Ml m IDMllLMÜlllil 'tmmm Woensdag 10 Juni 1891. Zesde Jaargang No. 287. Anth 'evolutionair Orgaan IN HOC SIGNO VINCES T. BOEKHOVEN. Alle stukken voor «Ie H&educlie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie tinneo toe te eenden aan den Uitgever. BSe radicalen. FEUILLETON. Eet Geheimzinnige Huis. a Deze Courant verschijnt eiken Woensdag en Zaterdag. Abonnementsprijs per drie maanden franco per post f 1. Het Zaterdagsnummer alleen 50 Cent. Yoor Amerika bij vooruitbetaling f 5,50 per jaar. Afzonderlijke nummers 5 Cent. uitgever: SO.fi Jf BHjSOSJ ié Advertentiën van 1 5 Boekaankondiging 5 Cent per regel en k/3 maal. Dienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent per plaatsing. Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaan. Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag en Vrijdagmiddag 12 uur. De liberalen behoeven waarlijk niet laag neer te zien op de ver deeldheid, die er tegenwoordig onder de roomsehen bestaat. AVant in het kamp ziet het er althans niet beter uit. Mannen als Dr. Schaepman willen hun antirevolutionaire beginselen naar de omstandigheden des tijds met moed en ijver toepassen, en blijven daarom, uit beginsel van har te samenwerking begeeren met de Calvenistische antirevolutionairen Andere roomsche politici daarente gen, zooals de lieeren Bahlman, Vermeulen, Harte enz. schrijven voor de antirevolutionaire beginselen lang zooveel niet te gevoelen; zij zijn bang voor hetgeen er uit die beginselen wordt afgeleidzij willen zich aan de toepassing daarvan niet bmden, maar schrijven slechts be dacht te zijn op het behalen van tijdelijke voordeelen voor hun kerk cn hun geloofsgenooten. Deze lieeren staan dan ook op het punt om zich niet aan twaalftal Kamerleden af te scheiden van de heeren Schaep man c. s. en zich zelfstandig te organiseeren. Maar, wij herhalen het, de libe ralen behoeven hierop volstrekt niet laag neer te zien, dewijl onder hun principiëele geestverwanten ook reeds twee afzonderlijke partijen zijn ont staan. 14) Hoofdstuk XI DE SAMENSCHOLING IN GROSVENOR SQUARE „Wien gevangen nemen vroeg zij. „Een bende valsche munters. De schur ken waren gewoon elkander in dat buis teontmoeten, en hun vervalseht geld daar te bewaren. En een goede vangst is het geweest; mij dunkt, die lui zullen flink straf krijgen." Zijn woorden vielen als lood op bet hart van Anna Snowden. Kon dit liet ge heim van Robert zijn? Was dit onaan zienlijke huis de plaats waarbeen bij zicli nacht of achter nacht begaf? Was bet mogelijk dat hij, wien zij liever had dan haar eigen leven, zoo laag gezonken kon zijn? En o, was hij nu misschien in de gevangenis, zijn vonnis afwachtende, een vonnis voor Zulk een misdaad, waaraan zij slechts met huivering kon denken Zij was nauwelijks in staat aan de bel te trekken, en Grada over, te geven aan de dienstbode, welke de deur opende. Toen ging zij, zich door de menigte heen brekende, naar baar huis om hare vreeze bevestigd te vinden. Daterson was onder de valsche munters gevat, en men had het aan zijne vrouw meegedeeld. Zij Natuurlijk hebben we hierbij het oog op de organisatie der radicale partij. Nu en dan moeten de groote liberale bladen zich daarmede te genwoordig wel bezig houden. Zij deden het blijkbaar liever niet. Het bestaan van eene radicale partij trach ten zij zooveel mogelijk te verbloemen, en de bestaansra/cm voor liet opko men dier partij blijven zij ontkennen. Daartoe worden algemeene holle phrasen gebruikt. Zoo schreef de N. Rolterdamsche in een harer jongste beschouwingen over de-radicalen zoo leukweg, dat het een groepje onte vreden lieden zijn, „die ontdekt hebben, dat niet alle liberalen even vooruitstrevende zijn'' en niet in al les eenstemmig denken". Als er echter niet weer achter zat, zou er geen aparte radicale partij zijn opgetreden. En nu kan voor het oogenblik do liberale partij tegen over de radicalen nog wel een hoog woord voeren, omdat zij oud is en veel politieke ondervinding heeft, ter wijl de radicalen zich voor het te genwoordig tijdperk nog nader als partij moeten vormen; maar het feit van de splitsing zelf is daar mede niet weg te redeneeren. De radicalen missen een genialen hoofd leider en hebben nog weinig kies verenigingen aan hun snoerook hebben zij nog inaar één of twee punten op liun program staanmaar toch zijn zij nu reeds zoover gegaan, stond schreiende als een kind in de win keldeur, toen Anna Snowden terugkeerde. Toch was er nog geen bericht van Robert. Paterson was zijn metgezel ge weest, en zij twijfelde er nauwelijks aan of zij had zijn soliuldig geheim ontdekt maar toch niemand had haar meegedeeld, dat hjj in de gevangenis was, en vragen wilde zij niet, uit vrees van argwaan te wekken. Het was omstreeks vier uur op den middag, toen er zacht op hare deur getikt werd, en opstaande om te openen zag zij een verpleegster van liet bospilaa'. Zij noodigde baar uic om binnen te komen, maar zeer verwonderd was zij toen de ver pleegster plotseling hare armen om haar bals sloeg en begon te schreien. Hot was Ella, en baar droevig verbaal was weldra verteld, en liet bracht eenige troost aan het hart van de arme vrouw. Robert was nog in leven, hij was nog niet in de gevangenis, en wat meer was bij had berouw over zijne zouden, en bad om vergiifenis. Zoodra zij naar Grosven >r Square ge weest was, en Grada thuis gebracht had, gingen zij te zaïnen naar het hospitaal. Ella zorgde dat zij toegelaten werden, daar de tijd voor de toelating van bezoe kers voorbij was. Iedereen in de zaal scheen getroffen toen de arme vrouw, haar blind kind bij de band leidende, binnenkwam. Robert Snowden was veel erger dan dat zij te Amsterdam tweeëntwintig afzonderlijke eandidaten voor de Juni-stembus hebben aanbevolen. (Muller, Gallach, Gerritsen, Treub, Do Boer, Bruinsma, De Clercq, Van Marken enz.) Gelijk wij reeds zeiden, is er tus- schen de liberalen en de radicalen geen beginsel-verschil. Reide par tijen leven met de socialisten uit den wortel der revolutie. B eide zijn afkeerig van de erkenning van het Godsbestuur on het mengen van Gods bevelen in de politiek. Maar de groote klove is hierdoor ontstaan, dat de liberalen hun eigen beginselen niet durven toepassen, en meestal slechts bij schoone tlieo- rien, bij aanlokkende voorspellingen en beloften blijven staan, en inmiddels de anders deukonden onderdrukken en de geringere volksklasse getrek laten lijden terwijl daarentegen de radicalen veel geresolveerd er hun beginselen uitspreien zij hebben nu eenmaal hun bekomst van de doctri naire theorion en de opgevijzelde toezeggingen der liberalen zij willen dadenen spoedig ook. Doorzetten, reformeerenhet arme volk op stoffe lijk gebied te hulp komen, ziedaar hun leuze. Nu ligt liet in den aard van hun revolutionaire beginselen, dat zij vaak in geheel verkeerde richting willen doorzetten. Daarom moeten de anti revolutionairen altijd op hen passen. hjj 's morgeus geweest was. Het nieuws dat hij gehoord had," had hem zoo opge wonden, dat de koorts zich verhief en dc doctoren hem voor zeer gevaarlijk ziek verklaarden. Zijn vrouwen dochter wer den slechts voor eeuige oogenblikken bij hem toegelaten. Hij zag op toen zij bin nenkwamen, en stuk zij 11 band uit, en toen zijn vrouw zich over hem heen boog om hem te kussen, snikte hij„o Anna lieveling, vergeef mij." Toen kwam kleine Grada tot hein, en zeide: „Vader, ik zal God iederen dag bidden, dat hij u beter maakt." „En vraagt Hem om vergiffenis vooi mij Grada, voor ai mijne zonden. O, mocht ik kunnen gélooven, dat Christus ook voor mijne zonden stierf! „Gij moet niet spreken," zeide de ver pleegster, nader komende, „gij moet u rustig houden, of de koorts zal toene men." „Ja, wij moeten gaan Robert," zeide Anna. „Laat Grada een psalmvers voor mij zingen," smeekte hij, „het zou mij meer goed doen dan iets anders." Zoo stond dan het blinde kind bij bet bed en zong, eu al de zieken in de zaal luisterden naar haar, en werden getrof fen, door de zachte lieve stem van de kleine zangster. En wat baar vader aan ging, de woorden, die Grada aanhief, zonken hem in het hart. Zij willen b.v. de staatsbemoeiing uitbreidenop zulk een wijze, dat de geringere standen er tijdelijk voor deel van zouden hebbenen de an tirevolutionairen daarentegen, die ge lukkig de zaken wat dieper opvat ten, willen voor de vrije geestesbe weging onder onze gemengde natie juist omgekeerd de staatsbemoeiing nu toch eenmaal bestaat en door de groote meerderheid in den lande ge wild wordt, kan onze partij beter met de radicalen dan met de libe ralen samenwerken, op soirimige punten ten minste, omdat zij beter vooruit willen, omdat zij meer oog en hart toonen te hebben voor de sociale nooden en veel meer het recht voor alle standen en partijen voor staan. Want, dit spreekt toch vanzelf, dat in zooverre de Staat het leven der burgers regelt en bestuurt, het bevorderen van rechtsgelijkheid een hoofdzaak is. Juist in de hooghou- ding van het recht vindt de Over heid huar bestaansreden cn haar glorie. En al verwerpen de radica len nu helaas bij liet bepalen van hetgeen recht en goed is, het licht van Gods Woord, dit neemt niet weg, dat zij, wat de toepassing van dat recht betreft, hetzij dan krach tens een natuurlijk consciëntie-be sef hetzij als nawerking of zijdeling scue inwerking van de invloeden uit de christelijke partijen, nu en dan dingen voorstellen, waarin onzeckris- Geua, o God 1 gena, hoor mijn gebed Verschoon mjj toch naar uw barmhartig heden Delg uit mijn schuld, vergeef mijn over treden Uw goedheid wordt noch paal noch perk gezet. Ai 1 waseli mij wol van ongoregtigheid Mijn schuld is waar, ik heb uw wet ge schonden Zie mijn berouw, boor, hoe een boet- ling pleit, En reinig mij van al mijn vuile zonden 1" Den volgenden dag was de koorts iets afgenomen, maar Itobort Snowden's geest bleef zeer onrustig. Hij kon geen rust vinden, voor bij zijn misdaad had bele den, die lag als een zware last op zijne ziel. Er was een jonge dokter, die zeer vriendelijk voor hem was. Hij was een der vaste geneesheeren van liet hospitaal, en zat dikwijls naast zijn bed en sprak met hem. Eens of tweemaal was Robert op liet punt geweest om dezen dokter te vertellen, wat er in zijn hart omging, maar telkens bad vrees en schaamte hem nog weerhouden. Maar ten laatsten werd hem deze stap gemakkelijk gemaakt. „Snowden," zeide de dokter, drukt of kwelt u iets? Het schijnt mij zoo toe, want nauwelijks verlaat u de koorts een telijke staatslieden hem helpen kun nen en een einde mat hen mede gaan. Doch met dat al werkt de radi cale partij zeer verzwakkend op de liberale partij. Wel doet (leze haar best om de radicalen bij liet kleed te grijpen eu in hun al te snel voor- uitstreven tegen te houdencn ook worden de liberalen door het voor uittrekken der radicalen zeiven ge dwongen tot meer werkzaamheid en ijver maar de liberale partij bevat veel te veel conservatie re elementen, dan dat het gelukken zou het ver hand niet de radicalen te onderhou den. De radicalen loopeu vooruit, zij rukken zich meer eu meer los van hun achterlijke geestverwanten uit vroegeron tijd en de liberalen moeten het aanzien, dat op deze ma nier bun kracht gefnuikt wordt. Ministerie, Eon „liberaal" schrijver, die in den loop dezes jaars, de politieke balans" voor liet thans zittend Mi nisterie trachtte op te maken, somde aldus de voornaamste wetten op, door dit Kabinet tot stand gebracht: De fabriekswet, de boterwet de schoolwet, de spoorwegovereen komsten Voild tout Ziedaar alles.) In denzelfden geest en toon rede neeren de meeste liberalistische woordvoerders tegenwooraig. Wat oogenblik, of zij neemt weder in hevig heid toe. Ik kan niet anders denken als dat u iets moet verontrusten. Snowden barstte in tranen uit. „Ik behoorde in de gevangenis te zijn," zei de hij, en toen kwam de geheele ge schiedenis voor den dag. Hij maakte er geen geheim van, de andere mannen in de zaal hoorden, wat hij zeide, maar hij begeerde het niet voor ben te verbergen, nu hjj begonnen was zijn misdaad cn zonden te belijden, was hij ook genegen al de smaad eu schande te dragen die een dergelijke bekentenis meê zou bren gen. Het hardst van alles, was bet zien van de tranen zijns zusters, die zij ver geefs trachtte te bedwingen, toen zij dien nacht de wacht had in de zaal. Maar nu de bekentenis gedaan was voelde hij zich gelukkiger. Zelfs den vol genden dag was dat zoo, toen zijn aan deel in de misdaad opgeschreven en door hem ouderteekend werd, opdat bat als bewijsstuk voor de rechtbank dienen kon. Zelfs toen er een bevel tot inhechte nisneming kwam, met order om voorde rechtbank to verschijnen, zoodra hij ge noegzaam hersteld was om bet hospitaal te verlaten verontrustte hem dit niet. Het was nu niet de bestraffing van de zonde, welke hij nn vreesde, het was nu de zonde zelfbet gevoel zijner schuld was bij tijden te zwaar voor hem om te dragen. (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1891 | | pagina 1