OP voor de Koidliollaiidiche en Keenw§ehe Eilanden. Woensdag 16 Augustus 1905. rP BÏÏBG, pF M% QS Mz, Antirevolutionair 20ste Jaargang N°. 1059, Orgaan FEÏÏILL1T0I. BIJNA VERLOREN. I 3 1 IN HOC SIGN O VINCES T. BOEKHOVEN. n werken harnis. L831.) 3 °/o 3V2 tfOMIMELfjIHJH Alle §tufefeera voor de Mtedactie tsestemd, Adverteittlëss en verdere Administratie franco toe te aenden aan den Uitgever. Twee liaasierleclen. IV1 UR N De Getuige en haar voorstel. j }ls en n. tterdam. Hooi- trijkers. ngdraad oges en 3. EN. cent. «llgdlieden. 'chijfkaarten 1000 f 4.50 obertpatronen 4.met Spits- ela f6.—,p. 100 40, 's HAGE. mderdag van teeren in het elhainis, voor sn van Kunst- UWERS van er, Machine- an enz. oor is bij K. v. d. TOL Jz.te NGEN, Melissant; WESTDIJK, Mid- IE, Den Bommel; ■eede. ot rabat.) ir wordt tegen icht en geruild. BRING 3iltijke prijzen. apitalen tenl. beurzen van hypotheken uitenl. Effecten; illijke conditiën e gratis verkrijg ing 834 noede, Bleek- eene zwakte. esch f l.ttO. nd, opwekkend d middel. esch i 1.90. oest en idh«id, arlem. Deze Courant verschijnt eiken Woensdag en Zaterdag. Abonnementsprijs per drie maanden franco per post 50 Cent. Amerika bij vooruitbetaling f 4,50 per jaar. Afzonderlijke nummers 5 Cent. UITGEVER Advertentiën 10 cent per regel en 3/2 maal. Reclames 20 per regel. Boekaankondiging 5 Cent per regel en V3 maal. Dienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent per plaatsing. Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsraimte die zij beslaat Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen 10 uur. Wat Zutfen en Den Helder nu gekregen hebben voor Kamerleden is om eerbied af te nijpen. In 't eerste district is gekozen de heer Lieftinck in 't tweede de heer Zadok van den Berg. Eerst eens naar den Lieftinck ge zien, van wien men zong Zutfen moet voor Lieftinck wezen, hi-ha-hoIn »'t Volkot van 25 Juli wordt de vol gende karakterschets gegeven van dezen oudgediende Een der redenen, waarom J wij Fra- neker hebben gewonnen (daar viel Lieftink en werd Tak gekozen. Red.) is dat de liberale afgevaardigde, de heer Lieftinck, die aftrad en weer candidaat werd gesteld, al politiek dood is. Hij had in de laatste jaren in de Kamer al bijna niets meer gedaaD, en nam de moeite niet om een enkele maal eens naar zijn kiezers te gaan, omdat hij hun heelemaal niets te vertellen bad De Liberalen in Friesland waren, althans zeer velen van hen, den heer Lieftink moe. Ze hadden hem, toen hij 25 jaar Kamerlid was, een feestje willen bereiden, maar bij was niet gekomenwat had dan de strijder van vervlogen jaren hun ook te ver tellen over den lateren tijd van zijn politiek non-actief (nietsdoen) zijn. Toen het van onzen kant ernst was, is hij een keer of wat komen spreken, maar, behalve bij wat oude getrouwen sloeg het niet meer in. Hij sprak frisch en vooral vrijmoedig genoeg al naar de verkiezingsdag naderde werd hij rooder en rooder om in de kleur van 't district te komen maar men las op 't gezicht van intelligentste hoorders waarom komt de oude ons dat nu alles vertellen, na in jaren in de Kamer zelf niets van eenige be- teekenis te hebben gedaan, De rust hem in Franeker bereid, was aldoor e«n lichte sluimering in de Kamer voorafgegaan. De verkiezing had hem slechts voor een oogenblik wakker geschut. In politieken zin, zooals deFranschen zeggen, un homme fini, een man, die er geweest is, geen man met een toekomst meer. Een achtenswaardige liberale figurant. We hadden niets liever gedaan dan den man geheel met rust laten. Hij was vroeger een figuur in de Kamer, maar heeft in latere jaren een bijltje er bij neergelegd, zoodat men niet vat, waaraan hij het recht ontleent zich nog als candidaat aan te bieden. Wie al begint te rusten in de Kamer, heeft recht op een duurzame rust erbuiten. De heer Lieftink is dus eeninvaliede, die pensioen noodig heeft. Deftiger gezegd een figurant op 't politieke töoneel. Nog deftiger een zwijgende coryfee, die zeer trouwelijk door dik en dun stemt vóór en steunt alles wat van Links komt. In waarheid zonder deftigheid een lamp zonder olie in de democratische periode, die we zijn ingetreden. Voor zulk een politiek achterlijken man zijn de Zutfenaars in 't vuur gegaan, voor een steunpilaar der reactie, Natuurlijk is deze »figurant« ook door de Socialisten bij herstemming gesteund Zulk een standpunt is een unicum in Nederland. Geen onthou ding werd geproclameerd, maar steun Steun aan een man, »die er geweest is.« De S. D. A. P. is zoo echt prin cipieel. Voor Den Helder is gekozen Mr. Zadok van den Berg. In de »Christen-Democraat« van 2 Augs. lezen we van dien afgevaardigde dit Toen voor eenige weken deze Amster- damsche Advocaat als Lid van den Raad moest aftreden, schreef het Verkiezingsblad der Arbeiders-Kiesvereeniging, o.a. het volgende, waaruit men kan zien, hoe hoog deze man staat aangeschreven bij werk lieden te Amsterdam. Op 25 Maart 1903 deed de So- ciaal-demokraat Henri Polak het toch geheel van zelf sprekende voorstel om, als van den aannemer van een gemeentelijk werk bleek, dat de directie ten onrechte afwijking van het mini mumloon had toegestaan, het aldus te weinig betaalde loon dan ook aan de werklieden te vergoeden. Tegen stemde Zadok van den Bergh. Op 28 October werd voorgesteld, het minimumloon voor gemeente werklieden van f 11,40 op f 12, te brengen. Stel U voor in Amsterdam Daar tegen stemde Zadok van den Bergh. Op 4 November werd voorgesteld, de prijsjes aan de kinderen der lagere scholen, die een jaar lang hun best gedaan hadden, af te schaffen. De heer Zadok van den Bergh stemde daar vóór. Een voorstel van Polak om te schrappen de bepaling dat houders van vroegritretours, dus arbeiders, 's avonds in den bijwagen moeten gaan zitten teneinde de fijne dames en heeren niet onaangenaam te stemmen, werd verworpen met behulp van Zadok van den Bergh, den vriend dor arbeiders. Op 5 October 1904 stelde Nolting voor het maximum-aantal leerlingen per klas, dat op de scholen der be- tergestclden 30, ja 20 of 10 bedraagt op de arbeidersscholen ie en 2e kl. op 40 te bepalen. Tegen stemde Zadok van den Berg. Een voorstel van Burgemeester en Wethouders op 26 October 1904 om het gebouw Velox tekoc- pen en in te richten tot Yolksbibli- Otheek en Yolksleeszaai werd ver worpen met de hulp van Zazok van den Bergh. Eindelijk op 28 Oct. 1904 stelde Polak voor aan de politie-agenten en brigadiers één vrijen dag in de acht dagen te verzekeren. 0, schande, ook daar TEGEN stemde Zadok van den Bergh. Het Arbeidersblad van Amsterdam eindigt zijn beschouwingen over dezen arbeiders vriend als volgt De heer mr. Z. van den Bergh heeft het ongeluk van in den Raad nogal eens te worden uitgelachen. Men zegt van hem dat hij zoo erg graag wethouder zou willen worden en dat al zijn achteruit- krabbelen nu geschiedt met het doel om in de gratie te komen bij de liberale raadsleden die hem op den wethoudersstoel moeten helpen. Maar men heeft hem in de gaten en telkens als hij dan weer zoo'n politieke duikeling maakt, lacht men hem uit. De Telegraaf, zoo vervolgt Staal- mans blad. heeft van hem eens een heel lijstje van gevallen gepubliceerd, waarin de heer v. d. Berg eerst met een heelen aanloop zich tot een radi calen sprong gereed scheen te maken en dan per slot van rekening terug krabbelde. Ziehier dat lijstje der Twaalf radi cale Terugkrabbelingen 25 Oct. 1900: De heer Van den Bergh trekt zijn voorstel in. 26 Juni 1901 De heer Van den Bergh trekt zijn voorstel in. 18 Dec. 1902: De heer Van den Bergh trekt zijn voorstel in. 16 April 1902 De heer Van den Bergh trekt zijn voorstel in. 16 April 1902: De heer Van den Bergh trekt zijn voorstel in. 14 Mei 1902: De heer Van den Bergh trekt zijn voorstel in. I Nov. 1902 De heer Van den Bergh trekt zijn voorstel in. 13 Febr. 1903 De heer Van den Bergh trekt zijn voorstel in. II Maart 1903: De heer Van den Bergh trekt zijn voorstel in. 25 Maart 1903: De heer Van Men Bergh trekt zijn voorstel in. 20 Juli 1903 De heer Van den Bergh trekt zijn voorstel in. 5 Oct. 1904: De heer Van den Bergh trekt zijn voorstel in. Natuurlijk werd deze politiekeKrab- belaar ook door de Socialisten gesteund. Daarvoor is de S. D. A. P. nu eenmaal als principieele partij bekend. Stem maar. raak, als 't maar niet is op een ClericaalStem raak, al is 't op een politiek Draaibord. Doch genoeg. De 52 Links hebben een paar steun pilaren van reactie en draaierij ont vangen, zooals zij bij geen andere partij te vinden zijn. Wel mag 't hen bekomen Er hangt wat in de lucht van een Christelijk Volksdagblad, ünzes inziens is dat een doodgeboren kind, tenzij er een kapitaal ingestoken en aange- waagd wordt van een paar ton. Want natuurlijk een Volksdagblad heeft geen locale kleur, moet vol staan met pikantsch Allerlei en er moeten in elk dorp en stad agenten zijn, die berich ten inzenden en de kranten aan den man brengen. Zoowel voor Paesens in Friesland en voor Axel in Zeeland als voor Utrecht en Rotterdam moet 't leesbaar zijn. Een werk zoo kolossaal, dat we vreezen 't ergste voor der vennootén portemonnee. Ja, zegt de Getuige, 't kost veel geld. Laten daarom Standaard en Neder lander samenvallen, ineen smelten. Maar hoe kan Collega zoo'n voorstel doen De Standaardlectuur, op zijn zachtst uitgesproken, is harder dan de Nederlander. Wij zijn getrouwe lezers van beide, wat Collega zeker ook is, maar dan zal hij toch wel »voelen,« dat tusschen beide bladen een verschil is. De Nederlander is de Standaard niet en de Standaard de Nederlander niet. Ieder heeft eigen type, vertegenwoor digt een eigen groep van lezers, heeft behalve kleine luiden, een meer of minder gedistingueerd publiek, maar een groot aantal dier laatste Neder lander-lezers zult ge naar de Stand aard redactie niet zien lonken, nu niet en voorloopig in de toekomst niet. We zouden dus op den voorslag van de Getuige niet in durven gaan, omdat we gelooven, dat fiasco volgen moet. Achter die bladen ligt een bis- DOOR L. VAN BEBKEL. 6) Hoofdstuk IV. Marie's huwelijk eu verdriet. Een half jaar later was Marie de ge lukkige vrouw van Meester Bimmel en had met haren man de nieuwe woning betrok ken, die de gemeente ten behoeve van ha ren onderwijzer had laten bouwen. Het zag er keurig van binnen uit, en al waren de meubelen ook eenvoudig, voor een dorps schoolmeester mochten ze prachtig heeten. Ik wou, dat gij eens een kijkje hadt kunnen nemen in de zoogenaamde zijkamer waar de mooiste stukken stonden, een geschenk van oom Bongers. Zes sierlijke Brusselsche stoelen met fijne matten zitting een glad houten latafel, waarop een com pleet kotfie-servies stond, netjes belegd met een gewerkt kleedjein de schoorsteennis een mahoniehouten thee-emmer met geel koperen ketelvoorts fraaie schilderijen aan den wand en een splinternieuw karpet over den bruin geverfden grond, waarlijk, 't was een kamertje, zóó netjes, dat men er moeili'k van scheiden kon. Ook de huis kamer en de keuken waren vanalhetnoo- dige voorzien. Meester Bimmel had gaarne nog meer meubelen in de ruime woonka mer gehad, maar Marie meende, dat het beter was zich eerst wat te behelpen. La ter en zachtjes aan, als de verdiensten het toelieten, kon er immers meer aangeschaft worden. Nu, dat vond meester ook goed en hij was zeer in zijn schik met zijn al lerliefst vrouwtje, dat alles zoo netjes wist te schikken. Zij trad hem altijd met een vriendelijk lachje tegemoet, wanneer hij uit school kwam wist precies, wal hij 's mid dags gaarne at. Zijn tabakspot, pijp en kom foor stonden altijd kant en klaar, en klaagde hijJ|over ondeugende jongens, dan wist zij hem de rimpels van het voorhoofd te kussen. Kortom, meester beklaagde zich niet, dat hij zulk een knap, lief vrouwtje hadintegendeel, hij gevoelde zich geluk kig en nog lang, zeer lang na de witte broodsweken straalde zijn gelaat van ge noegen, wanneer hij na volbrachten arbeid naast haar zat en des Zondagsmiddags, in gezelschap van oom Bongers, vader Van Bierum en een paar buren, gezellig met haar theedronk in de mooie zijkamer. En om de waarheid te zeggen, meester hield zich ook trouw aan zijne belofte. Niet slechts las hij 's morgens en 's avonds zijn vrouwtje een hoofdstuk uit den Bijbel voor, maar hij ging ook geregeld met haar naar de kerk. De domine was een oud man, die reeds ruim dertig jaren in de zelfde gemeente dienst had gedaan, en der halve spreekt het van zelfs, dat menig kerk ganger, die den tekst hoorde voorlezen, reeds wist, welke de punten waren, die domine zou behandelen. Daarbij kwam nog, dat domine in het zwak deelde van predi kanten, die oud worden, namelijk, dat zij het slot kunnen vinden, zoodat velen zijne prediking te lang en derhalve vervelend vonden. Maar meester klaagde er niet over. Voor hem was alles wat domine zei, nieuw en al had hij ook eenige aanmerkingen, hij bedwong ze en ging trouw met zijn vrouwtje naar de kerk. Wat was Marie gelukkig! Als vader van Bierum, die in zijn huisje was blijven wonen, van tijd tot tijd eens om een hoekje kwam kijken, en hetzelfde stramme gelaat vertoonde, dat hem eigen was, dan rustte Marie niet voordat de oude man eenigszins opklaarde. »Och, vader,zei ze, terwijl hare oogen fonkelden en de rozen dik op hare wangen lagen, «och vader, u weet niet half, hoe goed meester is en hoe gelukkig wij samen zijn. Al de oude vrienden, die hij te C. had, heeft hij vaarwel gezegd. Hij taalt niet meer naar hen en hunne brieven laat hij onbeantwoord. Ook aan het kaartspelen denkt hij niet meer en naar het koffiehuis ziet hij niet om. Hij heeft een werkzamen aard en is bezig schoolboekjes te schrijven, ten einde langs dezen weg nog iets extra's te verdie nen. Ook schijnt de Burgemeester hem wel genegen te zijn en de notaris niet min der, want af en toe krijgt hij werk van hen om over te schrijven of rekeningen op te stellen, wat hem een aardig duitje oplevert. Derhalve, lieve vader, u ziet en hoort het nu zelf, dat het ons goed gaat en wij alle reden hebben den Heere te danken.* Nu zou het van vader Van Bierum wreed geweest zijn, als hij het tegendeel had willen beweren in tegenwoordigheid zijner dochter. Hij deed dit dan ook niet, maarhij deelde niet in de meening der jonge vrouw, dat het altijd zoo blijven zou, en - - hoewel hij er pogingen toe deed kon hij zich toch niet losmaken van de gedachte, dat mees ter eenmaal tot zijn vroegere lichtzinnigheid zou terugkeeren. Zes jaren vlogen aldus voorbij. Zes ja ren met hun lief en leed, maar ook met vroeger ongekende vreugde, Marie had ha ren man in dien tijd drie kinderen geschon ken, drie kinderen als wolken, zoo gezond als een visch, met net zulke roode wan getjes als hunne moeder had en met de zelfde blauwe oogen als van vader, terwijl de jongste precies leek op grootvader, die dan ook daarover niet weinig in zijn schik was, en wanneer hij uit zee terug kwam, niet eerst naar zijn eigen huisje ging, maar regelrecht doorstapte naar meester's woning om zijn kleinkind op de knie te nemen en zich te verlustigen met de andere kinderen. Maar vreemd was het. Hoeveel Marie ook van haar vader hield en hoe verblijd zij vroeger kon zijn, wan neer de oude man haar bezocht, in den laatsten tijd zag zij zijne komst met vreug de tegemoet, ja, zij ontstelde zelfs altijd een weinig, wanneer zij, over de gordijn tjes kijkende, van verre hem zag aankomen. En als vader in de huiskamer zat met den kleinen Willem op zijn schoot, onder wijl de beide andere kinderen op zijn stoel klommen en luisterden naar hetgeen groot vader vertelde van de visichen, die hij ge vangen had, van de groote schepen, die hij had gezien en van de mooie stoom- booten, die hem voorbij waren gevaren, dan zat Marie stil bij de tafel te naaien en sprak bijna geen woord met haar vader. En vreemd, ook van Bierum zei haast niets tegen zijne dochter, niets dan de gewone uitdrukkingen over goed en slecht weer, de. duurte der levensmiddelen en der- gelijke. Geen woord over huiselijk geluk geen woord over het lezen in den Bijbel geen woord over de kerk, geen woord over den meester. Wordt vervolgd. r i 1 I A

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1905 | | pagina 1