z
m
li z
69x aaoaaauaHog km -svvpj kva NOianmag Y D d fl 8 T 3 H lL rd V SOX
AETHELÏtJBSA II. 11
ojT s'x:
d
I
a
i bC
OJ S-.
CD
CO
-g 3 .2 0
•sum iuum {aq {up uap
-jaoA uaqu i {aq gaoiA puuuiaiu ua 'puq pgazag {aq aiM
'{sim puuraoi-q •raa{s lapmj {ara puumai dan 1 >q paog
-jia siapuA sufiz 'uooz spmgig '{.taqgaig {[uuq iuug®
suaa uaqum gaMmo ua{ooig qfi[amu{ uaa ua{aora ftM
{uum 'ufiz diqos {aq fiq suo iooa gou laqaz [uz ua {ooq
ap ui uapguum{suaip ap [u ua pioiqqjqy {om si f12
aaoaaaninog na -svv[\r nva NOiaiTiaag
AETHELBURGA
SIX
NEGENDE HOOFDSTUK.
De vervolging.
c
C»
KI
CD
n
a I. a: 1 00
S® (D t- s* ex
_T m cn
-O
p£tq U99§ nam puq uauuai 9; ui MnoiAquof aSipaora
9p U0§a{ UIO U9 U©dl0M 95. I99(Js U90 [0UI IUO '{OOl8 0{
sum puxqsje op {uum 'ua[fid e{qonpa8 ap ua§9{ pmiaqos
-9qno uora sum snp 'gooq U99 puq uauuum iap uaaiq
•U9jjoj;9g gn.i nop ni uaaq jos^uthI [aq loop nemrem
laufiz uaa {fid aqia{s 9p piïq U9i0[qoi3 uu^ -puq {sira
-9g q9Tti [oop jeuq peumpip qoo MnoiAquof agipaora 9p
{up 'dnqosua^M ap [0{ uazap {qoniq jpiM-uioag laypi:
qupv [eaiq uaqfqasaaiA uag -gooq uaqfqasaaiA muq
uua sead ap do {fid uapaa.uq uop {smf apSaj ua 'uoSoo
apuaiagiqas {.ara ua [qoiiagdo gooq l[si8uag uua iqonjs
-9g [aq {.in ia{qoop aiqoa 1100 'MnoiAquof aSqjuqppq
ap puo[s jnup 119 -naqaps 3iu muq {in [fid nap uua
{and 9p U0 U9ggi[ puoig nap do uqurg fiz uaSuz mug
•uaqaqrao [qiiqosiaA puufiA uapuai
-apuu nap squupuo uauuura aufiz ua jpMuioag {upooz
'e{[iO[s apmu J0{ Mnaaiqas uaqfqasaaiA uaa {era uajjoi{aS
[mq loop uappira uquig; ua [OOqas8nie{ saad ap uao{
'piapfiMiaA [fid uap uiiA uassud ahiuiaM .11313ui gou sum
uqni\[ ua 'uauuuds 9[ [iuM§aig uaqia[s uap pfi{ [smf gou
pi:q EXL u9[sg[OA.i0A aiuq {0[ §uqas{0[d qoiz apiaaq ua
saed 9p do uaip apga[ '{in jfid uaa .19 qoi[ 'gn.i nap do
leqoq uamq 'puauuaiioop spa9{s 'nu diaiM fi£ -p[uuq
-aSui puq uufiq pnoq[uodo auia[q [ip ,ioop muq uquig
mup 'p[oqag{xooA iaaM uaoq sum ua [duuiaSdo ua[fid
{9tu laqoq uap ua gooq uap daajg uaggn[A uaa {aui puq
ua uaggq uaiz puoiS nap do gooq muq s{qoa[s puq fiz
qoop sum p[aqin.i{S0g fiz {up apuaara fig 'a{qnq guqas
-{0[d qoiz fiz {up '§uz fiq mup [uiooa 'uaA9[ .ixixiq iooa
apjaaq fiq ua 'uqurg apuaiuuMZ sem muq {aui ap loop
pg|o.\ja{qoi3 'uadoo[ apiaMgmqj, ap ioao nSmqjoqpay
Suz fiq qoQ -uaraio^aq a{ {jood ap uafii ue[0[sa8n98uuu
ui J13I3UI 'uapfii 9{ ui {qomujoAO a{oojg ap do uaaqu
{aiu mo 'ui pmud ufiz piaqgaig pjaiq apoou s{qoo[g
•fiqiapuu gn[A nu rauMq azag -piooM{uuaq pia.w uauuura
s{jaqgaig loop ua pjunqxaq pxoAV uaufiz ap loop aq[aA\
'uaquqqiaaAv {aaiqpfix{s ufiz fiq {aq pfi{ laqfqag aLp
»-uapfu{s U9.i90[ {qaq Suiuoqaaz
ua{qoa uaa japuo uapai[Eig {up 'diiiiuq uaip {uoo{ ua uuu
paog uaiads 9Avn {U/\ qiiAunu ii9{s.iaa uap f[A\ uaqajq
uup '{iood 0A\ni3u azap ui nun xaiq n {in[g jufiz paaxag
uauiraui ap {aiu Iim {x!p{0{ 'ua{{izi3ii juiïui jimqaiu uaAvnoiA
ap {"Bi3q« :ao{ gipfiu uaiimiui ufiz fiq deii inojinig
•AvnoxA aufiz nop daq ,iaSgri[A [aaA reginq|0q{ay {up
'uaizag spaai qoo pnq t'qj -ufiz uaxopaAfSaqu {qai[ uoq
s.iapuxi 'ii0{qoT!AV a{ j 13 snax uaguof uap uua [iiAuxni uap
ua 'uaiaaq a{ ino uaguoAipag [9AV nu suav qnAVuioag
,,i uauuo{sui3u
pjxnid a{ uauuuui aufiz {aui {xaqSaig {uioq mug" uoo{
ueqaqos do uouutiiu xaufiz uaa daii qqquagoo {up do
qaog -uauuaqosaq a{ ugxnq[aq{ay mo 'uaAiixp nun A\noiA
aufiz x9{qox: puoqaojA qfijaseaiA 'qoo apjiAi. ua pxeuAVz
ufiz qoi{ [[nAVuioag 'apuai uuu xniiq x9{qoi! 'pua{00{S{in
uaguiqao[AiaA ua uaguiqosuaAviaA 'uqui^j [fiAU0{ 'uappai
a{ uaA8[ jxiiiq mo xaAO uiajdguiqx 9{ooxS {aq a{{qon[A f[2
■apuaaqosaq {sjoq iqnq i9s{uud .113xiq .imip 'sum. {qoiiag
{uujag muq do aqjaAi 'uaqfiM{uo a{ {oo{s uap u§.inq
qaq [ay {aq a{qn[ag piaqgipuaqaq e{S{OOjg ap {am s{qoa[g
»i sqaq aqfi[a{ST.iqf) 'qoo{ af sauuajjo
{aq {j9J{ ny" raa{s aqfijasaaxA auaa {am apMnaaiqos
ua ap[aratn{ fiz do fiq {upooz 'uuu uum uaiuq uaga{
apuai fi£ 'sum muq fiq qu[A azap {up{0{ '{q.iamaq puq
{aiu uipuufiA aiuq fiz {up 'qosoq xuuu uaqoxqagjuuo
ooz qaaq ezag "ju uginq[aq{ay do {qoax 'loop uauuum
ap uaqossn{ fiz daq sara uaAaqag gooqrao {0]\[ •ua{ag.iaA
saqu muq piaqs.iaopif apuazui eiuq paap 'quids auuq
{am >[l,T[aA\noi{.i0A juuqufiqos ua 'daaig{suA muq 'a{du{s
-ao{ uginq[aq{ay do uum muq uao{ uq -guiuiaqmo ap
J9{qau qoiz gioqiaA ua 'qoo fiz jaa[q '[80[q {[nMuioag
uaoq muugag {qoinq uap iuuu aam {aiu sum uqurq
•apia{{iqos uagoo aiuq iooa {up 'muoia laufiz sara {aq
luuui 'uazni0pgni9{ paap gnqas{0[d ooz muq aq[aM 'uum
176 AJETHELBURGA
je dood zijn, en hoe wilt gij het volk zoo vlug aan
werven Wij zijn daarenboven nu heel arm en hebben
toch van allerlei noodig, als al het volk mee moet.«
»Ik zal leven, want ik wil leven en wraak nemen U
zeide Beornwulf op uitdagenden toon. »De oude zwak
heid voor uw neef, welke ik reeds zoo lang heb bestre
den, zal nu toch eindelijk wel verdwenen zijn; daar
liggen uw vrouw en uw kind, door zijne schuld gedood.
En kunt ge over armoede praten, nu Gankathurs erfenis
uw in bezit is? Maak die kist eens open, en ik wed
er het beetje leven, waarover ik nog te beschikken heb
om, dat er meer schatten in zijn, dan gij en ik ooit
samen bezeten hebben
Dat gaf aan Sven's gedachten een andere richting
hij was geen gierigaard, zooals Gankathur, maar wel
een Viking. Hij maakte de kist open, en deinsde met
een uitroep van verbazing achteruit, toen hij al dat
goud, zilver en die edelgesteenten, waar de oude heiden-
sche priester zich zoo vaak mee had verblijd, zag glin
steren.
„Hoe is 't mogelijk!" riep de oude Jarl, „dat die
priester, die nooit een zeereis heeft ondernomen, zulke
schatten kon verzamelen!
„Hij heeft zijn god trouw gediendriep Beornwulf.
En doe nu zooals ik u zegGeef mij een gedeelte van
den schat, ik ben toch de vader van uwe kleinkinderen
dan zeil ik onmiddellijk met de twee vlugste schepen
achter Siegbert aan, om voor mij zelf die eene slavin
en voor u al de anderen terug te halen. Als zij Enge
land kunnen bereiken, dan staat binnen weinige weken
Earl Ealmund voor ons, en naar diens komst zult gij
nu wel juist niet met verlangen uitzienHarald, de
zanger, is ook elk oogenblik gereed om te vertrekken,
als wij hem beloven aan de oproeping van de Koningen
gehoor te geven. De noodzakelijke levensmiddelen voor
de korte reis zijn spoedig aan boord te brengen. Gij
Feuilleton van Maas- en Scheldebode 161
zichtig en handig over het dak heen kwam aankruipen,
pakte zij hem vast, kuste zijne stralende oogen en zijne
frissche lippen en zeide zachtjes »Godzegene je, mijn kind
Willibrord werd tot achter zijne ooren rood over de
eer, welke hem geschiedde, maar luisterde toch goed
naar hetgeen Ealdritha tot hem zeide. Hij had vlug
alles begrepen. Zij zou naar beneden gaan en evenals
de anderen in 't bosch wegsluipen. Zoodra zij in 't
bosch verdwenen was, zou hij naar beneden gaan en
zijn werk voltooien.
»Pas maar op, dat de torenwachters je niet zien, an
ders verliest gij je jonge leven er nog bijzeide de
oude vrouw ten slotte.
Willibrord antwoorde vol vertrouwenIk heb mijn
boog en mijn mes ook nogin alleruiterste geval schiet
ik ze overhoop!®
Ealdritha ging heen en Willibrord gluurde van achter
zijn torentje rond. De wachters stonden naast de poort
op den muur. »Dien eenen zou ik er gemakkelijk af kunnen
schieten,® dacht hij, >maar dan zou de ander op zijn
horen gaan blazen, en den heelen troep hier doen komen.®
Hij zag Sven en eenige anderen naar den tempel
gaandeze was reeds geheel ingestort. Vol ongeduld
wachtte hij op de komst van Ealdritha. Eindelijk was
zij te zien, en ontsnapte ook gelukkig in 't bosch na
dat zij eerst nog Willibrord had toegeknikt, wat het
teelien was, dat nu de tijd gekomen was. Toen kroop
hij het dak langs tot aan de trap, deze ging hij af en
toen rechtsom, zooals hem gezegd was. Zoo kwam hij
dan ook in de keuken terecht. In den haard brandde
een groot vuur. Vlug rukte hij het grootste brandende
blok er uit en stak hiermede in de dienstbodenkamer
het stroo der bedden in brand. Daarna nam hij een
ander stuk hout, liep daarmee naar de stallen en stak
verscheidene hoopen hooi en stroo aan, welke binnen
weinige oogenblikken een hooge vlam en dichte rook-
e
V O
o
ei
K d
fel S
{o t=s) 2 o
StdO*"
2 a
a E
c ct
j
5 ui co
G a>
Ol "13
- CQ-
<d
N!
Q
O
H
Q
H
J*.
O
S3
O
to
S4
Pt
c5
d
h
<3
cö
'O
jsL
O.S
o a
fl O)
ct
bO
a
tH
a
K
e
SS
a>
s c
ii* - 0
S-.
cd
bD
ÖO
ris
'firn {§[oy 'itfiz poop ufiz juz {np mum {qaaps
puuiq ui {qoinq uap nu qoo fiq sjxïuoao 'Suiqq {aq uua
huissqsaq ap iaAO uaqaiM a{ qaiz rao 'uaqó{sag puxiiq
ui mopgqiaq {aq puxiq agq[tMpaora {am {jaaq {laqgaig
{ip qoo qi dfiigaq iqsj -uaq0ssn[q innA {aq ua 'uaAfiip
{qonjAap do i8{qoi{spui3iq ua gui[9uui3q uaip Cim ua{U[
na "uapiooy uua uepjaq 'uaqu fim {g[oy« :ma{s
apuaiapuop {am daii 'uecIoo[m3X3 rauMq ajp fuaAg qoog
•uaga{sdo uaquqs ap {in uua uaramu[A
ap iuum '{qonq uap iuuu qaaq uaaiapaj -qiiqos uaMnaiu
{qouiq ia{qouM uap uua uaioq ap jo 'ua[[9{S{in ap
-{[Ai [UAagjia{s suagaM guiiapugiaA aiapiaA ap fiq iuum
uaraoqag uiajdgmqq {aq do fiq sum sqfqaMnuu qoog
•uaguaiq a{ {qoinq uap iuuu {siq ap
{era uaqfq ap rao s{qoauq uap [UAaq ua 'uaqqapaq appM
{uu[ag apuuiqiaA {aq piaqiapaa{ [oa fiq josju 'qaop uaa
{am muoia laufiz pjooq {aq ap[aqqiMrao 'a{m[uq {0{
qazqaiz fiq guoMp ny madioMag uaqqaq uammujA ap ui
AinoiA aufiz uua luuuapioora uap apaoM epqM ui uaAg
noz uup '{saaMag uaiuM fiq {aiu ia ua{qoauq ap s[y
•piaAagiaau puq ia{snz uagia ufiz fiq
apamiuuM 'praa[qrao saraiajjo {aq ia{saiid ap p[atq gou
nu {uum 'qoo uaduM {ip fiq guz 'qaaq lepiaA fiq uao{
ug ,{qauiqagao{ ufiz uoq uaduM diaqos uaa loop s{qoa[s
aqjaM 'muoia eufiz uua [apaqos uapjooqiaA jjuq uap
ui apuoM apuadug auaa fiq 9{qi9maq qaaqao{ legiinaq
-Muuii {UM fiq uao{ ua pao[q ussura 0gii9A9[q
'agi{qooA auaa apiaoiaq puuq ufi^ "0{duus{uo guigaz
-{uo uua {aaiq uaa giineqaqi.vuio maq {upooz 'aiapuu
{aq [u uup laqfqasaaiA gou sum {up ua 's{ai gou uaAg
8{qap{uo nu luupj; 'praiaqosaq {uqos uap poop uap ui
gou uappuq uapiaq aip uua uamuqoi[ eg -sum puuiqiaA
»jaufira ap fig {fiz
qfqapma 'ugmq[aq{ay {Mnaaus ap ui puapao[q {gq jjiim
-uioag ua puuiqiaA {qoinq uap ui ufiz uapiuud e{S0am
auung qqiaiaq uaqqaq diqos {aq Cim {upiooA 'uayuq
-ut {9tu qoo{ suo uauunq fiz 'qoo suo fiz uagjoAieA [u
i 9{sjai[ 'paiag fig {fiz ny« apiaz ua uuu qqq uagiqqn[
-ag aqfi[ajfiiqosaquo uaa {ara luuq fiq qaaq doiuug
•piooM{uu {aq
•epi9addo[ug{iooA {laqgaig {suuu fiz [f[Mie{ 'piooM
9{siaa siugmq[aq{ay sum piaqgipaA ui lapaora s[«
•puq uaio[iaA uum jfiA s{qoa[s {laqgaig [fiMia{
'apiuu ia{ puoMag jo poop uaguj uauuura gi{jf[A [©AA
•ua{qoii{in uapuoq s{aiu qoo{ {boa a{ fiz luup [uiooa 'uag
-[oa a{ uaq {sn[ gtuiaM uappuq uauuum sjpMuioag
•gaM 'uauuum aufiz loop pg[OAag
'uginq[aq{ay {suuu doiuup apiaaddo[ug ua uauuoMag
-S9T
164
tonen vernomen, de woeste strijdkreten, waarop hij zoo
lang tevergeefs had gewacht. Met stalende oogen boog
hij zich tot zijne oude meesteres en sprak: »Nu be
stormt mijne jonge meester het Ting en bevrijdt mijne
jonge meesteres!® Nog vaster klemde de arme moeder
de handen ineen en nog inniger werd haar smeeken
om de redding der dochter, terwijl hare oude gevange
nis in asch verzonk en de edele jonge man met den
vijand worstelde om het leven van haar kind.
Sven had zich niet verroerd, toen de priester naar
zijn brandend huis snelde, en ook niet, toen zijn vrouw
haren broeder volgde. Hij begreep wel wat die twee wilden
en glimlachte er slechts over. Hij verheugde 'zich er te
vens over, dat Aethelburga voorloopig gespaard bleef.Hare
moedige daad had hem eerst verschrikt, zoodat hij strak
naar den brandenden tempel bleef staren. Maar spoedig
kreeg zijne verbazing over de kracht en de handigheid
der jonkvrouw de overhand, en hingen zijne blikken
vol bewondering aan hare kloeke gestalte.
Maar toen de tempel in asch verzonk en het huis
van zijn zwager instortte, zonder dat zijn vrouw te
voorschijn kwam, werd het hem toch angstig te moede.
Hij riep zijn mannen toe hém te volgen, om te zien
wat er van hen beiden geworden was. De omheining
was nog geheel ongeschonden, maar toen hij de poort
door was, wachtte hem een vreeselijk tooneel. Het huis
was geheel ingestort en de vlammen waren reeds vrij
wel gedoofd. En daar, waar vroeger de deur was, zag
hij de half verkoolde lichamen van zijne vrouw en zijn
zwager. Zijne liefde voor Windrida was nooit heel groot
geweest en reeds lang volkomen bekoeld, maar haar
vreeselijke dood ging hem toch ter harte. Hij trachtte
heel voorzichtig haar lijk van onder de rookende puin-
hoopen te voorschijn te halen, en bemerkte toen pas,
dat de beide lijken op een stevige, met ijzer beslagen
kist lagen, welke wel zwart was geworden, doch niet
YDRnHHaHJiHV
Toen de oude Jarl zijn burcht binnenreed, was hij
niet weinig verwonderd, dat hij de binnenplaats zoo
geheel ledig vond. Er was niets te zien van den vijand,
en van het dienstpersoneel was geen spoor te ontdek
ken. Zouden alle dienstmaagden in de vlammen zijn
omgekomen Dat was toch op klaarlichten dag bijna niet
mogelijk! Dus waren zij gevlucht. De oude Ealdritha
had misschien wel zelf den burcht in brand gestoken,
om hare dochter te redden; en die ellendige wachters
hadden er niets van bemerkt en allen laten ontsnappen
op den koop toeAls ze niet allebei reeds dood waren
geweest, zou Sven ze, in zijn groote woede over het
verlies van zijn slot, zeker met eigen hand hebben
doodgeslagen. Want dat de burcht reeds grootendeels
verloren was, begreep hij, nu hij zag, dat ook uit zijn
woonhuis de vlammen opstegen. Hij riep dus met don
derende stem, waar het dienstpersoneel toch gebleven
was, waar het heen was gevlucht, doch niemand zijner
krijgslieden kon hem hierop antwoord geven. Eindelijk
kwam een zijner kleinkinderen aanloopen en zeide, dat
de dienstmaagden eerst met hen voor de poort hadden
gestaan, maar toen langzamerhand het bosch in waren
gegaan.
Nu wist Sven genoeg en hij beval: Eenigenvanulie-
■M
8IZS
IS
rs
os
i
a
s
CD
fO 5=5
N r-i
Q t-3
3 ^2
KA
53 «2
P-
a. 00 fiS
00
CD
"bo"'
2
a>
-C
3
"S
w
<D <L>
-
13 4-.
*'S
c »-
<D <U
5
Er—
es JS C
"3 S g tf
S .5 h
-g ^3
n ..a og
s W
'3 bogiiisa
a>
0 2
(D S
Ir?
O. fi
d
c
S o
Mai a
c 2)
<0 ÖD
G
cn
O
w
o
22
^0
Q u
§•30 So
O^QoQ
üq
<X) 5—i
V
V
4->
<D
N
V
bjQ
Cl
10
