mge beve- hoog- <Az. Antirevolutionair Orgaan En- n be slui- ngel- n de eals- z. INHOC SIGNO VINCES FEUILLETON 1 IE. ;fl T. BOEKHOVEN. Alle stukken voor «Ie ItoSacfie Pestemd, Advertentiën en verdere Administratie franco toe te zenden aan den Uitgever. ilfaciit en l«ezag'. Zondagsrust en Spoor- we^en. .dt>. IDüOULCT ITiJCliIi'gpïï^ TTuT yaansche hppij. lOOPSTE IT. |n de kan te Blot-1 IcriEnm I of bij roningen. isterwijk. :i Deze Courant verschijnt eiken Yrijdag. Abonnementsprijs per drie maanden franco per post 50 Cent. Yoor Amerika bij vooruitbetaling f 3,50 per jaar. Afzonderlijke nummers 5 Cent. uitgever: ®OMMB$L8BÏ>EJEi. Advertentiën van 1 5 regels 50 Cent elke regel meer 10 cent en 3/j maal Boekaankondiging 5 Cent per regel en k/3 maal. Dienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent per plaatsing. Groote letters en vignetten worden berekend naar do plaatsruimte die zij beslaan. Advertentiën worden ingewacht tot Donderdagmiddag 12 uur. Gezag en macht zijn een recht des bevelens van den een over den ander. Dat recht moet een oorsprong hebben, een eerlijke bron, want anders is het onrecht. Oudtijds hield men God, de goden voor de bron van alle macht en gezag. Israël en de volken kwamen 'daarin overeen, dat ze de macht niet afleiden uit den monsch maar uit God, niet van beneden maar van boven. Dit was zoo sterk, dat de heidenen hunne vorsten vaak als incorporaties der goden aanmerkten, en met offers goddelijke eer toe brachten. Ook de Christennatiën, achttien eeuwen lang, hielden God voor de opperste machthebber en gebieder, en alle macht en majesteit hier was hun als van God medegedeeld. Men leefde in de gedachte, uitgesproken door dit woordAlle ziel zij de machten over haar gesteld ondericor- pen, want daar is geene macht dan van Goden de machten die daar zijnzijn van God geordineerd. Met de Revolutie in de vorige eeuw is een geheel tegengestelde beschouwing in de gedachtenwereld ingedrongen. Die beschouwing is de dochter van het allengs bezwijkend geloof der volken, van het welig opschietend ongeloof. Gelijk de Re formatie de volken van beneden naar boven leidde en nader tot God bracht, zoo slingerde de Revolutie de volken naar beneden, en rukte ze los van God. Het onderscheid kunt ge reeds hierin opmerkenbei- HET MORGENROOD DES EVANGELIES. viii. Voorzeker ia het te betreuren, dat een man met zulke rein Apostolischegevoelens, door de groote uitgebreidheid van zijn bisdom en zijnen veelomvattenden werk kring, maar nu en dan in onze gewesten net zaad des Evangelies kon komen uit strooien. Het schoot wel op, maar leidde een kwijnend bestaan, daar eerst na verloop van een twintigtal jaren de zijne hand ontzonken herdersstaf werd opgenomen, door andere Evangeliepredikers, die tot zijn dienstwerk ingingen. Waren tot dusverre de Evangelieboden uit het zuiden gekomen, nu zouden zij van over de Noordzee uit het Westen naar de landen der Friezen gaan, om dit volk het Christendom te verkondigen. In Groot Brittanië en Ierland was reeds vroeger het krui3 geplant. Twintig jaren, nadat de Romeinen ook deze eilanden vsrlaten hadden, om hunne wapenen tegen gevaarlijke vijanden, die hun stamland zelf bedreigden, te keeren, brak onder de Keltische stammen, die dit tinland (Baratahak) der oude Pheniciërs bewoon den, een oorlog uit. De Britten riepen tegen de Pieten en Schotten de hulp in der Angelsaksen (Angelen, Saksen, Jutten en Friezen) die in onze gewesten woonden en onder Hengist en Ilorsa, de dappere zonen van den veldoverste Witigisel staken deze in 449 de Noordzee over, drongen de Pieten en Schotten over de Tweed terug, maar bleven toen in het land, welks bewoners naar Wales en Cornwalis de zijn bezegeld met bloedmaar terwijl de Reformatie harer marte laren leverde, eischte de Revolutie ze. Die nieuwe gedachtengang in zake de macht en het gezag naar het beginsel der Revolutie nu is deze zei men oudtijds en zegt ook Gods Woordalle macht is van God van boven, de Revolutie zegtneen, van benedenniet boven den mensch, maar in den mensch ligt ze; de mensch heeft ze niet van God maar uit zich zeiven; 't volk, 't vrije gelijke volk is zijn eigen meester alle overheden en Regenten, die dat niet erkennen willen, zijn overwel digers en tyrannen, die men zoo ras mogelijk moet zien uit den weg te ruimende hoogste wet is niet Gods Woord, maar de volkswil om dion wil te kennen heeft men eenvoudig algemeen stemrecht in te voeren; wat dan de meerderheid besluit, is als zoodanig recht en wet; de overheden, die die volks wil kiest, zijn geen overheden meer, maar eigenlijk dienaren van het volk, administratieve knechten, die het volk kan wegjagen zoodra het dit goeddunkt. Gevolg van deze beschouwing is een geest van wrevel en ontevre den onder de lagere standen. Op laatdunkende, onbetamelijke wijze wordt dientengevolge over koningen en overheden gesproken. Bij onder geschikten en dienstbaren wijkt al meer de gepaste eerbied en beschei denheid tegenover hunne meerderen, omdat men ook de rijken, de heeren, alsmede naar Bretagne in Frankrijk ge deeltelijk de wijk moesten nemen. In het eigenlijke Engeland werden allengskens 7 Angel-Saksische koninkrijken gevormd; eerst in 827 werd aan deze Heptarchie door Egbert, koning van Wersex, een ein de gemaakt. Zestien jaren later werden ook de verschillende koninkrijkjes, waar uit Schotland bestond tot een geheel vereenigd door Kenneth. Het huwelijk aan Ethelbert, koning van Kent, het machtigste der Heptarchie, met de Frankische prinses Bertha, die als huwelijksvoorwaarden een bisschop medebracht en in eene kapel buiten de muren van Canterbury haren godsdienst uitoefende, gaf in 596 Paus Gregorius den Grooten aanleiding, den abt Augusti- nus met talrijke medehelpers naar En geland te zenden. Ondanks vele bezwaren in den beginne maakte deze zending bui tengewonen opgang en toen Augustinus in 604 stierf, was het aantal Christenen in Engeland reeds zeer groot. Ierland was reeds vroeger voor het Christendom ge wonnen door de gezegende werkzaamheid van Patricius, die in de laatste jaren der Romeinsche heerschappij in het dorp Bohnaven in de omstreken van Glasgow, in het zoogenaamde paradijs van Schot land geboren, zijn oorspronkelijken naam Succath, d. i. schoonstrijder (victorius) alle eer heeft aangedaan. Door zijn vader in het Christendom onderwezen, werd hij als 16 jarig jongeling door Schotsche zee- roovers naar Noordlijk Ierland als slaaf verkocht, waar hij 6 jaren de kudde hoedde. Toen op goddelijke aansporing gevlucht, kwam hij weder in zijn vaderland, maar om tien jaren later nogmaals door de zeeroovers naar Gallië te worden weg- de werkgevers als roovers en over weldigers gaat beschouwen. In 't kortgevolg van de revolutileer in zake recht en macht isdat duizen den bij duizenden van liet socialis me, niets minder dan omkeering der maatschappij beöogend, heil verwachten. Indien men in ons land een blik werpt op de verschillende partijen, welke der beide beschouwingen ze zijn toegedaan, dan krijgt men deze twee reeksen: Dat alle macht en gezag van boven, uit God is, er kennen hoe ook in andere opzichten van elkander verschillend do Anti revolutionairen, de leden van Mar- nix en de Roomschen. Dat het ge zag van beneden komt, uit den mensch, in den volkswil ligt, bewe ren de Liberalen, Radicalen en So cialisten, die, hoe onderling ook verdeeld, toch zijn takken op éënen stam, geesteskinderen van éénen vader, 't Liberalisme moet, conse quent doorgedacht, eindigen in com munisme en socialisme. Tegen die laatste gedachte nu van macht en gezag, staat de grondge dachte der H. S. lijnrecht over; God is de opperste gezaghebber, de Ivoning der Koningenoverheden en machten zijn alleen door Hem door Mij, zegt Hij, regeeren de ko ningen; rangen en standen, vrijen en dienstbaren, ouders en kinderen, Hij heeft ze gemaaktbij de gratie Gods zijn zij, en om Gods wil moe ten we onze meerderen gehoorzaam zijn. Is hunne macht alzoo van verhe- gevoerd. Spoedig weder in vrijheid ge steld en tot man, vol des geloofs en der liefde, gerijpt, trok bij ondanks het verzet zijner familie naar Ierland, om daar het Druïdisrpe te bestrijden. Dit gelukte hem onder den bijzonde ren zegen des Heeren en toen hij, als de Apostel Johannes, op meer dan 100- jarigen leeftijd ontsliep, was Ierland voor een goed deel voor den Heiland gewonnen en liet hij in de door hem gestichte kloosters een later rijk geze gende zendingsijver na. De vrucht hier van was ook de bekeering van Schot land door Columba, een Ier van Ko ninklijke afkomst en terecht de Apostel der Pieten genoemd. Omstreeks 520 ge- geboren genoot hij zijne opleiding in verschillende kloosters en rijpte bij hem het plan, om alle grootheid naar de wereld vaarwel te zeggen en den ruwen Pieten achter de ongastvrije met sneeuw gekroonde bergranden van het Schotsche hoogland den gekruiste te verkondigen. Door een twaalftal geloofshelden verge zeld, begaf hij zich naar het jeiland Ily, nu Jona of Icolmskill, een der Hebrie- den, waar een Druïdenheiligdom stond en de Noordsche koningen begraven werden. De overlevering verhaalt, dat hij het hoofd der Druïden met eene ziekte strafte, om de geweigerde uitle vering eenev Iersehe slavin, en hem daarna genas met een dronk water uit den vloed Ness. Maar hoe het zij, het Druïdisme viel weldra, en opdeszelfspuin- hoopen verrezen Christenkerken en kloosters, die de uitganspunten werden voor de Evangelieverkondiging in Schot land. In het jaar 596 den 9e Juni ontsliep de werkzame Columba, op wien als eene ven oorsprong, als uit God zei ven, aan de andere zijde is ze toch ook weer beperkt. Een ouder, een heer do overheid kan maar niet doen wat hij wil. De volkswil, ja, is vol gens de revolutieleer onbeperkt. Wat deze wil, moet als recht erkend, zoodat het heel goed kan zijn, dat op een tijd in Frankrijk recht is, wat in Engeland onrecht is. Als de volkswil uitmaakt, dat deze of gene zaak moet geschieden, mag men zich daar niet tegen aankanten, want een hooger beroep dan op den volkswil is er niet. Zoo is bij de ongebon den vrijheid de grootste dwang. De grootste helft heeft het recht de kleinste helft te tyranniseeren„dan moet de minderheid maar onderdrukt wordenZoo nu is het niet volgens de leer der H. S. die alle macht uit God afleidt en in God laat wor telen. Volgens haar kan de overheid maar niet doen wat ze wil, want ze heeit nog een hoogere Overheid boven zich. Volgens haar zijn de ouders, do heeren, de koningen ge bonden aan Gods wil, en behoeven we hen slechts te gehoorzamen in zooverre ze niets tegen het woord Gods en tegen de consciëntie bevelen. Er is dus een grens. Ze hebben niet het recht ons te tyranniseeren, wat de revolutieleer hun niet kan ont zeggen. Wij vragen, waar is meerder vrij heid waar men aan de willekeur van zondige menschen is overgele verd of aan de wijsheid van een alwijzen God? in de ongebonden heid van den volkswil of in de ge- duif de Geest des Heeren gerust had, na 34 jarige werkzaamheid, in den ouder dom van 77 jaren. Zijn uiteinde was heerlijk, na den ingezamelden korenoogst gezegend te hebben, werkte hij in de schnjfzaal der kloosters aan een afschrift der psalmen en toen hij de woorden van Ps. 34geschreven had: „Die den Ileere zoeken, hebben geen gebrek aan eenig goed," stond hij op, zeggende: „Hier is de bladzijde geëindigd en de rest zal mijn lieve Baithen (zijn opvolger) schrijven." Door de kloosterklok voor het avondgebed opgeroepen, begeeft hij zieh naar de kerk, valt knielend voor het altaar neer en geeft, de broederen zegenend, den geest. Ruim 80 jaren verliepen er nog, voor de eerste Angel-saksisehe zendeling on ze kusten betrad. Het was een man van hooge geboorte en die veel invloed op de kerk in zijn vaderland heeft uit geoefend, namelijk "Wilfried. In 634 had hij liet eerste levenslicht aanschouwd. Op jeugdigen leeftijd ontwaakte bij hem reeds de lust voor de geestelijken stand en als 14-jarige knaap ging hij door de hulp der koningin van Northumber land in het klooster Lisdesfern. Dit klooster waarvan thans nog 'prachtige ruïnen overgebleven zijn, lag op een der Fcrneilandjes, op de Oostkust van En geland, een weinig ten Zuiden van de uitmonding der Tweed. Thans is het eilandje Lindesfern op hel heilige eiland alleen bij eb toegankelijk en strekt met de omliggende, de door slechts een 25 tal menschen bewoond worden tallooze zeevogels tot verblijfplaats. Slaat men den blik naar het Westen dan ziet men in de verte de laatste toppen van het Che viot gebergte. Hier werd de eerste zen- bondenheid aan den wil des Heeren De opmerkzame lezer zal hierop zeker een antwoord hebben. Yrocger werd het alleen door de „dompers" gedaan, maar nu begint men ook van liberale zijde er de aandacht op te vestigen, dat vooral in don laatsten tijd juist op Zondag zoovele en zoo ernstige spoorweg onheilen zijn voorgevallen. De Arnh. Ct. bijv. wijst op de vol gende feiten: Het spoorwegongeluk bij Saint- Mandé waarbij 50 personen het leven verloren en 150 gekwetst werden, had plaats op een Zondag. De ramp van Mönchenstein, waar bij 120 menschen omkwamen, ge schiedde op een Zondag. Te Groenendaelin België was even eens de Zondag de dag des onheils. Den 3den September 1882 ont spoorde de trein bij Freiburg en werden er 60 personen gedood en 150 gekwetst. Ook die dag was een Zondag. De grootste ramp van den jong- sten tijd was die bij de brug over de Tay op Zondag 28 December 1879. Ongelukken van kleiner omvang hadden eveneens op Zondag plaats. Over deze feiten mag wel eens met ernst worden nagedacht. Het zijn ernstige lessen, die niet te ver- geels in de wind mogen worden geslagen. deling voor onze Noordelijke gewesten opgeleid. Wellicht heeft de fiere jonge ling, de voor het Christendom vurig be zielde man, als hij, in de morgenkoelte aan het vlakke zeestrand staande, het morgenrood over het eentoonig golfge klots der Noordzee zag oprijzen, achter wier donkeren vloed de landen der Frie zen verborgen waren, nog in den zwar ten nacht des Heidendoms gehuld, in het suizen van den' frisschen zeewind de Macedoniërs bede zacht fluisterend vernomen; „Kom over en help ons!" En toch was het geheel tegen zijn plan, toen hij de eerste schreden zette in dat Hêidenland. Het was zijn opmerkzaamen blik niet ontgaan, dat de Christelijke kerk in Schot land niet in alles overeen kwam met die van Rome, welke hij als de Apostolische beschouwde. Dit wilde hij nader onderzoo ken en reisde dus naar Rome, oin daar de gebruikelijke plechtigheden enz. te bestudeeren. Na op de terugreis nog 3 jaren te Lyon vertoefd te hebben, kwam hij in Northumberland terugwerd spoe dig de onderwijzer en vriend van den koning Alfred die hem aanstelde tot bisschop zijner hoofdstad York. Deze aloude plaats, onder den naam. Eboracum eens de hoofdstad van het Romeinsche gebied in Engeland, waar meer dan een keizer tijdelijk zijne resi dentie gehad had, en die nog tegen woordig in rang de tweede stad is van Engeland, oefende geen gunstigen in vloed op Wilfried uit. Wordt Vervolgd.

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1891 | | pagina 1