M, Vrijdag 5 October 1894, Negende Jaargang No. 466. ïflllii SI 21MSM, E ÜS Antirevo Orgaan IN HOC SIGNO VINCES FEUILLETON. HET GESTOLEN KIND. ia Wt. ri i il HOEVENAARS VAN LITE, Botterdam, Hoofdadres: Binnenrotte 137, i rid en ft houdt jjn vau houdt, |aHdere vrij- in ver- lisschoii in elke ISllll- ittiS. ?dam. lorm. 5 uur. hm, [gT ij. In hi." f° »0 ém L# T. BOEKHOVEN. Advertentiën worden ingewacht tot Donderdagmiddag 12 uur. Alle gtiiklien rooi* de Eedacde DeüfcoHi, Advenentien en verdere Administratie franco toe te zenden aan «leis Uitgever. Zal men wachten tot hel te laai is? In de Nederlander leest men soms zeer eigenaardige betoogenvol pit en geest; iu een gemakkelijk lees baren vorm, en woordelijk opgevat ook volstrekt niet onwaar, maar toch wel eenigermate bedenkelijk, als men acht geeft op de strekking van die artikelen, want deze moet men meer proeven dan dat zij met ronde woor den wordt aangeduid. Zoo is gemeld blad nu in de laatste dagen weer bezig met uiteen te zet ten, dat velen van de noodzakelijke reformatie der maatschappij en dei- wetgeving een veol te overspannen voorstelling hebben Er is hier en daar wel groote armoede, maar in 1850 waren er op sómmige plaatsen van ons land nog bijna tweemaal zooveel bedeelden (per centsgewijze berekend) als thans, De tijden zijn voor velen wel zwaar maar eigen zonde en eigen schuld spelen de hoofdrol in den tcenemenden achteruitgang. Kwamen zij maar tot bekeering, dan zouden zij niet klagen over de maatschappij, maar als de verloren zoon in de gelijkenis zichzelf aanklagen en alzoo tot een betere positie geraken. Er moet zeer zeker wel iets verbeterd worden op wetgevend gebied, maar in hoofdzaak hangt het welzijn der burger^ toch van hun eigen gedrag al en niet van de Regeering; aan de organisatie der maatschappij is niet veel te verhelpen. Werden al zulke redeneei ingen nu gericht tegen de socialisten, dan hadden wij er weinig op aan te merken. Deze lieden toch, ofschoon verdeeld over het tempoover "de meerdere of mindere snelheid dei- beweging, komen toch allen hierin overeen, dat de maatschappij geheel omgevormd moet worden. Zelfs een schijnbaar gematigd man als de heer EL van Kol, die zich van de oud-socialistische partij af zonderde om haar dolle drift en haar ruwe manieren, en die in een onlangs verschenen brochure menig woord schreef, dat zelts christelijke partijen wel ter harte mogen nemen geeft ti ch zijn ideaal van een algeheele omvorming der toestanden zoo weinig op, dat hij er bij durft voegen Wij zijn en blijven- revolutionair, daar wij de omwenteling willen der te genwoordige maatschappelijke rege ling, dó omverwerping der bestaande sociale en politieke misstanden." „De revolutie moet eerst door agi tatie en propaganda zijn voltrokken in de hersenen, eer dynamiet en bajonetten haar helpen kunnen." Het toedienen van eenig tegengif tegen dergelijke opwindende woorden is zeker wel noodig en heilzaam voor die vele onkundigen, welke zich op den klank af er door laten mede voeren, om dan straks in nog groo- tere ellende te verzinken. Maar neen, het is duidelijk uit den geheelen gang van het betoog en- uit enkele ingevlochten insinuaties, dat de Nederlander juist de christelijk gezinde, de antirevolutionaire partij tot het besef wil brengen, dat het nog zoo heel erg niet is met de maatschappelijke wanstanden, en dat men dus van de wetgevende macht maar zooveel niet vergen moet. Tegen dezen toeleg in haar rede neering komen wij op, want als dit doel bereikt wordt, en ook de anti revolutionairen gaan elkander aan praten, dat het bestaande weinig verschilt van hetgeen vroeger geweest is en in de toekomst zijn zal, dan zullen zij het zich te laat beldagen dat onze partij mede insliep en komen de gevolgen voor een groot deel voor hare rekening. Keen, wij hebben te waken tegen deze eenzijdigheid. Terwijl eenerzijds de onveranderlijkheid der grondslagen onzer maatschappij gedurig in het licht behoort gesteld te worden, moet anderzijds erkend, dat de wetgevende macht terdege een deel van hare taak sinds lang heeft verzuimd, en dat de lagere standen met betere wetten moeten geholpen worden. Bij het kalmeerende woord dient hiel de levende daad gevoegd te worden. Of met andere woorden, onze partij moet zooveel arbeiden, zooveel uit richten tot verzachting van het lot der verarmde standen, dat deze haar prediking van geloof en berusting kunnen aannemen als welgemeend en welgegrond. En ofschoon zij minder heid is op politiek terrein, heeft zij toch rusteloos aan te dringen op herziening -en aanvulling der wetten, welke het sociale leven regelenja heeft zij steeds te erkennen, dat.de wetgever mede schuld heeft ain de heerschende verwarring. Ando s luis tert straks niemand meer naar haar woordvoerders, en winnen de socia listen steeds meer veld. Nu is de kwade strooming mis schien nog te keeren maar weldra niet meer. idroote tekorten. De z. g. millioenen-rede van den Minister van Financiën heeft aan het licht gebracht, dat er groote tekorten op de Staatsbegrooting ver wacht kunnen worden. Tot op 1 Jan. 1894 kwam er reeds acht mil- lioen tekort, en daarbij is nu een tekort van vijf millioen voor het loopende jaar te voorzien, terwijl er vermoedelijk voor het volgend jaar nog een tekort van zet, millioen op de gewone uitgaven bij zal komen. Desniettegenstaande vraagt de Minis ter van Oorlog bijna tien millioen extra voor vernieuwing der bewape ning. Is hef niet treurig? Maar het gaat met de Staatshuis houding als mot zoo menige parti culiere familie, die zich eenmaal gewend heeft aan uitgaven boven haar stand en vermogen. Bij oogen- blikken gevoelt zij wel iets van haar benepen toestand, en wordt er hier en daar wel iets op de verteringen beknibbeld; maar nauwelijks is zij hiermede bczig, of zij krijgt weer nieuwe plannen in het hootd, die veel geld verslinden. Totdat het eindje den last draagt, en zij tot armoede vervalt. Waar lag dat dan aan Wel eenvoudig hieraan, dat zij den moed»miste om bijtijds de geheele rekening eens goed na te zien en dat zij geen wilskracht had om de voorgestelde uitgaven te splitsen in strikt noodige en niet strikt noo- dige, om dan de laatste te laten vallen. Voornamelijk op de openbare wer ken kon, dunkt ons, wel heel wat bezuinigd worden. De volksvertegen woordigers zullen daarop moeten aan dringen, want anders wachten ons nieuwe ondragelijke belastingen. WRUKS3REM iimR AARDE. - ,"fi 7 No. 11 riigheid pservies, >nSe. L!ld. Idereede. [ellevoetslais lluis 1 uur. irnis Ir. jam lie tij'd. Isohe tjjd. ►ctober. IS. rm. 5,—uar. 8,30 nur. |im. 2,aur. u. S uur, |ag 25 Oct. lis r'* 4,89 uur. vra 6,uur. Donderdag HJEX naar nde plaatsen ale tjjd )5 uur 1,03 1,23 ale tjjd >2 uur 1 min na het «t vertrek uit Arasterdam, Hand zijn bjj )or -Militairen feldig. ijk mogelijk o: li.JP. v. d. Xieuwesluii 'tie te Vlaar- tECTEOK. -* Deze Courant verschijnt eiken Vrijdag. Abonnementsprijs per driemaanden franco per post 50 Ceiit. Amerika bij vooruitbetaling f 3,50 per jaar. Afzonderlijke nummers 5 Cent. uitgever: Advertentiën van 1 5 regels 50 Cent elke regel meer 10 cent en 3/2 maal. Boekaankondiging 5 Cent per regel en 4/3 maal. Dienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent per plaatsing. Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaan Wij denken b.v. aan déze passage: „De liefde voor vrijheid mag geen haat worden voor alie gezag, de geest van onafhankelijkheid geen bron van desorganisatie, de strijd der belangen geen oorzaak van afgunst en hebzucht. Wij moeten vooral de (kwade) instellingen, bestrij den, niet de personen; de oorzaken uitroeien, niet alleen de gevolgen wegnemen. Steeds en overal de waarheid huldigende, moeten wij eigen fouten en vergissingen durven erkennen, het goede waardeeren en de rechtvaardigheid be trachten ook, en vooral hij onze vijanden". o l De berichten en verspreide geruchten, die ons dagelijks uit €xIlinta en Ja- pail bereiken, luidden nog maar steeds zeer ongunstig voor eerstgenoemd rijk. De Chineesehe troepen, die aan de monding der Yalu-rivier opeengehoopt waren, zijn aan het muiten geslagen. De soldaten hebben hunne wapenen vernield en talrijke troepen desgrteeren wegens gebrek aan voldoende proviai d en krijgs- materiaal. In Peking brachten deze berichten schrik en ontsteltenis teweeg. Er loopt te Shanghai een vaag gerucgt, dat de Japan ners troepen aan wal gezet hebben en nog steeds voortgaan met de ontschepping van eene groote legermacht ten Noorden van Cliifu (havenstad ten Westen van Wei Hai Wai). Een hevige angst heerscht onder de vreemdelingen te Peking en Tientsin. Men neemt te Tientsin maat regelen tot verdediging der stad. 13.) HOOFDSTUK XI. IN DUISBURG. Ook bij hem vond zij nu een meer geopend oor dan zij verwacht had; toch op een geheel andere wijs dan bij de vrouw het geval was ge weest. Iiij Tcrklaarde, dat het hem sedert eeni- gea tijd ook zwaar gevallen was zonder gods dienst te leven, en waar hij thans vreesde zijne vrouw te zien sterven was hij bij „heeroom" aangeloopen, en had hem laten verzoeken eens bij zijne vrouw te komen. Hij wist dat zij nu ook biechten moest en dat de geschiedenis van het verloren kind nu stellig; voor den dag; zou komen. De diakones moest het zichzelve bekennen, dat zij met deze tijding niet zeer ingenomen was; ze vreesde, dat de pastoor haar tegenwer ken zou in de opvoeding dezer eertijds, zoo on kundig vrouw met Gods Woord; maar ze troostte zich met hot denkbeeldals God werkt wie zal liet keeren? en ging biddend van daar. Zooals zij later vernam had do pastoor niets ton haren nadeelo gezegd, ofsehoon do vrouw hem vertéld had, dat zij door eene liefdezuster uit liet opvoedingsgesticht te Duisburg werd be zocht. Misschien had hij haar niet begrepen welke liofdezuster zij bedoelde, of wellicht behoorde hij tot die weinigen onder de priesters, welke zich niet aan de stelling houdenbuiten de kerk geene zaligheid. Ook hij had er op aangedrongen dat fieter en zijne vrouw vergiffenis zouden vragen aan den kapitein. Wederom verliepen eenige dagen, en de lief dezuster kwam berichten dat hare vriendin te Zutfen niets van het gestolen kind wist. Zij raadde aan die zaak voor'shands te laten rusten. Binnen kort zou een heer uit Holland het gesticht te Duisburg komen bezoeken, dan zou zij hem op dragen deze belangen te behartigen. Zij vond nu ook do beido meisjes te huis, en het trok haar aandacht dat het oudste, ofschoon haar donker rood hoofdhaar gansch niet mooi stond en zij op geen uitwendige schoonheid aanspraak kon ma- keu, toch iets oprechts in haar gelaat had, dat een vreemde tot haar aantrok. Zij had bovendien dit was duidelijk groote liefde voor haar moeder Zij kon niet zien dat ze schreide, en vroeg nu zeer angstig aan de diakenes wat zij van hare moeder dacht. „Uwe moeder is bezorgd om uwentwil, kind," was het vriendlijk antwoord. „Zij vreest niet zoozeer om te sterven voor zichzelve, n aar ze is bekommerd, dat haar kinderen ziohzelven ongelukkig zullen maken door aan de verleiding too to geven on het kwaad gezelschap niet te vermijden. Het meisje gaf geen antwoord, maar groote tranen Bprongen uit hare helder blauwe oogen. Ze liep op hare moeder toe, omhelsde haar harts tochtelijk en ging toen naar haar zolderver trekje. Dit toonoeltje deed de liefdezuster goed, en zij geroeide van dat oogenblik af groote toege negenheid voor de dochter. Mij dunkt dat meisje is wel te leiden, dacht zij. Ze hoeft een gevoe liger hart dan men zou meenenmaar daarom is zij des te meer voor indrukken vatbaar van den verkeerden kant. De bezembinder toonde niet veel zorg voor de eeuwige belangensedert de pastoor er geweest was, meende hij genoeg t6 hebben gedaan, en nu men tooh de ouders van het gestolen kind niet dadelijk had gevonden, geloofde hij zioli daarover het hoofd niet te moeten breken. Zoo bleef hij de oude onverschillige, on toen de pas- tooi om welke reden is ons nooit bekend geworden niet meer terugkwam, volhardde hij in de meening, dat die geestelijke heeren zich niet bijzonder veel inlieten met menschen van wie weinig of niets te halen viel. Des te ongelukkiger voor hem. Acht dagen verliepen, waai in de liefdezuster niet bij hare vrienden, do bezembinders, komen kon. |0p den daarop volgenden Zondag haastte zij zich derwaarts. Het was in den middag. De ochtend-godsdienst oefening was pas geëindigd. Hot Woord Gods had haar versterkt, en ze gevoelde groote be hoefte om die arme, zwakke zondares nog eens met grooten nadruk de verzoening in het bloed van Christen te verkondigen. Ze klopte aan, maar vond geen gehoor. Eindelijk kwam eene buur vrouw uit een belendende deur en van haar vernam de diakones, dat de kranke vrouw reeds sedert twee dagen op het kerkhof rustte. Ze was door de liefdadigheid van den directeur dor fa briek ter aarde besteld. I)e vader en de jongste dochter waren heden morgen uitgegaan, buur vrouw meende naar de kerk, maar dan moesten ze reeds weder ti huis geweest zijn en de oudste dochter w is dadelijk na haar moeders begrafenis wegge rei cd naar Holland. „Komt zo niet weder?" vroeg de diakones. „Dat kan ik niet met zekerheid zeggen; wel licht weet het de directeur, want zij is met zijn verlof gegaan." Eu wilde onze liefdadige diakones erloch meer van weten; daarom deed zij nogmaals eene wan deling, en wel naar den directeur. Van hem kwam zij te we.en, dat Chatarina, zoo word do oudste dochter van den bezembinder in de fa briek genoemd, hem was komen verzoeken om veertien dagen verlof. Ze moest naar Holland om den laatsten wensch harer moeder te gaan vervullen, en hij had haar dit gaarne toegestemd. H was zeer over haar tevreden, want zo ge droeg zich in den laatsten tijd uitnemend. A'an hare zuster koesterde hij minder goede gedach ten, zij had de ky.aal van haar vador zei'le hij dat isluiheid en lust tot don drank Hetgeen ons in dit hoofdstuk is verhaald had plaats toen onze Frederik reeds sedert drie jaren zijne ouders teruggevonden had. Wij zoeken hom straks wéér op. xii. EEN VREEMDE ONTMOETING OP REIS. 'tWas zooals de buurvrouw en de directeur gezegd hadden: Catharina wij zullen haar nu maar zoo blijven noemen had haar moeder in haar laatste oogcnblikken moeten beloven naar Holland te gaan, om Frederiks ouders op te zoeken en uit naam van de schuldigen ver giffenis to vragen met het bericht, dat do afge storvene steunende op het bloed van den Ver losser de eeuwigheid was ingegaan. Met innige kinderliefde had de dochter dit beloofd, en de vader had alle infr rmaties gegeven, die liij instaat was bij te brengen. Hij had ge sproken van don burgemeester, van den bankier on van den goochelaar, alle drie met nauwkeu rige aanduiding, waar ze woonden. Thans is eere reis van hier naar Duisburg niets moeilijk meer, toen ging het minder ge makkelijk. Daarbij was do arme Catharina slecht van reisgeld voorzien en moest zij den groeten afstand grootendeels op te yoet afleggen. Te Emmerik had zij het geluk een grooten voer- mauswagen, bij ons te lande meestal hessenkar genaamd, in te halen. De voorman vergunde haar oen zitplaats op zakken en kisten onder de huif. Het was waarlijk tijd dat zij eens aan het ruston raakte, want hare voeten waren sterk gezwollen door de langdurige wandeling. Zij was sedert eenige jaren niet meer aan dat trekkende leven gewoon. Binnenrofte 5© en Sinnenrotte 48 cn Se Lomlmrclstraat 45. Se Loinbardstraat 43. Schoenfabriek Lederhandel. Schoenmagazijn. En gros Export. I. Hoevenaars van Lith. I. Hoevenaars van Lith. BE»|icrtVl«1CEI Hoogstraat 39©. Raamstraat 51. Schoenmagazijn. Schoenmagazijn. Schoenmagazijn. I. Hoevenaars van Lith. U Hoevenaars van Lith. L. Hoevenaars van Lith. Sciiicdamschcriijli g®. v. ,1. Eu lm straat 4». Schoen magazijn. ScboenmagazijD. IKSS^3Er^rA^---."-WaCfrS|i|^a^ Hoevenaars van Lith. Amsterdam. Ranietégtalpertstraat ®6. SIERIHZEE, Poststraat 11». M.LEJIEGT. (Klland Ichouweu.) Schoenmagazijn. Schoenmagazijn, Schoenmagazijn. L. Hoevenaars van Lith. L. Hoevenaars van Lith. L. Hoevenaars van Lith.

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1894 | | pagina 1