AETHELBURGA
Feuilleton van Maas- en Scheldebode
tï
°s
P
P
P
■53
O
AETHELBURGA
Feuilleton van Maas- en Scheldebode
1
O
8.H
b 2
e
te-S
ÜH
c
a>
te 8
a
fl
»£u9§ismiq Miiaiudo trap mag
noZ 6'P00P U0P iooa jsSue jm uauaqooojiaA uaajje
uep raag qi noz U9 'uapoop ua uaSismiq uajej qoiz Etg
jjaaq fimiooA qoo* jjez qoiz fiq apiez ua ueejsioop peq
simq jt uee laag op aqjoAY uaihiiiajjoj ap uee jqoep IV/
qauiaq uep uuu no 'sinq ieeq uee uaquap ieeq paap
smiq jaq ueA uaqaaj jeg raaSejaëquiip auoMag iooa
jqmiqsira |)i9A\ 'jeez siezesjeg ui siaqaq ap sjeuaAa
laiq aqjaM iaqa qs jeerap u oAe uap ueA simq uapnog
jaq do sbm jqoiiaë fiq jep 'jqiaraaë uaqqaq noz 'pgjoAeS
peq qqq ieeq aiM ug -jm qoiz .iooa qeijs ajueejs ua
pueq ap do p/ooq jaq epunajs fr/ -guoz jjiipjsaag [oa
pjeieg aqjaM 'uaSes ua uaaapaq aqosuapiaq leeu aaatu
jam ftz apguiqaaA nu ieej\r -uaAfijq uiz uaieq ua§aj fiz
jsaoui uapaq 'uapuozaggaM uiz uaieq uagaj ieeq iapeA
ieeq peq uaoj, -pguejiaA peq jjmwoag uba paq aqosuap
-taq jaq ieeu uaoj fiz gianA aoq 'nee qoo aa jqaep f17
•apiajsitq uapiooAi aufiz ieeu jjtipjsaag [oa Ciz ua 'jeq
siapeA sreeq ui 'ui uauuera apt: uaqossnj 'jez leSuez
uaa jseeu qoo fiz uaoj 'gepieefiaA uapuaijuaAaz uaieq
uee 'gup uaiapue jaaqag uaa uee jqoep f12 -uba sjaiu
jseeq aa puojsiaA egmqjaqjay -uajqasiaaqaq pjaiaM ap
ua ueejsjuo ufiz uapog ap aoq ueguizaq aj jam uogaq
fig -guoz ajsiaa ap jfiMiaj 'npiapuiyq ua pjeieg uaqos
-snj qoiz fiz ajjaz soojajsiq ua jrjg mauieziooqag jsaora
qoop 'peq jim uagja uaag aaiq Eiz qiip qamus ajooig jam
opjaoAag Eiz ua 'uajjiz ueeg 0) rao ooj qoo ieeq daii uaAg
ieej\; uapaora aieq ieeu 'neeg a; lameq ajjTjs ap ieeu
ua uajejiaA uauunq aj deqasjazag gijqonipmj jip apguej
-J9A Eiz soojajuqsaq qqquagoo uaa puojs egmqjaqjay
vsueqj
sjeooz 'ppaquinn ^aq ^.aiu ua uaauM gou aaureq uap
fiz uao^ uagnp auooqos aip ut 'uapajaq aagaoaA uaaapnA
-aooA aqosisqnspguy aA\n spiooz ^suaipspog uaa ^snd n Eiq
i MiioaAquof agig.uqpjaq uaa 'aamqiqw auaa qCiz fig pjaq
uaa s[t? q.ia;s ua gipaoui qCiz fig juutii 'paog jaaq uaiqossiui
joo^ag qEqajsuqg aui sr spiadum^s ua uaSuqaqquAVz
ioOjY 'uauuaq uaiaaj ^siaa ^suatpspog uazuo qaoui fii)
•uaiuaou uazuMp agiAOOjagfiq ua [aainp uap ut;a siappiq
-unn suo Eiz sp; 'suo uoia^stqoq siapsaud aAiq quiaau
guissqsaq una fig joa 'laajuapog aqfqiaaq ap iot ia;sirq
ua 'AvnoiAquof ajapa 'ua^rz fiui ^suuu suaa uiog«
uiuu.iaA appiqg uap uba ina^s
aqfqapuaiiA ap oapOAi fiz uoo^ 'uaqaidspn pitq 'uaAagag
pnq preq piq ui inuq punpajj mnq ;up »'poou« qaq
spaai apjtAv Cir/ qsooi^ ua paoui mnq jug laajj 0P u[d
uaqqonpag aqfijapinp apjuudaq uiip 'uajqanz uaa
0 0 uep uappiq meq suav je 'suaAaj sieeq inn
aj. ui jip ui 'uaiOA aj jioou sje gunA ooz 'laajj uap
joj pi.; f12 -uaqqaq ueiopaA qfijapueqos uajaAooz qoo
uaqjaAV ui leem 'iiauuo.wag uaqqaq puaiaiAagaz snnqoj
-imu ajaAooz uarp 'pfiijs uamAvz uapjjazuap paaijs f17
•seA\ jiM spo-Q jep sjn
uaAiajs laAaq ubq Jioojq ufiz apueqos agiMnaa joj qjOA
aqfijajsiiqg jaq ua uadjaq jaq ap raeu uaqosuaui aiapun
'uapiOAV saiajsaiid aqosuapiaq uaa jaM gou uep ug
•uauaqooojiaA uauunq noz joojag ineq fiz pep guiqajsiap
-uoiaA ap fiq laaui gou leeiu 'poop uaip uee ajqoepag
ap fiq guijjazjuo neA apjaaq EjZ "jqooqag peq mnp
ooz ineq aip. 'uauaqooojiaA uajaom puejiajj ineq uep
fiz noz jsiaa ieej^ -uassojiaA noz jadraaj uaqosuapiaq
uap jin 'uagep agiuiaAV eu spaai uaiqossiui 'ieeq ua noz
uauioq laqaz iapeA ieeq jep 'ftz jqoepaq jausuiasqijg
•U9A0J gipgnaf ieeq ua inojj uaqossnj uazaiq fiz jsaoui njq
-uaiuoqag 'uauaqooojiaA aj puejiajq uaieq uio guiqaoz
-laA ap sum njq -jinag peq jaoAagiooA ieeq sje muoia
apno ap jum qfijaqiaM appaiqosag njq 'lapaouijooig
laieq laiueq ap ui apjaoj ua jqoinq uaieqiaip uapno
uap leeu ezap goojA siaqniip ajsaoM ueA guiiq uap
jig -leeji ueA iaA qoo apjaoj jsaag ieeq ug -uauueiu
aqosuapiaq aip je lapuo leep fiz puojs 'sbm jjnsiaA fiz
josjy -uagoo ap uaAa joojs ua ajqaajqiaA egmqjaqjay
68
aaoaaaiaHog ua -svvj\r nva xoiamaag
voHiiaTaHiav
88
96
81
dat er onheil nadert, want Beornwulf is nog altijd niet
huiswaarts gekeerd. Ik dacht zooeven, dat ik iets hoorde
hij de poort. Als hij Siegbert hier vond zou dat diens
dood zijn
Aarzelend liet Siegbert zijn geliefde los, om te luisteren
naar hetgeen hare moeder te vertellen had over de
wenschen en de pogingen van den Skalde.
„Dat zou altijd nog een laatste uitweg zijn, geliefde,
al vrees ik ook dat Beornwulf 'er zijne bedoelingen mee
heeft. Ik zou je dan gemakkelijker kunnen bevrijden,
dan midden uit het Thing. Het kost je slechts één
woordje
Nu kwam de groote verzoeking ten tweeden male
tot haar, en uit denmond van den geliefden man klonk
zij nog veel verleidelijker dan uit dien van den Skalde.
Haar hart, dat zooeven nog van vreugde had getrild,
kromp nu ineen van ontzettende smart. Nu boog Sieg
bert zich weer tot haar, gleed lief koozend met de hand
over haar haren en fluisterde vleiend
„Is 't dan zoo moeilijk om een God te verloochenen,
en dan nog wel in den nood om aan een vijand te
ontkomen? Geen enkele Deen zou zich een oogenblik
bedenken om zijn Wodan te verloochenen".
Het viel Aethelburga moeilijk, alle andere omstandig
heden niet eens meegerekend, om haren geliefde zijn
eerste verzoek af te slaan, doch haar geloof behaalde
ook deze overwinning, welke haar moeder door in stilte
een vurig gebed tot God op te zenden, haar hielp be
halen. Zachtjes, nauwelijks hoorbaar, fluisterde zij
„Dat kan ik niet, liefste, zelfs niet voor één uurik
kan mijn Heiland niet verloochenen om mijn leven te
redden. Hij heeft Zijn leven voor mij gegeven in den
bitteren dood des kruises."
Toen trok hij haar weer naar zich toe, om haar te
toonen, dat hij zich door hare weigering niet beleedigd
gevoelde en zeide van zijn kant: „Willibrord heeft mij
van het Noorden tot wraak-nemen aanvuren, zooals
niets anders dit doen kan. Gij komt juist ter rechter
tijd, zanger, als gij het Thing er toe beweegt, het offer
der gevangene te eischen, en daardoor meteen de bloe
dige veete in het Noorden te verstikken.
Doch Harald zeide»Laat haar eens haleneen jaar
geleden heb ik haar vader nog gezien bij de onderhan
delingen tusschen onze drie koningen en koning Alfred.
Ik ben werkelijk benieuwd, om de dochter te leeren
kennen, die zulk een Walküre zijn moet!«
Sven wilde juist oen dienstmaagd bevelen 0111 Aethel
burga te galen, toen Kraka opsprong en zich met schit
terende oogen naar de dienstbod'enkamer begaf. Zij wilde
zich het heerlijke gevoel van dat doodelijk gehate meisje
voor al die mannen te sleepen, niet laten ontnemen.
Zoodra zij Aethelburga zag, riep zij op luiden, hoonen
den toon, zoodat de mannen in de hal, die heel stil
waren geworden, en wachtten op het verschijnen van
Aethelburga, elk woord konden verstaan »Kom, vooruit
slavinHarald, de Skalde, de bode van den koning,
wil de dochter zien van Ealmund. van den grooten
vijand der Denen. Hij is gekomen om de ridders uit
het Noorden op te roepen om wraak te nemen op je
vader, en bij jou moet dat beginnen
Zij greep de bleeke jonkvrouw ruw bij den arm, en
trok haar mee. Met hare andere hand vatte zij Aethel
burga bij haren hals en riep, schel lachend»De Skalde
wil den schoonen blanken hals zien, welken de priester
met zijn offermes met een mooien rooden band zal
versieren
Met eene vlugge, krachtige beweging rukte Aethelburga
zich los en keek de woedende vrouw onbevreesd aan,
totdat Kraka de hand ophief om haar te slaan. Toen
was het met de zelfbeheersching der edele jonkvrouw
gedaan; zij richtte zich hoog op, en hare gespierde
vuist trof het voorhoofd van Kraka met zulk een kracht,
AETHELBURGA II. 6
s
<D
<D
a
2
s
s-
13 "O
rr* C3
c 02
52
13
J3 CS
O
pa#
S3
<L
13
O
C3 f-
c3 C
ts c
a p13
O c
ac i- «j
CÜ
05
N
_££L
'O OJ
Ci O
in
A i 'P J5
£3 0 0
o en
O n 0 r. h
M —j #r—i OC
®«2oï
L. 0 bD
3/p
G
0
<u S
~h co
cö
a r-1
C3 S
C
■52
a
co
c>f)
a
o>
m «ai
P
r-a "Sk
s-t m»
co
1 -tï
Z
W go
a lLO S
a
z
63
a O
13
13
od -^5
C=S CD t=>4
ÖC I M
.S S*'
O -C
C O 5 CD
<X) c/3
N G
fl
zy.2
- CUD
a
a
t>2
SS öc
"cc3 1 13 P-4
.«al K-0. u V-" sS
&C/3
«>g
■S-ë
auaa loop ueejs uajej suiq uagia ufiui ui firn qi jaoj\[«
'seM uauiooj aj
jaiu aqi jep 'jooiS ooz pfijje Sou seM apaoAi aieq ieej\r
•uajjeA uajej qojqjnoq jaq daoijtn uaqfijufid uaa jam
ftz jsaora ua 'daaiS uaa uep 'Sejs uaa sje laara 'inie
-lapuo ieeq do pueqiajqaai ufiz jaiA jqoeiq jajy -apiaq
-uaqassnj jjnMuioag uieMq nu ieej\[ uaqqaij aj soj
do aaraieep ia mo 'jdeeiaSdo 'Sej pieeq uap jseeu jep
'mie uaa sje qip ooz 'jnoq qnjs uaa spaai peq eqeig
jueM 'ufiz uaAajqagjin jaiu qoo laqaz noz ezap ug
•je lajspuejsuaSaj ieeq ueA jeAuee uapMnaiuiaA uap
pjooq jqoiiaSdo tfooq ua uahoo apuaiajjiqas jam ajjqaeM
ua SaM qfijajqoeiaA Suej ap diaiM eëmqjaqjay
•uaieMaq aj jba
uaiapieeMz ,uaa iooa jjaz qaiz apuiauaj 'uajejsoj jaM
Suej ap ufid uba jaaiq uaa jam fiz jsaora uaog -jaiAuee
pueAi uajnoq uap uaSaj laAoiajqoe ua apjaqmijs Eiz
jepooz 'jiniajqoe jqaeiq ajje jam ajjojs uaj ieeq eS.mq
-jaqjay duoip 'uapnoqjseA jaajq spaajs Sou Suej ap 'sajje
jip squepuo 'qooj- ftz leeg -uaSojA uaaq pjooq ieeq
puoi uaAjoh eüuej ui ua uaëuiësoj uaieq epooi aieq
jepooz 'iaaM ua uaaq muoia aieMz ap MnoiAquof ap
ejqni jqaeiq aqfijadfiiëaquo aieq jajyj 'suai ajsqiajs ap
aiM 'uam Sez ëipaodg -uee 'puaMnaaiqas ua puadaoi
'jaq ua§ez ua ueejsaëdo piaquapuoMahdo uba uaieM
uauuera ajje iguijajsiOM aSipieeuaSia auaa seM jag
•ajjoojsjin uapiooMpjaqos ua uaqaojA ajsqfqas
-aaiAap fiz jfiMiaj 'jsba jqaeiq ajje jam ieeq pjaiq ua
'uee uapueq apiaq jam qoo nu Suej ap ajqed f17 -iap
-ieeMz ua lapaaiq jaaA fiqieep ua ehmqjaqjay sje jooië
uaAa eufiq 'muoia aqiajs uaa qoo seM eqeivj ieej\r
•uaqqmjuo aj eqeijj ieeq ejjqoeij ua 'uadaigag uapueq
apiaq jam spaai Suej ap peq eSinqjaqjoy leem 'uajjaq
aj do laaAV azap jaM nu ajjqoeij eqeig -ajqeei jqoij
sjqaajs lapnoqos uaieq Suej ap jepooz 'uipuefiA aieq
iooa qejA joj suaaui uaoj guoids ua 'uaAaMz pjooq
apiapueiaA pueqiamezSuej leem uaq iooa SuijjaMq
aqasqfijaSep uaa pje.iejj ueA uaqaozaq ap uaieM jsiag
'uappai aj jsim jin
iaam jaiu ia qaiz ftq jep 'Mneu j, ui ooz qeeA raaq
uajqoeiq ftz 'j§az laem jbm 'ef 'uajqoiijin sjaiu apjeqg
aSipuejsiaA ap sjjaz uoq snp qoiz jseeu Sou qoo lapaom
aieqiaip aieq fiz peq jaguamiaqosaq sje ieej\[ -jqeeraag
uappeq joojaS unq ueA siajqoip ua siaquap aqosuapiaq
aqjaM 'uapjaaq aiajsinp ap laAOiiagaj uajjajs aj mop
-uajsiiqgjaq ueA piaqieeM aqfqappog agi.wnaa ap jeejs
ui sajje iooa seM ua 'pjooq lapjaq uaa fiqieep 'iaaj
aqfqajsiiqo ap ui jqoizui paoS uaa lapaouijooig aieq loop
peq fiz jueM 'ueejs piooM aj uauunq uaajje jsaq raaq
peq fj2 -gjoAag jqosuaMaS lapuoz qaop 'uajeq aj i8AO
jooja§ ufiz joj egmqjaqjay qasqfijagep nu fiq apjaoidaq
'pioodsaguee aoj spaajs ia jjnMuioag loop ua 'uaAaip
-eg laAfi uagia ufiz iooq -qosuara qfijaqqiqosui 'gtpaog
uaa jieq ufiz ut hq seM sajje jep squepuo ieej\[ -aoj
jqonzdaaMp joj uapiaq apiaaiaA ua uaguozaq sguyqi/^ iep
ua uapog iep uapepuapjaq ap guej uaAaj ufiz fiq peq
apjeqg sjy 'ejjeqje^ jaq ueA siauoMaq ap jam uaieM
uaqfijagieA aj uapog uaag sjeooz 'joijaq piaqiaddep ua
pgnap jbm uaqfijagiaA aj uauueraioojq ap jam guiuaam
aufiz suagjoA sum pjaiaM ajaaqaë ap do qjOA uaag ujjoa
ufiz ueA piaqjooig lap jqoera ap iooa jjtipjsaag joa qoo
ftq seM 'uapog ap ui joojag apno jaq uba seM lagueq
-uee qfqiaa uaa gou apjeqg ap pjeieg sje paoguaAg
•napiaqasaë qaoj ua pSiuaaja^
nnjusaNOOH aaur-iA
S8
aaoaaaiaHOg Na -svvj\r nva NOiaTunag
84
en liep gillend naar de deur. En daar stond juist Wi
nifred, geheel verstijfd van schrik. Razend van woede
wilde Kraka ook haar een slag geven, maar zij was
niet zoo stil en geduldig als Ealdritha. Pijlsnel bukte
de kleine zich, zoodat Kraka slechts de deurpost raakte
en daartegen haar hand ten bloede sloeg. Dat verbeterde
haar humeur 1111 volstrekt niet en Winifred zou hare
behendigheid zeker duur hebben moeten betalen, als
Kraka niet gewichtiger dingen te doen had gehad. Van
uit de hal vernam zij Aethelburga's heldere stem. Toen
werd haar gelaat bijna even rood als hare harenzij
rukte de deur open, vloog naar de keuken en zocht
naar 't een of ander wapenwant ondanks het feit dat
zij door het dolle heen was, dorst zij de slagvaardige
jonkvrouw niet weer alleen met hare vuisten aan te
vallen. De dienstmaagden vlogen gillend in alle hoeken
der keuken, toen hare meesteres zoo vreeselijk woest
en wild schreeuwend binnentrad. En daar deze niets
beters vond, greep zij de zware ijzeren tang, die bij
den haard stond en rende daarmede de hal in en op
Aethelburga af, om haar daarmee af te ranselen. Dat
zij in hare woede het meisje met de zware tang licht
zou kunnen doodslaan, kon haar niets schelendat zou
haar op dit oogenblik juist voldoening hebben gegeven.
De mannen zaten allen stil en zwijgendalleen Beorn
wulf aan den anderen kant van de tafel deed, alsof hij
wilde opstaan en tusschenbeide komen. Maar voordat
hij dat zou hebben kunnen doen, zou Aethelburga waar
schijnlijk dood zijn geweest. De jonkvrouw had er echter
niet het minste plan op zich rustig te laten slaan. Het
Hengist-bloed was in beroering gebracht; in eene trotsche
houding wachtte zij onbevreesd den aanval af. Zij
hoorde Beornwulfs stem, die zeide»Waag het eens
Kraka, en gij zult mijne vuisten leeren voelenwaar
aan de doldriftige vrouw zich echter niet stoorde. Zij
zag het ijzeren wapen reeds boven haar onbeschermd
93
zijn optreden. Van leermeester veranderde hij in belang
stellend onderzoeker, zoodat Aethelburga en hare moeder
elkaar vaak verbaasd aankeken. Hij bleef altijd even
vriendelijk, en scheen ook werkelijk -medelijden te heb
ben. met Aethelburga's lot, zoodat haar afkeer voor
hem langzamerhand verdween.
De dagen der loopende week gingen overigens kalm
voorbij. Kraka kwqrn alleen nog vaker dan gedurende
de eerste weken binnen; zelfs 's avonds laat opende zij
soms heel onverhoeds de deur der dienstbodenkamer,
om zich te overtuigen, of Aethelburga er nog was.
Beornwulf was veel uit om zijn oude vrienden te be
wegen in het Thing voor hem te stemmen en om nieuwe
vrienden te werven. Hij merkte spoedig, dat Siegbert
meer vrienden had, dan hij eerst had gemeend en dat
alleD, die niet juist van hem afhankelijk waren, Sieg
bert gelijk gaven, daar hij de jonkvrouw het eerst had
gewonnen. Allen hadden gezien dat de jonge Jarl het
eerst op den muur was geweest, en den ouden Olaf
vertrouwden zij meer den Beornwulfs vertrouwde, Knoet.
Waarom zou Siegberts stuurman den stuurman van
Beornwulf uit den weg hebben willen ruimen? Dat zij
nooit goede vrienden waren geweest, was nog geen
reden tot sluipmoord. Maar waarom Beornwulf Siegbert
uit den weg wilde ruimen, dat begreep iedereen dade
lijk. De meesten vonden dan ook dat een tweegevecht
als godsoordeel den strijd het best kon beslechten. Maar
dat viel nu niet zeer in Beornwulfs smaak.
Aethelburga en hare moeder maakten er zich zeer
bezorgd over, dat zij ditmaal bij de ontmoeting met
Siegbert door Kraka of Beornwulf zouden worden ver
rast. Vooral Kraka's achterdocht gaf daar reden toe.
Hare moeder wilde weer alleen gaan, maar Aethelburga
verlangde zeer naar haren geliefde, en vreesde ook dat
hij zich beleedigd zou voelen, wanneer zij ditmaal niet
meekwam, daar hij haar stellig verwachtte. „Hij waagt
O'
■nm
K®
O
O
0
N
a
Cö _G
g*
[S3 <33
3 3
1-0
PQ m
5
e g -
eb C
UI
rX S-,
03
bD ui
a
D C
s
03
bc
s 2
03
03 bC
g
Sm
53
<-
£3 a
co
co
3
S
>iLr
g g
03 03
Om
C3
Sm
00
03
N
03
G
c3
cS
03 Sm
3L2.
a
03
O
S
03
G
<33
-4-J
o
5» 2*3 «-ü
g g
©la °i
P sü
G
03
T3
ose
r4
Tl
VI
"o
B
B
O
~e
<s
13
<a