Q Sb
-
•do pxoquopojAoj
9u99ui92[t! joj. jsunqqooq ojopuozfxq oxp uba jospuhj
joq ojsoj 'jgpoora gjgpg sjjgqSoxg 'ukxoqso Jmq\r
•uouoip uoq uojnq op fiz jup SxqnjogJOAO 110011 '3xqqnj
-eg s«M fxz 'unc jxjs sojjn opjooq uqjxjpjng raopjooM
joufxz piaqjuBM op uopSxjsoAoq jsnjjoo oquxjj ufxz no
qoxq oqCqajJuq ufxz ug j jjoeq qfqoS uSjnq'joqjoy pep
'qfijoqjOM joojo§ qx" JopnA jxmq opxoz i('jqm3iHsoé poog
ooz jxoou Sou uoaoj ejooq ufxm ui fxm jjooq jog"
guoqgids 0; snog joxu Sou muxpun^ uoprxo
uop uba rao 'uopxojoq uouunq joxu uopSeurajsuexp ozuo
ju joxu qx xxoz uojqooJoS oqjnz i uojoaooj uojooj puej
oqssuopxoq poq ux pqoq n 'jopooj^* opxoz puosjioqos
U9 sum joAo 19 pmuuqosoq no psuuqjOA quuA u&mq
-jeqjoy jupooz 'uopxoioq op uozfxds oqfqoqums pmuiooA
uoSuijoS nop pxxx rao psuriq 9p fxz spn poog ooz puojsjoA
puuragxy -pqatxiA qoo nu xxogoojp pxoqju uoiuavz uua
uojuE oqfxjxoora op ug 'Suxpioqas oqfxufxd 'oSuuj 9p jooa
'jsoomoS pgxuoojoA pooxiggpqoo xjo.nxq poxn junf xxoo sjqoojs
sum fiz juuq jooa ojuoj ojuj uoo jom sum peg *uoiz 9p
pxxx uoSoq jojoq jooa qoo jo fxz jnpooz 'pxixq xxo xiura
uuAopjoxjop joop pjopsaoqog 'do jooqoS jooav opjooj fx^
•JSOOMOS sum jbaog JOq J90XH joxu uojbC uaxjjqou spuxs
sju xootn ooz ojuoj op fxz qoo puoA 'sum qtqamiu U9
psooM gnxAoguio ep uooqosjg ■ojqoujraxjS jopoom oiuq uo
'juuf jxp sju napuoAog puq ioora ooz jxoou gon ojuoj 9p
fxz pup 'jopoora ojuq uoSoj suoe opxoz uSinqjoqjoy
•juSoq ojsnj joj qoiz uoxn joo :pioA\ jubj jooz gup uoqjo
poq pupooz 'qxqag uoSoiqjoq poq uua uojoiuoS Soon
-eg poxu pfxjju juuxn gou uoq noui U9 'uojjojioa op jooa
puojjozjuo ooz pfxjju gou sum jg -guxqqiMqjoA oqfqiooq
UOO UOUflZ 9p no XU9q JOOA UOpUOAU op U9JUM uup
'UOJOSOJ 9p U9 UOpiOJ Op p90§ s9jjt! XUO 'pgoOMZgg pUq gup
uojooqoS uop punrajug.sjy -poqapuoj uoo qoo uojiuq 9p
uaguoz uojopo Jop puujxo paq do uo 'qosoq p( ui opjooj
-xqnf sojju 'uuu qujq ojuoj op 'uoqosuj uogop daq jog
•qgg aaoaacnaxcog ma -swpi mva Noxauaiaag
250 AETHELBÜRGA
uauwde droom, waaruit zij met een zalig gevoel van
vrijheid en geluk was ontwaakt. Zij drukte de hand
van hare slapende dochter, en keek naar den anderen
kant van het vertrek, waar haar innig geliefde echt
genoot lag, de geliefde van hare jeugd, die haar, on
danks eene scheiding van achttien jaren, trouw was
gebleven. Vrede en vreugde vervulden haar hart bij
het bedenken van dit alles. De vreeselijke ellende,
waarin het land verkeerde, al de moeiten en onge
makken van de reis midden in den winter konden haar
weinig schelenzij verdroeg alles geduldig, ja zelfs
gaarne, daar zij alles met de haren deelen mocht. Zij
smeekte God feitelijk slechts om één dingdat Hij haar
niet weer zou scheiden van haren echtgenoot en haar
kind. Wat al het overige betreft, had zij het rotsvaste
vertrouwen, dat God alles ten beste zou leiden. Zij kon
eigenlijk dien avond van blijdschap niet slapenGod
had hare zorgen weggenomen, al lag zij dan nu nog
in een boschhut op het mos. Eindelijk liet zij de hand
harer dochter los en vouwde de hare onder het dek,
om nog eens te bidden en dan te trachten in te slapen,
want hare ledematen deden pijn van vermoeidheid. Zij
schrok, toen zij den Koning plotseling zag opstaan en
naar 't vuur gaan, want zij meende, dat hij al lang
sliep. Maar hoe was 't haar te moede, toen zij hem
terug zag keeren, niet om te rusten, doch om te knielen
en te bidden. Dat gezicht vergat zij nooit.
„God zal u niet verlaten, vrome Koning!'' zeide zij
bij zich zelf; ook gij zult uit de duisternis tot het licht
komen, evenals wijToen bad zij evenals de Koning
om de redding van hun land en God hoorde en ver
hoorde hen beiden.
De morgen was nauwelijks aangebroken, of Earl
Ealmund richtte zich van zijn mosbed op. Hij had
verrukkelijk geslapen en zijn nieuw geluk had zich op
liefelijke wijze door zijn droomen heen geweven.
uouodunAOttepora ojnq oqn ug moSmpoq uuq n Joxq
jopaom 9f9p0 spjoqgoxg spaooz 'pgxnpog joopg juuq JobA
Sxpqoujq uaguqopuuqsxui oqu squnpuo pxoquodjOMJop
-uo uo pioqgxpoorapqo'bz oqfqopsxjqQ ojuq uoqqoq duqos
-uoSuuaoS ojuq ux 'up 'noAOfqag Mnojp punpeg uojuq
fxz sx uouopxoq jop uoSuxgod eqx? squupuo uo 'uoSnjpjgA
fxuJOAxqs jop qnf pgq gipjnpog jopqoopsguxuog op pjooq
U9J13C ogunp uoxppqon uopopeq pjooq snpsuqg exp punxuox
gou sx J0xg« opxaz opfi[q qoop no uoop uopjgojpuo do
fxq {fxMJop 'pqonjqgg guxuog uop pop uo uodgjgog punq
op fxq opoouogpqoo oufxz ptmuqng gng puq nu jnnpf
ié J0P"BA U9qos[9xu0q uoufxg jooa uopfqoq g uoqosuora
sop u002 op qoo [uz snp 'uoqostioxu op jooa uop9{9q
snpsxjqQ pqoq fig« opiez uo 'ppooqjooa sygjnqjoqpoy do
puuq oxxfxz fxq opgop puouogoz i uoaoooz unp jopjopjgq
gou guiuog uoraoJA uop uua uogoo op uoppuujps ny
(ijuupoy\ uua podraop uop do U9Aoq
doqopjuxxd uogqxoq uop jojp U9 'gooq uop fxz oppuoM
'opjooMz pjooq juuq uoAoq jopsotjd uop uua soxujojjo
poq uooqosjQ jqxpquogoo uoog opjozjuu fxz qoop 'uopuoz
op ju sxnjq poq do (fxd juuq uoguxMp uopxM juuq pjooq
uoj\[ "uojjojpog fxz pjooq puufxA uop uua pjuq poq spqoops
poxu 'guxuog jooq« qujds opsjoq ufxz do qqq uoqospojp
uoo poxu uo rauMqjooA uioq pjoqgoxg uoop 'uopjooM
-puu psmf oppxM fxq ug 'puxq pjoqog ufxz jooa guxuog
uop uua joj uoxp JOAO pgnoqjOA jooz suav JOpUA juug
i UOpUXA
pxaqju jooa gou suo fxq juz uo puufxA uop uua
pjuq poq juuu goM uop puoq fxq i uojjojpog puufxA
uogxuom spooj pjooq gooq mq -noguojquuu qtqog uoqu
suo pjnz fxg MxuuAquof ogipjuqpjoq 'uxoqjOAv qfxjopjug
i uojoppxqos jopuura uop jopuo ju qoo jospuud poq qx oxz
juuq j pgxpopjoA pjooq uopuufxA op uogop joddup ooz pojs
juuq uo sx suuq op uopoxqosgooq p( ui pjuqjoqpoy uoq
-jops ufxux oxp 'MnojAquof op joqoz sx pup« i pjopsogjooA
puq MnojAquof op puuraox gou pupjooA 'pxn fxq doxj
vöaüaiaHiav zfz
Feuilleton van Maas- en Scheldebode 247
en vóórdat 't geheel donker was, stond er een flink
blokhuis naast de kleine hut van den Koning. In 't
midden van het vertrek werd een groot vuur aange
legd,' dat licht en warmte te gelijker tijd gaf en op
het mos en de dennetakken vonden de vermoeide man
schappen een warme, zachte legerstede.
Siegbert hield zelf de wacht met een twaaltal krijgs
lieden. De Koning, de Earl en de vrouwen bleven in
de kleine hutin het nieuwe blokhuis lagen de krijgs
lieden zoo dicht opeen gedrongen, dat zij zich nauwe
lijks konden bewegen.
Na 't avondeten zeide de Koning: =>De vrouwen zul
len zeker moede zijn, dus zal ik ouder gewoonte iets
uit Gods Woord voorlezen en ons allen in de hoede
des Almachtige aanbevelen
Hij haalde Zijn boek met latijnsche psalmen, doch
las ze vlot in hun eigen taal voor, want hij had reeds
verscheidene psalmen zelf vertaald. Toen hij ophield
zeide de Earl: »Mijne moeder deed dat ook altijd zoo.
Zij had van hare zuster, die een zeer geleerde abdis
was, een Angel-Saksisch Evangelie-boek geërfd, waarin
het leven, het werken en lijden van onzen Heiland
wordt verhaald. Daaruit las zij ons eiken avond voor.
Het boek is op wonderbaarlijke wijze bewaard geble
ven. Het is reeds tweemaal uit mijn brandenden burcht
gered, en is zelfs meegereisd naar het heidensche land.
waar Aethelburga er uit heeft voorgelezen en er de
arme gevangenen mee heeft getroost. Mijn arme vrouw
heeft in hare lange gevangenschap het lezen verleerd.
Dat was een blijde tijding voor den vromen Koning.
Nauwlettend bekeek hij het mooi geschreven boek en
zeide»Een mooier boek bezit ik niet. Jarenlang heb
ik tevergeefs getracht mijn volk tot lezen en schrijven
op te wekken; nu vind ik bij u dienzelfden geest, en
kennen zelfs- uwe vrouwen die groote kunst. Ik dank
haar feitelijk ook aan een vrouw, aan mijne stiefmoe-
3 o
2
O) »-
►1 m r
M o'5 52
h n u fl m cd
O
-5 a.
5u"ü o g;
w m m at-
t '-EO IsjlSiB K S.2.S xi^>-0'aJ=s«&oöo
CO
<D
jD tCV'-'
tfl 4) w 4J B
5^ rT a v- 4) c (u ra - - UJ ra pj u j; a - «3
B O
o g
S a a-
5 u «u»
w m
2 i .£P^ 'S'OJS .SI
u i u M a 3 P
5*2 2 Sb'13 2 '3 S 15'F3'o^-a^2Jic
Ctf O
»i uoqujoS op jopdoosëutuog uop pop jnpsjopoq
nop uua mo dnps uopsjoo uop joom qx oop psxuoq oMn
joopuo 'pnq uoo pop pqonjqoS uoojp uop uua Exm pjooq
hg -pqoxjo§ uoo8 sx uo Suxpfxpseq oqfxjoqnzpoou oaoo
pop uouoxp spqoojs poom poou opooxS og j uopnjJOA poxu
qjOAuopsxjqg ufx^ juz pog qfxjopxnp fxxu p, p§oz 'pqooids
qfxjouuoq ooz Suxpxoj spog pinJUBM 'psxuoq oqCqjunqjop
-uoM jopoxjxx 'jooxu poxu joaqoS p( ui qx jojfxMp nu 'xq-
*pqj9ps0§ gipqonjq ExSpqoq pup ug -uoMxxojpjoAspog ufxru
uo pooxu ufxxu oAjuqoq uojojjoa sojjb qoq qj -uojx-xomoS
jnnjopoq uo qfxjjuuM uoq qx pjoospqonjAoop opspunj ufxxu
sx poq uopjoA\o§ uoop psguBApuo opnoq uoo spqoojs
punjxo ufxra do uopoq n unq qj -uodjoq juz qoo suo
poqoS joxm 'fxq sjopspfxjps Sou jo ufxz uxiji uo 'pqouMJOA
pnq psuimjojjn Jtmq qi jbumuba 'punq uoo uua uo
uoxuoqog spooj fxz ufxz nu ug •siopjrxps jnnqos opsjoo op
uxo pog opqooxus uo uopnjjoA uo rannzuoo upoxuq op
do uoautqjmq) qx 3uj Sou uoaooo^ j pjoojpuo pjuq ufxm
ugjjxï fxS pqoq ooq 'uopuoiJA 'q -pog uua pxoqSxpjnqxni'Bq
uo opnuoS op Joop 'joraoq uop ux sx qfxjoqjoMJOAUo
uo 'pjojom ozop do uouojq ojju uup sx joqfxjjooq oq
-jOM 'uoSujp uoojq op qoo pjnz CxS 'uoSujpoS smjq poq
pqoq fxg« MoojS puuq opjoSumJOA ojuq fxq uo uopjoM
SxpqooA uoSoo oufxz jfjMJop 'fxq opxoz »'uoAjpoq qfxjpjuu
poq uojjnz fxz puuM 'uoSxpoorapqouz op ufxz Siju^i
•uopxnps
op xxuxn uoiuq uua quujdsjoj op pqoujpoS puq sjooS
-jOAop oqjoM 'opjoojdoqjuuMz jop juuq ozEijS poq uo
opjupsoS uoSoqoS op juuu Suxuog op qooq pjoojpuo
»-pqjopsoS joojoS qfxjop
-stjqg p; ux jopuuM uojuq uo pjooM juuq joop fxz pjooq
•pfxp uopsooxn
uop Jopqoo ODJopjOA 'uoSuuajoa psoora jnnra uop oqjoM
puujxo poq mo Suxuxoqmo oq 'pSipjuuAJOA uoraraupsraooq
opsqjops op uua Sniq op fxq suojop op uopjoM pfxp joq
-fxjoS oj, -pjoAoS uoraraups uopjopuoq oSxuoo uojum Sip
-öods uo pnoM p( joop uoSujsjfxq op uoquojq uopnoqdo
jopuo2 •uSuxjoqpoy do uoSup oqqnjp nu uopSjOA jg
•SuxS Snjop pnq op
juuu joom uSmqjoqpoy jfiMJop 'Suxuog ufxz opSjoA pjoq
-Soxg uo 'qxjq oraJUM uoo 'qnjppuuq oSxuux uoo Soy
j pojoS pqoq juujjujojjo poq uua fxra fxS
pjopos 'ufxz uojjnz uopxoqosoS fxM pup 'jooq opsioo op
qoo uup sx poq ijoora jooa Sou p( oop qx i joMup
SxqqnjoS uo sofpqouz jooq fxz
oppJOOMpuu »(^uoSuujjoa jooqSnjop uop juuu poxu joaoxj
uup qx poojySooja puoqoujraxjS dojuup fxq uoop juura
'oop puozojq moq fxz doxj joioja 'do pnoq 'uioq<
J uoMnoqosuuu uuq joom puujoS joq
of qx uo uoraoq sxnqp Exm puppop 'uojjop uojn uo uoSup
op qx juz qoop juuj\[ -pmoq pqooAoS quxjj uoo Sxpoods
jo pup dooq qj j sx Sxpooui ooz qoop uo poxzpxn quMz uo
qoojq ooz jo' oxp 'uura uozop fxq uoqojoSjoA uouuura
-jooy jop uoSuiuog oqjops ep ufxz puy 'psoxjJOA poxu
poom uop opuojjo opspoojS op ux qoo fxq pup 'poojS qfxj
-juuM sx fxg -psoom ooz pxp sju 'uoSum moq jooa uoaoj
ufxra qx noz oujuug -pjoAOJOA puuqjopuomjops pjuq
ufxm pjooq Suxuog op« :pjoqSoxg oppjooMpuu dojoxg
»j pquum
-oS uojfxd jupuuu jooq uoo uo uoSoq oSxpqoujd jupjjuuMp
uoo sjjoz pjooq fxq 'jooa of jopg -uopfxus uoSoq uo
uojfxd uo uoppozpjooA Suxuog uop uua qjoM poq uoqos
-snpux juz qj "qoq joxj of qx joom ooq 'pfxz fxS JoSxpoora
oog "uoquijq op pm rao uoqqoq pjnz pxoquoSojoS fxf
pup 'qx dooq 'puuS poxu suujoq hu pxp juup juura 'raoq
pop fxz opxoz x'dxqos poq do sjuuoao 'uopfxjps opfxz of
uuuuo 'uuuSoora of pora qx noz sojju uua psjoxj pog«
J
£fZ
aaoaautahog na -swjaj nva noxanmag
VÖHÜ013HilSV
f9Z
246
AETHELBURGA
Feuilleton van Maas- en Scheldebode
251
wilden reeds bijna den moed opgeven, toen ik eindelijk
uwen dienaar ontmoette, die ons hierheen bracht. Gode
zij dank, dat gij leeft, door u leeft het vaderland!"
j>En door u, en mannen zooals gij niet minderriep
de Koning uit, zijnen getrouwe hartelijk de hand druk
kend. Nu werd overlegd, wat het eerst gedaan moest
worden. De Earl, die er uit zag als een jonge man, en
tintelde van levenslust, zeide vlug:
Vóór alles moeten wij hier een paar blokhuizen
bouwen, zoodat allen onder dak zijn, en dan zullen
wij den burcht versterken. Het is hier een prachtige
plek, dat heb ik al dadelijk gezien. Binnen een paar
dagen hebben wij 't eiland zóó versterkt, dat een
twintigvoudige overmacht ons er niet uit kan verdrijven.
Wij bouwen een brug en versterken die aan beide
zijden met torens; daar de vorst reeds vrijwel den
grond uit is, kunnen wij rondom vlak bij 't water een
hooge houten omheining maken. Het is een echt Konings
eiland, dit Aethelinga. Lang nog zal het in de ge
schiedenis blijven voortleven, want van hier uit zal de
wedergeboorte van het vaderland beginnen
De Koning wist geen beter raad. Daarom ging de
Earl naar buiten en riep met luider stem tot de buiten
wachtende mannenAlle man aan 't boomen vellen,
opdat wij vóór den nacht nog een groot blokhuis ge
reed hebbenWie geen bijl heeft, gaat mos verzamelen,
om tusschen de reten te stoppen en dichte takken, om
het dak mee te dekken."
Het scheen wel een hooge eisch, om van een door
een langen marsch vermoeiden troep mannen te ver
langen, dat zij binnen een paar uren een huis zouden
bouwen. Doch tweehonderd sterke mannen onder flinke
leiding kunnen veel volbrengen. De Koning paalde
dadelijk met den Earl den grootte af, en stond met
dezen de arbeiders met raad en daad bij. De boomen
kraakten, de takken vlogen er af, de wanden ontstonden
Op den burcht Hengista had hij afscheid genomen
van zijn mooie jonge vrouw, om aan Siegberts zijde
tegen de vijanden van den Koning op te trekken. Hij
had zich vol strijdlust in 't gevecht begeven, toen hij
plotseling vlak naast zich Aethelburga zag, die ook met
haren boog in de hand meevocht. Hij had haar terug
willen houden, doch zij riep„Ik blijf bij u, daar aan
den anderen kant staat Jarl Sven, die u uwe vrouw
ontroofde." Toen had hij alles om zich heen vergeten
en was op den vijand losgestormd en had dezen dan
•ook üa 'heldhaftigen tegenstand overwonnen. Daarop
was hij met zijn Koning in triomf naar Exeter ge
trokken, waar die edele vorst weer bezit van zijn
troon nam. Door het donderend gejuich, dat hierdoor
ontstond, was hij ontwaakt.
De werkelijkheid was wel heel anders dan de droom.
Geen koningsslot, geen troonzaal was er te zienniets
dat een ellendig blokhuis, waar de wind door de reten
heen floot. En toch bracht het ontwaken den Earl
geen eigenlijke teleurstelling. Wel zag hij zijn geliefden
koning niet op den troon, maar hij zag hem toch ge
zond en wel voor zich, rustig slapende. Toen hij in de
onzekere morgenschemering zijn edel, geestig gelaat
aanschouwde, kwam dit Ixem zoo vroolijk en gelukkig
voor, als hij het in wakenden toestand nog nooit had
gezien.
»Hij droomt ook een liefelijken droom", dacht hij, en
trok voorzichtig het dierenvel wat hooger op, opdat de
Koning geen koude zou lijden. »God geve dat ook zijn
droom spoedig werkelijkheid worde," dacht hij en keek
naar den anderen leant van de hut, waar zijne vrouw
en zijne dochter onder hare berenvellen nog rustig
sliepen. Onwillekeurig vouwde hij zijne groote, sterke
handen, hief de oogen op naar het ruw ineen getim
merde dak der hut, en dankte den Gever aller gaven.
Toen stond hij zachtjes op, om naar buiten te gaan
- aMgWfl v(W
