ika, ctie, LS, .IR, Vrijdag 9 September 1904. 1 An tirevo Negentiende Jaarg.No. 986, Orgaan de Miiisliiiillaüdselie en %eeuwsclie Eilanden. 'ONS, ioo«/2 IN HOC SIGN O VINCES I T. BOEKHOVEN. -urn mm, si* ij m Eerste Blad. FËU1LLET0N. De Familie Palmer nk. (lam. ENS. land. men en "ijzen. Uit de Pers. solide bouw nis f 3.50 n ,15 hooger.) voor lijders ('t pootje), en. belovende) iar men na ihtende zalf elke er baat t het beste ommelsdijk. I. a inloot 'achef «arzen h iflo van 'ie- >tton en per 3n. ruim gesor- J zult aan- n„ X//1# :JES i. 5 et .SUIKER en ÏO ct. 5 NA J0EDER 1© cent. ?acao 'am. ties nit, in KSLA.ND. - 5 133 :«K Deze Courant verschijnt eiken Yrijdag. AbüöSüKientspriys per arie maanden franco per post 50 Cent. Amerika bij vooruitbetaling f 3,50 per jaar, Afzonderlijke nummers 5 €eat. UITGEVER: Advertentiën 10 cent per regel en 3/2 maal. Reclames 20 per regel. Boekaankondiging 5 Cent per regel en 4/s maal. Dienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent pei plaatsing. Glroote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaat, Advert 'Utiën worden ingewacht tot Donderdagmorgen 10 uur. -Ui© slMfefeess v«or tie liedactie bestemd, Advertenliên en vertlere Administratie franco ëoc te aendeBB aan dee» Uitgever. Dit Diimmer bestaat uit SSÈ f yin verdoezeling gevaar Men kent den strijd in 't Socia listische kamp. Hij is reeds eenige jaren een onderwerp van velerlei be sprek ing, zoowel in de Socialistische als in de burgerlijke bladenop Congressen en Afdeelingen, nationaal als internationaal. Harde woorden en strenge verwijten, nijdige moties en berispende resoluties zijn een en an dermaal, hier en elders 't uitvloeisel geweest van den verschillenden geest, die door dién strijd wordt geopen baard, en vóór of tegen welken die geest ijvert. 't Is het revisionisme. Zeer juist door Gorter aldus om schreven«Het revisionisme is een internationaal verschijnsel. Niet in alle maar in vele landen zijn en komen sociaal-democraten, die in een blij vend langdurig verbond met burger lijke partijen, in een deelneming in ministeries, in een door dik en dun steunen daarvan, meer heil qaan zien dan in de oude taktiek van propa ganda en organisatie tot onverzoen- lijken klassenstrijd met hoogstens een voorbijgaand tijdelijk verbond, afwij zing van alle verantwoordelijkheid voor 't gouvernement, en vrije critiek op alle partijen. Het komt in vele landen voor, hier sterker, daar zwakker, hier verkapt onder theoretische taal, daar openlijk. Het vindt zijn oorsprong in de on ontwikkelde kracht van 't proletari aat, in 't bestaanvan klein-burger- lijke, aan 't groot-kapitaal, vooral aan de geldmacht vijandelijke ele- Een verhaal uit de Amerilcaansche omwenteling. 8) Hoofdstuk IV. (Slot) Daar vloog de deur open. Als een zuil van marmer, zoo onbeweeglijk en bleek van schrik stond vrouw Palmer daar, toen hare oogen zich richten op het gelaat van haar zoon en hare ooren zijne stem ver namen. Hij stapte over den dorpel, gevolgd door Bertha, en stond voor zijn moeder, die hem beide armen toestak. Maar voor zij hem aan het hart kon drukken zonk zij reeds machteloos ineen. Haar zoon dien zij dood waande, scheen weder levend geworden. Haar kind als uit de kaken des doods terug. Arme moeder Deze onverwachte vreugde was te groot voor haar. Zij kon het niet dragen. Hoofdstuk V. Wel moedertje, nu hebt ge wel iemand noodig om u te helpen, nu Bertha ge trouwd is, en voor haar eigen huishouden moet zorgen. Zoo 'sprak Palmer tot zijn v.ouw in oe boerderij op een namiddag in menten onder de bour-geois, in 't tot op zekere hoogte opgevoerd zijn 'van den klassenstrijd, waarin 't pro letariaat reeds te sterk om neerge slagen te worden, maar nog te zwak is om te overwinnen. Het revisionisme. En Gorter vervolgtAls de naam revisionisme onduidelijk is, en als zijn internationale toepassing verwarring sticht, dan ligt dit niet aan den naam, maar aan de richting. De richting wil naar 't oogenblik handelen, in ieder land. Nu eens revolutionair, dan weer radicaal, nu eens socialistisch, dan weer liberaal enz. Nadat de wind van 't oogenblik waait. De richting, en de naam van die richting kan dus ook onmogelijk duidelijk zijn/ zelfs niet in één land. Bernstein noch Jau- res zijn eriu geslaagd practised of theoretisch een bepaalden weg aan te wijzen, dien zij blijvend willen be wandelen. Zij kritiseeren Marx een beetje, maar een vaste lijn voor tien politieken strijd van 't proietoriaat geven ze niet aan. In vele landen bestaat 't revisio nisme. In alle, waar 't bestaat, anders. Maar de algemeene tendenz van 't revisionisme in ieder land, in de praktijk is dezelfde. Het revisionisme, dat tot daden komt, en daarnaar streeft 'tmoet ten slotte en in bepaalde omstandigheden overal dezelfden weg volgenhet moet overal duurzame verbonden met radicalen of liberalen sluiten, het moet verantwoordelijkheid van gouvernementsdaden op zich nemen, het moet gaan deelnemen in ministeries. Dat is de noodzakelijke konsekwensie van de richting. Want 't proletariaat kan maar op twee manieren verbetering krijgen óf door zelfstandig optreden, dus sociaal-de mocratisch, óf door samensmelting met een burgerlijke, radicale partij. Zoodra nu de revisionisten aan 't eerste wanhopen, moeten zij tot het tweede komen. Maar dan ook komen ze van zelf tot medeverantwoorde lijkheid in regeering en regeerihgs- aangelegenheden. Zoo, als we even aanhaalden, wordt door Gorter, een socialistisch voor man 't revisionisme in oorsprong en gevolgen geteekend. En we hebben er eertijds reeds op gewezen, dat de doofpot politiek op 't Congres gebruikt is, om Jaures's daden niet al te zeer in het donker ste licht te plaatsen. Terecht, zegt dan ook Gorter Moeten wij bij zulk een belangrijke beweging als het re visionisme, tegenover de arbeidende klasse klaar zijn of niet? En hij ant woordt op zijn eigen vraag, wat ook wij zouden antwoordenMij dunkt in onklaarheid, in verdoezeling en uitstel ligt hier het grootste gevaar. Volkomen waar. Wanneer op de Congressen, van welke richting ook, niet duidelijk en klaar wordt uiteen gezet, en op den voorgrond geplaatst, wat gedaan en gelaten mug worden, Aanleveren zulke en hem onbekwaam maken om met volle ambitie zich in dagen van nood aan de partij te geven. In verdoezeling is gevaar voor elke partij. Laat ons dus toezien,dat en bij principieele en bij tactische beginselen, steeds precies gezegd wordt waar het op dat oogenblik opstaat. Dat geeft moed en lust en kracht. En laat er geen vrees zijn voor ver wijdering, als die noodzakelijk is geen schuchterheid om te scheuren, als bijeenhouden op den duur het partij leven zal schaden en aan de beginse len atbreuk zal doen. In verdoezeling is, zeer zeker, groot gevaar. En het revisionisme is voor ons een verschijnsel, dat ons wijst op een afdalen van het stanpunt, eenmaal door de partij ingenomen. Samenwer king met burgerlijke partijen lijkt ons voor den Socialist en zijnbeginse len aBergevaarlijkst. Voor zijn invloed en macht gevaarlijkalthans in de verdere toekomst. verdoezelen, die tot verzwakking vergaderingen, die uitstellen, de stof van de organisatie. leder lid eener organisatie, en niet het minst de werkman, de proleta riër, die zich aan tactische vragen niet weinig gelegen iaat, maar veel meer op het principieele in den strijd let en daarnaar zijn handelingen bepaalt, heeft behoefte aan duidelijkheid en klaarheid in het partijleven hij moet weten, waarom een Jaures b v. door zijn taktiek afkeuring verdient, en dat moet hem, als hij het niet weet, door een krachtige motie aan het verstand worden gebracht Maar een schipperen en laveeren, zal op den langen duur hem wanke lend maken, zijn geestdrift temperen Kort en duidelijk. In 'tVolk van 2 Sept. lezen we: WAAROM WIJ ER ZIJN. »Het Centrum toonde zich nieuvvs- »gierig naar de beteekenis van de «woorden wij sociaal-democraten «zijn er, en er wordt algemeen ge- «voeld, dat wij er zijn En nu, na «ernstig pogen 't Centrum deoplei- «ding van 't raadsel niet heeft ge- «vonden, willen wij 'teen eindje op «weg brengen. Wij zijn er als politieke organisa- «tie voor t arbeidersbelang, die vast «besloten is om aan 't Centrum en «zijn vrienden de politieke macht «uit handen te nemen. »Wij zijn er om Kapitalistisehe «leugens te ontmaskeren. Wij zijn er om aan te toonen, «dat de Kerk den Mammon dient. Wij zijn er om heel wat meer «goede redenen, maar aan deze heeft »'t Centrum voorloopig genoeg. Het zal 't Centrum gaan als ons denken om 'tfeit van 1903. En dan zou 't zeker erbij zetten «Wij zijn er als Socialisten om «met Anarchisten aanslagen te sme- «den tegen Wet en Recht. «Wij zijn er om de orde der «maatschappij te verstoren en dui- «zenden gezinnen tot slachtoffers te «maken. «Wij zijn er, om bij 't gedruis van «dikke woorden, onze brutale daden «den schijn van recht te geven. Ja, de Socialisten zijn er, maar wat voor goeds hebben ze voor Volk en Vaderland gewrocht? Be ongeloovige pers. De heer C. T. Bleyenbergh, hoog leeraar aan het seminarie Ypelaar te Ginneken, sprak op den Bredaschen Katholiekendag over «de Pers«. Niet alleen de socialistische pers wees spreker aan als een gevaar, maar heel de vrijzinnige pers, die uit de beginselen der revolutie leeft En mogen zij nog ietwat terugschrik ken voor de dreigende gevolgen moge de vrees voor den geldbuidel hare stem nog wat smoren, moge zij voor de we reldlijke overheid in wie zij helaas haar krachtigste mèdehelpers vindt nog eerbied afdwingen de revolutionaire logica breekt weldra door de zwakke heining van het eigenbelang. Bij haar is het geloof vervangen door de natuurwet, verklaard en toegepast in verleidelijke feuilletons en liefderomans, in vieze pamfletten en brochuren, in zielendoodende prenten en platen in één woord, in houderden en duizenden ver pestende persproducten, die 'men ont moet in de weelderige salons der rijken en het schamele woonvertrek der armen, op eenzame wandelwegen en in de drukke de maand Augustus. Hij was haar opzet telijk gevolgd om een en ander met haar te overleggen. Terwijl Palmer en zijn vrouw alzoo be daard met elkander stonden te praten, kwam Gerard naar binnen door de keuken met een zweep in de hand. Zijn gelaat was door de zon geheel verbruind. Zijn soldatenrok had hij verwisseld met een boerebuis, en op zijn hootd had hij een stroohoed. Zoudt ge mij misschien even kunnen hel pen om dat koren te lossen vader riep hij, toen hij den ouden man in de boer derij zag, en zou zonder het antwoord af te wachten weer naar buiten zijn gegaan maar een donkere blos kleurde eens klaps zijn wangen, want ginds, in de leu ningstoel zijner moeder bij de vuurplaat zat een jong meisje. Haar gelaat was vriendelijk, en de uitdrukking daarvan deed duidelijk uitkomen dat zij nog weinig ver driet had geleden. Ernstig zag zij den jongeling aanter nauwernood kon zij eenige ontroering ver bergen. Verlangt gij mijne moeder te spreken F vroeg Gerard. Ik heb haar zoo juist ont- moeL antwoordde het meisje, En hem nog scherper in de oogen ziende vervolgde zij, terwijl zij hem beide handen toereikte. Maar kent gij mij dan niet meer Een nog hoogere blos kleurde het ge laat van den jongeling. Hij wist niet of hij zijne oogen wel vertrouwen kon. Nu her innerde hij zich dien avond toen hij gewond en afgemat aan de beek een meisje had ontmoet, en dien morgen toen hij van haar scheiden moest, en haar tot aandenken dat medaillon had geschonken. Aony riep hij in verrukking uit. En hij omarmde het kleine meisje evenals hij op dien morgen had gedaan. Hoe ter wereld zijt gij toch hier gekomen, mijn kind Zij vertelde hem met tranen in de oogen, hoe zij geheel alleen was, want haar tante Neeltje was naar haar vader en moeder gegaan. Het \orige jaar zou zij den geheelen winter alleen gebleven zijn, maar zij had toen maar verzocht naar de buren te mo gen gaan, om dat zij het zoo alleen in de wildernis niet aantrekkelijk vond. Maar daar gevoelde ik mij, zoo ging zij voort, in het geheel niet gelukkig. Eens op een nacht toen ik wakker werd en naar de sterren keek dacht ik Zou er dan op de gansche wereld niemand zijn die mij lief heeft. Vader en moeder laten mij alleen, en nu is tante ook weg gegaan. Weken zijn reeds verloopen, en nog keert zij niet terug. En de menschen hier zijn wel goed maar zouden mij toch gaarne zien vertrekken. Toen kwam mij uw beeld voor den geest en ik herinnerde mij al wat u mij verteld heb van uw moeder en uw zuster Bertha. En ik nam mij voor heimelijk te ver trekken en te beproeven om bij uw moeder in dienst te komen. Vader had mij geld genoeg gelaten voor de reiskosten. Eu zoo ben ik eindelijk hier aangekomen. Waarlijk, gij zijt een knap meisje met veel moed. Menigeen zou zulk een afstand in oorlogstijd niet aandurven, en dat met zulk een vroolijk gezicht. Anny sloeg de oogen neder. Zij her vatte in kinderlijke onschuld Ik dacht niet u hier te vinden, want ik veronderstelde dat gij weder naar het leger waart gegaan. Evenwel vertrouwde ik dat men mij om uwent wil wel zou innemen. Arm land sprak Gerard. Het kan van zijn weerbare mannen niet een missen. Ik gevoel mij echter om verschillende redenen verplicht thuis te blijven ofschoon mijn hart in het leger is, dat begrijpt ge wel. Wat moet dat beduiden Gerard Zoo klonk het eensklaps achter hen. Het was de stem van vader Palmer, die met zijne vrouw in de keuken kwam, en daar, tot hunne niet geringe verbazing het meisje nevens Gerard zag staan, terwijl hij zijn arm vertrouwelijk om haar middel had ge slagen. Gerard zag om en leidde Anny aanstonds naar zijn ouders. Ziet, sprakhij dit is het kleine Engelsche meisje, waaraan ik mijn leven te danken heb. Vader, moe der gij moet haar opnemen en haar als kind liefhebben, ter herinnering aan allés wat met mij is gebeurd. En onder tranen hoorde Anny de blijde toestemming van Palmer en zijn vrouw. Meer dan drie jaren verliepen. Anny bleef in het huis van Palmer. Zij had den leeftijd van achttien jaren bereikt toen de oorlog ten einde was. Het Engelsche gou vernement erkende de onaxhankelijkheid der Vereenigde Staten. Er was blijdschap in het gansche land. Ieder juichtte en dankte, nu na een nacht van kommer en zorgen dc morgen eener betere toekomst was aange broken. Doch in het huisgezin van Palmer was dubbele vreugde. In dienzelfden tijd trouwde Gerard Pal mer met Anny. Het gebed van den grijzen prediker die eeDS de woning was binnen getreden om de troostelooze ouders een bemoedigend woord toe te spreken en thans dit huwelijk mocht inzegenen, werd verhoord. Anny bleef jaren lang Gerards teerge liefde vrouw. Zij was de deelgenoote zijner blijdschap, zijn steun in tegenspoed, en de trouwe moeder zijner kindereu. R. Th. K.

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1904 | | pagina 1