TWEE BLADEN,
Antirevolutionair
Orgaan
JN HOC SIGN O VINCES
ONS,
r.
;ades,
Jateraa« 17 jo eoruan 1906
208te Jaargang N°. 1112.
voor de Ziiiidfiollandsclie en Zeeuwsclie Eilanden,
Eerste Blad.
FEUILLETON.
EEN DONKERE WEG.
JAM
IER1
CD
a>
7K
m
39
O
X
CD
CD
a-
U3
CD
zn
O
cr
CD
a
CD
3
seliril-
•ieken zijn
grossiers,
F
0
uiten
;nliage
ectie MALIE
eotie ran ho!
ollandsche
bij de Inspec-
ïftLl
40 cents
waarde.
EK s.
N \M
:n a 50 cts,
Apothekers en
,,%nker
ïrdam.
Pain-Ex-
ij DIJKEMA
Isdijkbij A.
bij A. G. P.
en bij A. L.
iihod.
JOL
J. H. VAN
tsluis
Deze Courant verschijnt eiken IVoeasdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs per drie maanden franco per post 50 Cent.
Buitenland bij vooruitbetaling f 4,50 per jaar,
Afzonderlijke nummers 5 Ceat.
UITGEVER
T. BOEKHOVEN.
Advertentiën 10 cent per regel en 3/2 maai. Reclames 20 per regel.
Boekaankondiging 5 Cent per regel en V3 maal.
Dienstaaavragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar do plaatsruimte die zij beslaan.
Adverteatiën worden ingewacht tot Dinsdag- ei Vrijdagmorgen 10 uur.
%!ie sftskfeen voor «ie KteiSaclie Artvertiesïlieii e«e verdere %«l*giisiisfraïie trasiew toe te aentfiem aan den Uitirever.
Dit nummer bestaat uit
Volkssouvereiniteit.
Bij onze tegenstanders is niet altijd
het juiste inzicht in onze beginselen,
hetwelk noodzakelijk is om goede voor
lichting aan zijn eigen partijgenooten
te geven of een vruchtbaar debat te
voeren,
Onkunde van onze beginselen heeft
Groen reeds de Torbeckianen aange
wreven en herhaalde malen stuit men
bij hen op datzelfde euvel.
Zoo heerscht er omtrent het woord
Volkssouvereiniteit een misverstand.
Dezer dagen waren we in de gel -gen -
heid daaromtrent een verkeerd inzicht
te leeren kennen, toen een liberaal
spreker de gedachte uitsprak, dat
Groen van Prinsterer ook voorstander
was van Volkssouvereiniteit, en wel
van grootere of kleinere, al naarmate
dat de tijdsomstandigheden eischten.
Die gedachte berustte op misverstand
Groen heeft de splitsing gemaakt
tusschen twee partijeno.m. zei hij
dit: in den grond der zaak zijn er
maar twee partijen, nl de voorstan
der Volkssouvereiniteit en de voorstan
ders der Souvereiniteit Gods.
Wat is dan de bedoeling der eerste
partij? Dit: het geheele persoonlijk
huiselijk, kerkelijk, maatschappelijk en
staatkundig leven richten naar de
inzichten der redemet de historische
feiten uit vroeger dagen rekenend
rekenend met de natuur der dingen
en de ervaring, die daaromtrent vroe
ger is opgedaan.
Wie dus de Volkssouvereiniteit be
lijdt is een Redebelijder, een rationa
list; en dus volgens Cort van der Lin
den, die het rationalisme of de Bede-
leer een tak noemt® van den Revo-
lutiestroom, een Revolutionair.
Natuurlijk wil dit niet zeggen, dat
zulk een revolutionair, zulk een ratio
nalist, zulk een voorstander van Volks
souvereiniteit, met dolk en sabel klaar
staat om eens te moorden en te scha
voteeren in het minst nietde meest
zachte en humane karakters, de edelste
em nobelste mannen, die van bloed en
bloedvergieten gruwen, kunnen aan
hangers zijn van die leer, en zijn het
ook.
Maar ze zijn juist hierom revoluti
onair, omdat ze de rede, de ervaring,
de natuur en de historie alleen raad
plegen omdat ze niet erkennen, dat
behalve die factoren ook nog noodig is
het kennen en erkennen van eene
Openbaring Gods.
Want dat niet-erkennen isRevolu
tie. Immers revolutie is omkeer van
begrippen. En wie nu Gods openbaring
van het terrein des levens wegbant,
hoogstens het toelaat in de binnenka
mer, die wordt door ons een revolu
tionair genoemd Met bloed en dolk
en sabel heeft dit dus totaal niets uit
te staan Indien we dus nog kort her
halen wat we schreven is dit de saam-
vatting
Volkssouvereiniteit is het niet-erken
nen van Gods Openbaring op het ter
rein des levens.
Vol kssouvereiniteit bedoelt de erken-
ning van de rede als hoogste richtsnoer
met wat de ervaring, de historie en
de natuur daarbij nog als vingerwij
zingen geven.
Volkssouvereiniteit heeft absoluut
niets te maken met wat Jan Rap en
zijn maat, het gepeupel dus, verstaat
onder het gooien met straatsteenen
en 't ophangen aan een straatlantaarn,
hoewel we niet ontkennen, dat de
Redemisleiding, en de wegcijfering van
Gods Woord meer dan eenmaal reeds
de oorzaak is geweest, dat er echte
straatrevolutie plaats had hoewel we
zelfs constateeren, dat de Volkssou
vereiniteit tot dergelijke oproerigheden
zonder veel moeite leidt Maar op
zich zelf beschouwd, beteekent dit
woord nog niet, dat elke voorstander
van die souvereiniteit een oproermaker
en een guillotinist moet wezen.
Tegenover dat idee van Volkssouve
reiniteit, van Rede-erkenning en Open
baring-miskenning staat nu lijnrecht
over de leer der Souvereiniteit Gods.
We behoeven dit woord nu niet
meer te verklaren het is het belijden,
dat God leeft, God regeert en wij als
Zijne schepselen Hem in alles moeten
kennen, erkennen en eeren.
Ook wij gebruiken de Redeook
de natuur, ook de historie, ook de
ervaringmaar daarnaast gebruiken
we den Bijbel, de uitdrukking van
Gods wil en welbehagen.
We zijn dus niet re vol utionair, want
we houden ons aan wat God zelf
gebiedt: n.l. handhaving van Zijn
Woord en Getuigenis; wij zijn anti
revolutionair.
Zeggen we daar niet te veel, als we
beweren: wij zijn niet revolutionair;
zijn al onze daden zoo volkomen rein
en goed P Het ware te wenschen ook
efeii »antirevolutionair« is revolutio
nair, als hij naar Gods Woord niet
handelt. Maar we bedoelen nu alleen
te letten op de tegenstelling: Volks
souvereiniteit of Souvereiniteit Gods.
En dan is 'tniet voor tegenspraak
vatbaarwie zich aan Gods Woord
wil binden op alle terrein des levens
door
L. VAN RERKEL.
a) Hoofdstuk I.
Herman Wouters meende het goed met
z'n meisje hij hield van Lena Hoogstra
ten. Van kindsaf hadden ze elkaar gekend.
Ze hadden in dezelfde straat gewoond
waren gelijk opgegroeid, hadden samen
school gegaan en altijd had er liefde ge-
heerscht tusschen beiden. De driftige, niets
ontziende jongen had zich door de geheim
zinnige, hypnotische kracht, die men liefde
noemt, aangetrokken gevoeld tot de zachte,
bedaarde Lena, door de schoolmeisjes altijd
Leentje genoemd Had de onbesuisde jon
gen iets verkeerds gedaan, altijd was Lena
bereid het kwaad te herstellen, of zoo dat
niet mogelijk was, te verbloemen Htj die
allen en alLs trotseerde, die zich vaak
onverzettelijk toonde, liet zich dan gewillig
leiden door Lena, die er bijzonder slag van
had op z'n gevoel en goed hart te werken.
Steeds zag men ze samen, en was Lena
in gevaar, werd ze bemoeilijkt door de
andere schooljongens, dan was Herman
oogenblikkelijk aanwezig om Lenadie
immers zijn Lena was te ontzetten en den
aanvallers zijn gespierde jongensknuisten
onder den neus te duwen Zoo kwam het,
dat Lena zich tot Herman aangetrokken
gevoelde en zich veilig achtte, wanneer hij
maar bij haar was. Hoe hadden ze op
die onvergetelijke Woensdag- en Zaterdag
middagen door de boschjes gedwaald, vaak
hand aan hand.
Hoe dikwerf was hij in hooge boomen
geklommen om prachtige eikels voor haat
te halen, onmisbaar voor het maken van
portretlijstjes Hoe had Leentje dan angstig
naar boven gekeken, ieder oogenbltk vree-
zende, dat hij er uit zou vallen Hoe
trotsch was ze altijd geweest, als ze op de
vraag van moeder
»Kind, hoe kom je aan die mooie
eikels antwoordde ïdie heeft Herman
mij gegeven hij is er heel hoog voor in
den boom geklommen
Wat prettige uren hadden ze samen
aan het Scheventngsche strand doorgebracht
met »vluehlheuvels<£ opwerpen en kanalen
graven
Nog zag zij zichzelve angstig wegvluch
ten voor een plots aanrollende golf Hoe
bang was zij met geweest ah ze, op den
rug van Herman gezeten, een eindje zee
in ging, vreezende, dat hij haar zou laten
vallen.
Die kinderjaren, ze waren onvergetelijk
en oorzaak, dat Herman Wouters en Lena
Hoogstraten van elkaar hielden De lente
wind had langs deze twee kinderzielen
geruischt en er was een innige band ge
legd.
Met het toenemen der jaren was de
verhouding tusschen hen geenszins veran
derd. Ze bleven van elkaar houdenhun
liefde nam, om het zoo eens uit te druk
ken, vasleren vorm aan, werd meer belijnd.
Ze wisten nu, dat zij van elkaar hielden
zij gevoeld n, dat zij niet buiten elkaar
konden; dat zij elkaar aanvulden. De
ouders van Herman en die van Lena hadden
dit ook opgemerkt en er zich niet tegen
verzet. Met blijdschap hadden zij die
kinderlijke Vertrouwelijkheid gezien en in
stilte wenschte zij, dat het zoo mocht blijven
en Hermau en Lena eenmaal samen het
pad, het vaak zoo moeilijke levenspad
mochten bewandelen, het oog gevestigd
op Hem, die alles regeert en bestuurt.
Reeds als kind werden èn Lena èn
Herman gewezen op Hem, van Wien al
onze verwachtingen moeten zijn. VanjoDgst
af werd beiden kinderen geleerd, wat God
van hen eischt, zoodat ze een beslist
christelijke opvoeding kregen.
belijdt de Souvereiniteit Gods.
Wie dat niet wil doen, belijdt de
Volkssouvereiniteit We meenen, in
korte trekken het verschil te hebben
aangegeven en er is dan ook misver
stand bij eiken liberaal, die durft
zeggendat Groen een voorstander
was van Volkssouvereiniteit.
Hij was een groot voorstander van
Volksinvloed maar dat is een verschil
van dag en nacht.
Volksinvloed heeft wel met Rede en
Openbaring te makenin elk geval
maar zijdelingsen alle partijen met
of zonder God, kunnen voor ruimen
of geringen Volks invloed zijn; dat
is soms practische politiek, die daar
over beslist.
Volks invloed staat tegenover Volks
macht. Doch hierover wel eens later.
Aan den schandpaal.
»Het Volk« mag heusch wel een
hoogen toon aanslaan over de zelf
bewustheid zijner partijgenooten.
Want wat dezer dagen voor lectuur
wordt aangeboden, is in één woord
beneden alle peil.
Er is een kwestie gerezen tusschen
de Socialisten Hugenhalzen Wijnkoop,
en de eerste wordtgepost", achterna
gejouwd, beleedigd, en dat publiek
door eigen geestverwanten. Eloor De
Wolff, den vriend van Wijnkoop op
straat tegen Hugenholz.
»Dat is nou een man, die uit
»z.g. ethische beginselen in de partij
»is gekomen en die nou vcor 200
«pop onderkruiper speelt.
«Die vuilak, die ploert.
«Waren wij maar in den A. N.
»D. B., dan liep ik dien ploert tegen
«zijn d
«Wij komen je nog eens aan de
«Kamer posten, hoor ploert.
«Je kunt wel aan de verkiezings-
«cijfers merken, hoe de afdeeling
«Haarlem door dat stuk Kamerlid
«vooruitgaat, maar 't is ook geen
«wonder, want 't is een vuilak, een
«ploert.
«Enz. enz. enz.
Dat èn Partijbestuur èn Inzenders
daartegen opkomen is begrijpelijk.
Partijgenooten schelden elkaar den
mantel vol en in »'t Volk« wordt die
zelfbewuste kost den lezers dagelijks
aangeboden.
Wat vermolming in zoo'n partij.
Haat en achterdocht, laster en ge-
schel daarmee achtervolgen de
partijgenooten elkaar. Dan is er een
kwestie TroelstraVan der Goes, nu
een ander, 't Zijn de vruchten van
de Socialistische beginselen, die altijd
de beste bedoelingen der burgerlijke
partijen minachten en er met haat
en nijd over redeneeren.
j Dat wantrouwen richt zich nu ook
op eigen aanhangers der partij. En
op een liederlijke manier.
Buiteniavsd.
FRANKRIJK.
Tot en met Dinsdag hebben er in 7540
kerken boedelbeschrijvingen plaats gehad.
Toen de ambtenaren van het ministerie
van financiën Maandagmiddag in de kathe
draal te fours wilden binnengaan om den
inventaris op te nemen, verklaarde bisschop
Renon hun, dat hij ten teeken van rouw
gesloten had en dat hij het hem als aalmoe
zenier van het leger geschonken kruis van
het Legioen van Eer niet langer wenschte
te dragen.
Te Montpcllier leidde de boedelbeschrij
ving in de kerk weer tot luidruchtige
betoogingen. tiet gansche garnizoen was
op de been eu moest de straten afzetten,
terwijl genie-soldaten de poorten dtr ker
ken van St. Roch en St. Denis moesten
openbreken, daar de pastoors geweigerd
Deze christelijke opvoeding had bij beiden
verschillend gewerktdit was reeds zeer
vroeg merkbaar. De zachte, bedaarde Lena
schikte zich gemakkelijk naar alles, wat
haar ouders zeiden. Haar hart, hoe jong
ook, was zeer ontvankelijk voor het goede
zaad, dat er een wel toebereiden akker
vond. Ze had van nature een godsdienstige
neiging, zoodat de opvoeding, die heur
ouders haar gaven, gewenschte en goede
vruchten zou dragen.
Met Herman was dit heel anders. Als
kind reeds had hij een beslist, standvastig
karakter.
Als hij iets wilde, dan moest het ook
gebeuren, het ging zoo 't ging. Geen boom
was te hoog, als hij zich eenmaal voorge
nomen had er in te klimmen. Dat stand
vastig karakter was dikwerf oorzaak, dat
zijn ouders, eenvoudige menschen, angstig
de toekomst tegen zagen. Herman was vaak
onverzettelijk, koppig, en die onverzette
lijkheid deed moeder in stilte tranen storten.
De jeugdige Herman kon zoo wonderlijk
zijn, zoo totaal onbegrijpelijk, dat moeder
zichzelve dikwijls afvroeg »zou hij wel een
hart hebben Een oogenblik later moest
zij echter weer zeggen »Ja een hart heeft
hij wel. Hij houdt zielsveel van mij en
heeft spoedig berouw over een verkeerde
daad
Herman was een wonderlijk kind en zeer
vatbaar voor indrukken, in erge mate voor
verkeerde indrukken. Het was daarom
een blijdschap voor z'n moeder te zien,
hoe er tusschen den knaap en het meisje
een kinderlijke vertrouwelijkheid bestond.
Die verstandhouding was met den tijd
zóó gebleven, en gedurende een jaar waren
Herman Wouters en Lena Hoogstraten
verloofd. Herman was electricien en ver
diende een zeer goed weekgeld, zoodat
het naar het uiterlijk te oordeeien niet zoo
heel lang zou duren of ze waren getrouwd
voor altijd bij elkaar en verbonden door
banden, alleen verbreekbaar door den dood.
Eer het echter zoo ver was, zou er nog
heel wat moeten gebeuren en de weg om
tot het huwelijk te komen zou niet op rozen
gaan. Heel wat leed moest geleden, heel
veel strijd gestreden en veel gebeden zijn,
eer zij verbonden werden door den huwe
lijksband. Lena had daar een onbestemd,
voorgevoel van. Ze kon niet zeggen, wat
het was, maar toch gevoelde zij, dat haar
weg niet op rozen zou gaan. «Door de
diepte naar de hoogte een weg van kruis
en lijden,zou haar deel zijn.
Wordt vervolgd.)
- -.v. -
