Anarchisme.
Uli de JP©r§.
Hij voegde namelijk aan het voor
afgaande toe
waar de opvoeding der jeugd thuis
behoort.
De vakbeweging lijdt schade door
een giftige bacil, die er de edelste
deelen schaadt.
Die bacil is 't Anarchisme, onder
den misleidenden naam van Neutra
liteit.
Daardoor wordt de vakactie, het
beste middel tot tempering van den
«klassenstrijd®, het deugdelijkst wa
pen en het meest zedelijk geoorloofde
in den belangenoorlog, verlamd. De
ra/cbeweging doelt op samengaan van
ra/!genootenmaar bet Anarchisme
maakt deze los en dat onder den
vernisten titel van solidariteitwant
juist zij, die doel en strekking der or
ganisatie begrijpen, als bron van kracht
als voorwaarde van vrede als oorzaak
van betere vakontwikkeling en tech
nische verbeteringals middel tot
verzoening en toenadering; juist zij
keeren zich door de anarchistische
solidariteit van 't vakverenigingsleven
af, of sluiten zich in eigen kringetjes
op.
De anarchie in de vakbeweging, de
directe actie, de zoogenaamde solida
riteit der arbeiders ontbindt een veree-
niging. Eu waar vroeger menschen van'
allerlei godsdienst en geloof, van aller
lei staatkundige overtuiging of soci-
alie inzichten samengingen, claar komt
noodwendig door de anarchistische
bacil scheuring
Zoo 't maar eenigszins mogelijk is
moet er in de vakbeweging eenheid
zijn, en alle man van een zelfde vak
moet in één verband.
Maar dat aansporen tot luk-en-raak-
staking, de theorie der besmetting,
het aanzetten tot nederwerpen van
't werk door mannen, die niets met
zeker »vak« of niets met de oorspron
kelijke wrijving tussehen werkgever
en werknemer te maken hebben, ver
lamt de organisatie.
Doe eer, hoe beter moet 't anar
chisme de kop ingedrukt wordthet
verwoest het organisch leven en on
dermijnt het sociale bestaan der werk
lieden.
Mede vaiï den heer Zelvelder.
De bekende liberale frontmaker voor
de openbare school, de heer 0. A.
Zelvelder, is Zondag aan het rede
neeren geweest.
Als voorzitter van de vereeniging
«Volksonderwijs*:.
Er was voor die vereeniging nog
heel wat te doen, betoogde de heer
Zelvelder.
En zie, wat hij zoo al noemde.
Het verslag der »N. ft. C.« zegt
het volgende
Veel is er bovendien nog door
Volksonderwijs te verrichten spreker
denkt hier aan medisch hygiënisch
toezicht op de scholen, aan kinder-
kleeding en voeding, aan schoolpau-
zen, aan school wandelingen en school
reisjes, aan het bevorderen van va-
cautie-kolonies, aan een doelmatige
inrichting van het herhalingsonderwijs.
Wij zouden zoo zeggen, zou het
niet goed zijn,-dat de heer Zelvelder
eerst maar eens in de groote steden
kwam zien, hoe een en ander werkt
Bijv. de school wandelingen.
Men struikelt soms op straat over
al de «wandelende kinderenctmen
vraagt zichzelven afzouden nu heusch
al die stakkers na vier uur geen dag
licht meer mogen zien, wanneer ze
weer bij vader en moeder in huis
zijn gekomen
Ja, men staat verwonderd over
zichzelven, en men stelt zich een heel
probleem het moeilijke vraagstuk
«hoe ben ik zelf toch groot gewor
den, met van 9 tot 12 en van 2 tot
4 in die school te zitten, zonder te
wandelen®.
Maar, laat ons verder hooren, wat
de heer Zelvelder ook zeide,
Ook mag niet uit het oog worden
verloren de volstrekt niet buitengewo
ne mogelijkheid, dat door de toepas
sing der huidige onderwijswet op som
mige plaatsen het gewenscht, ja noo-
dig zal blijken een bijzondere neutrale
school op te richten en in stand te
houden. Waar toch door de ruime
subsidie aan het bijzonder onderwijs
de oprichting van bijzondere kerkelij
ke scholen zeer gemakkelijk is gemaakt
zal op vele plaaten de openbare
school soms in moeilijkheden geraken.
Aan de afdeelingen dan de taak er
voor te waken, dat men niet in ar
moede zijn toevlucht tot de kerkelijke
school neemt, maar dat in dit geval
een bijzondere neutrale school worde
opgericht.
Daar kunnen we nu beter over
praten.
Natuurlijk heeft het onze volle sym
pathie, wanneer menige gemeente het
openbaar onderwijs duur maakt, en
daardoor de kinderen laeendrijft naar
de scholen der vrije maatschappij,
En als dan de vrijzinnigen nevens
de christelijke scholen eens eigen scho
len oprichten," eigen bijzondere scho
len, dan Ja! dat juist zijn wat wij
wenschen.
Immers dan zal er een einde ko
men aan het sluitend privilege, het
welk thans de vrijzinnigen bezitten.
Doch wat meer is, wat hooger
waarde heeft, is dat zoo de ouders
in Nederland zullen gaan beseffen, dat
onderwijs geen Overheidstaak is dan
in het alleruiterste geval, wanneer de
vrije maatschappij in hare roeping en
verplichting te kort schiet.
Als het daarheen gaat. welnu, dan
is de toejuiching die de heer Zelvel
der op zijn rede ontving, nog eens
verdiend. Rotterdammer./
Toen «ij thans.
Het vorige ministerie heeft er de eer
van dat het de misdadige woeling in
1903 bedwongen en daarmede voor
altijd de vriendschap die't trouwens
nimmer bezat of verlangde der
S. D. A. P. verbeurd heeft.
Kort na de aanneming der spoorweg-
stakingswetten schreef niemand min
der dan de oud minister Pierson
«Ondernemers verzekeren dat zij thans
minder moeite hebben met hun werk
lieden dan in lange tijden het geval
was Economie Journal van Dec. l903
En thans
Nauwelijks is het ministerie-Kuyper
van de baan, of men hoort reeds weer
van stakers die het hoofd opsteken,
van leiders die tot herstel van orga
nisatie uitnoodigen.
En het anarchistisch avontuur dat
in de laatste vijl weken in de bouw
vakken te Amsterdam wordt afge
speeld, is niet minder bewijs van de
veranderde gemoedsgesteldheid in
sommige kringen.
Vrees heeft reeds weer voor eigen
waan plaats gemaakt; en oppassen
voor terroriseerenZeeuw.
Waarom eu daarom.
Onder dit opschrift schrijft Onze
Courantons antirevolutionair orgaan
voor Overijsel en Drente:
Er was vergadering van dei: kerke-
raad.
Ergens in een der voornaamste ge
meenten uit een onzer beide provinciën
namen doen verder niet ter zake.
Een besloten vergadering dus ten
minste niet eeue, waar men een ver
slaggever der Pers, in zijn kwaliteit,
toelaat.
Op die vergadering wórdt een ge
wichtig besluit genomen, dat zeker de
gemeente zeer zal interesseeren. Ge
heimhouding werd, zoover we weten,
niet opgelegd.
Wat gebeurt nu Den volgenden
dag staat het genomen besluit in het
ter plaatse uitkomend dagblad, dat
tracht neutraal te zijn, en in elk geval
voor onze richting niets gevoelt.
Onze Courant zweeg over 't besluit,
hoewel het haar redactie wel niet was
medegedeeld, maar toch aangewaaid.
Dat gaf een paar onzer belangstel
lende parlijgenooten aanleiding, om
ons naar 't waaróm te vragen. En
ons geeft het ongezocht gelegenheid,
om het daarom hiervan ter algemeene
kennis te brengen.
Wanneer uit een besloten vergade
ring door een der leden, zonder op
dracht, een bericht aan de pers wordt
verschaft, waarvan niet vermoed kan
worden, dat het geheim moet blijven,
dan is 't niet strijdig met de goede
persmanieren, om zoo'n bericht op te
nemen.
't Bedoelde blad had dan ook groot
gelijk, dat het zoo handelde.
Maar wij veroorloven ons tocheenige
opmerkingen.
Vooreerst is het in onze kringen,
't moet maar eens gezegd worden,
't gansche land door een verschijnsel,
dat er personen zijn, die het hun
roeping achten, wat er in onze besloten
vergaderingen voorvalt, zoo spoedig
mogelijk naar de bureaux der niet-
christelijke pers door te zenden.
We beoordeelen dat verschijnsel
nietwe constateeren slechts.
Maar nu een tweede opmerking.
Komt zoo'n bericht op 't bureau
van een christelijk blad aangewaaid of
gaat de redactie op onderzoek uit, dan
bestaat er niet de minste zekerheid,
dat een eventueel bericht juist in de
courant komt.
Vaak komt het op een woord
of een leesteekeu aan en staat dan
't bericht onjuist in een onzer bladen
dan is Leiden in last en moppert
men Zoo'n blad moest zich tot niet
schuldig maken aan 't geven van on
juiste berichten.
We kunnen uit eigen ervaring in
dezen meepraten.
Een derde opmerking is deze Noch
een particulier, noch een redactie kan
beslissen, wat uit een besloten verga
dering ivel en wat niet gepubliceerd
mag worden. Op die wijze kan me
onbewust, soms meer kwaad doen dan
nut.
Waar onze slotopmerking 'vanzelf
uit kan worden afgeleid. Ook een be
sloten vergadering i;an zeer veel nut
hebben van do p.rs. Maar laat ze
dau zelt vaststellen, zoo iieodig door
een daarvoor opzettelijk aangewezen
persoon, wat ze ter algemeene kennis
wil brengen.
Dat is de ordelijke weg, Ze kan
dan zelf beslissen, wat ze wil mede-
deelen en in welken vorm dit zal ge
schieden, terwijl dan over de niet
meegedeelde zaken natuurlijk het sril-
zwijgcu wordt bewaard. Daarvoor is
men dan ook lid van een besloten
vergadering
't Spreekt vanzelf, aat men zich
dau in de eerste plaats ter publicatie
tot onze eigene, christelijke pets
wendt.
Dat zijn waarheden als koeien, zal
men zeggen, 't Kan zijn, maar mis
schien zijn ze te groot, om scherp
gezien te worden. Waarom we bij
dezen eens^de aandacht op vestigen.
't Gebeurt toch niet zelden, dat
men op een vergadering, waar een
onzer correspondenten tegenwoordig
is, waarschuwend den vinger opheft
en zegtDit of dat mag niet in de
krant. Dan is 't niet meer dan billijk,
dat men, waar het niet-publieke sa
menkomsten geldt, ook zorgt, dat wat
wel in de pers mag er inkomt en
goed inkomt.
Dat is men toch, dunkt ons, aan
zijn eigen pers verplicht.
«Ueilieilffd MCÏIWS.
Een weddenschap.
Een slager van Bathmen koekt van een
boer uit. (lorssel een stier, die men schatte
op ongeveer 700 halve kilo's.
De boer meende, dat hij zwaarder woog
de slager meende van niet. Men kwam met
den koopprijs in zooverre overeen, dat de
slager van eik 4 kilo, dat de slier meer woog
dan 700 pond, aan den boer een gulden zou
geven de boer verplichtte zich h ui de sla
ger voor elk 5 kno een gulden te geven dat
de stier minder woog. Hel bleek, dat de slager
goed gezien had. De stier woog 700 min 87
pond. Het moge een goed lesje voor den
boer wezen, het is echter duur genoeg.
Men stj voos' dit adres op zijn hoede.
Men schrijft uit Friesland aan de//N. Ct.//
Een blad in Friesland kreeg van een adver
tentiebureau een advertentie ter plaatsing,
welke de redactie niet vertrouwde. Er werd
n.l. geld ter leen aangeboden zonder borg
tegen 5 pGt. rente. De reductie waarschuwde
tegen het zenden van evenlueele voorschotten
en vroeg van reflectanten bericht omtrent
een en ander.
Het bleek toen, dat het den steller dei-
advertentie te doen was om f 5 voorschot
tot dekking der kosten Voor zoover wij weten
heeft geen der reflectanten de f 5 afgezonden.
Een golfslag.
Te New-York is Zaterdag aangekomen het
stoomschip //Campania// der Canard-lijn,
't welk een vreeselijk ongeluk op den Oceaan
is overkomen. Daaromtrent wordt liet volgende
geseind
Een groote golf sloeg" over het tussehendek
van het stoomschip //Campania//, terwijl dit
op weg was van Liverpool naar New-York.
Een hek uil de reeling werd weggeslagen,
waaubor vijf tnssehendekspassagiers over
boord sloegen en verdronken.
De kracht van de golf was zóó groot, dat
alles wat in haar weg kwam, werd weggeslagen.
Een aantal tusscl.endekspabsagitrs weiden
tegen de reeling geworpen, vcrscheidenen
hunner braken de beenen, armen of ribben.
De passagiers boven het tusschendek stonden
tot het middel in het water.
Later wordt ter aanvulling uit New-York
nog geseind
Bij liet ongeluk op de //Campania// tijdens
't over dek slaan van een zware-golf, zijn
5 menschen gedood en 30 gewond. Twee ge
wondenzijn rettls overleden bij aankomst alhier.
De verwarring was onbeschrijflijk, toen het
ongeluk plaats had. Zelts de officieren konden
bij het arriveereu nog geen correct verslag
uitbrengen van het onheil.
Tien gewonde passagiers zijn nog in het
seheepshospitaal.
Er ging wel een onstuimige zee, maar het
weer was niet slecht. Het tusschendek was
vol met passagiers, den tijd doodende met
spelen en pleizier maken.
Niets ging het ongeluk vooraf, dat als een
waarschuwend teeken aangemerkt had kunnen
worden.
Geheel onverwacht sloeg de golf binnen
boord.
Toevallig siond één der deuren, die toegang
geett van het dek tot de tweede klasse, open.
Oogenblikkelijk stond die ruimte onder water.
Verscheiden kinderen werden spoedig op vei
lige plaatsen gebracht door scheepspersoneei.
Een aantal kinderen, die op het tusschendek
speelden, werden bij het ufloopen van het
water meegesleurd, juislTvoor het gat, waar
door de vijf andere verdwenen waren. Ge
lukkig z Lgen miss Gates en een kellner het
naderende onheil. Zij grepen de kleinen en
sleepten ze op een veiiige plaats.
Een rSjke bedelaar.
Te Rome is dezer dagen een bedelaar be
graven, die zeer oud, zeer leelijk en zeer vuil
was en 90 jaren telde.
Men was zeer verbaasd, in zijn woning een
testament te vinden, volkomen in orde, en
waarbij hij beschreef dat zijn vermogen van
925,000 lire tussehen zijn drie zoons verdeeld
zou worden.
Zij die gewoon waven, dezen bedelaar van
aalmoezen te voorzien, zullen .misschien nu
twijfelen of zij daarmede bijzonder nuttig werk
verrichtten. Hetgeen vermoedelijk niet beletten
zal, dat zij 's bedelaars opvolger (die natuurlijk
niet lang op zich zal laten wachten) even
mild zullen bedenken
Overreden.
Z'óndagaVond stapte in Blauwkapel Siebje
van de B. met haar aanstaande op den locaa'-
Irein, die 6,10 uit Utrecht naar Zeist ver
trekt, om aan het station de Bilt over tc
stappen op den tiein naar Amersfoort daar
zij naar Stoutenburg mi jten; doch afstap
pende eer de trein stilstond, raiik'e zij onder
den wagen, w.nr z'j als verpletterd onderuit
wérd gehaald. Haar aanstaande moest dit
schouwspel hulpeloos aanzien. Het Even was
terstond geweken.
Hot iaes.
Men schrijft uit Veuio aan de //Tel.
In tegenstelling van andere jaren gingen de
kermisdagen vun 8 tot en met 11 dezer in het
naburige Bleriek vooruij, zonder dat het mes
dienst had gedaan om de ontleedkunde oji
dezen of genen toe te passen. Doch men had
tc vroeg geroepen 't Is er' gelukkig kalm
afgeloopen'/, want de kermisten in Limmirg
heaben in den regel een rmstaartje, in den
vorm van tiakermis-Zondag. Het slechte weer
leende er zich uitstekend toe om binnen te
blijven, resp. in de cafés liet noodige te drinken,
waarvan liet gevolg maar ai te dikwijls is, dat
er ruzie ontslaat. Dit was hier ook het geval.
Eerst hadden eenige j/ersonen twist in een
citiè waarbij het gemunt was op zekeren 11. B.
Het bleei evenwel bij woorden. H. B. bleef in
't café zitten en de, anderen trokken al. Toen
het uur van sluiten daar was, moest H. B.
echter ook weg; een zekere Langs, uit Venio,
ging niet hem mede.
Nauwelijks waren ze eenige passen verder
gegaan, of Lings kreeg van een persoon, ge
naamd M., die zich verdekt had opgesteld, met
een geopend nies een slag of een steek in den
schouder, zoodat hij neerviel. Dit was voor
dezen genoeg, die zou hem niet meer hinderen.
De andere, H. B., kwam er evenwel niet zoo
goed langs Eene worstelpartij ontstond, waar
bij M. aan H. B. een 8-tal steken, waarbij twee
vrij diep, in den rug toebracht, met een scherp
zakmes. Bijna bewusteloos werd B. opgenomen
en naar zijn woning gebracht, waar later bleek,
dat do toestand hoogst ernstig was.
Dé wollen trui en het hemd, dat in beslag
werd genomen, waren geheel doortrokken van
bloed, terwijl in de jas 8 galen duidelijk zicht
baar waren.
M. is 'thans nog voortvluchtig, doch alle
maatregelen tot inhechtenisneming zijn be
reids genomen.
Te Mo&rbeke, nabij de Zeeuwsehe grens,
is Maandagnacht' een zekere A. Koes met een
mes levensgevaarlijk verwond. De vermoede
lijke dader L. v. d. V. is aangehouden en
naar Moerbeke gebracht.'
Min.
Wij lezen in het r/Hbld. Tussehen den
huize den Hoek en de boterfabriek te Nijkerk
heeft zich een schandelijk si uitje afgespeeld.
Twee Bunsehoters komen op hun melkwagen
aanrijden. Bijna aan het einde van den ver-
moeienden' tocht geeft het paard het op en
blijtt ^taan. Een dracht slagen geeft geen
verandering. Uitspannen. De koppigheid afloe
ren met de onvermijdelijke slagen. Nu zal
't wel beter gaan. Opnieuw inspannen. Geen
succes. Het dier blijft pal op zijn plaats. Weer
ondergaat liet arme beest .dezelfde kuur
met dezelfde uil komst. Toen 't is haast
ongelooflijk haalde ccn hunner zijn mes
voor den dag en stak er het p-iard meg in het
achterdeel, dat het bloed er uitgudsle en
toen ging het.
Holland op zij/a malst.
In Yaals, Limburg, dus op Nederlandseh
grondgebiet, leest men op winkels Hier spreekt
men Nederlandseh
Arme kies sae
Te Conijnspiaat had een knaapje, dat op
em met bieten geladen wagen zat, bet onge
luk er af te vallen. Hij is daarbij zoodanig
gekwetst, dat hij Zondag aan de bekomen ver
wondingen 07erieed.
VeeS wild.
Men meldt uit Eemland:
Er is dit jaar bijzonder veel klein wild
vooral de hazen en konijnen worden in grooten
getale gezien. Ook de herten in de Baarnsche
bosschen worden sleeds talrijker, zoodat men
ze zelfs tot ouder Eemnes dikwijls aantreft.
Met nog geen elf gulden jser
week begonnen.
Pedro Aivarudo, de Mexicaansche mijn-
koning zal een gedenkteeken voor zijn over
leden vrouw oprichten, hetwelk uit marmer
en twee ton massief zilver zal bestaan. Een
stevig ijzeren hek zal rondom dat kostbare
monument worden geplaatst, om het te be
schermen.
Alvarado's mijn brengt f 240,000 per
weck op.
Toen hij die mijn ontdekte, werkte hij voor
een weekloon van f 10,80.
FtirOft 1MB JlSUfjiSJ».
DE BEDELAAR.
4) (Slot.)
Ocrk de boekhouder had haast gehad,
daar het zoo laat was geworden en had
door overijling den sleutel in zijn lesse
naar laten steken, waarin hij het geld be
waarde, dat de patroon hem toevertrouwde
voor de kleine uitgaven van bet kantoor.
Jacob bleef het 1 -atst op het kantoor achter,
daar hij voor den volgenden dag nog
eenige adressen had te schrijven, die nog
niet af waren. Toen hij opstond en zijn
jas aantrok om naar huis te gaaD, be
merkte hij den sleutel, die nog in de
lessen iar stak en ook het vr.igenboekje,
dat nog op' Kareis lessenaar lag Op eens
kwam hem een boos.plan in de gedachte,
dat de duivel liern inblies, Hij nam eerst
het vragenboekje, legde dat in de lessenaar
van den boekhouder, en nam daar toen
een bankbiljet uit van vijf en-twintig
gulden.
"Zie zoo,// zeide hij, «ik heb het geld
en Karei zal, wanneer men morgen het
vragenboekje in den lessenaar vindt, voor
den dief' gehouden worden. Men zal ge-
looveu, dat Karei in de haast en in de
verwarring liet vragenboekje er in heeft
laten liggen, nadat hij liet geld er uit
heeft genomen. Zoo dacht de booze jonge
ling. en hij schrikte van zijn eigen schaduw,
die zich, daar de lessenaar van den boek
houder evenals die van Karei vlak bij het
venster stond, tegen het gordijn afteekende.
Als een gejaagd hert verliet hij nu het
kantoor, trok de buitendeur haastig achter
zich dicht, en begaf zich de straat op,
cm liet ontvreemde geld in zonde en
overdaad te vertereu.
De volgenden dag werd natuurlijk dade
lijk -ontdekt wat er gebeurd was, eu daar
Kareis vrpgenbo-dtje in de lessenaar werd
gevonden, waaruit het geid ontvreemd was,
viel dadelijk liet vermoeden op hem. He
patroon, die Karei als een flinke, eerlijke
jongeling keilde, kon echter nog niet ge-
loovéii; dat deze werkelijk de schuldige
zou zijn. Hij q rider vroeg al zijne bedien
den, en ook Jakob, maar ieder betuigde
om 't zeerst ztjn onschuld, hoewei Jacob
tamelijk bedremmeld was en al zijn best
deed om de schuld van Karei aanneem
baar te maken.
De .patroon wist nu niet, hoe hij et-
mede aan moest, en juist wilde hij de
zaak aan dë politie in handen geven, toen
de oude bedelaar zich aanmeldde, met
vriendelijk verzoek, mijnheer een oogenblik
te mogen spieken.
De patroon keek eerst vreemd op, dat
een bedelaar hem spreken wilde, maar toeii
deze zijn verzoek herhaalde, liet hij hem
binnen in een afzonderlijk vertrek en vroes
hem naar het doel van zijn komst.
De bedelaar zeide du, dat hij op straat
toevallig over den diefstal had hooren
spreken en ook dat hij gehoord had, dat
men Karei van Vliet voor den schuldigen
hield. Het deed hem echter genoegen
diens onschuld te kunnen bewijzen. Den
vorigeu avond had hij Karei eerst -ieu
weg gaan, terwijl iiij op zijn gewone
plaats stond, schuin tegenover het kantoor.
Daarna had hij gezien, hoe een schaduw,
welke hij duidelijk voor dien van Jakob,
herkende, zich op het gordijn liad afgetee-
kend. Hierdoor was liet hem mogelijk
geweest, te bemerken, dat hij van het eene
raam naar het andere liep. Hieruit bleek
dus, dat Karei het niet kon gedaan heb
ben, maar dat Jakob waarschijnlijk de
schuldige was.
Jakob werd nti dadelijk scherp onder
vraagd, eerst door den patroon eu daarna
door den commissaris van politie. Hij
bekende den diefstal gepleegd te hebben.
Jakob ontging zijn straf niet. Hij moest
zijn slechte daad in de gevangenis boeten.
De boekhouder ontving een wei verdiende
berisping voor zijn nalatigheid en Karei
kwam nu in Jakobs plaats en kreeg tevens,
verhooging van salaris.
Zoo gingen eenige jaren voorbij. Karei
rees steeds in de achting van zijn patroon
en van hen, die met hem op l et kantoor
waren. Al weder een bewijs, dat eerlijk
heid eu vlijt steeds beloond worden.
Karei woonde nu niet meer hij zijn oom,
daar hij nu genoeg verdiende om een
kamer te huren, tl ij had nu den leeftijd
van twintig jaar bet eik t en was opgeklom
men tot eersten bediende.
Ztjn patroon vertrouwde hem dikwijls
de gewichtigste werkzaamheden toe, en
had met elk jaar zijn salaris verhoogd,,
zoodat htj een goede betrekking had.
Intu-sclien was Kareis moeder al meer
en meer sukkelend geworden en eindelijk
gestorven. Ook den bedelaar had Karei
sedert geruimen tijd niet meer gezien. Zota
hij dood zijn Misschien wel.
Reeds dikwijls had Karei er over ge
dacht om eigen zaken te beginnen. Sedert
hij van zijn oom verhuisd was, woonde hij
namelijk bij een kruidenier, die tevens
makelaar was en wiens zaak zeer flink
ging en veel voordeel opleverde. Deze
liad hem voorgesteld de zaak over te nemen.
Karei had dit wel willen doen, maar kon
niet, omdat het hem aan het benoodigde
geld ontbrak.
Zoo stonden de zaken, toen op zekere»
avond een deftig heer bij den kruidenier
aanbelde en vroeg«Woont hier ook
mijnheer Karei van Vliet?//
«Jawel,« antwoordde de kruidenier, wil
mijnhésr hem spreken
«Ja, ik zou hem gaarne persoonlijk
willen spreken, zeide de deftige heer.
De kruidenier ging den vreemden be
zoeker nu voor naar Kareis kamer, niet
weinig nieuwsgierig, wat dat wel wezen
kon.
Nadat de vreemde heer Karei gegroet
had, en' zich nog eens had vergewist, dat
hij inderdaad sprak met Karei van Vliet,
zei hij het volgende
«Het- doet mij genoegen, mijnheer, u
een blijde tijding ie kunnen brengen. Voor
enkele dagen is in het Ziekenhuis overle
den een bedelaar, die volstrekt niet arm
was, hoewel hij al altijd bedelde. Voor
hij stierf, liet hij mij komen, daar ik
notaris ben, om zijn testament te maken,
en benoemde u tot zijn eenigen erfgenaam.
Ik verzoek u nu dit stuk te teekenen,
waarna ik u zal ter hand stellen twintig
duizend gulden, die de bedelaar u nage
laten heeft.
Karei kon zijn ooren nauwelijks geloo-
