I Vrijdag 3 Mei 1895. Tiende Jaargang No. 497. Antirevolutionair Orgaan IN HOC SIGNO VINCES T.BOEKH OVEN. De Magazijnen van J. Hoevenaars van Li+h Rotterdam Hoofdadres Binnenrotte 137 Schoenmagazijn FEUILLETON. 7' 1 A rij is te ^oiase rj sa ^antasfcl Won cari,J «lossicea* ej en kwaliteiteuf 'r?riWle PnJ2eo'| H DAM. J R Hollevoetsluis v-iV5 Ul,r (3) jaiddolharnis wn Vlaardingen de eerste postboot van u«f van Rotterdam erdamseiie tijd rfiïïêA Rotterdam, Abonnementsprijs per drie maanden franco per post 50 Cent. Amerika bij vooruitbetaling f 3,50 per jaar. Afzonderlijke nummers 5 Cent. Alle stukken voor «Ie Itedactie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie franco foe Ie zenden aan den Uitgever. liet besluit van het Provinciaal Comité in Zuid-Holland drukt vrij wel de algemeen heerschende opinie uit, omtrent de verkiezingen voor de Provinciale Staten. In elk district kan gehandeld naar omstandigheden. Een besluit, dat natuurlijk g en precedent vormt voor volgende ver kiezingen. Dan toch zou alle band verbroken zijn, en kón er dan nog sprake zijn van politiek, deze zou dau zekei veel overeenkomst hebben met iets wat men wel eens noemt „de politiek van de vrije hand." Zoo is het dan ook trouwens niet bedoeld. Juist omdat er voor deze verkie zingen geen algemeene gedragslijn bestaat, waarop men met andere par tijen zou kunnen combineeren, om iets tot ,stand te brengen, werd er besloten ditmaal zöó en niets anders te handelen. Yandaar dat men in Botterdam b. v., zonder de vlag op te bergen, het kruit droog zal houden tot nader orde. Niet uit laauwheid of onbeslist heid, uit matheid of moedeloosheid, maar veeleer om verflauwing der gren zen te voorkomen. In districten, waar dit gevaar nu niet dreigt, behoeft men zich voor deze klip natuurlijk niet te wachten en kan men, als men er lust in heeft, zyn hart nog eens ophalen aan den strijd bij de provinciale stembus. Doch dan eindige men ook niet met het [stellen van candidaten en het verzenden van een strooibiljet. Heeft men eenmaal besloten in den strijd te gaan, dan dunkt ons, is het eisch en plicht voor allengoed gewapend in het volle vuur te gaan. Dan moet het blijken, dan de strijd de moeite waard was. Uw candidaten moeten dan geen „water-en-melk" mannen zijn, maar mannen, die van alle zijden bekeken kunnen worden. Mannen, die zeggen wat ze zijn, en zijn wat ze zeggen. Geen mannen, die op een afstand blijven, als het leger optrekt. Geen hospitaalsoldaten maar kloe ke fiere anti-revolutionairen. Doch men zij dan ook hierbij be dacht niet alles, niet bet onderste uit de kan te willen. Samenwerking, zonder prijsgeving van het beginsel, kan de victorie be vorderlijk zijn. Iets wat niet te versmaden is in districten, waar men met de hulp van anderen kans van slagen heeft. Werkt men hard, dan weet men nog niet hoe aardig een stuivertje rol len kan. Bij goede organisatie en bearbei ding van het district jjis het volstrekt niet onmogelijk de mannen van de Loge te toonen, dat de meerderheid der kiezers eerlijkheid en waarheid liefheeft, en nu dat domineetje spe len bij de politieke stembus eens voor goed een afstraffing geeft. (Vbl.) Op den blooten klank afgaande wordt levensverzekering door vele Christenen als iets zondigs aange merkt, omdat men het opvat als zou men door deelneming zijn leien wil len verzekeren. Zoo dit de rechte uitlegging ware, dan zou deelneming niet alleen iets zondigs, maar zelf' eene groote dwaasheid zijn, daar het den mensch gezet is eenmaal testerven. Het is echter jaist jiet tegendeel. De levens verzekering neemt als vaststaan de aan, dat \vj allen zullen sterven maar g At gelegenheid om de treurige gevolgen, die de meeste sterfgevallen voor de nagelaten betrekkingen heb ben, zooveel mogelijk te verminderen. Een huisvader, die voor vrouw en kinderen het brood verdient, doch niet zooveel bezit of over kan leggen dat vrouw en kinderen na zijn ver scheiden zonder ondersteuning van de diaconie of de publieke liefda digheid zouden kunnen leven, kan, door deelneming in eene soliede le vensverzekeringsmaatschappij, zorgen dat zijne na te laten betrekkingen niet geheel broodeloos zijn, daar zij alsdan de verzekerde som ontvangen waarmede zij dikwijls eene kleine nering kunnen beginnen waardoor zij in staat zijn om eigen brood te ver dienen. Wel bezien is het eene spaarkas, waarin men wekelijks, maandelijks of jaarlijks een klein gedeelte van zijn inkomen stort, dat bij den dood wordt uitgekeerd aan de naaste betrekkingen. Wanneer men dit als in strijd met Gods Woord beschouwt, dan zou het ook den christen niet geoorloofd zijn, om iets van zijn inkomen over te leg gen, maar zou men alles moeten verteeren. Gods Woord leert ons ech ter in 2 Cor. 12 14c „dat de kin deren geen schatten moeten verga deren voor de ouders, maar wel de ouders voor de kinderen." Zelf een „spaarpot" te houden om daarin wekelijks wat af te zonderen, geregeld iets in de spaarbank te brengen of wel deel te nemen in eene levensverzekering is wel bezien pre cies hetzelfde. Is het laatste onge oorloofd en zondig als in strijd met Gods Woord, dan ook de spaarpot en de spaarbank. De verzekering heeft dit echter voor, „dat men van het be spaarde niets afnemen kan, wat in tjdelyken nood al licht gedaan wordt. Ook dat men door algemeene deel neming meer kan ontvangen dan men zelf heeft gestort. Wie op betrekkelijk jeugdigen leef tijd sterft, heeft nog weinig gestort, en toch krijgen de nagelaten betrek kingen hetzelfde als van iemand, die het voorrecht heeft oud te worden en daardoor meer heeft betaald. De langst levenden dragen dus ook iets bij voor de vroeg gestorvenen, wat niet onbillijk is. Het eenige bezwaar, dat men aan zou kunnen voeren is dat er Maat schappijen zijn geweest, die niet uitbetaalden omdat zij niet solied waren. Voor hen, die geen ander bezwaar hebben kunnen wij de Amsterdamsche Maatschappij van M E C O JU! Vtt e S E M T. „Gj haalt er toch altjd den bjbel bj, dat is geen haadelsboek, wees toch wjzer. Kunt gj er soms uit leeren het huis houden te doen Binnenrotte 50 en 2e Lombardstraat 45 ScBlOCnJahrick en Lederhandel. In alle onze magazynen zyn de pryzen aanmerkelijk vermindert. Tooi* het publiek geopend, <Sie «lagen lot uitverkoop geregeld. w L A -V» -I. - - Aram a°0dB^ede. NaT. 'Xf(f)eUevoetal^ 5 "ur (5) r Stelieadam ,30 uur. uur rail tfeIIevoetslUi3 5 uur op werkdagen va" Heilevoetsluij uur yah Rottj otterdam, sdag voorin. 5 uur. en, Alles fge werkt een der erlangd wijl een randeert sterk) vering stalen; stalen latpak franco A mm as wmmMBÊBM sa hstomi mm, Deze Courant verschijnt eiken Vrijdag. UITGEVER: Advertentiën van 1 5 regels 50 Cent elke regel meer 10 cent en 32 maal. Boekaankondiging 5 Cent per regel en 4/3 maal. Bienstaanvragen en Bienstaanbiedingen 50 Cent per plaatsing. Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaan Advertentiën worden ingewacht tot Donderdagmiddag 12 uur. Provinciale Stalen* Levensverzekering. 9) Hoofdstuk V. „Hoor eens Willem," gaf hij ten laat ste ernstig ten antwoord, „als ge mj belooft, nimmer weder mj te zullen tegenwerken of te bedillen in m jn manier van zaken te drijven, dan wel. Willem, jongen denk er om, nog een paar jaren kan onze concurrent het ten hoogste vol houden. Dan zal onze zaak weer opbloeien en neem ik u als mjn compagnon. Dan kunt ge een vrouw zoeken en de firma van Meerden Zoon zal groot en beroemd worden. Niet waar Willem," vervolgde hij, opstaande en zjn zoon bj de hand vattende, „niet waar Willem, gj zult mij niet langer tegen werken, niet waar?" De stem van den man, werd in tegen stelling met hetgeen zj gewoonljk was, zacht en week. Zjjn zoon was bleek en keek ernstig. Eenigszins gehaast gat bj tenantwoord: „Heel graag vader, wil ik hard mede werken, en ik twjfel niet, er zullen geen onaangenaamheden meer oprjzen." „Dus ge belooft me, geen aanmerkin gen meer te zullen maken, nimmermeer?" „Nimmer vader, zoolang mjn geweten en mijne beginselen er niet onder lijden," was het besliste antwoord. Teleurgesteld keerde zijn vader zich om; een ruw woord, naar een vloek zwoemende, smoorde hom tusschen de lippen. Zjn aangezicht verviel van toorn. Plotseling plaatste h j zich voor zijn zoon en het siste tusschen zjne tanden, die hj stijf op elkander klemde, heen „Is dat uw laatste woord, ja of neen „Ja vader," antwoordde Willem, „ik kan en mag niet anders; Gods geboden durf ik niet schenden, en Zjn wil gaat boven al. Maar o vader," vervolgde h j, terwjl een traan hem in het oog blonk, „spreek toch zoo niet. Gelooi me „Zwjg!" beet van Meerden hem toe. „Ik wil niet meer met u te doen heb ben. Mjn huis uitzetten zal ik je niet, maar op kantoor moet ge het niet wagen te komen. Nu kan je" voegde h j met een grimmige lach er aan toe, „nu kan je bij uwe moeder thuis bij ven en den Bjbel zitten lezen. Gaat nu echter uit mjne oogen alsjeblieft." Het duizelde Willem. Hj meende bjna te droomen en met waggelende schreden voldeed hj aan het laatste verzoek. Zjn moeder had alles zwijgend aan gehoord. Zj kon niet spreken en buiten dien zj wist het, dat het hier een botsing der beginselen was. Haar zoon had door Gods genade geleerd, dat de vreeze des Heeren het beginsel van goed verstand en grooteren rjkdom is, dan de schatten der aarde. Wie eenmaal zoo de wereld heeft leeren beschouwen, kan geen genot hebben in het zondig streven der men- schen om door dwaze concurrentie zjn naasten ten onder te willen brengen. In stilte had de zachte en stille huis moeder haar hart tot den Heere opge heven en om wijsheid en verstand gebe den want dit stond bj haar vast dat deze ure van grooten invloed voor het leven van haar man zjn zou. Waarom zj zoo dacht? Dat kon zij niet verklaren, maar in elk geval begreep zj, dat Willem voor haar man hetzelfde was, als een anker voor een schip, n.l. een beletsel om af te drijven. En nu was de slag gevallen. Willem was smadelijk weggezonden. Yoor goed weggezondendaarvoor kende zj haren man. Haar man, ach het harte bloedde haar over zjn lot. Zj had hem zoo lief en dan to weten, dat hij geen waren vrede kende en geen hoop had voor het eeuwige leven. Yan Meerden had zjne courant weer opgenomen. Of hj nu inderdaad las? Verre van daarzjn gedachten waren daarvoor veel te ontstuimig. Marie zette een kop thee voor hem en plaatste het zwjgend voor hem neer. Zj wist niet op welke wjze zij beginnen zou. Eindeljk liet zij baar gevoel den vi jen teugel en bj haren Hendrik komende terwjl hare oogen door tranen verduisterd wareu legde zj hem de zachte band op den schouder. „Wat is er Marie?" was het antwoord van haren man, die echter niet opkeek, alsof hij vreesde om zjne vrouw in het gelaat te zien. „Hendrik," zeide zj zaeht met bewo gen stem „waarom hebt ge zoo gedaan Ja, ik begrijp het wel Marie voegde de aangesprokene haar toe, terwjl hj het blad van zich wierp, „gj geeft den jon gen nog geljk op den koop toe. Maar ik zeg u, ik vind het verre van behoor- lijkdatgj met hem tegen mj samenspant." „Deedt ik dat ooit Hendrik?" klonk het zachte antwoord. „Maar hoe komt het dan dat hj zoo tegen mj opstaat. Toen hj een jaar of 17 was, beloofde hj veel voor mj en de zaak to zullen worden. Na die ziekte is h j nooit weer de oude geweesttotaal bedorven voor den handel, 't Heelt mj reeds lang gehinderd want aan zjn go- laat was het dikwert merkbaar, dat de gang der zaken hem niet beviel. Als dat nu Godsdienst is dan weet ik er nieis meer van." Zjne vrouw greep hem bj de hand en staarde hem weemoedig aan met haren open en helderen blik. „Juist Hendrik, ge hebt het juist ge zegd. Het komt alleen omdat gj niet weet wat Godsdienst is, dat gj zoo spreekt. Het geheele gedrag van Willem, dat u zoo vreemd voorkomt is alleen het gevolg van zjne begeerte om God te dienen. Nu wil ik niet beweren, dat Willem onverbeterljk gedaan beeft, maar dat zal hj zelf ook niet durven zeggen. Wj menscben, deen alles onvolmaakt. Me dunkt, ge kunt van hem toch niet zeg gen, dat hj onwillig of lui of wederspan- nig is. Het is alleen dat hij ook in den handel volgens den bjbel leven wil en dat moet ik prjzen in hem." „Maar vrouw" sprak van Meerden „denkt go soms dat ik oneerlijk ben en mijne klanten bedrieg?" Marie schrok een oogenblik terug. Wat zou ze zeggen. „Ik zie u voor geen bedrieger aan manlief; voor iemand die met opzet de menschen te kort doet, maar dit weet ik, dat als do bjbel het richtsnoer van het leven niet is, men zonder het bjna zelf te weten allengskens meer van den rechten weg afdwaalt. Gelooft ge het niet Hen drik? liet zj verre van mj, om in uwe kantoorzaken te willen dringen, maar toch wil ik u eer3t met ernst de vraag voorleggen, of gij in manier van handel dreven vooruit zjt gegaan sedert Mo- nas hier een zaak begonnen is, of achter uit? Zeg eens man wat dunkt u?" Marie zag hierbj haren echtgenoot ernstig en diep in de oogen. Deze scheen dat niet best te kunnen verdragen. Hj stond op en liep de kamer op en neer en gaf gramstorig ten antwoord „Ja Hendrik, ook dat. God heeft mj daaruit geleerd dat ik mjn man en kin deren lief moet hebben, zuinig en vl jtig leven, vriendeljk en minzaam tegen mjne dienstboden, voorzichtig bij bet opvoeden der kinderen moet zjn. Wilt ge dat ik de teksten u opnoem?" „Neen, dank u," was het korte ant woord. (Wordt vervolgd.) Binnenrotte 48, 2e Lombardstraat 43. Schoenmagazjn. En gros Export. Hoogstraat 390. SCHOENMAGAZIJN. Baamstraat 54. SCHOENMAGAZIJN. §chiedamsche(iijk 86 hoek Brandsteeg SCHOENMAGAZIJN. Oppert 146. Amsterdam. Oaniel 8talpertstraat 66. SCHOENMAGAZIJN. (lioiiila Wijdstraat 173. SCHOENMAGAZIJN. Bllemeet (ScliouiieiiJ. SCHOENMAGAZIJN.

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1895 | | pagina 3