I
Vrijdag 3 Mei 1895.
Tiende Jaargang No. 497.
Antirevolutionair
Orgaan
IN HOC SIGNO VINCES
T.BOEKH OVEN.
De Magazijnen van J. Hoevenaars van Li+h Rotterdam Hoofdadres Binnenrotte 137 Schoenmagazijn
FEUILLETON.
7'
1 A
rij is te ^oiase rj
sa ^antasfcl
Won cari,J
«lossicea* ej
en kwaliteiteuf
'r?riWle PnJ2eo'|
H DAM.
J R
Hollevoetsluis
v-iV5 Ul,r (3)
jaiddolharnis
wn Vlaardingen
de eerste postboot van
u«f van Rotterdam
erdamseiie tijd
rfiïïêA
Rotterdam,
Abonnementsprijs per drie maanden franco per post 50 Cent.
Amerika bij vooruitbetaling f 3,50 per jaar.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
Alle stukken voor «Ie Itedactie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie franco foe Ie zenden aan den Uitgever.
liet besluit van het Provinciaal
Comité in Zuid-Holland drukt vrij
wel de algemeen heerschende opinie
uit, omtrent de verkiezingen voor de
Provinciale Staten.
In elk district kan gehandeld naar
omstandigheden.
Een besluit, dat natuurlijk g en
precedent vormt voor volgende ver
kiezingen.
Dan toch zou alle band verbroken
zijn, en kón er dan nog sprake zijn
van politiek, deze zou dau zekei veel
overeenkomst hebben met iets wat
men wel eens noemt „de politiek
van de vrije hand."
Zoo is het dan ook trouwens niet
bedoeld.
Juist omdat er voor deze verkie
zingen geen algemeene gedragslijn
bestaat, waarop men met andere par
tijen zou kunnen combineeren, om
iets tot ,stand te brengen, werd er
besloten ditmaal zöó en niets anders
te handelen.
Yandaar dat men in Botterdam
b. v., zonder de vlag op te bergen,
het kruit droog zal houden tot nader
orde.
Niet uit laauwheid of onbeslist
heid, uit matheid of moedeloosheid,
maar veeleer om verflauwing der gren
zen te voorkomen.
In districten, waar dit gevaar nu
niet dreigt, behoeft men zich voor
deze klip natuurlijk niet te wachten
en kan men, als men er lust in heeft,
zyn hart nog eens ophalen aan den
strijd bij de provinciale stembus.
Doch dan eindige men ook niet
met het [stellen van candidaten en het
verzenden van een strooibiljet.
Heeft men eenmaal besloten in
den strijd te gaan, dan dunkt ons,
is het eisch en plicht voor allengoed
gewapend in het volle vuur te gaan.
Dan moet het blijken, dan de strijd
de moeite waard was.
Uw candidaten moeten dan geen
„water-en-melk" mannen zijn, maar
mannen, die van alle zijden bekeken
kunnen worden.
Mannen, die zeggen wat ze zijn,
en zijn wat ze zeggen.
Geen mannen, die op een afstand
blijven, als het leger optrekt.
Geen hospitaalsoldaten maar kloe
ke fiere anti-revolutionairen.
Doch men zij dan ook hierbij be
dacht niet alles, niet bet onderste
uit de kan te willen.
Samenwerking, zonder prijsgeving
van het beginsel, kan de victorie be
vorderlijk zijn.
Iets wat niet te versmaden is in
districten, waar men met de hulp
van anderen kans van slagen heeft.
Werkt men hard, dan weet men nog
niet hoe aardig een stuivertje rol
len kan.
Bij goede organisatie en bearbei
ding van het district jjis het volstrekt
niet onmogelijk de mannen van de
Loge te toonen, dat de meerderheid
der kiezers eerlijkheid en waarheid
liefheeft, en nu dat domineetje spe
len bij de politieke stembus eens voor
goed een afstraffing geeft. (Vbl.)
Op den blooten klank afgaande
wordt levensverzekering door vele
Christenen als iets zondigs aange
merkt, omdat men het opvat als zou
men door deelneming zijn leien wil
len verzekeren. Zoo dit de rechte
uitlegging ware, dan zou deelneming
niet alleen iets zondigs, maar zelf'
eene groote dwaasheid zijn, daar het
den mensch gezet is eenmaal testerven.
Het is echter jaist jiet tegendeel. De
levens verzekering neemt als vaststaan
de aan, dat \vj allen zullen sterven
maar g At gelegenheid om de treurige
gevolgen, die de meeste sterfgevallen
voor de nagelaten betrekkingen heb
ben, zooveel mogelijk te verminderen.
Een huisvader, die voor vrouw en
kinderen het brood verdient, doch
niet zooveel bezit of over kan leggen
dat vrouw en kinderen na zijn ver
scheiden zonder ondersteuning van
de diaconie of de publieke liefda
digheid zouden kunnen leven, kan,
door deelneming in eene soliede le
vensverzekeringsmaatschappij, zorgen
dat zijne na te laten betrekkingen
niet geheel broodeloos zijn, daar zij
alsdan de verzekerde som ontvangen
waarmede zij dikwijls eene kleine
nering kunnen beginnen waardoor zij
in staat zijn om eigen brood te ver
dienen.
Wel bezien is het eene spaarkas,
waarin men wekelijks, maandelijks of
jaarlijks een klein gedeelte van zijn
inkomen stort, dat bij den dood wordt
uitgekeerd aan de naaste betrekkingen.
Wanneer men dit als in strijd met
Gods Woord beschouwt, dan zou het
ook den christen niet geoorloofd zijn,
om iets van zijn inkomen over te leg
gen, maar zou men alles moeten
verteeren. Gods Woord leert ons ech
ter in 2 Cor. 12 14c „dat de kin
deren geen schatten moeten verga
deren voor de ouders, maar wel de
ouders voor de kinderen."
Zelf een „spaarpot" te houden om
daarin wekelijks wat af te zonderen,
geregeld iets in de spaarbank te
brengen of wel deel te nemen in eene
levensverzekering is wel bezien pre
cies hetzelfde. Is het laatste onge
oorloofd en zondig als in strijd met
Gods Woord, dan ook de spaarpot
en de spaarbank. De verzekering heeft
dit echter voor, „dat men van het be
spaarde niets afnemen kan, wat in
tjdelyken nood al licht gedaan wordt.
Ook dat men door algemeene deel
neming meer kan ontvangen dan
men zelf heeft gestort.
Wie op betrekkelijk jeugdigen leef
tijd sterft, heeft nog weinig gestort,
en toch krijgen de nagelaten betrek
kingen hetzelfde als van iemand, die
het voorrecht heeft oud te worden
en daardoor meer heeft betaald. De
langst levenden dragen dus ook iets
bij voor de vroeg gestorvenen, wat
niet onbillijk is.
Het eenige bezwaar, dat men aan
zou kunnen voeren is dat er Maat
schappijen zijn geweest, die niet
uitbetaalden omdat zij niet solied
waren. Voor hen, die geen ander
bezwaar hebben kunnen wij de
Amsterdamsche Maatschappij van
M E C O JU! Vtt e S E M T.
„Gj haalt er toch altjd den bjbel bj,
dat is geen haadelsboek, wees toch wjzer.
Kunt gj er soms uit leeren het huis
houden te doen
Binnenrotte 50 en 2e Lombardstraat 45 ScBlOCnJahrick en Lederhandel. In alle onze magazynen zyn de pryzen aanmerkelijk vermindert.
Tooi* het publiek geopend, <Sie «lagen lot uitverkoop geregeld.
w L
A
-V» -I.
- -
Aram a°0dB^ede.
NaT.
'Xf(f)eUevoetal^
5 "ur (5)
r Stelieadam
,30 uur.
uur rail tfeIIevoetslUi3
5 uur op werkdagen
va" Heilevoetsluij
uur yah Rottj
otterdam,
sdag voorin. 5 uur.
en,
Alles
fge werkt
een der
erlangd
wijl een
randeert
sterk)
vering
stalen;
stalen
latpak
franco
A
mm as wmmMBÊBM sa hstomi mm,
Deze Courant verschijnt eiken Vrijdag.
UITGEVER:
Advertentiën van 1 5 regels 50 Cent elke regel meer 10 cent en 32 maal.
Boekaankondiging 5 Cent per regel en 4/3 maal.
Bienstaanvragen en Bienstaanbiedingen 50 Cent per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaan
Advertentiën worden ingewacht tot Donderdagmiddag 12 uur.
Provinciale Stalen*
Levensverzekering.
9) Hoofdstuk V.
„Hoor eens Willem," gaf hij ten laat
ste ernstig ten antwoord, „als ge mj
belooft, nimmer weder mj te zullen
tegenwerken of te bedillen in m jn manier
van zaken te drijven, dan wel. Willem,
jongen denk er om, nog een paar jaren
kan onze concurrent het ten hoogste vol
houden. Dan zal onze zaak weer opbloeien
en neem ik u als mjn compagnon. Dan
kunt ge een vrouw zoeken en de firma
van Meerden Zoon zal groot en beroemd
worden. Niet waar Willem," vervolgde
hij, opstaande en zjn zoon bj de hand
vattende, „niet waar Willem, gj zult mij
niet langer tegen werken, niet waar?"
De stem van den man, werd in tegen
stelling met hetgeen zj gewoonljk was,
zacht en week.
Zjjn zoon was bleek en keek ernstig.
Eenigszins gehaast gat bj tenantwoord:
„Heel graag vader, wil ik hard mede
werken, en ik twjfel niet, er zullen geen
onaangenaamheden meer oprjzen."
„Dus ge belooft me, geen aanmerkin
gen meer te zullen maken, nimmermeer?"
„Nimmer vader, zoolang mjn geweten
en mijne beginselen er niet onder lijden,"
was het besliste antwoord.
Teleurgesteld keerde zijn vader zich
om; een ruw woord, naar een vloek
zwoemende, smoorde hom tusschen de
lippen. Zjn aangezicht verviel van toorn.
Plotseling plaatste h j zich voor zijn zoon
en het siste tusschen zjne tanden, die hj
stijf op elkander klemde, heen
„Is dat uw laatste woord, ja of neen
„Ja vader," antwoordde Willem, „ik
kan en mag niet anders; Gods geboden
durf ik niet schenden, en Zjn wil gaat
boven al. Maar o vader," vervolgde h j,
terwjl een traan hem in het oog blonk,
„spreek toch zoo niet. Gelooi me
„Zwjg!" beet van Meerden hem toe.
„Ik wil niet meer met u te doen heb
ben. Mjn huis uitzetten zal ik je niet,
maar op kantoor moet ge het niet wagen
te komen. Nu kan je" voegde h j met een
grimmige lach er aan toe, „nu kan je bij
uwe moeder thuis bij ven en den Bjbel
zitten lezen. Gaat nu echter uit mjne
oogen alsjeblieft."
Het duizelde Willem. Hj meende bjna
te droomen en met waggelende schreden
voldeed hj aan het laatste verzoek.
Zjn moeder had alles zwijgend aan
gehoord. Zj kon niet spreken en buiten
dien zj wist het, dat het hier een botsing
der beginselen was. Haar zoon had door
Gods genade geleerd, dat de vreeze des
Heeren het beginsel van goed verstand
en grooteren rjkdom is, dan de schatten
der aarde. Wie eenmaal zoo de wereld
heeft leeren beschouwen, kan geen genot
hebben in het zondig streven der men-
schen om door dwaze concurrentie zjn
naasten ten onder te willen brengen.
In stilte had de zachte en stille huis
moeder haar hart tot den Heere opge
heven en om wijsheid en verstand gebe
den want dit stond bj haar vast dat deze
ure van grooten invloed voor het leven
van haar man zjn zou.
Waarom zj zoo dacht?
Dat kon zij niet verklaren, maar in
elk geval begreep zj, dat Willem voor
haar man hetzelfde was, als een anker
voor een schip, n.l. een beletsel om af
te drijven.
En nu was de slag gevallen. Willem
was smadelijk weggezonden. Yoor goed
weggezondendaarvoor kende zj haren
man.
Haar man, ach het harte bloedde haar
over zjn lot. Zj had hem zoo lief en
dan to weten, dat hij geen waren vrede
kende en geen hoop had voor het eeuwige
leven.
Yan Meerden had zjne courant weer
opgenomen. Of hj nu inderdaad las? Verre
van daarzjn gedachten waren daarvoor
veel te ontstuimig.
Marie zette een kop thee voor hem en
plaatste het zwjgend voor hem neer. Zj
wist niet op welke wjze zij beginnen zou.
Eindeljk liet zij baar gevoel den vi jen
teugel en bj haren Hendrik komende
terwjl hare oogen door tranen verduisterd
wareu legde zj hem de zachte band op
den schouder.
„Wat is er Marie?" was het antwoord
van haren man, die echter niet opkeek,
alsof hij vreesde om zjne vrouw in het
gelaat te zien.
„Hendrik," zeide zj zaeht met bewo
gen stem „waarom hebt ge zoo gedaan
Ja, ik begrijp het wel Marie voegde
de aangesprokene haar toe, terwjl hj het
blad van zich wierp, „gj geeft den jon
gen nog geljk op den koop toe. Maar
ik zeg u, ik vind het verre van behoor-
lijkdatgj met hem tegen mj samenspant."
„Deedt ik dat ooit Hendrik?" klonk
het zachte antwoord.
„Maar hoe komt het dan dat hj zoo
tegen mj opstaat. Toen hj een jaar of
17 was, beloofde hj veel voor mj en de
zaak to zullen worden. Na die ziekte is
h j nooit weer de oude geweesttotaal
bedorven voor den handel, 't Heelt mj
reeds lang gehinderd want aan zjn go-
laat was het dikwert merkbaar, dat de
gang der zaken hem niet beviel. Als dat
nu Godsdienst is dan weet ik er nieis
meer van."
Zjne vrouw greep hem bj de hand en
staarde hem weemoedig aan met haren
open en helderen blik.
„Juist Hendrik, ge hebt het juist ge
zegd. Het komt alleen omdat gj niet weet
wat Godsdienst is, dat gj zoo spreekt.
Het geheele gedrag van Willem, dat u
zoo vreemd voorkomt is alleen het gevolg
van zjne begeerte om God te dienen.
Nu wil ik niet beweren, dat Willem
onverbeterljk gedaan beeft, maar dat zal
hj zelf ook niet durven zeggen. Wj
menscben, deen alles onvolmaakt. Me
dunkt, ge kunt van hem toch niet zeg
gen, dat hj onwillig of lui of wederspan-
nig is. Het is alleen dat hij ook in den
handel volgens den bjbel leven wil en
dat moet ik prjzen in hem."
„Maar vrouw" sprak van Meerden
„denkt go soms dat ik oneerlijk ben en
mijne klanten bedrieg?"
Marie schrok een oogenblik terug. Wat
zou ze zeggen.
„Ik zie u voor geen bedrieger aan
manlief; voor iemand die met opzet de
menschen te kort doet, maar dit weet ik,
dat als do bjbel het richtsnoer van het
leven niet is, men zonder het bjna zelf te
weten allengskens meer van den rechten
weg afdwaalt. Gelooft ge het niet Hen
drik? liet zj verre van mj, om in uwe
kantoorzaken te willen dringen, maar
toch wil ik u eer3t met ernst de vraag
voorleggen, of gij in manier van handel
dreven vooruit zjt gegaan sedert Mo-
nas hier een zaak begonnen is, of achter
uit? Zeg eens man wat dunkt u?"
Marie zag hierbj haren echtgenoot
ernstig en diep in de oogen. Deze scheen
dat niet best te kunnen verdragen. Hj
stond op en liep de kamer op en neer
en gaf gramstorig ten antwoord
„Ja Hendrik, ook dat. God heeft mj
daaruit geleerd dat ik mjn man en kin
deren lief moet hebben, zuinig en vl jtig
leven, vriendeljk en minzaam tegen mjne
dienstboden, voorzichtig bij bet opvoeden
der kinderen moet zjn. Wilt ge dat ik
de teksten u opnoem?"
„Neen, dank u," was het korte ant
woord.
(Wordt vervolgd.)
Binnenrotte 48, 2e Lombardstraat 43.
Schoenmagazjn. En gros Export.
Hoogstraat 390.
SCHOENMAGAZIJN.
Baamstraat 54.
SCHOENMAGAZIJN.
§chiedamsche(iijk 86 hoek Brandsteeg
SCHOENMAGAZIJN.
Oppert 146.
Amsterdam. Oaniel 8talpertstraat 66.
SCHOENMAGAZIJN.
(lioiiila Wijdstraat 173.
SCHOENMAGAZIJN.
Bllemeet (ScliouiieiiJ.
SCHOENMAGAZIJN.