AETHELBURGA Feuilleton van Maas- en Scheldebode tï °s P P P ■53 O AETHELBURGA Feuilleton van Maas- en Scheldebode 1 O 8.H b 2 e te-S ÜH c a> te 8 a fl »£u9§ismiq Miiaiudo trap mag noZ 6'P00P U0P iooa jsSue jm uauaqooojiaA uaajje uep raag qi noz U9 'uapoop ua uaSismiq uajej qoiz Etg jjaaq fimiooA qoo* jjez qoiz fiq apiez ua ueejsioop peq simq jt uee laag op aqjoAY uaihiiiajjoj ap uee jqoep IV/ qauiaq uep uuu no 'sinq ieeq uee uaquap ieeq paap smiq jaq ueA uaqaaj jeg raaSejaëquiip auoMag iooa jqmiqsira |)i9A\ 'jeez siezesjeg ui siaqaq ap sjeuaAa laiq aqjaM iaqa qs jeerap u oAe uap ueA simq uapnog jaq do sbm jqoiiaë fiq jep 'jqiaraaë uaqqaq noz 'pgjoAeS peq qqq ieeq aiM ug -jm qoiz .iooa qeijs ajueejs ua pueq ap do p/ooq jaq epunajs fr/ -guoz jjiipjsaag [oa pjeieg aqjaM 'uaSes ua uaaapaq aqosuapiaq leeu aaatu jam ftz apguiqaaA nu ieej\r -uaAfijq uiz uaieq ua§aj fiz jsaoui uapaq 'uapuozaggaM uiz uaieq uagaj ieeq iapeA ieeq peq uaoj, -pguejiaA peq jjmwoag uba paq aqosuap -taq jaq ieeu uaoj fiz gianA aoq 'nee qoo aa jqaep f17 •apiajsitq uapiooAi aufiz ieeu jjtipjsaag [oa Ciz ua 'jeq siapeA sreeq ui 'ui uauuera apt: uaqossnj 'jez leSuez uaa jseeu qoo fiz uaoj 'gepieefiaA uapuaijuaAaz uaieq uee 'gup uaiapue jaaqag uaa uee jqoep f12 -uba sjaiu jseeq aa puojsiaA egmqjaqjay -uajqasiaaqaq pjaiaM ap ua ueejsjuo ufiz uapog ap aoq ueguizaq aj jam uogaq fig -guoz ajsiaa ap jfiMiaj 'npiapuiyq ua pjeieg uaqos -snj qoiz fiz ajjaz soojajsiq ua jrjg mauieziooqag jsaora qoop 'peq jim uagja uaag aaiq Eiz qiip qamus ajooig jam opjaoAag Eiz ua 'uajjiz ueeg 0) rao ooj qoo ieeq daii uaAg ieej\; uapaora aieq ieeu 'neeg a; lameq ajjTjs ap ieeu ua uajejiaA uauunq aj deqasjazag gijqonipmj jip apguej -J9A Eiz soojajuqsaq qqquagoo uaa puojs egmqjaqjay vsueqj sjeooz 'ppaquinn ^aq ^.aiu ua uaauM gou aaureq uap fiz uao^ uagnp auooqos aip ut 'uapajaq aagaoaA uaaapnA -aooA aqosisqnspguy aA\n spiooz ^suaipspog uaa ^snd n Eiq i MiioaAquof agig.uqpjaq uaa 'aamqiqw auaa qCiz fig pjaq uaa s[t? q.ia;s ua gipaoui qCiz fig juutii 'paog jaaq uaiqossiui joo^ag qEqajsuqg aui sr spiadum^s ua uaSuqaqquAVz ioOjY 'uauuaq uaiaaj ^siaa ^suatpspog uazuo qaoui fii) •uaiuaou uazuMp agiAOOjagfiq ua [aainp uap ut;a siappiq -unn suo Eiz sp; 'suo uoia^stqoq siapsaud aAiq quiaau guissqsaq una fig joa 'laajuapog aqfqiaaq ap iot ia;sirq ua 'AvnoiAquof ajapa 'ua^rz fiui ^suuu suaa uiog« uiuu.iaA appiqg uap uba ina^s aqfqapuaiiA ap oapOAi fiz uoo^ 'uaqaidspn pitq 'uaAagag pnq preq piq ui inuq punpajj mnq ;up »'poou« qaq spaai apjtAv Cir/ qsooi^ ua paoui mnq jug laajj 0P u[d uaqqonpag aqfijapinp apjuudaq uiip 'uajqanz uaa 0 0 uep uappiq meq suav je 'suaAaj sieeq inn aj. ui jip ui 'uaiOA aj jioou sje gunA ooz 'laajj uap joj pi.; f12 -uaqqaq ueiopaA qfijapueqos uajaAooz qoo uaqjaAV ui leem 'iiauuo.wag uaqqaq puaiaiAagaz snnqoj -imu ajaAooz uarp 'pfiijs uamAvz uapjjazuap paaijs f17 •seA\ jiM spo-Q jep sjn uaAiajs laAaq ubq Jioojq ufiz apueqos agiMnaa joj qjOA aqfijajsiiqg jaq ua uadjaq jaq ap raeu uaqosuaui aiapun 'uapiOAV saiajsaiid aqosuapiaq uaa jaM gou uep ug •uauaqooojiaA uauunq noz joojag ineq fiz pep guiqajsiap -uoiaA ap fiq laaui gou leeiu 'poop uaip uee ajqoepag ap fiq guijjazjuo neA apjaaq EjZ "jqooqag peq mnp ooz ineq aip. 'uauaqooojiaA uajaom puejiajj ineq uep fiz noz jsiaa ieej^ -uassojiaA noz jadraaj uaqosuapiaq uap jin 'uagep agiuiaAV eu spaai uaiqossiui 'ieeq ua noz uauioq laqaz iapeA ieeq jep 'ftz jqoepaq jausuiasqijg •U9A0J gipgnaf ieeq ua inojj uaqossnj uazaiq fiz jsaoui njq -uaiuoqag 'uauaqooojiaA aj puejiajq uaieq uio guiqaoz -laA ap sum njq -jinag peq jaoAagiooA ieeq sje muoia apno ap jum qfijaqiaM appaiqosag njq 'lapaouijooig laieq laiueq ap ui apjaoj ua jqoinq uaieqiaip uapno uap leeu ezap goojA siaqniip ajsaoM ueA guiiq uap jig -leeji ueA iaA qoo apjaoj jsaag ieeq ug -uauueiu aqosuapiaq aip je lapuo leep fiz puojs 'sbm jjnsiaA fiz josjy -uagoo ap uaAa joojs ua ajqaajqiaA egmqjaqjay 68 aaoaaaiaHog ua -svvj\r nva xoiamaag voHiiaTaHiav 88 96 81 dat er onheil nadert, want Beornwulf is nog altijd niet huiswaarts gekeerd. Ik dacht zooeven, dat ik iets hoorde hij de poort. Als hij Siegbert hier vond zou dat diens dood zijn Aarzelend liet Siegbert zijn geliefde los, om te luisteren naar hetgeen hare moeder te vertellen had over de wenschen en de pogingen van den Skalde. „Dat zou altijd nog een laatste uitweg zijn, geliefde, al vrees ik ook dat Beornwulf 'er zijne bedoelingen mee heeft. Ik zou je dan gemakkelijker kunnen bevrijden, dan midden uit het Thing. Het kost je slechts één woordje Nu kwam de groote verzoeking ten tweeden male tot haar, en uit denmond van den geliefden man klonk zij nog veel verleidelijker dan uit dien van den Skalde. Haar hart, dat zooeven nog van vreugde had getrild, kromp nu ineen van ontzettende smart. Nu boog Sieg bert zich weer tot haar, gleed lief koozend met de hand over haar haren en fluisterde vleiend „Is 't dan zoo moeilijk om een God te verloochenen, en dan nog wel in den nood om aan een vijand te ontkomen? Geen enkele Deen zou zich een oogenblik bedenken om zijn Wodan te verloochenen". Het viel Aethelburga moeilijk, alle andere omstandig heden niet eens meegerekend, om haren geliefde zijn eerste verzoek af te slaan, doch haar geloof behaalde ook deze overwinning, welke haar moeder door in stilte een vurig gebed tot God op te zenden, haar hielp be halen. Zachtjes, nauwelijks hoorbaar, fluisterde zij „Dat kan ik niet, liefste, zelfs niet voor één uurik kan mijn Heiland niet verloochenen om mijn leven te redden. Hij heeft Zijn leven voor mij gegeven in den bitteren dood des kruises." Toen trok hij haar weer naar zich toe, om haar te toonen, dat hij zich door hare weigering niet beleedigd gevoelde en zeide van zijn kant: „Willibrord heeft mij van het Noorden tot wraak-nemen aanvuren, zooals niets anders dit doen kan. Gij komt juist ter rechter tijd, zanger, als gij het Thing er toe beweegt, het offer der gevangene te eischen, en daardoor meteen de bloe dige veete in het Noorden te verstikken. Doch Harald zeide»Laat haar eens haleneen jaar geleden heb ik haar vader nog gezien bij de onderhan delingen tusschen onze drie koningen en koning Alfred. Ik ben werkelijk benieuwd, om de dochter te leeren kennen, die zulk een Walküre zijn moet!« Sven wilde juist oen dienstmaagd bevelen 0111 Aethel burga te galen, toen Kraka opsprong en zich met schit terende oogen naar de dienstbod'enkamer begaf. Zij wilde zich het heerlijke gevoel van dat doodelijk gehate meisje voor al die mannen te sleepen, niet laten ontnemen. Zoodra zij Aethelburga zag, riep zij op luiden, hoonen den toon, zoodat de mannen in de hal, die heel stil waren geworden, en wachtten op het verschijnen van Aethelburga, elk woord konden verstaan »Kom, vooruit slavinHarald, de Skalde, de bode van den koning, wil de dochter zien van Ealmund. van den grooten vijand der Denen. Hij is gekomen om de ridders uit het Noorden op te roepen om wraak te nemen op je vader, en bij jou moet dat beginnen Zij greep de bleeke jonkvrouw ruw bij den arm, en trok haar mee. Met hare andere hand vatte zij Aethel burga bij haren hals en riep, schel lachend»De Skalde wil den schoonen blanken hals zien, welken de priester met zijn offermes met een mooien rooden band zal versieren Met eene vlugge, krachtige beweging rukte Aethelburga zich los en keek de woedende vrouw onbevreesd aan, totdat Kraka de hand ophief om haar te slaan. Toen was het met de zelfbeheersching der edele jonkvrouw gedaan; zij richtte zich hoog op, en hare gespierde vuist trof het voorhoofd van Kraka met zulk een kracht, AETHELBURGA II. 6 s <D <D a 2 s s- 13 "O rr* C3 c 02 52 13 J3 CS O pa# S3 <L 13 O C3 f- c3 C ts c a p13 O c ac i- «j CÜ 05 N _££L 'O OJ Ci O in A i 'P J5 £3 0 0 o en O n 0 r. h M —j #r—i OC ®«2oï L. 0 bD 3/p G 0 <u S ~h co cö a r-1 C3 S C ■52 a co c>f) a o> m «ai P r-a "Sk s-t m» co 1 -tï Z W go a lLO S a z 63 a O 13 13 od -^5 C=S CD t=>4 ÖC I M .S S*' O -C C O 5 CD <X) c/3 N G fl zy.2 - CUD a a t>2 SS öc "cc3 1 13 P-4 .«al K-0. u V-" sS &C/3 «>g ■S-ë auaa loop ueejs uajej suiq uagia ufiui ui firn qi jaoj\[« 'seM uauiooj aj jaiu aqi jep 'jooiS ooz pfijje Sou seM apaoAi aieq ieej\r •uajjeA uajej qojqjnoq jaq daoijtn uaqfijufid uaa jam ftz jsaora ua 'daaiS uaa uep 'Sejs uaa sje laara 'inie -lapuo ieeq do pueqiajqaai ufiz jaiA jqoeiq jajy -apiaq -uaqassnj jjnMuioag uieMq nu ieej\[ uaqqaij aj soj do aaraieep ia mo 'jdeeiaSdo 'Sej pieeq uap jseeu jep 'mie uaa sje qip ooz 'jnoq qnjs uaa spaai peq eqeig jueM 'ufiz uaAajqagjin jaiu qoo laqaz noz ezap ug •je lajspuejsuaSaj ieeq ueA jeAuee uapMnaiuiaA uap pjooq jqoiiaSdo tfooq ua uahoo apuaiajjiqas jam ajjqaeM ua SaM qfijajqoeiaA Suej ap diaiM eëmqjaqjay •uaieMaq aj jba uaiapieeMz ,uaa iooa jjaz qaiz apuiauaj 'uajejsoj jaM Suej ap ufid uba jaaiq uaa jam fiz jsaora uaog -jaiAuee pueAi uajnoq uap uaSaj laAoiajqoe ua apjaqmijs Eiz jepooz 'jiniajqoe jqaeiq ajje jam ajjojs uaj ieeq eS.mq -jaqjay duoip 'uapnoqjseA jaajq spaajs Sou Suej ap 'sajje jip squepuo 'qooj- ftz leeg -uaSojA uaaq pjooq ieeq puoi uaAjoh eüuej ui ua uaëuiësoj uaieq epooi aieq jepooz 'iaaM ua uaaq muoia aieMz ap MnoiAquof ap ejqni jqaeiq aqfijadfiiëaquo aieq jajyj 'suai ajsqiajs ap aiM 'uam Sez ëipaodg -uee 'puaMnaaiqas ua puadaoi 'jaq ua§ez ua ueejsaëdo piaquapuoMahdo uba uaieM uauuera ajje iguijajsiOM aSipieeuaSia auaa seM jag •ajjoojsjin uapiooMpjaqos ua uaqaojA ajsqfqas -aaiAap fiz jfiMiaj 'jsba jqaeiq ajje jam ieeq pjaiq ua 'uee uapueq apiaq jam qoo nu Suej ap ajqed f17 -iap -ieeMz ua lapaaiq jaaA fiqieep ua ehmqjaqjay sje jooië uaAa eufiq 'muoia aqiajs uaa qoo seM eqeivj ieej\r •uaqqmjuo aj eqeijj ieeq ejjqoeij ua 'uadaigag uapueq apiaq jam spaai Suej ap peq eSinqjaqjoy leem 'uajjaq aj do laaAV azap jaM nu ajjqoeij eqeig -ajqeei jqoij sjqaajs lapnoqos uaieq Suej ap jepooz 'uipuefiA aieq iooa qejA joj suaaui uaoj guoids ua 'uaAaMz pjooq apiapueiaA pueqiamezSuej leem uaq iooa SuijjaMq aqasqfijaSep uaa pje.iejj ueA uaqaozaq ap uaieM jsiag 'uappai aj jsim jin iaam jaiu ia qaiz ftq jep 'Mneu j, ui ooz qeeA raaq uajqoeiq ftz 'j§az laem jbm 'ef 'uajqoiijin sjaiu apjeqg aSipuejsiaA ap sjjaz uoq snp qoiz jseeu Sou qoo lapaom aieqiaip aieq fiz peq jaguamiaqosaq sje ieej\[ -jqeeraag uappeq joojaS unq ueA siajqoip ua siaquap aqosuapiaq aqjaM 'uapjaaq aiajsinp ap laAOiiagaj uajjajs aj mop -uajsiiqgjaq ueA piaqieeM aqfqappog agi.wnaa ap jeejs ui sajje iooa seM ua 'pjooq lapjaq uaa fiqieep 'iaaj aqfqajsiiqo ap ui jqoizui paoS uaa lapaouijooig aieq loop peq fiz jueM 'ueejs piooM aj uauunq uaajje jsaq raaq peq fj2 -gjoAag jqosuaMaS lapuoz qaop 'uajeq aj i8AO jooja§ ufiz joj egmqjaqjay qasqfijagep nu fiq apjaoidaq 'pioodsaguee aoj spaajs ia jjnMuioag loop ua 'uaAaip -eg laAfi uagia ufiz iooq -qosuara qfijaqqiqosui 'gtpaog uaa jieq ufiz ut hq seM sajje jep squepuo ieej\[ -aoj jqonzdaaMp joj uapiaq apiaaiaA ua uaguozaq sguyqi/^ iep ua uapog iep uapepuapjaq ap guej uaAaj ufiz fiq peq apjeqg sjy 'ejjeqje^ jaq ueA siauoMaq ap jam uaieM uaqfijagieA aj uapog uaag sjeooz 'joijaq piaqiaddep ua pgnap jbm uaqfijagiaA aj uauueraioojq ap jam guiuaam aufiz suagjoA sum pjaiaM ajaaqaë ap do qjOA uaag ujjoa ufiz ueA piaqjooig lap jqoera ap iooa jjtipjsaag joa qoo ftq seM 'uapog ap ui joojag apno jaq uba seM lagueq -uee qfqiaa uaa gou apjeqg ap pjeieg sje paoguaAg •napiaqasaë qaoj ua pSiuaaja^ nnjusaNOOH aaur-iA S8 aaoaaaiaHOg Na -svvj\r nva NOiaTunag 84 en liep gillend naar de deur. En daar stond juist Wi nifred, geheel verstijfd van schrik. Razend van woede wilde Kraka ook haar een slag geven, maar zij was niet zoo stil en geduldig als Ealdritha. Pijlsnel bukte de kleine zich, zoodat Kraka slechts de deurpost raakte en daartegen haar hand ten bloede sloeg. Dat verbeterde haar humeur 1111 volstrekt niet en Winifred zou hare behendigheid zeker duur hebben moeten betalen, als Kraka niet gewichtiger dingen te doen had gehad. Van uit de hal vernam zij Aethelburga's heldere stem. Toen werd haar gelaat bijna even rood als hare harenzij rukte de deur open, vloog naar de keuken en zocht naar 't een of ander wapenwant ondanks het feit dat zij door het dolle heen was, dorst zij de slagvaardige jonkvrouw niet weer alleen met hare vuisten aan te vallen. De dienstmaagden vlogen gillend in alle hoeken der keuken, toen hare meesteres zoo vreeselijk woest en wild schreeuwend binnentrad. En daar deze niets beters vond, greep zij de zware ijzeren tang, die bij den haard stond en rende daarmede de hal in en op Aethelburga af, om haar daarmee af te ranselen. Dat zij in hare woede het meisje met de zware tang licht zou kunnen doodslaan, kon haar niets schelendat zou haar op dit oogenblik juist voldoening hebben gegeven. De mannen zaten allen stil en zwijgendalleen Beorn wulf aan den anderen kant van de tafel deed, alsof hij wilde opstaan en tusschenbeide komen. Maar voordat hij dat zou hebben kunnen doen, zou Aethelburga waar schijnlijk dood zijn geweest. De jonkvrouw had er echter niet het minste plan op zich rustig te laten slaan. Het Hengist-bloed was in beroering gebracht; in eene trotsche houding wachtte zij onbevreesd den aanval af. Zij hoorde Beornwulfs stem, die zeide»Waag het eens Kraka, en gij zult mijne vuisten leeren voelenwaar aan de doldriftige vrouw zich echter niet stoorde. Zij zag het ijzeren wapen reeds boven haar onbeschermd 93 zijn optreden. Van leermeester veranderde hij in belang stellend onderzoeker, zoodat Aethelburga en hare moeder elkaar vaak verbaasd aankeken. Hij bleef altijd even vriendelijk, en scheen ook werkelijk -medelijden te heb ben. met Aethelburga's lot, zoodat haar afkeer voor hem langzamerhand verdween. De dagen der loopende week gingen overigens kalm voorbij. Kraka kwqrn alleen nog vaker dan gedurende de eerste weken binnen; zelfs 's avonds laat opende zij soms heel onverhoeds de deur der dienstbodenkamer, om zich te overtuigen, of Aethelburga er nog was. Beornwulf was veel uit om zijn oude vrienden te be wegen in het Thing voor hem te stemmen en om nieuwe vrienden te werven. Hij merkte spoedig, dat Siegbert meer vrienden had, dan hij eerst had gemeend en dat alleD, die niet juist van hem afhankelijk waren, Sieg bert gelijk gaven, daar hij de jonkvrouw het eerst had gewonnen. Allen hadden gezien dat de jonge Jarl het eerst op den muur was geweest, en den ouden Olaf vertrouwden zij meer den Beornwulfs vertrouwde, Knoet. Waarom zou Siegberts stuurman den stuurman van Beornwulf uit den weg hebben willen ruimen? Dat zij nooit goede vrienden waren geweest, was nog geen reden tot sluipmoord. Maar waarom Beornwulf Siegbert uit den weg wilde ruimen, dat begreep iedereen dade lijk. De meesten vonden dan ook dat een tweegevecht als godsoordeel den strijd het best kon beslechten. Maar dat viel nu niet zeer in Beornwulfs smaak. Aethelburga en hare moeder maakten er zich zeer bezorgd over, dat zij ditmaal bij de ontmoeting met Siegbert door Kraka of Beornwulf zouden worden ver rast. Vooral Kraka's achterdocht gaf daar reden toe. Hare moeder wilde weer alleen gaan, maar Aethelburga verlangde zeer naar haren geliefde, en vreesde ook dat hij zich beleedigd zou voelen, wanneer zij ditmaal niet meekwam, daar hij haar stellig verwachtte. „Hij waagt O' ■nm K® O O 0 N a Cö _G g* [S3 <33 3 3 1-0 PQ m 5 e g - eb C UI rX S-, 03 bD ui a D C s 03 bc s 2 03 03 bC g Sm 53 <- £3 a co co 3 S >iLr g g 03 03 Om C3 Sm 00 03 N 03 G c3 cS 03 Sm 3L2. a 03 O S 03 G <33 -4-J o 5» 2*3 «-ü g g ©la °i P sü G 03 T3 ose r4 Tl VI "o B B O ~e <s 13 <a

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1911 | | pagina 3