f
liLJi
uapoS aaMp paiu qoo uup pup
UfjZ*'i00av RSieqSQ apiaz >'pS9ag U9§I|I9JJ U99 U9 'uoor/
spog 'snpsiiqg snzap U99 ura qoop pqRRids [18 irbja{«
'sajjR pinnpsaq ug
uadRqosah sajjR pjaaq fig r;. ufiz pog uaa uup jaata qoo
uup 10 unq eoq« 'SipnoAuaa ua8uof ep apiaz »'rj>«
>ópog uaa urr spqaajs qfijaqiaAi uapaijfi8 pjoojagi
psiaa p( quids uSiaqsg 'uaaqasaop qoo imp sajjR unq qfijiap
-uoaa aoq'fiq uup uRAiaaiu 19 uadaiSaq lapsnz ua lapaoui
aufiz p8aza8 puq p.iaq8aig sjuooz psinf sraa pag 'do uajaqip
-irsjoojoS op Sipqaajd apiaz u9 uapuuq aufiz j99a\ jiurj
9qOSU9pi9q J9X{ ui guqgpugz 9Ul9p[ 9p 9pMtlOA U0OJ,
i pjoojaS urr uapaqfih irrm 'pog
UOJOO.18 U9ip URA su99 uu SUO J9JJ9A irrj\t 'jooj03 j9q
URA SJ9IU II9J9AI U9 sfjAUapUO II99§ Uaofljq UOiapUiq
9ZU0 U9J9A\ U9ptI0Z URA J08A 19 U9.T0piIlJ[ J Tip J91U
qfijuaSta pqoRp qi irrj\j j uaSRiA ap at paq uio pqoRp
-08 hub 1980O.IA para qoo .19 qi qaq luoiuRgp* 'pSnaq
-I9AI99Z uSiaqsg daii »r; qfijiRRAi pup ef unq puig*
vpSazaSdo fiui
100A qosoq p, ui spool paq pjaaq U9 'uapjnq ura jooja8
qfijapsiiqg paq puaq pioiqijjjM auiajq azuo« 'piaqSaig
apiaz i'uoiuoq fiz pnppop 'uapqoRAi ap paiu pjaoq g«
»'Rgmqjaqpay ua BijpiipjRg
paui trapRid uoq i9AO su99 irrui 19 qi sjy -ufiz uapoSjR
uup spaiu uopo8 ojjr pup lua88az fiz sjr 'uaqqaq pma
epqoai paq fiq paiu qoo j uaiqassiui peq ueuapsiiqQ 9p jo
'ju quuA jjazfiui 8rria qj -quapRu i9ao 19 qi loaui aoq
'uopiOAv laqftjadfiiSaquo spaaps fiui aip 'uagus aiapsinp
9§iu99 uiip SJ91U qi J99AV U9A9J jip RU U9A9[ 1199 URA 119
piagjqiQA fiui si U9A9{ pp Srpoj ooz si guq ufij^ j irru
§ur[ OOZ Sp99I JRRp suu]I9A qi i U9J[9JI9A U9pU0q J00[08
unquRAfiuiu9 uo.it?at jgiq lapooui oiuq ua Rëinqjaqjay
JRp 9p]IAV qjc 9pi9Z U9 8ijsuj9 j99[q R§I9qsg qOOQ
>i URRJS
puioaiA qoo ugiqossim fiui noz jaq ua 'uopuiA uauunq
sunq noz jo i uaiajjodo uaqiAv jaiu jqomq uap uouurui
aufiui uapnoz uiarjs oqosisqng i9U99 9pj0q J9J, 'uaiii
JS99IA jjnMuioag ua pinuiaq jrSou qoo si uaAg 'op[iA\
U9JS90AM9A U9piOOJvJ J9q URA 8uiJS9A 0JSqj0JS 9p qi
jRp lu9A9§i9A jqoq jaiu J9q9Z fiui joq uapnoz f17 'ti9[inz
U0UOM ui fim jam Sipaods ia fiz jup u9j[R uadoq fiz U9
'sjoij unq si jsioqpuaiy 'uapnoz uaqfiqiq |9A\ jeq ii9ii
-URUi 119819 ufitn jo 'jaqaz suaa J9iu j99A\ qi ue 'uaqaj
-I9A U9UUUq I9A0 SU99 J9I[ uoz II9J\[ 'U9889Z pURUI9IU
uaSaj qoo fi.8 jSoora 'uaqajs uaqiM puuiq ui jqoinq
uap fiAi jnp ug 'U9I0{I9a uopiaq fiAi ko.irat urq 'U9A98
-urr I9UU9qOS8l[I9q SJR 0ï U9 'U9ZU19P gll.loj looa 19 U9p
-noz U9UURIU ajsAvnoij ufiui sjjaz ura sjai puRiuaiu .19
8az iRRjy j u9qosu9in lsuo lopuiiu ]99A Sou imp 'iiouunq
U0cai9qos9q join jjaz.qoiz fiz s[t; join j, in uoq urr
joojaS ufiui qoo jquiziSA uapoS lop jadcuaj lisp J9j\f«
90j uiaq dsu ua 'do uaSuof uap uirii yiaqSoig 'uauiouaS
-saat sloz u9 jsr{ 9jsjrraiz 9p u0p]9q iooa sraa
»ip9i9S jjagq aufiui j9q qoo oip 'saiojsaaui
laufiui U9A9J jaq qoo uRp jppS joq ug 'iiapgoqoq jom
fiui JRZ U9 lI9J9Ainp 9JJR URp I0SljqORUI SI 0[( f U9ppK{
9I0djq U9p JO'J 8lJSUI9 SU99 Sou JSI99 JRZ qj 'IURRU
spog ui 'jsoq i, Srrai qj^ uoA\iio.rpi9A [oa epigz ua SnjA
qoiz apuRiuaoA fiq irrj\t qadiuaj uapno nap ui aSiuuiz
-uiigqoS jRp 10oa Sui.T9Aiuq U99 qooj fiq 9p[90A 'SaoiA
jqiiqosiaA ooz sup pup uiaq piaqSaig uaoj, -uajRzaq
pqoRiu 9jooiS qoo aip Luajsaa8 azooq jooa uauapiaq jap
uapoS ap p[9Tq fig -pfip ufiz ura puiq uoa qoop uioiuup
iRRin 'uapsuqg auioiA uaa joav pioiqipqw sra\ nyr
5>j joojaS napoS
ap urr qoo qi Stuioai aoq 'uapaijeq aj pduigp nop mo
'ufiz Sunq noz qj pigpuu Sip.iRRAjqaq mopSjjioq unq
oip 'uapoop lapat uapoS ap pup jaiu fi8 jaa^\ uaqajs
puuiq ui uaip ua iirrS jadiuap nap irru qfqaqiaAv fiS
jjinp irrj\[ 'jqiamaS sjaiu nipoS ufiui ura qaq .7?, ua
'uaAaSaSui uaqqaq ajqonpaS aip af paoui fig jiirav 'jrz
6Q aaoeaauaHog Na -swjy nva noiamuag VDHilCTaHdHV fQ
62 AETHELBURGA
Zeker, Hij heeft alle vijanden overwonnen, want Hij
is de Almachtige üod!«
Nu sprong Siegbert op, rekte zijne reusachtige gestalte
uit en riep met krachtige stem»Dan hebben onze
priesters gelogen en kan een dapper man Hem gerust
volgen, zonder zich over Hem behoeven te schamen.
Dat was voor mij tot nu toe altijd het moeilijkste in het
Christelijk geloof, dat men een overwonnen Heer volgen
moest. Een held, die overwint, volg ik gaarne.
Maar zijne moeder zeide peinzendEn uit liefde voor
arme menschen zou Christus dat alles gedaan hebben?
Zou Hij zich zelf voor hen aan 't kruis hebben laten
nagelen Waarlijk, ulieder geloof is onbegrijpelijk, maar
wonder liefelijk en schoon. Maar zeg nu eens het gebed
voor ons op van God, den Vader.
Weer vouwde Willibrord de handen en bad hij met
plechtige stem het >Ünze Vader«. Het was voor hen
allen zeer wonderlijk en voor een groot gedeelte onbe
grijpelijk. Evenals iemand, die uiteen diepen slaap
ontwaakt, en dan ineens in de zon kijkt, vepblind is
door het scherpe licht, waren deze zoekende zielen eerst
verblind door het licht der goddelijke waarheid. Doch
eenige dingen namen zij toch reeds dadelijk inhun'geestop.
»De naam Vader is even mooi als de naam liefde*,
vond Osberga, >ik vond nu reeds dat ik er een geheel
ander gevoel bij heb, dan wanneer onze priesters praten
over den vader Wodan, den dondergod D
Zij vroegen nog van allerlei en de jongen kon niet
altijd antwoorden, maar toen Osberga het gesprek weer
bracht op Christus en vroeg naar de oorzaak van zijnen
dood, gaf hij weder het duidelijke antwoord: Om onze
zonden
Toen vroeg Siegbert»Wat is eigenlijk zonde
Weer was de kleine jongen in 't nauw gebracht; die
vraag vond hij eigenlijk wel wat erg dom. Eindelijk
zeide hij: »Het overtreden van Gods geboden*.
Feuilleton van Maas- en Scheldebode 51
ieder in £ijn eigen gedachten verdiept. Siegbert moest
den knaap wel gelijk geven; toornig sloeg hij zich met
de hand voor 't voorhoofd, doch dat bracht hem daarom
toch niet tot vers+andige._ge_clachten. Toen deed hij iets
wat hij reeds lang niet meer geTfuaii hadKij bad. Maar
zijn gebed tot de godin Freya was wel heel wonderlijk,
want hij had er zelf eigenlijk geen vertrouwen in. »Gij
schoon e godinzeide hij bij zich zelf, »als gij werke
lijk in 't Walhalla woont, en hen die liefhebben, kunt
beschermen, toon dan *"nu uwe kracht, baan mij ten
minste een uitweg, en hoe ik mijn geliefde kan be
vrijden en redden!*
Hij liep een poosje zwijgend door, lettend op zijn
eigen gedachten om te weten of 'de godin der liefde die
ook in andere banen leiden zou. Maar het bleef alles
even duister in hemhij zag geen enkel lichtpunt, en
toornig sloeg, hij zich eindelijk voor de tweede maal
met de hand voor 't voorhoofd, terwijl hij uitriep >Het
is alles tevergeefs; zij kan niet helpenik geloof in 't
geheel niet meer, dat zij leeft!* 1
»Wie vroeg Willibrord, opschrikkend^uit zijn over
peinzingen.
»Wel Freya, de beroemde godin der liefde! Ik ben
heel dwaas tot haar gaan bidden om mij een uitweg
te wijzen, maar zij antwoordt niets. Ik geloof nu ook
verder niet meer aan haar!*
Willibrord liep naast zijn meester voort en dacht,
doch ook hij kon, ondanks al zijne scherpzinnigheid,
niets bedenken. Hij werd eindelijk geheel moedeloos,
wat hem in zijn jonge leven nog maar zeer zelden was
overkomen. Hij dacht aan zijn ver en dierbaar vader
land, waar nu spoedig het heerlijke Kerstfeest gevierd
zou worden. Hij dacht aan zijne lieve moeder en zijne
oogen vulden zich met tranen. Het was niet den eersten
keer, dat hij aan haar dacht; reeds vaak had hij bij
oogenblikken heimwee gevoeld, maar toch had hij er
»'iaaq8niaj ufiui do js8iir joa uajqoRAi jajsnz ua
lapaoui ufiui 'uajsRRq suo fi.w uajRj qoog -joojaS Ainatu
U93 U9 pURJiapRA a\t19iu u99 qi pUIA 9pftZ O.IRq URR
ua 'aufiui ap jp.ioAi 'auioia eqfqaqfqaSiaAuo aip 'uSmq
-jaqjay 'uaquiziaA joojaS apno jeq laduiaj uapno uap jam
ua uapuRiqiaA gpjaqspuiq.iapRA ap qoo 'si pjooijuo liui
JRp 'uaiapRA laufiiu jojs jaq jaiu jjaijaq 'fiiu jba\ uuq
urq j jqii9Ai firn jaop qfigaaq uaa urairrai epuia urr
ua 'uaraoq ej 10 1110 laiuRtn uaa qfqaqiaAi qaoj si jaq
irrjaI 'uaqRA u9op uo3inp ui URjd ajaaqah jaq uuq piaq
-Siuiajq uaa ua qfijiRRAaS jaaq saqu [9a\ si jag -si qfq
-aSorauo jaiu jaq jup joojsS qi jnpooz 'urr qfqiRRAi fiïu
jqaajs ua 'jrz ua.maqah qfijaqiaAV ooz sajjR josjr ioao .19
jrr.kI ap j j.irraa pnoS tij jqoiA\a8 af juaq af 'u9Suop«
jin daii ua dRRuq nap jiaqSajg apuiiRuio i9a,\\
ï-afjintiAiojjo qfijiooqoq uaa unq Siozaq
ua piiRiq ui uappaq ua oo.tjs 'jooq qeojs 'innA q jin
jnoq uaqqojq opuapuR.iq ap qi qa.ij 'uaq uoaocj qi sjy
•uahioz innA pao8 uaa jooa juq 9p ua uaqnaq ep ui
ua uajRjiaA jqoinq uap fjz jnpiooA 'uaqqpz uajRj Ainoi
uaa I99AY fiz jRp u9A\noiA ep iraSaj uaSSaz Ciyy -uauuoq
-i9a 8iut9AA uaa sjrrjcI ap q; uuq imp 'ueAoq irrii uaui
-auaaui ieaq uapuoSjoA uap uaajjR firn jaoui g -uadooj
jqoinq uap irru jsaq qasoq jaq loop qi uuq uajnuiui jfiA
ui ua puRiq ui jadiuaj uap ura qupooijs jaq 8njA qi
qaajs urq 'uaqaaj uaa firn fiS jjoas 'jrrj.tqa sjRRjd ap
110 TiezaAAaSjR jfiz fiS Ripoog 'afjuiooqqaa uaa sjr Suja
ooz uaq qi 'g* Stjsm appiooAijuR pioiqqji^v iRRjy
»iiiapuaz jaui
qi uuq lapuR uaa ua uaqajs aj puuiq ui pfij iaqfqa8
aj jqoinq uap ue jaduiaj uap uio uajjRA SeouaS qfijiaom
not jrz q iRRjy -uadoojiaAO laaui ejaqua uaa8 ia jrz
urq -siapiiR jraa q si uRp 'jjaaq piajjiqiaA uaq Sujqj,
jaq ura piaqSjpiRRAjqoaiuo ap sjr ue 'si pinaqah q
sjy -uaSSaz sjai puuuiaiu f18 jaora moiRRp sng 'uedaq
-i9a0 uaAg joj ua uapiaeqjR fim ura qoiz fiz pep 'ufiz
qg aaoaaauauog Na -svvj^j nva Noiaqumag
fiui 100A qfijiaoui qooj puuj ui laiq af noz SRUiRq
uaa iRRpj« -luqqijjgg ajsjiaqos »'r8 uaiaaj 8ou jaq qi
jRp 'qi jooja.8 unp 'jiaAOOjaq ooz uauuRui ap pup sjy
•»ainqjRjV\.
aqasisqug ap jam uajjR Rufjq fiz uajdaaMp uadaqos ap dg
i uaqqaq uauuRui jaaAOOz jRRiuaaAAj qfijapnp fiAv uapnoz
urq j lajqoop aufiz juinuijRg jiug sjrooz 'paoAa8do qaq
Sfiiq uap 100A jaiu qoo af qt jRp lacuuiRp 'Sipaoui ua
qïajs ooz jatu qaóp 'Rqjiig 'jooui lapuim jaiu juaq fif
i 8rz suaa irrui irrij af sjr i afsnz 'qoo fiz si JRQ*
»jufiz qïajs ua uooqas uooAiaSuajinq fiz jaoiu ua88az
ufiz suaSjog lapaoiq ufiui ura apjoojiaA ap do jsaaut
qjq fiui Snaq.iaA qj« :jm qfijooiA deii Rqjgjia u3
3>qpioM piaajiaA
uaiopaoS aqospiRR ioao siuiahia ua jaiipiaA ura oip 'qi
URp si lauapaiAaj ua laSijsm RqjiipjRg josjr 'iooa fim
paij juioq qooj ug 'uaiuRziooqaS jaoui jsioqspnaiy do
uaAinoiA uaSjjqaoApiRij uaip nu aqjaAi 'lajqoopsSuiuoq aip
'uiARjsaiuiR aip unp ia8iqqnja8 jRRrapiepuoq qfqiajin
iooa ua 'sinq ufiui ui saiajsaaiu uaq 'uapiaq aijjnf qaq
qj 'poj qfijesaaiA iRRq ui ueAfijq jaop injuq ua Sijsni
ooz uqjiipjRg pup« 'fiz apiaz »'uaqqaq uajjtAi qi noz
joojaS pRQ« 'iiaqRiu noz puaqaq joojaS aqfqajsiiqg jaq
jaui iRRq azap pup ajdooq ua 'RqjiipjRg jein 8uiqRiu
-siuuaq aiapuu ep do qaiz apSnaqiaA RS.iaqsg 'uaSSaj
-i9a0 aj lauijRq sajjR uaiu uo8aq piiRqiauiRzSuuQ
'uajsij
fiiA piiRjsuaSaj lapuoz AinoiAquof ap fiz jRp 'ufrz puiRj
-i9a qiiqos ura ooz epoiuaui ajaaqa8 ap noz uaiqossiui
ua 'pjajsa8j;n jraoS qja ui unp pi9Ai uaiajjo jag *ufiz
apnoz 8rjs ajsSia ap punfiA uap iooa 'jaij 'ajqnjaS pip
sjr pup 'ui uaSuz uajjR ua uaqqnq ap spaod uaa 'uaiejjo
apjTAV saiapsaaiu auiiR aufiz aip 'lapsaiid uaqfijasaaiA uaip
mo uapojsaq psRA nu srav dRRuqsiaqossiA ap qaoQ
»^ufiz epuaopjOA paiu
uaajjR pojs paq noz iuaqaps noz puRiq ui jaduiep nap
YDHüaiSHXaV 8Q
50 AETHELBURGA
uitweg, dan de beslissing van het Thing af te wachten.
Als dat tegen mij beslist, zooals ik wel vrees, grijp ik
naar 't zwaard en tracht er mij met Aethelburga door
heen te slaan. Zij rijdt en strijdt als de beste Viking.
Het is een wanhopig plan, dat weet ik heel goed, want
die schurkachtige priester heeft bij het volk den dorst
naar bloei opgewekt, dus ik heb hoogstwaarschijnlijk
negen tiende iler^ ma-mie 11 tegen mij. Maar 't is het
eenige, wat ik er op weet.L
Willibrord ging met gebogen hoofd naast zijn' mee
ster voort. Daar hij zelf zeer geneigd tot waaghalzerij
was, had hij een geweldigen eerbied voor de kracht en
dapperheid van zijnen jongen meester, doch zijn scherp
f verstand deed hem onmiddelijk het groote gevaar inzien.
Daarom zei hij op bedenkelijken toon»Wat u betreft,
meester, u kunt wel tien man staan; doch kunnen al
uwe mannen dat? Ik vrees dat Aethelburga en wij
allen bij een dergelijken ongelijken strijd te gronde
zullen gaanEn als u er werkelijk met mijne jonge
meesteres nog het leven afbracht, wat moet er dan
van hare moeder worden en van Winifred? Waar
schijnlijk zouden zij die dan aan uwe bloedige goden
offeren in plaats van mijne meesteres. Ik wilde maar
dat Earl Ealmund ons nog te rechter tijd vond; met
hem samen zoudt u Beornwulf en Sven en de geheele
streek wel kunnen overwinnen. Maar wie zal zeggen
of koning Alfred den Earl dezen winter huiswaarts laat
gaan? En als hij wacht, tot er uit Kent een bericht
naar West-Saksenland komt, dan is het waarschijnlijk
te laat om ons nog te redden. Ach, als mijn meester
wist, dat hij hier zijne vrouw ook kon vinden en in
welk gevaar zijn kind zich bevond, hoe zou hij zich
haasten! Ik geloof dat de oude Wulfstan den roeiers
de ooren doof zou schreeuwen met zijn donderend:
»Roeien, jongens
Stil gingen beiden daarop het donkere bosch door,
Feuilleton van Maas- en Schei,debode 63
»Wat zijn dat: Gods geboden«.
Zoo heel precies kende de kleine zendeling de tien
geboden nu ook niet meer van buiten, maar hij wist
nog wTel wat er de inhoud van was. »Men mag geen
andere goden aanbidden, mag Gods naam niet ijdel
gebruiken, men moet eens in de week een rustdag
hebben, enz.« Weinige Christelijke kinderen uit dien
tijd zouden het hem nagedaan hebben. En als de oude
gravin op Hengista er niet geweest was, zon hij 't ook
niet geweten hebben.
»Wat doet Gorl dan met al die zondaren?« vroeg
Siegbert.
»Die komen in de hel*, antwoordde de jongen.
Daarop volgde weer langen tijd stilte, welke Osberga
verbrak door te zeggenj Dat klinkt nu weer zoo niet
wonderlijk als dat van die liefde en dat Zijn Zoon zich uit
liefde heeft laten kruisigen. Ook onze godsdienst kent
wel zonde, en de straf er voor. Toen ik er nog vast
aan geloofde, ben ik vaak bang geweest voor slangen
en de duisternis van 't Niflheim!*
Doch Siegbert begon weer: »Zeidet gij zooeven niet
dat er in jullie geboden staatgij zult niet dooden, en
gij zult niet stelen Komen zij die dat doen, ook in de
hel
»Ja,« antwoordde de jongen eenvoudig, als het bloed
van Christus hen niet vrij maakt van alle zonden.*
2Dan moet ik van jullie geloof niets hebbenriep
de jonge Viking toornig uit, dan zou heel het bedrijf
der Noormannen niets dan vreeselijke zonde zijn
Willibrord was zeer verschrikt over dien heftigen
uitval van zijn' jongen meester en zweeg daarom.
Maar zijne moeder sprak op bestraffenden toon»En
als het nu eens waar was, Siegbert En mijn hart
zegt mij dat het niet goed kan zijn, geheel onschuldige
menschen zoo maar te. overvallen, te berooven en te
vermoorden, alleen omdat zij tot een vreemd volk
J3
tt
s- s- 2.
»Qo28sEg
o-
a
ck ar
0
O rr
9»
5- O B
g; g.
g- 8 K
(•-CO ►O
ff 6. I
