a:
s
'uba yaOAahiooA u99 10 qaq qt isi uaqaidsaq ay ja jum
'uaqaidsaq SnjA fiM nayuy 'g -yasyijaS ajsuira %i fiq jaaq
qj -puufiAspoop aap uua smq j( ui uapuoAeh lapuuqya
jqaq fr3 juuiu 'piaqfiiA na apaJA ui uuugjoop ypuoq
U9A9[ yaq pSiu99J9A jayuy Cig yup qoy juajapraq aufira
'9tMnaa ua nu'uapyaq n auaSaz por)" uooy uaSiyqoayd do
lapaom auunq apiaz ua pjooq yaq uapiaq ueSoq uaog
puq pSayaS pjooq jopiaq do puau
-agaz uapuuq öpuoAoq juuq qfqjapaora ua sum uapajjaS
-aoy ueq do safyqouz yara uqyiipyug syu 'uuuys uaAfqq ufrz
ooz laSnuy yaaA Sou uapnoz ue 'uayagiaA uaaq qoiz rno
sayyu fiz uappuq qnyaS Suof unq uba juurajaAO ap uj
■puaqaoz uaiuq uap 'puoui ufrz apiaysuqj
giAinaa jooa aufrra ap 'aufira ap qfqapma 'aufira ag"
■uajuy apyiM soy jaaM yioou
juuq ftq josyu 'yjuq uuu jsba ooz juuq fiq ayqnjp
ua guqaguof nap uba aiaqiays gou ap .zoop praayqrao
MnoiAquof ap uua uouiju aqjays ap uepjaM uaoj,
„ijaay qy Suuy ooz uaqqaqjaq
af piz ua 'uaq af qi gtnq ooz 'puqaSjaq af qaq qj"
giqqiqag 8urar appiooMjuu ua aufiz ap ut
uapuuq ajuq apga[ jiz -yaiu y, ra 'iieAayuaqosuara ayioq
jaq uba qqquaSoo eysuooqos yaq 'qqquagoo yup do
quoz.xaA 'ju8mo puagiajp uaq jo 'puoys uaq uaqossny
puaiapfiMiaA qoo ia yu \y -uaqoiqaS uuq ap sum uaoj,
„i uSjnqyaqyay
'[qaq jaq firn fi8 yup 'jyaz fira y, gaz 'suaa gou y( gaz"
uaqqaq yqouMJOA noz. pui yaaqaS y, ui uura ueSiyqou
-snai uatp ftq uaut eqyaM 'piaqSram ua piaqiapaay uaa
[otu eyqaauis ua aoy uapuuq apiaq apjaqaS aufiz quys
frg -0O[ uSjnqyaqyay do uaoy puiy ua 'puuq ap 8iyqonjA
syqoays uqyyjpyug ju8 fig raapuoys jnnui uap do uauosjad
aaMy ia yup 'yqjomaq apgnajA a^oojg ufiz [0[ spaaj
ftq puq qosoq [t ui i uaAoq Sipeods [aaq sua\ paqgaig
•uaAagaq a[ qfqquagoo pp do muoia
-quof ap uaaqas [qouiq a[[i; uuugag [inaapau sud .iuud
qq aaouaaTSHOg nh -svvj\t nva Noxanmag
90 AËTHELBÜRGA
Juist den vorigen avond, voordat Siegbert kwam,
had zij de geschiedenis der kruisiging nog eens gelezen.
Nu overdacht zij de geheele lijdensgeschiedenis, voor
zoo ver zij kon, terwijl de Skalde naast haar zat te
zingen van de duistere heidensche godenwereld. En nu
kreeg zij kracht van Boven, zoodat zij steeds rustiger
werd. Zij dacht nu nauwelijks meer over aardsche hulp
door Siegbert, doch vertrouwde geheel op Hem, Die
voor haar ook den dood had overwonnen.
De luide toejuichingen der mannen bij het ^einde der
liederen, wekten haar uit haar gepeins. Zij keek op, en
ontmoette den vragenden blik van den Skalde.
Denkt ge nu nog dat ons geloof zoo goddeloos en
dwaas is, als uwe priesters het afschilderen!* vroeg hij,
zeker van zijne overwinning.
Zij moest met geweld hare gedachten bijeenrapen, om
hem te kunnen antwoorden»Ik heb er weinig van
begrepen, heer D
iDat geloof ik graag; het is alles nog nieuw en
vreemd,antwoordde hij, nog altijd even vriendelijk,
ofschoon uit zijn toon een lichte teleurstelling sprak.
Doch ik zal u gaarne verder onderrichten om u voor
den ondergang te behoeden. Ga nu maar naar je kamer,
en denk over mijne woorden na!*
>Ja kind, ga. nu heen,« zei Sven goedig, wij mannen
blijven nog lang bij de mede zitten, en dan wordt het
hier wat al te luidruchtig U
Ach, hoe gaarne ging de arme jonkvrouw, die daar
als een schaap, dat geslacht moet worden, tusschen al
die mannen had gezeten. Vlug liep zij heen, en bij de
deur reeds werd zij door hare moeder opgewacht.
Ealdritha was steeds bij de deur blijven staan, zoodra
zij wist dat haar kind in de hal was. Door een reet
van de deur hield zij haar steeds in 't oog en de eene
zucht na den anderen steeg op uit het moederhart,
terwijl zij den Heer voortdurend smeekte hare dochter
f uapjoo^r [aq we a napuiq aqu m raaoj uajspojS nap EiS
[puq uup ug 'uahinq uaop [9m nsuq uapnoz poop uap
jooa [sSuu ap ua uapiooM agipunpjaA aA\r] uaquui
uupoAV uua sajapaijd uaa qo[ ua uauuiM uapuoq joojafi
suo jooa 'mpijqg azap 'muoja aqfqjaaq azap ftAi sp;
'ufiz uasqug aqfqapuqg aqu do ua AinojAquof jap Jap ba
uap do SuiuiouquBJAi j9[aoz [aaA uaa§ [aq nor/ qfq
-appoS [am fiz s[« aop uazap apja^sinq na appjqg nap
[0[ qoxz Sooq 'uaAfqq ap Sa ai pfip uaStuaa pqimzpoouaS
pi?q muoja aufrz [ruia aSipqaujq s^Sjnqpqpay pup
pqjauiaS puq apSnajA apoojS ufrz pop axp 'jjnMUJoag qooQ
■psjoppao[q uap do SutuutMjaAO ap japaM spaaj ua;jnq
auunq u] appuuqaq SuuapuoMaq ap ua auaSuBAaS jap
uapjooM apuops ap jaAO pmopsJOA uajuAi uauuuui aQ
l pjooM ufrz ooz uapiOQ^r paq pin gup uaa ppnog
l piapuuqsrur pjaaq pSunmpsuarp aStpjaqosuo eauu erp
u3a900z muoja 8mk siBooz 'ueppuuqstui ap ua uauooq
ap frur 'aop uup juuq ftS pmips uiojbb^ -japqoop joaiu
arp paru .taqaz jaaz ua 'nrAU[s spuuuraru qr uaq Sox\[
•psqsaq uaqqaq pez frur joao Surqj, paq puppop 'pSazaS
-aop smq Am ur Suruuaqosaq frur pqaq ft§ ua 'uapajpsaS
tv uaSap qftpaa qaq qj« maps apuaAeq moop uba 'ajap
-[aq auaa paiu epraz ua aop uaAg jbbu sqaajpspqoaj SuiS
fiz 'squq Sou spqaaj jbbu qaaq .rapqoa uSjnqjaqpay
»j uaSuqaq [uz uapoS uap pup Jajjo uaa 'ojmquiy
apqoa auaa 'SuiufrqosjaA aqfqappoS uaa qfryjtmM si puQ«
pjuuq ufrz ut apjadruour apjuqg azfrjS apno ap sjpaz
uo do SutS SurjopuoMjaA uba i([ qy" uag uaaqosjaA
uapprut unq ur 'tuazaoq uepuaSfup ua 'uaSoo apuaur
-un?[a paur MnojAquof ap uaop 'Suqospopd apuropsjaA pup
juujq 'uuupspuo ttauuuui ap ftq jaouinj SiAaq uaa j9 sum
.roopjuup ua 'pjooqaS jua nap na 'Sujs uap 'uapjooM
syquj^ puq trap; quq apoojS ap juuu uaaqu qaiz juSaq
ua 'prn .rauruq ap psaajAaquo ua SrqA uSjnqjaqpay SuiS
'uamoqaS suai frq jaa.w ftz pnpjooy -quozjaau uapapsiaSay
jap uaa do pjoopjaA ua apiaurtnp jaAOJapqau azap pup
v BaoaiaHiav gs
Feuilleton van Maas- en Scheldebode 87
wulf die deerne dan maar niet meer meenemen kan,
als die dan maar eerst dood is
In de hal heerschte na haar heengaan eerst eene pijn
lijke stilte. De vreemdelingen waren verbluft over zulk
een vreeselijken familietwist, waarvan ieder dadelijk de
reden begreep. Zij vreesden dat deze hun schade zou
aanbrengen, want voor hun plan hadden zij een vroolijke
stemming van noode. Maar de oude Sven kwam hun
spoedig te hulp. Mismoedig riep hij uit
»Dat eeuwige vrouwengetwist-Je wordt er waarlijk
naar vanHeila, jullie daarvult de kruiken eens met
Öud-Germaansche mede,- en gij Skalde, zing voor ons
eens een oudé sage, zoodat het bloed weer warm door
onze aderen vloeit en wij weer vroolijk worden
»Ik wil uw wensch gaarne vervullen, Jarl van het
Noorden,zeide Harald, ïde schoone oude sagen dei-
goden zijn bij de hedendaagsche jeugd weinig bekend.
Doch daar staat Ealmund's dochter; ik herken.haar
aan haar gelaat en lichaamsbouw. Zij is het evenbeeld
van haren geweldigen vader, in zoover tenminste een
dochter op haren vader gelijken kan
En op vaderlijken toon sprak hij tot Aethelburga
»U\v vader, beste kind, is onze doodsvijand. Duizenden
der onzen zijn door hem in de golven omgekomen. Onze
oude wet eischt bloedige wraak, nog zooeven heb ik
zelf daartoe aangespoord. Maar nu ik u zelve heb gezien
en uwe schoonheid en jeugd, zoekt mijn hart een uitweg,
welke de goden tevreden kan stellen en u het dierbare
leven kan redden. Gij staat als Christin vijandig tegen
over de godenzij eischen uw bloed voor den dood van
zoovelen hunner kinderen. Kunt gij er echter toe beslui
ten om uw geloof, dat u toch niet meer helpen kan,
af te zweren en ons geloof aan te nemen, dan zou men
u in deze streek kiezen tot priesteres van Wodan. Dan
zijn goden en menschen u vriendelijk gezind en staat
gij bij allen in hoog aanzien!*
be a
.AS
^5 UI
12 5? o a
to
i a s
a -r au jz
ÖO-ü -3 O o>
o-S s
©©•£*hc3©£EC3
t
o bo -S
fe m a
*n
-p -3
sJ .S
QJ O
2 eö
ca
a es
<K O
d w s q3
o3
.3 eö öc
"S ca
a a
taO
©-C5X5 SIK*",© Q S "3 Cf2 ÖOQ 2 «H 3 Q SX
a
•jri ca Ti 1
Ti
o S
JZ
cs o
—I 3
a
in i
«5 4
'UI
<B a A3 OOTj
3 -J
CO
2^ó.-3 I S
fl CB Vi
- W W a IJJ
?„-£ m S N A
.3'J
53
g S S3 1
ja o--» ra
^£1 i"3 P s a sis 3
li
a)qöO-cS£(«oJ
O o- o
ja ja rt e*
do fiz Suojds uujbuq -Sbjs uaStAaq uaa phnerapsuaip
aSipjnqosuo apno op juS fxz jo uauioqagfiq jaaM sqfqaM
-nüu sum uqujg -apiaom ojuq jooa quup graiaM appsSoo
Ctz qoog -uadyaq ap do jaaM sajopsaara aiuq fiz appqaujp
ua qtjqos uba uqpijppeg apytS 'uapoopsagjaau sum uSjnq
-yaqpay joop ftz uaoj, -qajpjaA apuazuajëuuu paq ui maps
apuaqosfijq syqujg qoo uaui opjooq qijquaSoo pup dQ
j Suuyjapau aip muoja
uEtz apunS ua paonuaA spaaj paq puq Ciq i SipuaMui
apqouj piumujoag i afsiaiu paq uua pqouiq ap ua paora
uap j8a0 pmopsjaA syu yuuz ajaaqaS op sum jaa^y
(ij uaSuysoS puq puoi§ uap uahap
juuq ua 'psaaMoii sum jooa patu juuq qy syu 'psuioquuu
jaufiui §up uap do syuuaAa 'uaqqaq uaSujsaë hui noz ua
'pqniaS jaaM ua uaaq na pduiiqasaq fiui pjoaq hz*
uuupag uup af uqujg pjaaq puyY* Ifiq apiaz qfqaputg
•auo8uuAa8 jauaa oyyiAuap uapajpdo japqoop ufiz uaèap ua§
-uqapmaajA axp pu jaAouaSap aujuuS para Eiq apqM qoop
juuui apquura raaq do qnjput qoo 'paap [jup sju pjooM
ufiz do ftz pup 'daojaq paq [fiMjap 'raaq apjaojpuo piaq
-uooqos apoo.iS juuq ua 'ju paiqjaa raaq SuoMp muoja
-quof jap paora ag *uaop jo uaSSaz psaoui fiq puM pao§
paiupsiMua uaSayjaA suizs§iuaa uaqossnpui sum uaAg
»-uajoaqo.id suaa paq juz qy ufiz pJuuM pM apiaora ap
noz paq qoog rafiz op uapausaS pnoq pjuq pin jujooa hui
pufiqos azap ua Siqqaupjuq ufxz uauapsiiqg ag -uajaaqaq
ap juuq ufiz juz qftpqquuiaS ooz paiu paq pup 'saajA
qi qoog -uapoop ap Suys uaa para piaquooqos ua piaq
-8([[uauuu paaAOOz rao jararauf uuftq qoo fira paq pufiqos
'qaq uaizaS jjaz juuq qi iq\[ uajjo hipaoyq juuq uup uaop
pnu jaaui pup suo noz uup 'uauaip uayyiM noz uapoS
apno op puiq ejopa pup sjy« -uapnoMaëdo jaSuuz op
iaz »'uapjoM ap pqoupjaAo piuuM qftjaqjaM si pug*
»-uaSipaiqiaa uaop qoo puuj oqfqapsuqg
p( ui joojah suo noz pup ug -pjaaqaq uaqqaq uipsuqg
aSipjuqpjoq aip 'japqoopsjjug aqosisqug aip ppnoz fiS puuM
uaa pjuq puaddoyq para sum ugjnqyaqpay -uaAoq juuu
SnjA apjapnujq ua ufiqosjooA ap uauuap ap pin apjups
-aS ahooq auaa spaaj qoo rauMq juup ug -uaqquz paq
paqua psuA Mnop paq uqpii[)[ug apquura 8rqy -uauiuMq
puuy ap paiu fiz pup qfqappiuiuo uaq apginpjOAO pug
•uaqojdsaSju puq uaqaap sju pioiqiqiAY pt-P 'sujqaSuaAUJ
paq quoyqiaoM juup jo 'uaAoq sq'fqaMnuu u9jum fyz
•uuu§§aM ua uapjoM uapnoz
gipynpaSuo paiu qoo uaiqassiui uapinq uapuatJA ap pupdo
'uapqauM jaSuuy paiu apytM japaora aiug -uaraoujaA
para pftp[u Sou pajp uojumz sjjnAiuioag qoo uup fiz
uappuq ju 'uaAoq juuu fiz ua8ui8 ua do uqpijpyug puops
qfqapuig -uuu§ ap uaAoq juuu rao sum pfip uaa8 Sou
paq jo pSuujAaS uajuui uapiaqosjaA uaqossnpui japaora
ajuq ua p§iufida8 suasjaq ajuq tiz puq ua8ujA azap
popr ,)(i uappaj ap suo rao pqoupaq uaqqaq uu[d uaa fiq
I^Z 6 nozaiyjaA uaAey ufiz 'uayaAOOz ua8ap uaaqu 'uup ua
'uura ajaddup aip'uapjoM pqappuo para hq [uz iuaiz raaq
qi juz" -pynpaSuo joop pjaapjOA p.iaM u8.inq[aqpay
•8uip paoS uaa uaq
jooa sum pup ipqouu ajaquop uaa sum peg rauuS ep
uaAoq juuu na uodmjs ap pin .larauq op safpqouz qfiyapuia
paq japqoop ua japaora uapSuuM pqouujappira ua8ap sug
•syaiu ftz uapjooq uura uajuq uua qoop uaqfiq jnap
ap uua qaoq uap rao pjooq juuq para 'uadaqs spaaj
uopSuumpsuatp ayyu uaop spuoAU s( puuy yaaq 8ou qfqjuuM
rauMq uqujg ug -uajaaq noz spJUUMsmq jynMnjoag pup
jo 'noz uaraoq Sou uqujg jo 'pqouMaS 8uu[ uappuq fr/
■uuu puoAu aptaqjaA "8uu[ ap qfijapura uup rauAiq ooz
„juarajaqosaq psaq paq n qi uuq uug -uapoop
qfqappiuiuo piaq8aig uua poouaSpuoq sju n ftq noz uup
'appsujjaA suaa n jynMuioag syy -japaora aAaq 'uadjaq
qfiyaqjaM qoo n uuq qi ug -praoq paiu japuA 8uujooz
'puuy aqosuapiaq pip ui jaiq apjuu do dynq aSiuaa azuo
si fig i uapuyjaAO n uuu juuaoS aqu ua uayinqosiaA
juy uup fira qi paora" 'fiz .apiaz '„fira jooa uaAoy uftz
aaoaacnaHog Na -svvpj nva Noranmag
S8.
vDHnaaaHiav
86
AETHELBURGA
Feuilleton van Maas- en Scheldebode
91
slavin brulde zij. »Is er dan geen enkele man meer
onder de Vikings die mij helpt om dien smaad te wre
ken, als mijn eigen man die vreemde deerne helpt?*
Maar nu was de tijgernatuur in Beornwulf ook ont
waakt. Zijn oogen schoten vonken en met reuzenkracht
pakte hij Kraka bij hare armen, trok haar mee naar
de bank, en drukte haar, terwijl zij nog altijd tegen
stribbelde, op haar plaats neer. En te geiijker tijd beet
hij haar toe»En nu ben je stil, of bij alle goden, ik
voer mijne bedreiging uit en ransel je als een hond af,
waar alle mannen bij zijn
De vreeselijke blik, welke deze woorden vergezelde,
temde Kraka nog meer dan de ijzeren vuisten, die hare
armen fijn knepen. Zij zag ook dat haar vader versuft
zat te kijken, en dat geen der mannen haar te hulp
kwam. Toen klemde zij de tanden op elkaar, om hare
woede in te houden en liet hare handen slap in haren
schoot zinken.
Doch nauwelijks had Beornwulf haar losgelaten en
zich naar zijn eigen plaats begeven, of zij sprong op en
ging naar hare kamer. Daar wierp zij zich dwars over
haar bed heen, balde hare vuisten, sloeg zich voor het
voorhoofd en voor de borst, trok zich de haren uit, en
brulde van machtelooze woede, totdat zij uitgeput was.
De wildste plannen gingen haar daarbij door den geest.
Nu eens wilde zij 's nachts naar de dienstbodenkamer
sluipen en de gehate het mes door 't hart stooten,
doch dan zou iedereen haar van den moord betichten
en zou haar man haar misschien dooden. Dan weer
dacht zij aan vergif maar Aethelburga zou van haar
nooit iets aannemen en de dienstmaagden waren allen
op de hand der vrome Ealdritha, die nooit zoo iets
doen zou. Eindelijk bleef haar niets anders over dan
maar rustig het Thing af te wachten. »De Skalde wil
ook haren dood,* zeide zij om zich zelve te troosten;
»zij kunnen dan voor mijn part uittrekkenals Beorn-
toch te bewaren. Weenend hielden moeder en kind
elkander eenigen tijd omklemd.
2-Ik weet alles, dierbaar kind,* snikte Ealdritha; »gij
moet uw Heiland verloochenen om je leven te kunnen
behouden! Zoo moeilijk heeft men 't mij niet gemaakt!*
Nooit, nooit!* kwam het over Aethelburga'slippen,
meer kon zij niet zeggen.
Ook hare moeder zweegzij vond geen woorden van
troost meer in deze groote droefheid. Zij trok hare
dochter zachtjes mee naar de kamer en hield haar daar
vast omklemd. En nu zij zelf geen troostwoorden meer
wist te vinden, deed de Heilige Geest haar die zoeken
in Gods Woord. Zij bad den drie-en-tivintigsten psalm,
het gebed van den koninklijken zanger David. Zij had
uit het ouderlijk huis dezen schoonen psalm meegeno
men in haar huwelijk; uit Saksenland had hij haar
begeleid naar het heidenlandin smaad en schande, in
ellende en verdriet had hij haar getroost. Eiken avond
had zij hem gebeden voordat zij insliep, en nu zou het
hare arme dochter ook kracht en licht geven in de duis
ternis. En de wachter Israëls, die niet sluimert noch
slaapt, hield Zijne oogen ook op hen.
Van uit de hal weerklonk luid en woest geschreeuw,
want de zanger speelde opwindende strijdliederen op
zijne harp.
