EEESTE SLAB.
Zaterdag 23 Januari 1909.
23ste Jaargang N°. 1418.
A ntirevo
Orgaan
voor lie Zuidhollaiidsclie en Zeeawssolie Eilanden.
IN HOC SIGNO VINCES
T. BOEKHOVEN,
SOMMELSDIJK.
AIEe stukken voor de iledaetie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie tranen fee te zenden aan den Uitgever.
Te zware druk door de
Ongevallenwet.
»Ë.V UITftlJM.
Deze Courant verschijnt eiken Woensdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs per drie maanden franco per post 50 Cent.
Buitenland bij vooruitbetaling f 4,50 per jaar.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
UITGEVER
Telefoon Intercoms*. Mo. 2.
Advertentiën 10 Cent per regel en 3/2 maal. Reclames 20 per regel.
Boekaankondiging 5 Cent per regel en 4/s maal.
Dienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent per plaatsing.
Groofe letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaan.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen 10 unr.
Van den Weled. Heer H. Schoone-
jongen ontvingen we onderstaand stuk
dat we, om 't hooge belang der zaak
als hoofdartikel plaatsen. Het luidt
als volgt:
»Reeds vroeger wezen wij in dit
blad op den ondragelijken finantieëlen
druk welke op den landbouwer zal
worden gelegd indien de Ongevallen
wet ook over dat deel der bevolking
wordt gebracht. Een boer, die f 800,
inkomen heeft, zal dan minstens f80,
aan de Ongevallenwet moeten opbren
gen. Bij de drukkende lasten, welke
nu reeds gedragen worden, eene geheel
nieuwe belasting van 10 van het
inkomen op het bedrijf te leggen is
toch iets zoo ingrijpends, als waar
schijnlijk in ons land nog nooit is
voorgekomen. Als deze wet tot stand
komt, zal zij hare gevolgen zeker met
zich brengen. Wie zal den druk daar
van niet zooveel mogelijk zoeken te
ontgaan
Hoe bedroevend we 't ook vinden
hoe hard ook voor den werkman
't eenigst middel daartegen is, zoo
weinig arbeiders gebruiken als maar
eenigszins mogelijk is. De middelen
daartoe zijnhet verbouwen van
minder werkeischende vruchten, waar
toe behoorthet aanleggen van meer
weilandhet aanbesteden der uit te
voeren werken en vermeerdering van
machinalen arbeid bij het wieden der
vruchten, en dergelijke dingen meer.
Dat zulke maatregelen nootlottig voor
den werkman zullen zijn en de werke
loosheid zeer bevorderen met al de
ellende, welke daaruit voortvloeit, be
hoeft geen betoog en achten we ver
schrikkelijk. Maar waar de werkgever
op zelfbehoud bedacht moet zijn,
komen de gevolgen dezer maatregelen
niet voor zijne rekening, maar voor
die van hen, welke zulke drukkende
wetten over het bedrijf willen brengen.
Indien er echter voor den landbou
wer gelegenheid bestaat, om de tot
standkoming van zulk een noodlottige
wet te verhinderen, dan dient hij
daartoe m. i. alle krachten, welke te
zijner beschikking staan, aan te wen
den. En indien hij dat niet doet, dan
staat hij mede schuldig aan al de
ellende, welke de zoo gevreesde wet
over hem en zijne geheele omgeving
brengen zal. En deze gelegenheid is
er thans voor hem. Want nog vóór
hare behandeling in de volksvertegen
woordiging, moet de verkiezing der
leden daarvan plaats hebben. Hierdoor
hebben .dus de gezamenlijke landbou
wers het in hunne macht alleen man
nen te doen afvaardigen, die van zulke
onheilbrengende wetten een afkeer
hebben. Indien kiezers en kiesver-
eenigingen bij het stellen der candi-
daten voor de volksvertegenwoordi
ging, van welke richting ook, zich
niet vergewissen, dat hun candidaat
overtuigd is, nimmer te mogen mede
werken aan de totstandbrenging eener
landbouw-ongevallenwet, tenzij de
druk daardoor op den landbouwer
gelegd ten hoogste tot één percent
van het zuiver inkomen, uit zijn bedrijf
voortkomende, mag worden gebracht,
dan hebben zij het zich zeil te wijten,
indien eene ondraaglijke belasting
straks het bedrijf drukt.
Dat wij één percent aangaven als
maximum van belastingdruk op het
bedrijf, bij de invoering van een
dergelijke wet, berust m.i. op billijken
grond. Men mag toch eischen, dat
rekening gehouden zal worden met
de draagkracht der belastingbeta
lende menschen. En als men dat doet,
dan dient men niet hooger te gaan.
Wie toch zou b.v een rijksambtenaar
of het hoofd eener school, die f 1000,
inkomen had en daarvan nog woning-
huur moest betalen, op eenmaal een
belastingverhooging van meer dan één
percent durven opleggen en toch aan
spraak maken op medegevoel Im
mers niemand. En daar de toestand
van een landbouwer over het geheel
niet gunstiger is, zou het onverant
woordelijk zijn hem zwaarder te be
lasten
Daarom, indien de Regeering tot
eiken prijs eene dure ongevallenwet
over het landbouwbedrijf wil brengen,
dat zij dan zelve den overmatigen
druk voor hare rekening neme, en
daardoor voorkome, dat hare wetten
oorzaak geven, tot verkwijning der
bedrijven.
In Duitschlaud voerde de Regeering
ook dure landbouwongevalienwetten
in, maar eerst stelde men door be
schermende rechten den landbouwer
in staat, om ze te betalen. Maar
zulke wetten te willen invoeren zonder
de menschen tegemoet te komen in
de kosten, zou in strijd zijn met ver
standig beleid.
Wanneer de Regeering maatregelen
wilde nemen, om het bedrijf te belas
ten met het onderhoud van personen
of derzelver gezinnen, welke door een
bijzonder ongeluk getroffen, zoodanig
waren verminkt, dat zij voor hun
leven geheel of ten deele ongeschikt
geworden waren, om in dat bedrijf
werkzaam te zijn, dan zou niemand
daar bezwaar tegen hebben. Zulke
lasten zijn te dragen. Voor de regeling
daarvan zijn geen duizenden ambte
naren noodig. Dat zaakje kon best
aan Burgemeester en Wethouders van
ieder dorp worden toevertrouwd. Maar
wetten waardoor de enkeling wordt
gebaat, doch het geheel op ongehoorde
wijze gedrukt, behooren, indien het
mogelijk is, te worden voorkomen.
Denkt om de Kiezerslijst van 1909.
We zullen de Kiezerslijst noodig hebben dit
jaar.
Voor de Tweede Kamer en voor de Gemeen
teraden.
De dagen om voor die lijst te zorgen zijn
er weer we binden al onzen vrienden op 't
hart om wel ter dege aan het brengen van
nieuwe kiezers op de lijst hun volle aandacht
te wijden.
Drukken we daarom, als naar gewoonte, de
vereischten af, die de wet aan de kiezers stek.
Letten we allereerst op de belastingkiezers.
Belastingkiezer is hij, die over het laatste
dienstjaar al zijn aanslagen in de Rijksbelas
tingen heeft voldaan. Die belastingen zijn
Personeele belasting, Grondbelasting, Vermo
gensbelasting en Bedrijfsbelasting. Deze aan
slagen behoeven niet te loopen over een vol
dienstjaarmen moet eenvoudig de verschul
digde belasting op tijd hebben betaald.
Belastingkiezers behoeven zich niet aan te
gevenzij worden ambtshalve op de kiezers
lijsten gebracht.
Alleen zij, die mede eigenaren zijn in een
onverdeelden boedel, waarvoor in 1907 grond
belasting is betaald, terwijl hun aandeel in
die belasting f 1,— bedraagt, behooren zich
tusschen 1 en 15 Februari aan te geven aan
de secretarie, waar zij een formulier ontvangen,
dat vóór 15 Februari ingevuld en onderteekend
aan de secretarie moet worden ingeleverd, met
het belastingbiljet.
Wie verhuisde naar een andere gemeente,
en in een vorige belasting betaalde, dient zich
eveneens aan te geven, met overlegging van
het voldaan geteekende belastingbiljet.
De rij wielbelasting telt niet mee.
Wie op 1 Februari zijn belasting nog niet
voldaan heeft, krijgt van den ontvanger een
waarschuwing thuis, een gratis waarschuwing,
waarin gezegd wordt, dat, is de belasting op
1 Maart niet voldaan, men niet op de kiezerslijst
komt.
Alle overige kiezers, d.w.z. de huur, inkomen,
spaarbank en examenkiezers behooren zich aan
te geven tusschen i en 15 Februari ter secretarie.
Zij ontvangen een formulier, dat onderteekend
en ingevuld moet worden ingeleverd aan het
Gemeentehuis.
Huurkiezer is hij, die op den 3isten Januari
sedert 1 Augustus van het vorige jaar in een
huis of een deel van een huis heeft gewoond
van de huurwaarde, voor iedere gemeente
bepaald. Men mag in dien tijd onk éénmaal
verhuisd zijnmits dan ieder der woningen
den huurprijs heeft, door de wet vastgesteld.
Doch nu komt er nog iets bij.
Men kan ook kiezer worden, wanneer het
huis of het gedeelte van het huis, dat men
bewoont, niet den geëischten huurprijs heeft,
doch wanneer men in zijn woonplaats grond
in huur heeft, en samen daarmee het voor de
gemeente geldende bedrag wordt verkregen.
Natuurlijk moet men dien grond minstens van
1 Aug. van 't vorige jaar af in huur hebben.
De huurkiezer moet zich aangeven. Alleen
wanneer hij in dezelfde woning bleef, als het
vorige jaar, en hij stond reeds op de kiezerslijst,
is aangifte niet noodig.
De bepalingen voor de huurkiezers gelden
ook voor de schipperszij moeten alleen den
vastgestelden tijd een schip in eigendom of
huur hebben gehad van 24 M3 inhoud, of
25000 KG. laadvermogen.
Thans komen we aan de inkomsten of loon-
kiezers. Dat zijn zij, die van 1 Januari van
het voorgaande jaar tot 31 Januari van het
volgende achtereenvolgens bij niet meer dan
twee personen, ondernemingen, openbare of
bijzondere instellingen in dienstbetrekking zijn
geweest, en daar een loon hebben genoten, dat
óók voor iedere gemeente in de wet is vast
gesteld.
Het loon, in vaste dienstbetrekking door de
vrouw genoten, kan worden geteld bij dat van
den man, en evenzeer het halve loon van
minderjarige, inwonende kinderen. Wanneer
dat alles bijeen het door de wet geëischte
bedrag haalt, kan de man kiezer worden.
Men hehoeft niet meer het juiste bedrag
van loon of inkomen op te geven, doch kan
volstaan met de verklaring, dat het loon het
door de wet gevorderde bedrag bereikt.
Als loon wordt ook gerekend het pensioen
of de lijfrente, door openbare instellingen
verleend en ook dat, door ondernemingen of
bijzondere instellingen uitbetaald. Natuurlijk
blijft het bedrag van het inkomen voor iedere
gemeente onveranderd.
Ongevallenrente wordt ook als loon beschouwd.
Staat ook in een of ander bedrijf in den
regel het werk gedurende een gedeelte van het
jaar stil, dan wordt de tijd waarin niet gewerkt
wordt, als diensttijd beschouwd. Is men ten
hoogste 2 maanden ziek, dan wordt toch het
loon gerekend ontvangen te zijn.
Ook de kost en de inwoning wordt als loon
gerekend, naar een daarvoor bij de wet voor
iedere gemeente vastgesteld bedrag. Wie op
Zon- en Christelijke feestdagen den kost echter
niet geniet, behoeft voor deze dagen niets af
te trekken. Hij wordt toch gerekend volle
kost en inwoning te genieten.
De bepalingen voor de inwonende zoons zijn
dezelfde gebleven.
Loonkiezers moeten zich ieder jaar opnieuw
aangeven tusschen 1 en 15 Februari.
Zien we nu even naar de Spaarbankkiezers
en Grootboekkiezers.
Wie op 1 Februari a.s. sedert een jaar f 100,—
nominaal op het Grootboek heeft staan of
f 50,-— in de spaarbank, zóó dat het inderdaad
zijn eigendom is, kan op grond daarvan aan
spraak maken op het kiezerschap.
Hij moet tusschen I en 15 Februari zich op
de secretarie aanmelden onder overlegging van
een bewijs van de directie van het Grootboek
of het bestuur der Spaarbank, dat hij inderdaad
sedert een jaar eigenaar is van de gevorderde
bedragen.
Het is niet meer noodig, dat men een boekje
hebbe van de Rijkspostspaarbankandere
spaarbanken, zooals die van het Nut, tellen
ook mee doch natuurlijk moeten de lichamen,
waarvan deze spaarbanken uitgaan, rechtsper
soonlijkheid hebben, en, zoo ze na 1 Mei 1900
zijn opgericht, moeten ze een waarborgsom
van f 25000 bij de Nederlandsche bank hebben
gedeponeerd.
Wie reeds Groootboek- of Spaarbankkiezer
is, behoeft zich niet opnieuw aan te geven
daarvoor wordt ambtshalve gezorgd.
Blijven ten slotte de Examenkiezers. Welke
examens geldig zijn, kunnen wij niet uitvoerig
opgeven die lijst beslaat ruim een kolom van
ons bladde wet zegt, dat zij kiezers kunnen
worden, die smet goed gevolg hebben afgelegd
een examen, ingesteld door of krachtens de
wet of aangewezen bij algemeenen maatregel
van bestuur en in verband staande met de
benoembaarheid tot eenig ambt, de vervulling
van eenige betrekking of de uitoefening van
eenig bedrijf of beroep.ct
Herinneren we ten slotte, dat in het aigem- en,
het kiesrecht aan bovengenoemde caieg >1 leën
van personen wordt toegekend, wanneer ij /.ïjn
mannelijke ingezetenen des Rijk-, tevens N. der-
landers, die den leeftijd van 25 jaren hebben
bereikt.
Wie dit jaar op 15 Mei zijn 25ste jaar
bereikt en in de termen valt, kan dus kiezer
worden.
Ziedaar in het kort uiteengezet wat de
kieswet eischt.
Dat alle onze kiesvereenigingen nu werk
blijven maken van de nieuwe kiezerslijst. De
noodige formulieren zullen wel reeds op de
gemeentehuizen verkrijgbaar zijn, of worden
spoedig verkrijgbaar gesteld.
Niemand verzuime zich aan te geven
natuurlijk zijn alle besturen van kiesvereenigin
gen bereid, noodige inlichtingen te verschaffen.
Er is een ware en een valsche z-gelijk-
heid.«
Zoo zijn we bv. allen gelijk, indien we
komen te staan voor de vierschaar van een
heilig en rechtvaardig God, zoo als we van
nature zijn.
De psalmist teekent die gelijkheid en de
apostel Paulus neemt die teekening over,
als hij in Rom. III de beeltenis geeft van
den mensch, zooals hij staat buiten genade,
liggende in de zonde, waarin hij zichzelf
moedwillig heeft gestort»Allen zijn zij
afgeweken, te zamen zijn zij onnut gewor
den er is niemand, die goed doet, er is
ook niet tot één toe.«
't Zou wel te wenschen zijn, dat we voor
die gelijkheid, wat meer oog haddener
zou minder opgeblazenheid en meer ver
brijzeling des harten gevonden worden
Gelijk zijn we in 't aangezicht van den
dood, want het gewormte doorknaagt zoo
wel de huid van den million air, als van den
bedelaar in zijn poort.
Eu voorzoover in 't eeuwig leven sprake
zal zijn ongelijkheid, vallen er toch al de
aardsche onderscheidingen weg en is er
voor de begrippen gelijk en ongelijk, waar
we in deze bedeeling vaak al te veel waarde
aan hechten, geen plaats.
Ja, als we 's menschen bestaan niet slechts
rekenen tot aan, maar ook over het graf,
wat is dan toch de aardsche ongelijkheid
weinig de moeite waard, om er ons druk
over te maken, om ze ons het leven te
laten verbitteren, om er over te mokken en
te zuchten, om er dat is 't eigenlijk
den Heere God over te berispen.
In deze bedeeling is de ongelijkheid nu
eenmaal een ordinantie Gads.
Die Zijn verbond bewaren, belooft Hij,
dat hun brood zeker zal zijn en hun water
gewis, maar wat daar boven gaat, krijgen
we niet krachtens belofte, maar als toegift,
boven hetgeen God ons beloofd heeft. Dat
nu de een, 't zij in goederen, 't zij in ta
lenten of waarin dan ook, zooveel meer
ontvangt dan de ander, is Zijn voorzienig
bestel en 't is de moeilijkste les van een
menschenleven, niet slechts om zich daarbij
neer te leggen, als kunnende er toch niets
aan veranderen, maar om met christelijke
vroomheid te belijden en te beleven, dat
hetgeen God doet, goed is en welgedaan
inzonderheid, als wij, vau die be-
deeltng der goede gaven nu juist geen groot
deel ontvangen hebben
Daarmee keur ik niet elke ongelijkheid
goed.
Integendeel ongelijkheid was er ook
vóór den valEva was anders dan Adam
Maar de scherpe, schrille, bange ongelijk
heid van thans, waarbij de een met zijne
milliarden geen raad weet en de ander
doodvriest op zijn doorluchtig vliering-
kamertje, die is gevolg der zonde en in
den Niam van Chrrstus, die gekomen is,
om ook de gevolgen der zonde weg te
nemen, hebben wij, zijne knechten, ons op
te maken, om die gevolgen althans te ver
zachten, waar we kunnen.
Maar blijven zal de ongelijkheid in deze
bedeeling.
En aan de zondige zucht van onzen
tgd, die naar een valsche gelijkheid jaagt,
mogen we niet meedoen.
Die ongelijkheid is soms een zegen Zij
prikkelt vaak den mensch, om zich met al
zijn kracht toe te leggen op hetgeen,
waarin hij uitmunt en alzoo al de gaven
en vermogens, die God in Zijn schepping
legde, te ontwikkelen.
Er is een gelijkheid, die verlamt.
De arbeiders hebben er al van overlang
op aangedrongen, dat de patroons, in
overleg met hen, een behoorlijken loon-
standaard zouden vaststellen.
En ze hadden geen ongelijk
De ervaring leert, dat juist in die vakken,
waarin het nog niet lukken wou met de
organisatie, de loonen schandelijk laag zijn
en de arbeiders 2uitgebuit,* om de winst
van het kapitaal te vermeerderen
enkele loffelijke uitzonderingen niet te na
gesproken.
Maar toch is er aan zulk een loon-
standaard een gevaar verbonden.
Gewoonlijk is hij bedoeld, als aanwijzer
van het minimum-loon, maar in den regel
houdt de patroon zich aan den standaard
voor al zijn werklieden, vluggen en tragen,
om toch maar geen sschele oogen« te
maken en in geen verwikkelingen te komen.
Ik geloof niet, dat die gelijkheid een
zegen is. En billijk kan ik ze al evenmin
vinden. Een minimum-loon is noodzakelijk
en goedhet moet uitdrukken, wat een
zéér middelmatig vakarbeider verdienen
moet, om in alle eenvoudigheid te kunnen
bestaan. Maar daarnaast moest dan de
patroon alle vrijheid hebben, om voor ar
beiders, die meer waard zijndie meer
werk verrichten, ook een aanmerkelijke
bijslag te geven op dat minimum-loon.
Nu krijgen allen zoowat evenveel.
Aan ^stukwerk* hebben de meeste ar
beiders het landzoo ook aan »aangeno-
men werk.« Er kan zooveel mee gebeuren,
dat niet recht is, zeggen ze.
Maar die gedwongen, valsche gelijkheid
is ook niet recht.
Bij werk, dat alleen spierkracht vraagt,
is het al zoo, dat de een veel meer doet
dan de ander, de lanterfanter, de treuzelaar,
Jan Langzaam. Bij werk, dat meer vraagt
van de verstandelijke vermogens, wordt het
verschil nog al grooterde een is een
kunstenaar in z'n vak, terwijl de ander met
inspanning van al zijn krachten het niet
verder brengt, dan tot zeer middelmatig
werk.
Nu zegt Gods Woord, dat de arbeider
zijn loon waardig is. Daardoor versta ik in
de eerste plaats, dat hij uit de opbrengst
van zijn arbeid moet kunnen leven, maar
in de tweede plaats ook, dat die belooning
in rechte verhouding moet staan met de
waarde van den verrichten arbeid.
Het is nu zoo, dat als een baas tien
arbeiders in dienst heeft, hij aan eiken
arbeider, overeenkomstig den looDstandaard
het uurloon uitkeert, maar dat die arbeiders
volstrekt niet allen evenveel werk leveren.
Nu zal men zeggen, dat de baas dan
toch altoos vrij blijft, om de luilakken,
eerste klasse, te ontslaan en dat hij bij
slapte eerst gedaan geeft, de liedeD, die 't
minst presteeren.
Tot op zekere hoogte is dit zoo.
Maar vergeet niet, dat er een streven
is onder de arbeiders, om ook hierin den
patroon zijn vrijheid te ontnemen, zoodat
hij ook insake 't ontslag zijner arbeiders,
niet sleshts met zijn werklieden heeft te
rekenen, maar zich ook naar de beslissing
hunner organisaties heeft te gedragen.