A n tirevo
Orgaan
voor tie ZuidliolliiiidNrhe en Zeeuwsclie Eilanden.
IN HOC SIGNO VINCES
T. BOEKHOVEN
Advertentiëa 10 cent per regel en 3/2 maal. Reclames 20 per regGi,
Boekaankondiging 5 Cent per regel en k/3 maal.
Dienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent per plaatsing.
Vlie stukken voor «Ie SSedaetie OeeleirmS, Advertesiiiëii en verdere Administratie franco toe te aendeu deo iiiggrever
23sie eis 24sie HA JST
Tukk-
€n IL&ssdi&osiw.
Deze Courant vereclnjnt eiken Woensdag en Zaterdag,
Abonnementsprijs per drie maanden franco per post 50 Cent,
Buitenland bij vooruitbetaling 4,50 per jaar.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
UITGEVER r
Teleloen iBtcrcomm. So. 2.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaar
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen 10 nur.
van de 29ste Jaar-Collecte voor de Scholen
met den Bijbel.
Transport f 76,671,04s
Delfzijl met Farnsuni, Uitwierda,
Biessum, Meedhuizen, Wiewerden
Hevekes (per lijst) 267,50
Marum met Nuis, Noordwijk, de Wilp
en Niebert 140,60
Meeden (Oldambt) per lijst) 171,50
Nieuwolda met 't Waar 147,50
Warffum met Breede en Usquert (p. 1.), 159,95
Emmer Compascuüm 31,—
Hoogeveen m Altereer, Nieuweroerd
Hollandsche Veld en Pesre e. O 431,
Kampen met Brunnepe en Kamper-
eiland (per lijst) 411,11
Geldermalsum, Buurmalsem, Tricht
en Meteren 75,15
Hien met Doodewaard 111,15
Rheden met Worth-Rheden,Rbeder-
steeg 101,26
Amerongen met Leersum en Eist 131,15
Driebergen met Rijsenburg 107,08
Amstelveen e. O. 79,25
Haarlem 674,25
Medemblik 60,
Hosterend op Texel met den Burgh
en Hoorn 410,55s
Bergschenhoek 115,50
Hillegom 134,58
Melissant 13.80
Ouddorp 224,—
Biezeling metKadelleen Everswijk 108,35
Oosterland met Kapelle, Ouwerkerk,
Vianen en Sir Jansland 44,92
Vrouwenpolder 24,75
Dinteloord (per lijst) 125,
Uniegift van N. N. te Eerbeek 5,
Uithuizermeeden met Roodesehool,
Oosteruieland en Oldenzijl 623,
Hoorusterzwaag niet Jubbega, Sobu-
riDga en Hemrik 20,51s
Lippenbuizen met Gorredijk (G. K.) 5,17s
Ter Wispel 26,-
Tjummarum 43,22
Dwingelo met Leggelo en Lbee (G. K 16,17
Schoonebeek (O. en N.) ll'i,50
Almelo met Stuitersveld 232,71
Kalenberg (gem. Oldemarkt) 16,80
Wierden 37,—
Driel bij Zaltbommel (gift) 1,55
Eibergen met Rekken 207,62
Nunspeet met Hulshorst, Vierhouten
en Elspeet 167,
Harmeien met Gerverskop 74,62
Vreeland
Broek in Waterland met Uitdam en
Zuiderwolde 14,50
Egmond a. Zee met Egmond a. d.
Hoef
Schermerborn (gilt) 5,
Ameide met Tienhoven 153,75
Schiedam 190,
Terbregge met Prins Alexanderpolder 94,93
Middelburg 169,56s
Oud-Vossemeer (per lijst) 90,
Drunen
Vrijhoeve-Cappelle ni. 'a-Grevelduin-
Capeile, Loonschendijk en Waspik. 29,90
NAGIFTEN.
Ierseke 2,50
Schaarsbergen 55,
Assen 10,
Oostwold (Oldambt) 2,50
Winschoten (coll. in de Ger. Kerk) 9,75
Diepenheim 4,-
Amsterdam I (oud-Amsterdam) 92,72
Brummen 3,50
Wassenaar 3,
Scbagerbrug 1,47
Scheltens 0,85
Totaal van 600 Locale Comités f 83,497,26s
Waar niets staat aangegeven is de Collecte aan
de huizen gehouden.
De Unie-collecte bedroeg te Amerongen f72.90,
te Leersum f 30,25 en te Eist f 28,
Te Dinteloord is behalve de Unie-collecte nog
plm. f90,ontvangen aan maandelijksche scbool-
collecten in de Gereformeerde Kerk.
De Unie-collecte bedroeg te Uithuizermeeden
c.a. f 323 en te Roodesehool f 300,—.
Te Almelo is behalve de Unie-collecte in bet
afgeloopen jaar nog f 569,11 gecollectterd in de
Geref. Kerk en het gebouw voor Chr. belangen,
terwijl de voor- en najaarscollecte voor de Chr.
school f 192,heeft opgebracht.
Door bijzondere omstandigheden kon de Unie
collecte niet gehouden worden te Vreeland, Eg
mond aan Zee en Drunen.
Het totaal bedrag van de 600 reeds gepubliceerde
Locale Comités is 1 500 lager dan bij diezelfde
L. C. in het vorige jaar.
Er worden nog nagiften ingewacht. Nog 3 lijsten
kunnen er komen. Er zijn nog 90 correspondenten,
die geen circulaire hebben gezonden. Zij verwach
ten vermoedelijk op de nagiften. Toch wordt naar
de circulaires zeer verlangd door:
R. DERKSEN,
Secretaris der Unie.
Afschaffing
Dirksland
der Kermis
in
Een kermis is op een eiland als
Elakkee een onmogelijkheid. Flakkee
heeft een Christelijke bevolking Gods
Woord komt nog eiken dag op tafel
de kei ken worden 's Zondags bezocht
de kinderen gaan naardekatechisatie's
Zeker, het aantal Christelijke Scholen
kon meerder in getal zijnmaar dat
is dan ook het eenige, hoewel een
ernstig bezwaar, dat we zelfs tegen
hooggeachte vrienden en medestrij
ders hebben, dat ze voor den zegen
van een Chr. School nog niet voldoende
de oogen open hebben. De Heere
geve, dat we dit nog eens mogen zien
nl. een Chr. School op elk dorp.
Maar overigens is ons Eiland van
Christelijken huize. Gereformeerd en
Hervormd zoeken te samen door een
dracht, gesteund door nobeleRoomsch-
Katholieken, den strijd te strijden
tegen alles wat het Christendom op
onze dorpen kan afbreken.
En Dirksland mag, nu Middelharnis,
Stad, Sommelsdijk de kermis hebben
afgeschaft, niet achterblijven.
Dat zou een schande zijn voor een
plaats, waar wonen èn ons Statenlid
èn de Voorzitter der Centrale Antirev.
Kiesv. èn predikanten, wier naam op
Klakkee zoo goede reputatie bezitten
als mannen, die zich nooit of nimmer
den Naam des Heeren geschaamd
hebben.
Vrienden van DirkslandHeil u,
dat ge den strijd aangedurfd hebt
volhardt ook bij misschien scherpe
tegenkanting. Voorwaarts en niet meer
terugEn God van den Hemel zal
't U doen gelukken, want gij zijt ge
heel en al op den weg zijner ordi
nantiën. Daar hebt ge dus zegen op
te wachten. Tot eere van Zijn Naam
en tot heil der Gemeente.
Dat loopt de spuigaten uit.
Zal het initiatie! der Antirev Kiesv.
aldaar het gevolg hebben, dat de
kermis wordt afgeschaft? Van heeler
harte wordt het door ons en legio
van broeders en vrienden gewenscht.
De staking der bootwerkers in Rot
terdam is geëindigd, en tal van
menschen zijn in dienst getreden van
hen, die ontslagen werden. Maar geen
dag gaat er om of bij terugkeer naar
hun woning worden deze zoogenaamde
onderkruipers achtervolgd, gesard,
geslagen en gewond door de boot
werkers. Gevolg daarvan een rekest
van de zoogenaamde onderkruipers
aan de Koningin om bescherming
van hun personen en goederen,
waarop ze volgens de Grondwet recht
hebben.
't Is treurig, dat de vrijheid van
arbeid door de Rotterdamsche stakers
aldus opgevat wordt, dat wel zij, maar
geen ander op de booten werken mogen
en dat dan menschen, die graag het
neergelegde werk opnemen nog slaag
kunnen krijgen en overal gevolgd en
gemolesteerd worden, loopt de spui
gaten uit.
Krachtig en nauwlettend toezicht
en dagelijksche bescherming is nood
zakelijk, zullen er geen dooden vallen.
Ja, dat idee van «onderkruiper te
zijns is al eigenaardig onder de sta
kers. Deze verdienden flink.hun brood
weigerden langer te werken en gaan
de kaai op Anderen zijn bereidwillig
om voor dat geld hetzelfde werk te
doen, en nu zouden deze men
schen met de stakers zoo solidair
moeten zijn, dat ze te hunnen plei-
ziere dat werk niet aanvaardden.
Onzinniger idee is er nooit uifge-
broed. Zóó wordt de vrijheid van
arbeid een paskwil, een bespotting'
Nog eenigszins anders stond het
geval, als er aan de booten droog
brood te verdienen wasdan zou
staken nog eenigen zin kunnen heb
ben cn dan zou onderkruipen hard
vochtig kunnen zijn. Dan hield men
door onderkruiperij de slechte loonen
in standen de strijd om verbetering
der toestanden en verhooging dier
loonen zou uiterst zwaar worden. Dat
er in die omstandigheden groote ver
bittering gewekt zou worden tegen
de onderkruipers, is natuurlijk; en
dat solidariteit van en met in nood
verkeerende en hongerloonen verdie
nende stakers eisch van allen zou
zijn, ligt voor de hand en is natuur
lijk. Slechte toestanden kunnen menig
maal niet anders dan door staking
en daarna betrachte solidariteit aller
arbeiders veranderen.
Maar in Rotterdam is dat anders.
Daar verdienden de stakers hun brood.
Medelijden behoefde en behoeft men
met die menschen niet in die mate
te oefenen, als voor hen, wier arbeid
in een noodstand is gewrongen.
Daarom hadden de Callandstraters,
de zoogenaamde onderkruipers, gelijk,
dat zij de mooie verdiensten in den
zak staken, die de stakers te min
vonden. Dat deden onze Flakkeeënaars
ook, en ze zijn er best mee geweest.
Maar nu moest er ook een eind
komen aan den onhoudbaren toe
stand, dat vadersvan gezinnen,
werkwilligen, 's avonds van hun werk
komende, achtervolgd worden door
met messen en revolvers gewapende
leegloopers, die aan 15 gulden en
nog meer in de week, niet genoeg
verdiensten hebben.
Zulk volk moet door de wet geleerd
hebben, dat er nog vrijheid is in
Nederland om te werken voor een
loon, waar honderden menschen
»duim en vingers naar likken.
En als 't waar is, wat wordt ge
zegd, dat onder die ontslagen boot
werkers velen zijn, die hun verdien
sten niet altijd even nuttig besteden,
dan nog te meer moet aan ordelijke,
rustige en werkzame huisvaders door
de politie en justitie de hand boven
't hoofd gehouden worden.
Vrijheid voor den staker om te
staken; maar even groote vrijheid
voor den ander om het gestaakte
werk af te maken.
De gehuwde vrouw als ambtenaar.
Dezer dagen was in de Kamer aan
hangig de vraag of een vrouwelijke
ambtenaar, b v. bij den post-en tele
graafdienst, indien, ze huwt, in haar
ambt kan gehandhaafd blijven.
Het Kabinet- Raiyper ze; van neen
en lokte een Koninklijk besluit uit,
van 2 Maart 1904, waarbij bepaald
werd, dat de vrouwelijke postbeambte,
die in 't huwelijk treedt, eervol ontslag
zou krijgen.
Minister Kraus, oordeelt andersom
zij kan in haar ambt gehandhaafd
blijven, mits zij haar dienst behoor
lijk blijft vervullen, en op zijn verzoek
is dan ook het eerste besluit weer
ingetrokken.
Die zaak kan en moet van meer
dan één kant bekeken worden, en is
dan in de Kamer ook breedvoeriger
behandeld dan het Voorloopig Verslag
wel zou hebben doen vermoeden, want
daar staat slechts dit: «Opnieuw
kwamen verscheidene leden op tegen
het ontslag van vrouwelijke ambte
naren bij de posterijen in geval van
huwelijk. Zij drongen aan op intrek
king van het Koninklijk besluit van
2 Maart 1904, no. 50. in geen geval
mocht zoodanig ontslag huns inziens
gegeven worden aan ambtenaren die
reeds in dienst waren, toen genoemd
besluit werd uitgevaardigd. Anderen
konden zich met den aandrang tot
intrekking van genoemd besluit niet
vereenigen.
Ziedaar alles.
Een principieele uiteenzetting is dit
niet.
Wat zijn dan de bezwaren en voor-
deelen Het eerste bezwaar is, dat
een vrouwelijke ambtenaar een man
nelijke vervangt; en werd haar heur
ontslag gegeven door 't huwelijk, dan
was de mogelijkheid er, dat een man
in haar plaats kwam. Een tweede
bezwaar, en dat is onzes inziens ern
stiger, is, de schade voor 't gezin en
't gezinsleven. Een uithuizige vrouw,
zelfs dit »uithuizig« in den allerbesten
zin genomen als oorzaak van ruimer
inkomsten, is niet voor 't gezin, wat
ze er als vrouw en moeder voor wezen
kan. Is de ambtenares getrouwd, dan
worut ze waarschijnlijk moeder, en
om dan haar gezin flink te mainte
neeren, maar ook den publieken dienst
op 't kantoor goed waar te nemen
niemand kan ontkennen, dat dan
hoogstwaarschijnlijk het gezinsleven
niet het leeuwenaandeel van haar
belangstelling krijgt. Haar kinderen
kunnen niet die zorg erlangen, die
een huismoeder ze bereiden moet Een
derde bezwaar is ditZal de jong
gehuwde vrouw ambtenaar, wetend
dat te veel kinderen de reden kunnen
worden van haar ontslag, niet over
gaan tot middelen, die zij anders in
haar huwelijken staat verachten zou
Zal zij niet pogen haar kindertal te
beperken door de middelen, die de
wetenschap helaas te kust en te keur
aanbiedt en adverteert?
Het voordeel, dat aan 't niet ontslaan
is verbonden, ligt em natuurlijk in
de verdiensten en wie zal ontkennen
dat deze niet zoo noodig zijn. Amb
tenaars zijn meest proletariërs met
een hoed, is wel eens gezegd Over
drijving, natuurlijk! Maar dat ineen
zeker geval die vrouwelijke verdiensten
onmisbaar kunnen zijn, valt geenszins
te loochenen.
De zaak is niet zoo eenvoudig als
ze oppervlakkig lijkt. Een groote
moeilijkheid is deze hoe meer kin
deren zoo'n lunctionaires krijgt, des
te moeilijker kan ze haar postdienst
waarnemen, des te eer wordt ze dan
ontslagen, maar dan wordt
ze ontslagen, waar ze juist het minst
de verdiensten kan ontberen. Dat
wordt dan toch een harde maatregel
en wat moet dan de chef doen Ziet
hij op het gezin, dat mag hij zedelijk
niet ontslaanwant elke verdiende
gulden steunt zoo'n gezin maar let
hij op den dienst, dan zal hij er toch
toe moeten overgaan.
Een andere moeilijkheid is deze
Zal een meisje, wetend dat ze ontslagen
wordt bij huwelijk, het bootje wel
instappen Of zal ze met haar aan
staande de zoogenaamde «vrije liefde«
gaan oefenen. Dan wordt liet voor
schrift van het »huwen« volstrekt ont
doken
Wij weten in dezen doolhof niet
direct den weg, maar vooc den eisch
gesteld om te beslissen, zouden we
tot ontslag bij huwelijk overhellen, om
't gezinsleven te geven, wat het naar
zijn aard en wezen niet ontberen kan
nl. de volle toewijding van de vrouw
en moeder.
V Sneek.
Mr. de Vries is met groote meer
derheid gekozen als lid der Tweede
Kamer en de Liberale partij heeft
het er leelijk afgelegd, terwijl ook de
Socialisten niet het gehoopte succes
hadden.
We zijn verheugd, dat weer een
antirevolutionair van de bekwaam
heden als mr. de Vries de plaats in
neemt van den in Friesland pas over
leden, zeer geachten mr. Okma.
Nochtans is onze blijdschap niet
onverdeeld. Het eigenaardig optreden
van de Friesch-Christelijk-Historischen
en het wat lang \au achteren blijven
der Christelijk-liistorischen bezien we
met eenige bitterheid.
Zal de Christelijke coalitie kracht
oefenen in de Kamer, dan moet er
vooral bij tusschentijdsche verkiezingen
niet geprikkeld worden, in Schiedam,
in Leiden, nu weer in Sneek echter
viel er iets voor, dat voor onze anti
revolutionaire partij zeeronaangenaam
was en wat niet strekken zal en kan
om den band nauwer aan te halen
wel om hem naar den kant der Histori-
schen wat losser te maken, om zoo
door samenwerking op secuur akkoord
én zich van onzen kant onwrikbaar
vast te houden aan dat accoord, den
Historischen te cloen verstaan, dat we
niet met ons laten spelen.
We kunnen, als 't onze coalitie
vrienden betreft, iets onsmakelijks
verorberen omdat boven het schuren
en wringen van enkelen staat het
hoogere beginsel: waken,samen, een
parig waken, dat de wetgeving niet
in al te radicalen zin haar weg ga
en onze instellingen blijven staan op
het Christelijk fundament, waarvan
geen insluipende revolutionaire be
ginselen ze kunnen afstooten.
Maar de aiwijkende, de dissenti-
eerende vrienden moeten niet al te
veeleischend worden en met den
sterken arm van Onthouding-van-
stemmen onze beginselen, vertegen
woordigd vooral door onze beste voor
mannen, een klap in het gezicht
geven.
Dat gaat te ver. Dan komt er een
bitterheid in de rijen, die ook voor
de Historischen min aangename ge
volgen zal hebben.
De Gereformeerden, de historie heeft
het bewezen, kunnen martelaren zijn
en de tijd is nog niet voorbij, dat ze
er dankend bij kunnen zingen; lof
liederen ter eere van Hem, die hen
waardig keurt den goeden strijd te
strijden en voor 't Geloof te lijden.
Maar de martelaarskroon wenschen
ze op 't politiek terrein niet te dragen
a's ze de kracht bezitten (en die bezit -
ten ze) om hem er af tezetlen en de eer,
van dat gewaad aan anderen over te
doen.
Als de Historischen met alle geweld
willen slachtofferen, moeten ze hun
schapen maar uit een andere kooi
halen dan die der Calvinisten.
Want deze hebben van huis uit een
bokkige natuur en laten zich- maar
niet door den eersten den besten poli
tieker bij de vacht grijpen en hun
pootjes binden
(Jok de Calvinisten hebben gevoel
van eigenwaarde en spreken op hun
tijd hun «Mementi Morice uitHun
«Gedenkt te sterven k waar '^tegen
werkende medeloopers betreft
Al vier jaar
zaaide ik kaïniet op land, bestemd voor suiker
peen en maar één jaar kreeg ik goede uitkomsten.
Wat kan de oorzaak zijn?
Zie hier al weer een vraag aan de praktjjk ont
leend en waarop 't antwoord, dunkt mij, vrij
gemakkelijk te geven valt. Of neen mc-tzeker
heid toch niet. Want er zijn twee antwoorden
