M,
Vrijdag 5 October 1894,
Negende Jaargang No. 466.
ïflllii SI 21MSM,
E ÜS
Antirevo
Orgaan
IN HOC SIGNO VINCES
FEUILLETON.
HET GESTOLEN KIND.
ia
Wt.
ri i
il
HOEVENAARS VAN LITE, Botterdam, Hoofdadres: Binnenrotte 137,
i
rid
en
ft
houdt
jjn vau
houdt,
|aHdere
vrij-
in ver-
lisschoii
in elke
ISllll-
ittiS.
?dam.
lorm. 5 uur.
hm,
[gT
ij.
In hi."
f°
»0
ém
L#
T. BOEKHOVEN.
Advertentiën worden ingewacht tot Donderdagmiddag 12 uur.
Alle gtiiklien rooi* de Eedacde DeüfcoHi, Advenentien en verdere Administratie franco toe te zenden aan «leis Uitgever.
Zal men wachten tot hel
te laai is?
In de Nederlander leest men soms
zeer eigenaardige betoogenvol pit
en geest; iu een gemakkelijk lees
baren vorm, en woordelijk opgevat
ook volstrekt niet onwaar, maar toch
wel eenigermate bedenkelijk, als men
acht geeft op de strekking van die
artikelen, want deze moet men meer
proeven dan dat zij met ronde woor
den wordt aangeduid.
Zoo is gemeld blad nu in de laatste
dagen weer bezig met uiteen te zet
ten, dat velen van de noodzakelijke
reformatie der maatschappij en dei-
wetgeving een veol te overspannen
voorstelling hebben Er is hier en
daar wel groote armoede, maar
in 1850 waren er op sómmige
plaatsen van ons land nog bijna
tweemaal zooveel bedeelden (per
centsgewijze berekend) als thans, De
tijden zijn voor velen wel zwaar
maar eigen zonde en eigen
schuld spelen de hoofdrol in den
tcenemenden achteruitgang. Kwamen
zij maar tot bekeering, dan zouden
zij niet klagen over de maatschappij,
maar als de verloren zoon in de
gelijkenis zichzelf aanklagen en alzoo
tot een betere positie geraken. Er
moet zeer zeker wel iets verbeterd
worden op wetgevend gebied, maar
in hoofdzaak hangt het welzijn der
burger^ toch van hun eigen gedrag
al en niet van de Regeering; aan
de organisatie der maatschappij is
niet veel te verhelpen.
Werden al zulke redeneei ingen nu
gericht tegen de socialisten, dan
hadden wij er weinig op aan te
merken. Deze lieden toch, ofschoon
verdeeld over het tempoover "de
meerdere of mindere snelheid dei-
beweging, komen toch allen hierin
overeen, dat de maatschappij geheel
omgevormd moet worden.
Zelfs een schijnbaar gematigd man
als de heer EL van Kol, die zich
van de oud-socialistische partij af
zonderde om haar dolle drift en haar
ruwe manieren, en die in een onlangs
verschenen brochure menig woord
schreef, dat zelts christelijke partijen
wel ter harte mogen nemen geeft
ti ch zijn ideaal van een algeheele
omvorming der toestanden zoo weinig
op, dat hij er bij durft voegen Wij
zijn en blijven- revolutionair, daar
wij de omwenteling willen der te
genwoordige maatschappelijke rege
ling, dó omverwerping der bestaande
sociale en politieke misstanden."
„De revolutie moet eerst door agi
tatie en propaganda zijn voltrokken
in de hersenen, eer dynamiet en
bajonetten haar helpen kunnen."
Het toedienen van eenig tegengif
tegen dergelijke opwindende woorden
is zeker wel noodig en heilzaam voor
die vele onkundigen, welke zich op
den klank af er door laten mede
voeren, om dan straks in nog groo-
tere ellende te verzinken.
Maar neen, het is duidelijk uit
den geheelen gang van het betoog
en- uit enkele ingevlochten insinuaties,
dat de Nederlander juist de christelijk
gezinde, de antirevolutionaire partij
tot het besef wil brengen, dat het
nog zoo heel erg niet is met de
maatschappelijke wanstanden, en dat
men dus van de wetgevende macht
maar zooveel niet vergen moet.
Tegen dezen toeleg in haar rede
neering komen wij op, want als dit
doel bereikt wordt, en ook de anti
revolutionairen gaan elkander aan
praten, dat het bestaande weinig
verschilt van hetgeen vroeger geweest
is en in de toekomst zijn zal, dan
zullen zij het zich te laat beldagen
dat onze partij mede insliep en komen
de gevolgen voor een groot deel voor
hare rekening.
Keen, wij hebben te waken tegen
deze eenzijdigheid. Terwijl eenerzijds
de onveranderlijkheid der grondslagen
onzer maatschappij gedurig in het
licht behoort gesteld te worden, moet
anderzijds erkend, dat de wetgevende
macht terdege een deel van hare
taak sinds lang heeft verzuimd, en
dat de lagere standen met betere
wetten moeten geholpen worden. Bij
het kalmeerende woord dient hiel
de levende daad gevoegd te worden.
Of met andere woorden, onze partij
moet zooveel arbeiden, zooveel uit
richten tot verzachting van het lot
der verarmde standen, dat deze haar
prediking van geloof en berusting
kunnen aannemen als welgemeend en
welgegrond. En ofschoon zij minder
heid is op politiek terrein, heeft zij
toch rusteloos aan te dringen op
herziening -en aanvulling der wetten,
welke het sociale leven regelenja
heeft zij steeds te erkennen, dat.de
wetgever mede schuld heeft ain de
heerschende verwarring. Ando s luis
tert straks niemand meer naar haar
woordvoerders, en winnen de socia
listen steeds meer veld.
Nu is de kwade strooming mis
schien nog te keeren maar weldra
niet meer.
idroote tekorten.
De z. g. millioenen-rede van den
Minister van Financiën heeft aan
het licht gebracht, dat er groote
tekorten op de Staatsbegrooting ver
wacht kunnen worden. Tot op 1
Jan. 1894 kwam er reeds acht mil-
lioen tekort, en daarbij is nu een
tekort van vijf millioen voor het
loopende jaar te voorzien, terwijl er
vermoedelijk voor het volgend jaar
nog een tekort van zet, millioen op
de gewone uitgaven bij zal komen.
Desniettegenstaande vraagt de Minis
ter van Oorlog bijna tien millioen
extra voor vernieuwing der bewape
ning. Is hef niet treurig?
Maar het gaat met de Staatshuis
houding als mot zoo menige parti
culiere familie, die zich eenmaal
gewend heeft aan uitgaven boven
haar stand en vermogen. Bij oogen-
blikken gevoelt zij wel iets van haar
benepen toestand, en wordt er hier
en daar wel iets op de verteringen
beknibbeld; maar nauwelijks is zij
hiermede bczig, of zij krijgt weer
nieuwe plannen in het hootd, die
veel geld verslinden. Totdat het
eindje den last draagt, en zij tot
armoede vervalt. Waar lag dat dan
aan Wel eenvoudig hieraan, dat
zij den moed»miste om bijtijds de
geheele rekening eens goed na te zien
en dat zij geen wilskracht had om
de voorgestelde uitgaven te splitsen
in strikt noodige en niet strikt noo-
dige, om dan de laatste te laten
vallen.
Voornamelijk op de openbare wer
ken kon, dunkt ons, wel heel wat
bezuinigd worden. De volksvertegen
woordigers zullen daarop moeten aan
dringen, want anders wachten ons
nieuwe ondragelijke belastingen.
WRUKS3REM iimR AARDE.
- ,"fi
7 No. 11
riigheid
pservies,
>nSe.
L!ld.
Idereede.
[ellevoetslais
lluis
1 uur.
irnis
Ir.
jam
lie tij'd.
Isohe tjjd.
►ctober.
IS.
rm. 5,—uar.
8,30 nur.
|im. 2,aur.
u. S uur,
|ag 25 Oct.
lis
r'* 4,89 uur.
vra 6,uur.
Donderdag
HJEX naar
nde plaatsen
ale tjjd
)5 uur
1,03
1,23
ale tjjd
>2 uur
1 min na het
«t vertrek uit
Arasterdam,
Hand zijn bjj
)or -Militairen
feldig.
ijk mogelijk
o: li.JP. v. d.
Xieuwesluii
'tie te Vlaar-
tECTEOK.
-*
Deze Courant verschijnt eiken Vrijdag.
Abonnementsprijs per driemaanden franco per post 50 Ceiit.
Amerika bij vooruitbetaling f 3,50 per jaar.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
uitgever:
Advertentiën van 1 5 regels 50 Cent elke regel meer 10 cent en 3/2 maal.
Boekaankondiging 5 Cent per regel en 4/3 maal.
Dienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaan
Wij denken b.v. aan déze passage: „De
liefde voor vrijheid mag geen haat worden voor
alie gezag, de geest van onafhankelijkheid geen
bron van desorganisatie, de strijd der belangen
geen oorzaak van afgunst en hebzucht. Wij
moeten vooral de (kwade) instellingen, bestrij
den, niet de personen; de oorzaken uitroeien,
niet alleen de gevolgen wegnemen. Steeds en
overal de waarheid huldigende, moeten wij eigen
fouten en vergissingen durven erkennen, het
goede waardeeren en de rechtvaardigheid be
trachten ook, en vooral hij onze vijanden".
o l
De berichten en verspreide geruchten,
die ons dagelijks uit €xIlinta en Ja-
pail bereiken, luidden nog maar steeds
zeer ongunstig voor eerstgenoemd rijk.
De Chineesehe troepen, die aan de
monding der Yalu-rivier opeengehoopt
waren, zijn aan het muiten geslagen. De
soldaten hebben hunne wapenen vernield
en talrijke troepen desgrteeren wegens
gebrek aan voldoende proviai d en krijgs-
materiaal.
In Peking brachten deze berichten
schrik en ontsteltenis teweeg. Er loopt te
Shanghai een vaag gerucgt, dat de Japan
ners troepen aan wal gezet hebben en
nog steeds voortgaan met de ontschepping
van eene groote legermacht ten Noorden
van Cliifu (havenstad ten Westen van
Wei Hai Wai). Een hevige angst heerscht
onder de vreemdelingen te Peking en
Tientsin. Men neemt te Tientsin maat
regelen tot verdediging der stad.
13.) HOOFDSTUK XI.
IN DUISBURG.
Ook bij hem vond zij nu een meer geopend
oor dan zij verwacht had; toch op een geheel
andere wijs dan bij de vrouw het geval was ge
weest. Iiij Tcrklaarde, dat het hem sedert eeni-
gea tijd ook zwaar gevallen was zonder gods
dienst te leven, en waar hij thans vreesde zijne
vrouw te zien sterven was hij bij „heeroom"
aangeloopen, en had hem laten verzoeken eens
bij zijne vrouw te komen. Hij wist dat zij nu
ook biechten moest en dat de geschiedenis van
het verloren kind nu stellig; voor den dag; zou
komen.
De diakones moest het zichzelve bekennen,
dat zij met deze tijding niet zeer ingenomen
was; ze vreesde, dat de pastoor haar tegenwer
ken zou in de opvoeding dezer eertijds, zoo on
kundig vrouw met Gods Woord; maar ze troostte
zich met hot denkbeeldals God werkt wie zal
liet keeren? en ging biddend van daar.
Zooals zij later vernam had do pastoor niets
ton haren nadeelo gezegd, ofsehoon do vrouw
hem vertéld had, dat zij door eene liefdezuster
uit liet opvoedingsgesticht te Duisburg werd be
zocht. Misschien had hij haar niet begrepen welke
liofdezuster zij bedoelde, of wellicht behoorde hij
tot die weinigen onder de priesters, welke zich
niet aan de stelling houdenbuiten de kerk geene
zaligheid.
Ook hij had er op aangedrongen dat fieter
en zijne vrouw vergiffenis zouden vragen aan
den kapitein.
Wederom verliepen eenige dagen, en de lief
dezuster kwam berichten dat hare vriendin te
Zutfen niets van het gestolen kind wist. Zij raadde
aan die zaak voor'shands te laten rusten. Binnen
kort zou een heer uit Holland het gesticht te
Duisburg komen bezoeken, dan zou zij hem op
dragen deze belangen te behartigen. Zij vond nu
ook do beido meisjes te huis, en het trok haar
aandacht dat het oudste, ofschoon haar donker
rood hoofdhaar gansch niet mooi stond en zij op
geen uitwendige schoonheid aanspraak kon ma-
keu, toch iets oprechts in haar gelaat had, dat
een vreemde tot haar aantrok. Zij had bovendien
dit was duidelijk groote liefde voor haar
moeder Zij kon niet zien dat ze schreide, en
vroeg nu zeer angstig aan de diakenes wat zij
van hare moeder dacht.
„Uwe moeder is bezorgd om uwentwil, kind,"
was het vriendlijk antwoord. „Zij vreest niet
zoozeer om te sterven voor zichzelve, n aar ze
is bekommerd, dat haar kinderen ziohzelven
ongelukkig zullen maken door aan de verleiding
too to geven on het kwaad gezelschap niet te
vermijden.
Het meisje gaf geen antwoord, maar groote
tranen Bprongen uit hare helder blauwe oogen.
Ze liep op hare moeder toe, omhelsde haar harts
tochtelijk en ging toen naar haar zolderver
trekje.
Dit toonoeltje deed de liefdezuster goed, en
zij geroeide van dat oogenblik af groote toege
negenheid voor de dochter. Mij dunkt dat meisje
is wel te leiden, dacht zij. Ze hoeft een gevoe
liger hart dan men zou meenenmaar daarom
is zij des te meer voor indrukken vatbaar van
den verkeerden kant.
De bezembinder toonde niet veel zorg voor de
eeuwige belangensedert de pastoor er geweest
was, meende hij genoeg t6 hebben gedaan, en
nu men tooh de ouders van het gestolen kind
niet dadelijk had gevonden, geloofde hij zioli
daarover het hoofd niet te moeten breken. Zoo
bleef hij de oude onverschillige, on toen de pas-
tooi om welke reden is ons nooit bekend
geworden niet meer terugkwam, volhardde
hij in de meening, dat die geestelijke heeren
zich niet bijzonder veel inlieten met menschen
van wie weinig of niets te halen viel. Des te
ongelukkiger voor hem.
Acht dagen verliepen, waai in de liefdezuster
niet bij hare vrienden, do bezembinders, komen
kon. |0p den daarop volgenden Zondag haastte
zij zich derwaarts.
Het was in den middag. De ochtend-godsdienst
oefening was pas geëindigd. Hot Woord Gods
had haar versterkt, en ze gevoelde groote be
hoefte om die arme, zwakke zondares nog eens
met grooten nadruk de verzoening in het bloed
van Christen te verkondigen. Ze klopte aan, maar
vond geen gehoor. Eindelijk kwam eene buur
vrouw uit een belendende deur en van haar
vernam de diakones, dat de kranke vrouw reeds
sedert twee dagen op het kerkhof rustte. Ze was
door de liefdadigheid van den directeur dor fa
briek ter aarde besteld. I)e vader en de jongste
dochter waren heden morgen uitgegaan, buur
vrouw meende naar de kerk, maar dan moesten
ze reeds weder ti huis geweest zijn en de
oudste dochter w is dadelijk na haar moeders
begrafenis wegge rei cd naar Holland.
„Komt zo niet weder?" vroeg de diakones.
„Dat kan ik niet met zekerheid zeggen; wel
licht weet het de directeur, want zij is met zijn
verlof gegaan."
Eu wilde onze liefdadige diakones erloch meer
van weten; daarom deed zij nogmaals eene wan
deling, en wel naar den directeur. Van hem
kwam zij te we.en, dat Chatarina, zoo word do
oudste dochter van den bezembinder in de fa
briek genoemd, hem was komen verzoeken om
veertien dagen verlof. Ze moest naar Holland
om den laatsten wensch harer moeder te gaan
vervullen, en hij had haar dit gaarne toegestemd.
H was zeer over haar tevreden, want zo ge
droeg zich in den laatsten tijd uitnemend. A'an
hare zuster koesterde hij minder goede gedach
ten, zij had de ky.aal van haar vador zei'le
hij dat isluiheid en lust tot don drank
Hetgeen ons in dit hoofdstuk is verhaald had
plaats toen onze Frederik reeds sedert drie jaren
zijne ouders teruggevonden had. Wij zoeken hom
straks wéér op.
xii.
EEN VREEMDE ONTMOETING
OP REIS.
'tWas zooals de buurvrouw en de directeur
gezegd hadden: Catharina wij zullen haar nu
maar zoo blijven noemen had haar moeder
in haar laatste oogcnblikken moeten beloven
naar Holland te gaan, om Frederiks ouders op
te zoeken en uit naam van de schuldigen ver
giffenis to vragen met het bericht, dat do afge
storvene steunende op het bloed van den Ver
losser de eeuwigheid was ingegaan.
Met innige kinderliefde had de dochter dit
beloofd, en de vader had alle infr rmaties gegeven,
die liij instaat was bij te brengen. Hij had ge
sproken van don burgemeester, van den bankier
on van den goochelaar, alle drie met nauwkeu
rige aanduiding, waar ze woonden.
Thans is eere reis van hier naar Duisburg
niets moeilijk meer, toen ging het minder ge
makkelijk. Daarbij was do arme Catharina slecht
van reisgeld voorzien en moest zij den groeten
afstand grootendeels op te yoet afleggen. Te
Emmerik had zij het geluk een grooten voer-
mauswagen, bij ons te lande meestal hessenkar
genaamd, in te halen. De voorman vergunde
haar oen zitplaats op zakken en kisten onder
de huif. Het was waarlijk tijd dat zij eens aan
het ruston raakte, want hare voeten waren
sterk gezwollen door de langdurige wandeling.
Zij was sedert eenige jaren niet meer aan dat
trekkende leven gewoon.
Binnenrofte 5© en Sinnenrotte 48 cn
Se Lomlmrclstraat 45. Se Loinbardstraat 43.
Schoenfabriek Lederhandel. Schoenmagazijn. En gros Export.
I. Hoevenaars van Lith. I. Hoevenaars van Lith.
BE»|icrtVl«1CEI Hoogstraat 39©. Raamstraat 51.
Schoenmagazijn. Schoenmagazijn. Schoenmagazijn.
I. Hoevenaars van Lith. U Hoevenaars van Lith. L. Hoevenaars van Lith.
Sciiicdamschcriijli g®. v. ,1. Eu lm straat 4».
Schoen magazijn. ScboenmagazijD.
IKSS^3Er^rA^---."-WaCfrS|i|^a^ Hoevenaars van Lith.
Amsterdam. Ranietégtalpertstraat ®6. SIERIHZEE, Poststraat 11». M.LEJIEGT. (Klland Ichouweu.)
Schoenmagazijn. Schoenmagazijn, Schoenmagazijn.
L. Hoevenaars van Lith. L. Hoevenaars van Lith. L. Hoevenaars van Lith.