Feuilleton van Maas- en Scheldebode"'v- 35
Feuilleton van Maas- en Scheldebode 47.
xaaxn 300A )oq .reep psiooA 'uodutó apoxooxA 3oq| on*
oauuQAveg qiqaqqoinaii )9iu qoxz 'xntt)uo aqasaosraiaQ
oSox) ï'bav^öi nuq 30x0 'uosqusioSuy 03300x0 sp uepuoq
qoo) ug 'uo^oqosoS oajopopg oxp ux uossaxq 03.oo.1g spoox
(nqseora uojftd oqtqopaoCiA op uoppoq 'ooxoaa pxopunog-
pnntiA nop ooaapapS oqosxsqosjoSuy 00303308000000
-3qoip op 3opjooJ\ •aoxzox 00x003 eposopiOA 8ooqs8fxxq
uoqosxoojq 008003 U9P a<BA -rcoAoS 3oq 0900(3 op 00803
o03qo9Ao8 039A oufxz xoop poq pxmuqog )xug jooj^
•OOO3SX9p0AA 30x0
aodoM 3xp uoq sxoppxx oqosxquuxg xop 10330x^-801330^
9)sqxo3S 3©q SJ302 'pxmpo8 8xpoods oojapojog op ooioaa oop
'oopjopoo poottA oap opatoxoop fxz S3y •uodoAV qfxjasoexA
099 soav 3033 *x0poo3sa9893 oop ooa 00x3^0x38003x00
3©q 303 X00XO opaoxp 09 8xraxoA39qqxs 303300x0 soaa 30033
«xopao 0Q -Saoxpoooq X9S3aod 3©q xoop jo ppiqos 39x3
xoop qooA oqjOAi ao 'xoods 000 ooa poq xoxoa oop 30P
'33O3s8o03X0a ooa qaoq 03so9Aoq ap poq 000330 ^txqsooxu
-X9XOXOX3 opaaxq opno 000 do opuxapjooq 3©q 000 ^00308
bo dxaqos 003x10x3 99AA3 000 soaa ozoq -pieoAaS oopxoAA
3SOOXO oapooq 90M3 3010 oqjaAA '(fxqp^s oxomz op 8003
-O9AAO00 8oo J00)q o0doAAsSox39A9i3 3©q 00 'q30A390A 3x0
po93xo3S3xn oofxq oopao3S0q uosqusiahuy xop SX0803 oq
•aoAvrxoo 0x9303 01 S30 puujoSug ax pxoooxoq 00 pjoqoS
ooz 303a 8003 a0doAAs8fxxx[ S30 8ooq op soaa uosq^oSuy
xop opfi) UQjj 'pxoAA pxaoooo8 0px9AVSx933tiqos op X330A
3eq xoop oqjoAA 'opxoAA 933001s 08003 u" lP!z paoAoq
O3sx8ao3j 3qoxoq oop ooa 300x3 noqfijopxoou oop aoy
sj033ixqosdj0X30s aap UÏSUIUOJÏ 0Q
•NfusciHooH amraa
46 AETHELBURGA
Maar de edele jonkvrouwe weerde haar vriendelijk
af en zeide„Ik moet Willibrord danken voor de redding
van mijn Winifred. Hij zoo zich al zwemmende gemak
kelijk hebben kunnen redden, doch wilde zijn speelka
meraadje niet in den nood alleen laten!"
Zoo ongeveer tweehonderd man stonden op .eenigen
afstand tegenover elkander, in twee rechte rijen opge
steld. Rechts de scherpschutters, links de mannen met
speren. Aan den voet van den heuvel gekomen, rukte
Earl Ealmund- snel den boog van den schouder, legde
den langen koningspijl aan, en spande hem, een galmend
krijgsgeschreeuw uitstootend. Op 't zelfde oogenblik
stootten al de krijgsmannen hun strijdbijl met de punt
in den grond, de scherpschutters spanden hun boog
evenals de Earl, en de speerdragers hieven de spiesen
boven het hoofd omhoog, alsof zij ze zóó wilden weg
werpen, terwijl allen met den galmenden oorlogskreet
van hunnen heer instemden.
Vol verbazing keken Aethelkard en zijn begeleiders
naar dit echt krijgshaftige schouwspel en de jonge Earl
wilde er juist zijn edelen gastheer iets vleiends over
zeggen, toen deze een tweede bevel gaf. oen staken
zij de speren in den grond, wierpen den boog op den
rug, en grepen allen de groote strijdbijl met beide handen
op, zwaaiden hem boven het hoofd, en vlogen toeu onder
luidruchtig geschreeuw op elkander los, alsof zij een
moordenden strijd wilden beginnen, zoodat vele vroxxwen
en kinderen luid gilden van angst. Maar eenige passen
van elkaar hielden beide legermachten plotseling stil,
zwenkten naar rechts en links, en toen ging het in één
rechte lijn op den graaf en zijn gevolg af, alsof zij deze
allen wilden vermoorden. Doch vlak vóór hen stonden
zij weer stil, nog ééns werden de strijdbijlen onder
woest krijgsgeschreeuw gezwaaid, en daarop daalden
zij allen stil voor den aanvoerder omlaag.
„Waarlijk Earl Ealmundriep Earl Aethelhard vol
eSiref op xoao 3S09in 3oq qoxz ©pSnaqxaA pxuqfoxgoy
•puTqoSug ux oopxoAAöS.
Sqou&S mn,Rzp39Z 00x13aa o98op3S00j 0x3b [08x0(3 qsoaj
eqfx)óoxA 3eq do xooz 93 30 qoxz uopSnoqxoA fxz uoppoq
uei'ezoS pxuod 03 8003 oexn fxz uooqosjo 'uoxooq pxoqpxoora
-X9A h-ea S303O uopjxAA sxop^oSoq utxz U9 pxi:q[Oi{30y
tt; ütiz Suxppox spuiqoSug juz U0033U fxz
no 3001A 0Q -Soxqpoq xmiS-ey u9qfi{9S00JA nop do 8uxu
-OXAAX0AO 08x3qot!.id tioö opjoBqaq 00 3003A 011103x3 03SX00
op xopoA ufrai opAAUoq U0O3 'U9X03X9A S03[x; qoo uooqos
X5, 03 'uw 30x0 X|l {0jftAA3 X1313'U0A9S {0AV 8XIIUUXAAX0AO
®P P°9 su° \V2 'xi0Z0X{X9A 30x0 xuura pooux oep fxAA sjy
,3q0,Bxp09AA3 ©zoo xoop 'puoxpxoA 30AA 3( [xaa uoppoq |V
'uaxojxeA 30x0 X130A ufx^ jnz 00 '33003 por) ezuo xunpi
i U9S9XX[X9A 30OA U93SEA OOpOOfxA
op uoqqoq uepin£ 3©q ux SJ39Z uo 'u0XO{X9A sx e)3oep
-98 oqfqepxoo^; 0{00q08 3033 33x0 3qo93S xooz Sou oSnp
003 uopoq uup X0 30q )oxz 30 'uouuxaaxoao qoo) uauapxaq
op o©33nz u9U0)s;xqQ 0Q ooxojxoa 30XU 3)00308113 sx Sokj
j j)0Z O0U9(3 ep xixuf 3©q uua 333003 3, ox uo 'pjoAOo uod
-oqos 0AAU9XU op xooA uomooq op uopxoAA uo8xora i 3S138
ufxra 8ou fx8 3fxz oopojj qfxz pxoomxoA 03 )oxu fx8 sjo
'xoouxno3 0300x8 3©q onn oaxnau 03 joop rao xoxaxx ep
fxq opxoAA 9300x8 op X13UU fxAA uuuS 3i3i3xu8i3[)p;ui 39q «jq
•oom U0p0i)x0rami3sd00qos 93soq xeufxxu ooa nop n joaS
qj -00x000 300x3 AxnoqosoeSoo ux sequ 3302 fx8 3updo 'jv
xoxaxx op xuno fxAA 093'xxp lu9doo308j'B sx [1XUUIU0OU 3©q s)y
•fxz nop 8ooq 00x0x3x03s 009 xoooAAoq uooS 3unds jjoz xp
0A[tïqöq uo 'pauqsofsxom oxnq uup uodxoAA 03 xopxoA soids
93) 301333 ux ufxz pf)3j093 xooq ooa xxo8ux398uof 8tax9^\\
•pooAoSdo qoq ofsxoxo ufxxo xjx ooq 'uexz fxS 33nz uoq
'O030dsdax'BX( ep xreu 001000 03 {9©p 303s 30x3 ooa sxouoAAeq
op 30x0 rao 00000x00003 op 00x00x3 X9A uo opuxoq on^
•U9X9XA xifi303S00i 8x3pxi3T;fx9A xuuq 3imux)xp qoo Cxaa O033nz
uoxxxf 0330 S(UU0A0 O0 uexuf U0I3U0A0Z fxz 3PX0AA oopejj
qxooiA uoxopn op xoóp xueq qoo 33x80033 ooa ps03q
voHnaiaHJiHv 8g
Zoodra de gebruikelijke begroeting voorbij was, sprak
de gezant tot den Earl van Kent: „Zoodra de morgen
grauwde ben ik reeds te paard gestegen, want de bood-
seliap van den koning heeft haast. Weinige dagen geleden
is een groote vloot der Noormannen onder bevel der
drie koningen Guthrum, Oscytel en Anwijnd plotseling
in den nacht van Cambridge in Oost-Angelen uitgezeild,
waar zij sedert den dood van uwen zwager, koning
Edmund heeft gelegendeze vloot heeft de Zuid-Oost
kust omgezeild en slot Warnham in Wessex ingenomen."
Hier viel Earl Ealmund zijn gast in de rede met de
woorden „Maar dan moesten zij toch hier voorbij komen
en wij hebben hier niets gemerkt
„Niemand in het geheele land heeft iets gemerkt
antwoordde Aethelhard, „totdat zij plotseling Warnham
overrompelden en heel Dorsetshire vreeselijk verwoest
ten. Zij zullen zeker 's nachts vlak langs de kust van
Frankenland zijn gezeild. In een open strijd is onze
beter geoefende krijgsmacht hen gewoonlijk de baas,
maar door hun listigheid en vlugheid doen zij ons oneindig
veel kwaad, maar nu heeft de koning zich herinnerd
dat u, Earl Ealmund, hem jaren geleden een raad hebt
gegeven. Hij wil schepen bouwen, om de zeekoningen
op hun eigen element te bestrijden. De Angelsaksen
vroeger de dapperste zeelieden der wereld, hebben in de
laatste driehonderd jaar den scheepsbouw geheel ver
leerd, maar nu heeft de koning eenige oude Noorman
nen met geld omgekocht om hem te helpen.
U zijt zelf de eenige Angelsaksische Earl, die zee
vaartkunde beoefend hebt. Nu laat de koning u ver
zoeken, om behalve uw groote schip, nog een tweede
te laten bouwen en te gelijker tijd zooveel uwer strand
bewoners als slechts mogelijk is, voor den zeedienst
klaar te maken. Als alle adellijken en vrije mannen
zooveel ijver en vaderlandsliefde bezaten als u, dan zou
Engeland spoedig eene vloot hebben, welke de Deensche
v
081000 spoex O9xnfsn0A9) 0353003 aufiz ©puexnpaS poq.
0)ooir> ap 30x033 'uedoqps oqasyioraoy epi)0 xop (qopqppoq.
3©q UTum ooAAUoq 00303 poq sp00x oz 9300x9 op )axoyj
xooAA'qoxzoS qfxxquoxg ooa 3snq op do )SX99 )oq oodoqps,
0zop ooppoq xopoA ufxz 00 punui{og, 3x03 'pSipxooAXOA
09X0AA, uoprnquoxoip 3x0 qfquooAAaS oxp 'ooppoq uoixpz
•q)0AA ',s8oiqx^ xop uodoqas 9uoaao8 op uop X08OO3 (ooa
pxoojoS uepxoAA 3soora 3op 'dxqos uoo soaa 309 'punra
-jog uoa dxqos 3©q 803 00x03 oop ooa 30OA oop uoy
•apraxoqasoq oaAoq ap 00 03qosx09q9q xoxaxx ojaoqab op
eqjoAA 'pAAnoqeS 00x03 U08XA03S ooa oom poq xoop ua
'xoxaxx op xoou 3xood30)s op ooa uapiöOA uoxnxn oqxe)s
•OAAj, 'Sooq 30OA 8{3jfxA 30AAOOZ soaa {0Anaq3qoxnq oq
"XOXAXX op XOOU U0XXI
8ux8 !oadoo398jo soaa pfx3)oora op oxpooz '^^•103 30303 op
xooxi X99AA ouxoop opxooq ua 'soaa u9O9Avpx0A xnap op
xoop fxz )op30) 'ou 03303308 0800x3 9Joq qooq fijj -uoddii
9utxz rao X09AA afqoo3rax38 opuaxaxAoSoz 93snA\0qj{0z 3©q
9p3oads 8xpoods xooj^ -0x003 uapooraraojAdo 8ui{9S)03d
oazap xoao psooqxaA 300x308 qijquaSoo e)s.i90 )oq opuox
-npa8 soaa 3x03 aSuof og qqxoraoS S)oiu uopxeq xap jods
-uexoqaS 0j)OASxu0q0930q 002 qoop o)xoq 3xp ooa uoppoq
uauoora oxopoo op 00 xopoA xoojj 'joq ap 30X}xoa uo
rao uoo) qoxz apxaaq 00 '000 quqj qx3qua8oo 000 raoq
qaaq 'qou xiop ox pjooq opoo3q 3aq fxz dxaxAV qos)oxjJ
•qooi
-10138 oapxxauooq ufxz xoao U1003 uoa Sux)os303d fxz oap
-30038 nu uora uaxoora uoSuof oop uoa 8ui)0ox80q op
xoop pxn0{qo8 uoppoq 3qot[ qoxz u08uoa\ exoq uoaoooz
S30 og qqxeraoq paoS xooz qoo) raeq oSxnq{0q3oy poq
xuoxoop 'uapnoqaSux xooaa qfx[opop qoo qoo3rax38 uepo03
-)ods uaxp fiq poq jy 'pjnxqoS puo)3ods suizsoiuao qoxz
ueddq 0qos)ox) ufxz ooppoq na 'U0P03808 oeaq 300308
3snAAaqj30z suxzsSxuoa 'xoora ujiz xoao qoo3xux38 0Si3qon3A
uoa soaa 'qoxds xoAoxaiq 331XP3S008 joa ooz xopoA xooq
uoojj 'px0q8xpxooA3sonq oxoq uoa oa]z 30x3 do ua j)oz
68 aaoaaauaHog na -swj\r nva NOiaTiiaag
•p8xp00iai3
poq qoiqraiiS oeSxpaoxuS.ooq ufxz xoop xooq fxq 3op 'soxa
-sSxooo speox raoq opAvnoxoq 309 'xopuoAi 099 oofxq 'soaa
ofsxora 8uof uoa uoa qxoAA )9q )oq )oprao qoo [oxooa
'qxoAA s(o8xnq)9q30y soaa 'PX0030S poq uoAfxxqos 00 00793
0)xaoxu 300A 30xu pfi3J003 008x10 f-Sx)uxAA)-09-j fx a do oxp
'pxox3{eq30y xooA xooj3['uopuoAaS uoqqoq opouoS .10330010
-(ooqos uooS ooa uoSoo op ux oepaq oapnoz SX0330) op
qoo 00 's3oqos oaaox xaaz 000 S3q99)s soaa 309 'xopoA
oop uoa jo{ ooxp 30 fxq sqog-)S0^ uap uoa uoddi3 oqos
-30x3 op rao qoo3xux38 apo033ods U008 9p)9ads )oora)xg
j ooAfxxqosxoAO n xooa
oo3dMnoq )oq fxz oqq puoAO oopojj •U9)uemoqx0d opn#
98x000 ooa Sxnpia3ooo xooo 'PX00398 J39Z qoxz xo3qoop
V DHDHGHH JLH V Zï
34 AETHELBURGA
altijd vast, je dierbare moeder terug te vinden, maar
als dat niet het geval is, dan zal ik toch tot 't laatste
toe strijden tegen de Noordsche booswichten. Tegen den
half verbranden burcht, welke het graf was geworden
van mijn kort huiselijk geluk, had ik een tegengezin
opgevat. In het westen van Kent, dicht bij de grens
van Sussex, bouwde ik hem weder op en daar staat
hij nu nog
Op dit oogenblik weerklonk de horen van den toren
wachter.
„Daar komen reeds de afgezanten van den edelen
koning Alfred, die nu de laatste Christenkoning van
Engeland is. Hij is zoo geleerd als een monnik, maar
ik lieb hem in den strijd zien vechten als een held. Hij
is de laatste spruit uit het aloude koningsgeslacht, de
laatste hoop van het vaderlandHij schijnt alleen voor
den gemeenen man wat al te hoogdravend te zijn, en
hij heeft in den laatsten tijd ook meer met de heidenen
verhandeld, dan mij wel lief is. Die booswichten hou
den hun eed niet en laten hun kinderen zoo maar in
den steek als zij kans zien iets buit te maken. Maar
ik zal de afgezanten van den koning tegemoet gaan,
zorg gij dan voor een welkomstdronk, zoo goed als
onze arme kelder die nog kan verschaffen."
De bode van den koning was een nog jeugdige Earl,
Aethelhard genaamd, wiens koen, geestig gelaat zeer
verklaarbaar maakte, waarom de koning, die zelf nog
zoo jong was, zulk een jong mensch tot zijn vertrou
weling gemaakt had. Zijn vader had Earl Ealmund
gekend; hij was in een der vele veldslagen van 870
gesneuveld.
De knechten zorgden voor de paarden van den bode des
konings en diens begeleiders zij zelf werden door den oude
Earl plechtstatig in de groote lial binnengeleid. Daar had
Oswalds vader haastig een maaltijd aangericht, waarbij
ook Willebrords visschen tot hun recht kwamen.
geestdrift, „zoo goed zijn de mannen van koning Alfred's
hof niet geoefend
Maar Ealmund antwoordde op ernstigen toon: „De
meeaten der Westsaksen hebben de Denen nog niet in
hun eigen huis gezien, zooals ik en mijne Kentschen.
Nood leert niet .alleen bidden, doch ook vechten, al»
men ten minste niet den moed tot vechten en het Gods
vertrouwen verliest, en laf wordt en wanhoopt. Nu kunt
gij de strijdbijl ter zijde leggen, mannen, en speer en
boog opnemen. Eerst kunnen de speermannen hun geluk
beproeven; ik schenk den overwinnaar deze speer,
welke ik zelf een Deenschen Jarl afhandig heb gemaakt.
Daarna komen de knapen 6n ten slotte de mannen
voor het boogschieten. Den overwinnaars schenk ik een
boog, welken ik zelf heb vervaardigd. En nudoet uw
best, ter eere van de jarige en van den koninklijken
afgezant, opdat de edele graaf Aethelhard onzen heer,
koning Alfred, in West-Saksen kan berichten, hoe de
Kentschen in liet Oosten op wacht staan. Heden vieren
wij vroolijk feest, doch morgen komen alle leenmannen
op den burcht, want wij moeten schepen bouwen voor
den koningOnze oude „Valk" zal spoedig weer
over de zee vliegen, doch begeleid door eene geheele
vloot. De koning wil mijn voorbeeld volgen, en de vijanden
opzoeken op hun eigen elementdat zal de redding van
het vaderland zijnnog is Engeland niet verloren
Een daverend geluid volgde op zijne woorden. De grim
mige strijdlust van den ouden Earl had reeds lang zijne
mannen aangestoken. Zij voelden, zooals weinigen met
hen, den nood der tijden, doch zij berusten er niet stil
en stompzinnig in, maar maakten zich moedig en vol
vertrouwen gereed tot den wanhopigen strijd.
De speerdragers dreven nu vlug op een afstand van
vijftig pas een dunnen paal in den grond en legden
daarop op manshoogte een grooten met hooi opgevulden
bal van grof linnen. Nu moest deze bal er met de speer af
