mm
s
s
A
3
ss
p
-s
SB
s
3
r
0
l~h
88 --
s
s?
Tl voana iiïHJsv
qqauoqag pnq :jqaq -jeq ;oq sraiaqsmp a^sdexp op pn por)
aAvnoiq op oqaAAjaq 'j|(OA qfqa^siLqg uaa uaaqasaq fiz
uadaojaëao:) puq „japiaA )9iu ng aopiaiq pij," :uea Sep
uazap do najEqasiieq jap jeajj op pup na 'napiOMoS
uaiuAY qlqSTï-Bjp.TOATio ^sn)sSm)seoM.T9A na paoui.iaAosqjaAA
'qpA qosuapieq naa do laau qaaq jjz •uunpu'Bqpay uua
668
908
986
L98
ff 8
886 -
SIS
861
8LI -
8fl
QST -
ITT
66
69 -
If
86
9 -
'zpeia
jupqapaq
*sni na epaiy 'IÏAX
uunpireqpay Eiq Siqs oq qAy
jeaipsiam qfqquraoy nag -yy
dooq aMnara uaAaj Mnaiy "AIX
uejapa rap pmqia paq d() qjqy
nap pop uooipsSnraoy nap irey qjy
naizjapaM pajj qy
uauioqpuo y
§ui§{0A.i9A 8Q -yj
P9I0H UIA.
srqsuqQ jo uupoyv HA
§nxqj, paH "IA
uapreqasaS qoop ua p§inaa.iaA 'A
laSnnz e<q -AI
apoqapeiA na laqqurapfiipg qjj
piaqjaoip ui psoo.iq qj
lapsaiid uaqosnepiaq nap fig q
•JBpjOOE.
'Qfl OHXI
T68
aaoaacrraHog na -svvj\[ nva noianmag
324
AETHELBÜRGA
Feuilleton van Maas- en Scheldebode
325-
Eens werden zij nog op een harde proef gesteld. On
geveer tien jaren na de gebeurtenissen, welke wij hier
verhaald hebben, barstte de ellende opnieuw over
Engeland los. De laatste en verschrikkelijkste der oude
beroemde zeekoningen, Hastings, viel met een groot
leger in Kent, en doorkruiste elk jaar het geheele land,
overal alles verwoestend tot aan de grenzen van Wales.
Maar in die tien jaren, dat er vrede geweest was,
was Alfreds rijk van buiten en binnen versterkt; hij
had overal sterke burchten gebouwden van Ealmund
had hij den verstandigen maatregel geleerd om steeds
de helft der krijgslieden afwisselend tehuis en bij 't
leger te hebben, zoodat zij hunne landerijen konden
verzorgen, en toch leeren hoe hun land moest worden
verdedigd.
Daardoor kon ook de geweldige Hastings ondanks
zijne snelle, moedige strooptochten geen duurzame
ellende brengen. Wat feitelijk alles besliste was, dat
Guthrun met zijne Denen ondanks de groote verleiding
van Hastings en diens leger, rustig bleef slechts eenige
oude Vikings namen weer het zwaard in plaats van
de ploeg ter hand. Toen moest de onstuimige overmoed
der Noormannen wel zwichten voor de taaie, kalme
volharding van Alfred en kon hij zijn leven in vrede
eindigen, door zijn medemenschen en nakomelingen ver
eerd en geliefd, zooals geen andere Vorst van Engeland.
De slag bij Aethanduna had dus toch de beslissing
tusschen Denen en Noormannen gebracht. Ook de Denen
uit 't Noorden en Oosten namen het geloof, de zeden
en de taal der Angelsaksen over en toen hunne Vorsten,
later door de nakomelingen van Alfred waren over
wonnen, en heel Engeland voor de eerste maal totêén
Angelsaksisch rijk was vereenigd, verdwenen de-
Deensche indringers spoedig onder de vroegere inwoners.
Ook de ongeveer honderd jaar later behaalde overwin
ning onder Knoet den Groote bracht daarin weinig
verschil, en zelfs de nog veel latere, eeuwenlange
heerschappij der Fransche Noormannen kon bij de taaie
Duitsch-Angelsaksen taal noch zeden uitroeien.
Een aantal Fransche woorden in de Engelsche taal,
en een eenigszins Deensch dialect in 't Oosten van
Engeland zijn heden de eenige getuigen van dien meer
dan honderd-jarigen wanhopigen strijd tusschen Angel
saksen en Noormannen.
Toen Aethelburga in den slag bij Aethanduna de vij
anden zag vluchten, gevolgd door het leger van den
Koning, haastte zij zich om de gewonden te gaan
helpen. Willibrord en Oswald, die volgens het gegeven
bevel van den Earl bij haar waren gebleven, hielpen
haar daarbij zoo goed zij konden. Zij waren gedurende
eenigen tijd de eenigen, die niet gewond waren op het
groote slagveld, want gevangenen waren er niet. Zij
droegen water aan voor de dorstigen en verbonden
zoo veel en zoo goed zij konden. Spoedig kwamen nu
ook de andere vrouwen en hielpen bij dit verplegings-
werk.
Aethelburga had haren helm afgezet en haar harnas
uitgetrokken en niemand zou nu in haar de jonkvrouw
hebben vermoed, die nog zooeven midden in den strijd
had gestaan en pijl op pijl had afgezonden.
Toen Siegbert hoorde, dat koning Guthrun zich wilde
laten doopen, zeide hij„Dan wil ik op dienzelfden
dag gedoopt worden."
En zoo gebeurde het ook. Hij zelf, zijne moeder, zijne
zuster en al zijne mannen werden gedoopt op den dag
dat Angelsaksen en Denen vrede sloten. Ealmund en
Aethelhard waren peet. De laatste had met Siegbert
steeds inniger vriendschap gesloten en dat had niet 't
minst de stille, schoone zuster van Siegbert bewerkt.
De zoo plotseling ontstane genegenheid tusschen den
Saksischen Earl en de zachte Deensche schoone was
spoedig in een diepe, innige liefde overgegaan, welke
«ra
p
b
O
gnóg&
q. o p
N K O
- m cc
s*t
cd b
B C
O.
3
2 S £3 g i „8 FS.g O
3 S2.S 2,3 D 2
*2»8S«sg^
mmmïï
Ö-S.O
p
cd
S-
co
s a
as -3H O
2 a
CD
hnP -
cd
p
p cl
-- jgfl
§2-S|Ib-§
B 3
2. a
W
0_ ni
rat cc
cd 39
2 &X
b'-® cd
>1
t
2- g> i
-® 8-
rvP -
£■.13 O
cd cd c o
w
§5'o
era ct5
p cs s
3 -
".era o-cra <j
cd. p cd o s
cd el
S* 2 sa-
ï3 2 cd p
cl ll 3! p
p 5- 2 1
p c*t-
cl cl cl pr cl cr
cd cd s* o cd cd
t-3 C5
cd ctq
cd 2
- H 3 B
cl -
cd
O
cd
s-g
p
p
N
CS
TT
Cb
H-s 5.
u< nu
S3 m JJ;
cn
P
O
5i
N
SB
e-
2
—CR Z
s C p
SS
O
X
Amim
'W
v o»
ss s
'i- ss
wa T p
er.
rJ0
P
P
P. 3 .S. =-
p S3 7
C5 T
85
CD ©- - 2 2
MCO
X
tea»
kol
©S3
"JQ
k
s.
■M.
x'
2.
A»
■>9
WtjSM
W
3'
CfC
P
1
5m
«S3»
S
/«X
a,
p
N
P
X
O
BBS
O F -
Cm
- JZ
X
ar
co
cc
Cffi
C/3
I
CR
ss.
O
o
CO
ST
0
C3
f~+-
cd
3
tq
SS»®3
jü
cd
seiaito
«1
p
75
cd
cd
een
m s
ti
cd
b3
gara»
.*ra
p
£L
CO
sss5t"
e»
«y;s
X
p
C-.
rarai
es»
ks»
sïEra-
C¥:.'ï
to
O
p
tel
K
"O
cd
r-t-
CD
es
o
<aê
s§ g*I
CD 3
O
-i
P m
CD
CD
<S
a>
bsi
CD
rJ
s^.
p
p
SS
sd
o
cd
-s
p
>-3
p
r+-
cd
C
O
cd
33
es
era
O CA
>-3
B
a p>
cd
03
ra «i
b £t2
5x1
18
j»
p ju
p S
'JO. P
C
c 13
O
2
13 ctq
S-S-
cd cd
cd
W
S
ra
ra
cu
cd
<J
cd
cd
cd
B"
cu
cd
OO wv
H
a
a
2!
■J)
to
O
3
a
S3
Z)
o
.03
cd
CP era p curacD
o g cd cd s, ra
BCD
cd era
D Q ja
O ra
g- cr ra cd
- 2-2-fl
cd -n
13 cd b ss ra
0 c 3
gmÊarnBtA
CL d
p p
Oys
C CD
O
£B: CL
7T CD
cl b3
so
2.
co O
03
3
cd
cB
cd
tei
<D
a. 5S
3s S.
s
Is
s-
IS"
0 g
g
1
