Ml m IDMllLMÜlllil
'tmmm
Woensdag 10 Juni 1891.
Zesde Jaargang No. 287.
Anth 'evolutionair
Orgaan
IN HOC SIGNO VINCES
T. BOEKHOVEN.
Alle stukken voor «Ie H&educlie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie tinneo toe te eenden aan den Uitgever.
BSe radicalen.
FEUILLETON.
Eet Geheimzinnige Huis.
a
Deze Courant verschijnt eiken Woensdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs per drie maanden franco per post f 1.
Het Zaterdagsnummer alleen 50 Cent.
Yoor Amerika bij vooruitbetaling f 5,50 per jaar.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
uitgever:
SO.fi Jf BHjSOSJ ié
Advertentiën van 1 5
Boekaankondiging 5 Cent per regel en k/3 maal.
Dienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaan.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag en Vrijdagmiddag 12 uur.
De liberalen behoeven waarlijk
niet laag neer te zien op de ver
deeldheid, die er tegenwoordig onder
de roomsehen bestaat. AVant in het
kamp ziet het er althans niet beter
uit.
Mannen als Dr. Schaepman willen
hun antirevolutionaire beginselen
naar de omstandigheden des tijds
met moed en ijver toepassen, en
blijven daarom, uit beginsel van har
te samenwerking begeeren met de
Calvenistische antirevolutionairen
Andere roomsche politici daarente
gen, zooals de lieeren Bahlman,
Vermeulen, Harte enz. schrijven
voor de antirevolutionaire beginselen
lang zooveel niet te gevoelen; zij
zijn bang voor hetgeen er uit die
beginselen wordt afgeleidzij willen
zich aan de toepassing daarvan niet
bmden, maar schrijven slechts be
dacht te zijn op het behalen van
tijdelijke voordeelen voor hun kerk
cn hun geloofsgenooten. Deze lieeren
staan dan ook op het punt om zich
niet aan twaalftal Kamerleden af
te scheiden van de heeren Schaep
man c. s. en zich zelfstandig te
organiseeren.
Maar, wij herhalen het, de libe
ralen behoeven hierop volstrekt niet
laag neer te zien, dewijl onder hun
principiëele geestverwanten ook reeds
twee afzonderlijke partijen zijn ont
staan.
14) Hoofdstuk XI
DE SAMENSCHOLING IN
GROSVENOR SQUARE
„Wien gevangen nemen vroeg zij.
„Een bende valsche munters. De schur
ken waren gewoon elkander in dat buis
teontmoeten, en hun vervalseht geld daar
te bewaren. En een goede vangst is het
geweest; mij dunkt, die lui zullen flink
straf krijgen."
Zijn woorden vielen als lood op bet
hart van Anna Snowden. Kon dit liet ge
heim van Robert zijn? Was dit onaan
zienlijke huis de plaats waarbeen bij zicli
nacht of achter nacht begaf? Was bet
mogelijk dat hij, wien zij liever had dan
haar eigen leven, zoo laag gezonken kon
zijn? En o, was hij nu misschien in de
gevangenis, zijn vonnis afwachtende, een
vonnis voor Zulk een misdaad, waaraan
zij slechts met huivering kon denken
Zij was nauwelijks in staat aan de bel
te trekken, en Grada over, te geven aan
de dienstbode, welke de deur opende.
Toen ging zij, zich door de menigte
heen brekende, naar baar huis om hare
vreeze bevestigd te vinden. Daterson was
onder de valsche munters gevat, en men
had het aan zijne vrouw meegedeeld. Zij
Natuurlijk hebben we hierbij het
oog op de organisatie der radicale
partij. Nu en dan moeten de groote
liberale bladen zich daarmede te
genwoordig wel bezig houden. Zij
deden het blijkbaar liever niet. Het
bestaan van eene radicale partij trach
ten zij zooveel mogelijk te verbloemen,
en de bestaansra/cm voor liet opko
men dier partij blijven zij ontkennen.
Daartoe worden algemeene holle
phrasen gebruikt. Zoo schreef de N.
Rolterdamsche in een harer jongste
beschouwingen over de-radicalen zoo
leukweg, dat het een groepje onte
vreden lieden zijn, „die ontdekt
hebben, dat niet alle liberalen even
vooruitstrevende zijn'' en niet in al
les eenstemmig denken".
Als er echter niet weer achter zat,
zou er geen aparte radicale partij
zijn opgetreden. En nu kan voor
het oogenblik do liberale partij tegen
over de radicalen nog wel een hoog
woord voeren, omdat zij oud is en
veel politieke ondervinding heeft, ter
wijl de radicalen zich voor het te
genwoordig tijdperk nog nader als
partij moeten vormen; maar het
feit van de splitsing zelf is daar
mede niet weg te redeneeren. De
radicalen missen een genialen hoofd
leider en hebben nog weinig kies
verenigingen aan hun snoerook
hebben zij nog inaar één of twee
punten op liun program staanmaar
toch zijn zij nu reeds zoover gegaan,
stond schreiende als een kind in de win
keldeur, toen Anna Snowden terugkeerde.
Toch was er nog geen bericht van
Robert. Paterson was zijn metgezel ge
weest, en zij twijfelde er nauwelijks aan
of zij had zijn soliuldig geheim ontdekt
maar toch niemand had haar meegedeeld,
dat hjj in de gevangenis was, en vragen
wilde zij niet, uit vrees van argwaan te
wekken.
Het was omstreeks vier uur op den
middag, toen er zacht op hare deur getikt
werd, en opstaande om te openen zag
zij een verpleegster van liet bospilaa'. Zij
noodigde baar uic om binnen te komen,
maar zeer verwonderd was zij toen de ver
pleegster plotseling hare armen om haar
bals sloeg en begon te schreien.
Hot was Ella, en baar droevig verbaal
was weldra verteld, en liet bracht eenige
troost aan het hart van de arme vrouw.
Robert was nog in leven, hij was nog
niet in de gevangenis, en wat meer was
bij had berouw over zijne zouden, en bad
om vergiifenis.
Zoodra zij naar Grosven >r Square ge
weest was, en Grada thuis gebracht had,
gingen zij te zaïnen naar het hospitaal.
Ella zorgde dat zij toegelaten werden,
daar de tijd voor de toelating van bezoe
kers voorbij was. Iedereen in de zaal scheen
getroffen toen de arme vrouw, haar blind
kind bij de band leidende, binnenkwam.
Robert Snowden was veel erger dan
dat zij te Amsterdam tweeëntwintig
afzonderlijke eandidaten voor de
Juni-stembus hebben aanbevolen.
(Muller, Gallach, Gerritsen, Treub,
Do Boer, Bruinsma, De Clercq, Van
Marken enz.)
Gelijk wij reeds zeiden, is er tus-
schen de liberalen en de radicalen
geen beginsel-verschil. Reide par
tijen leven met de socialisten uit
den wortel der revolutie. B eide zijn
afkeerig van de erkenning van het
Godsbestuur on het mengen van Gods
bevelen in de politiek.
Maar de groote klove is hierdoor
ontstaan, dat de liberalen hun eigen
beginselen niet durven toepassen,
en meestal slechts bij schoone tlieo-
rien, bij aanlokkende voorspellingen
en beloften blijven staan, en inmiddels
de anders deukonden onderdrukken
en de geringere volksklasse getrek
laten lijden terwijl daarentegen de
radicalen veel geresolveerd er hun
beginselen uitspreien zij hebben nu
eenmaal hun bekomst van de doctri
naire theorion en de opgevijzelde
toezeggingen der liberalen zij willen
dadenen spoedig ook. Doorzetten,
reformeerenhet arme volk op stoffe
lijk gebied te hulp komen, ziedaar
hun leuze.
Nu ligt liet in den aard van hun
revolutionaire beginselen, dat zij vaak
in geheel verkeerde richting willen
doorzetten. Daarom moeten de anti
revolutionairen altijd op hen passen.
hjj 's morgeus geweest was. Het nieuws
dat hij gehoord had," had hem zoo opge
wonden, dat de koorts zich verhief en dc
doctoren hem voor zeer gevaarlijk ziek
verklaarden. Zijn vrouwen dochter wer
den slechts voor eeuige oogenblikken bij
hem toegelaten. Hij zag op toen zij bin
nenkwamen, en stuk zij 11 band uit, en
toen zijn vrouw zich over hem heen boog
om hem te kussen, snikte hij„o Anna
lieveling, vergeef mij."
Toen kwam kleine Grada tot hein, en
zeide: „Vader, ik zal God iederen dag
bidden, dat hij u beter maakt."
„En vraagt Hem om vergiffenis vooi
mij Grada, voor ai mijne zonden. O,
mocht ik kunnen gélooven, dat Christus
ook voor mijne zonden stierf!
„Gij moet niet spreken," zeide de ver
pleegster, nader komende, „gij moet u
rustig houden, of de koorts zal toene
men."
„Ja, wij moeten gaan Robert," zeide
Anna.
„Laat Grada een psalmvers voor mij
zingen," smeekte hij, „het zou mij meer
goed doen dan iets anders."
Zoo stond dan het blinde kind bij bet
bed en zong, eu al de zieken in de zaal
luisterden naar haar, en werden getrof
fen, door de zachte lieve stem van de
kleine zangster. En wat baar vader aan
ging, de woorden, die Grada aanhief,
zonken hem in het hart.
Zij willen b.v. de staatsbemoeiing
uitbreidenop zulk een wijze, dat de
geringere standen er tijdelijk voor
deel van zouden hebbenen de an
tirevolutionairen daarentegen, die ge
lukkig de zaken wat dieper opvat
ten, willen voor de vrije geestesbe
weging onder onze gemengde natie
juist omgekeerd de staatsbemoeiing
nu toch eenmaal bestaat en door de
groote meerderheid in den lande ge
wild wordt, kan onze partij beter
met de radicalen dan met de libe
ralen samenwerken, op soirimige
punten ten minste, omdat zij beter
vooruit willen, omdat zij meer oog
en hart toonen te hebben voor de
sociale nooden en veel meer het recht
voor alle standen en partijen voor
staan. Want, dit spreekt toch vanzelf,
dat in zooverre de Staat het leven
der burgers regelt en bestuurt, het
bevorderen van rechtsgelijkheid een
hoofdzaak is. Juist in de hooghou-
ding van het recht vindt de Over
heid huar bestaansreden cn haar
glorie. En al verwerpen de radica
len nu helaas bij liet bepalen van
hetgeen recht en goed is, het licht
van Gods Woord, dit neemt niet
weg, dat zij, wat de toepassing van
dat recht betreft, hetzij dan krach
tens een natuurlijk consciëntie-be
sef hetzij als nawerking of zijdeling
scue inwerking van de invloeden uit
de christelijke partijen, nu en dan
dingen voorstellen, waarin onzeckris-
Geua, o God 1 gena, hoor mijn gebed
Verschoon mjj toch naar uw barmhartig
heden
Delg uit mijn schuld, vergeef mijn over
treden
Uw goedheid wordt noch paal noch perk
gezet.
Ai 1 waseli mij wol van ongoregtigheid
Mijn schuld is waar, ik heb uw wet ge
schonden
Zie mijn berouw, boor, hoe een boet-
ling pleit,
En reinig mij van al mijn vuile zonden 1"
Den volgenden dag was de koorts iets
afgenomen, maar Itobort Snowden's geest
bleef zeer onrustig. Hij kon geen rust
vinden, voor bij zijn misdaad had bele
den, die lag als een zware last op zijne
ziel.
Er was een jonge dokter, die zeer
vriendelijk voor hem was. Hij was een
der vaste geneesheeren van liet hospitaal,
en zat dikwijls naast zijn bed en sprak
met hem. Eens of tweemaal was Robert
op liet punt geweest om dezen dokter
te vertellen, wat er in zijn hart omging,
maar telkens bad vrees en schaamte hem
nog weerhouden.
Maar ten laatsten werd hem deze stap
gemakkelijk gemaakt.
„Snowden," zeide de dokter, drukt of
kwelt u iets? Het schijnt mij zoo toe,
want nauwelijks verlaat u de koorts een
telijke staatslieden hem helpen kun
nen en een einde mat hen mede
gaan.
Doch met dat al werkt de radi
cale partij zeer verzwakkend op de
liberale partij. Wel doet (leze haar
best om de radicalen bij liet kleed te
grijpen eu in hun al te snel voor-
uitstreven tegen te houdencn ook
worden de liberalen door het voor
uittrekken der radicalen zeiven ge
dwongen tot meer werkzaamheid en
ijver maar de liberale partij bevat
veel te veel conservatie re elementen,
dan dat het gelukken zou het ver
hand niet de radicalen te onderhou
den. De radicalen loopeu vooruit,
zij rukken zich meer eu meer los
van hun achterlijke geestverwanten
uit vroegeron tijd en de liberalen
moeten het aanzien, dat op deze ma
nier bun kracht gefnuikt wordt.
Ministerie,
Eon „liberaal" schrijver, die in
den loop dezes jaars, de politieke
balans" voor liet thans zittend Mi
nisterie trachtte op te maken, somde
aldus de voornaamste wetten op, door
dit Kabinet tot stand gebracht:
De fabriekswet, de boterwet
de schoolwet, de spoorwegovereen
komsten Voild tout Ziedaar
alles.)
In denzelfden geest en toon rede
neeren de meeste liberalistische
woordvoerders tegenwooraig. Wat
oogenblik, of zij neemt weder in hevig
heid toe. Ik kan niet anders denken als
dat u iets moet verontrusten.
Snowden barstte in tranen uit. „Ik
behoorde in de gevangenis te zijn," zei
de hij, en toen kwam de geheele ge
schiedenis voor den dag. Hij maakte er
geen geheim van, de andere mannen in
de zaal hoorden, wat hij zeide, maar hij
begeerde het niet voor ben te verbergen,
nu hjj begonnen was zijn misdaad cn
zonden te belijden, was hij ook genegen
al de smaad eu schande te dragen die
een dergelijke bekentenis meê zou bren
gen. Het hardst van alles, was bet zien
van de tranen zijns zusters, die zij ver
geefs trachtte te bedwingen, toen zij dien
nacht de wacht had in de zaal.
Maar nu de bekentenis gedaan was
voelde hij zich gelukkiger. Zelfs den vol
genden dag was dat zoo, toen zijn aan
deel in de misdaad opgeschreven en door
hem ouderteekend werd, opdat bat als
bewijsstuk voor de rechtbank dienen kon.
Zelfs toen er een bevel tot inhechte
nisneming kwam, met order om voorde
rechtbank to verschijnen, zoodra hij ge
noegzaam hersteld was om bet hospitaal
te verlaten verontrustte hem dit niet.
Het was nu niet de bestraffing van
de zonde, welke hij nn vreesde, het was
nu de zonde zelfbet gevoel zijner schuld
was bij tijden te zwaar voor hem om te
dragen. (Wordt vervolgd)