ika,
ctie,
LS,
.IR,
Vrijdag 9 September 1904.
1 An tirevo
Negentiende Jaarg.No. 986,
Orgaan
de Miiisliiiillaüdselie en %eeuwsclie Eilanden.
'ONS,
ioo«/2
IN HOC SIGN O VINCES
I
T. BOEKHOVEN.
-urn mm, si* ij m
Eerste Blad.
FËU1LLET0N.
De Familie Palmer
nk.
(lam.
ENS.
land.
men en
"ijzen.
Uit de Pers.
solide bouw
nis
f 3.50
n
,15 hooger.)
voor lijders
('t pootje),
en.
belovende)
iar men na
ihtende zalf
elke er baat
t het beste
ommelsdijk.
I.
a
inloot
'achef «arzen
h iflo van 'ie-
>tton en per
3n.
ruim gesor-
J zult aan-
n„
X//1#
:JES i. 5 et
.SUIKER
en ÏO ct.
5 NA
J0EDER
1© cent.
?acao
'am.
ties nit, in
KSLA.ND.
-
5
133
:«K
Deze Courant verschijnt eiken Yrijdag.
AbüöSüKientspriys per arie maanden franco per post 50 Cent.
Amerika bij vooruitbetaling f 3,50 per jaar,
Afzonderlijke nummers 5 €eat.
UITGEVER:
Advertentiën 10 cent per regel en 3/2 maal. Reclames 20 per regel.
Boekaankondiging 5 Cent per regel en 4/s maal.
Dienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent pei plaatsing.
Glroote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaat,
Advert 'Utiën worden ingewacht tot Donderdagmorgen 10 uur.
-Ui© slMfefeess v«or tie liedactie bestemd, Advertenliên en vertlere Administratie franco ëoc te aendeBB aan dee» Uitgever.
Dit Diimmer bestaat uit
SSÈ f
yin verdoezeling gevaar
Men kent den strijd in 't Socia
listische kamp. Hij is reeds eenige
jaren een onderwerp van velerlei be
sprek ing, zoowel in de Socialistische
als in de burgerlijke bladenop
Congressen en Afdeelingen, nationaal
als internationaal. Harde woorden en
strenge verwijten, nijdige moties en
berispende resoluties zijn een en an
dermaal, hier en elders 't uitvloeisel
geweest van den verschillenden geest,
die door dién strijd wordt geopen
baard, en vóór of tegen welken die
geest ijvert.
't Is het revisionisme.
Zeer juist door Gorter aldus om
schreven«Het revisionisme is een
internationaal verschijnsel. Niet in alle
maar in vele landen zijn en komen
sociaal-democraten, die in een blij
vend langdurig verbond met burger
lijke partijen, in een deelneming in
ministeries, in een door dik en dun
steunen daarvan, meer heil qaan zien
dan in de oude taktiek van propa
ganda en organisatie tot onverzoen-
lijken klassenstrijd met hoogstens een
voorbijgaand tijdelijk verbond, afwij
zing van alle verantwoordelijkheid
voor 't gouvernement, en vrije critiek
op alle partijen.
Het komt in vele landen voor, hier
sterker, daar zwakker, hier verkapt
onder theoretische taal, daar openlijk.
Het vindt zijn oorsprong in de on
ontwikkelde kracht van 't proletari
aat, in 't bestaanvan klein-burger-
lijke, aan 't groot-kapitaal, vooral
aan de geldmacht vijandelijke ele-
Een verhaal uit de Amerilcaansche
omwenteling.
8) Hoofdstuk IV.
(Slot)
Daar vloog de deur open. Als een zuil
van marmer, zoo onbeweeglijk en bleek
van schrik stond vrouw Palmer daar, toen
hare oogen zich richten op het gelaat van
haar zoon en hare ooren zijne stem ver
namen.
Hij stapte over den dorpel, gevolgd door
Bertha, en stond voor zijn moeder, die
hem beide armen toestak. Maar voor zij
hem aan het hart kon drukken zonk zij
reeds machteloos ineen.
Haar zoon dien zij dood waande, scheen
weder levend geworden. Haar kind als uit
de kaken des doods terug. Arme moeder
Deze onverwachte vreugde was te groot
voor haar. Zij kon het niet dragen.
Hoofdstuk V.
Wel moedertje, nu hebt ge wel iemand
noodig om u te helpen, nu Bertha ge
trouwd is, en voor haar eigen huishouden
moet zorgen. Zoo 'sprak Palmer tot zijn
v.ouw in oe boerderij op een namiddag in
menten onder de bour-geois, in 't
tot op zekere hoogte opgevoerd zijn
'van den klassenstrijd, waarin 't pro
letariaat reeds te sterk om neerge
slagen te worden, maar nog te zwak
is om te overwinnen.
Het revisionisme.
En Gorter vervolgtAls de naam
revisionisme onduidelijk is, en als zijn
internationale toepassing verwarring
sticht, dan ligt dit niet aan den naam,
maar aan de richting. De richting wil
naar 't oogenblik handelen, in ieder
land. Nu eens revolutionair, dan weer
radicaal, nu eens socialistisch, dan
weer liberaal enz. Nadat de wind van
't oogenblik waait. De richting, en
de naam van die richting kan dus
ook onmogelijk duidelijk zijn/ zelfs
niet in één land. Bernstein noch Jau-
res zijn eriu geslaagd practised of
theoretisch een bepaalden weg aan
te wijzen, dien zij blijvend willen be
wandelen. Zij kritiseeren Marx een
beetje, maar een vaste lijn voor tien
politieken strijd van 't proietoriaat
geven ze niet aan.
In vele landen bestaat 't revisio
nisme. In alle, waar 't bestaat, anders.
Maar de algemeene tendenz van 't
revisionisme in ieder land, in de
praktijk is dezelfde. Het revisionisme,
dat tot daden komt, en daarnaar streeft
'tmoet ten slotte en in bepaalde
omstandigheden overal dezelfden weg
volgenhet moet overal duurzame
verbonden met radicalen of liberalen
sluiten, het moet verantwoordelijkheid
van gouvernementsdaden op zich
nemen, het moet gaan deelnemen in
ministeries. Dat is de noodzakelijke
konsekwensie van de richting. Want
't proletariaat kan maar op twee
manieren verbetering krijgen óf door
zelfstandig optreden, dus sociaal-de
mocratisch, óf door samensmelting
met een burgerlijke, radicale partij.
Zoodra nu de revisionisten aan 't
eerste wanhopen, moeten zij tot het
tweede komen. Maar dan ook komen
ze van zelf tot medeverantwoorde
lijkheid in regeering en regeerihgs-
aangelegenheden.
Zoo, als we even aanhaalden, wordt
door Gorter, een socialistisch voor
man 't revisionisme in oorsprong en
gevolgen geteekend.
En we hebben er eertijds reeds op
gewezen, dat de doofpot politiek op
't Congres gebruikt is, om Jaures's
daden niet al te zeer in het donker
ste licht te plaatsen. Terecht, zegt
dan ook Gorter Moeten wij bij zulk
een belangrijke beweging als het re
visionisme,
tegenover
de arbeidende
klasse klaar zijn of niet? En hij ant
woordt op zijn eigen vraag, wat ook
wij zouden antwoordenMij dunkt
in onklaarheid, in verdoezeling en
uitstel
ligt
hier het grootste gevaar.
Volkomen waar.
Wanneer op de Congressen, van
welke richting ook, niet duidelijk en
klaar wordt uiteen gezet, en op den
voorgrond geplaatst, wat gedaan en
gelaten mug worden, Aanleveren zulke
en hem onbekwaam maken om met
volle ambitie zich in dagen van nood
aan de partij te geven.
In verdoezeling is gevaar voor
elke partij. Laat ons dus toezien,dat
en bij principieele en bij tactische
beginselen, steeds precies gezegd wordt
waar het op dat oogenblik opstaat.
Dat geeft moed en lust en kracht.
En laat er geen vrees zijn voor ver
wijdering, als die noodzakelijk is
geen schuchterheid om te scheuren, als
bijeenhouden op den duur het partij
leven zal schaden en aan de beginse
len atbreuk zal doen.
In verdoezeling is, zeer zeker, groot
gevaar.
En het revisionisme is voor ons
een verschijnsel, dat ons wijst op een
afdalen van het stanpunt, eenmaal
door de partij ingenomen. Samenwer
king met burgerlijke partijen lijkt
ons voor den Socialist en zijnbeginse
len aBergevaarlijkst. Voor zijn invloed
en macht gevaarlijkalthans in de
verdere toekomst.
verdoezelen, die
tot verzwakking
vergaderingen, die
uitstellen, de stof
van de organisatie.
leder lid eener organisatie, en niet
het minst de werkman, de proleta
riër, die zich aan tactische vragen niet
weinig gelegen iaat, maar veel meer op
het principieele in den strijd let en
daarnaar zijn handelingen bepaalt,
heeft behoefte aan duidelijkheid en
klaarheid in het partijleven hij moet
weten, waarom een Jaures b v. door
zijn taktiek afkeuring verdient, en dat
moet hem, als hij het niet weet, door
een krachtige motie aan het verstand
worden gebracht
Maar een schipperen en laveeren,
zal op den langen duur hem wanke
lend maken, zijn geestdrift temperen
Kort en duidelijk.
In 'tVolk van 2 Sept. lezen we:
WAAROM WIJ ER ZIJN.
»Het Centrum toonde zich nieuvvs-
»gierig naar de beteekenis van de
«woorden wij sociaal-democraten
«zijn er, en er wordt algemeen ge-
«voeld, dat wij er zijn En nu, na
«ernstig pogen 't Centrum deoplei-
«ding van 't raadsel niet heeft ge-
«vonden, willen wij 'teen eindje op
«weg brengen.
Wij zijn er als politieke organisa-
«tie voor t arbeidersbelang, die vast
«besloten is om aan 't Centrum en
«zijn vrienden de politieke macht
«uit handen te nemen.
»Wij zijn er om Kapitalistisehe
«leugens te ontmaskeren.
Wij zijn er om aan te toonen,
«dat de Kerk den Mammon dient.
Wij zijn er om heel wat meer
«goede redenen, maar aan deze heeft
»'t Centrum voorloopig genoeg.
Het zal 't Centrum gaan als ons
denken om 'tfeit van 1903. En dan
zou 't zeker erbij zetten
«Wij zijn er als Socialisten om
«met Anarchisten aanslagen te sme-
«den tegen Wet en Recht.
«Wij zijn er om de orde der
«maatschappij te verstoren en dui-
«zenden gezinnen tot slachtoffers te
«maken.
«Wij zijn er, om bij 't gedruis van
«dikke woorden, onze brutale daden
«den schijn van recht te geven.
Ja, de Socialisten zijn er, maar
wat voor goeds hebben ze voor Volk
en Vaderland gewrocht?
Be ongeloovige pers.
De heer C. T. Bleyenbergh, hoog
leeraar aan het seminarie Ypelaar
te Ginneken, sprak op den Bredaschen
Katholiekendag over «de Pers«.
Niet alleen de socialistische pers
wees spreker aan als een gevaar,
maar heel de vrijzinnige pers, die
uit de beginselen der revolutie leeft
En mogen zij nog ietwat terugschrik
ken voor de dreigende gevolgen moge
de vrees voor den geldbuidel hare stem
nog wat smoren, moge zij voor de we
reldlijke overheid in wie zij helaas
haar krachtigste mèdehelpers vindt
nog eerbied afdwingen de revolutionaire
logica breekt weldra door de zwakke
heining van het eigenbelang.
Bij haar is het geloof vervangen door
de natuurwet, verklaard en toegepast in
verleidelijke feuilletons en liefderomans,
in vieze pamfletten en brochuren, in
zielendoodende prenten en platen in één
woord, in houderden en duizenden ver
pestende persproducten, die 'men ont
moet in de weelderige salons der rijken
en het schamele woonvertrek der armen,
op eenzame wandelwegen en in de drukke
de maand Augustus. Hij was haar opzet
telijk gevolgd om een en ander met haar
te overleggen.
Terwijl Palmer en zijn vrouw alzoo be
daard met elkander stonden te praten,
kwam Gerard naar binnen door de keuken
met een zweep in de hand. Zijn gelaat
was door de zon geheel verbruind.
Zijn soldatenrok had hij verwisseld met
een boerebuis, en op zijn hootd had hij
een stroohoed.
Zoudt ge mij misschien even kunnen hel
pen om dat koren te lossen vader riep
hij, toen hij den ouden man in de boer
derij zag, en zou zonder het antwoord af
te wachten weer naar buiten zijn gegaan
maar een donkere blos kleurde eens
klaps zijn wangen, want ginds, in de leu
ningstoel zijner moeder bij de vuurplaat
zat een jong meisje. Haar gelaat was
vriendelijk, en de uitdrukking daarvan deed
duidelijk uitkomen dat zij nog weinig ver
driet had geleden.
Ernstig zag zij den jongeling aanter
nauwernood kon zij eenige ontroering ver
bergen.
Verlangt gij mijne moeder te spreken F
vroeg Gerard. Ik heb haar zoo juist ont-
moeL antwoordde het meisje, En hem nog
scherper in de oogen ziende vervolgde zij,
terwijl zij hem beide handen toereikte.
Maar kent gij mij dan niet meer
Een nog hoogere blos kleurde het ge
laat van den jongeling. Hij wist niet of hij
zijne oogen wel vertrouwen kon. Nu her
innerde hij zich dien avond toen hij gewond
en afgemat aan de beek een meisje had
ontmoet, en dien morgen toen hij van haar
scheiden moest, en haar tot aandenken dat
medaillon had geschonken.
Aony riep hij in verrukking uit. En hij
omarmde het kleine meisje evenals hij op
dien morgen had gedaan. Hoe ter wereld
zijt gij toch hier gekomen, mijn kind
Zij vertelde hem met tranen in de oogen,
hoe zij geheel alleen was, want haar tante
Neeltje was naar haar vader en moeder
gegaan.
Het \orige jaar zou zij den geheelen
winter alleen gebleven zijn, maar zij had
toen maar verzocht naar de buren te mo
gen gaan, om dat zij het zoo alleen in de
wildernis niet aantrekkelijk vond.
Maar daar gevoelde ik mij, zoo ging zij
voort, in het geheel niet gelukkig. Eens op
een nacht toen ik wakker werd en naar de
sterren keek dacht ik Zou er dan op de
gansche wereld niemand zijn die mij lief
heeft. Vader en moeder laten mij alleen,
en nu is tante ook weg gegaan. Weken
zijn reeds verloopen, en nog keert zij niet
terug. En de menschen hier zijn wel goed
maar zouden mij toch gaarne zien vertrekken.
Toen kwam mij uw beeld voor den geest
en ik herinnerde mij al wat u mij verteld
heb van uw moeder en uw zuster Bertha.
En ik nam mij voor heimelijk te ver
trekken en te beproeven om bij uw moeder
in dienst te komen. Vader had mij geld
genoeg gelaten voor de reiskosten. Eu
zoo ben ik eindelijk hier aangekomen.
Waarlijk, gij zijt een knap meisje met
veel moed. Menigeen zou zulk een afstand
in oorlogstijd niet aandurven, en dat met
zulk een vroolijk gezicht.
Anny sloeg de oogen neder. Zij her
vatte in kinderlijke onschuld Ik dacht niet
u hier te vinden, want ik veronderstelde
dat gij weder naar het leger waart gegaan.
Evenwel vertrouwde ik dat men mij om uwent
wil wel zou innemen.
Arm land sprak Gerard. Het kan van
zijn weerbare mannen niet een missen. Ik
gevoel mij echter om verschillende redenen
verplicht thuis te blijven ofschoon mijn
hart in het leger is, dat begrijpt ge wel.
Wat moet dat beduiden Gerard Zoo
klonk het eensklaps achter hen. Het was
de stem van vader Palmer, die met zijne
vrouw in de keuken kwam, en daar, tot
hunne niet geringe verbazing het meisje
nevens Gerard zag staan, terwijl hij zijn
arm vertrouwelijk om haar middel had ge
slagen. Gerard zag om en leidde Anny
aanstonds naar zijn ouders. Ziet, sprakhij
dit is het kleine Engelsche meisje, waaraan
ik mijn leven te danken heb. Vader, moe
der gij moet haar opnemen en haar als
kind liefhebben, ter herinnering aan allés
wat met mij is gebeurd.
En onder tranen hoorde Anny de blijde
toestemming van Palmer en zijn vrouw.
Meer dan drie jaren verliepen. Anny
bleef in het huis van Palmer. Zij had den
leeftijd van achttien jaren bereikt toen de
oorlog ten einde was. Het Engelsche gou
vernement erkende de onaxhankelijkheid der
Vereenigde Staten. Er was blijdschap in
het gansche land. Ieder juichtte en dankte,
nu na een nacht van kommer en zorgen dc
morgen eener betere toekomst was aange
broken. Doch in het huisgezin van Palmer
was dubbele vreugde.
In dienzelfden tijd trouwde Gerard Pal
mer met Anny.
Het gebed van den grijzen prediker die
eeDS de woning was binnen getreden om de
troostelooze ouders een bemoedigend woord
toe te spreken en thans dit huwelijk mocht
inzegenen, werd verhoord.
Anny bleef jaren lang Gerards teerge
liefde vrouw. Zij was de deelgenoote zijner
blijdschap, zijn steun in tegenspoed, en de
trouwe moeder zijner kindereu.
R. Th. K.