II
s
voaaaTaHvLa v
051
128
113
116
125
J
HP
fyz iiu-eu yetu fyz uaSaoiA nmp 'apiaoA pfyijs uayyoA
-dooq uaa jo uazooyadoq uaa fyq jo 'auunq ep jayu na
qtmz aufyz suM'pep 'jayu jo suay apfyz aufyz do jqoai jaq
jo 'poop uop ui joj ayitojj fyz uaA9jq 'uappuq uaioMz
-ah Mnoij fyz uajAY 'lapiaoAuim uaQ 'uapaiyshfiiq aqos
-inmuiiar) ,iap uaqqaiy ajsuooqos .rap uaa laqspno uua
sum muoij 9p luupj; -uuuSaSjin sum jooi do lepiaoAuuu
uaiapno uap jsuuu jo lapuo yuuuijip ayp Suyuoqaaz
«00 qoo luuqqfyyq sum yiup aguof oq' -iooa quuA ay ju
.inuui uauuuuiiooj^ lap uaAay uua layuuui ezooyepuuq ap
joop uaiuuMq uaysiMj apuaiuoqdo Suyjasyoyd aqfyya&iaQ
•paaiaS uaduM ufyz pjayq qya apyaysdo yiup
uaysbuof uap layqou qayz aysuyajq ap uuaiuum 'uadaoiy
99AXJ ui shuiqi^ ap qoyz uapyaepiaA jaAaq do s[y -gyp
-yaMaS suay uapiooM auaoq azap uua guyqieMjyn 9q
„i'yyzeq af
ui yayu uz yuioq 'jaay qy guuy ooz ua 'fyui uua si auag
-uuAag a(j 'puoq uayyop uaa syu dooqiaAO at qaays qy jo
piuuMz af uua yund ayp yaui Jaijj« apaoM aysyooig ap
uyuiays aiapyaq uaa dayi qqquagoo apjyazyaq do qaoQ
'muj uaa syu
yyys ooz fyz Suy suaguaAO qaop 'ysioq apgyufydag aiuq
urm apjaMjuo yqanz adaxp uaa 'uapyuuMppuoi ysguuspoop
ui nu ayp 'uagoo ap apuado fyz 'uaraoq siuuaq fyq 100M
luuq paap ufyd a<q 'apjiaA pooi aMnoiAquof iap syuq
aquuyqayyay ap yaddoip apooi uaa aoq 'ysnyyaM yam guz
ua uuu laysuA syay yuuys yaq pfyyiaqfyyagay ayqnip fyjj
(i'eoy qy yooys 'yjaqdo suaa gou qyop af af syu 'af qy
g'az yip luupj yunq gou pup af syu 'yuq pyiM 'iuuui nu
quijy i aufytu ap fyg yfyz njq< dayiyyn puaqauj psaoM fiq
|fiA\iap qaaq ap do pmuAvz p( mnq appaz ua psioq innq
do paoA uainMZ uftz appuiqd guiqqv aAvm aQ •pqnnuiag
soopapsnMaq qqquagoo uaa iooa innq puq jra aiuAiz
ap t pips paaq uaop gnp ua 'pin qg uaAvnni uaa appoops
ngmqpaqpay 'apquntu apuia uaa pfiips uap urn: ptinq
0a\ni para aqpaAi 'jpaz guiuoqaaz aiapuu ap süav pajp
uaAoiapqau innq uaqqoip ua spuq ua.inq uio
MuoiAquof ap guqaspopd uapqnd uapsiuA aAAni aaAij, -paiu
jaAooz uinMq paq qaop 'ppanqaq uaqqaq guiuuiMiaAO
ap qfqapuia qaop noz unui uap uua pqoniq apooig 9(1
•uapqomfaop pouag pqAV joa
pflips uauaizag pioou uap ua uapinnqas uaq puoi qoiz
sguiqiyv agipsnppfiips ap [fiAuap 'guqepsioAV appiM aip
ui puapagiaA uaq'uio saqn 'lapunqpa laAouagap Soo ui
2oo fiz uapuops ooz 'sP!ll ööufiz .reieu uaqapsqpop aggnpv
ap uagap uaiaAViaA uoq suizsgiuaa mnui fiq piaog ooz
laajaaA qaiz psaoui fijj "apmidsut qoo qaiz fiq laaz aoq
paiu fiq pqaouiiaA pup psinf qaop quoziaau puauiiaq fiz
puppóp 'uadfiuq uaspod aiuq ua 'uauuiAuaAO uaaqu uap
-sinAiaufiz pqouiq ap ioop inuq fiq apqAV 'uftz ap u
iiba spoxp uftz uj -spat ooz uiiu suaa paiu piaqqfqiappti ufiz
loop pqaup ftq qaop 'uapuiqd psioq ap do pinuAvz paq
inuq ua uaguudsgniap uauunq puq Cijj 'itadiaAv puoig uap
uagap ooz luu'q ua umqs squq uaivq rao puuqiapqaai uftz
ua 'uapupsoj uauunq puuqiaquq inuq pnq fijj sjaagiaAap
qaop uaqqnipuo ap qyop uap auaguuAag aqfiyiuuAag
auooqas uftz apaoM aiuAv paui fiq appqauip gqiaods qaop
guizuqiaA'apooig ap loop psiaa uauaA\p.iaA gujqi,\ uap
uua puuyag paq uua guuy spaai nu sum qouyuiqg aQ
•uagfiiq ap fiiA uapiuuq aiuq
uio 'guqaguof uap pain fiz apyapsiOAV piiaqgipuaqaq
ua pqauiq auoMaguo aiuq pu paui uaAiaps uiaq patu
uup ua 'uauuuiuo suaa gou apuaAiaps uiaq 'aop lapriA
uaiuq iuuu spqaajs apjiAV fiz uapfiiAaq ap jyaz qoiz iaAO
laaui paiu yuuiuayaaq ia pqaup f;z 'pjooiaq gapaAO lujuq
aqu uua inuq pnq lapua uapjaiyag uaiuq uua |t;a ap
ipoy inuq ui gipsm paiu gou qaiz uginqyaqpay apqiqas nu
sjyaz qaoQ 'pqayAaq paoyq para sum putid ap iuaguoip
-ag qasaajA aiaap paq ui suizsgiuaa spaai sua\ qjop a(j
•uadfiig ap MnoiAquof lap puuq ap ua 'uaginq ap laAoiap
-qau I9A pjooq ufiz gou uiaq paq apqnyag apiaoiu paui
spqoayg 'puiq uayapa ufiz uua pizaq p; ui fiq sum giq
uegoo epuaiappiqos ap luuu fiq qaaq piaAOopaq syy -guini
-laqosaq pop do pqqos ufiz suaa paiu pjaiq fiq puuM 'uap
-qauiaA ap iBUAag aqfijapoop paq uaaqos fiq uapnoqaq
qaupuiqg uagiuuoz uftz pfipyu gou puq gïiqaguof aQ
'uaaq yfid
uap sguuy uagoo luuq uaqaq gipsnypfupg 'guqaguof uap
uua pjooqiooA paq piMjaop inuq sum 'opgaj gooq uap do
yfiduapiap muq uginqjaqpay uaop ua 'pinnpag uapnuira
agiuaa pqoays puq jiug uaguof uap paui pfiips aQ 'uaiuóq
-iooa pnq paiu uaq piuiqaqpay uua iuuuuimibao agip
-gnaf ap syu 'uajjaq ap do luuq uagap uaduA\ puapiooui
paq 'uaguaiq uauunq uaqqaq aop ia lapuu jo uaa uap
pqoq noz laoiq uaa uua uequA paq 19ao guiiappiqiaA ua
uuugdo qooi ui gipaods uiooip uaip iuum si yaM uapap
uayfid apuapiooiu aiujj 'uagus auunq uua uainqyu^
ayuaiAag ap uuu apiauutiaq qiaps uaq aip 'aMnoiAquof
agypsnypfiips azap sguiqr^ aMiu ap uapMnoqasaq guu
-apuoMaq agiAooyagfiq uufiq pajy 'pfiips uazooyadoq uaa
qynz ut yuiooA 'apiaaMiaA ooz qaiz afsiaui qosisqusyag
-uy uaa pup 'spiooqaguo spay paq sum fiqiuuQ -punuiag
uayyu p. fiz uappuq doiuup 'uaguuA ap puaAay muq uio
'uapaiqos ap aMnoiAquof auooqas ap do uio pguuMag paq
yiuq uapioo,\T paq pin uauoz apyiA\ iep ayaqua uaag go^
•uayyuA uaop puq yfid uapaaMp uaa paiu
'guoipuuu i«uq do aip 'uaaQ uapaaA\p uaa psinf aqyaM
'aMnoiAquof ayapa ap iuuu qoiz appaods ua 'aop uauuuui
laufiz uagioz ap uuu lapqoa tuaq apMnoipiaA guqaguof
aqiaps öq 'pqouui spuufiA sap ui azap sum n^ -quiq
guiyq s piuqyaqpay ua 'uiuMquuu quyA guys ap pup ooz
'gtpuuq epiaaiud uaaQ ap qaoQ -uajjoipag puq qfiyaqiaM
uiaq fiq syu 'uapfiyds uaop noz pjooq ua uiyaq uftz laqaz
azap pup 'guys uaa qynz guqaguof uagypaoiuiaAo uap
jug ua uaioA iuuu iaA qoiz piuiqaqpay gooq puapao^
piUUMZ
ufiiu piooqaq azap 'joyy 'uaduAi pup paui laaj^r* :apiny
fiq daii 'apgiaipaq laads (uaa paiu piuqyaqpay yazagpaui
pin daii
ua gooquio puuq ap puaiaAizaq syu jaiq 'uaiOA iuuu
dooq uapooig uap pin uuuisgfiiq epspno ap puip qfqap
-uig 'sum puoAiag qfiyapoop uaq uua uaa laa 'uaAagdo
uapnoz uapiaq uua uaag p( fiz josyu 'pin iuuu 10 guz ua
psuia agypaoyq uapiaq fiq sum pajj 'sum psaMqaguo yaaqag
gou jyaz azap yfiMiap 'pqouiqagaop uaguipuoMiaA auiayq
auapiaqosiaA spaai uiaq puq guqaguof uap uua piuuMz
paq puuM 'guigipapiaA agypqoiziooA pop uuugiaAO gyp
-eods ©zap psaoui yuAuuu uapuapaoM uftz uu^\ -joipiaAo
piaqgnyA ua piaqgipuuq ut qaop 'puops qfqag pqauiq
ui lapuupsuagap uapuioopiaA ufiz tiq pup gipaods yu
guz uaui ua 'paaiqpaoA uaag qaaM yiup aguof ap qaoQ
•uaqquq apyiM safqnps ui qfiyaqiaM inaq
fyq josyu 'guygsoy uiaq do uaMnoq aqfiyasaaiA paui qaop
'jaayq agaAviapqau paiu qoo nu ayp 'ju lapuupsuagap
uaufiz do fyq apunops uapqauM ap ju piooMpuu japuo^
«i pnnq
uapfiq paiu ua uajjuyq spqaays puoq ajjuy uaa syuuéAa
uaayyu fyg pup jo 'puoui a\n syu st gypqauui ooz uuu
Mn jo 'nu uooj, -yigaoAag pqaiy guiduiiqasaq auaa gou
qoo pooi uap fyq fyg nu 'laqaz iaaz nu ua 'pin qi guup
uaayyu n i uapaipgmap uauuuut ap puuy puqpaoyq uaauiag
-yu uaag yiM qi qoo qaoQ 'gnygiaipaq aMn pqauiaA na
'fyg uup apiooqag layapa uua uaq qy -puaqia qayz uaAoq
lapsaaui uaag ayp 'guyqy^ afyiA syu 'dyqas uagya ufym do
qy iuua agyiaAO p( iooa qaop 'pjooyaq pyaqiuuuziooqag
n q; qaq uapuufyA ap uagap pqaaAag paq uy spqaayg*
aop uiaq yiup aguof ap
dayiuapiooM aqfyyapuuis ayp ibao uioop uup puayaoyQ
•guyqiaAipm apqauM
-i9a ap paiu uappuq uapiooM apuagyaip aufyz qaoQ
»-uayaoA uaop 'yniuiqyain 'nof
qy yuz jioqj, uua lauiuq uap fyq siapuu puuM 'uad
-i9m ap MnoiAquof ap do laatn qyyq uaag ua uaqaps ap
apaqas ep uy piuuMz af legay paq uua lapiaoAuuu syu qy
IZl
auouaauaHag Na -svvpy; nva NOianma^y
111
aaoaaaaaHog Na -svvj^ nva NOianmaq
voaüaiaHiaY
fZl
AETHELBÜRGA
Feuilleton van Maas- en Scheldebode
AETHELBÜRGA
Feuilleton van Maas- en Scheldebode
O
t4
mmm
1
C- 1
2
r- LO
75 O
S3
m JO
(9 G
fH r/v
paa* V)
CS
bC
S I -SSo
C "t -2 AQ o
SP— """Sz
MD
bg S
.Au,
zm
03
U
bD
ÖC
.c
'S
CD
3
1 c: 00 - 2.
'ogz|'aSz
2 -^9 H CQ
C3 l— -t—i
W/? 2
W
O O) Cxü
fl G W
2 c3 CD
2 - z
is
e
'ts
11a te zenden, die evenwel mis was. Het was echter in
't geheel niet lafheid, doch slechts slimheid, welke hem
zoo snel deed verdwijnen. Hij dacht vooreerst in 't geheel
nog niet over vluchten, alleen maar over voldoende
beschutting, want dat zij op die open plek binnen
weinige minuten allen verloren zouden zijn, was zijne
eerste gedachte, en daarom vloog hij zoo haastig heen.
Doch hij had nauwelijks de eerste boomen bereikt, of
hij spande zijn boog. Hij zag juist hoe een groote Deen
zijn speer naar zijnen meester wilde werpen, of zijn pijl
vloog weg, en doorboorde des vijands oog, zoodat hij
met zijn spies neerzonk. Weer spande de moedige jongen
zijn boog en nog een tweede vijand viel. Maar daardoor
werden de Denen op hem opmerkzaam, en wilden hem
vervolgen. Hij zag ook, dat zijn meester en meesteres
ondanks al zijne pijlen reddeloos verloren waren, en toen
kwam in zijnen levendigen geest de gedachte op, den
burcht te redden, en mogelijk ook de gevangenen door
de bewoners van den burcht en de scheepsbouwlieden.
Nauwelijks was deze gedachte bij hem opgekomen, of
hij vloog ook al als een pijl uit den boog tusschen de
boomen door. En nog sneller dan zijne vlugge jonge
beenen gingen daarbij zijne 'gedachten. Nu had hij dus
reeds de gelegenheid, welke hij zooeven nog wenschte
eens te zullen hebben, toen zijne edele meesteres hem
van den dood had gered. Nu kon hij de bewoners van
den burcht waarschuwen, en naar hij hoopte redden,
zooals zijn vader vóór hem had gedaan. Hij dacht ook
aan het schip, misschien kon dat uitloopen, de schepen
der Noormannen aanvallen, en zoo de gevangenen red
den. Maar vóór alles dacht hij slechts aan dit ééne:
nog bijtijds te komen om zijne vrienden te waarschuwen.
Hij dacht aan zijne meesteres, die hem vermaand had
God te danken, en aan zijne vrome moeder, die hem had
geleerd, in allen nood het eerst den lieven God om
hulp te vragen. En dat deed hij dan ook met al de
en raadde hem aan, liever den goeden God te danken,
die hem in zulk een kort tijdsverloop tweemaal voor
den dood had bewaard.
Earl Aethelhard was intusschen ook naderbij gekomen,
doch niet als een gelukkige verloofde, maar knorrig en
somber, zoodat de oude Earl hem verbaasd aankeek.
Ten slotte hield hij het er voor, dat zijn waarschuwend
geroep den jongen Earl de gelegenheid tot hofmaken
had benomen, en zijn humeur daardoor was bedorven.
Hij had dus plan de jacht voort te zetten, dan zou er
zich voor het paartje wel spoedig weder een gunstige
gelegenheid opdoen. Hij sprong dus weer te paard en
Aethelburga wilde hetzelfde doen. Willibrord vatte het
witte paard van Aethelburga bij den teugel, zijne mees
teres legde hare hand op zijn hoofd en sprong vlug in den
zadel. De kleine jongen stond kaarsrecht en was blij dat
hij zijne edele redster dien kleinen dienst kon bewijzen.
Doch plotseling beefde hij over 't geheele lichaam,
hief de hand op en wees er mede naar den boschrand,
met een schelle stem roepend
„De vijand! de vijand!"
Niets had meer onverwacht kunnen komen, dan dit
schrikaanjagend geroepgeen donder had hen vreese-
lijker in de ooien kunnen klinken dan het krijgsge
schreeuw, dat oogenblikkelijk volgde.
Bleek van schrik wendden zij alle drie hun paard
om en zelfs de dappere Earl, die reeyls zoo vaak tegen
over den vijand had gestaan, beefde. Aan zich zelf
dacht hij nietwel dat zijn kind, zijn eenig, geliefd
kind in de handen van die onmenschen zou kunnen
vallenzijn dierbare vrouw hadden zij hem ook al
ontroofd, de gedachte alleen deed hem het bloed in de
aderen stollen.
„Vlucht Aethelburga, vlucht naar het slotDat is
de eenige mogelijkheidIk zal trachten de vijanden
wat tegen te houden!"
tegemoet ging, hoopte hij alle wapens der vijanden tot
zich te trekken, zoodat zijn geliefd kind zou kunnen
ontvluchten. Doch hoe groot was zijn schrik, toen hij
haar het volgende' oogenblik aan zijne zijde zag met
den boog in de hand.
„Strijden hebt u de dochter der Hengist's geleerd, en
niet vluchten!" riep zij met doodsverachting uit, en
vliegensvlug hief zij haar boog op, en had een Deen,
die juist op haren vader mikte, een pijl door het pant
ser en de borst gejaagd.
Tot spreken was het nu te laatde heldenmoed en
de krijgskunst van zijne dochter vormden den eenigen
zwakken troost, dien de arme vader nu nog had, in dezen
wanhopigen strijd. Nu slingerde hij met al zijne kracht
de jachtspies naar het hoofd van den vijandelijken aan
voerder en daar hij geen schild bij zich had om zich
en zijn kind eenigszins te beschermen, rukte hij zijn
sterk paard omhoog. De oude Jarl had zich handig ge
bukt, zoodat de speer vlak boven zijn hoofd wegsuisde
en cle man achter hem dwars door de keel schoot.
Maar de speer van den Jarl trof het paard van Earl
Ealmund midden in 't voorhoofd, zoodat het met een
wilden kreet omtuimelde. Doch de aan strijd gewende
Earl sprong op het laatste oogenblik zoo vlug als een
jongeling uit het zadel en ging met getrokken zwaard
op zijn tegenstander af. Earl Aethelhard had hetzelfde
oogenblik zijn jachtspies op den jongen Jarl afgeschoten,
die het wapen echter met zijn schild opving. De speer
„van den Noorman verwondde Aethelhard licht aan den
schouder.
Ook deze twee trokken nu het zwaard en ofschoon
de Sakser zijn houwen en steken van boven af geven
kon merkte hij toch spoedig dat de jonge Jarl hem in
het voeren van zijn' zwaard geheel gelijk kwam zooal
niet de baas was. Altijd nog speelde het zegevierende
glimlachje om zijne lippen, en toen hij zag hoe zijn
„Laat het nu genoeg zijn, heerenbeiden hebt u be
wezen dappere Vikings te zijn en de harde woorden
van beide kanten zijn nu rijkelijk geboet. De tijd ver
loopt en het een of ander toeval kan den bewoners
van den burcht gemakkelijk het bericht van onze komst
meiden. De knaap die ons het eerst zag, is nergens te
zien. Laten wij eerst den burcht bestormen: dan kunt
u daarha den strijd om het meisje uitvechten, als dat
dan zijn moet. Moet een jonge slavin dan den geheelen
tocht doen mislukken en voor ons allen den rijken buit
doen verloren gaan
Dit woord vond aan beide zijden bijval. De oudste
Jarl sloeg het eerst acht op de woorden van den ouden
man. Hij had met ontzettende grimmigheid begrepen,
dat de Jarl hem de baas was, en reeds met bezorgdheid
het einde van den tweestrijd tegemoet gezien. Hij had
juist een houw van zijnen tegenstander gepareerd, toen
hij dezen toeriep
»Zoo zij het, Siebregt; het verwijt van zwakte en
lafheid neem ik terug, want gij hebt dapper volgehou
den. Ik zeg het met trots en eerbied te gelijkertijd
Gi.i zijt de eerste tegenstander, dien Beornwulf met
zijn zwaard niet heeft overwonnen. Laat ons den
burcht .innemen; daar is een rijke buit, en kunt gij
het beste voor u zelf uitkiezen. Maar deze gevangene
geef ik niet over. Staat gij er later toch op, dan moet
bet zwaard maar weer beslissen G
De jonge Jarl koesterde geen argwaan en liet zijn
zwaard dalen, daar hij den ouden krijgsman gelijk
moest geven. Hij was trotsch op zijn overwinning, want
Beornwulf had niet te veel gezegd; tot nu toe had
nog niemand het tegen hem kunnen volhouden, als men
tenminste Earl Ealmund uitzonderde, die met een
gespleten schedel op den grond lag. Maar Jarl Siegbert
stond toch uitdrukkelijk op zijn recht, toen hij zeide .-
>Ik heb de jonkvrouw overwonnen, zooals iedereen
II
AETHELBURGA