r
rv
i
m
o
cl
cd
ra
ra
m
m
F08
S=0 I»
t=a
f=)
cs
f
t=-
oö^TT;
.-oho
a i-
js. P» T) to ?3
gl-5' SSP
ܻn i i
CD
CT
3
C2 h*
c-f- g
CD
5
N
so JO SO
o a a
J*T
fD
b-o
so a
cm".4
PT O Cb
D*
D
Erf
lr«
fe!
W
jjq CD O t3
czd Bl2
S ET CD
fel ~s
t-; a, as o
£3 1—1 h-i
t *0 H<
o
p a 3. cd
s «Tb
CD S p" <j
h M ~3 f
z êa»
fffo
er aa
-g, 2— CDS g p
fcï >J o-
P? os "o
^8 r
SL«!
CD ujk
CD 2
*8
CD I
aip rauAAq tin ug 'unnjsiaaAA uauunq noz jaiu jjuaauxo
-8g U9 U9Ag UUA jqOUUI 9p jqOOAag II9(Io U99 u1 sjj8z
qoo *pxnnAAz§ujs gipjeAAeS ufiz jnp 'uaAagaoj jsaora fiq
juuaa 'jaiu jqaxjsjOA Citf jsiaa uaqiaxaq 8j pop ufiz mo
gOAA TI99* qOOQ *U0q JO QJIJIAA J0IU J0q fiq JUpUIO 'U9A
-9§9§do J8TTI poom nap raoxuup uaajju tin joj pnq jxeq
-§9tg 'jm gaouag gidoquuAA xa guz jag -ufiz raunuagjxa
uag'uof nep uagaj juAag qjo ui noz na xaguAAz s(U9Ag
suaa 'pnq peojAUi Sou qoo jjnAAuxoag na uaAg uajinq
aip 'xajsaixd oq 'saaAAaoj jjnAAuxoag unn ugxnqjaqjay na
p'jaiqjuo jqoax paog ufiz raeq Suip jaq sju noz uaop qooj
fiq juay 'uazuiad uadooj sjaagxaA 9oj nn joj pnq fig
•ufiz aj aauoxj nnq
jqaijdxaA snp na 'jjnAAuxoag ue naAg uba uauuura uax
-■bav joq innnt 'pmzeS paog |9av raaq nanirem 9J9A 9J"bav
jqomq nep nj 'jqnnmaS jam jqeijsjoA ftq pnq trejd lapnn
n99 qoop 'piBBAiz qiajs nfiz man ne 'mmqs soj do ia
sgnqepnqq uaa nnn orep jqonpaS sjapm? sjat tlv,v, jioon
90j nn joj pnq ftjj 'uaip fiq ajqnjpiapuo pfij jajqoai .xaj
jsinC gon qoop 'uojoojsaSjin jaajqqoinf uee fiq pnq nn
-ftg -gooAvdo neunnra aqiajs jjbumj jgav naSaj joqoqniq
nonrajq nfiz jam aip 'joo nagpnoq uae snAV jng 'nraq uop
-snnqiaA dnnnq nap uba ppqSinurzdiaqos ap na SapaAO
joq qoo ng 'piapnozagjin siajsend aguiaa 'nsAfuqos na
nez9[ pnnmain noq pnn[ nfiz uj -pnq uva dijgaq airnqj
naag Etq innAi 'qmds naSuip iaAO jnnp 9ip 'nnn naguof
naniepj nap pnp agmq ap qaeq SniznqiaA nnA raojg
j jguaiqiaAO sai
-ajseani 9Jnq uvv nnp dnqospooq ap pajjiuiyj .renAV 'ni
jqomq nap qi jaiqos jfid naip na 'jfid nfim nen unp qi
jaqqui jnp 'jsnqnaqiaq afqnjs uaa do uaAfuqas jqoiiaq
jaq jnz qj "pieajaS naAfpqos qi qeq saiajsaam aufira uiia na
mnq nny "uatnoqaoj uaop nnq najqopaq in-nq qi aoq jqonp
-aq jn qoo qaq qj masjooq aj nn jnnj uaa unA sniqag jaq
joop najaaA jsmoq nfim mnq aop qj 'nedoojpnoi jaom uajinq
jo jqomq uap do jaaA fiz jnp pgezeg jn poJjmjAi cl8d dp
sjnnq u9qi9A\ qi jnpdo pniq 'iasjnnd jeq jm
snee fira dpjj« paijiuiyv joj ua »j uaop raam sjein af
fiq jnz unp 'uajnq lajnAv fif nrj« :npiig joj qfqapuaiiA
na gijsnj fiz apiaz domng jjnopuiqiaA jam ajgooq ap
do smzsginea naq qi 'pnaiiA 'nadjaq af [nz qj« appz
na uaioA mnu SnjA nginqjaqjay pn.ij 'namoqiooA 9j
pgnnrajsuaip aAvnoij .lamq guqapnnqsim aiapiaA rag
■naiooiiaA uia naag pfijjn gou fiz uoq jsgnn jajnoj uba
mnm f qosisqnsjegny mnq do jaaA laaz qaajag qosnaag
nfiz jubaa 'paog jaaq maq pnojsiaA pgnmnjsnaip ag
napnoqagsinq qfqasaaiA naqqaq uapaqsgfuq
aiqnf i napjoAV aj uapuoqiaA mo gon uagniA najaA na
'nnnjs aj jn apam ap nnA jain nfiz nanunm ap iajuAA
jnnqna 'do suaa jamma uaip qng« naAvnaaiqos aj rap
-mq gon fiq nogaq njq -apjaminj laAo.iajqon fiz jnpooz
'jnnjag j( ni punq ajqajAaq paojq jam anfiz jam mnq
gaojs na pnapaoM fiq p.raAi 'nnnjs aj do jepuoz apjig
lap.mq gon 'jquqosiaA qfqapoop 'npijg naog -naraoqeg
j.ioq aj gon qooj guinaam uagia ufiz suaS]oa sbav qoop
'do snjg ginom spaai mnqqfijq pnq fig najqopsdaaqos
s[u paap jsuaip pfijjaqfqagaj aip 'qoqsdaaqos ap sbaa jag
ua.iapnn
aqn sjnuaAa uaqniip afsnnjg uaa snaa aumng qoo noz na
nnA gaonag ia qaq qi uapnoMag rap uapniqiaA jaq fiq
snaa nu djaq ppnqag gaouag gunj af qaq iinj« dauaoj
mnq fiq jfrniaj 'naqqoijag gooqrao ua nadaigag uamq
ap fiq mnq pnq 'sum jndsaq paojq jam neAoq joj .lapno
nnA aip 'gniqty ajsaoM lapnozfiq nag 'gniaj pioqqfqaq
-J9AA aAui.i ap joj mnq jqomq npiig nnA jig apinj uag
•naAaooz sjn pnadoq
-nnAvua soojajsooij ooz laara jam qooj fiz snM 'ajjqopi
pnnpiapnA jaq do iaaAV nu qqq namq fiz naoj mnjq
•naqnids apgnaiA ajsjoo.ig ap nnA mnq eqjaAv 'uaqfiq aj
uagoo apnajnijs aip ni naaq lapaorajooig amq nnA qfq
jaq .iaAO mo 'aoj gnipfiAVjuo mnq naaqos jaq rao pjooq
jaq fiz apmnip grqy majsmq jsaom lasjund jaq josjn
108
anoaamaHOg na -swjq uva noxanmag
YoanaiaHiav
S6S
300
AETHELBÜRGA
Feuilleton van Maas- en Scheldebode
293
oude Sven, de opperbevelhebber op deze reis, er tegen
was. Maar 't zal een wanhopigen strijd kosten, eer ik
haar heb veroverd. Beornwulf, de schoonzoon van Sven,
begeert haar als slavin. Wij hebben reeds bloedig om
haar gevochten, en wij zullen wederom bloedig om haar
vechten, als ik mij niet vergis. Een jaar geleden heeft
hij mij haar plechtig beloofd, doch die kwaadaardige
schurk houdt zijn woord niet. Door zijn vertrouwde^
Knoet, wilde hij mij op Hengista door sluipmoord om 't
leven laten brengen, maar mijne dappere Olaf sloeg dien
ellendeling den schedel in, en dat zou ik Beornwulf ook
wel gedaan hebben, als mijn oom niet tusschenbeiden
was gekomen. Nu moet het Folkething, beslissen, wien
zij behooren zal. Het is mogelijk dat Beornwulf s partij
die grooter is dan de mijne, tegen mij beslist, doch dan
ontvoer ik haar, al zou 't mij mijn leven kosten. Sven,
mijn oom, zit in de hal van mijn vader, waaruit ik als.
kind met mijne moeder en zuster werd verdreven. Het
volgende jaar zal ik mijn erfgoed bij hem opeischen, doch
ik weet, dat hij 't mij niet goedschiks geven zal. Hij is
niet boosaardig doch zijn vrouw en zijn dochter zijn
echte gieren. Daarom wilde ik eerst schatten verzame
len, en daarmee mannen werven. In plaats daarvan heb
ik de meeste mijner oude mannen verlorenalleen mijn
moed nog niet en ik durf het wel met allen op te nemen.,
ter liefde van je meesteres
»Woont gij niet meer in 't zelfde slot'?« vroeg de
jongen.
»Neen,« zeide Siegbrt, »en na hetgeen is voorvallen
wil ik mij ook niet meer op Arendhorst wagen; die
gieren konden mij wel eens aan stukken scheuren
»0, dan is 't maar goed dat Winifred bij den ouden
meester is'; door haar kan ik dan mijne meesteres be
richten doen toekomen! Loopt het bosch tot dichtbij
Sven's burcht door?«
»Ja waarom vroeg de jonge Jarl verbaasd.
Het kleine meisje hielp haar handig en toen Drida
de stem harer meesteres had gehoord, begaf zij zich ook
vlug aan de haar opgegeven taak. Winifred droeg den
helm en het pantser naar hetzelfde hoekje, waar zij
het kostbare Evangelieboek ook reeds onder een ouden
doek had verborgen. Aethelburga? had werkelijk van
hare grootmoeder iets geleerd van heelkunde en reeds
menige kleine wond verbonden. Maar voor de vreeselijke
wonden van deze vloekende, half dronken mannen had
zij eerst een waren afschuw. Doch zij smeekte Bod om
kracht en haar gebed werd verhoord. Het beven harer
handen en het bonzen van haar hart hield spoedig op
ja, zij had zelfs spoedig een echt vrouwelijk en echt
Christelijk gevoel van bevrediging over haar moeilijk
verplegingswerk. .En de woeste Vikings merkten ook
spoedig, dat hare handen veel zachter en geschikter
waren dan die van den ruwen scheepskok. Als zij voor
dien tijd met een' zekeren schroom hadden opgezien tot
haar als de Walkure, die dapper als een man had mee
gevochten, dan nam nu de zachte verpleegster aller
harten stormenderhand voor zich in. Het waren groo-
tendeels hoofdwonden en verwondingen aan den schou
der, die zij bij het beklimmen van den muur hadden
bekomen.
De kok bemerkte spoedig, dat hij eigenlijk geheel
overbodig was, en dat de edele jonkvrouw een tienmaal
beter dokter was dan hij, doch beroepsnijd kende hij
niethij verheugde zich oprecht over de goede hulp. En
toen een oude krijgsman, wiens verwonden arm hij wat
ruw aangreep, hem met zijn gezonden rechterarm een
klinkende oorvijg gaf, en hem bovendien nog allerlei
scheldwoorden naar 't hoofd wierp, slingerde hij van
zijn' kant, half toornig, half in zijn schik, den patiënt
het verbandlinnen naar het hoofd, en ging met groote
stappen heen, om zich met den grootsten ijver aan zijne
liefste bezigheid, het drinken, te begeven. En nu hij deze
ui
o
g
s
UI
a
ra; cd
M c°
OI
ft
ft.
C
C
5E
N
N
56
A
Si
a
o
r—*~
P
co S"
CD-3
CD
o 3
CD <2
rs p
g-CL
CD
CD
P
S3
S3
CD
c sr CD N C__<
<9
i ^2^
i| Es
n «k -
o 2 ra
Oa 3 ft
I M I CD
SÖ
!=-
£3=
tea
BÖ
se
ft®re,B»BMMOOooOBeoooos g_® I
I I SS I I S'I I l'l I ë"M 'I 'I 51
fe. W K S® o
J: CO
a 3
a 3 a
d; r
o |g
GO
o co
»^b?«bmm»ooooo»ooooos! ES"
sl - I I ëëêël "I "I I 'I ël j I 'I 'I rtl®
61
▼eanaiaHiHT
xnnu pfijjn Sou apxnnjs uSxnqjoqjsy 'uoq uapnoq Soo j(
ui paog punuiei xaqaz uaa jjaz fiz xnnM qoop 'jqxamaS
-do piaAv punmaiu xoop fiz xnnM 'uadoxqagSaAV afqaoq
uiajq uaa ui fiz suaa 'uauuoAuaAO pnq siaAoox appAV xap
piaqfiqnu ap xaAo quqos uajsxaa uaxnq fiz jnpny -apiaxqos
jêiu aip 'agiuaa ap suai poijiuiy^ -gidoquuAV apiaxqos
ua aauoj japunq uaa do uagnjsxaA jaaqag jnz npixg
»j xnnM jaiu jaaA! qi qoop
'uaizag pnq suaa jn af qi jnp 'uaquap nufiq noz qj«
pgazeg
ueojua uaqaqagunn §unj jnnrauaa sjqoajs xnnq pnq fig
•uajsgxa ap unAuaa jaiu jqaxjsjoA xnnq uaaqos uaAg juba\
'uaxaaqxaA uauunq aj pxoojsaguo qfqamnj jxnp apno uap
unA guiuixaqosaq axapuozfiq ap xapuo ua diqos jaq do
'uedoq qoo unp fiz jqoom uioxnng -pjuAiaA nSxnqjaqjay
jooa uiooiqos uagiAoojaSfiq nufiq jaui uajunjq aAvni ap
pnq A\no,iA aSuol' ezap iiua piaqxaddnp aqfqapiioA\xaA ag
•piaqxaddnp ua jqonxq aqfijuoosxad sjn Sóoq ooz pjaxaAi
xaj sjaiu ajjqon unraxoog uag 'uajnjag jsnx jaui aoj
nu joj xnnq pnq ua jq 'jqonpaS xaAO qqquagoo uaa§ gou
jjaz xa pnq fiz 'pjooq j, do gou uqaq xnnq ua 'unn gou
snuxnq xnnq pnq fig 'pxamtaoqaq xnnq mo qoiz pimmaiu
pnq uaqqaxjxaA ua uadaqosui jaq uua ajqnxp ap xoog
'uapunq ap fiz Suoxav gidoqun^\.
»'jqaq uaxojxaA saqn jjaz n sjn 'guiuuiAixaAO agijqonxd
auaa nu n jdjaq jn^y j uaqaoz jaora puiq avu xnnu jin xnnf
ui xnnf xapoM nu n sjn 'uagnxp uauunq jnp n jpiz aog
i iiaxojxaA'xapaoui xegaoxA sjnuaAa 'ftui n jqaq nu 'o«
■pX8OA8§g0Al
pxaAv euagunAag sjn putq giuaa ufiz jfiAAxaj 'uaxaAOxaA
aj piaqfixA ap rao apuaip punjxapnA jaq aip 'xapnA uagiz
-8A\jn uaxnq unn jqonp fjz 'ajjqonzxaA sjai jxnras ajooxg
ap apuTajm gqnz xnnq unn ajqonpag ap jnpjoj '/Anaiudo
uapmooxjs uaunxj axnq ua 'xapaouijooxg xaxnq poop uaqfij
-esaaxA uap unn jqonp fi^ -aoAunioq uua jeoAag exajjiq
auaa jaq aAjnqaq uajagxaA uaqqaq aj saqn uaaqos fi2.
unra ap [uagufxaA jsxoqspuaxy jin uaqn suo jnz uaguof
aig j uaraoqjin jnz uajaoAagxooA ufiui 'g jsaaAiag sjaag
-X8A9J siax ajaaqag ap si ua uagijjigxaA jiaa jaeq uaqfij
-apoop xnnq jaiu suo aip 'gou gunjs aip jjaaj ung<
•xapaotu
axnq sjn gijaixpxaA ua xaqinos uaAa nufiq qeaq fiz
gixxouq uqnxvj apiaz »junn jsnq ap do jpnoq jag«
>'aA\nof ap sjn dxaqas
ooz xaara join uaiqossiui ufiz uagoo aufiiu qoop 'aoj
ooz fiiu jufiqos jag jnng sjxnnAipuuj diqos auaa jnp jo
uaiz tig jung« aoj xnnq ajsis ua raxn uaxnq Ciq 'puojs
xnnq jsnnu qnjA aip nqnxg fiz ajqnd guqasjojg -uaux
-nAAq guiuoAi sjxaqgaig uua piaqfiqnu ap ui uadaqos jfiA
ap uaoj 'piaquapuoAvagdo uua apjaaq f?Z 'guipfijspoop
auaa xnnu 'uapsaaxA uaxapun aqn xooaxbuav 'auagjnp
xnnu jaiz ajqoajs xaxnq jqoojsjxnq uap jn jam apgunj
-x8a fiz 'uaag "sum uaraoqaggnxaj jaiu fiq sjn uajnjag
uaqqaq inaq rao unnxj uaag noz Qf raaqnxag aj ja op jaq
joj rao jappira jaq unp jsaaAvag sxapun sjai jioou xnnjnu
agijqonzqosxaaq ua agijqonzqaq axnq xooa sum fiq jaiu fiz
jqonp uaAg uaprio uaxnq uny •guipfijspoop uaag xooa Eiz
epsaaxA qooj ua npixpuiyv afs uadaqos xap xaaqgnxaj uap do
puagunjxaA ooz ajjqouA\ amioxa ajaqua uaag "ui qfijagora
jaaA ooz ua'goo xnnq epunds ua 'phjjn sjnuaAa xagnra
ua xaqraos 'aAinoxAjqoxnq apno ap puojs xnng raapxoAAag
gipuaAaj jaq suaa jtjoxnq uap uua uaxoj uap do uaAoq qog
■ufiz aj jsnxuo
joa ua puajajfiAAj xaaAV doxnnp qfqapnp rao xaoxq ufira qi
aiz xnng jxapuA si xnng« :ueraraajs uapuoMagdo agiuaa
spaax uadaix qooj innra 'uapiaqosxapuo uauunq aj punraai
rao jooxg aj gou suaa punjsjn ag raajaoAag uapuoq jjixp
-jsaag uagiuaa fiz jnp unp 'jooxg aj uaraoq noz aara qoo
apjoojxaA jo 'xapaoxq 'joouagjqoa ap jo piaqgxozaq ua
jsgnn ap suaa ueAAnoxA ap frq qoog -aara irahuoz 'unuS
uagora aj aara siax apuagjOAjsxaa ap fiq uapuaqax do sjoxj
joa spaax xa aip 'suaguof ajsjooxg xap uagiraraos i jsnxag
08g aaoaauaaiiog na -swj\r nva Noxauainag
V DHflinaH JiHV
296
AETHELBÜRGA
Feuilleton ,van Maas- en Scheldebode
297
zetten liep zij af en toe naar de borstwering, om naar
Siegbert's schip te kijken, dat ook dien dag in de na
bijheid bleef.
Willibrord was weer druk op het dek bezig, en menige
vroolijke groet werd over en weer gewisseld.
Die heeft het goed getroffen, zooals hij 't dan ook
verdientmompelde de kleine Winifred. »Zijn jonge
meester heeft onze burchtvrouw lief; Willibrord moet
hem zeker veel van haar vertellen. Ik wilde maar, dat
ik dat doen kon want ik kan dat toch veel beter dan
een jongen. i-Ik geloof dat onze jonge meesteres dien
langen Jarl wel lijden mag, ofschoon hij den burcht het
eerst heeft beklommen, volgens het zeggen der mannen.
Ik heb heel goed gemerkt, hoe bleek zij gisteren werd,
toen zij Beornwulf zag, en hoe zij bloosde toen Siegbert
binnentrad, 't Is ook een aardige man, die Deen, en
daarbij is hij vriendelijk en goed. Jammer dat hij een
roover en een heiden is, wie weet, wat er anders nóg
van komen kon!«
Het opgeruimde kleine ding had het volstrekt niet zoo
verkeerd ingezien met hare verstandige gedachten. Aethel-
burga mocht den langen zeeroover niet alleen graag lijden,
neen zij had hem liefdat begreep zij dagelijks beter
hij was haar bijna niet uit de gedachten. Zij maakte zich
boos op zich zelf over deze liefde, die zij voor zondig
hield. Zij voerde alles aan wat zij maar kon bedenken om
haar geweten en 'haar eer in den strijd tegen haar eigen
zinnig hart te versterkenhet ongeluk harer moeder het
verdriet van haren vader, den dood harer grootmoeder,
de verwoesting van hun burcht, hare eigen gevangen
schap kortom, alles wat zij maar bedenken kon, en
het was alles tevergeefsZij had nauwelijks een harde
gedachte tegen Siegbert opgevat, waarom zij hem, naar
zij meende, nu ook haten moest, of het liefhebbend hart
dat alles ten goede weet uit te leggen, had het ook al
weerlegd. Hij was een heiden helaas! Maar was hij
dan ook niet zoo opgevoed en kon Gods genade hem
niet bekeeren Hij was een rooverMaar hij had ook
niet anders geleerd dan rooven en al had hij dan ook
al veel menschen gedood, dan had hij dat gedaan als
een dapper krijgsman van een volk dat nu eenmaal
niets anders kende dan oorlog en bloed vergieten. Hij
had geen weerlooze vrouw doodgeslagen, zooals Beorn
wulf. Dien verafschuwde zij als een roover en moorde
naar. Maar nu schrok zij hevig had hare groot
moeder haar uit het evangelieboek niet vaak voorgelezen
van liefde tot onze vijanden, en haar gewaarschuwd
voor allen haat en wraakoefening
Zoo zat Aethelburga in haar verblijf te peinzen, en
kon het maar niet met zich zelf eens worden. Daar de
zeeziekte spoedig minder werd, haalde zij het kostbare
evangelieboek te voorschijn, om daar zelf in te lezen
wat de Heiland had gezegd over liefde tot .onze vijan
den. Spoedig had zij de bergrede gevonden en nu las
zij de woorden, waarin de Heer ons vermaant onze
vijanden lief te hebben. Zuchtend steunde zij |het hoofd
op de hand en zeide tot zich zelf»Hoe veel ontbreekt
mij nog eer ik tot het ware Christendom kan geraken
Dien Beornwulf kan ik toch niet liefhebbendaar ben
ik bang voorMaar Siegbert Zij bloosde over hare
eigen gedachten en verzonk in diep gepeins, waaruit
zij eindelijk ontwaakte met deze woorden»Ik behoef
hem ten minste niet te haten. Ik zal voor hem bidden
of God hem bekeeren wil!« Na een poosje, toen zij
langer en rustiger over deze woorden van den Heiland
had nagedacht, en het met zichzelf eens was geworden,
voegde zij er zachtjes aan toeBidden kan ik óók
voor Beornwulf en Sven en voor al de arme heidenen
dat zij Christenen mogen worden en goede, vrome men
schenDat was haar een pak van 't hart, want zij
wilde graag een vroom kind zijn en den Heiland niet
ontrouw worden. Zij dacht ook aan de woorden harer