanslaat is heftigmen
zou zeggen de klanken te hooren uit
een ver verleden,toen 't liberalisme nog
oppermachtig was en den moed bezat
om allerlei leelijke woorden naar
Rechts te slingeren.
Laat het liberale orgaan echter niet
meenen, dal de Rechtschen bang uit
gevallen zijn voor een strijdkreet, die
uit een gescheurden trompet knarsend
en krakend de lucht doet beven. We
gaan geen stap achteruitintegendeel,
als 't Liberalisme zoo optreedt en
tot ons zegt»Ge krijgt niets meer",
dan roepen we die partijen kalm,
rustig, maar beslist toe: Nu willen
we alles, alles waarop we recht hebben.
Wel premie.
De Yrijz. Dem. Bond heeft weer
vergaderd en vastgesteld de gedrags
lijn te volgen voor de verzekering,
zocals die 5 Nov. '11 reeds waren
besproken. Men wil:
1. Ouderdoms-verzorging en Invali
diteitsverzekering behoeven niet ge
lijktijdig geregeld te worden.
2. Bij de regeling der Ouderdoms-
verzekering behoort er tegen gewacht
te worden, dat deze niet de invalidi
teitsverzekering en de andere takken
der sociale verzekering in gevaar
brengen, door voor zich alle gelden
op te eischen, die de Staat in afzien-
baren tijd beschikbaar kan stellen.
(Dus premie.)
3. Zoo mogelijk, als Ouderdoms-
verzekering en invalditeitsverzekering
niet samen kunnen gaan, dan het
pensioen voorop.
4. De premie moet betaald docr
allen die een inkomen bezitten boven
een bij de wet te bepalen bestaans
minimum.
5. Wie nu 65 jaar is, zal door
den Staatgepensioneerd worden zonder
premie.
Onze partij heelt een program, dat
van dat der Vrijz. Democraten in dit
opzicht der verzekering weinig ver
schilt. Van Staatspensioen afkeerig
Het wereldspel.
Spelende in de wereld zijns aard-
rijks®. Zie Spreuken 8 vers 31. 't Is
de opperste Wijsheid, die spreekt, die
speelt.
Die speelt het wereldspel
Ontzettend woord 1 Vol aangrijpende
beteekenis.
Het wereldspel voor God en ook
voor den mensch de ontzettende strijd
tusschen Hem en Satan, tusschen
licht en duisternis, tusschen straf en
genadezegen en vloekvooruitgang
en verdorringweelde en ellende
zonde en reinheidkruis en kribbe.
In dat wereldspel speelt ook elk
mensch mee. Wel is hij een druppelke
der zeeeen stofke aan de weeg
schaaleen korrel der woestijn, maar
toch in dat groote spel der eeuwen
tusschen God en Satan, voor of tegen
Zijn heerschappij, speelt de mensch
mee. Hij heeft ook een rol, de koning
zoowel als de bedelaar. Wie we ook
zijn, we zijn medespelers. Gewis,
slechts instrumenten om den wille
Gods uit te voeren, onafhankelijk van
't lot, dat God wentelen laat om Zijn
'.R
D
A
M
heilige vingeren, maar toch mede
spelers.
wat verantwoordelijkheid rust
dan toch op den mensch. Heeft op
hem gerust de eeuwen door. En in
de toekomst. In dien machtigen strijd
van Licht tegen Duisternis neemt de
mensch een eerste plaats in. Maar wat
is de wapenrusting, waarmee we
strijden Wat zijn demiddelen waar we
't spel mee pogen te winnen. Eens zal
't wereldspel eindigen, als alles den
Zoon zal overgegeven worden. Als de
fundamenten der aarde zullen beven.
Dan zal ons gevraagd worden naar
het aandeel, dat we in dien strijd ge
nomen hebben. Wee onzer, als we 't
spel slechts hebben aangezien, zonder
één vinger slechts uit te steken om te
doen triomteeren Hem die van dat
wereldspel middelpunt was.
OP DEN UITRIJK.
Jij moet 't weten ik heb er niets in
te zeggen jij bent immers de baas
Driftig grijpt vader in den zak, graast
er 'n handvol centen uit en werpt er Jochem
Voor Huis en Hof.
Z
Kleine Jochem stond te wachten.
Als hij nu maar antwoord kreeg
Hij wou wat hebben, ach 'n kleinigheid
maar en was, gelijk negen van de tien
kinderen gouden doen, er om naar z n
moeder geloopen 'n kwestie van 'n
paar centen en vaak, dat wist Jochem,
kwam hij niet. Eu moeder was wel ge
schikt
Maar dat was niet meegevallen.
Moeders gezicht stond effen glad.
»Moet je aan je vader vragen, jongen
moet je niet voor bij mij zijn,«
Dal vond Jochem zonderling.
Ja, als er groote dingen gekocht moes
ten worden als zus een nieuwe japon moest
hebben of hij zelf een nieuwe winterjas,
dan kwam vader er aan te pas. Maar met
al die nesterijen moest hij niet bij 't aller
hoogste kantoor zijn en dus aarzelde hij
Juist kwam vader binnen.
Jochem monstert pa's gelaat, waar de
wijzer ook al niet op »blijmoedig« staat.
Hij durft toch eigenlijk niet goed.
Gelukkig, daar begint moeder er over
en vraagt of 't van vader mag.
Goeie moeder tochAlleen wat
Jochem niet begrijpt is, dat moeder het
zoo hard vraagt, net of ze eigenlijk
'n beetje boos is wat boos op
vader?
Vader geeft heel gewoon antwoord.
»Ja, vrouw wat denk jij er van
Maar toch Jochem moet vader ook
es aankijkenVader zegt het gewoon en
toch is 't niet gewoon 't klinkt zoo
raar zoo'n heel klein beetje of
vader cok boos is en zoo straks den een
of ander 'n pak slaag gaat ge. en. Maar
Jochem weet toch niets te bedenken,
waarmee hij nu een j»pak« slaag zou heb
ben ve diend
Als moeder nu maar zeggen wil, dat 't
goed is en 'na de centen geeftdan is 't uit.
Maar moeder vindt 't niet goed.
een paar van toe Hier, pak aan En maak
dat je weg komt
Jochem gaat. 'tLiep ongedacht goed af.
Maar buiten de deur blijft hij even staan
hij hoort vader met lu.de stem tegen moeder
kijven dat is voor 't eerst, hij dacht
dat die nooit twist'ten en 't altijd eens
waren en moeder doet leelijk terug
Tot eindelijk vader de deur uit
storm! Jochem kan zich net nog gauw
bergen en deze met een harden slag in
't slot gooit.
Jochem is nog erg jong, maar hij be
grijpt toch wel zoo ongeveer, dat het
tusschen vader en moeder nu net staat
als tusschen hem en z'n zusje, wanneer ze
leelijke woorden tegen elkander zeggen om
een prenteboek of zoo iets.
Eu in z'n naïviteit vertelt Jochem aan
z'n broer en aan 'n paar vriendjes, zoo op
de manier van wie onmogelijkheden met
eigen oogen gezien heeft, dat vader en
moeder »ruzie« gehad hebben, omdat hij
wat koopen wou zichzelf, naar kin
derlijken trant in 't midden van 't roman
netje plaatsend, dat zijn verbeelding er van
spon.
En toch leefden Jochem's ouders in een
zeer gelukkig huwelijk
Maar ze hadden hun gebreken.
De een zoowel als de ander.
Vader kou soms wat kortaf vallen, vooral
als hij veei zaken aan 't hoofd had, In den
regel liet hij moeder de huiselijke inkoo-
pen over, maar ochgisteravond in een
kregele bui had hij zich 'n paar bitse
woorden laten ontvallen over 'n »pruts
ding,« dat veel te duur gekocht was en dat
ze maar kocht zonder er hem in te erken
nen hij had het dan toch voor 't zeggen.
En zij had niets geantwoordstil die
woorden opgeraapt en op de marmeren
tafel des harten geschreven Toen
Jochem met z'n vraag kwam, was 'thaar
tijd geweest, om »wraak« te nemen
Och, neenzoo was 't in den grond der
zaak niet bedoeld, maar om »manlief« eens
even te herinneren aan zijn bewusten uitval
van gisteravond.
En zoo was de woordenwisseling begon
nen. Zoolang de kleine jongen er nog bij
was, gelukkig in den vorm vrij correct,
maar 't eene woord lokt het andere
uit toen hij weg was, naar zij meen
den, waren er booze woorden gevallen
die de kleine jongen opraapte, bewaarde,
en .in z'n onnoozelheid anderen liet
zien.
Tot zoover dit klein-kinder-schetsje.
Een sentimenteele lezeres vraagt bezorgd
naar den afloop Dat ik haar gerussstelle
't W as werkelijk een zeer gelukkig huwelijk
en 's avonds, verwonderd en beschaamd,
keken de echtelieden elkaar aan, dat er
plotseling zulk een on weder aan hun hui-
selijken hemel was opgestoken. Eer ze samen
neerknielden voor Gods aangezicht, was de
verzoen ng tot stand gekomen.
Maar 't kwaad, dat ze hadden gesticht
in 't hart van hun kind, was daarmee niet
nitgeroeid
Ik verbaas me vaak, hoe weinig ook
christenouders toonen, te weten wat ze ver
schuldigd zijn aan hun kinderen.
Toch verwaarloozen zij ze niet!
Ze zouden u aanvliegen, als ge zooiets
durfdet zeggeD.
Het voedsel, dat hun kinderen krijgen,
ze zijn er wat keurig en secuur op. En wat
de kleederen betreftgeen vlek of scheur
mag er in gevonden worden.
Daar valt niets op te zeggen
Maar zich afvragen, wat al of niet voor
de ooren der kinderen is bestemd, dat
doen ze niet. In 't geval bovengenoemd
hielden ze zich nog »in,« zoolang de jongen
er bij was. Maar niet zoo, of hij voelde
wel, dat 't mis was en werd geprikkeld tot
luisteren.
Niet zelden echter geven man en vrouw,
die toch anders wel innig aan elkaar ver
bonden zijn, toe aan een oogenblikkelijke
opwelling van boosheid of bitterheid, zon
der te vragen of de kinderen er bij zijn
of niet.
Dwaas is het al, wanneer vader de kin
deren naar moeder stuu t, en omgekeerd.
Voor 't bewustzijn der kinderen, dient
het bij vader en moeder volmaakt één
kantoor te zijn, waar beiden de handtee-
kening der firma voereD. Als moeder wat
toestaat, wat vader niet kan goedkeuren,
zonder dat het nu juist zonde is, dan doet
hij opvoedkundig beter moeders wil te
laten gelden, dan daar in 't bijzijn der
kmderen tegen op te komen. Hij kan dan
onder twee monden 't zijne wel zeggen.
Er moet eigenlijk in een gezin nooit
sprake van komen allerminst ten overstaan
der kinderen, dat vader het »hoofd« is.
Zeker hij is het. Hij moet ook als
zoodanig optreden. Maar de echte huisva
der dóét dat, zonder er ooit opzeitelijk aan
te herinneren of zich nu eens als de »baas«
aan te stellen.
En hij is dan juist 't best »hoofd« van
zijn gezin, als hij moeders gezag hoog houdt
tegenover de kinderen en in hun bijzijn
eigen gezag daar wel ter ondersteuning naast,
doch er nooit boven plaatst.
De echte christelijke huisvrouw zal er
hem te hooger om achten.
Haar is 't met te doen, om te heer-
schenzij is geiukkig, als ze om Gods wil
dienen kan. Haar man zijn arbeid mogelijk
en aangenaam maken. En de kinderen groot
brengen in eerbied en liefde voor den
vader.
Ze zal hem in de kleine muizezaakjes
van 't dagelijksc'n leven niet verwikkelen,
maar die zelf afdoen.* Doch zoodra er een
beslissing moet genomen, die iets dieper
ingrijpt, zal ze er hem vanzelf wel in kennen.
Doch buiten de kinderen om.
Voor hen behoort n vader en moeder een
paar wonderlijke wezens Ie zijn, die zonder
ooit te overleggen, nog veel minder te kib
belen, 't vanzelf eens zijn
UITKIJK.
Dr. Alex Haig, de bekende Engelsche
medicus heeft in het „Britsch medical
Journal" eenige mededeelingen gedaan
betreffende het verband tusschen kanker
en vleesclrvoeding. Het toont met cijfers
aan, dat in de rijkste en welvarendste
gedeelten van het Koninkrijk de meeste
sterfgevallen aan kanker voorkomen1 op
8, 9 of 10 veel minder in de volksbuurten
en streken: 1 op 20, in de arme provincie
steden 1 op 30. Naar de meening van Dr.
Haig is het met kanker in Engeland even
eens gesteld als met de jicht in Perzië
het is „de ziekte der rijkelui".
Tuberculose is een besmettelijke, niet
erfelijke ziekte, veroorzaakt door den
tuberkelbacil, die het lichaam alleen bin
nendringt, als men er vatbaar voor is.
Die vatbaarheid voor gezonde menschen
ontstaat vooral door het wonen in onge
zonde, slecht gereinigde en geventileerde
woningen, ongezond beroep, drankmisbruik,
enz. Op een gezonde wijze te leven, is dus
een der voornaamste voorwaarden, om de
tuberculose te ontgaan. Het volgende neme
men o, m. daartoe in achtStof is ge
vaarlijk voor de longen. Prissche lucht
is een eerste levensbehoefte. Wees
zindelijk op uw lichaam, vooral op uw
handen. Laat lucht en zonlicht toe in
woon- en slaapvertrek, enz. enz.
Tuberculose bij geiten: Al
gemeen wordt verkondigd zegt De
Veldbode dat tuberculose bij geiten zoo
goed als niet voorkomt. Deze bewering
wordt zelfs gebruikt ter aanbeveling van
geitenmelk als zuigelingen-voedsel. Dat de
gevreesde ziekte onder de geiten veel meer
-TT-
