voor de Kuidholland§clie en %eenw§clie Eilanden
TWEE BLADEN.
Vrijdag If Februari 1904.
Achttien
Orgaan
Antirevolutionair
IN HOC SIGN O VINCES
T. BOEKHOVEN.
Tweede Blad.
Deze Courant verschijnt eiken Vrijdag.
Abonnementsprijs per drie maanden franco per post 50 Cent.
Amerika bij vooruitbetaling f 3,50 per jaar.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
Alle bukken wow tie Medaefle besfemö, Ailvertenlleis eir§ verdere Administratie franco toe te aendea aan den Uitgever.
Zij die zich
nu abonnee-
ren ontvan
gen de nog in deze maand
verschijnende nummers
gratis.
Strafbedreiging tegen de
revolutie.
Propaganda-blaadjes
Arrogant.
flJclil vaardig oordeelen.
Nog eensTheorie en Beweging.
Christelijk en natuurlijk leven.
De hegemonie in t Oosten.
Tuin- en Landbouw.
UITGEVER:
EL2Ï> iJ M
Advertentiën 10 cent per regel en 3/2 maal. Reclames 20 per regel.
Boekaankondiging 5 Cent per regel en maal.
1 Bienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent pei plaatsing,
i Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte dia zij beslaat
i Advert ntiën worden ingewacht tot Donderdagmorgen 10 uur.
Dit nummer bestaat uit
Dat er groote ruimte wordt toege
meten aan de vrijheid der uiting van
gedachten in woord en schrift en beeld,
is naar het hart van alle echte libe
ralen en derhalve ook naar den zin
en het bedoelen der antirevolutionai
ren.
Wel zijn de laatstgenoemden vaak
wegens hun godsdienst door deszelfs
tegenstanders tegenover de ontwikkel
den geplaatst; maar zij zochten juist
onder den invloed van het hoogere
helderder licht, dat zij genoten, eene
veel rijkere ontwikkeling, en schroom
den dies niet de verkondiging en
toetsing van andere meeningen, hoe
nieuw en ongewoon ook.
Toch zijn er grenzen, en moeten de
bevoegde machten dit ook nu en dan
metterdaad aan de schuldigen foonen.
Immers alle gezag gaat uit van
bepaalde begrippen, en die begrippen
zijn in de wet met woorden omschre
ven
Bij gevolg kan het zeggen der revo
lutionair gezinden, dat zij onder die
woorden vlak het tegenovergestelde
verstaan als de wetgever, hen niet
altijd redden want dan zou eenvoudig
alle gezag voor den grond liggen.
In de Staten-Generaal zijn derede-
naars geheel vrij in hunne uitlatingen
omtrent het in behandeling zijnde
onderwerp. Maar als zij straattaai gaan
bezigen, dan klopt de Voorzitter hen af.
De man, die ondanks de waarschu
wing der politie, in een winkel te
Dordt de bekende goddelooze plaat
tegen de «stakingswetten« uitgestald
hield, is nu eindelijk tot 10 gulden
boete of vijf dagen gevangenisstraf
veroordeeld, omdat hij te ver ging.
En zoo ook dunkt het ons volkomen
gerechtvaardigd, dat de officier van
justitie te Alkmaar ontneming der
rechtspersoonlijkheid heeft geëischt
van den bond der Marinematrozen,
omdat er in zijn orgaan, i>het Anker
is opgeruid lot weigering van den bij
de wet geëischten dienst, niettegen
staande zijn statuten (op grond van
welke hij erkend is,) vaststelden, dat
alleen met «gepaste en wettige midde
len» de behartiging van het marine
personeel zoude nagestreefd worden.
Natuurlijk staat er in ohet Ankera
niet met twee regelsgij matrozen,
als men u oproept om met gewéld
van wapenen de burgerrust te helpen
herstellen, moet dit weigeren.
Maar door meerderen omhaal van
■woorden staat hetzelfde voor ieder die
lezen kan, er nog veel klaarder.
In het nr. van 31 Jan. 1903 wordt
nl. geklaagddat allen, die tot de mili
taire macht behooren, dus ook de
mariniers, geroepen kunnen worden
om hun burger-strijdmakkers te
«weerstaan in hun streven naar lots
verbetering, om de «onderkruipers de
hand boven het hoofd te houden«,
en om «genoegen te doen aan de
werkgevers, die ook hen, mariniers,
later zullen uitmergelen. Geklaagd, dat
zij niet onzijdig kunnen blijven. En
in overweging gegeven, wat zij te doen
hebben in kritieke oogenblikken, als
zij staan tusschen het militair bevel
èn de arme, tot beneden de slavernij
verdrukte sociale medestrijders met
hunne gezinnen.
Waar nu de wet op de bonden en
vereenigingen, van 1855, trouw aan
de statuten vordert als voorwaarde
voor liet behoud der erkenning in
rechten, is het toch wel daghelder,
dat bedoelde matrozenbond zijn recht
heeft verbeurd.
Opruien tot plichtsverzaking kan
nooit een «wettig en gepast« middel
zijn. En daarom is het wel zeer noodig,
dat het zwaard der overheid, tot
ontnuchtering zich laat gelden bij zulk
eene ordeverstorende actie.
Met nadruk vestigen wij de aan
dacht op de »propaganda-blaadjes,«
die vanwege den Bond van antirevo
lutionaire propaganda-clubs sedert
een paar weken worden uitgegeven.
Uit den aard der zaak bedoelen zij
in bondigen, helderen, snel bevatte
lijken stijl de hoofdbegrippen der
hedendaagsche politiek toe te lichten
en ook aan te toonen waar het om
gaat in den socialen strijd.
Kiesvereenigingen en propaganda-
gezelschappen moeten hiermede hun
voordeel doen. Een honderdtal ex.
kost slechts f2,509 ex. f 8,enz.
Adres »Vada« te Wageningen.
Dé heer P. Brouwer scheef No. 1
over «het gezag en de partijen der
revolutie«. Het zet uiteen, hoe het
daadwerkelijk erkennen van den al-
machtigen Schepper des hemels en
der aarde een geheel anderen kijk
geelt op het gezag der aardsche re
geering het zet óók uiteen hoe de
verschillende revolutionaire partijen
door haar loochening van de majes
teit Gods den eerbied voor liet gezag
verzwakt hebben, en wat daar nog
verder van te wachten is.
Het 2e No. geschreven door den
heer Ds. C. W. J. van Lummel gaat
over «den klassenstrijd en het chris
tendom. Het maakt duidelijk, dat de
velerlei tegenstellingen in het men-
schelijk leven en de uiteenloopende
belangen der menschen geenblijven-
den strijd tusschen bepaalde klassen
.of standen behoeft te verwekken, en
dat er evenzeer gemeenschap als ver
schil van belangen is tusschen hen,
die van den kant der socialisten als
onverzoenlijk tegenover elkaar wor
den gesteld.
Of, met andere woorden, dit tweede
blaadje schetst de sociale leer des
Bijbels tegenover de leer van Marx
het Evangelie der verzoening tegen
over den haat van het zondige men-
schenharthet aansturen op vrede
door rechtsherstel tegenover het ver
plaatsen van onrecht en het willen
genezen doror vernietigen.
Stuitend aanmatigend is het Week
blad van het Bechta in zijn bewering,
dat de rechtspraak in gevaar zal ko
men als op voet van gelijkheid ook
die rechters benoembaar zijn, welke
aan eene bijzondere universiteit pro
moveerden.
Waarom, zal men vragen.
Aan de openbare universiteit be
staat wrijving van gedachten, uitwis
seling van meeningen, zegt de redac
tie, daar wordt geleerd ook te waar-
deeren hetgeen van de eigen overtui
ging afwijkt, daan leert men onbevan
gen oordeelen, daar leert men door
dringen in hetgeen de maatschappij
beweegt, daar krijgt men naar alle
kanten een ruimen blik.
Welk eene belachelijke pretentie.
Zijn de boeken dan niet uit te wisse
len
De redactie is er zich ook blijk
baar in 't minst niet van bewust, dat
eene zekere »bevangenheid« van een
mensch reeds terstond bij zijne ge
boorte begint.
Ook wordt hier ontkend, dat de
studenten aan de vrije universiteit
de maatschappelijke verschijnselen ge
noeg onderzoeken. Maar wat is dat
anders dan het uitbannen van het
christelijke onderzoek bij het licht des
Bijbels Het is toch juist dat licht,
hetwelk in staat stelt met dit onder
zoek veel sneller te vorderen dan met
eene wijsbegeerte, zonder eenig fun
dament.
Maar juist die vaste basis verwerpt
het Weekblad van het reek fHet acht
de «voorkoming van twijlel een na
deel voor den toekomstigen magi
straat.»
Wel zoo! Wij dachten, dat het juist
noodig was voor een rechter, dat hij
bij zijne rechtspraak steeds van vaste
beginselen, vaste grondsovertuigingen
uitging, en dat hij anders allicht piet
de overtreders en misdadigers als op
de baren der zee ging meewiegelen.
Men wil echter wat zeggen van li
beralistische zijde. Men is zelf op on-
geloovig standpunt hekrompen, ex
clusief, en gunt denchristelijken rechts
geleerden geen gelijkheid van positie.
Bij het te wachten Kamerdebat zal
de zaak nog wel eens nader toege
licht worden
De Vaderlandsche historie wijst aan,
dat er in ons volk sedert eeuwen iets
gezeten heeft van zich bijzonder druk
te willen maken met bijzaken en be
trekkelijke kleinigheden ook in zeer
critieke tijdsgewrichten
En dat schijnt er nog lang niet uit
te zijn; getuige de vele woorden die
er gewisseld zijn over het al of niet
mogen bijwonen vau een hofbal door
christelijke ministers.
Welke Excelenties daaraan nu on
langs een of meermalen deelnamen
weten wij heusch niet, en onderzoeken
wij niet. In elk geval dit durven
wij wel verzekeren zal de Premier
er geen werkzaam aandeel in genomen
hebben.
Maar zelfs al ware dit zoo, dan zijn
de politieke partijgenooten derregee-
ring«jiog lang niet geroepen om daar
de vierschaar over te spannen. Zij
missen daarvoor bovendien de noodige
gegevens. Aanleiding, vorm van deel
neming, verband van omstandigheden,
inwendige beweegredenen enz. zijn
hun onbekend.
Ook het zeggen, dat de h.li. Groen
en Elout of "andere groote mannen
uit vroegeren tijd hetzelfde niet zouden
gedaan hebben in gelijke omstandig
heden, is uit de lucht gegrepen. Het
tegen-voorbeeld van Marnix spreekt
ook afdoende.
Evenmin als bv. de Nederlander
die ook tegen zulk een noodige drukte
protesteert willen wij het pleit
opnemen voor soortgelijke feestelijk
heden als de hofbals. Maar wel willen
wij zeggen, dat het ons meermalen is
apgevallen, dat de meer oppervlakkige
christenen zich het meest met eens
anders doen bemoeien, en dat de
zulken, die het leven dieper toonen
op te vatten, en zelve in niets te beris
pen zijn, veel voorzichtiger, en met
veel meer teederheid over anderen
spreken.
Dat de tegenpartijen groeien in die
uitmeting van particuliere voorvallen
in het leven onzer ministers, is ver
klaarbaar want zoo geraken de hoofd
zaken op den achtergrond. Maar wie
den ernst onzes tijds beseffen, moeten
zulk eene beuzelarij van zich afweren.
Ook over Dr. Kuyper's reis naar
België zijn geheel onnoodig stofwolken
opgejaagd.
We merkten kortgeleden op, dat de
lieer Troelstra eene nieuwe theorie had
op den voorgrond geschoven, 11,1. dat niet
de oude theorie leidstar moest zijn
voor 't partijleven, bij de propaganda,
maar de feiten. En 'we achtten dit voor
de Socialisten een gevaarlijken weg; om
dat, laat men de theorie wegschuilen,
achter de wolken van feiten en maatschappe
lijke leiensopenbariugen, men geen vast
lichtpunt meer heeft, dat al 't polititiek
optreden, zijn tactiek en propaganda belicht
dat men dan een gewoon burgelijke partij
wordt, die hervormend optreedt, zonder
tegen andere partijen, zooals nu, vierkant
front te maken.
Dat onze conclusie juist is, wordt in
't Volk van 13 Eebr. door een Soc. schrij
ver, die ook op froelstra's woorden ciptie
maakte, duidelijk gezegd. 11 ij schiijft:
I11 verband met't bovenstaande moet
m.i. ook Troelstra's stelling gedeeltelijk
teruggewezen worden, dat als de theorie
werd vernietigd, de feiten, die zij ver
klaren wil, even goed blijven bestaan
en de beweging met baar oorzaak niet
vernietigd zou worden.
En dan vervolgt de opponent
Ztker, een beweging zal er blijven.
De vraag is maarwat voor een be
weging Niet meer de sociaal demo
cratische beweging van thans. Een
socialistische beweging zou nog wel
overblijven, maar onzeker en weifelend
van karakter, zonder scherpe grenzen
ten opzichte van andere partijen en tegen
wetenschappelijke critiek niet voldoende
bestand.
Ja, zoo is 't.
Zoodra een partij haar hypothesen, haar
grondstellingen, baar grondgedachten, haar
axioma's, waaruit ze de levensbeweging
van Staat en Maatschappij de openbaring
van hun rechtswezen put en verklaart, los
laat, dan ^loopt zij gevaar te verworden
en geënt wordt ze op een anderen stam,
wiens levenselement niet was en is in de
aarde, waarin de oude theorieën welig
opbloeiden.
Wil dat nu zeggen, dat een partij haar
program nooit moet herzien. In geen ge
val. Een partij is een organisme, geen
mechanismeen omdat 't een organisme
is, leeft zeen versteent ze niet; daarom
ligt 't op haar weg bij veranderde tijds
omstandigheden, niet haar grondbegin
selen, maar de toepassing dier beginselen
op 't werkelijke leven, te wijzigen te
wijzigen zoo, dat die toepassingovereen
komstig den gewijzigden volkstoestand,
een vorm. ontvangt, die aan den eiscli der
altijd beleden beginselen, volkomen vol
doet.
Maar natuurlijk, "t moet daarmee ook
al weer niet gaan, als 't in LSI5 dsn
kooper overkwam, die in. den Haag
bij een uitgever kwam om de Consti
tutie van 1798. '/Ik handel niet in con
stituties/-, was 't antwoord.
Zoo moeten de beginselprograms ook
niet versjacherd worden. Dan komt er
onvastheid, die den dood werkt.
Onze tegenstanders hebben nog al eens
de vraag op de lippen wat is er nu toch
christelijks in dit Ministerie en zijn wetten.
Uit die vraag spreekt onbekendheid met
onze beginselenspreekt 't besef, dat zij
't Christendom als iets aparts beschouwen
als een soort stofgoud op de vleugelen
van den politieken vlinder neergelegd
als een satijnen kleed, dat 't dorre lichaam
van wetsartikelen en bepalingen dekt.
Zij beschouwen 't christendom als een
beginsel, dat boven 't natuurlijk leven,
naast 't natuurlijk» leven, leeft.
't Is niet zoo.
't Christelijk leven staat noch bonen,
noch naast 't natuurlijk leven.
Maar helaas! Ine is 't fijne goud ver
donkerd.
Sinds den val van Adam is 't rad onzer
geboorte van zijn Goddelijken spil losge-
glipten nu, ja, daarom is thans 't
Christelijk leven 't natuurlijk leven niet
meer't is nu menigmaal een ander leven
uit gansch verkeerde bron ontspringend.
En dit is nu de werking van de Overheid,
dat 't natuurlijk leven weer zooveel mo
gelijk hersteld woide in de gaafheid en
zuiverheid, die 't oorspronkelijk had.
Christelijk en natuurlijk leven moeten
weer, als tweelingstroomen, wat ze nu zijn,
in een vloeien tot één heldere rivier, die
de bedding des levens verdiept.
De eene kolussus tegenover de andere.
Rusland uitwiens historieblaan de eeuwen
haar sprake laten uitgaanvol massieve
krachtlangzaam als 't ijs der toendra's bre
kend bij de koestering den hoogere Wes-
tersche cultelog loerend, als de beren
van den Oeral, over 't Westelijk Europa
met wier, 't vrede zoekt voor allen, eti
onder wiens toelating 't een vrij volk als
de Pinnen tyraniseert, als waren ze voor
Siberies mijnwerken geboren. Partriarchaal,
conservatief, in merg en been, duldt
't geen vrijheid dan de /-Russische/- die van
slavernij slechts in den naam verschilt.
Daartegenover Japanbadend in wes»
terschen glanswesiersche maniereu en
zedeD, westerscbe industrie, machinevvezen,
e koopmanschap inlevend in westerscbe
gedachten en naar nestersche practijk
zoekend vooruitgang van Yolk en Vader
land slim als de Chinees, Ijverig als de
Amerikaan, heeft 't in weinig jaren ge
leerd intensieve macht te oefenen in 't
Oosten. Omringd door twee zulke volken
van willen en kunnen werd 'taangespoord
tot uitbreiding van zijn liandelsfeer door
westerscbe concurrentie geprikkeld tot on
metelijk industrieëel krachtsbetoon en vei -
plichte uitzetting der grenzen.
Het Oosten nadert het Westen. Het Gele
Ras 't Blanke, 't Heidendom dringt naar
de plaats van 't Christendom. Wie zal in
't Oosten triumfeeren
WAT ZEGT GE DAARVAN?
In een der laatste nummers van 't nFriesche
Weekblad» komen een aantal cijfers voor,
welke betrekking hebben op de melkopbrengst
van een viertal beslagen vee. Ik kan den lust
niet bedwingen daarvan eenige over te nemen.
Van de 21 koe en uit den veestapel van
den heer D. J. de Jong te Idaard waren er 7
in 1900 geboren. De melkopbrengsten van
dit zevental bedroeg: 2258 KG. 2816,50 KG.
3109 KG.; 3923 KG. 53623 KG.4526,50 KG.
en 4969 25 KG.
De meening, dat met een groote opbrengst
een laag gehalte hand aan hand gaat werd
door de desbetreffende onderzoekingen gelo
genstraft. De melk van de koe, die de groot»
