r rv i m o cl cd ra ra m m F08 S=0 I» t=a f=) cs f t=- oö^TT; .-oho a i- js. P» T) to ?3 gl-5' SSP Ü»n i i CD CT 3 C2 h* c-f- g CD 5 N so JO SO o a a J*T fD b-o so a cm".4 PT O Cb D* D Erf lr« fe! W jjq CD O t3 czd Bl2 S ET CD fel ~s t-; a, as o £3 1—1 h-i t *0 H< o p a 3. cd s «Tb CD S p" <j h M ~3 f z êa» fffo er aa -g, 2— CDS g p fcï >J o- P? os "o ^8 r SL«! CD ujk CD 2 *8 CD I aip rauAAq tin ug 'unnjsiaaAA uauunq noz jaiu jjuaauxo -8g U9 U9Ag UUA jqOUUI 9p jqOOAag II9(Io U99 u1 sjj8z qoo *pxnnAAz§ujs gipjeAAeS ufiz jnp 'uaAagaoj jsaora fiq juuaa 'jaiu jqaxjsjOA Citf jsiaa uaqiaxaq 8j pop ufiz mo gOAA TI99* qOOQ *U0q JO QJIJIAA J0IU J0q fiq JUpUIO 'U9A -9§9§do J8TTI poom nap raoxuup uaajju tin joj pnq jxeq -§9tg 'jm gaouag gidoquuAA xa guz jag -ufiz raunuagjxa uag'uof nep uagaj juAag qjo ui noz na xaguAAz s(U9Ag suaa 'pnq peojAUi Sou qoo jjnAAuxoag na uaAg uajinq aip 'xajsaixd oq 'saaAAaoj jjnAAuxoag unn ugxnqjaqjay na p'jaiqjuo jqoax paog ufiz raeq Suip jaq sju noz uaop qooj fiq juay 'uazuiad uadooj sjaagxaA 9oj nn joj pnq fig •ufiz aj aauoxj nnq jqaijdxaA snp na 'jjnAAuxoag ue naAg uba uauuura uax -■bav joq innnt 'pmzeS paog |9av raaq nanirem 9J9A 9J"bav jqomq nep nj 'jqnnmaS jam jqeijsjoA ftq pnq trejd lapnn n99 qoop 'piBBAiz qiajs nfiz man ne 'mmqs soj do ia sgnqepnqq uaa nnn orep jqonpaS sjapm? sjat tlv,v, jioon 90j nn joj pnq ftjj 'uaip fiq ajqnjpiapuo pfij jajqoai .xaj jsinC gon qoop 'uojoojsaSjin jaajqqoinf uee fiq pnq nn -ftg -gooAvdo neunnra aqiajs jjbumj jgav naSaj joqoqniq nonrajq nfiz jam aip 'joo nagpnoq uae snAV jng 'nraq uop -snnqiaA dnnnq nap uba ppqSinurzdiaqos ap na SapaAO joq qoo ng 'piapnozagjin siajsend aguiaa 'nsAfuqos na nez9[ pnnmain noq pnn[ nfiz uj -pnq uva dijgaq airnqj naag Etq innAi 'qmds naSuip iaAO jnnp 9ip 'nnn naguof naniepj nap pnp agmq ap qaeq SniznqiaA nnA raojg j jguaiqiaAO sai -ajseani 9Jnq uvv nnp dnqospooq ap pajjiuiyj .renAV 'ni jqomq nap qi jaiqos jfid naip na 'jfid nfim nen unp qi jaqqui jnp 'jsnqnaqiaq afqnjs uaa do uaAfuqas jqoiiaq jaq jnz qj "pieajaS naAfpqos qi qeq saiajsaam aufira uiia na mnq nny "uatnoqaoj uaop nnq najqopaq in-nq qi aoq jqonp -aq jn qoo qaq qj masjooq aj nn jnnj uaa unA sniqag jaq joop najaaA jsmoq nfim mnq aop qj 'nedoojpnoi jaom uajinq jo jqomq uap do jaaA fiz jnp pgezeg jn poJjmjAi cl8d dp sjnnq u9qi9A\ qi jnpdo pniq 'iasjnnd jeq jm snee fira dpjj« paijiuiyv joj ua »j uaop raam sjein af fiq jnz unp 'uajnq lajnAv fif nrj« :npiig joj qfqapuaiiA na gijsnj fiz apiaz domng jjnopuiqiaA jam ajgooq ap do smzsginea naq qi 'pnaiiA 'nadjaq af [nz qj« appz na uaioA mnu SnjA nginqjaqjay pn.ij 'namoqiooA 9j pgnnrajsuaip aAvnoij .lamq guqapnnqsim aiapiaA rag ■naiooiiaA uia naag pfijjn gou fiz uoq jsgnn jajnoj uba mnm f qosisqnsjegny mnq do jaaA laaz qaajag qosnaag nfiz jubaa 'paog jaaq maq pnojsiaA pgnmnjsnaip ag napnoqagsinq qfqasaaiA naqqaq uapaqsgfuq aiqnf i napjoAV aj uapuoqiaA mo gon uagniA najaA na 'nnnjs aj jn apam ap nnA jain nfiz nanunm ap iajuAA jnnqna 'do suaa jamma uaip qng« naAvnaaiqos aj rap -mq gon fiq nogaq njq -apjaminj laAo.iajqon fiz jnpooz 'jnnjag j( ni punq ajqajAaq paojq jam anfiz jam mnq gaojs na pnapaoM fiq p.raAi 'nnnjs aj do jepuoz apjig lap.mq gon 'jquqosiaA qfqapoop 'npijg naog -naraoqeg j.ioq aj gon qooj guinaam uagia ufiz suaS]oa sbav qoop 'do snjg ginom spaai mnqqfijq pnq fig najqopsdaaqos s[u paap jsuaip pfijjaqfqagaj aip 'qoqsdaaqos ap sbaa jag ua.iapnn aqn sjnuaAa uaqniip afsnnjg uaa snaa aumng qoo noz na nnA gaonag ia qaq qi uapnoMag rap uapniqiaA jaq fiq snaa nu djaq ppnqag gaouag gunj af qaq iinj« dauaoj mnq fiq jfrniaj 'naqqoijag gooqrao ua nadaigag uamq ap fiq mnq pnq 'sum jndsaq paojq jam neAoq joj .lapno nnA aip 'gniqty ajsaoM lapnozfiq nag 'gniaj pioqqfqaq -J9AA aAui.i ap joj mnq jqomq npiig nnA jig apinj uag •naAaooz sjn pnadoq -nnAvua soojajsooij ooz laara jam qooj fiz snM 'ajjqopi pnnpiapnA jaq do iaaAV nu qqq namq fiz naoj mnjq •naqnids apgnaiA ajsjoo.ig ap nnA mnq eqjaAv 'uaqfiq aj uagoo apnajnijs aip ni naaq lapaorajooig amq nnA qfq jaq .iaAO mo 'aoj gnipfiAVjuo mnq naaqos jaq rao pjooq jaq fiz apmnip grqy majsmq jsaom lasjund jaq josjn 108 anoaamaHOg na -swjq uva noxanmag YoanaiaHiav S6S 300 AETHELBÜRGA Feuilleton van Maas- en Scheldebode 293 oude Sven, de opperbevelhebber op deze reis, er tegen was. Maar 't zal een wanhopigen strijd kosten, eer ik haar heb veroverd. Beornwulf, de schoonzoon van Sven, begeert haar als slavin. Wij hebben reeds bloedig om haar gevochten, en wij zullen wederom bloedig om haar vechten, als ik mij niet vergis. Een jaar geleden heeft hij mij haar plechtig beloofd, doch die kwaadaardige schurk houdt zijn woord niet. Door zijn vertrouwde^ Knoet, wilde hij mij op Hengista door sluipmoord om 't leven laten brengen, maar mijne dappere Olaf sloeg dien ellendeling den schedel in, en dat zou ik Beornwulf ook wel gedaan hebben, als mijn oom niet tusschenbeiden was gekomen. Nu moet het Folkething, beslissen, wien zij behooren zal. Het is mogelijk dat Beornwulf s partij die grooter is dan de mijne, tegen mij beslist, doch dan ontvoer ik haar, al zou 't mij mijn leven kosten. Sven, mijn oom, zit in de hal van mijn vader, waaruit ik als. kind met mijne moeder en zuster werd verdreven. Het volgende jaar zal ik mijn erfgoed bij hem opeischen, doch ik weet, dat hij 't mij niet goedschiks geven zal. Hij is niet boosaardig doch zijn vrouw en zijn dochter zijn echte gieren. Daarom wilde ik eerst schatten verzame len, en daarmee mannen werven. In plaats daarvan heb ik de meeste mijner oude mannen verlorenalleen mijn moed nog niet en ik durf het wel met allen op te nemen., ter liefde van je meesteres »Woont gij niet meer in 't zelfde slot'?« vroeg de jongen. »Neen,« zeide Siegbrt, »en na hetgeen is voorvallen wil ik mij ook niet meer op Arendhorst wagen; die gieren konden mij wel eens aan stukken scheuren »0, dan is 't maar goed dat Winifred bij den ouden meester is'; door haar kan ik dan mijne meesteres be richten doen toekomen! Loopt het bosch tot dichtbij Sven's burcht door?« »Ja waarom vroeg de jonge Jarl verbaasd. Het kleine meisje hielp haar handig en toen Drida de stem harer meesteres had gehoord, begaf zij zich ook vlug aan de haar opgegeven taak. Winifred droeg den helm en het pantser naar hetzelfde hoekje, waar zij het kostbare Evangelieboek ook reeds onder een ouden doek had verborgen. Aethelburga? had werkelijk van hare grootmoeder iets geleerd van heelkunde en reeds menige kleine wond verbonden. Maar voor de vreeselijke wonden van deze vloekende, half dronken mannen had zij eerst een waren afschuw. Doch zij smeekte Bod om kracht en haar gebed werd verhoord. Het beven harer handen en het bonzen van haar hart hield spoedig op ja, zij had zelfs spoedig een echt vrouwelijk en echt Christelijk gevoel van bevrediging over haar moeilijk verplegingswerk. .En de woeste Vikings merkten ook spoedig, dat hare handen veel zachter en geschikter waren dan die van den ruwen scheepskok. Als zij voor dien tijd met een' zekeren schroom hadden opgezien tot haar als de Walkure, die dapper als een man had mee gevochten, dan nam nu de zachte verpleegster aller harten stormenderhand voor zich in. Het waren groo- tendeels hoofdwonden en verwondingen aan den schou der, die zij bij het beklimmen van den muur hadden bekomen. De kok bemerkte spoedig, dat hij eigenlijk geheel overbodig was, en dat de edele jonkvrouw een tienmaal beter dokter was dan hij, doch beroepsnijd kende hij niethij verheugde zich oprecht over de goede hulp. En toen een oude krijgsman, wiens verwonden arm hij wat ruw aangreep, hem met zijn gezonden rechterarm een klinkende oorvijg gaf, en hem bovendien nog allerlei scheldwoorden naar 't hoofd wierp, slingerde hij van zijn' kant, half toornig, half in zijn schik, den patiënt het verbandlinnen naar het hoofd, en ging met groote stappen heen, om zich met den grootsten ijver aan zijne liefste bezigheid, het drinken, te begeven. En nu hij deze ui o g s UI a ra; cd M c° OI ft ft. C C 5E N N 56 A Si a o r—*~ P co S" CD-3 CD o 3 CD <2 rs p g-CL CD CD P S3 S3 CD c sr CD N C__< <9 i ^2^ i| Es n «k - o 2 ra Oa 3 ft I M I CD SÖ !=- £3= tea BÖ se ft®re,B»BMMOOooOBeoooos g_® I I I SS I I S'I I l'l I ë"M 'I 'I 51 fe. W K S® o J: CO a 3 a 3 a d; r o |g GO o co »^b?«bmm»ooooo»ooooos! ES" sl - I I ëëêël "I "I I 'I ël j I 'I 'I rtl® 61 ▼eanaiaHiHT xnnu pfijjn Sou apxnnjs uSxnqjoqjsy 'uoq uapnoq Soo j( ui paog punuiei xaqaz uaa jjaz fiz xnnM qoop 'jqxamaS -do piaAv punmaiu xoop fiz xnnM 'uadoxqagSaAV afqaoq uiajq uaa ui fiz suaa 'uauuoAuaAO pnq siaAoox appAV xap piaqfiqnu ap xaAo quqos uajsxaa uaxnq fiz jnpny -apiaxqos jêiu aip 'agiuaa ap suai poijiuiy^ -gidoquuAV apiaxqos ua aauoj japunq uaa do uagnjsxaA jaaqag jnz npixg »j xnnM jaiu jaaA! qi qoop 'uaizag pnq suaa jn af qi jnp 'uaquap nufiq noz qj« pgazeg ueojua uaqaqagunn §unj jnnrauaa sjqoajs xnnq pnq fig •uajsgxa ap unAuaa jaiu jqaxjsjoA xnnq uaaqos uaAg juba\ 'uaxaaqxaA uauunq aj pxoojsaguo qfqamnj jxnp apno uap unA guiuixaqosaq axapuozfiq ap xapuo ua diqos jaq do 'uedoq qoo unp fiz jqoom uioxnng -pjuAiaA nSxnqjaqjay jooa uiooiqos uagiAoojaSfiq nufiq jaui uajunjq aAvni ap pnq A\no,iA aSuol' ezap iiua piaqxaddnp aqfqapiioA\xaA ag •piaqxaddnp ua jqonxq aqfijuoosxad sjn Sóoq ooz pjaxaAi xaj sjaiu ajjqon unraxoog uag 'uajnjag jsnx jaui aoj nu joj xnnq pnq ua jq 'jqonpaS xaAO qqquagoo uaa§ gou jjaz xa pnq fiz 'pjooq j, do gou uqaq xnnq ua 'unn gou snuxnq xnnq pnq fig 'pxamtaoqaq xnnq mo qoiz pimmaiu pnq uaqqaxjxaA ua uadaqosui jaq uua ajqnxp ap xoog 'uapunq ap fiz Suoxav gidoqun^\. »'jqaq uaxojxaA saqn jjaz n sjn 'guiuuiAixaAO agijqonxd auaa nu n jdjaq jn^y j uaqaoz jaora puiq avu xnnu jin xnnf ui xnnf xapoM nu n sjn 'uagnxp uauunq jnp n jpiz aog i iiaxojxaA'xapaoui xegaoxA sjnuaAa 'ftui n jqaq nu 'o« ■pX8OA8§g0Al pxaAv euagunAag sjn putq giuaa ufiz jfiAAxaj 'uaxaAOxaA aj piaqfixA ap rao apuaip punjxapnA jaq aip 'xapnA uagiz -8A\jn uaxnq unn jqonp fjz 'ajjqonzxaA sjai jxnras ajooxg ap apuTajm gqnz xnnq unn ajqonpag ap jnpjoj '/Anaiudo uapmooxjs uaunxj axnq ua 'xapaouijooxg xaxnq poop uaqfij -esaaxA uap unn jqonp fi^ -aoAunioq uua jeoAag exajjiq auaa jaq aAjnqaq uajagxaA uaqqaq aj saqn uaaqos fi2. unra ap [uagufxaA jsxoqspuaxy jin uaqn suo jnz uaguof aig j uaraoqjin jnz uajaoAagxooA ufiui 'g jsaaAiag sjaag -X8A9J siax ajaaqag ap si ua uagijjigxaA jiaa jaeq uaqfij -apoop xnnq jaiu suo aip 'gou gunjs aip jjaaj ung< •xapaotu axnq sjn gijaixpxaA ua xaqinos uaAa nufiq qeaq fiz gixxouq uqnxvj apiaz »junn jsnq ap do jpnoq jag« >'aA\nof ap sjn dxaqas ooz xaara join uaiqossiui ufiz uagoo aufiiu qoop 'aoj ooz fiiu jufiqos jag jnng sjxnnAipuuj diqos auaa jnp jo uaiz tig jung« aoj xnnq ajsis ua raxn uaxnq Ciq 'puojs xnnq jsnnu qnjA aip nqnxg fiz ajqnd guqasjojg -uaux -nAAq guiuoAi sjxaqgaig uua piaqfiqnu ap ui uadaqos jfiA ap uaoj 'piaquapuoAvagdo uua apjaaq f?Z 'guipfijspoop auaa xnnu 'uapsaaxA uaxapun aqn xooaxbuav 'auagjnp xnnu jaiz ajqoajs xaxnq jqoojsjxnq uap jn jam apgunj -x8a fiz 'uaag "sum uaraoqaggnxaj jaiu fiq sjn uajnjag uaqqaq inaq rao unnxj uaag noz Qf raaqnxag aj ja op jaq joj rao jappira jaq unp jsaaAvag sxapun sjai jioou xnnjnu agijqonzqosxaaq ua agijqonzqaq axnq xooa sum fiq jaiu fiz jqonp uaAg uaprio uaxnq uny •guipfijspoop uaag xooa Eiz epsaaxA qooj ua npixpuiyv afs uadaqos xap xaaqgnxaj uap do puagunjxaA ooz ajjqouA\ amioxa ajaqua uaag "ui qfijagora jaaA ooz ua'goo xnnq epunds ua 'phjjn sjnuaAa xagnra ua xaqraos 'aAinoxAjqoxnq apno ap puojs xnng raapxoAAag gipuaAaj jaq suaa jtjoxnq uap uua uaxoj uap do uaAoq qog ■ufiz aj jsnxuo joa ua puajajfiAAj xaaAV doxnnp qfqapnp rao xaoxq ufira qi aiz xnng jxapuA si xnng« :ueraraajs uapuoMagdo agiuaa spaax uadaix qooj innra 'uapiaqosxapuo uauunq aj punraai rao jooxg aj gou suaa punjsjn ag raajaoAag uapuoq jjixp -jsaag uagiuaa fiz jnp unp 'jooxg aj uaraoq noz aara qoo apjoojxaA jo 'xapaoxq 'joouagjqoa ap jo piaqgxozaq ua jsgnn ap suaa ueAAnoxA ap frq qoog -aara irahuoz 'unuS uagora aj aara siax apuagjOAjsxaa ap fiq uapuaqax do sjoxj joa spaax xa aip 'suaguof ajsjooxg xap uagiraraos i jsnxag 08g aaoaauaaiiog na -swj\r nva Noxauainag V DHflinaH JiHV 296 AETHELBÜRGA Feuilleton ,van Maas- en Scheldebode 297 zetten liep zij af en toe naar de borstwering, om naar Siegbert's schip te kijken, dat ook dien dag in de na bijheid bleef. Willibrord was weer druk op het dek bezig, en menige vroolijke groet werd over en weer gewisseld. Die heeft het goed getroffen, zooals hij 't dan ook verdientmompelde de kleine Winifred. »Zijn jonge meester heeft onze burchtvrouw lief; Willibrord moet hem zeker veel van haar vertellen. Ik wilde maar, dat ik dat doen kon want ik kan dat toch veel beter dan een jongen. i-Ik geloof dat onze jonge meesteres dien langen Jarl wel lijden mag, ofschoon hij den burcht het eerst heeft beklommen, volgens het zeggen der mannen. Ik heb heel goed gemerkt, hoe bleek zij gisteren werd, toen zij Beornwulf zag, en hoe zij bloosde toen Siegbert binnentrad, 't Is ook een aardige man, die Deen, en daarbij is hij vriendelijk en goed. Jammer dat hij een roover en een heiden is, wie weet, wat er anders nóg van komen kon!« Het opgeruimde kleine ding had het volstrekt niet zoo verkeerd ingezien met hare verstandige gedachten. Aethel- burga mocht den langen zeeroover niet alleen graag lijden, neen zij had hem liefdat begreep zij dagelijks beter hij was haar bijna niet uit de gedachten. Zij maakte zich boos op zich zelf over deze liefde, die zij voor zondig hield. Zij voerde alles aan wat zij maar kon bedenken om haar geweten en 'haar eer in den strijd tegen haar eigen zinnig hart te versterkenhet ongeluk harer moeder het verdriet van haren vader, den dood harer grootmoeder, de verwoesting van hun burcht, hare eigen gevangen schap kortom, alles wat zij maar bedenken kon, en het was alles tevergeefsZij had nauwelijks een harde gedachte tegen Siegbert opgevat, waarom zij hem, naar zij meende, nu ook haten moest, of het liefhebbend hart dat alles ten goede weet uit te leggen, had het ook al weerlegd. Hij was een heiden helaas! Maar was hij dan ook niet zoo opgevoed en kon Gods genade hem niet bekeeren Hij was een rooverMaar hij had ook niet anders geleerd dan rooven en al had hij dan ook al veel menschen gedood, dan had hij dat gedaan als een dapper krijgsman van een volk dat nu eenmaal niets anders kende dan oorlog en bloed vergieten. Hij had geen weerlooze vrouw doodgeslagen, zooals Beorn wulf. Dien verafschuwde zij als een roover en moorde naar. Maar nu schrok zij hevig had hare groot moeder haar uit het evangelieboek niet vaak voorgelezen van liefde tot onze vijanden, en haar gewaarschuwd voor allen haat en wraakoefening Zoo zat Aethelburga in haar verblijf te peinzen, en kon het maar niet met zich zelf eens worden. Daar de zeeziekte spoedig minder werd, haalde zij het kostbare evangelieboek te voorschijn, om daar zelf in te lezen wat de Heiland had gezegd over liefde tot .onze vijan den. Spoedig had zij de bergrede gevonden en nu las zij de woorden, waarin de Heer ons vermaant onze vijanden lief te hebben. Zuchtend steunde zij |het hoofd op de hand en zeide tot zich zelf»Hoe veel ontbreekt mij nog eer ik tot het ware Christendom kan geraken Dien Beornwulf kan ik toch niet liefhebbendaar ben ik bang voorMaar Siegbert Zij bloosde over hare eigen gedachten en verzonk in diep gepeins, waaruit zij eindelijk ontwaakte met deze woorden»Ik behoef hem ten minste niet te haten. Ik zal voor hem bidden of God hem bekeeren wil!« Na een poosje, toen zij langer en rustiger over deze woorden van den Heiland had nagedacht, en het met zichzelf eens was geworden, voegde zij er zachtjes aan toeBidden kan ik óók voor Beornwulf en Sven en voor al de arme heidenen dat zij Christenen mogen worden en goede, vrome men schenDat was haar een pak van 't hart, want zij wilde graag een vroom kind zijn en den Heiland niet ontrouw worden. Zij dacht ook aan de woorden harer

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1911 | | pagina 3