i
S .3
60T
oor
108
CD
w Pj
I
16
Hij vloog op haar af, duwde haar tegen de borst
wering en worgde haar bijna met zijne ruwe knuisten.
Zij kon geen geluid meer uitbrengen, doch wel vernam
hij achter zich een vreeselijken angskreet, en voelde
onmiddelijk daarop aan zijn hals twee handen, die wel
minder ruw, doch nauwelijks minder gespierd waren
dan die van Siegbert. Hij was nu wel gedwongen zijn
slachtoffer los te laten om zijn eigen leven te redden.
Zoodra hij hare moeder losliet, liet Aethelburga hare
handen zinken, om dadelijk daarop door een vreeselij
ken slag tegen den muur geslingerd te worden.
5? K
V» cr 10
S&2
Ofg-2-S b
3 n
h- CO CO
tfe.co-.~P S
~2 Ts
s 8
W S
2 P
a.
<^i
ESJ
c-
CD
5 22
CD n
£- c
C
2. H
o P-*
D-V
c~d
c=>
oo
S=3
ff=J
0
ss
O t—
2- CD CO
Ss 3 W"
S»
rr>
M N C
*i—_i-
H$ D u-u
5=L< O
-5
cS:
Pp
CD Ï-T.
p oq
CD
CD m r—-
3 o 2
oog»
Ir'Cïi
CL <D
jr" O
i—1« CD o
ts C3
2 ft—F
o
®"£- S»
0 es ï-^"
Ol
►—DO
H r
00 Qj
C5 CD
1 "-S
O
c
s
CD (-D
D P
CL
<3 CO
w
cc co: co
e-t>
i"o
^ÜJc?
*^3 c->
goJ"-1
00,
co
p|§PSS
g.® 3 B
s-g
33ogQ
&<cEg\D
2 ff D
ï-1 >-> CD 1 4
co
Ol
3Q i-j P.
Q P tD n
p 1=5
M»
STT
sa
^00
p> t»
h^~ 3
co ox p
00 cc 3
cs co
p>
ts
.p-
C
ra:
co
2-
CÏÏ
*-£ p: p. 2 o-"o
o P
i-*
2.É
H
o7T
m
2
CD
N
h— CD O- H—
=Tc 0'=
ga cu_
O
O
O P
cr'^
O
.10 p
CL
cd
p
f-.T! co feLt^j jyjr
cd
CfQ
B P
V'
A
-apa{ spy -raa{s 9JBq jnSoq »spoop sap aMnpnqos iep
pp naë ioop qoo qi SuiS {y« uapjooM ap liq qoog
3>*U9>{9iqjU0 SJ9TO {BZ flUI t I9pi9q ultra SI I99JJ 9QC
:uappiq 9j sofjqouz ispaora amq uoSaq qtqapuig
qsooij
-98 na eptqq sum na fiz jqoup »'poop uap ut lira jara
fiq puS i9A9i[ I uappaA j9iu lira pz liq aufiz ap ueq
-{qoup uurauup fiz s{u 'sjojj uua ejdojq jiuq .reug
•nappa.! uaiiimq raaq puq fiz i uaraoqjno siqqnjas sum lijp
•pmappuo qoo iuuq uoppuq uaraore sufp ua ipSuupaA
puq u9A9[ 9{99qa8 Juuq Eiz iuuuiuum 'aapaora la.iuq
uaraiu ap ui Su{ f15x -sum pujJojsaq ujstSuajj pp 'Sup
nop spuis sum js99m9s Eiz uup I98iqqii{a8 ua raqfqoojA
'pz siuöSuuaoS ap ui fiz pp 'qaj jaq ua ufid ap {u
squupuo sum liz luura 'jpMUJoag uua Sujs uap loop utid
{99A J99Z iuuq paap pjooq sySmqjaqjay 'tioqoids aj
rao {OA aj Sou ua.iuM uapuq aiujj -uapsuiqu uauuuq
epiuuq liq jaq sum pieqSquz aqfqaqaidsqnuo uaa q{8M
1'uapuoAaS puq japaora uaa fiz pp 'paa{ jaq p liq jaq
sum poop uaa q{9M 'q 'uuu aapaora a.tuq uaSap pjooq
qfqufid 'piaorajaA juuq para apuua{ uSinqjaqjay -apajs
-jaSa{ laiuq puui uap do pip ua8uu{ aapz lig -uaaqu
puiq ua japaora uojum ua uauoSuuAaS ap uua piaqasp
puaiajqos uaMnoiA ap uarauu 'sum paaaaS saqu uaoj,
■ajraiuM afjaaq uaa qoo ua jqonj
eqosuj {aaAliJA liz uappuq joopiuuQ -uapnoq aj uuu
jamuq uliz ui juua paoS uaa pfiqu juuq apjoopq ua 'uaj
paz 8{ uado 'sum Sooq {aaq pp 'aldrauuj jaq rao uap
-auaq juuu sjpz SuiS JojqouMuaioj a(j -ua{9Aeq auunq
jara pfrps ui jaiu sum jaq ua uaplq SuujS juuq uaj
-qoora uaqu juum 'uaSaouaS pp amuuS muq uapap E12
•uajqqs jaiu fiz ppdo 'uap{ uapfiM uado qmquA jaq
fiz jo 'uapnoq uajsaora jqouM ap aip 'uajqoauqsSfiiq
ajapuu aaMj op ua lajqouMuaJoj uap uuu uqjupjug
SeoiA nxy -uoSSapuu jaiu qlqjnnpn uara uoq juua
juum 'pnoq ua SpqooA jaa{q pjj qin qti{9S99JA ooz
pq raaq rao 'raaq liq jpMuioag sum ua8uoids apoig
oaMj pp -uaiopioA soo{appai qfi{aqj9M uaaqos paqSaig
•pooz
Suiuoqaaz apaoM ap uaiM 'uapiM 'qoo tiaiapuu ap p ua
fiz liz do puaqiS Suoj'ds uqujp -pu{a8 ui p.ioppao{q
ua 'puuqjapoaj ap ui pjuuMz pq pui 'ufiqosiooA aj
pujj na eara uup {raog« uaSSaz uquig apiooq Eijj
-3>uaqosuaM uauunq uaqqeq pra pq qi
noz jauooqog* :poup ua liq apoufraqS uaoj, -napiqas
dpq aj raaq uapnoz uauuum uaufizop ua lapóuM
-najoj ap ua pajq uaa 'po.mq ua8ia" ufiz ui sjararat
sum liq 'uaipuoAog -puq qaiz liq piuuAVz'uaaS paqSaig
pp 'siuiapinp ap squupuo 'liq 8uz 'puajao{uaaq qüp
pq uua puui uap jaAO sqpj ua 'uapjooM spaqSaig
liq apjooq 'puadipsuuu uqujg japou Sipoizioop
»-spfi{fiq pin! 8ou qi raoq juup i uoa
-a8 {araran{ uaip uuu elsiara pq ua uaSaupaq lira {im
uqujgc 'liq poup »j -uaraaujaA aj 'paqSaig uua
raap apauz ap qoo liq apuaara pfq jaqfqaS aq -8in8do
duij ap liz pp qqquaSoo p do pint' 'uaizaS qlpapura
juuq puq ua 'uadin{spuoi uuuS puq uliz uua nu liq
sum 'puazaaiA qaajp uazooq uaiapuu jo uaa uag -uap
-uoAaS Jarauqduup auunq ui jaiu muoja aufiz liq puq
'puajaaq spuuMsinq pouujeppira uaSaj, -apAi'nojpaA
jaiu qoo raoq liq juup 'uaqiaMaq aj suaa Sou raaq ua
'puop uaquz ap pra pq aoq uaraauiaA aj rao 'poujqaS
'japaiid uap 'jnqpquur) uuu qaozaq uaa pu{ {aaq Sou
puq jpiMUJoag -paoS aj p juuui apuupaS aip apuaq
li2 'puuq ap ui piuuMz uaa pra 'apuupaS aiaquop
uaa puop juuq jooa qu{a puM 'jinjapou Eiz apsuiap
Sugpzpo {OA luupj 'uuuS aj duxj op juuu apuiauaj
'rao qaiz apjaaq ua j aaui uup jraog* :puujaq poq uu
fiz apiaz raojuuQ -japoiS Sou qooj sum 'ufiz aj jfiMq
spaaj nu juuq rao 'qosuaM ap juura juuq apo{ uaiao{a
uaiz aj MnojAquof jap paojq apqaS pq rao dooq op
j{az qoiz pra pfijpaaMj aSijjaq uaa apjaoA uquig
aaoaaauaHog ua -svypr nva NOianmag
voua aTHHtiay
AETHELBURGA
Feuilleton yan Maas- en Scheldebode 101
allerlei dingen hebben meegenomen, maar de wachters
werden reeds ongeduldig, daarom gingen moeder en
kind met hen mede naar den toren. Alleen haar kost
baarste schat, het Evangelieboek, nam Ealdritha vlug
mee, om den besten troost te hebben in hare droef heid.
De gevangenis onder den toren was een griezelige
plaats van buiten zonder deur, en slechts voorzien van
een raampje, dat zoo klein was, dat er geen mensch
door kon. Slechts van boven, door de kamer van den
wachter heen, kwam men door een valluik met een
smal trapje naar beneden. Sedert langen tijd was het
hok niet meer gebruikt en een bedompte, vunze lucht
van beschimmeld stroo en meer dergelijks benam Drida
en de andere dienstmaagden bijna den adem, toen zij
het valluik openden en naar beneden gingen. Die onder-
aardsche gevangenissen bevonden zich in dien wreeden
tijd in bijna alle burchten. Het gebrek aan lucht en
licht alleen was al voldoende om een gezond mensch
binnen eenige maanden doodziek te maken. En nu in
den winter was het bovendien nog vochtig en koud
ook in het griezelige hok.
»Hier kan geen mensch leven,® bromde Drida, en
voegde er bij zich zelf bij»Dat heidensche volk is
toch echt vee, om onze arme meesteressen hierin op te
sluitenZij moeten hier in acht dagen dood gaanO,
dat heidensche volk
Nadat zij haar bezwaard gemoed op deze wijze
eenigszins had lucht gegeven, ging zij dapper naar be
neden, en begon te vegen, en te schrobben en te wer
ken, zoodat het ellendige hol spoedig een geheel ander
aanzien kreeg. Het oude, rotte stroo werd er uit ge
bracht, en groote bossen versch stroo er in gebracht.
Daarna brandde zij een soort bessen, om de vreeselijke
lucht er wat uit te krijgen. Toen spreidde zij de dekens
netjes over 't stroo uit, bracht twee bankjes naar be
neden om op te zitten en nu zag het er al niet meer
zwaard midden door de borst te stooten. Aethelburga
had zich met een' wanhopigen kreet aan zijn' borst
geworpen, om hem met haar eigen lichaam te beschermen
of met hem te sterven. Doch Siegbert stootte haar van
zich af, en deed te gelijker tijd een vluggen sprong om
den eersten stoot te ontwijken. De sterke, moedige Jarl
gaf zich zelf nog lang niet verloren ondanks zijn wan
hopigen toestand. Vliegensvlug trok hij het mes weer
uit den gordel, en liet het rinkelend tegen de kling
aankomen, welke nu nog maar een duimbreed van zijn
borst verwijderd was. De vonken spatten hoog op, toen
de dolk de kling trof en wegsloeg. Het zwaard ging
onder Siegberts arm door, maar Beornwulf, die nu de
ijle lucht kliefde, tuimelde omver en vóórdat hij zich
wederom kon oprichten en het wapen opnieuw kon
zwaaien, wierp Siegbert zich op hem en stootte hem
met den dolk in de borst. Hij hoopte het hart van zijn
doodsvijand te doorboren, maar Beornwulf droeg een
pantser onder zijn mantel, en dat brak de kracht van
den stoot. Maar toch was deze nog krachtig genoeg
geweest om zijn pantser te doorboren, en het vleesch
even te raken. Doch toen brak de dolk en bleef het
staal in 't pantser steken.
Siegbert stootte een wilden kreet van woede uit,
welke Beornwulf met een hoonend gelach beantwoordde.
Maar hij triomfeerde te vroeg; zijn hoonend gelach
eindigde in een vreeselijk rochelend geluid, want Sieg-
bert's handen, die nu geen wapen meer te voeren had
den, hielden zijn keel dicht, zoodat hij geen lucht meer
krijgen kon. Te gelijker tijd werd hij met reusachtige
kracht achterover gedrukt, zoodat hij de armen omhoog
hief, zijn zwaard liet vallen, en Siegberts hoofd tracht-
te grijpen. Maar hij vond geen steun meer, hij stortte
achterover, en Siegbert knielde op zijn borst, als een
echte wilde Viking. Nog maar eenige oogenblikken en
Beornwulf zou gestikt zijn, de oogen puilden reeds uit hun-
05 s
CD
cc -
3 I
CD
P I
P 1
P
ï=5
3
a
■p
O
v®
If^iicrarïIVq
bd
o e
»s
«d 3.
H B
(IQ P-K
a>
s
C~2
IM
Cl
-B-w
g
3
cr o
d cd
iu
3ctq cx?'
N BV
o' n»
et
er,
B ts pr
1 CO B
CR
O" CO
.2.3
:?a er
CSO
o'
<3<J>
-Si 05
S a
i> v
o
S*
»4f
"O'S
s,°
0<Q
3
O
3?
B g
H .50 tC
f3 CJ
fc* OJ Qj 3Q
°3 O SC era
O W rLcrc 0
o je cc to
B a£:o»g
P' E CTQ ST B
2<*2 g"S 2- S
ëS-Ss.lS
*IX voaüaTaHiiv
ua uoAfuqosaq saioaxd sa{{i3 raaq uuq qi -uauuaq
uaiaai a'{ jum jqomq uap rao 'uaraoq uaAoq muu aara
ap{iM fig -uaSuof ainqprajaquo uaa si jag -uaxapun
ap uba uaa uup laSipunq qoo si lig -uaqajs aj puuiq
ui {adraaj uap jo 'pqoitiq uap rao 'jsiop uaSBM jaq aip
'uajaM pumuaiu qoo noz qj« -gaqSaig apiaz (i'jqoBM suo
aq{9M 'pi'i.qs uap ui uassira ajaqua uaaS ja uuq qj"
uapuaz aj uauumu al uba uaa jara uaop
jajaq {aaA jaiu fiS jpno2 c- DaqSoig 'uajiqjeAO uaSuof
uaip UBB S9{{B {lip tlS {.{tm uio^ÜBM JBBJ\[ -U9d{9q Jap
-J9A qoo suo {BZ kg i uazaMaq Mnaiudo {sinf suo lig
gaaq {Bp i {aiu suo {BBpaA pog 'puiq {i{g« apjo{sin{j
ua puora uap do puuq ap JBBq apSa{ japaora aiBq
qoop 'BSjnq{aq{ay dau I(j japaora a{sjaq 'uaau 'uaag"
(1j {pjoM Siqqn{oS ua Et.ia jbbui
uapai{fiS s{B ua{soq uaA8{ ufiui qoo uvp lira {aq {eora
{B 'puBjq ui {qojnq uap qaz qt qaa{s {BAaS a{sSxa
uj« -uaraouaSSaM sbm spaaj Sjoz 8{S{00jS ap jos{b sbm
{aq ua '{in Bq{up{Bg dap 'ubbS uuq ooz bp"
(Ij üauiau a{ do uapaqn rao uaSSq
paaxaS {ooq ufira {bz a{SuapuB{ auia{q aip J9{qoB 'jpup
i qosoq jbbu {din{s ua {jood ap jbbu uapSBBnqsuaip 9{{b
{ara fiS {bbS ubq -uaqqnj uuq {in Sn{a ja uaqqo[q{noq
apuapuBjq ap liq {Bpdo 'uaqnaq ap ui jnnA quqj uaa
jooa uaSjoz {eora lig 'ui uapieq qoiz jo Eiz uapSnaqjaA
ua 'apara uB{d squoxqiqiy^ {JaqSaig ap{aap dojBBg
i(jpuoqj8A ui apjep ap
puB{iag ap si nu {ubm 'aulira ap uaraoq{oa sud EiS {fiz
njq" dauqn Eiz ueo{ 'pin{ Butiq a{qomf BSjnq{aq{ay
j ja{qaop ua japaora pjooM{ub {ip apuia{s apfi{q aog
I(j ufiz pog ulira qoo lig {bz uup 'uauuiMjaAO uuq poop
uap jooa {sSub uap sj{az liq {Bp 'si pog Si{qoBJBBM
uaa q{nz liq s{y -uaiooq a{ raopua{sijqQ {aq uba jaara
japaora al ua nol joop 'jbbu ja uaSuBgaA Eiz {qnuuiaS
uauo{si.iqQ {0{ Bufiq spaaj ja{snz ua japaora aulira {jaaq
lig -uaop {pnoz {ioou {Bp EiS {Bp 'pSazaS qfi{apBp {B
•ueiz o{ MnojAquof aip rao 'u9{qa.T{in uaz{Bq auunq
uaMnojA ua uauuBiu {Bp 'snp japuoM uaag -pxeM pliMaS
s9ja{S9i.id s{B raaq tiz {Bp fiz 'apuBjajjo aSipao{q uaa s{B
raaq tiz {Bp uBp fiz 'inipo^Y n'B'B qoop 'uazaMaSao{
uapioM uapiaq uba uaaS ubb uapaq uaiqossira noz ua
'uapuBjq{tio uaop {jaqSaig ua qriAvuioag uaqossnj pfiJ{s
uaSipao{q uaa puq 'pSipapxaA uipjaq uaa s{b {qojnq
uajBq pnq f12 "{qoojsStijq epuliz uapuuq do 8{aaqaS op
uup {qo{aS uaqasuara jaara puq MnojAquof ag '{sijsaq
uapioM noz Suiqj, {aq joop uapaq {0{ jaiM ua 'uapap
apuoj ap uajnqjaA a{sqli{joo{a8uo ap spaaj oim uba
'qujds sSuiqiy Jap .iaaqSnja{ uap {japas Suol na pno aiA\
jaAO -ja{qoopu9ABjS uaSuBAaS ap lBSjnq{aq{ay sbm {ag
•JBBq apu9A{oSjaau pjBBd {aq uba Snj uap jaAO 'aSuB{
{aq qoo saaMaq {Bp 'sbm muoja uaa qoop 'ubui uaaS
{aq {Bp ua uapliJUBB uiBMq .iBBp aiM '{sim uaexepaj
•{i{spoop {aq pj9M uao{ !do a{Siuara ep{auiBZJ8A ap {in
SuiS »jqy« pm{ uag -na{s{BBqjaaM uaSa{ uozia{uiAV jap
ua{bj{s ap jbbm 'do uqaq uaa ua ubb jas{UBd pqnqosaS
puaquqq uaa pnq a{s{appira ag -JBBq{a {sbbu sja{inj aijp
uauaqosjaA uao{ ua 'aznud euiap[ uaa apS{OA dojBBg
•{saMaS ufiz uba gup s{B sbm pjeaaS ua uaiz
-aS pli{{b Sou liq {Bp 'raaq saaMaq {ag -a{Siuera jap
qoinfaS {Bp joao qoiz apSnaqjaA liq {ubm 'uo{aojS a{
U9{{B rao 'do puuq ap puaqoB{rai{S jaiq liq ua 'ao{ gup
uapno uap ap[oqnl q{oa {ag -{B{ubb {oojS uaa
q[i{aSa{ joia uba uafij ui uapS{oa {qojnq uap {m uau
-ubui ag 'Sao.ip jaiuBq ufiz eip 'dBBiiqp{iqos ufiz joop
pSpAaS ua pjBBd SgqoBjd uaa do ua{azaS 'ubb mBMq
uaAg gup ua puadoaS pxeM {qojnq uap uba {jood ap jo
uaraoqaS sqti{omnbu sbm lig -SuBS{in uap liq qfqaSora
{qoip ooz 'do qia uap uba {UBqjaquq uap ubb uautiz ap
{ara qoiz ep{8{s {jaqSaig 'pfiqos ue{b{ara SgqoBsnaj uaa
Suiq qia uap uba uib{s uap uny -jbbjS-Suij, uap uba
{8{az ap sbm {Bg -{aAsdBBqos uaa {ara {qapaq 'puo{s
qireq epjararai{aS muj uaa dojBBM '{qoBjqaSuBB apjBB
aaoeaaTSHOg Na -swp NVA NOJanmag
vDagaiaHJLHV
STI
104
AETHELBURGA
nut zou hebben. Als Siegbert alleen was, dan had hij
zulk een grooten voorsprong, dat men hem door de
duisternis en de slechte wegen bezwaarlijk zou kunnen
inhalen, zelfs al zadelden zij onmiddelijk de paarden.
En als zijne mannen bij hem waren, dan zou de ver
volging nog verkeerd af kunnen loopen ook, als de
jonge Jarl hen plotseling in 't bosch aanviel. Daarom
zocht hij, schuimbekkend van woede, iemand op wie
hij zijn toorn kon koelen. Nu zag hij pas Ealdritha
staan, en onmiddelijk begreep hij, dat slechts zij Sieg
bert en Aethelburga bij elkander kon hebben gebracht.
s» Jij ellendige koppelaarsterriep hij met donderende
stem, „waag jij het je in de zaken van je meester te
mengen Wacht, ik zal je slavinnentucht leeren
»Waarom val je mij nu voor de tweede maal aan,
brutale feeks D brulde hij.
Aethelburga richtte zich met moeite op en zeide met
trillende lippen: Omdat zij mijne moeder is!y
Je moederschreeuwden Beornwulf en Kraka te
gelijker tijd, ten hoogste verbaasd.
Doch in plaats dat zij ontroerd waren door dat wonder
baarlijk bericht, zeide Beornwulf op ruwen toon
»Dan wordt het tijd jullie te scheiden. Vooruit met
jou naar den slotkelder, en jij oude, ga naar je kamer
morgen zullen wij met jou wel afrekenen. En jullie
Feuilleton van Maas- en Scheldebode
105
staat mij er allen met je hoofd voor in, dat niemand
zonder mijne toestemming bij haar komt!«
Sven kwam nu ook aan; hij was ook boos over het
drieste binnendringen van Siegbert, en keurde het
daarom goed, dat Aethelburga gevangen zou worden
gezet. Maar hij was nog meer ontsteld over de tijding,
dat Ealdritha de moeder van Aethelburga was.
»Dus dat is mijn oude vijand,mompelde hij in zijn
baard, »die geweldige Earl Ealmund, de schrik onzer
Deensche broeders. Daarom kwamen de gelaatstrekken
der jonkvrouw mij zoo bekend voor. Dat ik daar niet
vroeger aan gedacht heb! Als die nu de verblijfplaats
van zijne dochter verneemt, dan zal zijne vloot wel
spoedig voor Arendshorst verschijnen, en zal zijn zwaard
mij nog eens bedreigen, doch ditmaal zal ik hem niet
kunnen uitlachen, evenals achttien jaren geleden!®
Windrida was er natuurlijk ook bij gekomen. Zij knerste
van woede op de tanden, toen zij vernam dat Siegbert
weer was ontkomen, doch troostte zich met de ge
dachte, dat hij als een roover den burcht binnenge
drongen was en smadelijk was weggejaagd. Dat zou
hem in de oogen van het volk ook schadenhij zou
nu wel spoedig het land uitgejaagd worden, zooals hij
eerst den burcht uitgejaagd was.
De torenwachter greep nu Aethelburga bij den arm,
om haar mee te voeren. Maar nu viel Ealdritha den
ouden Jarl te voet en smeekte onder traneniHeer,
gij wildet haar in uw huis beschermen, laat haar niet
in dien donkeren, vochtigen toren werpenLaat haar
bewaken zooveel gij wilt, doch werp mijn kind niet in
dat vreeselijk bedompte gat, waar het moet omkomen!®
Maar Kraka riep er woest tusschendoorZij is ner
gens veiliger dan in den toren weg met die jonge heks,
die ons den doodsvijand reeds in den burcht heeft ge
bracht. Wie weet, wat voor mooie plannetjes zij met
Siegbert gemaakt heeft.®
