II s voaaaTaHvLa v 051 128 113 116 125 J HP fyz iiu-eu yetu fyz uaSaoiA nmp 'apiaoA pfyijs uayyoA -dooq uaa jo uazooyadoq uaa fyq jo 'auunq ep jayu na qtmz aufyz suM'pep 'jayu jo suay apfyz aufyz do jqoai jaq jo 'poop uop ui joj ayitojj fyz uaA9jq 'uappuq uaioMz -ah Mnoij fyz uajAY 'lapiaoAuim uaQ 'uapaiyshfiiq aqos -inmuiiar) ,iap uaqqaiy ajsuooqos .rap uaa laqspno uua sum muoij 9p luupj; -uuuSaSjin sum jooi do lepiaoAuuu uaiapno uap jsuuu jo lapuo yuuuijip ayp Suyuoqaaz «00 qoo luuqqfyyq sum yiup aguof oq' -iooa quuA ay ju .inuui uauuuuiiooj^ lap uaAay uua layuuui ezooyepuuq ap joop uaiuuMq uaysiMj apuaiuoqdo Suyjasyoyd aqfyya&iaQ •paaiaS uaduM ufyz pjayq qya apyaysdo yiup uaysbuof uap layqou qayz aysuyajq ap uuaiuum 'uadaoiy 99AXJ ui shuiqi^ ap qoyz uapyaepiaA jaAaq do s[y -gyp -yaMaS suay uapiooM auaoq azap uua guyqieMjyn 9q „i'yyzeq af ui yayu uz yuioq 'jaay qy guuy ooz ua 'fyui uua si auag -uuAag a(j 'puoq uayyop uaa syu dooqiaAO at qaays qy jo piuuMz af uua yund ayp yaui Jaijj« apaoM aysyooig ap uyuiays aiapyaq uaa dayi qqquagoo apjyazyaq do qaoQ 'muj uaa syu yyys ooz fyz Suy suaguaAO qaop 'ysioq apgyufydag aiuq urm apjaMjuo yqanz adaxp uaa 'uapyuuMppuoi ysguuspoop ui nu ayp 'uagoo ap apuado fyz 'uaraoq siuuaq fyq 100M luuq paap ufyd a<q 'apjiaA pooi aMnoiAquof iap syuq aquuyqayyay ap yaddoip apooi uaa aoq 'ysnyyaM yam guz ua uuu laysuA syay yuuys yaq pfyyiaqfyyagay ayqnip fyjj (i'eoy qy yooys 'yjaqdo suaa gou qyop af af syu 'af qy g'az yip luupj yunq gou pup af syu 'yuq pyiM 'iuuui nu quijy i aufytu ap fyg yfyz njq< dayiyyn puaqauj psaoM fiq |fiA\iap qaaq ap do pmuAvz p( mnq appaz ua psioq innq do paoA uainMZ uftz appuiqd guiqqv aAvm aQ •pqnnuiag soopapsnMaq qqquagoo uaa iooa innq puq jra aiuAiz ap t pips paaq uaop gnp ua 'pin qg uaAvnni uaa appoops ngmqpaqpay 'apquntu apuia uaa pfiips uap urn: ptinq 0a\ni para aqpaAi 'jpaz guiuoqaaz aiapuu ap süav pajp uaAoiapqau innq uaqqoip ua spuq ua.inq uio MuoiAquof ap guqaspopd uapqnd uapsiuA aAAni aaAij, -paiu jaAooz uinMq paq qaop 'ppanqaq uaqqaq guiuuiMiaAO ap qfqapuia qaop noz unui uap uua pqoniq apooig 9(1 •uapqomfaop pouag pqAV joa pflips uauaizag pioou uap ua uapinnqas uaq puoi qoiz sguiqiyv agipsnppfiips ap [fiAuap 'guqepsioAV appiM aip ui puapagiaA uaq'uio saqn 'lapunqpa laAouagap Soo ui 2oo fiz uapuops ooz 'sP!ll ööufiz .reieu uaqapsqpop aggnpv ap uagap uaiaAViaA uoq suizsgiuaa mnui fiq piaog ooz laajaaA qaiz psaoui fijj "apmidsut qoo qaiz fiq laaz aoq paiu fiq pqaouiiaA pup psinf qaop quoziaau puauiiaq fiz puppóp 'uadfiuq uaspod aiuq ua 'uauuiAuaAO uaaqu uap -sinAiaufiz pqouiq ap ioop inuq fiq apqAV 'uftz ap u iiba spoxp uftz uj -spat ooz uiiu suaa paiu piaqqfqiappti ufiz loop pqaup ftq qaop 'uapuiqd psioq ap do pinuAvz paq inuq ua uaguudsgniap uauunq puq Cijj 'itadiaAv puoig uap uagap ooz luu'q ua umqs squq uaivq rao puuqiapqaai uftz ua 'uapupsoj uauunq puuqiaquq inuq pnq fijj sjaagiaAap qaop uaqqnipuo ap qyop uap auaguuAag aqfiyiuuAag auooqas uftz apaoM aiuAv paui fiq appqauip gqiaods qaop guizuqiaA'apooig ap loop psiaa uauaA\p.iaA gujqi,\ uap uua puuyag paq uua guuy spaai nu sum qouyuiqg aQ •uagfiiq ap fiiA uapiuuq aiuq uio 'guqaguof uap pain fiz apyapsiOAV piiaqgipuaqaq ua pqauiq auoMaguo aiuq pu paui uaAiaps uiaq patu uup ua 'uauuuiuo suaa gou apuaAiaps uiaq 'aop lapriA uaiuq iuuu spqaajs apjiAV fiz uapfiiAaq ap jyaz qoiz iaAO laaui paiu yuuiuayaaq ia pqaup f;z 'pjooiaq gapaAO lujuq aqu uua inuq pnq lapua uapjaiyag uaiuq uua |t;a ap ipoy inuq ui gipsm paiu gou qaiz uginqyaqpay apqiqas nu sjyaz qaoQ 'pqayAaq paoyq para sum putid ap iuaguoip -ag qasaajA aiaap paq ui suizsgiuaa spaai sua\ qjop a(j •uadfiig ap MnoiAquof lap puuq ap ua 'uaginq ap laAoiap -qau I9A pjooq ufiz gou uiaq paq apqnyag apiaoiu paui spqoayg 'puiq uayapa ufiz uua pizaq p; ui fiq sum giq uegoo epuaiappiqos ap luuu fiq qaaq piaAOopaq syy -guini -laqosaq pop do pqqos ufiz suaa paiu pjaiq fiq puuM 'uap -qauiaA ap iBUAag aqfijapoop paq uaaqos fiq uapnoqaq qaupuiqg uagiuuoz uftz pfipyu gou puq gïiqaguof aQ 'uaaq yfid uap sguuy uagoo luuq uaqaq gipsnypfupg 'guqaguof uap uua pjooqiooA paq piMjaop inuq sum 'opgaj gooq uap do yfiduapiap muq uginqjaqpay uaop ua 'pinnpag uapnuira agiuaa pqoays puq jiug uaguof uap paui pfiips aQ 'uaiuóq -iooa pnq paiu uaq piuiqaqpay uua iuuuuimibao agip -gnaf ap syu 'uajjaq ap do luuq uagap uaduA\ puapiooui paq 'uaguaiq uauunq uaqqaq aop ia lapuu jo uaa uap pqoq noz laoiq uaa uua uequA paq 19ao guiiappiqiaA ua uuugdo qooi ui gipaods uiooip uaip iuum si yaM uapap uayfid apuapiooiu aiujj 'uagus auunq uua uainqyu^ ayuaiAag ap uuu apiauutiaq qiaps uaq aip 'aMnoiAquof agypsnypfiips azap sguiqr^ aMiu ap uapMnoqasaq guu -apuoMaq agiAooyagfiq uufiq pajy 'pfiips uazooyadoq uaa qynz ut yuiooA 'apiaaMiaA ooz qaiz afsiaui qosisqusyag -uy uaa pup 'spiooqaguo spay paq sum fiqiuuQ -punuiag uayyu p. fiz uappuq doiuup 'uaguuA ap puaAay muq uio 'uapaiqos ap aMnoiAquof auooqas ap do uio pguuMag paq yiuq uapioo,\T paq pin uauoz apyiA\ iep ayaqua uaag go^ •uayyuA uaop puq yfid uapaaMp uaa paiu 'guoipuuu i«uq do aip 'uaaQ uapaaA\p uaa psinf aqyaM 'aMnoiAquof ayapa ap iuuu qoiz appaods ua 'aop uauuuui laufiz uagioz ap uuu lapqoa tuaq apMnoipiaA guqaguof aqiaps öq 'pqouui spuufiA sap ui azap sum n^ -quiq guiyq s piuqyaqpay ua 'uiuMquuu quyA guys ap pup ooz 'gtpuuq epiaaiud uaaQ ap qaoQ -uajjoipag puq qfiyaqiaM uiaq fiq syu 'uapfiyds uaop noz pjooq ua uiyaq uftz laqaz azap pup 'guys uaa qynz guqaguof uagypaoiuiaAo uap jug ua uaioA iuuu iaA qoiz piuiqaqpay gooq puapao^ piUUMZ ufiiu piooqaq azap 'joyy 'uaduAi pup paui laaj^r* :apiny fiq daii 'apgiaipaq laads (uaa paiu piuqyaqpay yazagpaui pin daii ua gooquio puuq ap puaiaAizaq syu jaiq 'uaiOA iuuu dooq uapooig uap pin uuuisgfiiq epspno ap puip qfqap -uig 'sum puoAiag qfiyapoop uaq uua uaa laa 'uaAagdo uapnoz uapiaq uua uaag p( fiz josyu 'pin iuuu 10 guz ua psuia agypaoyq uapiaq fiq sum pajj 'sum psaMqaguo yaaqag gou jyaz azap yfiMiap 'pqouiqagaop uaguipuoMiaA auiayq auapiaqosiaA spaai uiaq puq guqaguof uap uua piuuMz paq puuM 'guigipapiaA agypqoiziooA pop uuugiaAO gyp -eods ©zap psaoui yuAuuu uapuapaoM uftz uu^\ -joipiaAo piaqgnyA ua piaqgipuuq ut qaop 'puops qfqag pqauiq ui lapuupsuagap uapuioopiaA ufiz tiq pup gipaods yu guz uaui ua 'paaiqpaoA uaag qaaM yiup aguof ap qaoQ •uaqquq apyiM safqnps ui qfiyaqiaM inaq fyq josyu 'guygsoy uiaq do uaMnoq aqfiyasaaiA paui qaop 'jaayq agaAviapqau paiu qoo nu ayp 'ju lapuupsuagap uaufiz do fyq apunops uapqauM ap ju piooMpuu japuo^ «i pnnq uapfiq paiu ua uajjuyq spqaays puoq ajjuy uaa syuuéAa uaayyu fyg pup jo 'puoui a\n syu st gypqauui ooz uuu Mn jo 'nu uooj, -yigaoAag pqaiy guiduiiqasaq auaa gou qoo pooi uap fyq fyg nu 'laqaz iaaz nu ua 'pin qi guup uaayyu n i uapaipgmap uauuuut ap puuy puqpaoyq uaauiag -yu uaag yiM qi qoo qaoQ 'gnygiaipaq aMn pqauiaA na 'fyg uup apiooqag layapa uua uaq qy -puaqia qayz uaAoq lapsaaui uaag ayp 'guyqy^ afyiA syu 'dyqas uagya ufym do qy iuua agyiaAO p( iooa qaop 'pjooyaq pyaqiuuuziooqag n q; qaq uapuufyA ap uagap pqaaAag paq uy spqaayg* aop uiaq yiup aguof ap dayiuapiooM aqfyyapuuis ayp ibao uioop uup puayaoyQ •guyqiaAipm apqauM -i9a ap paiu uappuq uapiooM apuagyaip aufyz qaoQ »-uayaoA uaop 'yniuiqyain 'nof qy yuz jioqj, uua lauiuq uap fyq siapuu puuM 'uad -i9m ap MnoiAquof ap do laatn qyyq uaag ua uaqaps ap apaqas ep uy piuuMz af legay paq uua lapiaoAuuu syu qy IZl auouaauaHag Na -svvpy; nva NOianma^y 111 aaoaaaaaHog Na -svvj^ nva NOianmaq voaüaiaHiaY fZl AETHELBÜRGA Feuilleton van Maas- en Scheldebode AETHELBÜRGA Feuilleton van Maas- en Scheldebode O t4 mmm 1 C- 1 2 r- LO 75 O S3 m JO (9 G fH r/v paa* V) CS bC S I -SSo C "t -2 AQ o SP— """Sz MD bg S .Au, zm 03 U bD ÖC .c 'S CD 3 1 c: 00 - 2. 'ogz|'aSz 2 -^9 H CQ C3 l— -t—i W/? 2 W O O) Cxü fl G W 2 c3 CD 2 - z is e 'ts 11a te zenden, die evenwel mis was. Het was echter in 't geheel niet lafheid, doch slechts slimheid, welke hem zoo snel deed verdwijnen. Hij dacht vooreerst in 't geheel nog niet over vluchten, alleen maar over voldoende beschutting, want dat zij op die open plek binnen weinige minuten allen verloren zouden zijn, was zijne eerste gedachte, en daarom vloog hij zoo haastig heen. Doch hij had nauwelijks de eerste boomen bereikt, of hij spande zijn boog. Hij zag juist hoe een groote Deen zijn speer naar zijnen meester wilde werpen, of zijn pijl vloog weg, en doorboorde des vijands oog, zoodat hij met zijn spies neerzonk. Weer spande de moedige jongen zijn boog en nog een tweede vijand viel. Maar daardoor werden de Denen op hem opmerkzaam, en wilden hem vervolgen. Hij zag ook, dat zijn meester en meesteres ondanks al zijne pijlen reddeloos verloren waren, en toen kwam in zijnen levendigen geest de gedachte op, den burcht te redden, en mogelijk ook de gevangenen door de bewoners van den burcht en de scheepsbouwlieden. Nauwelijks was deze gedachte bij hem opgekomen, of hij vloog ook al als een pijl uit den boog tusschen de boomen door. En nog sneller dan zijne vlugge jonge beenen gingen daarbij zijne 'gedachten. Nu had hij dus reeds de gelegenheid, welke hij zooeven nog wenschte eens te zullen hebben, toen zijne edele meesteres hem van den dood had gered. Nu kon hij de bewoners van den burcht waarschuwen, en naar hij hoopte redden, zooals zijn vader vóór hem had gedaan. Hij dacht ook aan het schip, misschien kon dat uitloopen, de schepen der Noormannen aanvallen, en zoo de gevangenen red den. Maar vóór alles dacht hij slechts aan dit ééne: nog bijtijds te komen om zijne vrienden te waarschuwen. Hij dacht aan zijne meesteres, die hem vermaand had God te danken, en aan zijne vrome moeder, die hem had geleerd, in allen nood het eerst den lieven God om hulp te vragen. En dat deed hij dan ook met al de en raadde hem aan, liever den goeden God te danken, die hem in zulk een kort tijdsverloop tweemaal voor den dood had bewaard. Earl Aethelhard was intusschen ook naderbij gekomen, doch niet als een gelukkige verloofde, maar knorrig en somber, zoodat de oude Earl hem verbaasd aankeek. Ten slotte hield hij het er voor, dat zijn waarschuwend geroep den jongen Earl de gelegenheid tot hofmaken had benomen, en zijn humeur daardoor was bedorven. Hij had dus plan de jacht voort te zetten, dan zou er zich voor het paartje wel spoedig weder een gunstige gelegenheid opdoen. Hij sprong dus weer te paard en Aethelburga wilde hetzelfde doen. Willibrord vatte het witte paard van Aethelburga bij den teugel, zijne mees teres legde hare hand op zijn hoofd en sprong vlug in den zadel. De kleine jongen stond kaarsrecht en was blij dat hij zijne edele redster dien kleinen dienst kon bewijzen. Doch plotseling beefde hij over 't geheele lichaam, hief de hand op en wees er mede naar den boschrand, met een schelle stem roepend „De vijand! de vijand!" Niets had meer onverwacht kunnen komen, dan dit schrikaanjagend geroepgeen donder had hen vreese- lijker in de ooien kunnen klinken dan het krijgsge schreeuw, dat oogenblikkelijk volgde. Bleek van schrik wendden zij alle drie hun paard om en zelfs de dappere Earl, die reeyls zoo vaak tegen over den vijand had gestaan, beefde. Aan zich zelf dacht hij nietwel dat zijn kind, zijn eenig, geliefd kind in de handen van die onmenschen zou kunnen vallenzijn dierbare vrouw hadden zij hem ook al ontroofd, de gedachte alleen deed hem het bloed in de aderen stollen. „Vlucht Aethelburga, vlucht naar het slotDat is de eenige mogelijkheidIk zal trachten de vijanden wat tegen te houden!" tegemoet ging, hoopte hij alle wapens der vijanden tot zich te trekken, zoodat zijn geliefd kind zou kunnen ontvluchten. Doch hoe groot was zijn schrik, toen hij haar het volgende' oogenblik aan zijne zijde zag met den boog in de hand. „Strijden hebt u de dochter der Hengist's geleerd, en niet vluchten!" riep zij met doodsverachting uit, en vliegensvlug hief zij haar boog op, en had een Deen, die juist op haren vader mikte, een pijl door het pant ser en de borst gejaagd. Tot spreken was het nu te laatde heldenmoed en de krijgskunst van zijne dochter vormden den eenigen zwakken troost, dien de arme vader nu nog had, in dezen wanhopigen strijd. Nu slingerde hij met al zijne kracht de jachtspies naar het hoofd van den vijandelijken aan voerder en daar hij geen schild bij zich had om zich en zijn kind eenigszins te beschermen, rukte hij zijn sterk paard omhoog. De oude Jarl had zich handig ge bukt, zoodat de speer vlak boven zijn hoofd wegsuisde en cle man achter hem dwars door de keel schoot. Maar de speer van den Jarl trof het paard van Earl Ealmund midden in 't voorhoofd, zoodat het met een wilden kreet omtuimelde. Doch de aan strijd gewende Earl sprong op het laatste oogenblik zoo vlug als een jongeling uit het zadel en ging met getrokken zwaard op zijn tegenstander af. Earl Aethelhard had hetzelfde oogenblik zijn jachtspies op den jongen Jarl afgeschoten, die het wapen echter met zijn schild opving. De speer „van den Noorman verwondde Aethelhard licht aan den schouder. Ook deze twee trokken nu het zwaard en ofschoon de Sakser zijn houwen en steken van boven af geven kon merkte hij toch spoedig dat de jonge Jarl hem in het voeren van zijn' zwaard geheel gelijk kwam zooal niet de baas was. Altijd nog speelde het zegevierende glimlachje om zijne lippen, en toen hij zag hoe zijn „Laat het nu genoeg zijn, heerenbeiden hebt u be wezen dappere Vikings te zijn en de harde woorden van beide kanten zijn nu rijkelijk geboet. De tijd ver loopt en het een of ander toeval kan den bewoners van den burcht gemakkelijk het bericht van onze komst meiden. De knaap die ons het eerst zag, is nergens te zien. Laten wij eerst den burcht bestormen: dan kunt u daarha den strijd om het meisje uitvechten, als dat dan zijn moet. Moet een jonge slavin dan den geheelen tocht doen mislukken en voor ons allen den rijken buit doen verloren gaan Dit woord vond aan beide zijden bijval. De oudste Jarl sloeg het eerst acht op de woorden van den ouden man. Hij had met ontzettende grimmigheid begrepen, dat de Jarl hem de baas was, en reeds met bezorgdheid het einde van den tweestrijd tegemoet gezien. Hij had juist een houw van zijnen tegenstander gepareerd, toen hij dezen toeriep »Zoo zij het, Siebregt; het verwijt van zwakte en lafheid neem ik terug, want gij hebt dapper volgehou den. Ik zeg het met trots en eerbied te gelijkertijd Gi.i zijt de eerste tegenstander, dien Beornwulf met zijn zwaard niet heeft overwonnen. Laat ons den burcht .innemen; daar is een rijke buit, en kunt gij het beste voor u zelf uitkiezen. Maar deze gevangene geef ik niet over. Staat gij er later toch op, dan moet bet zwaard maar weer beslissen G De jonge Jarl koesterde geen argwaan en liet zijn zwaard dalen, daar hij den ouden krijgsman gelijk moest geven. Hij was trotsch op zijn overwinning, want Beornwulf had niet te veel gezegd; tot nu toe had nog niemand het tegen hem kunnen volhouden, als men tenminste Earl Ealmund uitzonderde, die met een gespleten schedel op den grond lag. Maar Jarl Siegbert stond toch uitdrukkelijk op zijn recht, toen hij zeide .- >Ik heb de jonkvrouw overwonnen, zooals iedereen II AETHELBURGA

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1911 | | pagina 3