EERSTE BLAD.
Zaterdag 21 Maart 1908.
Antirevolutionair
23ste Jaargang N°. 1830.
Orgaan
voor ile 95iiidliollaiid*elie en Zeeuwsclie Eilanden.
IN HOC SIGNO VINCES
T. BOEKHOVEN,
otterdam sche
rt.
dam.
^EL.
tad.
Cj
Deze Courant verschijnt eiken Woensdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs per drie maanden franco per post 50 Cent.
Buitenland bij vooruitbetaling f 4,50 per jaar.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
SOMMELSDIJK.
Advertentiën 10 Cent per regel en 3/2 maal. Reclames 20 per regel.
Boekaankondiging 5 Cent per regel en 4/3 maal.
Dienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaan.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen 10 uur.
Alle stukken voos- «8e Iteilaclie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie franeo toe te zenden aan den Islgever.
Is „Weinig beloven"
Conservatie!?
Dezer dagen werd in een blad de
uiting neer geschreven, dat het meest
geliefde wachtwoord der Conservatie
ven is: weinig be!oven«.
Dat der Sociaal- Democraten is veel
beloven Maar er is een spreekwoord:
veel beloven en weinig geven, doet den
gek in vreugde leven. Én als we nu te
kiezen hadden tusschen sweinig be-
loven« en »veel beloven, maar niet
volbrengen« dan namen we het eerste.
De opmerking, dat »weinig beloven«
conservatief is, haalden we uit een
Socialistisch orgaan en nu begrijpt
ook iedereen, dat veel beloven de
democratie der Socialisten is.
Doch is het waar, dat weinig beleven
Conservatief is en dat dus het nieuwe
Kabinet daarom star behoudend is?
Laat men toch waarlijk bij alle
partijen maar wat minder gaan be
loven. Alle partijen hebben volgeladen
programma's; ze conciirreeren met
elkaar, wie er bet meeste in heeft
staan en de Vrijz. Democraten be
roemen er zich herhaaldelijk op dat
geen eene partij zoo als zij een Defen
sieprogram heeft.
't Is loven en bieden aan de kiezers,
dat je ooren er van tuten Dit staat
op het program en dat, en dat en dat
en 'tis allemaal soep
Ziet ge, wat er in de Kamers van
terecht komt, dan zou je uitroepen
verbrand ze maar al die programs
'tis de kiezers maar »lekker« maken
en de menschen krijgen na al de mooie
beloften een blanco-bord; er komt
niets tot stand dan na lange, lange
jaren tobbens.
Laat men maar ophouden met al
dat gebabbel op verkiezingsmeetings-
en politieke vergaderingen, laat een
Kabinet maar weinig beloven en
veel doen; daar zullen de arbeiders
en middenstand beter bij varen, dan
te zitten luisteren naar sprekers van
Rechts en Links, die met een heel
program beloften komen aandragen.
Dat is nu de vloek der ongezonde
democratie. Een klip der ziekelijke
democratie. Het worgtouw der demo
cratie. Daarmee maakt ze zich zelf
dood.
Democratie belooft veel. Moet veel
beloven. Moet lokken. Maar ze gaat
met al dat gelok ten onder, want wat
beloofd wordt, wordt niet in de Kamers
volbracht en kan niet volbracht wor
den, ook niet bij een algemeen kies
recht daar is de maatschappij veel te
ingewikkeld? en saamgesteld voor.
Wijs, zeer wijs vinden we ons Kabi-
Qet, dat maar weinig belooft; dan
behoeft ge maar op weinig te rekenen
ook. En als dat weinige dan nog maar
w": v*va^ gobikkig de bezitters!
Wat, heb je aan al die voorspiege
lingen van politieke sprekers en volks-
dernagogen, die den boer opgaan om
ae menschen volle schotels aan te
bieden, als ze er toch niets van te
genieten krijgen.
En zoo staat het op 't oogenblik in
ons Vaderland.
Gelukkig: de kiezers wordt PMH
wijzer Ze lachen al om al die belolten
en zeggen ik stem naar mijn beginsel
en de rest moeten ze maar uitzoeken.
Dat is de geest van onverschillig
heid; niet over hun beginsel, geens
zins; maar de onverschilligheid om
trent de mooie beloften, die toch geen
daden worden bij geen eene partij.
't Moet eens uit gaan raken met die
programbundels van idem 100 blad
zijden en nog dikker, die toch maar
steenen geven voor brood en niets dan
lijmstokken zijn, die teleurstelling
baren slag op slag.
Een sober program, maar dat tot
werkelijkheid komt is veel beter dan
die opgeschroefde beloften.
't Levtn is niet naar programma's
om te zetten.
En de Kamers kunnen zich niet
binden aan al die beloften.
Zoo worden de kiezers moedeloos;
onnoozelen, die ze waren, die nog
geloofden in programs en mooie be
loften.
Scheurpapier, die programs!
Weinig beloven is niet conservatief,
't Is een plichtmatige eisch; gezonde
democratie. Bedrog heeft al lang ge
noeg geduurd.
En al de democratie onzer dagen,
hoe hoog ook opgehemeld, je kunt ze
lappen aan je laars, want 't resultaat
is: warme hoofden en leege handen.
Liever dan maar Conservatiefin pover
heid van beloften.
Ingetrokken.
Grondwetsherziening ingetrokken.
Ziekte-ontwerp ingetrokken.
Ouderdomspensioen ingetrokken.
Wijziging Ongevallenwet in verband
met ziekte-ontwerpingetrokken.
Zoo komt uietsf tot stand.
Nochtans beter intrekken dan onge
zonde toestanden scheppen.
Maardan schijntffmen vroeger
vruchten hebben willen plukken, die
nog onrijp waren.
De Nederlandsche sociale actie weet
zeker den weg nog niet door 't onge
baande woud.
En 't Duitsch model valt niet erg
in den smaak.
Het hort en stoot met onze sociale
wetgeving.
Wie is de schuldige?
OP rm% UIT84IJ 14.
Ik merk hel, omdat ik 't weet en er
acht op sla.
Voor Huis ei» Hot.
Buitenland.
AMERIKA.
Dejj negerrepubliek Haïti, is zooals men
weet, in opstand. Men verwondere zich
daarover echter niet. De 1,300 000 inwo
ners, die deze staat telt, bestaan voorna
melijk uit^ vrijgelaten negerslaven en hun
nakomelingen. WeJ is waar doen sommige
regeeringavormen denken, dat men met
een beschaafd rijk te doen heefteen
Kamer, een Senaat, met een zittingsduur
van resp. drie en zesjaar;een president
(de tegenwoordige heet Alexis Nord) die
door de beide regeringslichamen wordt
benoemdvoorts zes ministerseen
staatsschuld die er wezen mag en een
staand leger, dat 650 man sterk is
Maar, en nu komt er een leelijke
afwijking, dat leger telt meer generaals
dan soldaten, en van die generaals willen
de meesten gaarne in 's lands historie
blad worden vermeld. Vandaar, dat zij
zich nu en dan geroepen achten tot een
staatsgreep of revolutie. Bloedige opstan
den ontstaan natuurlijk daardoor, en zoo
zijn burgeroorlogen, en wat dies meer zij,
er langzamerhand national zede geworden.
Naast Venezuela en Perzië kan Haïti
dan ook wel gerekend worden tot de meest
woelige staten.
En nu de oorzaken van de jongste
verwikkelingen.
Ongeveer half Januari brak in de
hoofdstad, Port-au-Prince, een revolutie
uit, onder leiding van zekeren generaal
Firmin, naar verluid met behulp van
buitenlaudsch geld. Zijn bende werd zoo
als al meermalen geschied was, verstrooid
en Firmin, die vroeger gezant van Haïti
te Parijs is geweest, vond een wijkplaats
in een van de consulaten.
Zondagmorgen nu werden op bevel
van den minister van binnenlandsche
zaken, L :conte de man was nog geen
dag in functie en schijnt van krasse maat
regelen te houden twaalf zoogenaamde
samenzweerders op het kerkhof, zonder
eenigen vorm van proces doodgeschoten.
Zij waren, aldus heeft de regeering in
een manifest medegedeeld, van plan den
preside t en de ministers te vermoorden.
Ook generaal Firmin wilde men gevan
gen nemen. Deze zit echter rustig in het
Fransche consulaat en de consul wil hem
niet loslaten, daar anders het wijkreebt
geschonden wordt.
Dat gaat niet aan, beweert president
Nord, om in" een consulaat te vluchten
als een opstand, onder uw leiding uitge
broken, is mislukt. Amerika deelt deze
meening, maar ziet de consulaire verte
genwoordigers van Duitschland,Frankrijk
en Engeland tegenover zich.
Nu is hot een ernstig teil, dat de Haï-
tiaansehe regeering alle onderhandelingen
met de Fransche en Duitsehe consulaten
heelt afgebroken en tot hen een schrifte
lijke aora mat ie heeft gericht, om de samen
zweerders uit te leveren. Zij voelt zich,
nu zij Amerika achter zich heett, natuur
lijk s'erk. Men vreest zelfs voor een aan
val op de gezantschapsgebonwen.
De Duissehe kruiser „Bremen," komt
d.zer dagen de haven van Port au Prince
biunemioopen, om ook namens Frankrijk,
de consulaten te beschermen.
Ook Engeland stuurt twee kruisers,
namelijk de „Oressy" en do „Infaiigable"
en eindelijk komt nog de Amerikaansehe
kanonneerboot „Eagle."
De zaak zal denkelijk wel met een
sisser afloopen. Doch ze geeft eens een
kijkje op de toestanden, die in dit rijk
van de groote Antillen heerschen. Als
ER
eede en Overflakkee.
October 1907.
mis en Hellevoetsluis
en nm. 1,uur.
n nm. 1,uur.
Hellevoetsluis.
0 en nm. 2,uur.
0 en nm. 2,uur.
Middelharnis.
en nm. 8,uur.
n nm. 3,uur.
i' Stellendam.
5 uur.
r Stellendam.
uur.
Kieuwjaarsdag is als
AM,
Maasnymph."
e W.Z.
ctober 1907.
ndam Maandag en
6,— uur.
m: (jageljjks nm.l,3>
e n s t op Zondag.
Den Bommel",
e W.Z.
October 1907.
ommelMaandag en
"ag, Vrjjdag en Zatsr-
damMaandag, Dins-
terdag nm. 1,30 aur
rdamsche sgd.
halten.
6.05
6.29
6.43
6.46
7.13
7.30
7.2t 9.30
7.53 9.54
10.07
4.14
4.31
4.40
5.08
5.23
5.48
7.20
7.36
7.39
8.10
8.23
8.45
10.05
10.40
10.53
11.16
ten.
4.23
4.45
5.03
5.48
7.17
7.39
7.57
8.45
4.36
5.20
5.38
6.—
7.28
8.20
8.34
8.50
en.
4.25
4.38
4.50
5.05
5.48
7.30
7.42
7.52
8.05
8.45
6.05
6.43
6.57
7.07
7.18
7.28
8.10
8.23
8.31
8.40
ten.
5.23 6.46
5.33 6.56
6.50 9.16
7.04 9.30
7.16 9.42
7.39 10.05
7.60 10.16
8.45 11.18
6.05 9.30
6.68 7.55 10.23
7.09 8.05 10.33
7.34
7.45
7.58
.10» 4.36
.15* 6.20
.25* 6.30
.35 3.42
.45 3.52
.15 5.48
6.05
7.35
7.45
7.05
7.15
8.45
6.20
6.35
7.35
7.50
3.55
4.10
7.—
7.15
8.—
9.45
1.—
2.45
5.30
7.15
latten.
S.45
.57
1.27
4.50
5.30
5.50
6.27
6.50
7.40
7.52
8.22
8.45
9.23
9.35
10.12
10.35
11.—
11.10
11.35
11.58
12.22
4.to
8.—
11.10
1.32
8.22
11.36
5.15
9.10
12.29
5.30
9.25
12.35
5.56
9.50
12.58
6.19
10.14
1.14
6.48
10.42
1.44
7.—
10.55
1.56
tegen naiien.
6.13
3.52
6.53
9.25
7.10
9.31
7.23
9.49
7.38
10.05
7.51
10.18
7.53
10.26
8.03
10.30
5
6.34
9.—
0
6.39
9.05
7
6.46
9.11
3
7.—
9.25
15
7.20
9.45
3
7.28
9.52
19
7.40
10.03
15
3.10
10.35
Iten
7.23
9.49
7.37
10.—
7.41
10.05
7.50
10.12
8.04
10.23
8.15
10.33
6.25
8.55
6.37
9.06
6.50
9.17
6.58
9.25
7.03
9.29
7.15
9.40
en lossen van
vee zij"
sn erkende Christelijke
UITGEVER
Telefoon Intercomm. lo. 3.
Een kip, de burgemeester van Amsterdam
en een pond suiker 't vormt te zamen
een zonderlinge kettingfeeks van gedachten,
maar toch schalmde mijn fantasie in soes-
toestand die onlangs aaneen.
En 't was niet zoo gek, als 't wel lijkt.
De burgemeester van Amsterdam, de
deftige, erenifeste magistraat hééft het wer
kelijk onlangs in den Raad der hoofdstad
over 'n kip gehad en dus was 't niet zoo
dwaas dat men droomende fantasie hem
met zoo'n kortvleugeligen eierlegger onder
den arm op de ^gevoelige plaati mijner
verbeelding wierp.
De burgemeester had het beest gebruikt
om den sociaal democrater een noedige
terechtwijzing te geven, maar die lieden
hebben harde koppen en laten zich over
tuigen, noch door den burgemeester, noch
door zijn kip.
^Gijlieden wilt de kip slachten, die gouden
eieren legt«, had mr. Van Leeuwen hun
toegevoegd. Nu, dat is een domheid.
Het boutje is zóó op, en dan heeft men
het nakijken aan de gouden eieren.
De sociaal-democraten hadden het gemunt
op de menschen met zeer hooge inkomens.
Die konden best wat meer in de belasting
betalen, meenden zij en om daartoe te
komen, waagden zij een poging.
Maar de burgemeester wees er hen op,
dat ze daardoor oorzaak zouden worden,
dat die hoogst aangeslagenen de stad giDgen
verlaten en Amsterdam zou overhouden
een smal zoompje ^gegoede burgerijs (die
men 't belastingkoord óók al zoo nauw om
de polsen geslagen heeft, dat ze zich haast
niet verroeren kan) en dan verder de arbei
ders en de schamele gemeente.
Hoe 't dan zou moeten gaan, wist geen
mensch te zeggen.
Nu, ik geloof, dat de burgemeester groot
gelijk heeft.
Maar de sociaal democraten hebben niet
gansch en al ongelijk.
De burgemeester hseft gelijk, dat hij niet
met zijn hoofd door den muur wil loopen.
Menschen met zulke groote inkomens zijn
kwade lieden, om er belasting-kersen mee
te eten Gewoonlijk kunnen ze zich nogal
vrij goed bewegen en als 't hun te bar
loopt, zeggen ze met een boos hoofd nu
dan ga ik er tusschen uit.
Ze gaan dan wonen in 't Gooi, of in
Zeist of in Bloemendaal, en trein en tram
brengen hun 's morgens en 's avonds stad-
en huiswaarts.
Met onze snelle middelen van vervoer
kan dat best
't Geeft in 't begin eenig ongerief, omdat
men er niet aan gewoon is, maar het went
gauw en men heeft dan bovendien 't genot
van het buitenleven.
Een arbeider verplaatst zich niet zoo vrij.
Hij is in den regel meer gebonden aan
de plaats, waar hij zijn werk heeft. Waar
de zaken nu eenmaal zóó staan, zou 't al
heel onvoorzichtig zijn, die mannen met
ruime beurzen ter stadspoort uit te plagen.
Want zóó vatten de meesten hunner
het op.
Als men opzettelijk hén gaat zoeken in
de belasting en gaat zeggenWij willen
het halen van hen. die het hebben, dan
worden ze zonder uitzondering korzelig,
daar gaat niets van af.
Al kunnen ze zulk een verhooging dubbel
en dwars betalenal hoeven ze zich in
geen enkel opzicht te bekrimpen, ze zijn
toch op hun teenen getrapt en ze Maten
zich nu eenmaal niet dwingen <c
Ze zouden liever vijl honderd gulden
weggeven, dan één honderd aan belasting
méér te betalen. De uiting staat hun open
alom in den lande staat men met open
armen gereed, hen te ontvangen en
dus gaan ze.
Nu mag men dat noemen kinderachtig,
onnet, schandelijk zelfs er moet mee
gerekend worden en wie hier als 'n struis
vogel den kop in 't zand steekt, is een slecht
financier.
Wat nu merkwaardig is?
Ik heb vaak gehoord van de nooden der
arbeidende klasse en ook van de moeilijke
tijden voor den middenstand. En al zijn
de hardste klagers niet altijd de ergste
lijders, toch is er in stad en land uit die
breede klassen weinig meer te halen voor
den fiscus, zooals men dat noemt.
Er moet al aardig wat worden opge
bracht
Maar de groote inkomers nu, die
kunnen nog wel iets missen, dunkt me zoo
Ik heb tenminste nog nooit gehoord, dat
er een waarschuwende stem kwam, om dien
armen menschen nu toch niet zóó het vel
over de ooren te halen.
Ook nü weer was het Past op ge
jaagd ze de stad uitMaar, dat ze 't niet
kónden betalen, heb ik niet hooren beweren.
't Mag misschien wat radicaal klinken,
maar als iemand met f 20.000 inkomens
eens een f 5000 aan verschillende belastin
gen betalen moest ik zou er waarlijk
niet om wakker blijven, maar me troosten
met de gedachte, dat hij dan in elk geval
nog f15.000 te verteren over hield.
Mits men goed begrijpen, dat dit alles
geen winst zou zijn voor de maatschappij
Wie 't breed heeft laat het gewoonlijk ook
breed hangen en zoodra de inkomsten ver
minderen, wordt er ook minder aan zulke
menschen verdiend.
Maar het kan eenvoudig niet.
De radikale maatregelEén groote rijks
inkomsten-belasting, waarbij dan de 2>groo-
ten« eens goed tusschen de tang geknepen
worden, zou op den duur ook al niet baten,
want dan schoven ze eenvoudig over. de
grenzen heen en we zijn hen voorgoed kwijt.
Gingen we dan hun land en bezittingen
zwaar belasten, dan verkochten ze die en
met hun ageld en portefeuilles gaan ze
wonen, waar ze willen.
En toen kwam ik op mijn pond suiker.
Ik wou, dat ik 't niet wist, maar vaak
als ik 'n kop koffie, thee of chocolade aan
de lippen zetgoed gezoet, daar houd ik
vanvaak word ik dan kregel bij de ge
dachte, hoeveel ik jaarlijks door dat suiker-
gebruik wel aan accijns in 's Rijks schatkist
stort.
Maar als ik dan mijzelf weer afvraag, of
ik met dat sommetje liever ineens m'n
belasting-biljet zou »gehoogd« willen zien,
dan word ik met m'n lot verzoend en zeg
Veel liever zóó, indirect, dan inééns aan
den ontvanger
Mijn vrouw merkt het heelemaal niet.
Die weet niet beter, of het hoort zoo,
dat een pond suiker cent kost.
Nu zijn een groot deel der uitgaven van
de zéér-gegoeden voor weelde-artikelen
bestemd. Daar komt nog bij, dat veelal
die artikelen uit het buitenland moeten
komen, anders zijn ze niet mooi.
Een fransche auto is eleganter, dan een
van hollandsch fabrikaatdat spreekt. Een
parijsche japon staat sjieker, dan eene, die
door grover, hollandscbe vingeren is bewerkt.
Waarom zulke weelde-artikelen niet flink
belast
Ik w«et het, aan m'n vrouw en aan de
suiker je mérkt het niet, of je moet
opzettelijk gaan becijferen, hoeveel geld aan
lasten* je nu wel betaald. Wordt dat
geld in cijfers, op je belasting-biljet gezet,
dan speel je op. Maar wie 't betaald al
koopende, merkt het haast niet.
Daarvoor zouden flinke invoerrechten
noodig zijn.
Ai, mijDaar heb ik mij bezondigd
aan het »heilige huisjeder vrijhandelaren
en de pen ontglipt van schrik aan mijne
vingeren
UITKIJK.
Om goudvisschen jaren lang 10 a 12jaar
gezond en frisch te houden, mme men het vol
gende in acht. Op den bodem van het glas strooie
men een laagje keisteen en zand hieraan zetten
zich de uitwerpselen der visschen vast en het
water blijft aldus rein. Bij het verversehen van
het water of het reinigen der steentjes vangt
men de vischjes uit de kom, niet echter met de
hand, maar met een netje. Nog beter is het een
glazen hevel te gebruiken van niet te kleine
doorsnede (5 m.M. of streep), zoodat de onrein
heden in hst water mede worden afgevoerd. Bij
het vullen der kom late men den waterstraal
niet op de vischjes komen. Nooit geve men de
vischjes brood, maar wel ouwels, miereneieren,
vliegen, eierdojers, sla, enz., doeh slechts om de
3 it 4 dagen mag worden gevoêrd, omdat te veel
eten brand en verstopping veroorzaakt, waaraan
de diertjes sterven. In de maanden November,
December, Januari en Februari worde in 't geheel
geen voedsel gegeven, hetgeen overeenkomt met
de natuur der visschenin Maart, April en Mei
voedere men matig, om de maag der vischjes
aan het voedsel te gewennen.
In e,en onzer dagbladen deelt iemand uit eigen
ondervinding mee, dat een uittreksel van reeds
gebruikte theebladeren een uitnemend wasch-
middel is, dat de huid zacht en lenig maakt en
de rimpels wegneemt. Het bespaart zeep en moet
oneindig veel beter zijn dan de vele zeepsoorten,
die de huid droog, strak of rimpelig maken.
Ook als haarwater kan het, volgens dien raads
man, met uitstekend gevolg worden aangewend
als zoodanig oefent het eveneens een gunstigen
invloed op hoofdhuid en haren uit.
In een Duitsch tijdschrift beweert Dr. Outten,
dat het verkeerd is, bij het slapen in spoortrei
nen, zich te zetten of te leggen met de voeten
naar de locomotief: dit voert het bloed naar het
hoofd, verdrijft vaak den slaap en veroorzaakt
niet zelden hevige hoofdpijnen. Men zette of legge
zich daarom met het hoofd naar de locomotief.
Dr. O. grondt zijn bewering op persoonlijke on
dervinding en op de waarnemingen van verschei
dene reizigers, die reeds geruimen tijd zijn voor
schriften toepassen en op de proef stellen.
In aardappelsap, dat men verkrijgt door fijn-
geraspte aardappelen uit te persen, kau men
zijden doeken en dassen goed schoon wasschen,
zonder dat de kleuren uitloopen, terwijl ze haar
eigenaardigen glaDS behouden.
OBSERVATOR.
