BIJVOEGSEL
Zaterdag 5 Augustus 1905.
20ste Jaargang N°. 1056.
Antirevolutionair
Orgaan
voor «Ie Znidliollandsclie en Zeeuwichc Eilanden,
IN HOC SIGN O VINCES
T. BOEKHOVEN.
FEUILLETON.
BIJNA VERLOREN.
Wat nu
ROEST en VLEKKE
sg m.. jl M
Deze Courant verschijnt eiken Woensdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs per driemaanden franco per post 50 Cent.
Amerika bij vooruitbetaling f 4,50 per jaar.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
UITGEVER
ij Advertentiën 10 cent per regel en 3/2 maal. Reclames 20 per regel,
j Boekaankondiging 5 Cent per regel en fc/s maal.
Dienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent per plaatsing.
G-roote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaat
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- ei Vrijdagmorgen 10 nur.
Alle Pëufefcen voos* de Mledactie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie franco toe te aesnfen aan den Uitgever.
Bij dit nummer behoort een
28 Juni 1905.
'tWas de dag der Socialisten.
Kuyper er onder de liberalen er
niet bovenop hoe kon die dag voor
Troelstra en volgelingen ooit triom
fantelijker zijn
In het troebele water was te van
gen; de Groot-Hengelaar naar Alge
meen Kiesrecht, de Groot-Redenaar
der Algem. Werkstaking, de Groot-
Vizier der Stembusmoties en politieke
sjacherij en klink-klank manifesten,
hij zou in de komende periode winst
en buit wegdragen.
De zweep van Troelstra zou klappen
Maar de liberalen hadden toch de
winst der stembusactie? Hoe kunt ge
dan van Socialistische victorie spre
ken. Wel, let dan eens op deze
dingen, die zoo teekenend zijn voor
de toekomst
Eerstens. Toen in Juli '97 mr. Troel
stra gekozen werd voor Winschoten
schreef het liberale dagblad de »Prov.
Gron. Crt« In Winschoten krijgen de
liberalen nog kans op een zetel. Trou
wens geen groote kans; dit district
schijnt voor goed aan de radicalen oi
socialisten ten deel te zijn gevallen.
't Blijft in elk geval in de familie.
Tweedens. Het «Utrechts Dagblad«,
dat in '97 zoo dapper voor Karnebeek
en Bastert streed, schreef van den
Sociaal-Democraat, den heer Oude
geest, ter aanbeveling voor lid van
den Gemeenteraad van Utrecht in
Oct. 1900 Het staat hier nu tusschen
een principieel tegenstander eenerzijds,
anderzijds een banierdrager van onze
eigen uitersten linkervleugel. (Die banier
drager der uiterste liberale was Oude
geest, de bekende Chef der Spoorweg
stakers.)
En het vervolgdeTusschen libera
len en socialisten ligt bij eenheid van
levensbeschouwing slechts een nuance
van zacht rose tot vurig purper.
Derdens. Drie weken geleden is in
den Haag in plaats van het aftredend
oud-liberaal raadslid Rèpelaar van
Molenaarsgraaf gekozen de socialist Ter
Laan, en in plaats van den Roomsch
Katholiek Leesberg, de liberaal Bour-
drez en het blad «Land en Volk®
jubelt, dat de Haagsche Raad nu twee
vrijzinnigen meer telt.
De heer Ter Laan wordt dus nu
even als Oudegeest bij de vrijzinnigen
ingelijfd.
Als we dus zeggen de liberalen had
den nietde socialisten wel de victorie,
dan is dit in dubbel opzicht waar.
Waar, omdat de socialisten op de wip
zitten en 't heft in handen hebben in
de Tweede Kamer; en ook waar, omdat
de liberalen in de socialisten hoe langs
zoo meer hun natuurlijke familie gaan
zien, met wien ze op goeden voet
moeten leven. De liberaal zwenkt hoe
langs zoo meer naar Rood en bij elke
verkiezing zullen we een dichtere
opschuiving van Unie-Liberalen en
Vrijzinnig-Democraten zien naar den
socialistischen hoek.
Natuurlijk was 'tdus geweest, en
nu komen we op de crisis terug, dat
èn socialist met liberaal samen 't kabi
net geformeerd hadden. Maar de roode
neven weigeren, omdat in de kamer
debatten hun kracht zit, en ze in de
zoogenaamde oppositie meer winst
kunnen behalen dan door plaats te
nemen aan de groene tafel. Dit is
natuurlijk socialistische tastiek. Wat
ze - van de familie »plukken en trek
ken® kunnen, laten ze niet vast zitten.
Adres aan de circulaire van 't Spoor-
en Trampersoneel, die door 't blad van
mr. Borgesius met animo is opgenomen
en waarin met teekenende juistheid
geschreven is, dat nu de door Minister
Kuyper vertrapte spoorweg-organisa
ties weer kunnen gaan leven en dar
telen zooals dat behoort. Ieder begrijpt
dat deze circulaire al een waarschu
wing is aan 't komend kabinet, een
dreigement van de socialistische ver-
eenigingen om haar door geen soort
stakingswet af te breken of te onder
mijnen.
Maar de socialisten willen geen
zitting. Wat nu
't Centrum verneemt dat de pogin
gen van mr. Goeman Borgesius om
een vrijzinnig concentratie kabinet
saam te stellen, niet zijn geslaagd.
Men verwacht nu een kabinet van
zaken met liberale tint.
De Oud-Liberalen willen geen zit
ting hebben, althans niet die der
Tweede Kamer.
Wat een toestand!
Een victorie der socialisten Een
victorie der socialistisch gezinde libe
ralen. En niet in staat om een kabi
net te formeeren. Wat flinke politici
aan den linkerkantOm er van te
watertanden.
Wat nu
Een kabinet van Zaken
Maar dat voert voor den werkman
niets uit
Sociale wetten komen niet tot stand.
Geen ziekteverzekering.
Geen pensioneering, welke ook.
Geen ongevallenwet voor den Land
arbeider.
Geen ongevallenwet voor den vis-
scher.
Geen arbeidswet voor den fabrieks
arbeider.
't Wordt een nietsdoenerij.
't Kabinet-van-Zaken doet geen za
ken.
Dat is nu de vrucht van 't Weg met
dr. Kuyper.
Is 't niet treurig. Ja, bij de stembus,
toen schreeuwden de Liberalen 't uit
Op, op, voor den werkman Maar nu
de Liberale kopstukken klaar moes
ten staan om den arbeider te helpen
door hem sociale wetten aan te bie
den, nu gaan ze naar 't Buitenland
om daar hun vacantie door te bren
gen. Zij durven niet lijden en strijden
voor dat arbeidende volk, waarvoor
ze in de verkiezingsdagen zoo lawaaie
rig optraden.
Dat is nu de werkmansliefde der
liberalen
Vergete 't niemand der arbeiders,
hoe de 52 overwinnaars weigeren in
't kabinet zitting te nemen. Zulke
droeve feiten moeten onthouden wor
den voor een volgende stembus.
Wat nu
De wetgeving zit in den Put.
De arbeider, hij moet den inzet be
talen en wachten, als de speler op 't
ganzenbord, tot hij verlost wordt.
Aan ons, christelijke partijen het
voorrecht om die verlossing te be
werkstelligen.
Partijdig i
De heer Wirtz, antirevolutionair,
nu arrond. sehoolopz. in Slochteren
is benoemd tot districtsschoolopziener.
't Vaderland noemt het een erger
lijke partijdaad en 't blad acht, dat
minister Kuypers «laatste daad heel
zijn bedrijf karakteriseertDeze be
noeming, zegt 't blad, is wel een van
de brutaalste, die minister Kuyper
heeft aangedurfd.
't Handelsblad zegt ironischNa
tuurlijk is hier geen sprake van par
tijdigheid
Maar wat is dan eigenlijk 't par
tijdige?
Wel, in Groningen zijn 261 open
bare en 69 bijzondere scholen op de
eerste gaan 24317 kinderen en op de
laatste 12396. En waar nu de meeste
kinderen »openbare« scholieren zijn,
daarom had de nieuwe districtsschool
opziener liberaal moeten zijn, volgens
die bladen.
Wat een dwaasheid.
In de gewesten, die benoorden den
Moerdijk liggen, bestaan twintig dis
tricten, en tot 1884 waren deze alle
bezet door Liberalen In dat jaar is er
één antirevolutionair te Zutfen ge
komen. En toen beeft het weer zestien
jaar geduurd, eer er ook in Zwolle
en Middelburg een antirevolutionair
bijkwam.
Toen het tegenwoordig Kabinet op
trad, bestond er alzoo deze verhouding,
dat er op de twintig personen niet
minder dan zeventien liberalen waren.
Thans, na de benoeming van den
heer Wirtz, is deze proportie onder
dit Kabinet veranderd van 17 3 in
die van 14 6.
Maar daar hoor je die bladen niets
van kikken. Dat mag wel.
Maar nog wat.
Kan een antirevolutionair de bepa
lingen der onderwijswet ook niet uit
voeren evengoed als een liberaal.
Een schoolopziener moet de wet
uitvoeren en toezien dat ze door be
sturen en Gemeenteraden uitgevoerd
wordt. Kan dat de heer Wirtz niet?
Dan hadden die bladen reeds aan
merking moeten maken toen Wirtz
tot arrondissements-schoolopziener be
noemd is. Maar nu hij een trap hoo-
door
L. VAN BERKEL.
3)
Hoofdstuk II.
ilïarie en haar vader.
Geen wonder ookzij had nu zooveel
te denken en was in hare gedachten nog
aan de zijde van hem, die haar zooveel
zoete woordjes had ingefluisterd. En daarbij
zij moest het aan haren vader bekend
maken, dat meester Bimmel haar gevraagd
had. Hoe zou zij dat doen en hoe zou
vader het opnemen Zij had wel, om ik
weet niet .wat, gewild, dat vader thans in
Lerwick zat en zij hem door een brief van
het aanzoek had kunnen kennis geven,
liever dan het hem persoonlijk te zeggen,
want daartoe ontbraken haar de woorden.
Nu is het een bewezen waarheid, dat
iemand nooit twee dingen tegelijk goed
kan doen en derhalve verwondert het ons
niet, dat Marie in haar verstrooidheid de
dingen verkeerd deed, en om slechts iets
te noemen, in plaats van de kofife in haars
vaders kopje te gieten, deze in de melk
kan uitstortte.
ïHoe heb ik het nu met u, Marie?*
ytoeg vader, wiens scherp oog reeds dadelijk
gemerkt had, dat het niet pluis was met
zijn dochter.
Marie kleurde tot achter de ooren, en
was zoo verlegen, zoo geheel van streek,
dat zij zichzelf voor den tweede keer ver
giste en nu de melk in den suikerpot goot.
»Maar hoe heb ik het nu met u, Marie
vroeg de visscher, op een toon tusschen
scherts en berisping in. »Is er iets gebeurd,
dat u van den koers heeft gebracht Hebt
gij onderweg onaangenaamheden gehad?
Was oom Bongers niet vriendelijk, of
maar zeg het mij dan toch,
want ik zie het aan uwe kleur, dat er iets
bijzonders moet gebeurd zijn
En wat begint gij nu P« vroeg hij, daar
hij zag, dat Marie begon te schreien en
de oogen met hare handen bedekte.
Was het van innerlijke vreugde, dat
Mane thans tranen vergoot? Waren het
blijdschap-, liefdetranen Ik zou het bij
kans denken, want van het o ogenblik af,
dat een meisje haar hart heeft gegeven
aan den man, dien zij liefheett, doorstroomt
een bijzonder gevoel hare borst. Maar
toch, louter vreugdetranen waren het niet.
Zij werd bewogen door de gedachte, dat
vader de verbintenis zou afkeuren en
hiervoor bestonden alleszins redenen.
xNu Marie,hernam de visscher, krijg
ik antwoord Ik wist niet, dat gij voor uw
vader geheimen hadt. hetgeen ook zeer af
te keu. en zou zijn en niet pleiten zou voor
de liefde en onderwerping, die gij mij, als
uw vader, schuldig zijt.«
Eenige oogenblikken gingen voorbij en
eindelijk was het meisje in staat tot spreken,
't Kwam er wel bij horten en stooten uit,
wat zij zeide, maar zooveel verstond de
oude Van Bierum dan toch, dat Marie
haar jawoord had gegeven.
ïEn wie is de man vroeg Van Bierum.
Meester Bimmel,was het verlegen
antwoord.
s-Dat spijt mij kind, dat spijt mij
zeide de visscher, die het boek, dat voor
hem lag, dicht sloeg en haar aanzag.
»Ik heb het al lang gemerkt, en zelfs
heeft Bongers er iets van tegen mij gezegd,
maar ik dacht, dat gij wijzer zoudt
geweest zijn en den meester voor zijn
aanzoek bedankt hebben.*
>En waarom, vader vroeg Marie
hoewel zij het antwoord^ heel goed wist.
2.Vraagt gij dat nog? Weet ik niet,
wie de meester is en hoe hij overgeloofs-
zaken denkt.
Maar vader,waagde zij te zeggen,
^meester is niet zoo ongodsdienstig als u
denkt. Hij heeft mij gezegd, dat hij eiken
Zondag trouw naar de kerk gaat, en bij
voorkeur zulke predikanten hoort, die de
zuivere waarheid verkondigen.*
»Dat moge waar zijn en «oo het waar
is, vind ik dit zeer goed. Maar iemand
kan zelfs tweemaal 's Zondags en nog eens
in de week bovendien naar de kerk gaan,
zonder dat hij daardoor een geloovige is.*
ï>Zeer waar vader. Maar zoo hij dat
niet is, is dit toch een der wegen om het
te worden. Vader zegt immers zelf met
de Schrift, dat het geloof uit het gehoor
komt. O, als meester niet naar de kerk
ging, als hij spotte met Gods Woord, dan
vader, houd u verzekerd, dat ik er nooit
aan gedacht zou hebben met meester in
aanraking te komen. Maar nu hij blijk geeft
godsdienstzin te bezitten, heb ik alle hoop,
dat hij eiken Zondag trouw naar de kerk
gaat, en bij voorkeur zulke predikanten
hoort, die de zuivere waarheid verkondigen.
Oom Bongers zegt ook, dat meester Bimmel
christelijk gezind is
»Och Marie,viel de visscher haar in de
rede, terwijl zijn gelaat gemelijkheid uitdrukte,
»doe mij het genoegen en beroep
u nooit in dergelijke zaken op het oordeel
van uw oom. Hij heeft daarvan niet de
minste kennis, en kan er evenmin over
oordeelen als een landbouwer over de zee
vaart. Oom Bongers moge in vele zaken
een goed oordeel hebben, maar hierin ziet
hij zwart voor wit aan. En dit kan ons
ook niet verwonderen. De Schrift zegt het
duidelijk »De natuurlijke mensch begrijpt
niet de dingen, die des Geestes Gods zijn
want zij zijn hem dwaasheid, en hij kan
ze niet verstaan, omdat zij geestelijk onde-
scheiden worden. Oom Bongersliet
spijt mij, dat ik het zeggen moet,® om
dat ik van hem houd en nog altijd de
hoop koester, dat zijn oogen voor do
waarheid opengaan, oom Bongers weet
niet eens, wat geloof isdat wil zeggen,
wat wij, christenen, onder geloof verstaan,
namelijk die gave Gods en des Heiligen
Geestes, waardoor wij verzekering hebben
ontvangen van de vergeving onzer zonden
en van onze eeuwige gelukzaligheid. Zie,
daar weet oom Bongers net zooveel van
als er nu op mijn hand ligt. En hoe kan
hij dan oordeelen over een ander P Hoe
kan hij dan zeggen, dat meester Bimmel
christelijk gezind is. En hoe kan hij de
hand ertoe leenen, om u de vrouw van
den meester te doen worden
>Oom Bongers meent het zoo goed,
vader. Hij zeide mij ook, dat meester nog
wel niet zoo dacht als vader denkt in ge
loofszaken, maar hij voegde erbijwat niet
is, dat kan nog worden, en als meester
maar eens eenige gesprekken met vader
gehouden heeft, dan zal hij wel geheel
anders worden.*
»Mooie dingenriep de visscher uit,
»net alsof het in des menschen macht ligt
iemands hart te veranderen Neen, Marie
dat moet God doen. Hij alleen kan dat,
en al onze redeneeringen zijn ijdel, zoo
God niet werkt.*
(Wordt vervolgd.1
