OP
voor de Koidliollaiidiche en Keenw§ehe Eilanden.
Woensdag 16 Augustus 1905.
rP
BÏÏBG,
pF M%
QS Mz,
Antirevolutionair
20ste Jaargang N°. 1059,
Orgaan
FEÏÏILL1T0I.
BIJNA VERLOREN.
I
3
1
IN HOC SIGN O VINCES
T. BOEKHOVEN.
n werken
harnis.
L831.)
3 °/o
3V2
tfOMIMELfjIHJH
Alle §tufefeera voor de Mtedactie tsestemd, Adverteittlëss en verdere Administratie franco toe te aenden aan den Uitgever.
Twee liaasierleclen.
IV1 UR N
De Getuige en haar voorstel.
j
}ls en
n.
tterdam.
Hooi-
trijkers.
ngdraad
oges en
3.
EN.
cent.
«llgdlieden.
'chijfkaarten
1000 f 4.50
obertpatronen
4.met Spits-
ela f6.—,p. 100
40, 's HAGE.
mderdag van
teeren in het
elhainis, voor
sn van Kunst-
UWERS
van
er, Machine-
an enz.
oor is bij
K.
v. d. TOL Jz.te
NGEN, Melissant;
WESTDIJK, Mid-
IE, Den Bommel;
■eede.
ot rabat.)
ir wordt tegen
icht en geruild.
BRING
3iltijke prijzen.
apitalen
tenl. beurzen
van hypotheken
uitenl. Effecten;
illijke conditiën
e gratis verkrijg
ing 834
noede, Bleek-
eene zwakte.
esch f l.ttO.
nd, opwekkend
d middel.
esch i 1.90.
oest en
idh«id,
arlem.
Deze Courant verschijnt eiken Woensdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs per drie maanden franco per post 50 Cent.
Amerika bij vooruitbetaling f 4,50 per jaar.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
UITGEVER
Advertentiën 10 cent per regel en 3/2 maal. Reclames 20 per regel.
Boekaankondiging 5 Cent per regel en V3 maal.
Dienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsraimte die zij beslaat
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen 10 uur.
Wat Zutfen en Den Helder nu
gekregen hebben voor Kamerleden is
om eerbied af te nijpen. In 't eerste
district is gekozen de heer Lieftinck
in 't tweede de heer Zadok van den
Berg.
Eerst eens naar den Lieftinck ge
zien, van wien men zong Zutfen moet
voor Lieftinck wezen, hi-ha-hoIn
»'t Volkot van 25 Juli wordt de vol
gende karakterschets gegeven van
dezen oudgediende
Een der redenen, waarom J wij Fra-
neker hebben gewonnen (daar viel
Lieftink en werd Tak gekozen. Red.)
is dat de liberale afgevaardigde, de
heer Lieftinck, die aftrad en weer
candidaat werd gesteld, al politiek
dood is. Hij had in de laatste jaren
in de Kamer al bijna niets meer
gedaaD, en nam de moeite niet om
een enkele maal eens naar zijn kiezers
te gaan, omdat hij hun heelemaal niets
te vertellen bad
De Liberalen in Friesland waren,
althans zeer velen van hen, den heer
Lieftink moe. Ze hadden hem, toen
hij 25 jaar Kamerlid was, een feestje
willen bereiden, maar bij was niet
gekomenwat had dan de strijder
van vervlogen jaren hun ook te ver
tellen over den lateren tijd van zijn
politiek non-actief (nietsdoen) zijn.
Toen het van onzen kant ernst was,
is hij een keer of wat komen spreken,
maar, behalve bij wat oude getrouwen
sloeg het niet meer in. Hij sprak
frisch en vooral vrijmoedig genoeg
al naar de verkiezingsdag naderde werd
hij rooder en rooder om in de kleur
van 't district te komen maar men
las op 't gezicht van intelligentste
hoorders waarom komt de oude ons
dat nu alles vertellen, na in jaren in
de Kamer zelf niets van eenige be-
teekenis te hebben gedaan, De rust
hem in Franeker bereid, was aldoor
e«n lichte sluimering in de Kamer
voorafgegaan. De verkiezing had hem
slechts voor een oogenblik wakker
geschut.
In politieken zin, zooals deFranschen
zeggen, un homme fini, een man, die
er geweest is, geen man met een
toekomst meer. Een achtenswaardige
liberale figurant.
We hadden niets liever gedaan dan
den man geheel met rust laten. Hij
was vroeger een figuur in de Kamer,
maar heeft in latere jaren een bijltje
er bij neergelegd, zoodat men niet
vat, waaraan hij het recht ontleent
zich nog als candidaat aan te bieden.
Wie al begint te rusten in de Kamer,
heeft recht op een duurzame rust
erbuiten.
De heer Lieftink is dus eeninvaliede,
die pensioen noodig heeft.
Deftiger gezegd een figurant op 't
politieke töoneel.
Nog deftiger een zwijgende coryfee,
die zeer trouwelijk door dik en dun
stemt vóór en steunt alles wat van
Links komt.
In waarheid zonder deftigheid een
lamp zonder olie in de democratische
periode, die we zijn ingetreden.
Voor zulk een politiek achterlijken
man zijn de Zutfenaars in 't vuur
gegaan, voor een steunpilaar der
reactie,
Natuurlijk is deze »figurant« ook
door de Socialisten bij herstemming
gesteund Zulk een standpunt is een
unicum in Nederland. Geen onthou
ding werd geproclameerd, maar steun
Steun aan een man, »die er geweest
is.« De S. D. A. P. is zoo echt prin
cipieel.
Voor Den Helder is gekozen Mr.
Zadok van den Berg.
In de »Christen-Democraat« van 2
Augs. lezen we van dien afgevaardigde
dit
Toen voor eenige weken deze Amster-
damsche Advocaat als Lid van den Raad
moest aftreden, schreef het Verkiezingsblad
der Arbeiders-Kiesvereeniging, o.a. het
volgende, waaruit men kan zien, hoe hoog
deze man staat aangeschreven bij werk
lieden te Amsterdam.
Op 25 Maart 1903 deed de So-
ciaal-demokraat Henri Polak het toch
geheel van zelf sprekende voorstel
om, als van den aannemer van een
gemeentelijk werk bleek, dat de directie
ten onrechte afwijking van het mini
mumloon had toegestaan, het aldus
te weinig betaalde loon dan ook aan
de werklieden te vergoeden.
Tegen stemde Zadok van den Bergh.
Op 28 October werd voorgesteld,
het minimumloon voor gemeente
werklieden van f 11,40 op f 12,
te brengen.
Stel U voor in Amsterdam
Daar tegen stemde Zadok van den
Bergh.
Op 4 November werd voorgesteld,
de prijsjes aan de kinderen der lagere
scholen, die een jaar lang hun best
gedaan hadden, af te schaffen.
De heer Zadok van den Bergh stemde
daar vóór.
Een voorstel van Polak om te
schrappen de bepaling dat houders
van vroegritretours, dus arbeiders,
's avonds in den bijwagen moeten gaan
zitten teneinde de fijne dames en heeren
niet onaangenaam te stemmen, werd
verworpen
met behulp van Zadok van den Bergh,
den vriend dor arbeiders.
Op 5 October 1904 stelde Nolting
voor het maximum-aantal leerlingen
per klas, dat op de scholen der be-
tergestclden 30, ja 20 of 10 bedraagt
op de arbeidersscholen ie en 2e kl.
op 40 te bepalen.
Tegen stemde Zadok van den Berg.
Een voorstel van Burgemeester
en Wethouders op 26 October
1904 om het gebouw Velox tekoc-
pen en in te richten tot Yolksbibli-
Otheek en Yolksleeszaai werd ver
worpen met de hulp van Zazok
van den Bergh.
Eindelijk op 28 Oct. 1904 stelde
Polak voor aan de politie-agenten
en brigadiers één vrijen dag in
de acht dagen te verzekeren.
0, schande, ook daar TEGEN stemde
Zadok van den Bergh.
Het Arbeidersblad van Amsterdam eindigt
zijn beschouwingen over dezen arbeiders
vriend als volgt
De heer
mr. Z. van den Bergh
heeft het ongeluk van in den Raad nogal
eens te worden uitgelachen. Men zegt van
hem dat hij zoo erg graag wethouder zou
willen worden en dat al zijn achteruit-
krabbelen nu geschiedt met het doel om
in de gratie te komen bij de liberale
raadsleden die hem op den wethoudersstoel
moeten helpen. Maar men heeft hem in
de gaten en telkens als hij dan weer zoo'n
politieke duikeling maakt, lacht men hem uit.
De Telegraaf, zoo vervolgt Staal-
mans blad. heeft van hem eens een
heel lijstje van gevallen gepubliceerd,
waarin de heer v. d. Berg eerst met
een heelen aanloop zich tot een radi
calen sprong gereed scheen te maken
en dan per slot van rekening terug
krabbelde.
Ziehier dat lijstje der Twaalf radi
cale Terugkrabbelingen
25 Oct. 1900: De heer Van den Bergh
trekt zijn voorstel in.
26 Juni 1901 De heer Van den Bergh
trekt zijn voorstel in.
18 Dec. 1902: De heer Van den Bergh
trekt zijn voorstel in.
16 April 1902 De heer Van den Bergh
trekt zijn voorstel in.
16 April 1902: De heer Van den Bergh
trekt zijn voorstel in.
14 Mei 1902: De heer Van den Bergh
trekt zijn voorstel in.
I Nov. 1902 De heer Van den Bergh
trekt zijn voorstel in.
13 Febr. 1903 De heer Van den Bergh
trekt zijn voorstel in.
II Maart 1903: De heer Van den Bergh
trekt zijn voorstel in.
25 Maart 1903: De heer Van Men Bergh
trekt zijn voorstel in.
20 Juli 1903 De heer Van den Bergh
trekt zijn voorstel in.
5 Oct. 1904: De heer Van den Bergh
trekt zijn voorstel in.
Natuurlijk werd deze politiekeKrab-
belaar ook door de Socialisten gesteund.
Daarvoor is de S. D. A. P. nu eenmaal
als principieele partij bekend. Stem
maar. raak, als 't maar niet is op een
ClericaalStem raak, al is 't op een
politiek Draaibord.
Doch genoeg.
De 52 Links hebben een paar steun
pilaren van reactie en draaierij ont
vangen, zooals zij bij geen andere
partij te vinden zijn.
Wel mag 't hen bekomen
Er hangt wat in de lucht van een
Christelijk Volksdagblad, ünzes inziens
is dat een doodgeboren kind, tenzij
er een kapitaal ingestoken en aange-
waagd wordt van een paar ton. Want
natuurlijk een Volksdagblad heeft geen
locale kleur, moet vol staan met
pikantsch Allerlei en er moeten in elk
dorp en stad agenten zijn, die berich
ten inzenden en de kranten aan den
man brengen. Zoowel voor Paesens
in Friesland en voor Axel in Zeeland
als voor Utrecht en Rotterdam moet
't leesbaar zijn.
Een werk zoo kolossaal, dat we
vreezen 't ergste voor der vennootén
portemonnee.
Ja, zegt de Getuige, 't kost veel geld.
Laten daarom Standaard en Neder
lander samenvallen, ineen smelten.
Maar hoe kan Collega zoo'n voorstel
doen
De Standaardlectuur, op zijn
zachtst uitgesproken, is harder dan de
Nederlander.
Wij zijn getrouwe lezers van beide,
wat Collega zeker ook is, maar dan
zal hij toch wel »voelen,« dat tusschen
beide bladen een verschil is. De
Nederlander is de Standaard niet en
de Standaard de Nederlander niet.
Ieder heeft eigen type, vertegenwoor
digt een eigen groep van lezers, heeft
behalve kleine luiden, een meer of
minder gedistingueerd publiek, maar
een groot aantal dier laatste Neder
lander-lezers zult ge naar de Stand
aard redactie niet zien lonken, nu niet
en voorloopig in de toekomst niet.
We zouden dus op den voorslag
van de Getuige niet in durven gaan,
omdat we gelooven, dat fiasco volgen
moet.
Achter die bladen ligt een bis-
DOOR
L. VAN BEBKEL.
6) Hoofdstuk IV.
Marie's huwelijk eu verdriet.
Een half jaar later was Marie de ge
lukkige vrouw van Meester Bimmel en had
met haren man de nieuwe woning betrok
ken, die de gemeente ten behoeve van ha
ren onderwijzer had laten bouwen. Het zag
er keurig van binnen uit, en al waren de
meubelen ook eenvoudig, voor een dorps
schoolmeester mochten ze prachtig heeten.
Ik wou, dat gij eens een kijkje hadt
kunnen nemen in de zoogenaamde zijkamer
waar de mooiste stukken stonden, een
geschenk van oom Bongers. Zes sierlijke
Brusselsche stoelen met fijne matten zitting
een glad houten latafel, waarop een com
pleet kotfie-servies stond, netjes belegd met
een gewerkt kleedjein de schoorsteennis
een mahoniehouten thee-emmer met geel
koperen ketelvoorts fraaie schilderijen aan
den wand en een splinternieuw karpet over
den bruin geverfden grond, waarlijk, 't
was een kamertje, zóó netjes, dat men er
moeili'k van scheiden kon. Ook de huis
kamer en de keuken waren vanalhetnoo-
dige voorzien. Meester Bimmel had gaarne
nog meer meubelen in de ruime woonka
mer gehad, maar Marie meende, dat het
beter was zich eerst wat te behelpen. La
ter en zachtjes aan, als de verdiensten het
toelieten, kon er immers meer aangeschaft
worden. Nu, dat vond meester ook goed
en hij was zeer in zijn schik met zijn al
lerliefst vrouwtje, dat alles zoo netjes wist
te schikken. Zij trad hem altijd met een
vriendelijk lachje tegemoet, wanneer hij uit
school kwam wist precies, wal hij 's mid
dags gaarne at. Zijn tabakspot, pijp en kom
foor stonden altijd kant en klaar, en
klaagde hijJ|over ondeugende jongens, dan
wist zij hem de rimpels van het voorhoofd
te kussen. Kortom, meester beklaagde zich
niet, dat hij zulk een knap, lief vrouwtje
hadintegendeel, hij gevoelde zich geluk
kig en nog lang, zeer lang na de witte
broodsweken straalde zijn gelaat van ge
noegen, wanneer hij na volbrachten arbeid
naast haar zat en des Zondagsmiddags, in
gezelschap van oom Bongers, vader Van
Bierum en een paar buren, gezellig met
haar theedronk in de mooie zijkamer.
En om de waarheid te zeggen, meester
hield zich ook trouw aan zijne belofte.
Niet slechts las hij 's morgens en 's avonds
zijn vrouwtje een hoofdstuk uit den Bijbel
voor, maar hij ging ook geregeld met haar
naar de kerk. De domine was een oud
man, die reeds ruim dertig jaren in de
zelfde gemeente dienst had gedaan, en der
halve spreekt het van zelfs, dat menig kerk
ganger, die den tekst hoorde voorlezen,
reeds wist, welke de punten waren, die
domine zou behandelen. Daarbij kwam nog,
dat domine in het zwak deelde van predi
kanten, die oud worden, namelijk, dat zij
het slot kunnen vinden, zoodat velen zijne
prediking te lang en derhalve vervelend
vonden. Maar meester klaagde er niet over.
Voor hem was alles wat domine zei, nieuw
en al had hij ook eenige aanmerkingen,
hij bedwong ze en ging trouw met zijn
vrouwtje naar de kerk.
Wat was Marie gelukkig!
Als vader van Bierum, die in zijn huisje
was blijven wonen, van tijd tot tijd eens
om een hoekje kwam kijken, en hetzelfde
stramme gelaat vertoonde, dat hem eigen
was, dan rustte Marie niet voordat de oude
man eenigszins opklaarde.
»Och, vader,zei ze, terwijl hare oogen
fonkelden en de rozen dik op hare wangen
lagen, «och vader, u weet niet half, hoe
goed meester is en hoe gelukkig wij samen
zijn. Al de oude vrienden, die hij te C.
had, heeft hij vaarwel gezegd. Hij taalt
niet meer naar hen en hunne brieven laat
hij onbeantwoord.
Ook aan het kaartspelen denkt hij niet
meer en naar het koffiehuis ziet hij niet
om. Hij heeft een werkzamen aard en is
bezig schoolboekjes te schrijven, ten einde
langs dezen weg nog iets extra's te verdie
nen. Ook schijnt de Burgemeester hem
wel genegen te zijn en de notaris niet min
der, want af en toe krijgt hij werk van hen
om over te schrijven of rekeningen op te
stellen, wat hem een aardig duitje oplevert.
Derhalve, lieve vader, u ziet en hoort
het nu zelf, dat het ons goed gaat en wij
alle reden hebben den Heere te danken.*
Nu zou het van vader Van Bierum
wreed geweest zijn, als hij het tegendeel
had willen beweren in tegenwoordigheid
zijner dochter. Hij deed dit dan ook niet,
maarhij deelde niet
in de meening der jonge vrouw, dat het
altijd zoo blijven zou, en - - hoewel hij er
pogingen toe deed kon hij zich toch
niet losmaken van de gedachte, dat mees
ter eenmaal tot zijn vroegere lichtzinnigheid
zou terugkeeren.
Zes jaren vlogen aldus voorbij. Zes ja
ren met hun lief en leed, maar ook met
vroeger ongekende vreugde, Marie had ha
ren man in dien tijd drie kinderen geschon
ken, drie kinderen als wolken, zoo gezond
als een visch, met net zulke roode wan
getjes als hunne moeder had en met de
zelfde blauwe oogen als van vader, terwijl
de jongste precies leek op grootvader, die
dan ook daarover niet weinig in zijn schik
was, en wanneer hij uit zee terug kwam,
niet eerst naar zijn eigen huisje ging, maar
regelrecht doorstapte naar meester's woning
om zijn kleinkind op de knie te nemen en
zich te verlustigen met de andere kinderen.
Maar vreemd was het.
Hoeveel Marie ook van haar vader hield
en hoe verblijd zij vroeger kon zijn, wan
neer de oude man haar bezocht, in den
laatsten tijd zag zij zijne komst met vreug
de tegemoet, ja, zij ontstelde zelfs altijd
een weinig, wanneer zij, over de gordijn
tjes kijkende, van verre hem zag aankomen.
En als vader in de huiskamer zat met
den kleinen Willem op zijn schoot, onder
wijl de beide andere kinderen op zijn stoel
klommen en luisterden naar hetgeen groot
vader vertelde van de visichen, die hij ge
vangen had, van de groote schepen, die
hij had gezien en van de mooie stoom-
booten, die hem voorbij waren gevaren,
dan zat Marie stil bij de tafel te naaien
en sprak bijna geen woord met haar vader.
En vreemd, ook van Bierum zei haast
niets tegen zijne dochter, niets dan de
gewone uitdrukkingen over goed en slecht
weer, de. duurte der levensmiddelen en der-
gelijke. Geen woord over huiselijk geluk
geen woord over het lezen in den Bijbel
geen woord over de kerk, geen woord
over den meester.
Wordt vervolgd.
r
i
1
I
A