If
Het liefst van alles zou Winifred luid gejubeld hebben,
toen zij die woorden gelezen hadmaar zij bedacht zich
nog juist bijtijds, en bedekte haar mondje met de rechter
hand, daar zij den berkenbast-brief in haar linkerhand
hield. Het kostbare stukje bast verborg zij in haar
kleedje, wierp den pijl in een wijden boog den muur
af, wierp nog een haastigen blik op Willibrord, dien
s
UI r*
V
f_L
s N
n
SL
s=s
r- 23
<0 r-U 05
\0Q_
<D QJ
O's
13
TalU
tc
voHnaiaHxaY ft
Vol ongeduld wachtten zij den avond af. Hoe nader
het oogenblik kwam,, hoe meer Aethelburga er van
overtuigd was, dat de geliefde zelf den muur zou be
stijgen haar hevig kloppend hart voelde zijn nabijheid.
„Hij zal zich zelf in gevaar begeven, en niet den jongen
voor zich laten opkomen," dacht'zij bij zich zelf. „Ik
geloof ook, dat Winifred gelijk heeft, en dat hij mij
komt halen, want dat ik hier mijn moeder heb gevonden,
kan hij niet weten!"
Het was te donker, anders zou hare moeder haar
diepen blos gezien hebben. Zij voelde slechts vol moeder-
qaqqi -Jajsaiid apno aip si JBp Ijara Soa puBfu ajsgj»
özao qqquagoo j( do si jpmmoeg jbbj^ *si ojsqiajs op
qfqeqiaAV uapieq suo uba eiM 'uotz uapnoz 3bbj8 laqaz
ua 'utiz puizag poog firn qaaijs 9zop jm uanuum ojsaara
op Sjoaos qEquoosied ufira eA{Bqaq JBp 'pM j99ay qj
•p{90A9g
tojb uauEira Uba jqoniq gp jjaaq Eiq jubav 'uajB{
J9iu jaq fiq jbz 'uapEimiaA UBq suizsgiuee jbbui qoo
jaq jpiAYUioag sjb i 8bbja 9p J99z si jup 'jbz uaraoq aoj
-innp ]9q jo iBBjq -uajqoaA Bginq{aqjey rao jbbui apiap
op JOOA flM sjb 'u9a8{ U0Afl{q {bz U0piaq SUO UBA u99
sjqoajg -uojbjioao cim ubb sqiqospaog jioou Bginqjaqjay
{bz U9 pUBjlASpOOp uflUZ SI J{UAVUIO0g 'U9A00J9q {99p
-ji9 qfqiapBA ufira uba Etui uaqiM BpiipuiA\. uo uoAg
é§uB{ aoq jooa ]99M 9{M qoop 'autim jaq jaq qi uioou
^°N l puBpopBA uEim ug j U9J99{ Bginqjaqjay ua n
UBA 0UIBb8 qoo {ias. qi U9 i U90p 9UJBBS Jip qi {bz 'UBq
uopjoM uajsiiqo U99 8ui8mjiaAO jm jajBj qi sjy uaqo
-00{J9A pUB{I9pBA uEllU U9 j00{9§ UflUI AIUOJA U99 UBA
0jjimj8j qi JBp 'U9§UB{J9A j8iu qOOJ JplZ fl-Q -JJUMUIOag
S{BOOZ lU9ëB{SJ9A U0I0pUiq U9 U9AS.U0IA 9Z00{i99av JIOOU
U9 'pfiijs uaqEqiaa U99 ui uBp jqiniqag siopuB jioou
pjBBAVZ uflUI qoq q{ 'U9UU0M9S JJBq uflUI J01U u9 piBBMZ
ufira jara JBBq qoq qi i uapioAV aufira op jaora f^"
:su9aei{oa Eiq appiooMjUB
U90J, 'UBB Sip{up9gu0 JBBq OpJOOq JIBf oguof 0Q
l ueuioq UBA qfi{9Amq gpjqnjag U99 'piaq
-uagguaS lapiaq aau squBpuo 'UBp je uoq i uapuiApaog
UBp ]9q tlA\ U9UUn\{ 'OpMUOJ] q{OA ufïz UBA puBfiAspoop
U99 J9UI puiq g{U99 uflZ JBp 'u0A0g 90] gU!UIUI9]S90]
OuElZ JIOOU J9 UOZ ElJJ 'UaSqBg J9p I0pi9OAUBB U99 SI
ubui uCijy 'poopag jqaq uauuBut ozuo U9 puuo]S9q jqaq
qqojnq uozuo fig ]Bp 'q{oa suo uba ]ciz puBfiA uae Eig ]Bp
]iuoq EiqjBBQ "uagjOA uauunq SiqiMfuA jBBUoipuopogjB
U99g noz fiz i auEtui ]oq qoo ua JBBAizoqpjooq JBBq ]Bp
si qoo] ug" ]jooa gpsuia jaaz gmg Bq]up{bg jbbj\t
(ij oiBM UBBpagao] |oo{o3
suotiz I99UUBAV S{B 'j9I{ U9A9 UJ]SIiqO S[B ElUI SI Bgjnq
-{oqioy 'aounoq U9J99{ 9] ]SU9ipspog U9qfi{9]suqg nop
'J9]snz OuElta s{BU9A0 'JBBU J90Z J9 ]gUB{J9A U9 J00{9g
opno ]9q UBB §UB{ {B ]J9jElM] J9P90UI l. ]SU9ipspO§ UIO
SlUI9M 'sguiqi^Y 0]S99UI 9p S{BU9A9 'j99g }{9Z 5{I iu9Pi9lI0S
]9iu suo {bz ]Bp 'qoy" :]iti 8iqqn{9gj9A0 daiJ 'Sbz
P{IIAJ9A U9§UB{J9A 9]SglJUA UflZ UU 9ip ']J9qg9Ig qOOQ
•gl]SUJ9 Bq]ljp
-{Bg 9pi9Z 1(i uapog op UBA ]9IU 'por) U0pU9A9{ u9gtu99
uap uba guipio{ 9p si ]9q jbbui 'uopuoAog ]J99q Japaout
U9J0{J9A 9JBq J9U{ puiq 9UIJB ]9q ]Bp §uipi9{ oqtqjBBq
-japuoAV U99 si ]9q 'qEqag {9av ]qoq tig 'Bf -pBqggjoq
uaqqoq 9] qi{quagoo 9]SJ99 ]9q uba 'n qufiqos Bgjnq
-{9q]oy ouCiui qoo qjaqgaig ']si8joa ]9iu n ]q©q Eirj"
(,l fun jooa AvnoJAquoE Jap ]JBq ]9q ]dopg ]si8j9a Eiui
qi qaq 'fun 897 -U9Z9{ uagoui 9] pjooMquB 3ti]sung uaa
]BB{9g {apa JBBq do 9pU99UI qi JBBUI 'pjOOM]UB9g pJOOAV
{9qua uaag ]9ui Eirot ]j99q E12 'sinq ufiui ui S9J9]S99UI
9p JBBUI 'uapJOM 0p{lM pgBBIU]SU9ip 9utltU ElZ JO ]9IU
'pgBBJAag 'U9p9{9g jbb£ j{BqjapuB nu 'jBBq qt qaq {90A1
-agsgfijq J9puo uappi{-\[ 1 uag{OA Eitu Bgjnq{9q]ay {tav
saf{b jooa*qooQ 'U9UI9U uaunnq uaqqaq aam
qtqaqqBuiag qi noz pajjiui^ 9ui9{q 9p ua 'uapl'qg 9]
uap9U9q jbbu Mno] ]aq s8ub{ mo utiz guuq ]9iu noz fjz
^uapouaq jbbuuaptaqnun'qi gfijq aoq jbbj\[ 'uaqojdsag
n j9ao apjai{ {oa qBBA spaaj ]jaaq fiz i uuq uejaojgaq
J9]snz s{b n' fiz ]Bp 'uognaqjaA qoiz {bz japaopf j jooa
puaqaq ooz qi{qu9goo ajsjaa ]aq uba jbb{98 s.Bgjnqjaqjay
Eiui inBMq uxojBBp i u9qqoj]9guBB n ]0j pfi]{b Eiui qy
9p{90A TUOJBBp pMnqOSJBBAiag U9pUBtlA 9uflUI JOOA Sp99J
fiiu fig ]qaq iuojbbq j pi9{og laqfqjbbqjapuom sjai ]ioo Eig
ïqaq'uapog 9]ooj8'o Japaoui sygjnqjaqjay Eig ]fiz"
uoo] u9qfq9jqoojs]juq do qoop 'jqoBz iaz ua uapuuq epiaq
ajbq Eiq daajg doiBBp jbbj\[ -guizbqjaa uba daoijm uaa
9]iaoiu ]9tu s]qo9{s ojqnjpjapuo ua 'uibujoa uapjooM
aaoaaauaHOg na -svvj\j nva Noxanmag
YflHflaiaHiav
ot
48
AETHELBURGA
Feuilleton van Maas- en Scheldebode
33
Eindelijk zag hij weer duidelijk twee donkere ge
daanten en de eene daalde langs het touw neer, doch
dat was niet zijn meesteres, maar zijn meester. Hij ging
hem tot aan den muur tegemoet, want hij kon nu
werkelijk niet meer stil blijven staan en vroeg geheel
buiten adem„Waar is Winifred en waarom komt
mijne meesteres niet
Siegbert legde hem de hand op den mond en trok
hem mee. Pas toen zij een heel eind het bosch in waren,
stond hij stil, pakte den jongen bij beide schouders en
begon diep ademhalend:
„Weet ge, wie ik daar boven heb ontmoet
„Nu, natuurlijk mijne meesteres Aethelburgaik heb
gezien
Doch Siegbert viel hem in de r®de en zeideNiet de
edele jonkvrouw, om wie ik naar boven was gegaan,
doch hare moeder!"
Gelukkig waren zij nu reeds zoo ver van Arendshorst
verwijderd, dat Willibrord's uitroep van verbazing daar
niet meer gehoord kon worden. En haastig vertelde
Siegbert hem nu, wat hij daarboven gehoord had, ver
zweeg zelfs in zijne groote vreugde niet, wat hem nog
het beste van alles toescheen, namelijk dat Aethelburga
hem liefhad, dat hare moeder dat hem zelf had verteld
en zich verheugde over hunne wederkeerige liefde.
„Maar nu," ging hij voort, „moeten wij een nieuw plan
maken,, want met dat touw alleen gaat 'tniet. Zij
willen ook al de Christelijke dienstmaagden meenemen.
Over acht dagen klauter ik weer naar boven; ik hoop
dat Ffeva, de beschermvrouwe van alle minnende
harten, mij een weg zal toonen om de liefste aller
jonkvrouwen voor een vreeselijk lot te bewaren en
haar voor mij te winnen
Willibrord, de vrome Christenknaap, schrok bepaald,
toen hij zijn meester de heidensche godin, welke voor
hem een booze geest was, hoorde aanroepen. Doch
gekeken of zij hoorde door de stilte vlug driemaal
achtereen een raaf krassen. Zij schrok hevig van blijd
schap, en keek met een kloppend hart naar beneden,
doch bemerkte tot haar groot verdriet ook ditmaal niets.
Maar nu hoorde zij het gekras weer driemaal achtereen
en wel zoo luid en van zoo dichtbij, dat zij onwille
keurig naar de toppen der dennen keek, die bijna even
hoog waren als de muur.
Ondanks al hare goede voornemens kon zij toen een
lichten kreet van vreugde niet onderdrukken, want daar
vlak vóór haar zat Willibrord in een den, en zette een
innig verheugd gezicht. Maar toen hij den lichten kreet
vernam, legde hij vlug de hand op den mond, als om
te zeggen, dat zij haar mond houden moest. En zij
volgde dien wenk zoo precies op, dat zij onmiddellijk
haar twee kleine, door de koude rood gekleurde handjes,
op het beweeglijke mondje legde en het vast toekneep,
opdat er geen gebuid meer uit zou komen. Toen klau
terde de jongen voorzichtig naar een plek, waar de
takken iets verder uit elkaar groeiden, wenkte met de
hand, dat Winifred bukken moest, en hief te gelijker
tijd zijn boog op. Zij begreep hem dadelijk, verborg zich
achter een stuk muur en wachtte vol spanning op den
gevederden bode. Deze liet niet lang op zich wachten
vlak naast haar schoot Willibrord zijn pijl in een balk.
Vlug rukte zij er hem uit, maakte het stuk berkenbast
van de punt los en las de met een mes gesneden
woordenSiegbert waakt en hoopt. Laat vannacht
een touw van den muur afhangen dan kom ik boven!"
AETHESLBÜRQA ii. 3
O
ïl
•e
^0
£5
o
Éf.S
P5 -
E3 "3
EH
s-.
<D
„O CS
CD
■o'73. E
c
S
o
a
T3
<D
0
CD
0
rf
cu
G» CU
s
<D
ja».
«XS
-- A4 O
g o eu-Cco
io
.5 S
A* 2^ S aD
h
s
o
cq
h
a a
o AS -9
g gas
- fl
p, e O* g-c
CD M
O
o
K* S
a
p in
(tï
N
an
b cö
S j=j
Oc r-i
O
S p-l
QJ i
o
<0
c
s
c
"c
S S
poq 9] {9M qoiz 9ip 'pejjiatAV na Bgjnq{9q]9y 9A{Bqaq
'nagB{ uaqnozjoA dBB{S u9]sba ui i9raBqu9poq]sn9ip
op ui U9{{B puoAB uaip ]Bp 'jaq appetqosag ooz ug
'ubb]s qn]s JBBq do
J99{q .Bq]ijp{Bg qooQ -apuoqaq qfqjea tiz s{booz 'epguB{
-J9A apjeqag uojBq jbbu Eiz jBpmo 'qoo UBp ua 9]qBBiu
JBBq J9A0 pgjOZ9q q[l{JBBM qOIZ elz ]BpmO 9]SJ99 u9]
i UBugaara u9]B{ 9] JBBq rao japoora 9JBq gaojA f12
,;u9p[tJA9q 9] suo rao uapuiA 0] uejaAA
g9AV U99 {9AV {bz fiq qOOQ -U0A9gsEljd J{nAVUJO0a U,BA
qBBJM ap ubb ]9iu qoo Eim uauunq uepoqjsuaip apaog
aip {B ua ]9iu japaora qoop 'uapfqgju uauunq a\no]
]aq sguB{ {9AV 8ou noz qj -{BBra]ip jooa a]sutra ua]
'sjaagjaAaj si jaq qoog 'uaqBra 9] muoja aufiz joj Eira
rao jraoq Etq i pgi]S9Aaq uaqqaq uagoo ufïz i pgazag
Eirat]( ]jaaq puora utiz i uaqBra uiab{s ]oj ]ioop Eira
{bz ua UBq Eig" 'pjaAV pSijsaAaq 8ou jauq spjojqi{{i^
joop 9ip nu 'uaAagdo uoq dooq aqftpiaaq aip {aus ooz
Eiz ]Bp UBp 'puq 0] 8ou ajdo{q ja]qoops{JBg jap jmq
aqos]OJ] jaq [im ua88az qnfuaAB{s jaq jbav 'pfaoAag giu
-iaM aj 8ou pnq Bgjnqjaqjay -gnjaj jaaAv pCi]{b uauiBAvq
uajqoupag aqfigaaq ooz qooj ua 'agipaouuaAo aip iBBjq
•ua]b{jaA noz puBjjapBA ufïz ua sinqj uCtz {lAijuaJBq rao
Etq ]Bp uajqoBMjaA 'auaguBAag auiJB uaa 'Êiz uoq aog
'iuBA\qjooA jsaijp aj {B JBBq ajqonpag aip ]Bp 'aaqqqq
-uagoo ja uauiBMq i9aA\ UBp jbbj\[ "pgjOAag ufïz diqos
ufïz do dBqospCyiq {oa UBp raaq noz eig "jbbu jjnq jBBq
apguB{J9A jBBp 'uajaaq aj gnjaj pmqjapBA jBBq jbbu
uauuiABjs aqfqajsijqo ap ua 'japaora ajBq 'raaq jara rao
•jqonpag puq muoja sjjaqgaig sjb jjazqoiz Eiz laatiiiBAv
'uaraoqagdo JBBq fiq jaiu {aaqag ui Soa sbaa uaAEijq
9] puB{ aqosuapiaq ui rao ajqonpag ap ijaiu jjaz
jbbai si {9M ftz jstav ]Bp 'u0aa{ uauunq noz japjaA UBp
jaiq Eiz aoq ua jo 'apjaijag nap uba 8ni.iaaqaq ap do Eiz
0]dooq{BAag jip ui iuaguip aqn jdooq apjaq 9Q "qEqaq
-qiiqosiaA jaara jaiu JBBq uaaqos 'uappaj uajB{ aj dnqos
l£ aaoaacnaHog na -svvj^ nva NOj,aTHnag
jBp 'jquapaq uB{d uaa {9AV 8ou qoo pioiqiqiAV ®ni9{q
apjBp ueiqossijq "Suiqj, jaq ui qpA jaq jara jbbjs jaq
aoq uaraaujaA aj uajqoBjj uaqossnjui uaqnz fpi -Bgjnq
-{aqjayjara ua avuoj jaq jara jfiz jaiq Eig jBp qoo UBp
fig 3joz f ufïz jaiq jaaAi jnn apjjazjip do qi {bz qaoAA
9U09 j9a0 uapaq qoog -qaq UBfd gipuBjsjaA {aqua uaag
gou qqquagoo j, do qi {9Avaoq 'uaqura uB{d japuB uaa
uajaora fi^y 'opjai{ autira UBp uaAag {bz stud jaa uaA9{
utira qi JBp 'jBBq gaz na 'snqsguiAopaA sjb Etui uba snq
nazap JBBq Eig jaag 'a\noiA aiBqiaip aufira Eiz ua japaora
aufira qoo Eig jpjoM ubq" jin daij ua jJBq uhz ubb
JBBq ajqnjp 'aveioja apno ap guqaguof ap ajsnq uaoj,
(<j UBBg 0A{9Z
9UJBBg ooz apjiM f{2 'uajqoBp dBBuq uap ubb sjqoajs qi
ua pajjiui^ auiajq ap {EiMjaj 'jjeaq jqoBMiaA n Eiz jBp
'qoo qi joo{ag nu ug" -Bqjijp{Bg appjooMjuB (('uapajjdo
9{aaqag JBBq ubb qi aiz jBp 'jai{ giuui n jjaaq Ei2"
ui ï9H ?Tra ?ïz 1J99T snag gou j( 802"
apjajsinjj ua auioja apno
japsjnq uap rao uauiJB aufiz fiq gao{s suaado 'guqaguoE
uap uba jJBq apgiuEidag jaq jooa raas{Bq sba\ jbq
((iuaA0gjaAO raaq ubb qoiz UBp
'uaAjajs j0A9i{ qoo noz Bgjnqjaqjay ug j aop jaq qi
0ujbb8 aoq 'jsiav suaa Eiz s{y -apjapnu jara JBBq jpiAV
-ujoag jBp 'ubbjsui noz jooa U9A9{ ufira jara ja qi JBp
uaAojaq uajB{ Eira jjaaq ua. ubui JBBq jqBBAvaq Bqnig"
'Bqjijp{Bg apiaz <('uEiz jsnjag 08 junq juajjmojBBQ"
jpiMUJoag qjnqos uaip jara jiiooai qBp uaa japuo Eiz
JBp 'fiq jsnj uaa8 ja qaq qj -uaraau uoq apara puoAB
-uba ajsjaq ufira qi jBp 'appAV qj -ubb3 jioou {BAag q{a
q{9 ui {bz jBp 'uaraau aj aara uapgBBrajsuaip aip {b rao
•noz uaquap UBp u9{apuBq javaq {99A qi qaAiaoq 'uaquap
-Bu jaAO qfi{adfij suaa ia {bz qj" :fiq apiaz qfqapmg
•uauuBui aqjajs ua afiJA
jooa jara qoop 'uaAB{s ua uaMnojA jooa jqiqosag s{B
sguiqi^Y ajsaara ap s{booz 'jsuaipspog uaqEi{ajsijqo uap Ciq
36
AETHELBURGA
Feuilleton van Maas- en Scheldebode
45
argwaan voeden. Neen, kinderen, moeder zal voor jullie
zorgenzij doet 't gaarne. Ik zou mijn leven graag
geven als ik er jullie door kon bevrijden. Maar boven
dien kan ik 't ook het beste doen. Als huishoudster,
wat ik toch feitelijk ben, al gunt Kraka mij dien naam
dan ook niet, ben ik toch altijd gewoon heel laat
's avonds alle vertrekken van het slot nog eens rond te
gaan, om te zien of alles in orde is, of het vuur goed
is ingerekend, of de fakkels gedoofd zijn en meer der
gelijke dingen. Dus kan men nauwelijks iets vermoeden,
zelfs al zag men mij waarlijk. Met den ouden nacht
waker ben ik bovendien op goeden voetdaarom zal
ik naar boven gaan, en hooren wat de jongen ons van
zijn meester heeft te berichten! Een touw zie ik ook
wel kans om te krijgen en deii torenwachter breng ik
van avond, omdat het zoo koud is, een bijzonder groote
kan mede, zoodat hij slaperig wordt en niets ziet. Maar
spreekt er verder met niemand over, ook niet met Drida
of de andere dienstmaagden. Met opzet zouden zij ons
zeker niet verraden, maar door hare opgewondenheid
of een onbedacht woord zouden zij onze wantrouwende
meesteressen licht op het spoor van iets bijzonders
brengen. Gaat nu maar rustig met de anderen naar
bedik waak voor ulieden. Moge de trouwe God alles
ten beste leiden. Hem willen wij danken voor den straal
van hoop, welken Hij ons heden gegeven heeft."
De gedachte om zich door Siegbert uit de gevangen
uitvoerbaar is, zooals hij ook dit plan heeft bedacht.
Alleen met hem ben ik hier gekomen, want ik wilde
geen mijner mannen in dit geheim betrekken. Vergeet
niet Winifred van hem te groetendie roemt hij altijd
uitbundig. Het liefst van alles was hij zelf naar boven
geklauterd, maar ik liet hem beneden om de wacht te
houden. En nu, vaarwel Ealdritha spoedig mag ik
zeggen moeder; over eene week ben ik weer hier!"
„Vaarwel heer, en God bescherme u!" antwoordde
zij zachtjes.
Toen keerde Siegbert zich nog eens om en zeide
„Zeg niet meerheer, zeg Siegbertgij zijt van hoogere
geboorte dan ik, gij zijt eene koningsdochter, de vrouw
van een Earl en vóór alles de moeder mijner aanstaande
„Nu goedendag dan Siegbert, mijn zoon, vaarwel
God zij met je en met onszeide de oude vrouw en
weinige oogenblikken later was de jonge Jarl tusschen
de donkere dennen verdwenen. Hij had haar nog eens
aan 'thart gedrukt en het was haar te moede alsof
door die omarming nieuw leven en nieuwe hoop in
haar oude hart waren binnengestroomd. Zij dacht vol
verlangen aan haar man in het verre vaderland; toen
Siegbert sprak over wegzeilen op zijn schip, was het
dierbare tehuis in eens veel dichterbij gekomen. Doch
nog meer dacht zij aan haar dierbaar kind, dat beneden
vol spanning haar terugkeer afwachtte. Vlug haalde
zij daarom het touw weer in, borg het weer op zijne
plaats, en sloop terug naar hare kamer.
Zoodra zij de legerstede harer dochter naderde, ging
deze overeind zitten, omarmde haar, en fluisterde haas
tig „Was hij er
Toen vloog er een ondeugend lachje, het eerste na
vele jaren, over het treurige gelaat der moeder en vroeg
zij: „Wie? Wien bedoelt ge?"
