20€ AETHELBÜRGA Om een gewoon meisje zouden de twee Jarls buit en overwinning niet op 't spel hebben gezet, dat stond bij haar vast. 661 aaoaaauaHOg nh -svvpy nva noxatunsg >i uepuj -93 puq quojp naSipqaniq ,1103 pain qoiz ua 'pSajaSiaau swm jaAuaiaq pqouz no0 do juq ap ui jjnMuioag uaoj, 'U9tqOT!Jq U9U18Jp ua apuojja uaqajpspuuj uaqiuiaAO op ui spqoajs paiu uapqoopSuiqjA apqomaq ap pup 'paq qaajq ueoj, 'uajnqjajp louunq poop nap utja uaSaiq piaqiaqaz qfqapuia nn uaiap -mq na ugmuoja 'spinusfijg apuapqouM SipsSuu ap uaop 'Seapsdo uajaq uapjapuoq pm pop 'uauaaM oa uaSujq uaa loop praapsiaAO Sipaods uapjaAi fiz qoop 'uequojqjeaAY uapaujqoinf aSiuag -aop qmp nn paq SuiS pqojnq nap uua spunjduauuiq ap do na uaAuq ap uuu uapauaq qooQ •ptaqqoajq anfiz jaAO I«ay uup 'quids puujaS ufiz pm aqjaM apaoAA aiaqraos ®P joao ieara 'Suz maq paq uaop 'qoiz appazpuo qjoA peq qooQ maddij epraajqaSuaadopsuA aufiz uuu apduus -pro ufid uua peaiq uaaS piooM uaaS apiaz fig -pqoinq nap ui ua puuj rou muq aufiz do Smuoqaaz nap sajju uua psiea paq uapqoauq aqieps 101a uaSeojp SipqoizjooA •pjapsaSneraus BmqsSuqrauj utja poos uaa pieAY uaq -uujd pin psnq ep fiq qujA pop jaoA diqos apqoij peg •uaSuaiq ap Suipftp epaoS uaaS uappuq fiz qoiz jooa uauuura ap uaqaq Jaqinos ua puoSfiMz "piooMpuuaS do sqfqaAYiiuu piaM ja qaop i uadaoiaSaop diqos paq do Stnuuuraaq ap uapi9M ueSuiA piapuog 'uapaoraiaA apsSia paq paap apaaMp peq uua Suiuuumaq euiajq ap ua diqos auaa paq uua piaqSizaMju ep ipjapspuo uaqaq uapsaaui ap qooQ 'puuj uuu uepuapqouM ap loop pqiaraaSdo pjeAY qep paq do ap -joojieAjo 'jöpuA 'poouaSpqoa (uaa uua apjupsaS epjaijaS ep sju 'apSnaiA uua deoipin uaa quojq juup ua lotg •pin qjjqos uua qaajq ua puaSuujiaA uaqaq uaiapupj ua ueAvnojA maSuojpiaA spaai qoiz drop paq uua siauoMeq ep juum 'spuujdsSuipuuj ap irai qoiz japai juSaq n^ •uapaoiS ap mo eppqoqdo puuq ap fiq pup 'paaA ap nutiq maq suaa pajj •gnz pin ia fiq qnAAz ua qaapq aoq quqos uoiuq pop 502 aaoaaanaHog na -svvpj nva NoaaTnoag De oude Sven riep in groote opgewondenheid: >Waar lag de burcht, dien gij bestormen wildet »In 't Westen van Kent, dicht bij Sussex,* antwoordde Beornwulf. »Dan kan 't Earl Ealmund's burcht niet zijn, uie lag verder naar 't Oosten. Ik vreesde dat jullie denzelfden beer zijn jong hadt ontroofd, wien ik zestien jaren ge leden onze Ealdritha ontstal. Het zou mij niets verbaasd hebben, dat het jullie dan slecht gegaan was, want Ealmund is een held, en zijn mannen echte krijgslieden. Als onze schepen toen niet zoo nabij geweest waren, wie weet, of hij mij mijn buit niet weer afhandig had gemaakt. Ik zie hem altijd nog voor mij,'zooals hij daar diep het water inging en met vurige woorden wraak zwoer. Indien wij elkander ooit nog eens ontmoetten, dan zouden wij bezwaarlijk beiden levend ontkomend. Doch tot op heden heeft hij zijne wraak nog niet kun nen koelen, en dat zal hij waarschijnlijk wel nooit kunnen, want hij kent mij niet!« En alsof die gedachte hem waarlijk van een last be vrijdde, keek de oude man weer welgemoed op, en juist recht in 't gelaat van Ealdritha, die bijzonder zenuw achtig scheen te zijn. Hij reikte haar zijn beker en zijde met een gemoedelijken glimlach: »Je zult wel bij ons moeten blijven, Ealdritha, want anders komt er maar weer moord en doodslag van en dat is voor je vreed zame ziel toch het vreeselijkste. Je hebt ook een goeden meester aan mij, en de vrouwen plagen je ook niet meer zoo erg, nu je haren grijs zijn U De arme slavin antwoordde niet en vulde zwijgend den beker, terwijl haar eigen hart tot barstens toe vol was, en haar oogen vol tranen stonden. Zij had gebeefd bij Beornwulf's verhaalzij kende jooa Exz pi9AY uapsiAi paq uossarapsoaiu a.req pup .rapiro^ •uappuq qorz japuo japqoopshuiuoq apqoa uaa fiz pup 'ufizpsnA\aq paq loop uup Sou raam 'paauosradpsuaip apaaqaS paq uua uapiuq ap Sipaods fiz uoay japquruq qtqepuaiJA ua pips inuq roop ug -uaArnojp -J9A ap laapj trap do ua uftz ap pips 'paq opraap f17 "uarp -aauis jump apjooqiaA raapp ap ug -ppnpaS ua pqou.iq uio pfppuaSuup apqaauis ua 'jaau uaaiujp ajuq do juup rpuoz 'uapoqpsuaip iap rarauq ap juuu qoiz juSaq uqppippug •puarauiojq jpaz qoiz ui Siptpu 'ruuq apSpoA japaom aruq ua 'uaaq puaqoup puappods daip mpurg qoopp •appiS pinp apuiuuqos ua pjuras uua 'ppaoAaS puq Sups uaa uaAap juuq ui pioou Sou exp 'azap pupooz 'uiAups aap Suuay ap do puuq aiuAYZ juuq poiA spapq uaa pap^ ((j qaard eSuup af jooa quup ufim af qaq juuq 'si Sippnqos uassaiapsaaui ruuq tiz puAY 'uaraap paM tiz puz uup isi laiq tiz aiM. 'uauoop juuq fiAY uapuq -pqojnq uaruq do su.Vl saiapsaaui Sou fiz jospu 'juum qoop puujd aip japaom 'utAups eip jooa apxaom jaSuup Sou n fiS pjeaS pu^< apAvnaaqas ua do 'apqooq epaoM uua Suup spoaj aip 'uqujg Suojds uaoj, »i uauaqooopjaA ap pain raajj ueAaS pqoujq ap qoo firn puz fijj qaraaq nap uua rauuuaSjja uaa ua raepp ui joopaS p( joop pupp sporp qi uaq nu< 'uoop uapsuA do uqppjppug appjooAvpuu „'paoqaS hm jooa uhdoppaq ap pjaaq puupajj ufip^" »jphz Suuq ooz nappu uauapsijqg oqpnf jooajuum 'uaqura paq ap pop spoaj uapouaq jaiq uaAap paq af tiAY uappnz uup 'pog uapSpsinjqoS af uuu uapnoqpsuA Siqqaupjuq hS pjfrpq qooQ "pSuurapsuaip ajapuu aqpa uup uaqqaq japaq p. l'tS ppriz uup 'uapoS ap uuu jojjo ua uuu joopaS aqasuapiaq paq maau 'uqppjppug 'SppuupsjaA seoAY qoopp -ppaapaaui uapSuurapsuaip ajapuu ap uuu paq hS pup japuim Sou ua pain joopaS qhpapsjjqg paq uappnp ua uassajapsaam op jaxq uhz fiM piAY p( spuooz 'uhz uup Sura joopaS pejj" VDHflHTHHXHY 861 Feuilleton van Maas- en Scheldebode 195 wedergeboorte en vernieuwing van heel zijn gemoed verbonden was, heeft de wreede tyran zeker nooit ver moed. Deze ervaring deden de Noormannen nu nooit, of ten minste maar zelden op. Zij overwonnen gewoonlijk en voerden duizenden Christenen als slaven mee. En toch behaalde Christus ook in hunne harten de overwinning op Wodan. Juist de Christelijke gevangen, van wie alle landen in 't noorden vol waren, werden evangelisten door hun moed om te getuigen, wat zij vaak met den dood moesten bekoopen. In 't algemeen stonden de heidenen uit 't noorden onverschillig tegenover den Christelijken godsdienst, en waren zij zachtzinnig gestemd tegen de belijders er van. Doch hier en daar ontvlamde de echt heidensche woede, door de priesters aangewakkerd, toch nog wel eens bloedig. Windrida en Kraka ijverden voor 't oude geloof en trachtten het bij 't volk en vooral in hun eigen huis en odder 't dienstpersoneel te verbreiden. Zoo hadden zij verscheidene Christelijke gevangenen vóór Ealdritha door allerlei listen en kwaadaardigheid, ja zelfs door bedrei gingen en mishandelingen er toe gebracht hun geloof te verloochenen. Alle Christenen zijn nu eenmaal niet ten allen tijde tegen het martelaarschap bestand geweest. Zij probeerden ook Ealdritha van haar geloof af te brengen, eerst met honigzoete praatjes. »Gij ziet toch zelf,< zeide de oudste der twee, „dat Christus geene macht heeft ulieden te beschermenuw land ligt verwoestzelf zijt gij gevangenHoe kan Hij nu een echte God zijn of de eenige ware God der ge- heele wereld, zooals gij dwaas genoeg zijt om te denken »Ik zie in ons ongeluk slechts de tuchtroede voor mij en ons geheele volkhet zal en moet ons allen eindelijk ten goede komen, zelfs mijn arm hart, al zou het er ook door breken,* antwoordde Ealdritha. Toen trachtte Windrida, die goed thuis was in de n0Z ;a0? Jöpqoop aruq epjapspnpj ai no ja auftz juupj spjuuAvstnq paiu qoo Smqp^ apqoa spu jpnAiujoag pjaaip SnpA ooz ua pin uaqqojp uaclaqos apjp puuAY 'prnaqaS qiqaSuo uaa ja si uup 'ufiz azuo ap p( spy* uuuS p, japuo 'dan uaAg ug *do uaiop nap qfipaSom SnpA ooz uadatp ua do fiz uaSuojds aup eppy »jufiz azuo ap paq pup 'praoqjooA maq paq pup ua 'ufiz uaiz ap uadaqos aawp ja pup 'pppauj japqouAaiajop 0(j« uadaojaS puq maps japmp paui ua 'uap -ajpoSuauuiq sum puq ap pqoaurp uaa Suipaspopd paiu spu 'ppoMipaS uaqqaq uaSuiqjamdo aSqaqaps rapjappu pern iaSuup Sou jaqaz pSuurapsuaip ep fiz noz pu'oAu uaip qoo ■paijpjaA juuq m uup qoiz apSipsnpjaA ua 'uauaipaq quuA uqpuppug fiz paq mojuup psinp •uaipinjqaS uai'z ap uaSupaSqüijp fiq' jaqaq -spuumpuoAy uap rao paiA uipsijqg ap paq qfqiaom aoq Suup spuis fiz psiAA joopjuug "uappodsaq ap joopaS juuq j9ao piaquaSapaS aqpa fiq uqppjppug pqoupd uqujg jujooa apuappa ua ppeqjaojp uuu paiu rpoo paq qujqpuo qfipjnnp -uifij uajjojpuuu joopaS unq uua sjapfipaq juuqos paaqaS uaa puup aqasuapiaq paq ui fiz eop 'azap ubjum pSnaqjaA a°H 'uaAupuapspjqg aMneiu ja uamuMq uajuf aSiuaa u^j •joopaS unq jaAo pqaaj sud nu qoiz uapSnaqjaA 'uaAapqaS ugjuaa qfipapspjqg spnq pup ui app 'uaSiuiaM ap na 'apuoz auunq uapuaqaq 'snzap pop jaaAY uauujp japuo nu uamuAiq 'uappuq puaqooopjaA snpspjqg jaSaojA uassajapsaam auunq uua uaSupjpuuu do aip 'ftz qoo 'juSjgao snzap Jeajj nap uuu qoiz ajap -uu paq uu pjuq aqasuapiaq araju auaa paq pup 'apuappa ajuq ui psoojp apsaq ap sajapfip eraojA ap jooa sum ug •puupiajj uap j9ao uapuqjeA ajuq juuu uapjapsinp ua pjuuq uado uap puoj uaqnaq apoojS ap ui qaiz spqaauq ap >poo rpuuA ua uapSuurapsuaip ap uappamuzjaA puoAu naqpg •pjuq ua ppooq jooa sum Sipsuaip pup pjaapaS paaA fiz puq 'uqpiMspug apno ep uua 'japaomuooqas amojA ajuq uua pujoo^ 'uaAap uaSiMnaa uap jazfiMSaM uaa uapaiz auuu aip 194 AETHELBÜRGA zijn arbeid vruchteloos was geweest, hij had den strijd Christus of Wodan toch in de harten doen ontstaan. Daarbij kwam dat de Vikings op hun rooftochten veel in aanraking kwamen met het Christendom zij plachten met bijzondere woede kerken en kloosters te verwoesten, en priesters en monniken te dooden. Toch bewees het Christendom ook hier zijn goddelijke, de wereld-over winnende kracht. Ook deze sterke helden had de Heere Zebaoth uitverkoren ook onder deze wilde, doch krach tige en hoogbegaafde helden wilde Hij zijn kruisbanier doen wapperen, en hun trotsche gestalten buigen in gehoorzaamheid aan Christus. Als zij in dien tijd niet de eene overwinning na de andere behaald hadden, zoodat het bijna scheen alsof de heidensche zonen van het Noorden alle Christelijke volkeren aan zich zouden onderwerpen, dan zou het Christelijk geloof nog veel sneller de overwinning hebben behaald over het heidensch dwaal- en bijgeloof. Maar de gedachte, dat de macht der goden ten duidelijkste bleek uit de uiterlijke macht hunner aanbidders, leefde niet slechts bij Egyptenaars, Assyriërs en Babyloniërs, doch woonde ook in de harten der heidensche Germanen, evengoed als in alle heidensche harten. Daarom bogen ook de Saksen in Duitschland zich zoo vlug en zoo vol oprechtheid voor het kruis van Christus, nadat zij zich eerst hadden gebogen voor het zwaard van Karei de Groote. Daarom handelde Clovis, de Frank, volkomen eerlijk, toen hij zich na den slag bij Zulpich liet doopen, hoewel er van eene bekeering des harten geen spoor bij hem te vinden was. Toen het bidden tot de goden niet meer hielp, en de Allemannen de overwinning schenen te behalen, bad hij tot den God zijner Christelijke vrouw en behaalde hij nog eene schitterende overwinning. Toen vond hij Christus mach tiger dan Wodan, erkende Hem, als een natuurlijk ge volg hiervan, als zijn nieuwen Heer, en beloofde Hem trouw, door zich te laten doopen. Dat daaraan eene fiz apqiarnaq 'suay fiqpqaip jaaz fiq ueop suj •Suiuoqaaz uaSipaoui uap pqajpsaSpin do.ra up ua 'leuqirèmip uaa psura uap mm japuo fiz Suz qjqapuig •puomvjodraap Sipjaq Jiraq uua pqoopspjuq xreppM uap p? pom jaq pfipp: Sou jjUMUJoag ez puq uaqajqaS uftz ju squupuo puuM 'pjuras na psSuu uua pinj spaaj apdojq pjuq rung maqqappuo ap Saoq uap uuu jooa uum ajuq uua apjupsaS aSooq ap 'apjaaq spjuuMsinq »juujapy« ep jaauuuM sjapuu sjuooz 'uio uauuudsaSui sjaaSjaAap uaSoo ajuq puq uqujg juuj\[ 'uauuiq psjoqspuajy uua uaAuq ap paq apjiaz 'uauaqosaq psum uap uua dop nap uajujpsauuoz apspuuj ap uaoj, -fiqjapuu jaus usqassnpui uiumjj diqos apsjaa papj -aS pqoq spqoajs si diqas ufjz j uajjnA ap pqojnq ufiz rao 'uaqqaq pquumaS paiu qoo juuf p, ui SaojA ooz tiq juz praq paaA ap jy j ppaods pops Saaj ufiz juuu qoiz fiq aoq juura qfig U0JOJJ9A uazuo Jap uaa fiM jfpwjap 'pajaS diqos ufiz qtijaqjaM pjaaq jinraqjara aip* daiJ ua puojS uap do paoA uap para Sipjaq fiz apdraups ireoj, -apjnnps uuu puuj paq do diqos apaaMp paq aoq 'ftz Suz Suqaspojg •uaado psuA pfip jaqfqaS ap uaddq ap apraajq ua 'pin jadiaqos ap sap spqoajs qaaq tj2 •psjoqspuajy uua rauuuaSjja uapuqaS uap uua jeaqSniap uap uuu ua puq apjuuMspjaS puM auaSpup uua ua pjaS uua s0ijj9a p( uuu pqoup spqoajs aip 'japaom eiuq uua rauujaA uapjooM azoojjaoAaS aip tjz uaop 'paiu qojqas -uqujyj »j si9J apsSipjfiA ufiz do qoo poop uap puoA Sojqpog juuSug* 'ripijpuiyp apraojq (1j Sou qoo jjaz jjnMujoag uaiqossira ua SuiS ugjojjoa drqos apaaMp suo jftMjap 'ueraoqSniap fiq noz uup sng" >ijaau ufira uua diqos apMUoq -aSMuaiu paq uua sjuuaAa 'Sooq jaaz psura ap ua juras jaaq apsuirauap si Saoq ap i ufiz ap pjaqSaig uua „qju^" ap pufiqos diqos ajapuu paq iuuj^« raapjoMaS uojum SiJapuM suizsSiuaa spaaj uajuf apspuuj jap uaquijpufiM ajaA paq joop 'uajuM djeqas ooz jaSaojA eip 'uaSoo suaiM 'japuA YDHflaiHHvLHV ZOZ Feuilleton van Maas- en Scheldebode 207 geen enkelen anderen sterken burcht in 't Zuiden van Kent en dacht onwillekeurig aan Hengista. O, hoe klopte het hart van de gade en moeder, toen zij den val van den Earl en de gevangeneming en redding der dochter vernam Dit was het eerste bericht over hen na zestien jaren het was slechts vaag en onzeker. Zii zou duizend vragen hebben willen stellen, zij zou het uit hebben willen schreeuwen van smart, en ook weer van vreugde over de redding van den burcht en de jonkvrouwe. Maarzij was eene slavin en moest geduldig afwachten, welke diensten men van haar zou vragen, terwijl haar hart bijna dreigde te breken door het diepe leed, hetwelk zij op dat oogenblik voelde. Beornwulf antwoordde zijnen schoonvader»Noch op onzen snellen tocht er heen, nog op onzen even snellen terugtocht hebben wij den naam van den Earl of van zijnen burcht vernomen. Ook de jonkvrouw en de jonge Earl hebben gedurende hunne korte gevangenschap hardnekkig gezwegen. In elk geval is deze burcht ook sterk en vol dappere krijgslieden, maar zoodra ik weer mijne krachten heb herwonnen, werf ik een nieuwen grooteren troep aan, en bestorm haar toch. En al moest ik er al mijne schatten voor opofferen, wraak zal ik nemen vooi mijne wonden en voor mijne gevallen mannen Zijne oude schoonmoeder boog zich tot hem en siste hem toe: Voor alles op de eigenlijke oorzaak van die geheele nederlaag »Ook op hem, daar kunt u van op aan,* antwoordde Beornwulf met een blik vol gloeienden haat. Maar Sven riep luid lachend »Wees toch geen dwaas, Beornwulf! Wij zullen je ledematen hier door goeden kost en een goed glas wijn wel weer aan eikander lij men, doch waarom wilt gij ze dan nog eens wagen aan de sterke muren van dien burcht? Er zijn toch land-

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1911 | | pagina 6