Woensdag 1 Mei 11107
22ste Jaargang IN". 1237,
voor ile Zuidhollaiidwclie en Sfieeuw§chc Eilanden.
BIJVOEGSEL.
Antirevolutionair
Orgaan
IN HOC SIGNO VINCES
Oezs Courant verschijnt eiken Woensdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs per drie maanden franco per post 50 Cent.
Buitenland by vooruitbetaling f 4,50 per jaar.
Afzonderlijke nnmmers 5 Cent.
UITGSYER
T. BOEKHOVEN.
SOMMEEuSBEJBi
Telefoon Intercoms. 18o. 2.
Advertentiën 10 cent per regel en 3/2 maal. Reclames 20 per regel.
Boekaankondiging 5 Cent per regel en maal.
Dienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaat».
I Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen 10 uur.
ui» «f uk ken voor de Miedacilie toesieiaid, Advertentiën ew verdere Administratie franco toe te «enden aan den &Bfgcver.
Bij d't nummer behoort een
De mof ie van ooze
„CenSrale"
Eén ding heeft de motie zeker vöbr.
En dat is zij bespaart onze «Centrale®
het verwijt van hooggevoelend te we
zen Er wordt toch in beleden en er
kend Wij staan gereed tot den strijd
voorziet ons nu van ammunitie Tot
het stellen van die vraag is billijke
reden. Immers tot het helpen bouwen
van de werkplaats voor de noodige
ammunitie, hebben de leden eener
partij steeds met elkander ijverig ge
werkt en zullen we, zoo God wil, blij
ven arbeiden. Ik bedoel onze heerlijke
stichting »de vrije Universiteit.Zij
moet, zij zal een volkomme Universi
teit worden. God van den Hemel zal
het ons doen gelukken, indien wij in
Zijne mogendheid maar voortgaan
met steenen aandragen en den opbouw
blijven dienen, ieder naar zijne gave
en roeping. Dat zij nog niet volkomen
is, daarover behoeven wij ons niet te
schamenallerminst tegenover de
vrijzinnigen, die nog niet in staat zijn
on hun eigen schouwburgen of come
die's te bouwen, veel minder een
Universiteit op den grondslag der
vrijzinnige beginselen. Doch onze
Universiteit moge dan nog niet vol
komen zijn. wij gelooven toch, dat zij
in zich de krachten heeft om ons te
helpen aan de noodige ammunitie in
eu voor onzen strijd. Haar mannen
zouden met alle Christen-professors
der Staatsuniversiteiten, die in ons
partijverband zich thuis gevoelen, naar
onze bescheiden meening de eerste
aangewezenen zijn om op onzen land
dag als voormannen en adviseurs te
worden genoodigd en gehoord. Even
als door een der Hoogleeraren der
Vrije Universiteit b. v. licht wordt
ontstoken over de wijze, waarop het
pachtstelsel moet geregeld naar onze
beginselen, zoo kan ook van al boven
genoemde hoogleeraren, of van wie
aan hunne voeten gezeten hebben mo
gen verwacht, een advies b. v. over
de vraag naar een tienurigen arbeids
dag, vervroegde winkelsluiting, staats-
en Gemeente-exploitatie van grond,
ol takken van industrie enz Eu dan
de vraag »Kan een Christen Socialist
wezen P Als Enka zegt»Jazijn
we er dan mee af, om maar te den
ken of te schrijven: dat is een ver
ward begrip in de hersenen van een
jonge dame Daar moet ge zooveel
aandacht niet aanwijden.Weiazen
dit advies in een der bladen, maar
dachten er te gelijk bij «welk een
dooddoener.
Neen, met zulke dooddoeners be
waart men onze arbeiders niet voor
de roode strikken.
Onze menschen zijn geen y>dingen,<s.
maar denkende wezens met belangen
en behoeften. En als Enka hun nu zegt
«Daar vindt Ge wat U noodigis, dan
moeten zij den moed hebben om dat
advies at te wijzen, zeker, maar dan
moeten zij ook kunnen zeggen waarom
zij het afwijzen Terecht heett Dr. Kuy-
per in zijn rede: Het Sociale vraag
stuk en de Christelijke reliegie« ge
zegd Het baat U niets of ge al zingt
«Stopt al de Socialen in de regenton,
en zoo ook helpt het U niets als ge
uw kracht zoekt in het doodzwijgen
van wie anders denken dan gij. Zij
gaan voort en de woorden, óók van
onze tegenwoordige Hymeneussen zul
len voorteten als de kanker, ook op
staatkundig en sociaal gebied. En
daarom nog eens Zij die zich weerloos
gevoelen, vragen om wapens en ammu
nitie en onze Centrale geloolt volgens
haar motie, dat een door haar bedoelde
landdag die kan geven. Wij hebben het
noodig.
Nog pas, kort geleden werd dit ge
voeld, bv. toen een propagandiste voor
«Vrouwenkiesrecht® op ons eiland ver
scheen. Om het ongewone werd er
door velen om gelachen In debat kwam
echter niemand met haar. Verdient
die kwestie niet meer dan een glimlach?
Was het dan niet naar ik meen Ds.
Pierson, die eenmaal in een rede zeide,
dat met de geschiedenis der dochteren
van Zelafead, het vrouwenkiesrecht
wel was te verdedigen
Een ander geval. Men laat op ons
Eiland komen propagandisten voor de
leer der coöperatie. De arbeiders wor
den opgeroepen om collectief hun
brood te bakken, straks hun winkel
waren aan te schallen. Waarom niet
als de bakkers mogen verbannen wor
den, ook de slagers, de manufacturiers,
de kruideniers enz.
Er zit in het denkbeeld van Coöpe
ratie een element dat baar rechtvaar
digt, maar sluipt er ook niet in, de
Kainsgeest die tegenover den midden-
en winkelstand zegt»Ben ik mijns
broeders hoeder
Waar is nu onze gemeenschappelijke
overtuiging, d.w.z. waar en in welke
resolutie heeft onze partij "zich over
deze en dergelijke vraagstukken uitge
sproken. Ik zeg de partij, want wat
baat het, of de een of ander geleerde
er al eens wat over schreef, dat dan
in den boekhandel was te verkrijgen
voor een prijs meestal te hoog om
door een gewoon mensch te kunnen
worden aangeschaft. En bovendien
wat hebt ge er aan als een ander
geleerde over hetzelfde onderwerp
schrijvende er iets heel anders van
zegt. Ge zult zeggen gij kunt dan zelf
oordeelen. Zeker dat is ook zoo, en
zoo komt er dan een derde en vierde
meening bij, om ten laatste een Baby
lonische spraakverwarring op econo
misch gebied te krijgen, gelijk wij die
ook hebben op
Neen, wie wat van de dingen weten,
moeten elkander in het partijverband
ontmoeten, met elkander overleggen,
zoeken tot overeenstemming te komen,
opdat het niet langer ga als bv. omtrent
verzekeringsdwang, arbeidscontract en
andere. Dan krijgen we houvast. Wij
weten dan wat op dit en dat stuk
«Antirevolutionair® is. Wij hebben
dit vóór, boven alle partijen, dat één
is onze Meester, nl. Christus. Zijn
Woord beslist voor allen. En daarom
Er komt overeenstemming, zoodra wij
maar weten, wat Gods Woord ons
aangaande de vraagstukken zegt. Doch
daarna moet dan ook gezocht en wat
gevonden is, in een rapport en daarna
in resolutiën nedergelegd. Daarvoor
willen wij Onzen landdag
H. N. BASOSKI.
Verslag tier PrUsuitdee-
fins op de
Af8i!»aelag<t§citoo8.
Het Cursusjaar was om en daarom
vereenigden zich Vrijdagavond het
Bestuur en leeraren, leerlingen en
belangstellenden helaas slechts en
kele ouders! in het schaftlokaal om
getuige te zijn van de prijsuitdeeling
Zoo'n plechtigheid heelt voor de
leerlingen en ouders groote beteeke-
nis. Voor de leerlingen; al is het ook
dat ze uit hun rapporten tamelijk wel
weten hoe het met hen staat, wat ze
trouwens door zich te vergelijken met
andere leerlingen ook wel eenigszins
weten; maar voor de leerlingen is
die uitdeeling belangrijk, omdat ze
ten aanhoore van een groote schare
in le, 2e, 3e prijs of niets, hun ijver,
vorderingen, gedrag en schoolbezoek
hooren meegedeeld of hun diploma
ontvangen, waarmee een stukje kna
penleven is afgeslotèn want met dat
diploma gaan ze de wijde wereld in
laten 't schoolleven los en staan tame
lijk zelfstandig onder en in vreemde
omgeving.
Maar ook voor de ouders, die in
die prijzen rechtmatige reden hebben
om gunstig of ongunstig over den ijver
hunner kinderen, na een jaar werkens,
te oordeelen en dies in zich sterker
nog voelen ontwaken de lust en be
geerte om steeds een zorgend en
wakend oog te houden over hun
ambachtskind en zijn toekomst te
overdenken.
Een prijsuitdeeling plaa'st een ouder
voor een feit. En dat voelen de knapen
ook. Vandaar hun belangstelling; de
onverschilligen natuurlijk uitgesloten.
De voorzitter, de heer Van As,
«opende met een passend woord de
vergaderingheette allen welkom en
wees op 't gewicht van dezen avond
voor bestuur, lee'aren, ouders en
leerlingen.
De vergadering stemde met zijn
woorden in. Daarna werden eerst
voor de bestuurstafel geroepen de 10
jongens, die een diploma kregen, dat
hen onder een aanmoedigend woord
werd overgereikt; overg reikt onder
de erkentenis, dat die knapen zich
niet moesten verbeelden nu al de be
kwaamheid te bezitten om als vol
slagen ambachtsman te fungeeren
maar dat ze nog leerlingen bleven,
die het geleerde moesten gaan toepas
sen en eiken dag zouden ervaren, dat
er veel te leeren overbleef en dat ze
dus van de wenken en raadgevingen
hunner patroons een degelijk gebruik
moesten maken. Eerst daarna en
daardoor zou hun onderwijs onge
twijfeld flinke vruchten dragen.
Een dezer knapen P. Deijs bedankte
bestuur en leeraren voor hun zorgen,
liefde, belangstelling, waarmee ze de
leerlingen, ook hem, omringd hadden
en hoopte den bloei en groei der
Ambachtsschool.
Toen kwamen de overige leerlingen
aan de beurt, waarvan in dit nummer
de prijzen zijn opgenomen.
Vanzelf, dat ook hier een hartig
woordje door den voorzitter werd
gesproken een woord van aanmoedi
ging voor den een van waarschuwing
voor den andervan deelnemende
berisping of afkeuring voor een derde,
die door onverschillig werken zieh van
zijn toekomst niets aantrok, en mits
dien te laat het zich beklagen zou,
zijn beste jaren der jeugd te hebben
verwaarloosd.
De plechtigheid was hiermee bijna
ten einderestte nog een woord van
dank aan het personeel der school,
dat in 'tafgeloopen jaar met stalen
ijver had gewerkt; al hun krachten
gaven hadden besteed om de knapen
voor hun toekomst degelijk voor te
bereiden.
Het applaus der heele vergadering
toonde, dat de voorzitter hier naar
haar hart had gesprokenwant een
feit is hethet personeel werkt met
een onverdroten, onvermoeiden lust
en ambitiè om van de jongens te
maken, wat er van te maken is.
Natuurlijk, ze kunnen van een kraai
geen adelaar maken maar wie leeren
wil zal en moet op de Ambachtsschool
onder zulk onderwijs heel wat be
kwaamheid opdoen.
Bleef nog een waardig afscheids
woord aan den Directeur, die naar
Winterswijk vertrekt, welk woord
aller sympathie had.
Toen werd de vergadering gesloten
en de Tentoonstelling geopend.
Zullen we daarover nog iets
schrijven
Wat legio van werkstukken! Wat
legio van teekeningen.
En zoover wij, als leek er over
kunnen oordeelen, moeten we zeggen
'twas prachtig
Groeie en bloeie de Ambachtsschool
en worde door haar en hare zusters
het ambachtsonderwijs tot hoog peil
opgevoerd.
De 9Jiikerz|j(!e en iiare
treurige houding.
Het Crisis debat is voorbij en de
gelegenheid aanwezig om het verloop
der zaak nog eens te overzien.
Om te overzien, hoe de Ministers
ons Land noodeloos twee maanden
hebben gebracht in een toestand van
wetgevend niets-doen, den arbeiders
ten schade.
Hoe ze, eigen machteloosheid ziende
sinds 1905, gi aag de Rechterzijde voor
den wagen hadden gezet, die natuurlijk
zoo wijs was om te antwoorden: Gij,
Linkerzijde hebt het Land in 't moeras
gebracht, haal het er zelf maar uit.
Hoe is de Crisis verloopen? «Onze
Courant« resumeert het kort aldus:
1 Febr. Het Kabinet. De Meester
verzoekt om zijn ontslag.
121 Febr. De Koningin houdt
samensprekingen met verschillende
politici; met name worden geraad
pleegd de voorzitters der beide Kamers
21 Febr. Door H. M. wordt den heer
De Meester meegedeeld, dat zij op
grond der ontvangen adviezen in over
weging had genomen om het Kabinet
te verzoeken aan te blijven. Voort
zetting van de firma dus op denzelfden
voet.
25 Febr. Mede namens zijn ambt-
genooten verklaart de heer De Meester
dat zij volharden bij hun aanvrage om
ontslag. Alleen als de Rechterzijde
de ruiten niet inzetten wou die zij
ingegooid had, dan waren de heeren
bereid, aan 't verzoek van H. M. te
voldoen.
27 Febr. H. M. de Koningin geeft
aan den heer Schimmelpenninck op
dracht, te onderzoeken of er aan de
Rechterzijde een staatsman ware, die
met de Kabinets-tormatie kon worden
belast.
1 Maart De heer Schimmelpenninck
na geraadpleegd te hebben met de
H H. Heemskerk, Talma, Loefï, Kolk
man en Lohman, bericht H. M dat hij
met deze heeren van oordeel blijft, dat
de taak rust op de linkerzijde. Eerst
als deze zich onwillig of onnachtig
toont, kan de rechterzijde optreden.
H. M. vraagt andermaal, dat
het Kabinet «De Meester« blijve.
16 Maart. Dit verklaart zich bereid,
met uitzondering van min. Staal, op
twee voorwaarden: le. Er zal een
minister van Oorlog worden benoemd
in den geest des aftredenden en 2e
Door de benoeming zal H. M. als
't ware de verklaring adleggen, dat zij
een wetsontwerp wil laten indienen,
waarbij het «blijvend gedeelte« wordt
afgeschaft en dat ze dit met haar
handteekening wil bekrachtigen.
18 Maart Plotseling krijgt mr. Cort
v. d. Linden opdracht om een Kabinet
te formeeren
2i Maart Hij verzoekt van die
opdracht te worden ontheven, omdat
de meeste politici links willen staan
en vallen met dat «blijvend gedeelte«.
25 Maart. De heer Schimmelpen
ninck en de andere vijf genoemde
heeren rechts, krijgen kennis van de
bovengenoemde »voorwaarden« (Zie
onder 16 Maart).
28 Maart. Deze zes heeren van
rechts verklaren, dat zij dan alleen de
rechterzijde zouden aansporen tot
optreden, als de ministers bedoelen
mochten, dat H. M. alvast vooruit
beloven moest, haar handteekening
onder een bepaalde Wet te zetten.
30 Maart. Min. De Meester legt aan
H. M, die ongelukkige «voorwaarde®
van de zes heeren (Zie boven) wat
nader uit
4 April. Einde van de Crisis.
Wat ziet men dus?
Dat de Linkerzijde op 27 februari
wat graag de regeering had overge
daan aan Rechts; dat ze daarom liet
vragen ol er soms bij Rechts een man
wou zijn, die 9 Ministers bij°en zocht;
maar dat Rechts flink en kloek ant
woordde:
De Linkerzijde is verantwoordelijk
voor den ganschen treurigen afloop en
loop der zakenmij heeft het Land in
moeite gebracht, kat mij zelf zorgen,
dat de zaken weer in orde komen. En
dan, als de Linkerzijde verklaart, vol
komen machteloos te zijn, dan zullen
wij, Rechts onze schouders er eens
onder zetten.
Flinke houding van Rechts, natuur
lijk!
Treurige houding van Links, die een
ander spannen wil voor een wagen,
die ze zelf niet trekken kan.
Zoo'n linksche houding kan niet
anders dan als laf gebrandmerkt wor
den, nu en voor de toekomst.
Den uitzondering voor
éen ilud.
't Is heusch waar.
Lees nu eens alle flinke bladen der
Linkerzijdein niet één zult ge de
reusachtige onnoozelheid vinden, die
we dezer dagen zagen uitgestald.
Mr. Lohman kent iederen ieder
weet, dat hij, ja hij vooral de man is,
die 't Koningschap hoog houdt en de
Souvereiniteit bij Gods genade hand
haven zal.
Mr. Lohman stemt daarin overeen
met allen, antirevolutionair, christe-
lijk-historisch of roomsch-katholiek,
die het gezag Gods erkennen, afdalend
op Koningen en Regeerders.
Nu had mr. Lohman een vergelijking
gemaakt tusschen een bode en den
Ministerde Minister zeineen, ik
ben de bode nietwaarna de heer
Lohman antwoordde't is zoo, de
Koningin is de bode, Zij heeft u in
zage van den brief gegeven, en dat
was Haar recht.
En met vier, zegge 4 groote uitroep-
teekens, roept nu een Blad uit, voor
wie we een uitzondering maken
De Koningin vergeleken bij een
klappenden bode11
En voegt er aan toe
De lezer zal de handen ineen
slaan, als hij ziet, hoe de broeders
het met hun eerbied (voor de
Koningin) meenen. 't Is meer dan
treurig.
Ja, waarlijk! 't is meer dan treurig
