UOqOK.iOOy U30 Uf 0pjdpUVJ9A 8ZflM 9qfl[.iapU0M 0U88
do txioojp uaqfqaqjaM .naa u; spe qatz aqpM 'jpiMoag
'piaqpno ap qiü pjaq uaip u-gt; a;qoTipaë op sum ;ap
uaqquM japjaq sum fiz qoop 'fijamoojp imp s;aiu sum
;ag -poor ;qoq uaa ;aoi uaSnuM juuq apjnajq ua 'uad
-dop[ J0[[9us ;iuq SipSnaf juuq paap a;qoupaë aip qoop
•u0[|t!aj0ao a; opëiajp uajura euapiaqasjaA gup uaip uua
SinpuiAido ap ua uapiaqjn ;aq nu inunqaq puozaS jtmq
aqjaM ';qonpv ap do piaqpiaouuaA ap jaa.rp ua;qoaipa8
ajapuu uaa Sou ug uapuozfiq jaaq Sou juuq apSnaqjaA
'ua;sn.i uapnoz piaqju uaSuuaS uajuq do Smuoq uauioiA
uap uua uaSoo ap ;np apqoupaS ap ug •puupiapuA ua
ëuiuoq .iooa pfij;s uap ;o; uaëujpfiq uauunq a; s;ai do
qos;oj; ,ia sum fiz i aujuuë ;aq paap' fiz Juujf -qj0A\ qn;s
paq uaa qoo; .iuuq jooa sum ;aq 'SipnoAuaa ooz Sou
qoo SuiAfuqosaq ap ua Suiuaqaa; ap tojum |y -pnoiS
-e;;u[d uap uuu uajn auapiaqosiaA Sou a;qj9M uSjnq
-pqiay qoop -a;snj ,iaq uuiuup qoiz juSaq .iapaoui;ooj£)
•si uaputA a; uizaSsmq
qja ui uufiq spop pjoo^\ a.iuq.iaip ;aq jaAvaoq 'uapnoq
-aS uapjaz a; jaaA fiz uap.iOA\ aSup ua; uapaq qop
•qasjuuqos Sou puuj ;aq ui sum p.iooy\ spop
'SeouaS uiuuzpjaz pfi; uaip ui uajuM uaëuiuajao;suaip
-spoS aqfqasmq aqpJ2 uiapuaz a; .ia;soojq uaa juuu puiq
Siuaa ufiz uio qosuaM uauaa uazap ;aiu uaaqu 'naqos
-uaAV siapaoui sufiz ju apëipaiqjae fiq ;uum !sum smqa;
frq sju 'SipjooMuaSa; spuoAu s( naSiiiuajao;snaipspo8
aip fiq qfquooMaS sjapuu sum punuqug piug qop
„\iapuy azup" qfqadduqosuaauiaS uaa ;aui Suiuaj90;suatp
-spoS a;joq ap ua^op ly/ -SaMsuaA9| uajap.iaA uaiuq do
uaSaz uaufig uio a;qaauis ua uaquoqosaS peq apuuaS
uuA .lUTif joa uaa iaaAv nu fijj aqpM '.ia;qoopuiap; aAaq
aiiiq jooa uaquup a; .lapuozfiq uiajq ;aiu qoo ;uSiaA ft^
•paqaS SiAoopS 'SipnoAuaa uaa ui ireu Suiuuaqosaq spof)
ut ppuu uaip ua.niq ap ua !.renq muoja auiojA ap
]i?Aaq ua jaau apu uappraq sgm pjuaqag ;ip ;upTi^
;qomq uap u-ba ;aiu fitn ;|iu?q lasquspayv aqosqoj;
ap 'uaqqaq a; ;sSire uaaS ;jaoqaq u 'af;japaoui;oojS
'uaa^q -jaSuuz uap uut; Suiq 800 ufiui smq suo uv.a ;s-bS
uap uaSa; uaAfqq a; pjaajaq uio uaopuisu pfa.waS fitu
;saoui qi .uu3ui '.iuuav si pep 'jaqfqapuai.iA a; sap fiq sum
puoAU ue,\ 'uoamgao qi uao; 'puiapjaS lapuuqie do uapuu;
ap ua 'uaqaqaS jaquios juuui 'uaqoupS ,iaaiu qeiu fiq
;jaaq aptaAVs.iapnqos- ap do jut?j\r -apiuaoj ;sunqsja;;nqas
-djaqos ufiui japuA uao; 'uaqoT!]aS pua;;ods ;j0öi{ fipq
uoo;uaSiuJOo; do deu ua 'ua;smA a;qoa ;o; uapuuq aqinqs
aauq 9p|eq 'do sdiqqsuaa Suojds uSanq{aq;ay ,s,BA\a;ui,Buqos
aqfqaMUOJAquof uaaS ;ip ;ep 'qfqapup Suz japaoui;oojS
apno ap qoop 'jadajp Sou uaSuuM jap sojq ap pjaA\ uaop
uuupaSuBu
spaaj SuqaAaq ufiui ;aq pjeiqaq^ay aiooiu ap qoapj«
qoupuqS uapiaouuaA uaqfqepuaiJA uaa
;eui quids ua 'ja;qoopiua;q juuq uua juuq apuaAjoS ;aq
do puuq a;q]0A\.ieA aieq saf;qouz fiz apSaj uao; juujy
•do ;sjoq au:q ;m apj9A\ 'paap puiqsje s;ai uua fiz
jos[u quojq aip ';qouz ajuAiz uaa ua uiape daip op[ei;q
AvnojA apno a(j qqjaiuaSdo paoS jaaz uazaM syS.mq
qa;ay ui SuijapuujaA a;oojS ap ua 'uaizaS paoS [9A\ qoo
uaSoo apno aSipuu;sjaA ajuq uappuq qoop qui pjaaqjaA
epiaq az apSa; az uaJUAv puaauiaS aip uup ';ui sjapuu
'sum piaojAaS uaddq a.iuq uua aqjaM 'siua;uaqaq ap ua
uaSuuAV jaip sojq uap apSa; fiz ;uum 'sum ooz ;aiu ;ip
josju .iuuq uaaqos ;ajj f, puq ;aojSaq uaSjoui uaip juuq
;up 'puiq azoojoSioz 'azooiaSju apqaz;aq Sou ;aq su^
•iiuu ja;qoopuiap[ apjaqaS iuuq fiz qaaq SpsSuu uufiq
'pua;;ajd() uaAO ;eiu ja ;qoup mPoja azfijS ap juujy
•uquq ua uapajAa; japaM
qi uaq sud uup ;uum 'uajjuj;saq juuui qosnaq fiui n
;aoui ny SaM fiui puoz japuA qoop 'uauioq oujuuS ;aiu
Sou nu sjjaz ap[iM qi uaSSez qjqiaa juuiu 11 ;aq
qi ;eiq ug -uaiuoq a; uaAoq ;uiq ooz sud rao fiui
uua Sipjuu ;aui qoo; sum juuj\[ uiaSSa; a; ;m apaoS
£6 aaoaaauaHog ua -svvjy kva Koiaioinag
92 AETHELBURGA
treurig hangen en rolde er een traan over haar' wang,
terwijl zij diep zuchtte. Doch lang duurde die droevige
stemming niet. De schalk keek haar al weer de oogen
uit en het rozige mondje zeidemaar hij is niet ver
dronken, want hij kan zwemmen als een vischU
Wat moest men nu verder met de kleine krullebol doen
Op een zijner zwerftochten tegen de Noormannen wat
Earl Ealmund eens op de k*st van Bretagne in 's
westen van Frankrijk gekomen, waarvan de bewoners
denzelfden naam droegen, en dezelfde taal spraken als
de oorspronkele bewoners van Engeland. Hij wilde den
Bretagners geen leed doen; hij vervolgde veeleer een
schip der Vikings, dat voor hem in een kleine rivier
was gevlucht. Zijn groote galei kon door de eb den kleinen
kaper niet volgen, doch toen het vloed werd, ging hij
de rivier op, en verwoestte den kaper, waarvan de
bemanning in die weinige uren reeds vreeselijk in het
land had huisgehouden. Zij hadden een heel visscherdorp
afgebrand en uitgemoord. Met een somberen blik stond
de Earl op de plaats des onheils. Toen hoorde hij in het
dichtbijzijnde bosch een kind schreien. Hij ging op het
geluid af en vond een jonge moeder, welke door een
staak doorboord op den grond lag en juist den laatsten
adem uitblies. In hare armen hield zij een klein meisje,
dat zij met haar leven had beschermd voor de woede
der dollemannen. De Earl nam het kind uit medelijden
met zich mee op zijn schip en bracht haar aan zijne
moeder en Aethelburga op Hengista. Grootmoeder had
het kind een' naam gegeven, en zoo was Winifred ge
komen bij een zeer zachte meesteres, en was zij haar
verwende lieveling geworden.
Het was reeds heel laat gewordendaarom zeide de
oude grootmoeder tot Drida„Roep het overige dienst
personeel dat komen kan!" en tot Aethelburga: „Lees
eens een hoofdstuk uit het'dierbhar evangelieboek voor
onze avond-godsdienstoefening
voHiiaiaHisv w
Feuilleton van Maas- en Scheldebodb 85-
Hengista, die kan inij niet overwinnen. Ik ben ook nog
veel te jong om te denken aan liefde of trouwen. Ik
zou veel liever met de Noormannen willen vechten. Op
mijn volgenden verjaardag hoop ik vaders boog te kun
nen spannen, en dan sta ik in den strijd als een man L
Krijgshaftig vuur straalde haar uit de blauwe oogen
en de bezorgheid der grootmoeder, dat de Westsakser
haar naar zijn verwijderden burcht zou kunnen meene
men, verdween ras.
Toen Aethelburga bemerkte, hoe verlicht hare groot
moeder was zijde zei lachendNeen, neen, 't was niet
om den jongen Earl, dat ik nog langer in de hal had
willen blijven. Die oude zanger heeft het mij aangedaan,
niet de jonge edelman. Volkram zong van de krijgen
van het volk £lods in overoude tijden. Toen vroeg va
der hem ook eens eeu lied uit den ouden heidenschen
voortijd te zingen, en wel het Beowulf lied. Hier waren
het toch allen goede Christenen, die er geen aanstoot
aan nemen zouden. Maar Volkram keek vragend naar
mijhij vreesde zeker dat de ruwe liederen uit den
heidenschen tijd mijn gemoed zouden schaden. Doch ik
ben nu geen onmondig kind meer en zal mijn Heer en
Heiland zeker nooit verloochenen. Heden avond heb ik
voor de eerste maal gewenscht een jongeling te zijn,
dan zou vader mij niet hebben weggezonden. Ik had
het lied van Beowulf zoo gaarne gehoord, en ik rust
niet, voordat ik het gehoord heb. Als Oswald nu maar
eens een goed hoofd had, dan kon die 't mij oververtellen,
die loopt met de bierkannen af en aan, en hoort alles.
Doch hij onthoudt niets. Ja, als het die kleine Willibrord
was, die heeft 't hoofd al vol liederen, en zal zeker nog
eens een goede zanger wordenwat die eenmaal in zijn
krullebol heeft, komt er niet meer uit.«
De grijze vrouw was gedurende het gebabbel van hare
kleindochter zeer ernstig en nadenkend geworden. Ein
delijk zeide zij
g vosnaianiiav
jadtua; uaa ;o; uapjOMaS jeeq sum afpameq ua§ie jeeq
•U0Aao;.iaA [aduia; seAoqap ui qfqapnoqdouo .iaëaojA
euueg speooz ;aiu qoo uep fiz uoq ]y 'uaAaSaëiaAO peq
pop uee saqe aip 'jaiz aqi;s uaa sum ua uaëaM spop
;eru epaiA Sue; 'spea.i qaz peq f12 'pniq ;aq uua ëuip
-eoAdo ap ;aui ;ioo uep .laaui qoiz apiaoiuaq ua 'uaAaq
ua ;s8ue ;aui ëuqaAeq iwq ut snp qaiz apënaqjaA f17
•uapjoM noz ppiAiaA ;ioo qosuaM iimq ;ep 'sueq uaaë
ttooz uajeq uua SuipeAdo ap Joop ja sum Siqqtqap
•;qoi;jqaS Suiq spaaj ;saaë uap ui
rajjo aqfquoosjad ;aq SuiëiiipaAo azuAvp a.req uua aqiM
j@; fiz puq apuaop 007 'noz uauioq Sipaods qoo uup ;ip
;up 'Siqa;s ua ;sua apjoopë fiz ua 'apuia uaëia juuq
juuu fiz apëuupaA 'sua\ pëjozaq u8jnqpq;ay sjy qaiu
qfqa;iaj qoo ;ip fiz paap ua 'uaquapui ;a;u paqaë
ui ufiqosauuoz ua SuqaAaq juuq japuoz ioaoj ;aq qaiz
fiz uoq juum si jayY 'ua.iuMaq a; uaAa; ;ip ui uajuAaë
ua ëuipiapiaA aqu jooa azfm a;sëqiaA ap do 8ui;;uAdo
ajuq suaëpA apuaopooz juuq uio 'uapuozaS uaqqaq
j9;soo]q uaa juuu ua 'qfijquujg juuu qoo; juuq fiz noz
saqu uua ;sjaq ;aq 'sum u8jnqjaq;ay ;aui Suuëuio ap
qoo .tuuq qfqjaaq;uouo ua jaq aop 'piaqpëjozaq ua ;sëuu
;aui j89m qoo qoo; ua duqospfqq aëraui ;aui ;juq pno
Juuq ep|iiAJ0A ;siqsuaAa| apuaiaojAJaAO ajujj 'poou;<qq
apA\noj;jeAao; .iuuq ;aq ';uqos aqaspjuu a;s;oojë .iquq
sum ;up -a;.iuq ja; ,iaaz ja;qoopuiap[ ,iajuq ëuipaoAdo
ap fiz uiuu saqe jooa .iuuj\t -paqj.ia;s jo -qaiz do apa.ta
ua ;sooj; uauassuM[OA uap ;qoujq ua 'aëipoou auaa ;aq
ui uauiapi ap saaMjapuo f17 'do juuq ;o; 8ui;qou a;s
-;ooj8 ap ;aui uaqu uaëuz ;qo.mq uap do uaqosuaui ap
•uaquiu
uauunq uaqqaq noz ;ioo juuq 8uuA\pja;soo[q uup eëqiaq
0ja;oo.ië |aaA auaa puupap uap uuu ;suaip uaëipaomaap
uafiJA uajuq ui uaqossn;ui sum ua piaq8qtaqja;soo]q
apuioojaq ap iuuu piaqsuuA\p aqfqaqosuaui ui fiz apëuupieA
007 -;qou.iq;oA ;jaaq uarupuoz ap jooa saqu 'saqu aip
sdoaaaianag ua -svvp nva NoxaTnaag
88 AETHELBURGA
ongeluk barste los. Ik redde mijn evangelieboek en het
lied uit den brand, doch je vader heeft nooit geweten,
dat ik dit lied bezit. Jarenlang meende ik, dat het lied
ons onheil had gebracht. Nu is mijn meening veranderd,
en daar zij 't nu daar beneden in de hal hooren, zult
gij, mijn lieveling, het hierboven bij je grootmoeder ook
genieten, opdat er aan alle mogelijke teleurstelling een
einde komt. Het oude strijdlied kan aan je Christelijk
geloof geen schade meer doen, en mijne bijgeloovige
schuwheid voor het heidensche lied heb ik overwormen.«
De oude vrouw stond op, opende haar eikenhouten
kist en haalde er na eenig zoeken een aantal geel ge
worden bladen perkament uit!
O, hoe schitterden de oogen van de-, jarige over dit
merkwaardige geschenk, dezen zoo lang verborgen ge
houden schat
Met bevende handen nam zij de papieren aan, en spoedde
er zich mee naar 't licht, doch hare grootmoeder zeide
Lees het hardop voor, kind ,op dat ik jelieve stem hoor
Zoo las dus Aethelburga met gloeiende wangen en in
gehouden adem de meer dan zes duizend regels van
het oude strijdlied. De geleerden beweren heden dat
Grendel eenvoudig de giftige uitwasemingen der moe
rassige streken van Jutland zinnebeeldig moet voorstel
len, doch dat ontneemt het lied niets van zijne schoon
heid, en toont ons slechts, hoe gaarne de vaderen in
beelden en gelijkenissen spraken.
Beowulf is ook voor ons nog een echte held, vol
moed en zelfopoffering; maar Aetelburga was een kind
van haren tijdvoor haar waren Grendel van zijne
moeder 'werkelijke monsters der onderwereld. Zij zag in
hare verbeelding den boozen geest den koningsburcht
Hrotgar binnendringen en de mannen, die dronken wa
ren van mede, bij dozijnen tegelijk met zijne tanden
aan stukken scheuren. Zij zag den heerlijken Viking
Beowulf de hand op het monster leggen, wiens hoornen
;ep -ue;0öj8a ;am jtbuui hq uoq iqsiSuap ot.a amnoja
-;qojnq aiooiu ap -pia;sag jimqqiqoseq ;im uatiiA uaSia
;m qaiz puq £ip ■ureujopuo spiriuiëou siaj eqjqcaoui ap
fiq ;np ëuiuoq uap uua pAaq do s;qoa;s ;aiu sum ;aq
qoop 'Suuioq uap uua epoq ap piuq[aq;ay piug sum
;uuui;ip qop 'uaëuijapjoA a;oojë uaui a;quuui uadaqos
suaip uua uaMuoq ;aq ;aui i uapuozaS ua;qoiJaq apuaë
-ipaomaq laaz uapa;a§ ua8up aëiuaa puq ëuiuoq ap
•ua;qoaAaq 9; uadaqos aqosuaap ap tuo uuuë
-;m fiz uepuoq uup ua 'paajaë Sipaods suaa ;up ;qoiJ
-aëiii uapjoM uauuiq uua Sou Eiz ua;saom ny 'jaiATJ ap do
9MH91U 08A\; diqas apno ;aq ;suuu spaaj uaAajp .ia jo
uadoopaA ;saejsjuufj9A ;aq uu uapuuuui aaM; sqfqaM
-uuu Sou uajuM jg -uapjooM .ufiz uup jaaiu Sou a;qjaAV
pjaaqaooA uf17 qqoqaëdo uap.ioav ;saoui qjuq aJUA\z
japuozfiq uaa jo ;qoiJjeA uapjoM ;saoiu sqfqiaoui japuoz
-fiq s;ai ra s]u 'uuu j;az suaa ;aM qoo a;qud 'ua|aAaq
juS fip -uaSuozaS puq spaar uao; '(aaz ap ;qosjaaqaq
uiuuü;ijp) saAUM aq; sajur uiuuuqjg" paqsqjOA apuaq
-êq ;aq fiq josju uufiq uaaqos ;ap 'q|OA ufiz uua a]p
ua epuaqê uaëia ufiz jooa dooq aSxuaa qfqapma fiq puq
nu i SipjooMuaSa; piaqju uap Ijq puajuppooA uufiq sum
Jiaz pug ep 'pjoop'q puq parjjy Suuioq punuqug piug
eq[9M qqjaMaë uadaqos aaM; ap uuu uaqojqaëjuuo nu
piaM puoAU ua;u; uap ;o; uaSroiu uaSaojA uap uuy
•naqossog 01» «I
•>IflXSa^OOH HQSHZ
Feuilleton van Maas- en Scheldebobe 90
pantser geen zwaard kon doordringen. Zij zag, hoe hij
het met zijne handen alleen inéén drukte, totdat zijn
halswervel brak en hij brullend vluchtte. Een rilling
liep haar over de leden, toen zij den held in den strijd
met de naar wraak dorstende moeder van het monster
zag verdwijnen in de zee, meegesleept naar het hol van
die monsters. Doch zij kon ook een vreugdekreet niet
onderdrukken, toen zij las, hoe de jonge held de too-
verheks eindelijk overwon en haar ziel uit hetBanhuis
(beenenbuis) liet varen, d.w.z. haar doodde. Zulk een
held zou zij weieens willen ontmoeten, hem zou zij
volgen als zijne gehoorzame vrouw, al ware hij dan een
wilde Viking, zooals Beowulf zelf.
Onwillekeurig maakte zij vergelijkingen tusschen dien
held uit de sage en den jongen Earl, dien zij heden
ontmoet had. Aethelhard kon het bij deze vergelijking
natuurlijk niet winnen in 't jonkvrouwelijk gemoed.
Toen zij den laatsten regel gelezen had, sprong zij
op om hare grootmoeder nog eens stormachtig te be
danken. Maar toen zij zich tot hare grootmoeder hoog,
Om haar te kussen, vloog zij plotseling met een lichten
kreet op. Van uit de gang was een schelle angstkreet
tot haar oor doorgedrongen, en haar geest was nog zoo
vervuld met die booze geesten en den wreeden strijd,
dat zij werkelijk dacht dat de heksen hen kwamen be
zoeken en ernstig schrok toen een luid gestommel na
derbij kwam. Hare grootmoeder was niet zoo zenuw
achtig en had de stem dadelijk herkend. Daarom keek
ze glimlachend op tot haar geliefde kleindochter, die
zich, ondanks hare kracht en moed nu Onwillekeurig
aan de zwakke vrouw had vastgeklampt en zeide
„Dat is nu je straf voor het lezen van dat oude hei
densche lied
Op dat oogenblik was ook Aethelburga's schrik-al
weer voorhij en moest ze zelf weer hartelijk lachen
over haar dwazen angst. Op den vreeselijken gil volgde
