mge
beve-
hoog-
<Az.
Antirevolutionair
Orgaan
En-
n be
slui-
ngel-
n de
eals-
z.
INHOC SIGNO VINCES
FEUILLETON
1
IE.
;fl
T. BOEKHOVEN.
Alle stukken voor «Ie ItoSacfie Pestemd, Advertentiën en verdere Administratie franco toe te zenden aan den Uitgever.
ilfaciit en l«ezag'.
Zondagsrust en Spoor-
we^en.
.dt>.
IDüOULCT ITiJCliIi'gpïï^
TTuT
yaansche
hppij.
lOOPSTE
IT.
|n de kan
te Blot-1
IcriEnm I
of bij
roningen.
isterwijk.
:i
Deze Courant verschijnt eiken Yrijdag.
Abonnementsprijs per drie maanden franco per post 50 Cent.
Yoor Amerika bij vooruitbetaling f 3,50 per jaar.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
uitgever:
®OMMB$L8BÏ>EJEi.
Advertentiën van 1 5 regels 50 Cent elke regel meer 10 cent en 3/j maal
Boekaankondiging 5 Cent per regel en k/3 maal.
Dienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar do plaatsruimte die zij beslaan.
Advertentiën worden ingewacht tot Donderdagmiddag 12 uur.
Gezag en macht zijn een recht
des bevelens van den een over den
ander. Dat recht moet een oorsprong
hebben, een eerlijke bron, want
anders is het onrecht.
Oudtijds hield men God, de goden
voor de bron van alle macht en
gezag. Israël en de volken kwamen
'daarin overeen, dat ze de macht
niet afleiden uit den monsch maar
uit God, niet van beneden maar van
boven. Dit was zoo sterk, dat de
heidenen hunne vorsten vaak als
incorporaties der goden aanmerkten,
en met offers goddelijke eer toe
brachten.
Ook de Christennatiën, achttien
eeuwen lang, hielden God voor de
opperste machthebber en gebieder,
en alle macht en majesteit hier was
hun als van God medegedeeld. Men
leefde in de gedachte, uitgesproken
door dit woordAlle ziel zij de
machten over haar gesteld ondericor-
pen, want daar is geene macht dan
van Goden de machten die daar
zijnzijn van God geordineerd.
Met de Revolutie in de vorige
eeuw is een geheel tegengestelde
beschouwing in de gedachtenwereld
ingedrongen. Die beschouwing is de
dochter van het allengs bezwijkend
geloof der volken, van het welig
opschietend ongeloof. Gelijk de Re
formatie de volken van beneden
naar boven leidde en nader tot God
bracht, zoo slingerde de Revolutie
de volken naar beneden, en rukte
ze los van God. Het onderscheid
kunt ge reeds hierin opmerkenbei-
HET MORGENROOD DES
EVANGELIES.
viii.
Voorzeker ia het te betreuren, dat een
man met zulke rein Apostolischegevoelens,
door de groote uitgebreidheid van zijn
bisdom en zijnen veelomvattenden werk
kring, maar nu en dan in onze gewesten
net zaad des Evangelies kon komen uit
strooien. Het schoot wel op, maar leidde
een kwijnend bestaan, daar eerst na verloop
van een twintigtal jaren de zijne hand
ontzonken herdersstaf werd opgenomen,
door andere Evangeliepredikers, die tot
zijn dienstwerk ingingen.
Waren tot dusverre de Evangelieboden
uit het zuiden gekomen, nu zouden zij
van over de Noordzee uit het Westen
naar de landen der Friezen gaan, om
dit volk het Christendom te verkondigen.
In Groot Brittanië en Ierland was reeds
vroeger het krui3 geplant. Twintig jaren,
nadat de Romeinen ook deze eilanden
vsrlaten hadden, om hunne wapenen tegen
gevaarlijke vijanden, die hun stamland
zelf bedreigden, te keeren, brak onder
de Keltische stammen, die dit tinland
(Baratahak) der oude Pheniciërs bewoon
den, een oorlog uit. De Britten riepen
tegen de Pieten en Schotten de hulp in
der Angelsaksen (Angelen, Saksen, Jutten
en Friezen) die in onze gewesten woonden
en onder Hengist en Ilorsa, de dappere
zonen van den veldoverste Witigisel staken
deze in 449 de Noordzee over, drongen
de Pieten en Schotten over de Tweed
terug, maar bleven toen in het land,
welks bewoners naar Wales en Cornwalis
de zijn bezegeld met bloedmaar
terwijl de Reformatie harer marte
laren leverde, eischte de Revolutie
ze.
Die nieuwe gedachtengang in zake
de macht en het gezag naar het
beginsel der Revolutie nu is deze
zei men oudtijds en zegt ook Gods
Woordalle macht is van God van
boven, de Revolutie zegtneen,
van benedenniet boven den mensch,
maar in den mensch ligt ze; de
mensch heeft ze niet van God maar
uit zich zeiven; 't volk, 't vrije
gelijke volk is zijn eigen meester
alle overheden en Regenten, die dat
niet erkennen willen, zijn overwel
digers en tyrannen, die men zoo
ras mogelijk moet zien uit den weg
te ruimende hoogste wet is niet
Gods Woord, maar de volkswil
om dion wil te kennen heeft men
eenvoudig algemeen stemrecht in te
voeren; wat dan de meerderheid
besluit, is als zoodanig recht en
wet; de overheden, die die volks
wil kiest, zijn geen overheden meer,
maar eigenlijk dienaren van het volk,
administratieve knechten, die het
volk kan wegjagen zoodra het dit
goeddunkt.
Gevolg van deze beschouwing is
een geest van wrevel en ontevre
den onder de lagere standen. Op
laatdunkende, onbetamelijke wijze
wordt dientengevolge over koningen
en overheden gesproken. Bij onder
geschikten en dienstbaren wijkt al
meer de gepaste eerbied en beschei
denheid tegenover hunne meerderen,
omdat men ook de rijken, de heeren,
alsmede naar Bretagne in Frankrijk ge
deeltelijk de wijk moesten nemen. In het
eigenlijke Engeland werden allengskens
7 Angel-Saksische koninkrijken gevormd;
eerst in 827 werd aan deze Heptarchie
door Egbert, koning van Wersex, een ein
de gemaakt. Zestien jaren later werden
ook de verschillende koninkrijkjes, waar
uit Schotland bestond tot een geheel
vereenigd door Kenneth.
Het huwelijk aan Ethelbert, koning
van Kent, het machtigste der Heptarchie,
met de Frankische prinses Bertha, die
als huwelijksvoorwaarden een bisschop
medebracht en in eene kapel buiten de
muren van Canterbury haren godsdienst
uitoefende, gaf in 596 Paus Gregorius
den Grooten aanleiding, den abt Augusti-
nus met talrijke medehelpers naar En
geland te zenden. Ondanks vele bezwaren
in den beginne maakte deze zending bui
tengewonen opgang en toen Augustinus
in 604 stierf, was het aantal Christenen
in Engeland reeds zeer groot. Ierland was
reeds vroeger voor het Christendom ge
wonnen door de gezegende werkzaamheid
van Patricius, die in de laatste jaren der
Romeinsche heerschappij in het dorp
Bohnaven in de omstreken van Glasgow,
in het zoogenaamde paradijs van Schot
land geboren, zijn oorspronkelijken naam
Succath, d. i. schoonstrijder (victorius)
alle eer heeft aangedaan. Door zijn vader
in het Christendom onderwezen, werd hij
als 16 jarig jongeling door Schotsche zee-
roovers naar Noordlijk Ierland als slaaf
verkocht, waar hij 6 jaren de kudde hoedde.
Toen op goddelijke aansporing gevlucht,
kwam hij weder in zijn vaderland, maar
om tien jaren later nogmaals door de
zeeroovers naar Gallië te worden weg-
de werkgevers als roovers en over
weldigers gaat beschouwen. In 't
kortgevolg van de revolutileer in
zake recht en macht isdat duizen
den bij duizenden van liet socialis
me, niets minder dan omkeering
der maatschappij beöogend, heil
verwachten.
Indien men in ons land een blik
werpt op de verschillende partijen,
welke der beide beschouwingen ze
zijn toegedaan, dan krijgt men deze
twee reeksen: Dat alle macht en
gezag van boven, uit God is, er
kennen hoe ook in andere opzichten
van elkander verschillend do Anti
revolutionairen, de leden van Mar-
nix en de Roomschen. Dat het ge
zag van beneden komt, uit den
mensch, in den volkswil ligt, bewe
ren de Liberalen, Radicalen en So
cialisten, die, hoe onderling ook
verdeeld, toch zijn takken op éënen
stam, geesteskinderen van éénen
vader, 't Liberalisme moet, conse
quent doorgedacht, eindigen in com
munisme en socialisme.
Tegen die laatste gedachte nu van
macht en gezag, staat de grondge
dachte der H. S. lijnrecht over;
God is de opperste gezaghebber, de
Ivoning der Koningenoverheden
en machten zijn alleen door Hem
door Mij, zegt Hij, regeeren de ko
ningen; rangen en standen, vrijen
en dienstbaren, ouders en kinderen,
Hij heeft ze gemaaktbij de gratie
Gods zijn zij, en om Gods wil moe
ten we onze meerderen gehoorzaam
zijn.
Is hunne macht alzoo van verhe-
gevoerd. Spoedig weder in vrijheid ge
steld en tot man, vol des geloofs en der
liefde, gerijpt, trok bij ondanks het verzet
zijner familie naar Ierland, om daar het
Druïdisrpe te bestrijden.
Dit gelukte hem onder den bijzonde
ren zegen des Heeren en toen hij, als
de Apostel Johannes, op meer dan 100-
jarigen leeftijd ontsliep, was Ierland
voor een goed deel voor den Heiland
gewonnen en liet hij in de door hem
gestichte kloosters een later rijk geze
gende zendingsijver na. De vrucht hier
van was ook de bekeering van Schot
land door Columba, een Ier van Ko
ninklijke afkomst en terecht de Apostel
der Pieten genoemd. Omstreeks 520 ge-
geboren genoot hij zijne opleiding in
verschillende kloosters en rijpte bij hem
het plan, om alle grootheid naar de
wereld vaarwel te zeggen en den ruwen
Pieten achter de ongastvrije met sneeuw
gekroonde bergranden van het Schotsche
hoogland den gekruiste te verkondigen.
Door een twaalftal geloofshelden verge
zeld, begaf hij zich naar het jeiland Ily,
nu Jona of Icolmskill, een der Hebrie-
den, waar een Druïdenheiligdom stond
en de Noordsche koningen begraven
werden. De overlevering verhaalt, dat
hij het hoofd der Druïden met eene
ziekte strafte, om de geweigerde uitle
vering eenev Iersehe slavin, en hem
daarna genas met een dronk water uit
den vloed Ness. Maar hoe het zij, het
Druïdisme viel weldra, en opdeszelfspuin-
hoopen verrezen Christenkerken en
kloosters, die de uitganspunten werden
voor de Evangelieverkondiging in Schot
land. In het jaar 596 den 9e Juni ontsliep
de werkzame Columba, op wien als eene
ven oorsprong, als uit God zei ven,
aan de andere zijde is ze toch
ook weer beperkt. Een ouder, een
heer do overheid kan maar niet doen
wat hij wil. De volkswil, ja, is vol
gens de revolutieleer onbeperkt. Wat
deze wil, moet als recht erkend,
zoodat het heel goed kan zijn, dat
op een tijd in Frankrijk recht is,
wat in Engeland onrecht is. Als de
volkswil uitmaakt, dat deze of gene
zaak moet geschieden, mag men zich
daar niet tegen aankanten, want een
hooger beroep dan op den volkswil
is er niet. Zoo is bij de ongebon
den vrijheid de grootste dwang. De
grootste helft heeft het recht de
kleinste helft te tyranniseeren„dan
moet de minderheid maar onderdrukt
wordenZoo nu is het niet volgens
de leer der H. S. die alle macht
uit God afleidt en in God laat wor
telen. Volgens haar kan de overheid
maar niet doen wat ze wil, want
ze heeit nog een hoogere Overheid
boven zich. Volgens haar zijn de
ouders, do heeren, de koningen ge
bonden aan Gods wil, en behoeven
we hen slechts te gehoorzamen in
zooverre ze niets tegen het woord
Gods en tegen de consciëntie bevelen.
Er is dus een grens. Ze hebben niet
het recht ons te tyranniseeren, wat
de revolutieleer hun niet kan ont
zeggen.
Wij vragen, waar is meerder vrij
heid waar men aan de willekeur
van zondige menschen is overgele
verd of aan de wijsheid van een
alwijzen God? in de ongebonden
heid van den volkswil of in de ge-
duif de Geest des Heeren gerust had,
na 34 jarige werkzaamheid, in den ouder
dom van 77 jaren. Zijn uiteinde was
heerlijk, na den ingezamelden korenoogst
gezegend te hebben, werkte hij in de
schnjfzaal der kloosters aan een afschrift
der psalmen en toen hij de woorden van
Ps. 34geschreven had: „Die den Ileere
zoeken, hebben geen gebrek aan eenig
goed," stond hij op, zeggende: „Hier is
de bladzijde geëindigd en de rest zal mijn
lieve Baithen (zijn opvolger) schrijven."
Door de kloosterklok voor het avondgebed
opgeroepen, begeeft hij zieh naar de kerk,
valt knielend voor het altaar neer en
geeft, de broederen zegenend, den geest.
Ruim 80 jaren verliepen er nog, voor
de eerste Angel-saksisehe zendeling on
ze kusten betrad. Het was een man
van hooge geboorte en die veel invloed
op de kerk in zijn vaderland heeft uit
geoefend, namelijk "Wilfried. In 634 had
hij liet eerste levenslicht aanschouwd.
Op jeugdigen leeftijd ontwaakte bij hem
reeds de lust voor de geestelijken stand
en als 14-jarige knaap ging hij door
de hulp der koningin van Northumber
land in het klooster Lisdesfern. Dit
klooster waarvan thans nog 'prachtige
ruïnen overgebleven zijn, lag op een der
Fcrneilandjes, op de Oostkust van En
geland, een weinig ten Zuiden van de
uitmonding der Tweed. Thans is het
eilandje Lindesfern op hel heilige eiland
alleen bij eb toegankelijk en strekt met
de omliggende, de door slechts een 25
tal menschen bewoond worden tallooze
zeevogels tot verblijfplaats. Slaat men
den blik naar het Westen dan ziet men
in de verte de laatste toppen van het Che
viot gebergte. Hier werd de eerste zen-
bondenheid aan den wil des Heeren
De opmerkzame lezer zal hierop
zeker een antwoord hebben.
Yrocger werd het alleen door de
„dompers" gedaan, maar nu begint
men ook van liberale zijde er de
aandacht op te vestigen, dat vooral
in don laatsten tijd juist op Zondag
zoovele en zoo ernstige spoorweg
onheilen zijn voorgevallen.
De Arnh. Ct. bijv. wijst op de vol
gende feiten:
Het spoorwegongeluk bij Saint-
Mandé waarbij 50 personen het
leven verloren en 150 gekwetst
werden, had plaats op een Zondag.
De ramp van Mönchenstein, waar
bij 120 menschen omkwamen, ge
schiedde op een Zondag.
Te Groenendaelin België was even
eens de Zondag de dag des onheils.
Den 3den September 1882 ont
spoorde de trein bij Freiburg en
werden er 60 personen gedood en
150 gekwetst. Ook die dag was een
Zondag.
De grootste ramp van den jong-
sten tijd was die bij de brug over
de Tay op Zondag 28 December 1879.
Ongelukken van kleiner omvang
hadden eveneens op Zondag plaats.
Over deze feiten mag wel eens
met ernst worden nagedacht. Het
zijn ernstige lessen, die niet te ver-
geels in de wind mogen worden
geslagen.
deling voor onze Noordelijke gewesten
opgeleid. Wellicht heeft de fiere jonge
ling, de voor het Christendom vurig be
zielde man, als hij, in de morgenkoelte
aan het vlakke zeestrand staande, het
morgenrood over het eentoonig golfge
klots der Noordzee zag oprijzen, achter
wier donkeren vloed de landen der Frie
zen verborgen waren, nog in den zwar
ten nacht des Heidendoms gehuld, in
het suizen van den' frisschen zeewind
de Macedoniërs bede zacht fluisterend
vernomen; „Kom over en help ons!"
En toch was het geheel tegen zijn plan,
toen hij de eerste schreden zette in dat
Hêidenland.
Het was zijn opmerkzaamen blik niet
ontgaan, dat de Christelijke kerk in Schot
land niet in alles overeen kwam met
die van Rome, welke hij als de Apostolische
beschouwde. Dit wilde hij nader onderzoo
ken en reisde dus naar Rome, oin daar
de gebruikelijke plechtigheden enz. te
bestudeeren. Na op de terugreis nog 3
jaren te Lyon vertoefd te hebben, kwam
hij in Northumberland terugwerd spoe
dig de onderwijzer en vriend van den
koning Alfred die hem aanstelde tot
bisschop zijner hoofdstad York.
Deze aloude plaats, onder den naam.
Eboracum eens de hoofdstad van het
Romeinsche gebied in Engeland, waar
meer dan een keizer tijdelijk zijne resi
dentie gehad had, en die nog tegen
woordig in rang de tweede stad is van
Engeland, oefende geen gunstigen in
vloed op Wilfried uit.
Wordt Vervolgd.